NGUMITI siya rito at tumuwid ng tayo matapos bumaba ng kotse. Narinig niya ang mahinang locked sound ng bintana ng kotseng sinakyan nila. Nauna na siyang humakbang dala ang isang box ng wild orchids para kay Denise at ang pagkain ni Andrei na niluto ni Manang Carol. Sumunod naman sa kanya si Mang Ramon at panay ang iling nito habang nakatingin sa paika-ika niyang lakad.
“Mang Ramon, huwag na po kayong mag-alala sa akin, okay lang po ako.” sinipat niya ito nang nakasabay na ito sa hakbang niya.
“Naku, baka po lumala iyan. Aba’y mag-aalala ho kaming lahat eh,” bakas sa boses nito ang pagtutol.
He just smiled at him and glanced at his wristwatch. It’s already past 8 in the morning. Tuloy-tuloy sila sa elevator patungo sa VIP room ni Denise. Umusad na ang elevator ng
NAGULAT naman ito sa tanong ni Brent ngunit sumagot din ito ng malumanay.“Oho, taga rito ho talaga ako. Hinire lang ako ni sir Re- Drake!” muntik na itong magkamali at biglang napalingon din dito si Reymond.Abot-abot ang kaba ni Reymond habang nakatingin sa matanda. Panay ang lihim niyang usal na huwag itong magkamaling banggitin ang pangalan niya. Mabubuking siya ng maaga kapag nagkataon.Napansin ni Brent ang kakaibang kilos ng matanda. Umiiwas ito ng tingin sa kanya. “Okay, lang po kayo? Huwag po kayong matakot sa akin, hindi po ako nangangain ng tao,” pabirong tugon ni Brent.Hilaw na ngiti ang isinukli ni Mang Ramon at lihim niyang sinipat si Reymond. “Nanibago lang ho ako sir. Ngayon ko lang ho kasi kayo nakita ng m
AYAW niyang patulan si Brielle dahil alam niyang may pagdududa ito sa kanya. Laking pasalamat nalang niya at tila nahulog agad ang loob ng magulang ni Denise sa kabutihang ipinamalas niya.Pakunswelo na rin niya sa sarili ang maayos na pakikipag-usap ng magulang ni Denise. Ang buong akala niya ay pakikitaan din siya ng mga ito ng ‘di kanais-nais na pakikitungo ngunit kabaligtaran naman ang pinakita ng mga ito.Nakahinga siya ng maluwag kahit papaano. Saka na lamang niya iisipin kung paano magtapat sa mga ito sa mga susunod na araw. Ang tanging hiling niya ay magising ang babaeng mahal niya at makasama ito ng ilang beses man lamang bago siya nito tuluyang kamuhian.Nilamon ng labis ng lungkot bigla ang puso niya sa alalahaning ito. Ngunit kailangan din niyang harapin ang kasalanang ginawa niya
UMANGAT ang kamay niya at marahang hinilot ang sentido upang maibsan ang kirot na nararamdaman. Pakiramdam niya naubos lahat ng enerhiya niya ng mga sandaling ito. Lumilitaw pa sa balintataw niya ang galit na anyo ni Brielle na nagbabantang anumang gagawin niyang hakbang ay nakahanda itong kalabanin siya.“Ah, Reymond ano na? Kaya mo pa ba?” piping usal niya sa isipan.Gusto niyang bumigay pero naroon pa rin ang kagustuhan niyang itama lahat ng pagkakamali niya. Mahalaga rin para sa kanya na matulungan si Andrei na maoperahan ito sa lalong madaling panahon. Ang anak niya ang mabigat na dahilan kung bakit siya bumalik ulit dito.Nakatulugan na niya ang ganong alalahanin. Hindi na lamang din siya ginising ni Manang Carol hanggang sa kusa siy
LUMIKHA iyon ng malakas na tunog at nagkapira-piraso ang wine glass. Paghakbang niya naapakan niya ang bubog. Nasugatan agad ang talampakan niya dahil bumaon ang kapiraso ng basag na baso.“Ah!!” napaigtad siya sa sakit. Lalong umikot ang paligid niya ngunit bago pa man siya tuluyang bumagsak malakas na hiyaw ni Mang Ramon at dinaig pa ang kidlat sa bilis ng galaw nito at sinalo siya.“Sir Reymond! Sir!”Tarantang sumunod naman si Manang Carol kay Mang Ramon na ngayon ay hawak-hawak sa braso nito ang lasing at tulog ng si Reymond. Mahinang ungol lamang nito ang narinig nilang pareho.Nagulat pa ang mag-asawa ng makitang nagkalat ang bubog sa sahig at unti-unting may dugong umagos mula sa talampakan niya.
