Magaling pa rin si Adam pagdating sa kasiyahan, wala pa ring kupas.Sa dami ng anak ng matandang iyon, bakit nga ba si Adam ang paborito? Hindi dahil sa siya ang pinakamasipag o pinakamasunurin. Hindi rin dahil siya ang panganay. Ang totoo, si Adam lang ang tunay na nagmana ng tuso at makapang-akit na diwa ng ama—isang natural na manlalaro sa larangan ng pag-ibig at kalokohan.Bata pa siya, oo. Pero punong-puno na ng kababaihan ang mundo niya, palit-palitan, walang patid.Kung may kasabihang “Habang bata, dapat romantiko ang lalaki,” si Adam ang literal na ehemplo niyon.At kung hindi ko siya matatalo, hindi ako mapapalagay.Tahimik na lumakad si Amber papunta sa bungad ng eskinita. Doon, nakita niya ang ilang lasing na binatilyo, naka-sando, pawisan, at lantaran ang kababuyan sa mga mata.Inilabas niya ang ilang bungkos ng perang papel, mapula, makapal, at tiyak na maaakit kahit sinong tambay. Walang sinabi si Amber, pero sapat na ang tingin niya.Makalipas ang tatlo o limang minuto,
Maingat na hinugasan ni Lazaro ang baso bago ito pinuno ng malamig na tubig. Tahimik niya itong inilapag sa harap ni Amber, saka naupo sa kabilang upuan, seryoso ang ekspresyon, parang may lecture na naman siyang ihahanda.“Hindi ko alam kung maswerte ka ba o malas,” panimula niya habang pinapahinga ang mga braso sa mesa. “Kung tutuusin, maswerte ka, tatlong beses ka nang napunta rito ngayong linggo, at buhay ka pa rin. Pero kung iisipin, malas ka rin, kada habulan, kami ang sumasalo sa mga umahabol sa’yo.”Tahimik lang si Amber, pinagmamasdan ang patak ng hamog sa baso.Umayos ng upo si Lazaro at pinatong ang dalawang kamay sa batok, parang relax na relax. “Alam mo, para ka na talagang mascot ng grupo namin. Sa mga nakakakilala sa’yo, alam nilang malas ka. Pero ‘yung mga hindi? Akala nila ginagamit mo lang ang pagiging dating magkaklase natin para sa koneksyon.”Hindi na nakapigil si Amber. “Lazaro, alam mo ba kung bakit ayoko sa’yo?”Napataas ang kilay nito. “Bakit?”“Kasi ‘yung muk
Kakaapak pa lang ni Amber sa bahay nang tumunog ang cellphone niya. Hindi na niya kailangang tingnan kung sino ang tumatawag, isa lang naman ang gumagamit ng gano'ng ringtone, parang boss na may deadline.“Magkakaroon ng pagtitipon ng mga prominenteng pamilya sa Milchester bukas ng gabi,” ani Gideon, kalmado pero tuwiran. “Pinapaalala ng nanay mo na dapat kang dumating... nang hindi nalelate.”Binuksan ni Amber ang gripo at sinimulang hugasan ang mga kamay. Mainit ang tubig. Pinanood niya ang pag-agos nito habang marahang sumagot, “Mamamatay na ang tatay ko, tapos may gana pa siyang mag-party?”“Tanungin mo siya,” sagot ni Gideon, diretso.Gano’n naman talaga. Iba ang takbo ng utak ng mga mayayaman, at hindi 'yon madaling maunawaan ng mga tulad niya na galing sa baba.Si Mildred, ang ina ni Amber, ay klasikong halimbawa ng babaeng sosyal mula '90s. Sabihin mong madiskarte, medyo. Sabihing wala siyang utak, hindi naman. Wala siyang kakayahang magtaguyod ng sarili, pero pagdating sa pak
