...Don't worry.
...I'm in control.
...I'll tame this beast.
Yan ang mga salitang pilit kong sinasabi sa mga oras na ito habang nakatingin ang mga mata ko sa taas ng kisame.
Hawak-hawak ko ang buhok niya habang nakabaon ang ulo niya sa leeg ko.
Ang ingay ng puso ko. Kinakabahan ba ako? Alam kong ganito ang mangyayari kapag inakit mo ang isang lalaki pero bakit parang na overwhelm ako.
He's too wild.
Naramdaman ko ang mga labi niya na dumadapo sa leeg ko. He bit me with his lip here and there. Hindi ko mapigilang igalaw ang bewang ko sa bawat halik niya.
Ngayon ko lang nalaman, napakasensitive ko pala.
I'm feeling hot in my chest. Feeling ko rin nag-iinit na ang mga pisngi at tenga ko.
This is crazy!
I felt something sharp plunging at my neck.
Kinagat niya na pala ako sa leeg.
…ahhh.
Ganito pala ang pakiramdam.
Yun ang pinaka-una akong naramdaman.
Bakit nga ba nangyari ito?
Sa sobrang bilis ng pangyayari, tila naiwan ata yung utak ko.
Binalikan ko ang mga pangyayari.
Naalala kong plano ko lahat ng ito.
Nakita ko siya, ang taong hinahanap ko. Ang taong nagngangalang John Smith.
Nakita ko ang kakayahan niya at nabighani ako rito. Agad kong ginawa ang plano ko. Niyaya ko siya para sa isang appointment sa dahilan na kukunin ko siya bilang bagong talent sa isang project and have a dinner with him para pag-usapan ang contract na ibibigay ko sa kanya.
Inaasahan ko naman na tatanggapin niya agad ito dahil sino ba naman ang may kayang makatanggi sa isang tulad ko diba? Look at me. I'm that irresistable and I'm a Frey at that. No one's going to dare reject someone as gogeous as me.
Dinala ko siya sa isang room.
Ako ang naglock ng pinto at dahan-dahan na lumapit sa kanya.
I know what I'm doing. Yula told me how to do this. I know I can.
Men are simple predators sabi ni Yula. Show them even just a little motive and then their instincts will follow.
Kaya sinimulan ko na ang pag-akit sa kanya.
I slowly remove my clothes just enough to tease his imagination. I made sure he was definitely looking at my every move.
Nang makita ko ang mga titig niya, I know my poison is working already. I won't let this chance slip by. I'll keep on attacking from here on out.
I'm kind of getting into it.
Sa totoo lang ay wala akong pakialam sa background niya. Wala din akong pakialam kung hindi siya ang hinahanap ng puso ko. I just wanted to use this guy for my own sake.
That’s why I have to do this.
I’m a Frey.
I need to make sure our company stays alive no matter what.
Yun ang pangako ko kay mom.
Even if I have to give up my own happiness.
No.
That's not right.
This will be my new happiness.
Kaya makakaya ko. I will give everything that I have to this person.
Pero bakit? Why are you looking at me like that?
Nagulat ako. Tumigil siya sa paghalik sa akin at pagkagat ng leeg ko. Tiningnan niya ako nang may mga matang nasasaktan.
“I can’t do this after all…” Sabi niya.
What? Bakit? Hindi ba niya nagugustuhan ang ginagawa niya? May nakita ba siyang hindi ka aya-aya sa katawan ko?
“Hindi ba ako kaakit-akit?” Tanong ko sa kanya.
“No, stop saying that. It’s not that.” Sagot niya habang saglit na umiwas sa tingin ko.
Hindi ko alam bakit nangyayari ito. Lahat ng lalakeng nakapaligid sa akin, lahat sila gustong gusto makuha ako pero itong taong nasa harap ko ay nagdadalawang isip. Hindi ba niya nakikita? I’m literally half naked here.
"I'm sorry..." Mahina niyang sabi..
Nakatingin siya habang nakapatong sa akin.
Hindi ko inaasahan na ito ang sasabihin niya. Hindi niya alam ang pinagdadaanan ko. Hindi niya alam bakit ko ito ginagawa. Hindi niya rin alam ang sacrifices ko.
Bakit?
Nagulat ako sa sunod niyang ginawa.
"This is wrong." Sabi niya habang nilalapit ang kanan niyang kamay sa gilid ng kaliwang mata ko.
Wrong? What of it? I don't get it.
Why?
