Chapter 3

"What?!" Napapikit si Margeaux nang magsalita ang kaibigan niya. "Are you kidding me?"

"Shit. You're so loud, Kei," sabi niya at umirap pa sa kaniyang kaibigan.

"Hindi lang ako makapaniwala sa sinabi mo. Titira kayo sa isang bahay ni Isaiah!"

Tinawagan niya ang kaibigan para sabihin sa kaniya ang lahat. Kaya naman ganito na lang ang reaksiyon ng kaniyang kaibigan nang sabihin niya rito ang nangyari.

"Isaiah? You know him?" Kunot noong tanong ni Margeaux sa kaniyang kaibigan.

"No!" Tanggi agad ng dalaga kay Margeaux. Tumaas na ang kilay ng babae dahil mukhang may tinatago si Keisha sa kaniya. Tinitigan lang niya ang kaibigan na ngayon ay parang nagsisisi sa mga lumabas sa bibig niya kanina.

Umalis ang mga kapatid niya kagabi at hindi man lang niya ito kinausap. Sinubukan ulit ng magkakapatid na kausapin si Margeaux pero ayaw niya kaya naman walang nagawa sila Cohen. Umalis na lang ang mga ito ng walang sinasabi sa kaniya. Narinig lang niya na kinausap nito ang kasama niya sa bahay.

May nakita pa nga siyang kasinglaki ng bahay nila na katabi lang din ng mansiyon ni Isaiah. Doon daw nagpapahinga ang mga katulong at ilang mga bodyguards, iyon ang sinabi sa kaniya ng isa sa mga maids kagabi. Abala rin aa trabaho ang mga magulang ng lalaki kaya naman siya lang din ang naninirahan dito sa malaking mansiyon.

Isa siguro sa mga rason ng mga magulang niya kung bakit siya narito ay dahil walang kasama ang lalaki sa malaking mansiyon na ito.

"Ang yaman talaga, 'no?" Nilingon niya ang kaibigan niyang may ginagawa sa laptop nito. Alam na niya iyon dahil nag-search na siya kagabi tungkol sa lalaki. Nang makaalis na ang kaniyang mga Kuya ay sinearch niya ang lalaki para

He's a billionaire CEO. He owned the Sanchez Airlines. A large fleet of aircraft at his disposal, and a large number of yachts. That's why, he's a busy person.

"Ma'am, ito na po ang iced coffee niyo," sabi ng isa sa mga kasambahay at nilagay sa lamesa ang dalawang iced coffee para sa dalawang dalaga.

"Thank you," sabi ni Margeaux at ngumiti rito. Kinuha ni Keisha ang kaniyang iced coffee.

Napatingin si Margeaux nang mag-ring ang kaniyang cellphone. Tumatawag ang Kuya niya sa kaniya. Ilang beses na itong tumawag sa kaniya, ang tatlo niyang kapatid ay hindi pa rin tumitigil sa pagsuyo sa kaniya.

"Tumatawag na naman," ani Keisha sa kaibigan.

"Hayaan mo lang silang tumawag," sabi ni Margeaux sa kaibigan. Napatingin siya rito nang mapansin niyang nakatingin sa kaniya si Keisha. "What?" Tanong niya rito.

"I understand why you're mad right now, but at least talk to them. I'm sure ginagawa lang nila Tita 'yan para sa 'yo, may rason talaga sila kaya nandito ka ngayon."

Halos umirap ang dalaga sa sinabi sa kaniya ni Keisha. Hindi siya makapaniwala na sinabi iyon sa kaniya ng kaibigan. Wala siyang oras para makipag-usap sa mga kapatid niya, lalo na sa mga magulang niya. Sila ang rason kung bakit narito siya ngayon sa mansiyon na ito. Hindi nga rin siya pumasok sa kaniyang trabaho dahil sa wala siya sa mood. Sa tingin niya ang magpapasayaang sa kaniya ngayon ay makapagpalit ulit ng kulay ng kaniyang buhok.

"Ayokong makipag-usap sa kanila, Kei," sabi niya sa kaibigan habang nilalaro na naman ang kaniyang mga daliri sa lamesa.

