CHAPTER 3

Biglang nagulat si Lyn ng marinig ang sigaw ng isang babae sa kanyang likuran.

Paglingon niya ay nakita niya ang isang di katandaan na babae, itim ang buhok, nakasuot ng polo shirt na may tatak na BHW at may naka sabit na backpack sa kanyang likuran. Mukhang itong alalang-alala at awang-awa ng makita siya. Naging panatag ang pakiramdam ni Lyn ng masulyapan ang babae kaya't siya'y biglang napahagulgol ng malakas.

"Ate tulungan niyo po ako, sinasaktan po ako ng tiyahin ko" pagmamakaawa nito habang umiiyak sa babae. Dagli naman itong pinakalma ng babae at kinausap siya.

"Iha, tahan na, Taga saan ka ba? gusto mo samahan muna kita sa Barangay, para matulungan kita" sambit nito sa kanya.

"Opo ate, salamat po" pagpapasalamat nito. Hindi na nagdalawang isip si Lyn at sumama ito sa babae.

Habang nilalakbay niya ang patungo sa Barangay ay kinakausap ito ng babae.

"Iha, anong pangalan mo at bakit ka napadpad dito sa amin?" tanong nito sa kanya.

"Ako po si Lyn, tumakas po ako sa tiyahin ko kasi lagi niya po akong sinasaktan" iyak nito habang nanginginig.

"Huwag kang mag-alala, tutulungan kita ah, ako nga pala si Ate Mina, nagtatrabaho ako sa Barangay na 'to bilang Barangay Health Worker, pag dating natin sa barangay ay lilinisan kita ah tapos bibigyan kita ng gamot para diyan sa mga sugat mo". Tugon nito sa kanya.

"Ate Mina, maraming salamat po" sambit nito na kanya.

Pagdating sa barangay ay pinakilala muna ito sa kanilang Kapitan.

"Mina, Anong nangyari diyan sa bata? bakit ganiyan ang itsura niyan" tanong ng kapitan.

"Nakita ko lang po Kap sa may kakahuyan, nagtatago sa mga puno, akala ko po batang naglalaro lang, noong nilapitan ko po, nagulat po ako, puno dugo at sugat, naawa po ako kap at humihingi ng tulong kasi sinasaktan daw po siya ng tiyahin niya kaya dinala ko po dito". Kwento ni Ate Lyn.

"Iha, h'wag kang mag-alala ah, tutulungan ka namin dito, sa ngayon, kuhanan ka muna namin picture pati yung mga sugat mo, para meron tayong ibidensya na sinaktan ka ng tiyahin mo ah, pagkatapos, sumama ka kay Ate Mina mo ah para malinisan ka niya at para mabigyan ka rin niya ng gamot" Payo nito sa Kanya.

"Salamat po Kap" tugon nito.

Habang siya ay nilinisan ay nag iba ang kanyang naging pakiramdam, napakasaya nito dahil doon niya lang naramdaman ng may nag aalaga sa kanya, bawat haplos ni Ate Mina ay parang haplos ng isang ina na mapagmahal ka kanyang anak, hindi niya ito naranasan wala ang kanyang magulang at minamaltrato siya ng kaniyang Tiyahin. "Ganito pala yung pakiramdam ng inaalagaan" bulong nito sa kanyang sarili.

Pagkatapos linisan at binihisan ito ng damit, nilagyan din ni Ate Mina ng mga gamot ang mga sugat nito at saka binigyan ng pagkain. Nagliligid ang luha niya habang siya'y kumakain dahil naalala niya ang sakit na nagyari sa kanya sa loob ng tatlong taon.

"Ate Mina, maraming salamat po sa pag aasikaso niyo sa akin", pasasalamat nito.

"Ay naku Iha, kanina ka pa nagpapasalamat, ubusin mo nalang muna yang pagkain mo ah, tapos pupunta tayo sa ospital para mapa check-up ka rin natin". Masayang sabi nito.

Kumalma naman si Lyn ng marinig ang sinabi ni Ate Mina at inubos ang kanyang pagkain.

"Ang sarap po ng pagkain na ito Ate, ngayon lang po ako nakatikim nito, sa bahay po kasi namin hindi naman ako binibigyan ng ulam, laging kanin lang po tapos pag minsan hindi na din po ako nakakakain" sumbong nito sa kanya.

"Sino ba yang Tiyahin mo? bakit sobrang napaka demonyo?" galit nitong naiinis.

"Si Tiyang Tess po yung tiyahin ko, simula po noong napunta ako sa kanya ay ganito na po yung ginagawa niya sa akin". Sumbong ni Lyn.

"Tiyahin mo si Tess? yung maliit na babae, na may nunal sa ilong? yung malditang babae na akala mo kung sinong mayaman?" tanong nito sa kanya.

"Opo siya po, kilala niyo po ang tiyahin ko?"