Hindi ko napansin tumutulo na pala luha ko.
Bakit?
I already resolved myself into this. I have to do this. I should be happy that I found the person I'm looking for. Anong meron sa mga luhang ito? This is not supposed to happen.
Agad akong gumalaw at siya naman ay umalis sa kinauupuan niya. Tinakpan ko ang sarili ko. Nakatalikod akong nakaupo sa gilid ng kama habang siya naman ay tahimik na nasa kabila.
Malaki ang kwarto pero dinig ko ang bawat paghinga niya.
...Paano na 'to ngayon? Paano na ang mga plano ko? Kailangan ko siyang mapapayag na maging asawa ko at maging CEO ng kumpanya. I can't have him leave after all of this.
Ito ang mga salitang tumatakbo sa isip ko. Nabasag ang katahimikan ng sinimulan niyang magsalita.
"Hindi ko alam bakit inaakit mo ako o ano, pero, wait, in the first place, bakit ako?" Tanong niya.
Sumilip ako sa side niya at nagtagpo ang mga mata namin.
"Sorry for what I did. Muntik na akong mawala sa sarili." Sabi niya.
Hindi ako nakasagot. Napatingin ako sa sahig ng hindi ko namamalayan.
"Bakit ka nagsosorry? It's not your fault. Ako ang nagdala sayo dito." Sabi ko.
"Bakit ka tumigil? May problema ba?" Agad akong nagtanong.
Nahiga siya sa gilid ng kama at napaisip habang nakatingin sa kisame.
"I don't know. Honestly, it felt like I'm forcing myself. It's like I'm a wolf and someone just gave me a rabbit right in front of me." Sabi niya.
Napahinto siya sa explanation niya. Nahalata niya ata na I'm weirded out by his analogy pero pinagpatuloy niya.
"You know how wolves usually hunt to survive, right? Whatever they come across, as long as it is food, they will hunt it." Bumangon siya sa pagkakahiga para i-illaborate ang point niya.
"I was like that earlier. I saw an opportunity and I just grab it without thinking. Pero sumagi sa isip ko, I'm not a wolf at lalong hindi ka rabbit." Huminto siya ng saglit at tumingin sa lugar ko.
"You must've got reasons for doing this, right? I mean, you're not really into me, didn't you?" Tanong niya.
"Wala." Agad kong sagot na nagpabagsak sa jawline niya.
"What? So wala kang feelings sa akin?" He queried.
"Wala, not even a little." I answered while nodding my head from left to right.
Hindi ako nagsisinungaling nang sinabi ko ito. I have no time for that. I only have one goal in my mind and that is to find someone capable of running the company and be his wife to ensure that my mom's legacy will continue.
"Bakit mo pala ako inatake, I mean ginawa ito?" Sabi niya.
Nagbibiro ba siya? I felt something strike a nerve in my temple. This boy is getting ahead of himself. Hindi porket ginawa ko 'to ay dapat gwapong gwapo ka na sa sarili mo.
"Hoy! Kung iniisip mo na baliw na baliw ako sayo, pwes, nagkakamali ka." Bigla akong napasigaw sabay tapon ng unan sa mukha niya. Hindi siya napakagprepare sa attack ko kaya buong mukha niyang sinalo ang unan na tinapon ko.
"I just..." Bigla akong nanahimik.
How can I say this that would not seem weird? Okay, here goes nothing...
"Gusto kong magkaroon ng baby sayo." Agad akong nagtakip ng unan sa mukha ko.
W-Wait. What am I saying? I literally turn my face away as soon as I blurted that out. I can't believe I said something so vulgar. What am I thinking?
"You, what?" Ang laki ng question mark sa mukha niya.
Actually, I was already anticipating na ganito ang magiging reaction niya. I'm not that surprised but what actually surprises me is that I actually said that thing.
Am I getting red? Feeling ko ang init bigla ng mga pisngi ko. Sumikip din dibdib ko at tila hindi nako makasagot sa tanong niya.
"Forget what I just said." Sabi ko na may pagpipilit habang sinisilip ang reaction niya mula sa unan na hawak ko.
"Easy for you to say. Baby? Tama ba narinig ko?" Agad niyang tanong.
Oh! My goodness! Can't he take a moment to read the mood? I'm getting flustered here.
"You wouldn't understand." Sagot ko habang kumuha ulit ng unan.
"Hello, we're alone right now. I mean, we have all the time in the world. So, yeah, I'm all ears." Sabi niya.
Napabugtong hininga ako.
