Araw ng Linggo...
Maaga silang bumangon. Nakaugalian na nilang magsimba bawat Linggo kasama ang buong pamilya. Ngayon, nadagdagan na ang miyembro ng pamilya nila. Sa mga susunod na buwan ay isisilang na rin ni Elizabeth ang unang pamangkin niya. Natutuwa siya sa isiping ito. Masiyado pang maaga para maexcite dahil tatlong buwan pa lang naman ang tiyan nito ngunit hindi niya na mahintay ang pagdating nito.
"Handa na ba kayo? Tanong niya sa mga kapatid pagkalabas ng silid. Sabay-sabay sila lagi sa pagpunta sa simbahan.
"Oo ate, kanina ka pa nga namin hinihintay eh," sagot ni Roxanne.
"O siya tayo na." Wika niya sabay pulot sa sling bag. "Ang inay?" Hinanap ng kanyang paningin ang ina.
"Nasa labas na, kausap si Aling Teresa." Sagot nito. Ang magkasintahang Troy at Elizabeth naman ay nagpatiuna nang lumabas matapos magpaalam sa kanya.
"Ganoon ba? O siya, sige tayo na." Lumingon siya sa kusina at may hinahanap ang mga mata niya.
Tumikhim s
Mabilis na lumipas ang mga araw. Nasa ika-walong buwan na ng pagbubuntis ni Elizabeth ngayon. Ipinagpatuloy nito ang pag-aaral sa Maynila at si Troy naman ay ganoon din dito sa probinsiya. Hindi nawalan ng komunikasyon ang mga ito at dalawang beses din sa isang buwan kung lumuwas ang kapatid roon. Hindi naging problema iyon sapagkat hindi nagkulang sa suporta ang pamilya ni Elizabeth. Bagay na ipinagpapasalamat nila. Dahil Christmas break ay naisipan ng mga ito na doon na muna sa Maynila mamalagi hanggang sa makapanganak ito. Ito ang unang pasko na hindi sila magkakasama. Malungkot si Aling Lourdes dahil wala ang bunso nito ngunit nauunawaan naman nito na may obligasyon na ang anak. At isa pa ay excited na rin itong makita ang unang apo. Siya naman ay patuloy sa mga school reports. Ganito kasi ang maging isang guro. Kahit bakasyon ay may mga reports na kailangang isumiti, kahit dis oras na ng gabi ay nakakatanggap siya ng request mula sa school head na madalas ay to
Estella's POV: Pagkatapos nitong patayin ang tawag ay saglit na nablangko ang isip niya. Tinawag siya nitong 'My Estella'?Hindi niya maintindihan ang nararamdaman ngayon. Parang gusto niyang kiligin na parang gustong kabahan. Liban sa insidente sa elevator at Pasalubong Center ay limang buwan pa lang simulang makilala niya ito, iyon 'yung araw na pumanta ito sa kanila para kunin si Elizabeth. Pangalawang beses naman niyang nakita ito noong inihatid nito ang mga gamit ng huli. At sa pagkakataong iyon ay nagtagal ito ng tatlong araw sa kanila kung saan nakakasabay niya ito sa almusal, tanghalian at hapunan ngunit hindi sila kailan man nag-uusap dahil lagi niya itong iniiwasan.
Christmas day...Ipinagdiriwang ng lahat ang kapaskuhan. Maraming bata ang masayang nagbabahay-bahay upang manghingi ng pamasko. May mga kabahayan rin na nag-vivideoke. Sa bahay naman nila ay may iilang mga inaanak, maging ang mga pamangkin sa pinsan ang naroon. Si Nanay Lourdes ay abala sa pakikipag-usap kay Troy sa cellphone. Si Roxanne naman ay nakikipagkwentuhan sa mga pinsang kasing-edad nito. Matapos niyang ipamigay sa mga inaanak ang mga inihandang regalo ay agad namang nagpasalamat ang mga ito sa kanya."Maraming salamat po ninang!" Ang sabi
Since the day that they have kissed ay madalas na tumawag si George. Enero na ngayon at kabuwanan na ni Elizabeth kaya lumuwas ng Maynila ang nanay niya para maasikaso ang manugang."O Estella mag-iingat ka dito ha? Huwag mong kakalimutang i-lock ang mga pinto bago matulog." Bilin nito sa kanya."Ang inay naman ginawa akong bata." Nakatawang sabi niya."Aba natural, nag-iisa ka lang dito. Sabado at Linggo ka lang masasamahan dito nitong si Roxanne." May pag-aalalang sagot nito."Nay, big girl na 'yang si Ate. May jowa na nga eh," biro naman ng kapatid niya."Anong jowa ang pinagsasabi mo diyan Roxanne?" Saway niya rito."Asus nagmaang-maangan pa 'tong future Mrs. Del Castillo na ito." Nang-iinis na turan nito sabay kiliti pa sa tagiliran niya.Agad siyang pinamulahan ng mukha at hinampas ito ng magazine na agad niyang napulot sa mesa. "Tumigil ka riyan ha!" Singhal niya rito."Sus ang pikon naman nitong---" mang-aasar pa sana i
