Sanya...
"HOW'S work?" Napatingala ako sa boses na narinig ko, it's Alexa, "After 2 months are you still not used to all of these?"
Umiling-iling ako, "Hindi sanay kasi hindi pa naman ako ganun ka-fluent French."
"Well alam mo, buti na lang dun sa Furniture shop na pinagi-intern ko they speak english."
"Nage-english din naman sila rito pero hindi madalas." Tumayo na ako mula sa isang napakalaking sewing table na kinauupuan ko, "Lunch? Where to this time?"
"Merong malapit na Cake Shop dito pero dahil galing pang Pilipinas yung cake shop meron din silang mga Filipino food and delicacies na sine-serve. Nami-miss ko na kasi eh, let's
Sanya...NAGISINGako sa amoy nang pagkain na niluluto, naririnig ko rin ang tunog na nanggagaling sa kitchen na parang may kumikilos.Napabangon ako dahil dun at tinignan ang oras, 6:30 am pa lang, usually nagigising ako ng 7:30 or 8 am para maghanda sa pagpasok, 9 am naman kasi ang pasok ko at malapit lang dito sa apartment ko kaya hindi problema sakin ang oras kahit pa 15 minutes na lang ang matira sakin dahil pwede ko naman ng takbuhin ang opisina kung saan ako nagi-intern.Pagbaba ko ng hagdan ay nakita ko na nandun na si Adam at naghahanda ng mga plato. May french toast, bacon and eggs at hot chocolate."Good morning." Bati niya ng makalapit ako at humalik sa noo ko, "Wala kang m
Sanya..."SANS!"Napalingon ako kay Alexa na siyang tumawag sakin, "Lunch?""Ahmm." Napaisip ako."Ahh, si Adam bang kasama mo ngayon?" Tanong niya at umiling akk sabay ngiti."No. Nagtatampo nga kasi hindi ko masamahan pumasyal, busy kasi kaming lahat dito ngayon pansin mo naman hindi ba? Ako nga intern pa lang ganito na, sila pa kaya.""So kung ganun pala hindi ka talaga pwede maabala?""Oo, sorry Alexa ah. Bawi na lang ako next time, I'll treat you to lunch.""Sige ah, sabi mo yan." Ngumiti siya bago pa siya umalis ay
Sanya...NAISIPko na kaysa magiiyak ako ay subukan ko na lang makipag-usap kay Tora at humingi ng advice.Kinuha ko yung cellphone at chinat siya. Kinuwento ko sa kanya yung mga nangyari.Me: Tora, what should I do?Lena: You should go after him! Sanya anong oras na ba diyan? Icha-chat mo ako para lang itanong kung anong gagawin mo? Seriously? Alam mo naman yata eh, pride lang pumipigil sayo.Me: But Tora, hindi niya kasi maintindihan.Lena: Ikaw va sinubukan mo siyang intindihin?*ba. Sorry sa typo.
Present Time. MetroManila, Philippines.Adam...Iwoke up with a headache so I just shut my eyes close to think of ways to get rid of this.Damn! So much for a celebration. I already knew that I was feeling a little sick even before Lee and Lena's wedding yesterday and yet I still chose to stay and drank some alcoholic drinks at the reception.Kung pwede lang sanang iuntog ang ulo ko at nang mawala na ang sakit. But doing that would only add up to the pain I'm already feeling inside my fucked-up brain.Fuck sickne
Adam..."YOUhave a meeting in an hour. Here is your whole schedule for today." Iniabot sa akin ni Sanya yung mga papel na naglalaman ng schedules ko para sa araw na ito, "If you have to cancel any appointments, cancel it an hour before, para naman hindi masayang ang oras nila."Nangunot ang noo ko sa kanya, "You didn't have to tell me that at hanggang ngayon ba ganyan mo pa rin ako kausapin? You talk to me like I'm just your co-worker, Miss Evangelista, I'm your boss here.""Alam naman nating dalawa kung ano talaga tayo sa isa't-isa." Tumaas yung isang kilay niya, "Now Sir Adam. May ipapa-cancel ka pa ba?""It's Mister Z for you, Miss Evangelista."