Should I tell this guy? What if he changes his mind? What if he finds me weird? Tutulungan niya pa rin ba ako? Hindi ko alam kung magkakaroon pa ako ng next chance kapang pinakawalan ko pa ito. Hindi ko rin alam kung makakahanap pa ako ng tulad niya.
Binaba ko na ang unan na nakatakip sa mukha ko.
Huminga ng malalim, Anastasia Frey. I'll make things word out.
"Okay." Sagot ko.
Sinimulan ko na ang pagkwento at sinimulan ko ito sa pamamagitan ng isang tanong.
"John Smith, you know what CEO is, right?" Sabi ko habang inaayos ang damit ko. Muntik na akong humarap sa kanya na naka-open pa pala ang blouse ko.
"Chief Executive Officer. It's the highest-ranking person in a company and the one responsible for all managerial decisions. I guess that's what the dictionary should describe it." He confidently answered.
Nang maayos ko na ang sarili ko, agad kong inayos ang upo ko sa kama habang nakaharap sa kanya. Takip-takip ko ang mga hita ko gamit ang unan na nakuha ko.
I can't believe we're having a time like this after all that has happened earlier. Maybe this is not actually a bad thing. I guess I should've gone and done this instead.
"I see you're not Crossroad Academy's top-ranking student three years ago for nothing," I commented.
I usually try not to compliment someone but this time, this guy deserves it. When I'm looking up into this man's background, nagulat ako sa mga nalaman ko. I can't find any dirt in him. It's all just related to his parent's wrongdoings but the rest is all of his amazing achievements.
Napatawa siya pero bigla itong napahinto. Pansin ko ang pawis sa kanyang ulo, bakas na nagulat siya sa mga sinabi ko.
"That was a long time ago. Wait, you know me?" Tanong niya.
"Of course, I did my research. Hindi ako basta-basta kumakausap ng tao na hindi ko kilala much less do this kind of thing." I said proudly while folding my arms together.
"What, are you a stalker?" He narrowed his eyes as he ask.
"That's rude. Call me a renowned expert." I cleverly said while flipping my hair on the side.
He looks at me as if what I just said didn't actually change anything. Well, I did took research on him secretly this same day. That's a fact I can't deny.
"So? What about this CEO thing you are talking about?" He brings the subject back.
"I want you to be my CEO. I want you to succeed in my family's company." Sagot ko.
No more schemes. No more beating around the bush. I'll tell him everything.
Napatahimik siya ng sandali bago tumingin ulit sakin.
"You mean a real CEO, right?" Sagot niya.
Naisip siguro niya ang eksena sa performance niya kanina sa contest. When he performs the role of an intern talking back to his superior which coincidentally a CEO. The way he magnificently did his act without a hint of acting as if it was all real is brilliant.
"Yes." Sagot ko kasabay ng pagtango ko.
"That's impossible. How can someone like me, a nineteen years old and a student at that can become someone big like that." Sagot niya kasabay ng paglapag ng kamay niya sa kama.
"Age doesn't matter to become a CEO. I don't know about the others but at the very least, that's how I will say it. I know how irresponsible this is to say and I know credentials and achievements are still going to play a huge role but I think anyone should be qualified for it as long as they have what it takes." Paliwanag ko.
"Bakit ako?" He asked very sincerely. I guess he sees that I'm actually serious about this. Humarap na siya sa akin ng tuluyan sabay diretso ang tingin.
Yes.
Yan ang tamang tanong.
Bakit nga ba ikaw? Bakit ikaw John Smith ang napili ko.
"Kanina sa competition, may nangyaring hindi mo inaasahan, tama ba ako?" Tanong ko na kanya namang kinabahala.
He's in thought for a moment.
"Yun ba? About sa performance ko? Andami ko nga mali e. Ilang beses akong nag-off topic." Napakamot siya gamit ang hintuturo niya sa pisngi niya.
Ngumiti ako sarcastically para ipaalam sa kanya na hindi ako naniniwala. Napansin niya ito kaya sinubukan niyang magsalita ulit para ipilit ang nais niya.
"Totoo naman talaga. I'm not who I was before." Sabi niya.
"You're too hard on yourself. Alam mo bang napabilib mo kami?" Once again, I complimented him. This guy doesn't know that when I say a compliment, I really meant it.
"Alam namin lahat ng nangyari. Hindi mo kailangan magpanggap." Dagdag ko pa sa kanya.