Ang dahilan kung bakit naroon si West ngayong araw ay dahil may appointment siya kay Adam.Pero malinaw na hindi na iyon matutuloy.“Hoy, tara na. Ihatid mo ako.” Walang pasakalye si Amber. Binuksan niya agad ang passenger door ng kotse ni West, pero hindi pa man siya nakakaupo, napatigil na siya.Isang babae ang papalapit, nakapulang damit, mabagal ang hakbang, diretsong patungo sa elevator.“Tinago mo ba ang tatay mo?”Napangiti si Amber, umayos ng tayo habang nakasandal sa kotse. “Mrs. Harrington, kung magsasalita ka ng ganyan, sana may ebidensiya ka. Kung wala, baka makasuhan pa kita ng paninirang-puri.”Si Sophia Harrington—ang unang asawa ni Adam. Matapos ang tatlong beses na pagpapakasal at pakikipaghiwalay, napagtanto ni Adam na mas madaling kontrolin ang orihinal. Kaya muli niya itong pinabalik sa bahay, hindi bilang legal na asawa, kundi bilang katuwang sa pagpapalaki ng anak at tagapangalaga ng kanyang nanay.Binigyan niya si Adam ng buong pamilya, pero walang papel, walang
Umalingawngaw ang tuyong ubo ni Amber sa loob ng underground parking lot, ang tunog ay tila isang matinis na sigaw na lumulunod sa katahimikan. Nanlalabo ang paningin niya habang nakakapit sa kanyang baywang, ang isang kamay ay pilit na nakaturo kay West, ang lalaking halang ang bituka.Hayop ka, West. Talagang sinakal mo ako gamit ang sigarilyo.Walang masabi si Amber. Tanging sunod-sunod na ubo at galit ang namutawi sa kanyang katawan. Pilit niyang pinigilan ang panginginig ng tuhod habang sinusubukang makapagsalita.“West... ikaw...” hinabol niya ang hininga, pilit na isinisiksik ang tinig sa gitna ng hapdi sa lalamunan.Si West naman ay kalmadong humithit ng sigarilyo, saka unti-unting umatras habang pinapanood si Amber na halos di na makatayo ng tuwid sa patuloy na pag-ubo. Wala ni anong pag-aalala sa mga mata niya, parang isang makapangyarihang diyos na malamig ang tingin sa isang nilalang na pinapahirapan.Bigla, isang alaala ang pumasok sa isipan ni Amber, ang tinig ng kanyang
Sa harap ng publiko, si West Trenton Lancaster ay isang huwarang abogado, laging magara ang bihis, mahinahon magsalita, at kayang baligtarin ang kaso gamit lang ang isang ngiti.Pero sa mga nakakakilala sa kanya, isa siyang tusong diyablo na bihasa sa batas, at mas bihasa pa sa laro ng kapangyarihan.Sa loob ng isang abandonadong pabrika, sa gitna ng kalawangin at basang sementong sahig, biglang bumagsak ang isang baldeng malamig na tubig sa mukha ni Amber.Napasinghap siya, halos malunod sa sarili niyang hininga. Umubo siya ng sunod-sunod habang pilit na isinusuka ang tubig na pumasok sa kanyang ilong at bibig. Basa ang kanyang buhok, nanlalagkit ang suot na damit, at nanginginig siya sa lamig.Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Sa halip na kisame ng kwarto niya o liwanag ng araw, ang tumambad sa kanya ay sirang bubong, kalawanging bakal, at ang amoy ng bulok na langis.“Putangina mo, West...” pabulong niyang bulalas, halos isang buntong-hininga ng galit at pagsisisi.Kung hin
“Lazaro!”Ang sigaw ni West ay pumunit sa katahimikan ng gabi, matalim at mariin, na para bang tinaga ng tabak ang hangin. Nagsilbing alarma ito sa mga pulis sa paligid na agad siyang sinundan.Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Sa gitna ng kaguluhan, agad niyang nakita sina Lazaro at ang mga tauhan nito na papalapit. Mabilis niyang hinubad ang suot na coat at inakbayan si Amber, marahan pero mariin, itinakip niya ito sa balikat ng dalaga na nanginginig sa takot.Ayaw niyang makita siya ng kahit sino sa ganitong ayos. Hindi habang siya ang naroon.Karaniwan, kung ganito ang eksena, tiyak na may mapang-asar na biro si Amber. Isang kilig na sulyap, isang malambing na insulto. Pero ngayon, takot ang bumalot sa kanya, hindi lamang dahil sa nangyari kundi dahil kay West mismo.Pak!Isang malakas na hampas mula sa hawak ni West ang dumapo sa balikat ng isa sa mga lalaki. Tumilamsik ang dugo, at kasabay nito ay ang igik ng lalaking hindi na muling nakapagsalita.Hindi pa roon nagtapos.Isa pa