Sa isang bench sa ilalim ng mayabong na punong mangga niya naisipang umupo. "Ang hirap naman nito," Nahilot niya nang bahagya ang sentido sabay tiklop sa notebook. Kanina pa niya sinusubukang i-solve ang assignment nila sa physics. Parang ang dali lang naman nito kapag idini-discuss ng professor nila, pero bakit ngayon parang nagrambolonan na yata ang isip niya. Hinihintay niya si Odette dahil magaling ito pagdating sa numbers, kaya lang ay wala pa rin ito. "Focus Estella, ilang minuto na lang ipapasa mo na 'to. Nakalimutan niya kasi itong sagutan kagabi. Sinubukan niya ulit ngunit ewan at parang walang pumapasok sa isip niya kaya sumuko na siya. Mabuti sana kung grammar ito, baka natapos niya kaagad. Ititiklop na sana niya ito nang may nagsalita sa likuran niya."Just follow the formula and you'll get the correct answer," anito.Lumingon siya para tingnan kung sino ang nagsalita. "Sino ba 'to?" tanong niya sa isip."Here, let me h
"So bumalik siya ngayon para tuparin iyong sinabi niya?" Nanlalaki ang mga matang tanong ni Roxanne."S-Siguro," nauutal niyang sagot."Paano si Kuya George?" Pang-uusisa nito sa kanya. Hindi niya inaasahan ang tanong na iyon ng kapatid. Nanahimik na lang siya at naupo dahil hindi rin naman niya alam ang isasagot. Kung tutuusin ay wala siyang dapat na ikabahala dahil hindi naman niya naging nobyo si Simon."Ate, mahal mo ba si Kuya George?" Nagtatanong ang mga mata ni Roxanne ng tingnan niya."H-Ha?" naguguluhan niyang tanong.Napailing ito, pagkuwa'y nagsalita, "Dapat ngayon pa lang na hindi pa nagpapakita sa'yo 'yang Simon na 'yan ay magdesisyon ka na. Mamili ka na kung siya ba na matagal nang wala, o si Kuya George na kararating lang." Payo nito sa kanya. Parang matured na ito kung magsalita ngayon.Napabuntong-hininga siya. Pumikit siya at isinandal ang likod sa upuan. "Hindi naman naging kami ni Simon." Sabi niya."Hindi naging k
George's POV:Pasado alas onse na nang makauwi ako galing sa bar na pagmamay-ari ng pinsan kong si Arthur. Sa tuwing pagod galing opisina ay doon ako dumudiritso. Pinagbuksan naman agad ako ng gate ng mga gwardiya. Nakapagtatakang bukas pa ang ilaw sa may sala ng mansiyon. Hindi ko natatandaang may pagkakataon na nakalimutan itong isara ng mga kasambahay. "Then, baka ito ang una," sagot ng isang bahagi ng isip ko.Binuksan ko ang front door gamit ang duplicate key. Mayroon akong susi nito upang hindi makaistorbo kapag late na akong umuuwi. Kahit may mga gwardiya ay nakaugalian na ng mga magulang ko, lalo na noong nabubuhay pa ang mommy na i-lock lahat ng mga pinto at bintana ng mansiyon. Pinihit ko ang seradora at dahan-dahang binuksan ang pinto. Nagtaka ako nang may maaninag na tao sa single sofa. Agad ko itong nilapitan upang tingnan kung sino."Elizabeth?" Nagsalubong ang mga kilay ko nang makilala ito. Tinapik ko nang bahagya ang balikat nito hangga
Tahimik ang lahat habang nasa kumidor at nag-aalmusal. Nagpapakiramdaman sila. Maging ang ama ay hindi nagsasalita."Sorry for what happened last night," hingi niya ng paumanhin sa nobyo ng kapatid nang hindi ito tinintingnan.Nakatuon man ang paningin sa sariling pinggan ay batid niyang napatingin ang mga ito sa kanya."Ako ho ang dapat humingi ng pasensiya, kuya. Tama lang naman na magalit kayo. Imbis na tulungan ko si Elizabeth sa pag-aalaga ng anak namin ay kung ano-ano ang inaatupag ko. Isa pa, hindi kita dapat pinagtaasan ng boses." Pagpapakumbaba nito. "Kung narito pa si Inay, malamang pinalo na ako noon," pagpapatuloy nito. Kauuwi lang kasi ng nanay nito noong isang araw."It's good that both of you are admitting your flaws," anang ama. "Ayaw kong may nag-aalitan dito sa bahay, that is a bad luck. We are family and we should listen to one another all the time." Pagpapatuloy nito."Thanks Dad for being so understanding," maluha-luhang sabi n