"Concern lang ako, pero choice mo pa rin naman ang masusunod. Nagsabi lang ako sa 'yo," ani Keisha at tumingin ulit sa kaniyang laptop. Napatingin ulit siya sa kaniyang cellphone at nakita ang maraming missed calls sa kaniya ng mga kapatid. Pinatay na alng niya ang kaniyang cellphone para naman hindi niya malaman na tumatawag ang kaniyang mga kapatid.

The next day, Margeaux's woke up when she heard a voice downstairs. Her forehead creased and checked herself in the mirror first. Binuksan niya ang pintoan ng kaniyang kwarto at naglakad pababa. Nakita niyang naghahanda ng pagkain ang mga kasambahay.

Akala niya mga kapatid na naman niya ang bumisita pero nakita niyang mga lalaki itong nagtatawanan kasama si Isaiah. Hindi nila napansin ang pagbaba ng dalaga pero maya-maya pa ay napatingin sa kaniya ang isang binata. Nanlaki ang kaniyang mata nang makita ito.

Blaze?! Anong ginagawa niya rito?

Napailing siya nang maalala na magkakaibigan nga pala itong mga lalaki, kaya naman nasa iisang circle lang sila. Bakit ba pati iyon ay nakakalimutan niya?

"Hi, Margeaux!" Ngumiti siya sa lalaki, nakita rin niya si Cole at Axel na nakangiti rin sa kaniya.

"Join us," Axel said. Tumangp ang dalaga sa kanila. Nakita niya pa ang pagtingin sa kaniya ni Isaiah. Nararamdaman niyang may gustong sabihin ang binata sa kaniya pero hindi na niya ito tinanong. Hahayaan na lang niyang ito ang mismong magsabi sa kaniya.

"Kakagising mo lang?" Tanong sa kaniya ni Blaze. Tumango siya rito.

"Oo, narinig ko rin ang mga boses niyo kaya naman nagising na rin ako," aniya sa mga kasama. Natawa sila sa kaniyang tinuran, maliban sa isa.

Parang wala namang pakiramdam ang lalaking 'to. Ano siya? Bato?

"Well, ang tagal ko rin kayong hindi nakita. Maliban kay Blaze, I saw him last week sa gym," sabi ng dalaga.

Sinusubukan niyang wag tumingin sa binata dahil pakiramdam niya ay isang kasalanan kapag tumingin siya sa lalaki.

"Ang buhay parang life pa rin naman." Napailing sila nang sabihin iyon ni Axel. "Busy rin ako sa mga cases," he said.

"Narinig kong nanalo ka sa case mo nung last Wednesday," sabi ng dalaga at tumingin kay Axel na nginitian at tinangoan siya.

"Yes, pero halos mabaliw naman ako bago ko mapanalo ang kasong iyon. The fucking killer was smart, He had a lot of excuses," he said.

Napailing si Margeaux habang nakikinig sa lalaki at napatingin sa lamesang may mga lamang pagkain. Kinuha niya ang apple ro'n at kaniyang kinagatan.

"Axel is humble, Margeaux," Cole said. Axel just laughed at him.

"How about you, Cole?" She asked the other man. Naramdaman na naman niya na nakatingin sa kaniya si Isaiah, pakiramdam niya ay tinitingnan ng lalaki ang bawat galaw niya.

"It's good. As usual, tons of patients are coming to the hospital," sabi ng binata at uminom sa kaniyang kape.

"That's normal, specially you're a doctor," Margeaux said to the man. Napatingin siya kay Blaze, na ngayon ay abala sa kaniyang cellphone.

"Blaze." Napatingin ang binata nang tawagin niya ito. "How's Turkey?"

"Still Turkey," he said and they all laughed.

"Silly."

"Maganda sa Turkey, I had fun spending my 4 years there. I met new people, and tried new things," he said and smiled. "But, I love to be here. My work is here."

"Pati babaeng mahal mo," Cole said. Blaze shook his head and just smiled.

Napangiti na rin si Margeaux doon, at tumingin ulit kay Isaiah. Bakit ba ang tahimik ng lalaking 'to? May iniisip kaya 'to?

"Thank you, Architect," sabi ng kliyente kay Keisha. Tumayo ang dalaga at inabot ang kamay ng kaniyang kliyente para makipagkamay. Mabuti na lang at natapos na ang pakikipag-usap niya sa kaniyang huling kliyente.