Makikita sa mukha niya ang mukhang taong nabisto sa kanyang kasinungalingan. Halata mong pinagpapawisan siya kahit ang lamig dito sa loob ng kwarto.
Sinusubukan niya bang protektahan yung taong gumawa sa kanya ng ganun? I don't get it. They literally plan for your downfall.
"Someone sabotage your script and all of the judges know about it that's why we're all on the edge of our seats enthralled by your performance." Paliwanag ko sa kanya.
Wait.
Is he actually getting embarrassed? His face is all red. That's kind of cute.
"So everyone knows, huh? I guess there's no point in acting dumb anymore. It's not like I'm trying to protect those kinds of people or anything like that. If you've been inside the acting industry, I'm sure you'll find those occurrences pretty often. Of course, it sucks if you're being targeted by them and it will ruin your performance but I actually don't mind." He explained.
"Sa totoo lang, hindi ko na naisip ang mga bagay na 'yun once I'm in the stage. I'm just grateful to be there standing once again."
"To make it simple, I'm just happy." Ngumiti siya habang nakatingin sa bintana.
"...That people still remember me." Dagdag niya.
Now that I'm near this person, I can surely say. He's quite attractive. His naturally blonde hair, the perfectly chiseled bridge of his nose to his eyes, also his long eyelashes would surely make any girl envious. Even more when you look at that pair of perfectly drawn eyebrows. He's that handsome yet for some reason this guy is still single.
What's stopping him from dating anyone?
"You made so many unforgettable things. How can we forget?" Nakapatong na pala ang pisngi ko sa palad ko habang naka upo nang nasabi ko ito.
Bata pa lang ako kilala ko na ang nagngangalang John Smith. Ang taong laman ng bawat commercials dati. Ang featured child star lagi sa mga red carpet events.
He's that famous ladies and gentlemen!
I don't think anyone in this country wouldn't know about the name John Smith. He's basically the reason why and made the name famous even if it's the most common name around.
"Anyway! Forget about that! We're supposed to talk about why did you choose me." Muli niyang binalik ang topic na ito.
"Okay, okay, Mr. Famous." I said.
"There's something in you that I fell in love with." Sabi ko habang nakapatong ang pisngi ko sa kaliwang palad ko.
"Did you just confess your feelings there?" Sabi niya na may gulat sa mukha.
"You can say it like that pero hindi ito love. When I saw your performance, I know it was going to be you. There can't be anybody else but you." Sabi ko habang inaalala ang mga pangyayari kaninang umaga.
"Isn't that already what you can call love at first sight?" Nakangiti niyang sabi. Kinikilig ba siya? I know I said this guy is quite attractive but I'm definitely not into him.
"Are you listening to what I have just said? Are you deaf? I literally said it's not love, right?" I made my point twice.
"Okay, ma'am." He sat kneeling on the bed like a servant.
Okay. That's probably my bad. I raised my voice too much that he probably felt my queen aura. I laughed way too hard in my mind.
"You're too perfect for the job that I can't imagine anyone else but you." Pinagpatuloy ko ang pag-explain.
"That's why I planned to do it tonight." Hindi ko namamalayan, mahigpit na pala ang yakap ko sa unan na hawak-hawak ko.
"I seduced you."
"Ginawa ko lahat. I intended to lose my virginity tonight if I have to." Dagdag ko.
"W-What?" Napatayo siya sa sigaw pero agad naman itong umupo at lumapit sa akin.
Nahiya siguro siya dahil napalakas siya ng sigaw. Well, hindi lang naman kami ang tao ng hotel na ito. Gabi na at marami na ang nag-eenjoy sa pagtulog nila.
"You're a virgin?" Bulong niya.
"What's so surprising about that?" I genuinely ask him.
"You did all of that while you're inexperienced?" Bulong niya.
"As I said, what's so surprising about that? And why are you whispering?" I ask again.
It's amazing how we can answer both questions with another question.
"I selfishly thought you've done this before." Sa tono ng pananalita niya ay mukhang paniwalang paniwala siya sa iniisip niya.
"Hey! That's rude!" Agad kong banat.
"I don't go around randomly seducing people," I said.
"You honestly think you can blame for thinking like that?" Sabi niya habang nakatingin sa dibdib ko.
"Stop looking at me like that, perv." I immediately covered my chest.
"How dare you say that when you're the one who instigated this." Banat niya.
I sighed while having a facepalm.
"Wag na tayo magtalo. Let's call it truce." Sabi ko.
It's four in the morning and we're still at this conversation.