Napabalikwas ako ng bangon pagkatapos ng isang masamang panaginip. Umaga na pala. May mumunting liwanag na pumapasok mula sa mga siwang ng bahay. Hindi ko alam kung paanong nakatulog kami nang mahinbing ni Sam. Halos sabay rin lang kaming nagising."Good morning, George," humihikab na bati ni Sam sa akin."Morning must be very good if we're not in this situation," pagmamaktol ko sabay bangon.Ilang sandali pa ay may narinig kaming paparating lulan ng kabayo. "Ha!""May tao," wika ni Sam."Baka si Russell," sagot ko sabay labas ng bahay. Tama ang hinuha ko. It was Russell at mayroon siyang dalawang kasama na nakasakay rin sa kabayo."I hope you had a good sleep," wika ng lalaki habang pababa sa kanyang kabayo. "I planned of getting back last night para sunduin kayo lamang ay wala ang isa kong tauhan para magdala ng isa pang kabayo. Minabuti kong ngayong umaga nalang kayo puntahan," anito."It's alrig
George's POVMadilim na ang paligid. Nagpatuloy kami ni Samantha sa aming paglalakad sa masukal na kagubatan. Medyo malayo na rin ang aming nalakad at totoong masakit na rin sa paa. May natanawan kami na maliit na dampa sa di kalayuan. May liwanag na nanggagaling dito na sa tingin ko ay galing sa ilaw ng lampara."George may bahay," wika ni Samantha na kinalabit pa ako."May nakatira sa ganito kaliblib na lugar?" May pagdududa kong tanong."Bakit, hindi naman impossible iyon di ba?" Ani Sam na nagpatiuna nang lumakad palapit sa bahay.Wala akong nagawa kundi ang sumunod na lamang."Tao po! Tao po!" Tawag nito.Batid kong may tao sa loob dahil sa may mumunting kaluskos akong naririnig. Pagkaraan ng ilang sandali ay bumukas ang kahoy na pintuan."Sino iyan!?" Pasigaw na tanong ng isang matandang lalaki na may bitbit na sa hula ko ay itak."Magandang gabi ho, Manong. Makikisilong ho sana kami,"
Mabilis ang ginawa kong pagtakbo. Hindi ko na pinapansin ang mga matutulis na mga bagay na naaapakan ko."George!" Patakbong sumalubong si Samantha sa akin."Takbo, Samantha!"Mabilis kong hinawakan ang kanyang kamay at agad na hinila siya palayo habang patuloy naman sa pagpapaputok at paghabol ang mga armadong kalalakihan."Keep going, we can't afford to be caught again. Baka patayin na nila tayo." Paalala ko kay Samantha sa kabila ng aming pagtakbo."I know," Kaagad naman nitong tugon sa kabila ng paghahabol ng hininga.Hinahawi namin ang mga dahon at sanga ng mga halaman na nakaharang sa aming daraanan. Nagpasikot-sikot kami sa ilalim ng naglalakihang mga punongkahoy at mga malalagong palumpong."Huwag niyong hayaang mawala sa paningin niyo kundi lagot tayo kay boss!" Sigaw ng isa sa mga lalaki."Naku, hindi makakalayo iyang mga iyan. Walang alam sa gubat ang mga iyan." Ngisi ng isa.Patuloy la
"May problema ba Roxanne?" Tanong ko sa aking kapatid pagkaalis ni Simon."Hindi ka ba nagtataka ate?" Anito."Ano naman ang dapat kong ipagtaka?" Kunot-noong tanong ko sa kanya."Coincidence lang ba na kung kailan nawala si Kuya George ay tsaka naman dumating ang asungot na Simon na iyan?" Ani Roxanne na bakas ang paghihinala sa boses.Saglit akong natigilan. Maaari nga kaya? Pero bakit naman nito gagawin iyon? Kausap ko sa sarili."Roxanne, mahirap magbintang ng tao. Baka naman talaga nagkataon lang," Saway ni Pauline sa pinsan."Oo nga naman,"Sang-ayon ko."E di mabuti kung ganoon." Lumabi ito at nagyaya nang bumalik sa loob."Pinsan, mabuti pa pumanhik ka na. Kagabi ka pa walang pahinga." Nag-aalalang wika ni Pauline."Oo nga naman ate, si Don Manolo at Kuya Harold na muna ang bahala sa paghahanap kay Kuya." Segunda ni Roxanne.Wala akong nagawa kundi ang sumunod. Nararamdaman ko na rin
Estella's POVKagabi pa ako walang tigil sa pag-iyak. Labis na pag-aalala ang nararamdaman ko ngayon para sa aking asawa. Ano kaya ang kalagayan niya ngayon? Kagabi matapos ang insidente ay hiningan ako ng statement ng mga pulis. Tinanong nila kung sino ang posibleng gumawa nito sa amin. Wala akong ideya maliban kay Samantha na alam kong matindi pa rin ang pagkakagusto kay George. Ngunit wala raw ito sa condo unit nito nang puntahan ng mga alagad ng batas. Mas lalong tumindi ang aming hinala na ito nga ang nagpakidnap kay George. Subalit, nitong umaga lang ay tumawag ang pulis na humahawak sa kaso. Ipinaaalam nito na nakita raw sa CCTV footage na tinangay ng mga armadong kalalakihan si Samantha ilang minuto lang ang nakalipas matapos ang nangyaring pananambang sa amin. Dumulog na rin daw sa kanilang himpilan ang pamilya nito upang ipaalam ang pagkawala nito. Kasalukuyan nilang pinagtutuunan ang dalawang magkaparehong kaso na tingin raw nila ay may koneksiyon sa isa't-isa.