"My pleasure," she said. Lumapit ang kasintahan nito. "Bye." Kumaway na siya doon para makapagpaalam sa dalawa.

Inayos na niya ang kaniyang mga gamit para naman makauwi na rin siya. Napalingon siya sa kung saan nang marinig niyang may tumawag ng kaniyang pangalan.

"Cohen?!" Napangiti siyang napatingin sa binata. Nawala lang ang ngiti sa labi nang may makitang babae sa likuran ng binata.

"Meet a client?" The man asked her. Tumango siya sa lalaki at napatingin sa kasama nitong babae. Kilala niya 'to, si Eunice.

"Yes," sagot niya sa tanong ng binata sa kaniya. "Ikaw? May date ka?" Tanong niya. Kita niya pa kung paano dumikit ng husto si Eunice ro'n sa binata. Tumaas ang kaniyang kilay pero agad ding ngumiti dahil baka mapansin ng nasa harap niya.

"Yes," Eunice said.

As if, she's talking to her.

"Well, I will go first," she said to them. She smiled at Cohen, and he smiled at her too. Ang babaeng ito, alam niyang pinipeke lang ni Eunice ang ngiti niya.

"Okay, take care," Cohen said. Niyakap niya pa ang dalaga at h******n ito sa pisngi. Nakita niya kung paano umirap si Eunice ro'n.

Nagpaalam na siya at agad na lumabas. Kailanga na niyang bumalik sa kaniyang office dahil may tataposin pa siya.

"Hello, Architect!" The employees greeted her. Ngumiti siya pabalik sa mga nakakasalubong. Masaya lang siya sa nangyari kanina, natutuwa dahil nakita si Cohen at nainis niya ang date nito.

"Seems like you're in a good mood." Her brow arched when she heard a familiar voice. Nang tingnan niya ito ay nakita niya ang lalaki.

"What are you doing here?"

"Why? Is there something wrong?" Tanong nito habang nakatingin sa kaniya.

"You're unbelievable, Blaze." Umiling siya sa lalaki. "Stop acting like you still care for me."

Hindi nagsalita ang lalaki at nanatili ang tingin kay Keisha. "Pwede, wag mo na akong sundan? Don't ever come back here. You're not welcome here," Keisha said.

"I'm just here to give you this," he said. Tumingin si Keisha sa box na hawak ng lalaki. "This is the last time you will see me. Take this as a good bye gift."

Kinuha ng dalaga ang box sa kamay ng lalaki at agad itong tumalikod sa kaniya. Naglakad palayo at hindi na lumingon pabalik sa kaniya.

Hindi niya alam kung anong mararamdaman. Bumuntonghininga siya at pumasok na sa loob ng office niya. Naupo siya sa swivel chair at binuksan ang box para makita kung ano ang nasa loob.

Muntik nang mahulog ito nang makita niya kung ano ang nasa loob. Hindi siya makapaniwalang binigyan siya ng ganun ng lalaki.

Mag-ex na sila!

Hindi na sana siya nagbigay ng ganung kamahal na regalo para sa kaniya. Alam ng lalaki na galit si Keisha sa kaniya, pero nagbigay pa rin ito ng regalo sa kaniya.

Napatingin ulit siya sa hawak. Matagal na niyang gustong bilhin ito pero hindi niya magawa. Sila pa ni Blaze nang makita niya ito at gustong-gusto niyang bilhin ang kwintas na ito. Hindi niya akalain na maaalala pa pala ni Blaze ang tungkol dito.

"Keisha is really friendly, right?" Eunice asked the man when the lady left. Cohen looked at her and didn't say anything. Tinawag niya ang waiter para naman maka-order na sila ng kanilang pagkain.

"What's yours?" He asked. Tumaas ang kilay ng babae nang hindi siya sagotin nito, pero agad ding nagbago at sinagot na lang ang tanong sa kaniya ng binata.

"You ordered too much. Kaya mong ubusin lahat?" Cohen asked the lady.

"Why? Hindi ko ba kayang kumain ng ganun karaming pagkain?" Umiling ang lalaki sa kaniya.

"Well.. I'm just asking. You're slim, but you ate too much," ani Cohen. Nagtataka sa babae.

"It's normal for a girl like me, darling. I ate too much, but I'm still sexy," aniya at kinindatan ang binata.

