CHAPTER 2

Pagmulat ni Lyn, ay nasa kanal pa rin siya, nakahandusay ang kanyang musmos na katawan, punong puno ito ng burak at nagkalat ang dugo sa kanyang mukha hanggang sa dibdib. Gusto niyang sumigaw para humingi ng tulong pero walang lumalabas na boses sa kanyang bibig. Hindi na siya makahinga dahil sa sobrang panghihina at hindi na niya rin maigalaw ang kanyang mga kamay at paa.

"Mama, bakit mo ako iniwan sa demonyong babaeng ito? Kung alam mo lang sana ang ginagawa niya sa akin, tulungan mo ako mama, pagod na pagod na ako at hirap na hirap" sambit nito sa sarili na awang awa sa kahinantan nito.

Si Lyn ay pitong taong gulang pa lamang ng iniwan ito ng kanyang magulang sa kanyang demonyong tyahin. Ngayon ay sampung taong gulang na siya. Ngunit sa loob ng tatlong taon ay halos araw-araw itong nakakaranas ng pang mamaltrato sa kamay ng kanyang tiyahin.

Isang beses lang siya pinapakain sa isang araw at pag minsan ay kanin lang at walang ulam. Puno na rin ng pasa at sugat ang katawan nito dahil sa araw-araw na pananakit ng kaniyang malupit tiyahin. Bugbog dito bugbog doon, sampal dito sampal doon yan ang sinapit ng musmos na si Lyn.

Matagal nang gustong umalis ni Lyn sa poder ng kanyang demonyong tiyahin ngunit hindi niya ito magawang iwan dahil nag tatakot siya na baka pag nahuli siya nito ay sasaktan ulit siya. Wala rin kasi siyang ibang malalapitan na kamag-anak dahil si Tiyang Tess lang ang natitira nitong kamag-anak. Kaya kung aalis man siya ay wala din itong ibang malalapitan.

"Diyos ko, bakit po kailangan kong danasin ito? hirap na hirap na po ako, hindi ko na po kaya, gusto ko na pong umalis dito". pagsusumamong dasal ni Lyn.

Hindi nagtagal ay may narinig siyang boses ng isang babae na tinatawag ang kanyang tiyahin.

"Tess?.. Tao po?" sigaw ng babae.

Napabalikwas ng tayo si Lyn dahil nakilala niya ang boses ng babae. Si Ate Feng, ang kaibigan ng kanyang Tiyahin na naging mabuti sa kanya, madalas ay binibigyan siya nito ng pagkain dahil naawa ito sa sitwasyon ng bata.

"Ate Feng! Tulong!!" sigaw ni Lyn! ngunit hindi ito marinig Feng dahil walang lumalabas na boses sa kanyang bibig. Gusto niyang tumayo para humingi ng tulong kay Feng pero hindi niya magalaw ang kanyang mga kamay at paa. Pinilit niyang gumapang hanggang sa makalapit ito sa gate ng kanilang bahay.

"Ate Feng! Ate Feng tulong" sigaw nito, ngunit wala ng sumasagot, umalis na si Feng.

Nalungkot ng sobra si Lyn, dahil inakala niya na matutulungan siya ng kanyang ate Feng, wala siyang magawa kundi ang umiyak ng umiyak, kimkimin ang galit at tiisin ang sakit na nararamdaman.

"Ayoko na! hindi na ako papayag na saktan ulit ako ni Tyang Tess" sambit nito sa sarili.

"Aalis na ako sa lugar na ito at hindi na ako babalik dito kahit na anong mangyar, hahanapin ko nalang sila Mama" paninindigan nito sa kanyang sarili.

Dahan dahan siyang umupo at pinilit na tumayo kahit na nangangatog ang kanyang mga paa. Desidido na siyang umalis sa impyernong bahay ng kanyang tiyahin.

Madali niyang nabuksan ang kanilang gate. Nakalimutan itong i-kandado ng kanyang malupit na tiyahin dahil sa sobrang pagmamadali na makuha ang perang pinadala ng kanyang ina.

"Bahala na kung saan ako mapunta, basta dapat makaalis na ako sa lugar na ito at mahanap sila Mama" sambit niya sa sarili.

Dahan dahan siyang lumakad, iika-ika dahil sa sobrang sakit ng kanyang katawan. Tuliro at hindi niya alam kung saan siya pupunta. Nag-aalala dahil baka maabutan siya ng kaniyang tiyahin at baka pag nakita niya nito ay pagmalupitan siya ulit.

"Dapat mag-ingat ako, kasi kapag nakita ako ni Tyang Tess, lagot nanaman ako, sasaktan niya ako ulit". bulong nito sa sarili.

Ingat na ingat si Lyn sa kanyang paglalakad at nag tatago sa damuhan kapag may dumaraan na sasakyan. Nag aalala kasi ito na baka duon nakasay ang kanyang tiyahin.

"Diyos ko! Anong nangyari sa Bata" Gulat na sigaw ng isang babae.