NANG mga sandaling ito unti-unting nagising si Reymond. Napabalikwas siya ng bangon at agad na tumingin sa orasan na nakasabit sa dingding. Pasado alas-sais ng umaga ayon sa nakita niya.Mabigat ang gising niya at masakit ang ulo niya. Tiyak niyang hangover ito. Makalipas ang limang minuto saka lamang tumimo sa utak niya ang kabuuang paligid. Nasa loob na siya ng sariling silid at may benda ang isang paa niya.Natandaan niyang nag-inom siya sa baba at bigla na lamang siyang nag- passed out sa sobrang kalasingan. Bumaba siya ng kama at paika-ikang pumasok sa banyo. Matapos makaligo at nagbihis bumaba na rin siya ng dining room.Nagulat pa siya ng madatnan niyang nakaupo roon ang ninong niya at nagkakape na.“Morning, ninong!”
NATAHIMIK siyang lalo at nakaramdam ng labis na konsensya dahil alam niyang siya ang dahilan kung bakit dumanas ng ganitong paghihirap si Denise.Lumingon sa kanya si Brent ng mapansin nitong tahimik siya, “Pasensya na kung tingin mo masyado kaming overprotected sa anak namin. Nag-iisa lang kasi siya at tulad nga ng sabi ko hindi siya sanay na nahihirapan. She lived her life to the fullest before the tragedy occured.”Napilitan siya tumingin rin kay Brent, “Okay lang po sir. Naintindihan ko naman kung bakit mahigpit kayo sa mga taong nakakasalamuha ng anak ninyo dahil magulang po kayo. Napakaswerte nga po ng mga anak ninyo kasi ganyan ka lalim ang pagmamahal na binibigay niyo po sa kanila.”Umangat ang kamay ni Brent at tinapik siya sa braso, “Huwag kang masindak sa panganay kong
SHE gave him her sweetest smile, leaning her head on his shoulder.“Iyon naman talaga ang pakay ko ang i-sorpresa ka.”Nag-umpisa ng sumubo si Brielle ng muling nagtanong sa kanya, “Bumalik pa doon sa hospital iyong Drake Yin?”Nabitin sa ere ang kutsara ni Ivana at tiningnan siya nito, nakaangat ang isang kilay, “Oo. Maaga silang dumating nong driver niya. Bakit ba parang galit ka doon sa tao? Mukha naman siyang mabait at saka nakita naman natin magkasundo sila ni Andrei.”Umingos si Brielle, “Syempre pinoprotektahan ko lang ang kapatid ko. Palagay mo pakikipagkaibigan lang ang pakay niya kay Denise? Hindi ako pinanganak kahapon.”Natawa si Ivana s
AWA at galit ang nararamdaman ni Ivana ng mga sandaling ito. Awa dahil sa kalagayan ni Reymond, at galit dahil sa kasinungalingan nito at sa kasalanang ginawa nito sa matalik niyang kaibigan.“Reymond, nababaliw kana talaga. Naiintindihan mo ba ang sinabi ko? Papatayin ka ng asawa ko! At ayokong mabahiran ng dugo ang mga kamay niya. Utang na loob ako naman ang makikiusap sa’yo, tigilan mo na sila. Magpakalayo-layo kana habang maaga pa. Kakalimutan ko ang pagkakatong ito na nag-usap tayo.” nababakas ang kaba at takot sa boses ni Ivana habang binibitawan ang mga katagang ito. Iba’t-ibang masamang pangitain ang agad na pumasok sa utak niya ng makompirma niyang buhay nga si Reymond.Sunud-sunod na iling ang ginawa ni Reymond, at ilang patak ng luha ang bumuhos mula sa mga mata niya, “Ivana, kahit anuman ang tingin mo sa akin, oka
