Kumuha ako ng limang kaha ng sigarilyo sa basket na cart na nakatali sa baywang ko para suportahan ang binebenta kong mga sigarilyo. Iba't ibang flavor ito pero pareho-pareho lang din ng brand. "Kilala ang mga tao, dahil sugapa tayo sa lahat ng mga bagay. Hindi tayo marunong makuntento sa kararampot lang, minsan pa nga kahit meron na o kahit sandakmakmak pa 'yan, hindi pa rin sapat..." tumigil ako sa pagsasalita at tiningnan ang limang kaha ng sigarilyo na hawak-hawak nang dalawang kamay ko dahil hindi kaya ang isa.
Bago ko sila tinapunan ng tingin na may makahulugang ngiti sa mga labi. "Will you buy it, or..." Hinilig ko ang leeg ko, na bawat binibigkas ko'y may mga malalalim na kahulugan. "Just be contented of what you got right now?" mababa ang aking boses ngunit katamtaman lang para marinig nilang lahat, hindi na rin gano'n kalakas ang tugtugan dahil pinalitan na ito ng pang-romansa
Halos sumakit na ang mga paa ko sa suot kong takong, marami na rin akong napuntahan at napagbentahan. Humahanga, at ang iba nadadala sa paglalandi ko sa kanila. Lalo't kamukha ko si Davina, kaya mas napapadali ang pagbebenta ko mapatanda man o binata at maski babae rin.Limang piraso na lang na kaha ng sigarilyo ang natitira at ang isang sigarilyo na binuksan ko kanina. Hindi lang isang beses ko ito ginamit kung 'di maraming beses na. Kung bakit? Wala, diskarte lang katulad kanina. Kailangan mo lang kabisaduhin ang mga pagbebentahan mo kahit hindi nila kailangan o hindi naninigarilyo kailangan tanungin mo pa rin ito at alokin.Ganito ang takbo ng negosyo. Dapat marunong kang mag sales talk sa kustomer pero ang pinaka-importante na dapat mong malaman sa negosyo ay malaman kung ano ang gusto nila at kahinaan nila. Ganun kas
"Hey, sir. Would you mind if I sit here?" turo ko sa bakanteng upuan, probribadong lugar na ito dahil bilang lang ang nakakalapit banda rito. Madalim din ang lugar, kaya hindi masyado kita ang kausap mo. Mag-isa lang din siyang naninigarilyo rito at may mga bantay na nakakalat sa ibang bahagi ng bar, at dahil may harang kada upuan, para malaya kayong makapag-usap na 'di naiistorbo. "I wouldn't mind," he replied, and shrugged his head. Umupo ako sa harapan niya, habang kalong-kalong ko ang basket na gawa sa plywood at pininturahan ng itim. Pinagdikit ko ang aking mga binti at komportableng umupo. "Ngayon ka lang, ah. Halos magdalawa't kahati na akong nakaupo ritong hinihintay ka,"
"Hindi lang kilala, kung 'di KILALANG-KILALA!" tumaas ang tuno ng pananalita niya at ramdam mo ang pananabik. "Alam mo ba, napakainit ng pangalan niya sa industriya. Halos lahat 'ata sa business world o maski organisasyon gusto siyang makatrabaho sa husay at galing nito sa negosyo. At dilang dahil doon! Kilala ang pamilya niya sa pinakamayaman at makapangyarihan sa Japan. Maski ang presidente ng Japan kaibigan ng ama niya! At mas nakakabilib, alam mo ba," pagkukuwento na may pagka-galak na para siyang teenager na ikinuwento kung gaano kaganda at kagaling ang crush nito sa lahat ng bagay.Hinayaan ko lang siya magkwento dahil wala rin akong alam tungkol kay Tanda. Pero kalahati sa akin gustong-gustong makilala siya. Mukhang hindi lang ako ang may tinatago sa aming dalawa."Pati ang presidente ng Pilipinas, Thailand, China,
Part time job. Kinabukasan, maaga akong gumising para maghanda sa trabaho. Ngunit buong araw at hanggang dumating ang pananghalian ay 'di man lang ako tinapunan o pinansin ni Ethan. It makes me uneasy. He's my only hope to find a job that will earn me money but suddenly, for an unknown reason he began to avoid me. Dammit! This is making me crazy! Is he mad at me because of what had happened yesterday night? Is it because of my sudden action that made him hate me, perhaps? Aish. Lakas loob akong lumapit sa kanya dala ang tanghalian niya. Hindi kasi ito kumuha ng pagkain niya sa canteen kaya hiningian ko na rin siya ng kanyang tanghalian. Nagbabakasakali na maging maayos kami?