3 years ago. Dubai, UAE.Adam...MABIGATang kalooban ko. Leaving her on the airport crying and begging for me to stay felt like I was stabbing myself with a sharp glass and feeling the shards of it spreading inside me, damaging my every cell.It was the nerve-cracking kind of pain.Yung pakiramdam na gusto ko bumalik, yakapin siya at mag-sorry gaya nang lagi ko nang ginagawa.It was the first time I saw her beg, and she did that for me. But. . .I got scared.Nakakatakot na pag bumalik ako ay gawin na naman niya yung mga gin
Adam...NANGmakauwi na kami ay saka ko lang naramdaman ang sobrang lungkot.Napatingin ako sa isang libro na nasa lamesa at dinampot ko yun,Forgiveness.Yun ang title na naroroon.Alam ko na paborito itong libro ni Mommy, ilang beses ko nang nakita na binabasa niya ito, magbabasa siya ng ibang libro pero babalik at babalik siya dito."That was the last book she read. Yan yung hawak niya bago siya inatake at sinugod sa ospital, nandyan pa rin pala, hindi ko na napansin o naisip mailigpit." Napalingon ako kay Daddy na may malungkot na ngiti sa labi."Can I keep this? Gusto ko makita itong bagay na magpapaalala s
Present Time. Metro Manila, Philippines.Adam...PAINcan really break you into pieces and it hurts so much that I'm feeling like it's almost killing me, that it doesn't matter anymore if what I'm doing is right or wrong.It still hurts like it all just happened yesterday. Ayoko mang aminin pero nasasaktan pa rin ako. Yung klase ng sakit na gusto kong sabihing tama na, yung klase ng sakit na parang pinipilit kang sumuko na.Bumalik si Sanya sa opisina matapos ang ilang oras na pagkawala, bumalik na rin ang awtoridad sa bawat niyang kilos na parang pag-aari niya ang bawat matatapakan. Bumalik ang tapang sa mukha niya--o nagtatapang-tapangan lang siya?
Adam...NAKATITIGako kay Sanya habang mahimbing siyang natutulog sa tabi ko.I like it when she's asleep because she looks so peaceful. She's beautiful with her eyes close and especially when she opens it and looks at me like I'm blessed to have her in my life. I could just stare at her like this for a lifetime, admiring everything about her while she is unaware of it.This is my Sanya. My C. The woman I love and the woman I'd spend my whole life with."Stop staring at me."Napangiti ako, "How did you know?""I can feel it."Hinapit ko siya sa beywang at yumakap ako ng
Adam..."Iknow where Sanya is." Was the first thing Alexa told me over the phone when the plane where I boarded landed in Paris."You sure about that?""Sinundoko siya kanina sa airport at nandito na kami sa isang hotel. I'll text you where, ang alam ko magpapahinga siya, iniwan ko na muna siya at sinabi kong may trabaho ako. I'll wait for you here."When I got to the hotel lobby I saw her waiting for me."She had been crying since this morning. Anong nangyari? Anong ginawa mo sa kaibigan ko? Alam mo namang buntis siya hindi ba? At isa pa, anak niyo yung&nbs
Sanya..."C.Hey, wake up." Nagising ako sa masarap na amoy ng mainit na tinapay at sa boses ni Adam, naramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa akin, "God! I missed your lips. Wake up."Bumangon ako at agad na nagsalubong ang kilay ko pagkakita sa kanya."Bakit umagang-umaga nakasimangot ka?"Lalapit sana siya sakin ng bigla akong umalis sa kama. Nakita ko ang cellphone ko sa bedside table kaya agad kong kinuha iyon kasama ng susi ng kotse.Naayos ko na ang lahat kagabi pa lang. Umiiyak akong nag-empake ng mga gamit ko kaya naisip ko na ipagpabukas na lang ang pag-alis. I need to go back to France, dun ko na lang din siguro isisi