HER hands shivered while tightly gripping the whip and the high-power laser. Her jaw locked and she greeted her teeth. Naglaho lahat ng paghanga niya sa pekeng Drake Yin. Napalitan ng galit ang pagmamahal na sana unti-unti na niyang naramdaman dito.Marahang umangat ang duguang kamay ni Reymond para sana punasan ang mga luha ni Denise ngunit mabilis niya itong tinabig.Mahinang yugyog ng balikat sanhi ng marahang tawa ang naging tugon ni Reymond. Alam niyang ito na ang huling mga sandali niya at gagamitin niya na lang ito para humingi ng kapatawaran dito.“Bakit? Bakit mo nagawa sa akin ito? Anong kasalanan ko sa’yo?” malakas na sigaw ni Denise kay Reymond.Marahang nag-angat ng mukha si Reymond. Puno ng pasa at sugat ang katawan
IN a quick reflexes Reymond tried to escape from their grasp but he was too tired to make it. Pumihit paharap sa kanya si Brent at unti-unting naglakad palapit sa kanya.“Sir, ano po ang ibig sabihin nito?” kalmadong tanong ni Reymond kahit may nakaambang panganib ayon na rin sa hinala niya.Hindi sumagot si Brent at nang huminto ito sa harapan niya bigla itong nagtanong, “Nakalimutan mo na ba na ako si Brent Santillian? At malinaw kong sinabi sa’yo noon na aalagaan mo ang anak ko kapag ipagkakatiwala ko siya sa’yo? Ha ha ha! Ang laki kong hangal dahil naniwala ako sa panlilinlang mo!”Bago pa man nakasagot si Reymond malakas na hinila ni Brent ang suot niya maskara. Sinundan agad nito ng malakas na suntok sa sikmura niya.
NAMULA lalo ang mga mata ni Reymond. Ang salitang binitawan ng anak niya ang tanging natitirang pag-asa niya para maitama lahat ng kasalanan niya pagkatapos niyang isagawa ang heart surgery nito.Marahan siyang tumango, “Oo naman. Hindi ako aalis hanggang sa gumaling ka ng tuluyan.”Nag-angat ng mukha si Andrei at pinahid ang mga luha ni Reymond, “Bakit ka umiiyak?”“Nalungkot lang ako dahil tayo lang dalawa ang narito eh. Wala ang Mommy mo na sana inasahan kong dadatnan siya rito. Marahil nga masaya na siya na bumalik si Carl,” madamdaming tugon niya.Umiling si Andrei, “Tulog pa si Mommy nang umalis kami. Late na rin kasi siyang umuwi kagabi, pero tiyak ako kapag nagising na iyon mamaya susunod siya rito
NAPANSIN ni Brent na tulala ang manugang niya at saglit itong namutla. He snapped his finger in front of Ivana.“Penny, on your thoughts, Ivana?” Brent gazed at her daughter-in-law with a bit of doubt.“Ah-- I was just shocked with the news, dad. Who is the good doctor that will perform the surgery?” She queried calmly, avoiding Brent’s eyes.Brent smiled lightly, “It’s Drake Yin!”Lihim na naikuyom ni Ivana ng mariin ang kamay dahil tulad ng inasahan niya si Reymond nga ang tinutukoy ni Brent. Gustong magalit ni Ivana kay Reymond ng mga sandaling ito dahil pinapairal nito ang katigasan ng ulo.“Wow, I can’t believe Drake will do that!”