"Alam kong hindi ikaw si Davina una pa lang. Dahil minsan ko na nakita si Davina sa personal nang minsan may mall show ito sa SM North," mababa ang tuno ng pananalita nito.Nilingon ko siya. "Kung gano'n ba't gusto mo pa ipakita ko sa 'yo na hindi talaga ako si Davina? Look, hindi ako mabuti o malinis na tao. May mga bagay ako na ginagawa dahil kailangan. At hindi rin ako magpapaliwanag sa 'yo," malamig na sambit ko at paalis na sana para iwan siya nang muli magsalita ulit ito."Nag-aalala ako sa 'yo. Hindi dahil ikaw siya o kamukha mo siya kung ‘di dahil sa mismong ikaw!" he exclaimed that made me almost drop my jaw.I immediately shifted my gaze at him. "Huh?"Umiwas siya nang tingin
Masaya akong nagpipidal ng biseklitang sinasakyan ko. Hindi ko alam pero para pakiramdam ko nakalaya ako sa aking kulungan. Kahit sa katotohanan hawak ako sa leeg ni Tanda pero hindi 'yon ang nararamdaman ko. Ibang iba ang nararamdaman kong saya sa kalooban ko. Malaya kong naipapakita ang aking mukha na walang pakialam kung pagkamalan man akong si Davina. Basta ang alam ko lang malaya ako sa kung saan masaya ako. Sa pagkakataon na ito, wala akong sinusunod kung 'di ang makapag-ipon at makabayad sa utang. Ewan ba, basta alam ko komportable ako 'di man tulad ng dati pero nakakahinga pa rin ako ng maayos. Kinabisado ko bawat kalye at lugar na siyang nadadaanan para mas maging madali na lang ito sa akin sa susunod. Sinundan ko ang mapa patungo sa Ts
Third Person PoV'"Hindi talaga kita maintindihan, kung bakit kailangan mo siyang kupkupin kung gano'n ang pag-uugali ng batang 'yon. Nakita mo ba kung paano niya ako titigan? Huh?" naiinis na tanong ni Kenzo Rodriguez kay Kaito Tsukasa.Nakasakay na sila ngayon sa BMW. Nasa front seat siya at nasa backseat naman si Kaito dahil siya ang amo. May drayber sila na siyang nagmamaneho ng BMW at may dalawang SUV sa likuran at isang SUV naman sa harap. Kaya napapagitnaan sila upang ma secure ang safety ni Kaito.Hindi lang naman kanang kamay si Kenzo kung 'di matalik din na kaibigan. Simula bata pa sila tinutulungan niya na si Kaito sa trabaho kahit sa negosyo.Hindi rin maiiwasan na magkaroon ng alitan at kaaw
Balik eskwela.Kasalukuyan kaming naglalakad habang kumakain nang ice cream na sorbetes.Sabado ngayon at tapos na lahat ng trabaho namin maski part time job ay tapos na rin. Kaya ako at si kuya Ethan ay nagpapahinga muna.At dahil tinanggap ko si Ethan bilang mas nakakatandang kapatid, para na rin akong nakahanap ng bagong pamilya, kahit na wala pa si Papa at Davina.May parte sa akin na naalala at nasasabik ako sa kanila pero kailangan ko pa ring magpatuloy sa buhay. Malaki-laki rin ang utang ni papa at hindi ko pwede balewalain ang lahat ng iyon.Sa buong linggo, halos sa trabaho lang umiikot ang aking mundo. Ni wala nga ako
P R E S E N T T I M E. "That’s how my life became. It’s because of me. That’s why I don’t blame Dad and Davina for leaving me behind. And I won’t blame you either if you use me against them." I spoke with warmth when I recalled the past while staring at the blue ocean. The place is already quiet since our yacht is turned off, the waves have calmed, and the air is so refreshing. I could stay here all day admiring the scenery. "How did you overcome all that kind of suffering? It must be hard for you to endure all of that. I don't understand why the child always pays for the parent's wrongdoings. I thought I was the only one who was having a hard time growing up, but no. It was actually okay since I'm a man, but you... do you want to live with me instead?" Mabilis akong napatingin sa kanya ng biglang niyang itanong yun sa akin. Ito lang napakahabang sinabi at sa tuwing magsasalita ito ay lagi akong iniiwanan ng surpresa sa mga binibitawan niyang mga salita. "Hindi ba nakatira na ako
