Six months later… Santillian’s Villa - Beijing
Palakad-lakad sa labas ng kwarto ni Denise si Brent, halatang balisa ito at hindi mapakali. Ngayon ang araw na naka-schedule si Denise ng cesarean section dahil kabuwanan na nito. Tila isang himala at nabuhay sa loob ng sinapupunan niya ang sanggol kahit pa hindi pa rin nagising ang dalaga.
Dala na rin sa maayos na pag-aasikaso ng doctor at ob-gyne nito naitawid ni Denise hanggang siyam na buwan ang sanggol. Si Shantal lamang ang pinapayagan sa loob ng kwarto upang saksihan ang pagluwal ng anak nila sa sanggol nito.
Sa loob ng ilang buwan hindi na rin dumalaw si Brielle sa mansyon at subsob ito sa trabaho na tila ba doon na lamang nito ibinuhos ang lahat ng oras. Hindi rin nito sinundo ang pamilya sa London. Simula ng malaman nito ang pagkamatay
HE wanted to curse, yell and throw all the things around him to appease his anger. How could his parents easily let go of the painful and tragic event that happened to his sister? Naroon pa rin ito at wala pang malay hanggang sa mga sandaling ito.Ayaw niyang magtanim ng galit habambuhay ngunit paano nga ba niya mapapatawad ang taong gumawa ng pang-iinsulto sa pamilya niya at lumapastangan sa kaisa-isa niyang kapatid? Ang masaklap pa kahit nawala ito nag-iwan pa ito ng isang alaala na hindi niya kayang tanggapin. Marahil nga naging masama na siya sa paningin ng ama ngunit hanggat sariwa sa utak niya ang ginawang kalapastanganan ni Reymond Yun na naging sanhi sa pagkamatay ng matalik niyang kaibigan walang puwang sa puso niya ang salitang - KAPATAWARAN.He is still in a painful agony up to this moment when he remember his best friend. Carl is a good
Umangat ang munting kamay nito at hinawakan ang kamay ng Ivana. Tumingala ito sa kanya at tiningnan siya nito sa mga mata. Tila napapaso si Ivana sa paraan ng tingin ni Kyree at parang nanuot sa kaiburan niya ang titig nito.She squatted down and gently pinched Kyree’s face. “I’m sorry if I wake you up, darling!”“I heard you scream,” Kyree touched Ivana’s hand.Hindi niya alam kung paano ipaliwanag sa anak ang inasal niya ngunit kailangan niyang sagutin ang tanong nito dahil titig na titig ito sa kanya.“Hahaha! May naalala lang akong movie at nadala ako sa eksena,” pagsisinungaling niya.Halatang di ito naniniwala sa paliwanag niya, bagamat
HALOS magkapanabay na umupo silang dalawa ni Samantha. Naglagay na rin siya ng pagkain habang may isang kasambahay na lumapit sa kanya at nagtanong.“Sir, ano pong gusto ninyong inumin? Juice or Coffee?”He raised his head, “I want a black coffee with creamer and half-teaspoon of sugar,”“Noted, sir!”Tumalikod na ito at gumawa ng kape para sa kanya. Nag-umpisa na rin siyang kumain. Maya-maya pa bumalik na ito sa tabi niya at inilapag ang umusok na kape na hiningi niya rito.“Kape niyo po,” anang katulong habang nakayukod ito.Naiilang siya sa pakikitungo ng mga ito dahil sanay siyang laging solo lang sa
NAPAPANGITI siya sa pagiging kwela ng pamangkin at pansamantalang gumaan ang pakiramdam niya habang narito ito sa tabi niya.“It’s a gesture of pampering, didn’t you like it?” He smiled at Nate.Nate pursed his tiny lips, “I don’t like it because it seems to pet me like a tiny poppy,”Hindi na niya mapigilan ang sarili, natawa siya ng tuluyan. At tiningnan naman siya nito na tila nabubugnot ng mga sandaling ito dahil sa malakas niyang tawa.“Ayaw mo ba noon? Ibig sabihin natutuwa kami sa’yo,” kapagkuwan tugon niya. Ibinaba na rin niya ang kamay at inangat ito sabay kandong.Tumingala si Nate sa kanya, “Uncle, bakit ka po malungkot?