Masakit ang buong katawan niya dahil sa pambubogbog na natamo buhat sa mga kidnappers niya ngunit mas masakit ang isiping malayo sa asawa. Akala niya sa pelikula lang nangyayari ang mga katulad nito. But here he is, tied in a metal chair in the middle of a dark room. He doesn't have enemies. He had not wronged anyone in the business world because he is fair and just. He's sure that this thing has nothing to do with business. Isa lang ang alam niyang nagawan niya ng mali. Si Samantha. That simple girl he has loved and adored years ago. He can still remember her simplicity that charmed him, ngunit lahat iyon ay nagbago. Samantha came to a change, from a simple to a sophisticated yet jealous woman. It wasn't a problem though. He liked her transmission especially her being clingy to him, but not until that incident in Palawan. That mistake he did. But why would Samantha sort to this kind of game? Why should she have him kidnapped? Napakababaw na rason naman iyong may nangyari sa kanila
"Pagod ka na ba?" Tanong sa kanya ng asawa."Medyo, at inaantok na rin ako." sagot ni Estella."We'll go home," anito at tumayo na upang magpaalam sa ama at sa iba pang guests.Nagsimula na ring magsiuwian ang iba. It's already eleven forty-five in the evening. Nauna nang umuwi sina Roxanne at mga kasambahay.Tahimik ang kalsada na binabaybay ng kanilang sasakyan. Bagama't may mga kasabayang sasakyan pakiwari niya ay kay tahimik ng paligid. Kakaiba rin ang hatid na lamig ng air-conditioning ng sasakyan. She can't understand the intense nervousness that she feels. If not for his warm palms against hers, she think she could pass out."Are you okay?" Tanong ng asawa sa kanya.Tumingin siya sa mga mata nito at nakita niya ang pag-aalala nito."I'm okay," aniya. "Thanks George for making this night extraordinary."Hanggang ngayon ay parang nananaginip pa rin siya. She never thought that her husban
He let go of her lips and looked straight into her eyes. His eyes are burning with so much affection.Hindi pa man humuhupa ang hiyawan ng mga naroon ay tsaka naman nila narinig ang malakas na paputok. Nasundan iyon ng ilan pang putok. All eyes were turned to that side where the sound came. As though in a romantic scene in a movie, the wide curtains of the banquet hall flew open giving a perfect view of the Manila Bay and the jaw dropping sight of the fireworks as they exploded in the night sky and filled it with majestic lights. It was quite dazzling as the fireworks shot straight up before exploding while others quickly shattered into thousands of sparks."Wow!" Hindi mapigilang paghanga ng mga naroon.Suddenly, there was a sizzling sound as the rocket shot upwards and burst into flames of vivid red, orange, and gold colors. They created pattern in the air and forming letters. Just like magic, 'Happy birthday!' was written in the lovely night
Nginitian niya ang asawa at tumikhim, "How do you find me in this gown?""You look astonishingly beautiful, my Estella. I knew you would really look great tonight," Malapad ang ngiti nito habang humahakbang papalapit sa kanya."Teka, ano bang meron?" Kunot-noong tanong niya.Nang makalapit ay agad siya nitong hinapit sa baywang at inangkin ang mga labi. His kiss was deep and passionate. She pushed him lightly when she heard giggles from the people around. Doon lang niya napansin na naroon na pala lahat ng kasambahay sa sala. Nasa may gitna na rin ng hagdanan si Don Manolo na ngiting-ngiti habang nakamasid sa kanila. Ang ipinagtataka niya ay tulad nila ng asawa, nakabihis rin ang mga ito. Ngayon lang din niya napansin na pati si Adelfa na sumundo sa kanya sa kanilang silid ay bihis na bihis rin. Nagtatanong ang mga mata niya nang ibaling ang tingin sa asawa."You'll see what is up to, later." Nakangising wika nito."So, are w