When the waiter left. Eunice bring up the topic about Keisha again.

"What do you think about Keisha?" She asked.

"She's pretty," he said. He saw how the girl raised her brow and gave him a fake smile. Of course, he knew that Eunice was jealous about Keisha. He don't know why this girl is acting like she's the girlfriend.

In fact, Eunice is the one who invited him to this date. He don't want to call it a date, because he don't even like it.

"Pretty?" She asked, and Cohen nodded at her. "Of course, she's pretty. Gusto ko nga siyang maging kaibigan."

"You can ask her about that. Isa pa, matalik niyang kaibigan ang kapatid ko."

"I know, alam ko rin na may gusto ang babaeng 'yan sa 'yo," she said and looked at the guy. Hininto ni Cohen ang ginagawa sa kaniyang cellphone, and looked at Eunice again. "Did you know that?"

Hindi nagsalita ang binata. Alam naman niya ang tungkol doon. Alam na niya ang nararamdaman sa kaniya ng dalaga.

"So, alam mo na nga? Silence means yes, right?" Eunice said and shook her head. She smiled, but you can sense that it's fake.

Dumating na rin ang kanilang order na pagkain at nagsimula na silang kumaing dalawa. Habang si Eunice ay hindi pa rin mapigilan ang kaniyang inis.

"She left already?" Tanong ni Isaiah sa isa sa mga kasambahay nang nagising siyang hindi nakita si Margeaux sa kwarto nito.

"Opo, Sir. Sabi po ni Ma'am ay may meeting daw po siya ngayon," sagot nito. Tumango lang si Isaiah at agad na bumaba.

His phone rang and when he looked at it, nakita niyang tumatawag si Cohen sa kaniya. Sinagot naman niya agad ang tawag.

"Sir, the car is ready," Rafa said. One of his bodyguard. He nodded and went outside.

"Cohen? What is it?" Tanong niya nang makapasok na sa kaniyang sasakyan.

"Did she talk to you?" Cohen asked him. Cohen was already at his office, he's approving some of the projects that his employees did.

"No." Isaiah shook his head, as if the man can see him doing that. Up until now, he's waiting for the girl talk to him. He knows Margeaux is still upset of what happened.

"Well, I can't blame my sister," he said and looked at the door when his secretary entered. He raised a brow, and his secretary got shocked. Cohen don't want anyone to disturb him, when he's busy. Lumabas naman agad ang kaniyang sekretarya.

"I can understand what she felt right now, Cohen," he said. Nang tumingin sa labas ay nakita niyang traffic.

"Don't worry about it. I called because Dad asked me." Tinawag niya ang secretarya mula sa isang telepono para pumasok sa kaniyang office.

"Uncle must be very worried about his daughter. Stop worrying about her, I will take care of Margeaux," Isaiah said.

"Thank you, Isaiah." Cohen's secretary entered his office again and wait for her boss to finish what he's doing.

Isaiah looked outside again, because he noticed that they are stuck. "My pleasure. Will call you later, I got stuck here in traffic," he said. Natapos ang tawag at nilagay na niya ang cellphone sa kaniyang coat.

"What is it?" He asked Rafa.

"Car accident, Sir," Rafa said.

Isaiah opened the door, and before Rafa could stop him. He already went outside of the car. May nakita siyang police car at ambulance ro'n.

"Sir!" Rafa called him. He didn't look at him, and just raised his hand to say that he's fine. Tumigil si Rafa at tiningnan lang ang kaniyang amo, na nakatingin sa nangyaring aksidente. Alam niya kung ano ang iniisip ng kaniyang boss.

Nakita ng binata ang isang babaeng dugoan. May isa pang bata na nakahilata katabi ang isang lalaki, puno ng dugo ang ulo.

"Ang bilis kasi nung truck, kaya ayan nabangga iyong kotse."

"Kawawa naman, mukhang buntis pa nga ata ang babae."

Suddenly Isaiah remembered something from the past. Napapikit siya nang maramdaman ang sakit sa kaniyang ulo.

"Sir!" Rafa called him and immediately went to his boss. He helped his boss to get in the car.

Isaiah still holding his head and closing his eyes because of the pain he felt.

"Sir Isaiah!" He called before Isaiah fainted.