Lalong siyang namula sa ginawa nito at kaya't bahagya niyang siniko ito sa tagiliran kahit hirap siyang gumalaw dahil karga niya si Andrei."Tingnan mo ang apo natin kahit hindi pa gaanong nakakakita parang nakatingin sa ating dalawa habang naglalambingan tayo," bulong ni Brent sa punong taenga niya.Nakakakiliti sa pandama niya ang ginawa nito dahil dinagdagan pa nito ng pagbuga ng hangin nito mula sa bibig."Umayos ka nga may mga taong nakatingin sa atin, nakakahiya naman sa kanila," muling paalala niya rito.Dumukwang si Brent at tiningnan ang apo, "aba, tingnan mo naman titig na titig sa mukha ko. Nagagwapuhan sa lolo o, naalala ko tuloy si Denise noong maliit pa, sobrang ligalig panay karga lang lagi ang gusto pero itong anak niya tahimik at mabait
BRIELLE felt guilty when he heard no response from his father. The words that slipped his mouth can’t be undone, and he regretted uttering them.Lalo siyang nakaramdam ng pagkabalisa ng hindi pa rin ito kumibo. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na sumagot siya ng pasigaw dito, kahit kalmado naman ang pagsasalita ng ama. Si Brent naman sa kabilang linya ay hindi rin mapakali ng marinig niya ang sigaw ni Brielle.Pinagsisihan niyang pinilit pa ito na dumalo sa binyag ng apo nila dahil ito pa marahil ang maging sanhi upang bumalik ang dating sakit ng anak. Balisa siya at palakad-lakad sa hardin, na siya namang unang napansin ni Shantal ng bumalik siya rito matapos iakyat si Andrei sa kwarto nito.Palapit na siya rito at ni hindi man lamang napansin ni Brent ang presensya niya at namumutla pa ang
MATAMAN lamang siyang tiningnan ni Brielle at hindi na ito kumibo. Laking pasalamat na rin ni Brielle na sa tuwing kailangan niya ng kasama natataon na narito si Harold. Kusa nitong nahuhulaan na kailangan niya ng kasama habang ganito ang pakiramdam niya.Marahil nga dahil sa tagal nitong pagtatrabaho sa kanya bilang assistant kabisado na nito ang takbo ng isip niya. He finished his tea and stood immediately. He walked back to his working table, while Harold left behind.Pagkaupo niya sa lamesa saka lamang siya nagsalita. “Hindi ka ba natatakot sa akin kapag hindi maganda ang mood ko?”Napaangat ng mukha si Harold, umiling, “Sanay na po ako sa inyo. Alam ko namang kailangan ninyo ng karamay kapag tensyunado ang pakiramdam niyo. Saka kahit di naman kayo nagsasalita okay lang din pa
BRIELLE stood akimbo, staring at Harold’s pale face. He can only scold him but dared not to fire him as his assistant. Aminin man niya’t sa hindi magaling ito sa trabaho at hindi na siya makakahanap ng kapalit pa nito, iyong taong masipag at mapagkakatiwalaan dangan nga lamang minsa lumalampas ito sa mga bagay na dapat ay hindi na nito pakikialaman. Bagay na minsan o mas madalas niyang kinakainisan.Tiningnan ni Brielle ang relong pambising, halos mag-aalas-dose na ng tanghali. Biglang kumalam ang sikmura niya.“Ano pang hinintay mo dyan, ayusin mo na ang pagkain nagugutom na ako,”Napaangat ng mukha si Harold, alanganing tumingin at ngumiti kay Brielle. “O- Opo- Opo!” kandautal nitong tugon at inilang hakbang lamang nito ang center table. Inisa-isang inihain ang