Parang minulto si West. Anong klaseng malas ito? Ni hindi naman siya kumain ng isda ngayon pero bakit parang may tinik sa lalamunan niya.Si Whitney. Sa dinami-dami ng gabi, siya pa ang naka-duty sa ER.“Ano’ng nangyari?” tanong ni Whitney, pero sa mata niya, si Amber lang ang tinitingnan nito.Pagkakita sa mukha ni Amber, halos malaglag ang tray niya. Parang biglang naging manonood sa teleserye si West, kalmado at tahimik sa isang tabi.“Bali ang paa niya,” paliwanag niya. Ang kanyang puting polo ay may bahid ng dugo—hindi kanya, pero halatang may dinaanang gulo.Lumuhod si Whitney upang tingnan ang sugat sa talampakan ni Amber. “Kapit ka. Malalim ang sugat. Kailangang linisin ko ng maayos para hindi ka ma-tetano.”Nang dumikit ang hydrogen peroxide sa sugat ni Amber ay…“Aaaah! Aray! Ang sakit! Aaaaah!”“May bakal kasi. Kailangang i-disinfect. Tiisin mo na lang. Para rin sa kakayahan mong makalakad.”Namumula ang mata ni Amber sa sakit. Alam niyang tama si Whitney, pero ang kirot ay
Parang minulto si West. Anong klaseng malas ito? Ni hindi naman siya kumain ng isda ngayon pero bakit parang may tinik sa lalamunan niya.Si Whitney. Sa dinami-dami ng gabi, siya pa ang naka-duty sa ER.“Ano’ng nangyari?” tanong ni Whitney, pero sa mata niya, si Amber lang ang tinitingnan nito.Pagkakita sa mukha ni Amber, halos malaglag ang tray niya. Parang biglang naging manonood sa teleserye si West, kalmado at tahimik sa isang tabi.“Bali ang paa niya,” paliwanag niya. Ang kanyang puting polo ay may bahid ng dugo—hindi kanya, pero halatang may dinaanang gulo.Lumuhod si Whitney upang tingnan ang sugat sa talampakan ni Amber. “Kapit ka. Malalim ang sugat. Kailangang linisin ko ng maayos para hindi ka ma-tetano.”Nang dumikit ang hydrogen peroxide sa sugat ni Amber ay…“Aaaah! Aray! Ang sakit! Aaaaah!”“May bakal kasi. Kailangang i-disinfect. Tiisin mo na lang. Para rin sa kakayahan mong makalakad.”Namumula ang mata ni Amber sa sakit. Alam niyang tama si Whitney, pero ang kirot ay
“Lazaro!”Ang sigaw ni West ay pumunit sa katahimikan ng gabi, matalim at mariin, na para bang tinaga ng tabak ang hangin. Nagsilbing alarma ito sa mga pulis sa paligid na agad siyang sinundan.Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Sa gitna ng kaguluhan, agad niyang nakita sina Lazaro at ang mga tauhan nito na papalapit. Mabilis niyang hinubad ang suot na coat at inakbayan si Amber, marahan pero mariin, itinakip niya ito sa balikat ng dalaga na nanginginig sa takot.Ayaw niyang makita siya ng kahit sino sa ganitong ayos. Hindi habang siya ang naroon.Karaniwan, kung ganito ang eksena, tiyak na may mapang-asar na biro si Amber. Isang kilig na sulyap, isang malambing na insulto. Pero ngayon, takot ang bumalot sa kanya, hindi lamang dahil sa nangyari kundi dahil kay West mismo.Pak!Isang malakas na hampas mula sa hawak ni West ang dumapo sa balikat ng isa sa mga lalaki. Tumilamsik ang dugo, at kasabay nito ay ang igik ng lalaking hindi na muling nakapagsalita.Hindi pa roon nagtapos.Isa pa