Ngayon na parehas kaming bahagyang nanahimik, hindi namin mapigilan ang ingay na naririnig namin na nanggagaling sa magkabilang kwarto.
It looks like someone's having a good time. Both rooms are making sounds as if cheeks are getting clapped. I know if I use the term right but I guess it should suffice. I'm not that innocent but I know second to nothing about these things.
I know I talked about giving up my virginity and all of that but I'm no expert at that thing. If I'm going to rank myself, I'd say I'm positive that I'm six out of ten with my knowledge about mating.
Hindi na namin napagpatuloy ang usapan namin dahil na-overwhelm kami sa mga licks and moans na naririnig namin from both sides of the wall. This is a Love Hotel after all.
We decided to just sleep and try to block all their noises by using pillows. Frankly, we thank the management for providing so many pillows. Hindi ko nabilang ang mga unan na naibto ko sakanya pero meron pa ring unan akong nakikita sa kama.
Sa susunod na visit ko dito, I'll make sure to rate them high.
It became awkward all of the sudden.
No one made any move nor said a thing.
It's just silence between us despite the noises outside the walls.
Ako sa kama at siya naman sa sofa.
Hindi ko namalayan nakatulog na pala ako. Paano ba ako nakatulog ng mahimbing sa sitwasyong ito? Siguro nadala na rin ng pagod ng buong araw. Nakatulog kaya siya ng maayos?
Paggising ko hindi na ako nagulat dahil inaasahan ko na ito.
He's gone.
He left me alone with a note.
Pinunit ko ang note nang hindi man lang ito binabasa.
"You think it's going to be easy turning down a Frey? That's where you're wrong Mr. John Smith. I'll show you how I do things my way." Sabi ko habang nakatingin sa bintana ng hotel.
Maliwanag na at kitang kita mo ang view ng city.
"John Smith, I'll remind you how inevitable my plans are."
I didn't know I was already having a hysterical laugh when I heard someone knock on the door.
"Ah, Ma'am, nandiyan na po si Miss Yula. She's waiting for you outside." It's Sebastian's voice, my butler.
What a way to ruin my queen vibe.
"Sebas, tell Yula to prepare we're going to fly."
I confidently flipped my hair as I walk towards the door.
I'm coming for you John Smith.
Ready or not.
What have I gotten myself into? Gusto ko lang naman maging artista pero ano 'to?! I never thought things will go that way. Well, sa totoo lang, I genuinely thought she was into me. I mean, I'm a man and I know what signs to look after when an opposite-sex approach you, and not to mention that she's a total knock-out beauty at that. How can I refuse such an invitation? Of course, a dinner with her would be nice. But damn, I'm wrong. She's wild. Instead of taking me to a restaurant and to eat, she took me straight down to a hotel. And she said she's still a virgin. No way. This is got to be one of those things. The one going around media. The famous one. Yeah, that's got to be it. This is just a prank
...Ah, it's morning already. Kung hindi dahil sa sikat ng araw na nakatakas mula sa maliit ng gap ng bintana, hindi ako magigising. I'm not a morning person. I always make sure that my room is covered in curtains before sleeping. That way, when morning comes, I won't be bothered by any form of sunlight. It's not that I forgot about doing it. Hindi ako yung taong basta-basta nakakalimot sa routine ko. However, this time it's different. It's Tuesday morning. Something is changed. Yeah, I see now. It's because he's not here. Sa mga ganitong oras nagluluto na yun ng breakfast namin at gumagawa ng iba pang chores. He's that kind of dependable brother. ...Where are you? It's only been just a night and I already miss him. No, it's wrong. I can't say it like that because people mi
Madilim parin simula nang nagkamalay ako. Medyo nahihilo ako pero I think I can manage. I'm barely keeping my composure. If not, kanina pa ako nagsisigaw-sigaw dito na parang baliw. ...How long will this continue? Where are they taking me?" Gusto kong itulog na lang para makalimutan ang mga pangyayari pero I have this feeling na kapag natulog ako, nakapiring parin ako ako paggising ko and I don't like that. Don't get me wrong. I like darkness. It's comforting and I dare say it's rejuvinating but this darkness is quite different. ...Because I'm a freaking captive right now. Hindi ko rin ma-enjoy ang feeling ng mga hita ng babae na hinihigaan ko kahit gustuhin ko man dahil sa sitwasyon kong ito. Hindi na rin ako nagsubok na pumiglas pa dahil who knows, baka kalampagin nila ulit ang likod ng ulo ko para mawalan na na