THE BEGINNING OF ROMANCE: Be My Real Wife. Tahimik kong pinagmamasdan ang karagatan at maya-maya lang ay doon na nagsimulang lumabas ang mga dolphin at parang isdang tumatalon sa tubig. Hindi ko na malayan na tinabihan pala ako ni Kaito dahil masyadong lang ako nakatutok sa panonood ng mga dolphin. Nandito kami sa labas ng yate nakaupo sa lapag sa pinakadulo ng nguso ng yate. A glass of orange juice was offered while a glass of wine was held in his hand. I was about to reach for the wine glass when he stretched his hand away from me. “Be good. Drink this now, and later you'll take vitamins after we eat." On rare occasions, his voice is as tranquil as the ocean. Wala na akong nagawa kung ‘di tanggapin na lang ito at binalik ang atensyon sa dagat. Wala nang mga dolphin ang tumatalon at tahimik na ang karagatan wala rin gaanong alon kaya payapa, nakapatay din ang makina ng yateng sinasakyan namin at sa ‘di kalayuan mga speedboat ng taohan niya ang nakabantay sa amin sa malayo. Nasa gi
VACATION. Naalingpungatan ako ng gising at marahan kong binuksan ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kesame. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdam kong kumirot ito pero sumalubong ang aking kilay nang may makitang dextrose na nakakabit sa likod ng aking kanang palad. “You’re awake now?” malamig ang boses nito habang nakadekwatrong nakaupo sa may biranda na humihigop ng kape. Nakasuot pa rin ito ng kanyang karaniwang sinusuot sa trabaho ang tinanggal niya lang ay ang blazer at kurbata. Seryoso ang mukha niyang humihigop ng kape na nakatingin sa akin samantala ako ay tinitigan ko lamang siya babalik. Iniisip kung paano ko nga ba ipapaliwanag sa kanya ang lahat? At kung paano ako makakatakas sa kanya? "Did you plan to shoot yourself just for the sake of the deal?" "Yes," I answered directly. There’s no use lying to him. In the end, the truth will reveal itself, and knowing him, he has many ways to find the truth, whether I’m telling the truth or not. I know I have a lo
I’m done dressing up. My belongings are also present, as is my makeup kit, which contains everything I require. It seems like the old man planned it beforehand after I looked around where we were staying. I also put on light makeup to make me appear normal because I look like a corpse with my pale face since I got shot. Kaya habang hinihintay si Tanda na dumating ay nagpasya muna ako na lumabas ng kwartong tinutuluyan namin at halos magulat ako na private villa pala ang lugar na ito. May mga trabahente akong nadaanan at lahat sila'y pare-pareho ang tawag sa akin ay Mrs. Tsukasa. Nang magtanong ako sa isang lalaking nagbabawas sa may garden kanina kung saan lugar ito sabi Boracay daw. Napangiwi ako. Ano kaya ang binabalak ng matandang ‘yon? Bigla akong napatakip sa bibig at nanlaki ang mga mata nang maalala ang sinabi niga. “Huwag mong sabihin na totohanin niya ang sinabi niya?!” kausap ko sarili ko. “Hindi naman sana! Ang pangit mag-aral na malaki ang tiyan!” napatampal ako sa noo
MABIBIGAT ANG TALUKAP NG MATA KO, subalit nagawa ko pa ring magising sa kabila ng tama ng bala sa aking tiyan. Ramdam ko ang bilis ng patakbo ng ambulansyang sinasakyan namin. “Stay with us, Anna,” I heard Lazaro calmed me while holding where I got shot. Nanghihina na ang pandinig ko, maski buong sistema ko ay malapit nang sumuko na kapag bumigay ako ay baka hindi na ako magising pa. Halos wala na akong maintindihan sa nangyayari pero rinig ko pa rin ang mga kapulisan, marahil pinalilibutan ang buong Cebu ng mga pulis para lang mahuli kami. Akala ko no'ng tumigil ang sasakyan ay nakarating na kami sa destinasyon namin ngunit mali ako dahil pinara kami para sa inspeksyon at maski ambulansya ay ‘di nila pinalampas. “Anong mero'n, boss? May malubha kaming pasyente na kailangan ng agarang operasyon,” paliwanag ng drayber ng ambulansya. “Inspeksyon lang sir, pakibuksan lang ang pinto sa likod. Makipag-cooperate muna tayo, sir,” tugon ng pulis. Marahan akong tinapik ni Lazaro kaya tin