Sa harap ng publiko, si West Trenton Lancaster ay isang huwarang abogado, laging magara ang bihis, mahinahon magsalita, at kayang baligtarin ang kaso gamit lang ang isang ngiti.Pero sa mga nakakakilala sa kanya, isa siyang tusong diyablo na bihasa sa batas, at mas bihasa pa sa laro ng kapangyarihan.Sa loob ng isang abandonadong pabrika, sa gitna ng kalawangin at basang sementong sahig, biglang bumagsak ang isang baldeng malamig na tubig sa mukha ni Amber.Napasinghap siya, halos malunod sa sarili niyang hininga. Umubo siya ng sunod-sunod habang pilit na isinusuka ang tubig na pumasok sa kanyang ilong at bibig. Basa ang kanyang buhok, nanlalagkit ang suot na damit, at nanginginig siya sa lamig.Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Sa halip na kisame ng kwarto niya o liwanag ng araw, ang tumambad sa kanya ay sirang bubong, kalawanging bakal, at ang amoy ng bulok na langis.“Putangina mo, West...” pabulong niyang bulalas, halos isang buntong-hininga ng galit at pagsisisi.Kung hin
Umalingawngaw ang tuyong ubo ni Amber sa loob ng underground parking lot, ang tunog ay tila isang matinis na sigaw na lumulunod sa katahimikan. Nanlalabo ang paningin niya habang nakakapit sa kanyang baywang, ang isang kamay ay pilit na nakaturo kay West, ang lalaking halang ang bituka.Hayop ka, West. Talagang sinakal mo ako gamit ang sigarilyo.Walang masabi si Amber. Tanging sunod-sunod na ubo at galit ang namutawi sa kanyang katawan. Pilit niyang pinigilan ang panginginig ng tuhod habang sinusubukang makapagsalita.“West... ikaw...” hinabol niya ang hininga, pilit na isinisiksik ang tinig sa gitna ng hapdi sa lalamunan.Si West naman ay kalmadong humithit ng sigarilyo, saka unti-unting umatras habang pinapanood si Amber na halos di na makatayo ng tuwid sa patuloy na pag-ubo. Wala ni anong pag-aalala sa mga mata niya, parang isang makapangyarihang diyos na malamig ang tingin sa isang nilalang na pinapahirapan.Bigla, isang alaala ang pumasok sa isipan ni Amber, ang tinig ng kanyang
Ang dahilan kung bakit naroon si West ngayong araw ay dahil may appointment siya kay Adam.Pero malinaw na hindi na iyon matutuloy.“Hoy, tara na. Ihatid mo ako.” Walang pasakalye si Amber. Binuksan niya agad ang passenger door ng kotse ni West, pero hindi pa man siya nakakaupo, napatigil na siya.Isang babae ang papalapit, nakapulang damit, mabagal ang hakbang, diretsong patungo sa elevator.“Tinago mo ba ang tatay mo?”Napangiti si Amber, umayos ng tayo habang nakasandal sa kotse. “Mrs. Harrington, kung magsasalita ka ng ganyan, sana may ebidensiya ka. Kung wala, baka makasuhan pa kita ng paninirang-puri.”Si Sophia Harrington—ang unang asawa ni Adam. Matapos ang tatlong beses na pagpapakasal at pakikipaghiwalay, napagtanto ni Adam na mas madaling kontrolin ang orihinal. Kaya muli niya itong pinabalik sa bahay, hindi bilang legal na asawa, kundi bilang katuwang sa pagpapalaki ng anak at tagapangalaga ng kanyang nanay.Binigyan niya si Adam ng buong pamilya, pero walang papel, walang
Kakaapak pa lang ni Amber sa bahay nang tumunog ang cellphone niya. Hindi na niya kailangang tingnan kung sino ang tumatawag, isa lang naman ang gumagamit ng gano'ng ringtone, parang boss na may deadline.“Magkakaroon ng pagtitipon ng mga prominenteng pamilya sa Milchester bukas ng gabi,” ani Gideon, kalmado pero tuwiran. “Pinapaalala ng nanay mo na dapat kang dumating... nang hindi nalelate.”Binuksan ni Amber ang gripo at sinimulang hugasan ang mga kamay. Mainit ang tubig. Pinanood niya ang pag-agos nito habang marahang sumagot, “Mamamatay na ang tatay ko, tapos may gana pa siyang mag-party?”“Tanungin mo siya,” sagot ni Gideon, diretso.Gano’n naman talaga. Iba ang takbo ng utak ng mga mayayaman, at hindi 'yon madaling maunawaan ng mga tulad niya na galing sa baba.Si Mildred, ang ina ni Amber, ay klasikong halimbawa ng babaeng sosyal mula '90s. Sabihin mong madiskarte, medyo. Sabihing wala siyang utak, hindi naman. Wala siyang kakayahang magtaguyod ng sarili, pero pagdating sa pak