Hanggang ngayon hawak-hawak ko pa rin kaliwang pulso ko. Hindi ko rin maitago ang panginginig nito. Nakaupo akong tulala sa kawalan habang pinagmamasdan ang lalaking may dahilan ng pagkakaganito ko. Nakahiga na siya at walang malay pero nandito pa rin ang kaba sa dibdib ko. ...That scared the lights out in me. If not for Yula, baka kung ano na nangyari sa akin. Wait, anong mangyayari sa akin kapag nagpatuloy yun? Anong gagawin niya? I have no idea. I have researched his background and I know he's not the type of person that will go off like that. Hindi ko inaakala na magagawa niya yun. Wala naman akong ginagawang mali. Teka, mali? Wala nga ba talaga? Narinig niya kaming pinag-uusapan ang tungkol sa kapatid niya kaya ganun na lang ang galit niya sa akin. I'm a Frey
I should've stayed asleep, for all I care. Sana hindi ko na narinig ang lahat ng 'yon. Hindi din sana ganito ang nararamdaman ko. If not for those words, I won't be sympathizing with her like this. But here I am listening to her. ...What a drastic turn of events. Maybe I should've stayed last night and at the very least listen to what she had to say. That way, this wouldn't have happened. Tinanggal na niya ang mga tali na nakapulupot sa mga kamay ko. Still that girl, Yula was it? That maid sure is strong. I kept on taking hits from her at the back of my head ever since we've met. Bigla tuloy akong nag-alala sa kondisyon ng katawan ko, lalo na sa ulo ko. Anyway, that rope work is amazing! I don't know what's happening but I feel like something weird awaken within me. It's like I'm beginning to understand why masochi
...What the heck is going on?! Bakit andami atang bulaklak sa paligid? May namatay ba? Where is this place? This is not the afterlife, right? Napansin kong hindi ako nag-iisa dahil sa ingay ng paligid ng mga sama-samang boses ng tao na unti-unting dumadami na para bang may napakalaking okasyong na magaganap ngayon. Akala ko nasa Valhalla na ako dahil sa mga suot ng mga tao dito na parang bang Medieval Times ang theme. Almost all of the people around are wearing expensive looking robes. ...Is this some kind of a fairytale of some sort? Agad pumukaw ng atensyon ko ay ang mga sundalo sa bawat pillar ng gusali na nakasuot ng animo'y bakal na baluti. I was amazed how realistic they look even from afar. Makikita mo rin na bawat isa sa kanila ay armado ng mga bakal na sibat.
Good day! How are you guys holding up during this pandemic? It's my first time using this free chapter option. It says here that you can comment here about everything and ask me whether regarding the story or regarding me as a writer. I'll be happy to read them here. Anyway, putting those things aside. Allow me to introduce myself. I'm Yunero Molaza, an aspiring writer in GoodNovel. I'm grateful for this opportunity that I get to participate in this contest which goes by the theme "Marriage before love". I've always dreamed of becoming a renowned novelist and becoming an author that can publish my own book. I hope that this opportunity will lead to my success. I know that I'm still a rookie when it comes to writing and I've bee
Nakakunot ang noo ko habang tinatahak ang daan ng november avenue. Birds are chirping above the trees as if singing their praises while basking in the ray of sunlight from the almighty sun. And if you try to focus a little, you can hear the distant rustling of leaves from the trees. You can also see fellow students are walking side by side, chatting about their daily lives. When you look around, your eyes will see and you'll surely say, everything looks so bright and colorful. Sweepers greet us with cheerful smiles as we walk idly in the streets while they do their sweeping business. I exhaled in satisfaction. This day is great! It's great but something is bothering me. It was supposed to be a happy morning but now, not anymore.