SAGLIT na natigilan si Brielle. Hindi niya inasahan ang ganitong sitwasyon na kinalalagyan ng matalik niyang kaibigan. Ngunit hindi niya rin masisisi ito na tumakas sa poder ng magulang dahil niloko rin ito ng sariling ama.Bahagya siyang nakadama ng awa para rito at tulad ng pinangako niya noon kay Carl, mananatili siyang magtuturingang magkapatid.“Don’t worry, I will be at your back. Just make sure to win back my sister’s trust. Lately, I could sense her anxious thoughts about you.” Brielle said, trying to console his best friend.“Yeah. Actually, a minute ago, we had a bit of a hateful confrontation, no… it’s an argument. I think she was typing a message for Reymond, so I came to her angrily, telling her that she was cheating on me.” Carl let out
MAHIGIT dalawang araw na ang nakalipas ngunit hindi na muling nagpakita si Reymond kay Denise. Hindi rin nag-abalang mag-message ang dalaga sa kanya kaya’t nagmumukmok lamang siya loob ng kanyang kwarto.He tried to comfort himself and preparing for Andrei’s surgery but deep inside his heart there was an emptiness he could barely bear. Halos hindi siya makatulog sa loob ng dalawang araw at iba’t-ibang imahe nina Denise at Carl na masayang magkasama ang paulit-ulit na naglalaro sa utak niya.Ilang beses na rin nagdala ng pagkain si Manang Carol sa silid niya ngunit ni hindi niya ito halos galawin. Nawalan siya ng ganang kumain at lalo itong ikinabahala ng mga kasambahay niya.He jolted when his phone suddenly rang.“Reymond,
SA bawat salitang naririnig niya mula sa anak ibayong tuwa ang hatid nito. Mabilis na gumaan ang pakiramdam niya at nanumbalik ang determinasyon niya sa sarili.“Anak, salamat sa mga sinabi mo. Kung alam mo lang gaano mo pinawi ang hinanakit ko.”“It’s okay, dad. Take care of yourself, okay?”“I will. I love you. Bye for now!”He ended the call. Saka lamang niya napansin na madilim na ang paligid. Tinawagan na rin niya ang restaurant kung saan nag-book sana siya ng dinner date nila ni Denise. Bayad na niya ito at hindi rin napakinabangan ngunit nagpasya na lamang siyang palipasin ang nangyari. Bumalik na siya sa sariling bahay at natulog na lamang.Samantala, k
MABILIS na lumuwag ang kamay ni Reymond na nakahawak sa kamay ni Denise bago pa man makapag-react ang dalaga. Binitawan na rin ni Reymond ang bouquet ng bulaklak at nalaglag ito sa harapan nilang magnobyo.Mabibilis na hakbang ang ginawa ni Reymond at agad na pumasok sa loob ng kotse nito. His car galloped away from the parking area, leaving heavy pain in Denise's heart. Gusto niyang magpaliwanag dito ngunit tila nawalan siya ng lakas ng loob na magsalita kanina dala ng matinding pagkabigla.Akma na siyang dudukwang para damputin ang bulaklak mula sa lupa ngunit pinigilan siya ni Carl.“Bakit mo pa dadamputin iyan? Pwede naman kitang bilhan ng mas maganda dyan mamaya kapag may nadaanan tayong flower shop sa highway,” sita ni Carl.Gigi
SHE gently pulled herself away from him. Carl could sense Denise’s bothered reaction but he tried to understand her. Nasabi na ni Brielle sa kanya na madalas nitong kasama si Reymond na akala nito ay ibang tao ngunit sa pagkakataong ito hindi na rin siya makakapayag na aagawin pa ni Reymond ang nobya niya at sisirain ang buhay nilang dalawa.“Kailan ka pa dumating?” seryosong tanong ni Denise kay Carl, matapos nitong bitawan siya.Hinawakan nito ang braso niya at inakay siya patungo sa tabi ni Brielle. Tahimik naman siyang nagpahila rito.“Kaninang madaling araw lang. Umalis ako sa bahay namin kagabi. Marami pa akong sasabihin sa’yo pero sa ngayon hindi na muna natin pag-uusapan dahil ang mahalaga nagkabalikan na tayo ulit at buhay pareho,” nakangiting tugon ni C