Maingat na hinugasan ni Lazaro ang baso bago ito pinuno ng malamig na tubig. Tahimik niya itong inilapag sa harap ni Amber, saka naupo sa kabilang upuan, seryoso ang ekspresyon, parang may lecture na naman siyang ihahanda.“Hindi ko alam kung maswerte ka ba o malas,” panimula niya habang pinapahinga ang mga braso sa mesa. “Kung tutuusin, maswerte ka, tatlong beses ka nang napunta rito ngayong linggo, at buhay ka pa rin. Pero kung iisipin, malas ka rin, kada habulan, kami ang sumasalo sa mga umahabol sa’yo.”Tahimik lang si Amber, pinagmamasdan ang patak ng hamog sa baso.Umayos ng upo si Lazaro at pinatong ang dalawang kamay sa batok, parang relax na relax. “Alam mo, para ka na talagang mascot ng grupo namin. Sa mga nakakakilala sa’yo, alam nilang malas ka. Pero ‘yung mga hindi? Akala nila ginagamit mo lang ang pagiging dating magkaklase natin para sa koneksyon.”Hindi na nakapigil si Amber. “Lazaro, alam mo ba kung bakit ayoko sa’yo?”Napataas ang kilay nito. “Bakit?”“Kasi ‘yung muk
Magaling pa rin si Adam pagdating sa kasiyahan, wala pa ring kupas.Sa dami ng anak ng matandang iyon, bakit nga ba si Adam ang paborito? Hindi dahil sa siya ang pinakamasipag o pinakamasunurin. Hindi rin dahil siya ang panganay. Ang totoo, si Adam lang ang tunay na nagmana ng tuso at makapang-akit na diwa ng ama—isang natural na manlalaro sa larangan ng pag-ibig at kalokohan.Bata pa siya, oo. Pero punong-puno na ng kababaihan ang mundo niya, palit-palitan, walang patid.Kung may kasabihang “Habang bata, dapat romantiko ang lalaki,” si Adam ang literal na ehemplo niyon.At kung hindi ko siya matatalo, hindi ako mapapalagay.Tahimik na lumakad si Amber papunta sa bungad ng eskinita. Doon, nakita niya ang ilang lasing na binatilyo, naka-sando, pawisan, at lantaran ang kababuyan sa mga mata.Inilabas niya ang ilang bungkos ng perang papel, mapula, makapal, at tiyak na maaakit kahit sinong tambay. Walang sinabi si Amber, pero sapat na ang tingin niya.Makalipas ang tatlo o limang minuto,
“Parang paunti na nang paunti ang suot ni Ms. Harrington,” bulong ng isang staff habang dumaraan si Amber sa hallway, tila hindi alintana ang mga matang nakasunod sa kanya.Hindi siya nagpahalata. Sa halip, inangat niya ang leeg, inayos ang kuwelyo ng silk blouse na bahagyang nakabukas, at ngumiti nang may bahagyang panunuya.“Gusto ko lang naman mapagaan ang buhay ni Atty. Lancaster,” sagot niya, malambing pero may tinatagong sibat ang tono.Tahimik lang si West. Sa halip na sumagot, napailing lang siya habang nakatuon sa mga dokumentong nakakalat sa mesa. Sanay na siya sa mga mapanganib na birong ibinabato ni Amber na tila alon, magaan sa simula, pero kayang palubugin ang barko kung hindi ka mag-ingat.Habang umiikot siya sa gilid ni Amber, napansin niya ang food box sa mesa, may nakadikit pang sticker na kulay pink: Breakfast with Love.“Pati ba ‘yung mga reporter sa labas may loving breakfast din galing sa’yo?” malamig ang tanong ni West, hindi man lang tiningnan si Amber.Umikot