...What the heck is happening! Ano to Anastasia? What is the meaning of this? Parang paulit-ulit na sirang plaka na umaandar sa isip ko habang tinitingnan ang babaeng nasa harap ko. I'm in topless pajamas while she's in her night lingerie. Bakit ako nakatopless? Well, ang salarin lang naman ay ang babaeing nasa harap ko, ang nagngangalang Anastasia Frey. Ang babaeng ito ang nagblackmail sa akin para pirmahan ang kontrata na ito, ang magpanggap na husaband niya at maging CEO ng kumpanya ng pamilya nila. Kakatapos lang ng kasal namin at ngayon naman ay supposedly magiging honeymoon namin. Honeymoon dapat ito pero ano ito? Bakit ang daming tao sa labas ng pinto ng kwarto namin? Anong nangyayari? Naririnig ko ang boses ng bawat employees ng mansion na ito na nag-uusap tungkol sa amin. ...What is happening?Alam ba nilang naririnig namin ang bawat ingay nila ni Anastasia? "Please, just do what I want and don't ask why I'm begging you." Sabi ni Anastasia sa akin.Kamuntikan ko ng hind
Binuksan ko ang bintana ko para makalanghap ng sariwang hangin. Medyo nakakasawa din kasi na palaging amoy ng aircon na lang lagi ang naaamoy ko. At isa pa, hindi ko rin trip ang ginagamit nilang pabango sa sasakyan na ito....Ugh, kung amoy pangmayaman ang tawag nila dito, mas gugustuhin ko pang maging mahirap.Sabi ko sa isip ko habang inaaliw ang sarili kong diwa sa mga nakikita kong view sa labas.Mag-iisa't kalahating oras na kaming nasa biyahe at hindi pa rin kami nakakarating sa destinasyon namin. Sabi ni Yula aabutin ito ng dalawang oras kung magkakaroon ng traffic.Sa hinabahaba ng oras ko dito kakatingin sa labas ng bintana ay sa tingin ko naman ay walang magiging problema. Mabilis ang takbo namin, sign na walang aberyang nagaganap. Onti lang din ang sasakyan na nakakasabay namin. Everything so far is going smooth, Siguro ang iniisip mo, what could possibly go wrong on a perfect day like this? Iba ako. I know something is up. Hindi ko lang alam kung ano ito. I bet it's som
Nordi Mansion, isa sa pinakamagagadang bahay sa mundo. Ang nag disenyo lang naman ng luxurious mansion na ito ay ang tinanghal na the Pritzker Architecture Prize awardee two years ago. The one who made it will inevitably get all the attention pero hindi nila alam na sa likod ng malaking tagumpay ng arkitekto na gumawa nito ay ang malaking pangalan ng mga Frey. Sila lang naman ang sumuporta sa genuis architect na ito habang walang ibang pumapansin sa kanya.Pinagkaloob ang Nordi Mansion sa pangangalaga ng mga Frey bilang simbolo ng pasasalamat ng genuis architect sa kanila nang manalo ito ng Pritzker Architecture Price."Nakita ko rin ito sa wakas, nakita rin kita!" Sigaw ng isang tao nang makita nito ang napakalaking Nordi Mansion sa harap niya"This place sure is big," He commented as he saw the big @ss mansion right in front of him. Nakatayo siya sa harapan ng isang napakalaking mansion habang nakapamulsa at dala-dala ang mga ngiti sa labi niya. Binungad siya ng napakalaking pint
...It is as soft as cotton candy.Yun lang ang unang tumakbo sa isip ko. Nang dumampi ang labi niya sa labi ko ay ito agad ang naging misyon ng utak ko, ang maghanap ng kahit anong katulad nito o kung wala man ay maghanap ng malapit na katulad ng labi niya to further elaborate my thougths on the matter.Kung pamilyar ka sa pagkain na cotton candy ay maiintidihan mo ang tinutukoy ko. Madali mong maihahalintulad mo ang labi niya dito.It easily melts in your mouth without disappearing. Naalala ko bigla ang unang beses na hinalikan niya ako. Nangyari yun nung nasa fitting room kami kahapon lang. That was my first kiss. I had my guard up but she stole it anyway. Alam ba niyang hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil doon? Teka? Alam ba niya ang nangyari? Ang pagkakaalam ko ay lasing siya ng mga oras na iyon dahil sa nakahalong alchohol content sa pagkain na kinain namin. Nalaman ko na lang ito kagabi dahil naamoy ko ang sarili ko habang nagsisipilyo. I can't believe how vulnerable