HER hands shivered while tightly gripping the whip and the high-power laser. Her jaw locked and she greeted her teeth. Naglaho lahat ng paghanga niya sa pekeng Drake Yin. Napalitan ng galit ang pagmamahal na sana unti-unti na niyang naramdaman dito.Marahang umangat ang duguang kamay ni Reymond para sana punasan ang mga luha ni Denise ngunit mabilis niya itong tinabig.Mahinang yugyog ng balikat sanhi ng marahang tawa ang naging tugon ni Reymond. Alam niyang ito na ang huling mga sandali niya at gagamitin niya na lang ito para humingi ng kapatawaran dito.“Bakit? Bakit mo nagawa sa akin ito? Anong kasalanan ko sa’yo?” malakas na sigaw ni Denise kay Reymond.Marahang nag-angat ng mukha si Reymond. Puno ng pasa at sugat ang katawan
IN a quick reflexes Reymond tried to escape from their grasp but he was too tired to make it. Pumihit paharap sa kanya si Brent at unti-unting naglakad palapit sa kanya.“Sir, ano po ang ibig sabihin nito?” kalmadong tanong ni Reymond kahit may nakaambang panganib ayon na rin sa hinala niya.Hindi sumagot si Brent at nang huminto ito sa harapan niya bigla itong nagtanong, “Nakalimutan mo na ba na ako si Brent Santillian? At malinaw kong sinabi sa’yo noon na aalagaan mo ang anak ko kapag ipagkakatiwala ko siya sa’yo? Ha ha ha! Ang laki kong hangal dahil naniwala ako sa panlilinlang mo!”Bago pa man nakasagot si Reymond malakas na hinila ni Brent ang suot niya maskara. Sinundan agad nito ng malakas na suntok sa sikmura niya.
NAMULA lalo ang mga mata ni Reymond. Ang salitang binitawan ng anak niya ang tanging natitirang pag-asa niya para maitama lahat ng kasalanan niya pagkatapos niyang isagawa ang heart surgery nito.Marahan siyang tumango, “Oo naman. Hindi ako aalis hanggang sa gumaling ka ng tuluyan.”Nag-angat ng mukha si Andrei at pinahid ang mga luha ni Reymond, “Bakit ka umiiyak?”“Nalungkot lang ako dahil tayo lang dalawa ang narito eh. Wala ang Mommy mo na sana inasahan kong dadatnan siya rito. Marahil nga masaya na siya na bumalik si Carl,” madamdaming tugon niya.Umiling si Andrei, “Tulog pa si Mommy nang umalis kami. Late na rin kasi siyang umuwi kagabi, pero tiyak ako kapag nagising na iyon mamaya susunod siya rito
NAPANSIN ni Brent na tulala ang manugang niya at saglit itong namutla. He snapped his finger in front of Ivana.“Penny, on your thoughts, Ivana?” Brent gazed at her daughter-in-law with a bit of doubt.“Ah-- I was just shocked with the news, dad. Who is the good doctor that will perform the surgery?” She queried calmly, avoiding Brent’s eyes.Brent smiled lightly, “It’s Drake Yin!”Lihim na naikuyom ni Ivana ng mariin ang kamay dahil tulad ng inasahan niya si Reymond nga ang tinutukoy ni Brent. Gustong magalit ni Ivana kay Reymond ng mga sandaling ito dahil pinapairal nito ang katigasan ng ulo.“Wow, I can’t believe Drake will do that!”