MAKALIPAS NG MGA ILANG MINUTO ay nakarating na rin kami sa wakas sa kaya naman nagsihandaan na ang mga tao para sa pagbaba at pagkuha ng kanilang mga kagamitan, at dahil ang bagahe naman ay nasa baba ng barko ay halos bag lang namin ang dala-dala naming tatlo. [ Anna, the white van is already there to pick you up. They are one of my men so you don’t have to worry—] Hindi niya naituloy ang sasabihin nito nang magulantang ang lahat ng nandirito sa barkong sinasakyan namin nang marinig ang lakas ng ingay ng serena na ang ibig sabihin lang no’n ay maraming pulis ang nandito na nagroronda.[ Kasu! I knew it. This is going to happen but why in Hades they knew about this transaction?! Rodriguez! Immediately investigate this matter, faster!] I heard Kaito cursed. “Shit! What will we do?” I heard Mickey uttered nervously. “Putangina! Mukhang natunugan tayo, kapatid,” bulong din ni Ethan. Halos hindi lang sila ang kinakabahan sa mga kapulisan na pumapaligid ng buong lugar. “Check niyo lahat
PINAGMAMASDAN ko ang malawak na karagatan dito sa barkong aming sinasakyan, malakas ang hampas ng hangin sa akin kaya naman nililipad ang buhok ko maski ang suot kong paldang uniporme habang sa pangtaas naman ay pinatungan ko rin ng itim na jacket upang maibsan ang lamig. Nang biglang may kamay ang lumapat sa balikat ko. “The information you gave me, was it true?” mababa ang tono ng boses nito kumpara sa sigla niya tuwing kausap ako. Tumango lang ako sa kaniya nang ‘di inaalis ang paningin sa magandang tanawin dito sa barko kung saan papuntang Cebu. Narinig ko ang malalim nitong hininga at tinanggal ang kamay sa balikat ko saka sinandal din nito ang mga siko sa rehas ng barko na nagsisilbing panangga upang hindi kami mahulog. “You really are something, Anna. From the day you save me on that night and up to now, for knowing my real father. It never came across my mind that I would know my father someday since my mom told me that I never had a father. The only thing she told me is th
Cebu. NAKAUPO akong nakatingin kay Gutierrez at masinsinan niya akong tinitingnan habang salubong ang mga kilay nito. Nandito kami sa isang pribadong kwarto at malaya mong makikita ang kaganapan sa okasyon kung saan naghihintay si Kaito kasama ang buong pamilya niya sa mangyayari sa pag-uusapan namin, kung mapapayag ko ba siya o hindi. Komportable itong nakaupo sa katad na sopa habang nakedekwatrong upo, nakapatong ang isang kamay sa mahabang mesa na pumapagitan sa amin habang ang isa naman niyang kamay ay may hawak na alak. “If you are here to make a deal with me to be your husband's business partner, my answer will never change. And ask your husband, where did he get the thickness of his face after threatening my wife to kill me?” he snorted. My forehead knitted. “Kaito threatened your wife just only to kill?” I asked back as I laughed at him. “Of what grounds? Business? Don’t make me laugh. Kaito never threatened anyone, it was a lame tactic. Do you think Kaito will be the CEO
Nakita ni Anna na kompleto rin ang pamilya ni Kaito subalit ni minsan ay hindi siya tinuunan ng atensyon ng mga ito. Wala rin itong narinig sa kanila nang maging matagumpay ang kaniyang nakaraang transaksyon. Sa pag-uugali pa lang, mukhang hindi masiyadong magkalapit ang loob ni Kaito sa pamilya niya. Kaya naisip ni Anna na hindi na nakakapagtaka kung bakit napakasungit at seryoso nito lalo na sa negosyo. Nakikita rin ni Anna kung gaano rin siya kalamig dati, kung hindi niya lang nakilala itong si Kaito ay malamang hanggang ngayon ay walang magbabago sa ugali niya. Napasinghap si Anna nang maramdaman niyang pinalupot ng kaniyang asa-asawahan ang kamay nito sa kaniyang bisig kaya muntik pa itong mabikaukan dahil nagkataon pang umiinom ito ng tubig sa isang glass wine, habang siya'y alak ang tinitira. Nagpaalam din kasi ito kanina na pupuntahan niya ang ama nito para makisosyo sa mga nandito kaya halos hindi inaasahan ni Anna ang paglagay ng kamay niya sa bewang nito.“He’s here, let’