...What a lovely smell this is. I thought to myself as I relish the fragrance surrounding me. Out of all the different fragrant flowers surrounding me, I managed to pick up the scent of the flower freesia. Ang freesia ay nakalista sa isa sa pinakamababangong bulaklak sa mundo kaya hindi na nakakagulat kung maamoy ko ito dito. Ang puti ng paligid ko pero hindi ito naging hadlang para hindi mamukadkad ang halimuyak ng iba't-ibang bulaklak na nakapaligid sa akin. Pagkarating ko pa lang kanina sa lugar na ito ay ito agad ang bumungad at una kong napansin. ...This is a hell of a lot of flowers. Kahit siguro kumuha ako ng truck at ipasok ang lahat ng flowers na naka-design dito ay kulang pa. I wonder how did they manage to put these tons of flowers up? Dumating ako 7:00 o'clock am sharp and they are already been here like its the most normal thing to see. I heard from one of the organizers who I manage to ask earlier that Anastasia specifically order to design the church this way
Tumila na ang ulan pero maririnig mo pa rin ang kakaunting mga patak ng ulan sa labas ng bintana na pilit ginugustong magsabay-sabay. Kakalabas ko lang bathroom matapos magbabad sa maligamgam na tubig sa bath tub. Pagkatapos kong magbihis ay nagpaalam ako kay Alice na lalabas muna ako para magpahangin sa labas. Hindi ko rin kasi alam kung makakatulog ako habang gumugulo sa isip ko ang mga bagay na nalaman ko. Nang makalabas ako ng pintuan ng apartment ay napagdisisyunan kong ikutin ang buong neighborhood. Hindi naman ganun kalaki ang village kaya kayang kayang kong ikutin ito. At isa pa, kung maswerte ako, baka may makasalubong pa akong nagtitinda ng streetfoods. Hindi alam ni Alice ito, pero malaki ang hilig ko sa mga fishball, kikiam, kwek-kwek, at iba pang exotic snacks na madalas nabibili sa kalye. Basa pa ang kalye dahil sa ulan kaya nakasapatos ako ngayon. Simple lang din na outdoor clothes ang sinuot ko. Ayokong kasing maka-attract ng mga tao sa paligid. Kahit gabi na kasi
"Congratulations on being accepted in the Starhunt. A message from your greatest friend and rival, Leon."Pagbasa ko pa lang sa mga salitang 'yun ay gusto ko ng itapon ang phone ko....How did that guy even have my number?"Kapag nakita ko talaga yung taong yun, hindi lang sapak ang aabutin nun." Bulong ko habang binubulsa ang phone ko."Sino yun?" Tanong ni Anastasia."Nothing..."Nang napansin niya ang sagot ko at ang mukha ko ay agad niyang tinaas ang kwelyo ko para ipakita ang pagbabanta niya."It's just an old friend of mine. Lalake siya." Agad kong tinaas ang dalawa kong palad para ipakita na sincere ako sa mga sinasabi ko....Why am I even telling her this? Hindi ko naman dapat i-emphasize ang gender niya para sa kanya."Hmp... Okay, let's continue.
After kumain ay agad na kaming dumiretso sa clothing area ng mall para mamili ng mga gagamitin naming damit bukas.Bago pala yun ay nasabi na sa akin ni Yula na nakapili na ng wedding gown si Anastasia for tomorrow at nakahanda na rin pala ang susuotin ko.Nagulat ako pero ano ba naman ang magagawa ko. Hindi ko na tinanong kung paano nila nakuha ang size ng damit ko. Baka may bagay pa akong hindi gustong marinig. Mas lalo akong mahihiya....They must've gotten my sizes in that time.Ang tinutukoy kong time ay yung time na nagising na lang ako na iba na ang suot-suot kong mga damit. Yung time na nagising ako na kaharap ang lola ni Anastasia, si Glenda Frey.Paano ko ba siya napapayag pakasalan ang apo niya? Parang andali naman niya atang pinayagan ang mga bagay, hindi ba? Nalaman niya lang na nagshare kami ng apo niya ng iisang kwarto ng isang gabi, puma
Hindi ko alam pati sa oras ng pagkain susubukin ako ng babaeng ito.Bumalik na ang waiter para kunin ang orders namin. Kitang kita sa mukha nito ang saya dahil syempre customers kami. Alam niyang kikita na naman siya ng pera. I'm just kidding. I like this guy. He's always smiling and always putting his best foot forward.Inuna niyang kunin ang orders ni Anastasia dahil siya ang host at ako naman ang susunod dahil ako ang guest. Basta may ganun ganun sa ganitong fancy restaurant. Hindi ko nga alam bakit mag ganun ganun pa. Nakakatawa.Sinabi ni Anastasia ang mga order niya with confidence at tila nakatingin pa sakin habang binibigkas ang mga salitang dishes na order niya.Kitang-kita mo sa mga mata niya ang confidence at sa labi niya ang ngiti na tila nagsasabing hindi ko makakaya ang mga ginagawa niya.Nang matapos siya ay pumunta na sa akin ang waiter para sa mga order ko.