SAGLIT na natigilan si Brielle. Hindi niya inasahan ang ganitong sitwasyon na kinalalagyan ng matalik niyang kaibigan. Ngunit hindi niya rin masisisi ito na tumakas sa poder ng magulang dahil niloko rin ito ng sariling ama.Bahagya siyang nakadama ng awa para rito at tulad ng pinangako niya noon kay Carl, mananatili siyang magtuturingang magkapatid.“Don’t worry, I will be at your back. Just make sure to win back my sister’s trust. Lately, I could sense her anxious thoughts about you.” Brielle said, trying to console his best friend.“Yeah. Actually, a minute ago, we had a bit of a hateful confrontation, no… it’s an argument. I think she was typing a message for Reymond, so I came to her angrily, telling her that she was cheating on me.” Carl let out
MAHIGIT dalawang araw na ang nakalipas ngunit hindi na muling nagpakita si Reymond kay Denise. Hindi rin nag-abalang mag-message ang dalaga sa kanya kaya’t nagmumukmok lamang siya loob ng kanyang kwarto.He tried to comfort himself and preparing for Andrei’s surgery but deep inside his heart there was an emptiness he could barely bear. Halos hindi siya makatulog sa loob ng dalawang araw at iba’t-ibang imahe nina Denise at Carl na masayang magkasama ang paulit-ulit na naglalaro sa utak niya.Ilang beses na rin nagdala ng pagkain si Manang Carol sa silid niya ngunit ni hindi niya ito halos galawin. Nawalan siya ng ganang kumain at lalo itong ikinabahala ng mga kasambahay niya.He jolted when his phone suddenly rang.“Reymond,
SA bawat salitang naririnig niya mula sa anak ibayong tuwa ang hatid nito. Mabilis na gumaan ang pakiramdam niya at nanumbalik ang determinasyon niya sa sarili.“Anak, salamat sa mga sinabi mo. Kung alam mo lang gaano mo pinawi ang hinanakit ko.”“It’s okay, dad. Take care of yourself, okay?”“I will. I love you. Bye for now!”He ended the call. Saka lamang niya napansin na madilim na ang paligid. Tinawagan na rin niya ang restaurant kung saan nag-book sana siya ng dinner date nila ni Denise. Bayad na niya ito at hindi rin napakinabangan ngunit nagpasya na lamang siyang palipasin ang nangyari. Bumalik na siya sa sariling bahay at natulog na lamang.Samantala, k
MABILIS na lumuwag ang kamay ni Reymond na nakahawak sa kamay ni Denise bago pa man makapag-react ang dalaga. Binitawan na rin ni Reymond ang bouquet ng bulaklak at nalaglag ito sa harapan nilang magnobyo.Mabibilis na hakbang ang ginawa ni Reymond at agad na pumasok sa loob ng kotse nito. His car galloped away from the parking area, leaving heavy pain in Denise's heart. Gusto niyang magpaliwanag dito ngunit tila nawalan siya ng lakas ng loob na magsalita kanina dala ng matinding pagkabigla.Akma na siyang dudukwang para damputin ang bulaklak mula sa lupa ngunit pinigilan siya ni Carl.“Bakit mo pa dadamputin iyan? Pwede naman kitang bilhan ng mas maganda dyan mamaya kapag may nadaanan tayong flower shop sa highway,” sita ni Carl.Gigi
SHE gently pulled herself away from him. Carl could sense Denise’s bothered reaction but he tried to understand her. Nasabi na ni Brielle sa kanya na madalas nitong kasama si Reymond na akala nito ay ibang tao ngunit sa pagkakataong ito hindi na rin siya makakapayag na aagawin pa ni Reymond ang nobya niya at sisirain ang buhay nilang dalawa.“Kailan ka pa dumating?” seryosong tanong ni Denise kay Carl, matapos nitong bitawan siya.Hinawakan nito ang braso niya at inakay siya patungo sa tabi ni Brielle. Tahimik naman siyang nagpahila rito.“Kaninang madaling araw lang. Umalis ako sa bahay namin kagabi. Marami pa akong sasabihin sa’yo pero sa ngayon hindi na muna natin pag-uusapan dahil ang mahalaga nagkabalikan na tayo ulit at buhay pareho,” nakangiting tugon ni C