Sanya...DAYSpassed at hindi ko na kinausap si Adam simula ng araw na iyon, but he doesn't seem to care. Pakiramdam ko okay lang sa kanya ang lahat at dahil dun ay nasasaktan ako.Hindi niya ako sinuyo o kung ano man lang, ni sorry wala akong narinig sa kanya.Bakit parang bigla siyang nag-iba sakin?Was it because of that woman?"Sanya, the first thing you have to do is to be honest with him, hindi naman siya manghuhula hindi ba?"Napabuntong-hininga ako habang hawak ang cellphone sa tenga ko, "But Tora--""Ano? Nahihi
Sanya...SINAMAHANako ni Adam sa check-up at naging maayos naman ang lahat. The Doctor said everything is normal. Niresetahan na lang niya ako ng mga vitamins na dapat kong i-take, sinabihan din ako na dapat ay mag-gatas ako palagi para mas maging healthy ang paglaki ng baby namin ni Adam sa loob ng tiyan ko.Pumapasok pa rin ako sa opisina, sabi nga ni Adam, hanggang sa matapos lang ang ZEN, naipakita ko na naman lahat ng designs sa kanya at pagpipilian na lang iyon, malapit na rin ang released date ng gadget nila kaya mas lalong naging busy ang mga tao."Who's the girl who came into Mr. Z's office this morning?" Narinig kong usap-usapan ng mga tsismosang employee.N
Sanya..."MAAYOSbang naging pagtulog niyo?" Ngumiti ako at napatango ng magtanong si Aling Lydia sa amin, inilapag niya ang almusal sa harapan namin.Mayroong itlog, sinangag at gulay na lumpia."Gelo, tumulong ka nga dun mamaya." Narinig kong utos ni Angel kay Adam mula sa labas ng bahay.Napalingon kami ng pumasok si Angel, "Saan?""Magbuhat ng buko doon sa may malapit sa paanan ng bundok.""Gelai, ano ka ba? Nagbabakasyon dito ang kapatid mo."Tumingin si Angel sa Mama "Ma, magpapatulong lang naman, hindi ko naman aa
Sanya...INALALAYANako ni Adam pagkalabas ng kotse. Tumingin ako sa paligid at napahingang malalim. All I breathed was fresh air kaya't napangiti na ako."Ma!" Napatingin ako sa direksyon kung saan nakatingin si Angel, "Nandito na kami!"Lumapit siya sa amin at magiliw na ngumiti, "Kanina ko pa kayo hinihintay. Kamusta ang naging byahe niyo? Kamusta ka Sanya? Hindi ka ba napagod sa byahe? Maselan pa man din ang kundisyon mo.""A-ayos lang po ako." Ngumiti na rin ako sa kanya.Tumingin siya kay Adam, "Gelo, anak? Ayos lang ba talaga sa iyo ang dumito ng ilang araw?"
Adam..."C."Tawag ko kay Sanya na nakapatong sa likod ko. Humigpit ang yakap niya at mas isiniksik pa ang hubad na katawan sa akin, "C, wake up, papa-check up ka pa.""Z, mamaya na lang please." Humalik-halik siya sa likod ko, paakyat sa batok at pisngi ko, "I still want to sleep."Humarap na ako sa kanya at yumakap. Pumatong naman siya sakin at inilagay ang dalawang kamay sa ulo ko.Tumitig ako sa kanya, "Sige na, asikaso ka na.""But I don't want to. I'm lazy to move, mamaya na." Reklamo niya."But C--""Mamaya na or
Adam..."WHATare you doing here?!" Napataas ang boses ko ng makita ko ang isang taong hindi ko inaasahan sa loob pa mismo ng pamamahay ko."Adam--""Lumabas ka na. Umalis ka na Zadeim." Napatingin ako kay Sanya ng pisilin niya ang kamay ko. Tinitigan niya ako na parang sinasabing tumigil ako."Anak, I just want to talk to you.""Sinong nagpapasok sayo dito? Si Angel ba? Si Lydia?" Ang Lydia na sinasabi ko ay ang nanay ni Angel na siyang tumatayong caretaker dito sa bahay, "Simula ngayon wala na sa kanilang makakatapak sa pamamahay ko.""Anak, hindi. It was my decision, hinintay ko na makaalis sila bago ako pumasok dito, nalaman ko kasi na dito ka na ulit nakatira. Matapos kasi nung araw na mailipat ko sa pangalan mo ang kumpanya ay hindi ka na nagpakita pa. Gusto ko lang kamustahin ka.""Kamustahin? Maayos na ako. Now, could you please leave?""Z, kausapin mo ng maayos ang Daddy m--""He's