CHAPTER 5- Under the same roof (1)

CHAPTER 5- UNDER THE SAME ROOF (1)

NATHANIA's POV

"Here." Inabot niya sa akin ang baso na naglalaman ng tubig. Sumisinghot singhot ako dahil kakatapos ko lang umiyak. 

"S-salamat." Sabi ko bago uminom ng tubig. Habang umiinom ay pinanood ko siyang maglakad papunta sa sofa na nasa harapan ko lang. Nang maka-upo siya ay umiwas ako ng tingin. Pinag gigitnaan namin ngayon ang glass table na nandito sa sala niya.

Matapos kasi niya akong muntik na mabangga ay niyaya niya ako dito sa bahay niya. Umayaw kasi ako nang sabihin niyang isusugod niya ako sa ospital kaya sabi na lang niya, gagamutin niya raw 'yung sugat ko kahit na gasgas lang naman. Kaya kami nandito ngayon sa bahay niya.

"So.." Pagu-uumpisa niya. Tinignan ko siya.

"B-bakit?" Tinaasan niya ako ng isang kilay. "A-ano.. ano yun?" Tumikhim siya.

"Nakahanap ka na ba ng bagong trabaho?" Diretsong tanong niya. Ano ba yan, para namang magulang ko kung magtanong ang lalaking 'to!

"W-wala pa nga eh.. N-naghahanap pa rin ako." Tumango tango siya.

"Hanggang ngayon? Nakakapagtaka naman na wala ka pa ring nahahanap na trabaho. Ang daming kariderya dyan sa tabi tabi kung saan pwede kang mag apply."

"Ang problema nga, l-lagi akong nare-reject." Nahihiyang sabi ko. Baka sa loob loob nitong lalaki na 'to na karma ko 'to dahil sa pag tanggi ko sa alok niya.

"Well.. if that's the case, are you willing to accept my offer now?" I knew it! Alam kong ito na naman ang sasabihin niya. Bakit pa kasi ako sumama!

"A-ayaw ko pa rin." Matapang na sabi ko. "Ang gusto ko ay trabaho---"

"Hindi ba't sinabi ko'y tanggap ka na?"

"Pero 'yung kondisyon mo.. b-bakit kailangan ko pang tumira dito sa bahay mo?" Nagkibit balikat siya. 

"No why." Lihim akong napa-padyak dahil sa inis. Bwisit talaga 'tong lalaking 'toh! "Just accept the offer, don't ask anymore."

"Hah! Parang naman ganun kadali ang mag desisyon lalo na at hindi ko naman alam kung ano ang balak mo sa akin!" Inis na sabi ko. Wala na akong pakialam kung bilyonaryo at maimpluwensyang tao itong kausap ko dahil sobrang naiinis na ako.

"Bakit? Ano sa tingin mo ang gagawin ko sayo?" Tumayo siya at dahan dahang naglakad dito sa pwesto ko. Napalunok ako. Ito na naman ang sinasabi ko! Hindi talaga 'to matinong kausap!

"L-lumayo ka nga muna p-pwede?!" Sabi ko habang tinutulak siya. Nakatungo kasi siya saakin tapos naka kulong na naman ako sa gitna ng dalawang braso niya. "A-atsaka wala naman akong gagawin dito sa bahay mo! M-may bahay ako para uwian!" 

"Hindi ka nga nakabayad ng renta kaya ka pinaalis." Sinamaan ko siya ng tingin. At pinaalala pa niya! Teka, paano niya nalaman? Shems! Stalker!

"Hindi ako titira dito." Matigas na sabi ko. Kung ayaw mo akong bigyan ng trabaho dahil sa ayaw kong tumira dito, fine."

"Natatakot ka ba?" Aba! "I will NOT rape you. I'll just wait for the time when you beg me to put my hard c*ck inside your wet p*ssy." Natulak ko siya ng wala sa oras dahil sa sinabi niyang 'yun.  Manyakis!

"B-bastos!"  Tumawa siya ng malakas dahil sa sinabi ko. Pagkatapos ng ilang segundo ay sumeryoso siya at tumikhim. Nakakatakot!

"By the way, ang kwarto mo ay nasa second floor--- sa left. Wag na wag kang papasok sa kwartong nasa right dahil akin yun." Aniya bago umalis. Napanganga nalang ako. Paladesisyon! Hindi pa nga ako umo-o eh! 

Pinanood ko lang siya habang naglalakad palayo. Nang mawala siya sa paningin ko ay nilibot ko ulit ang tingin ko sa bahay niya. Maganda itong bahay niya, industrial type at may maluwang na bakuran sa harap. Sa likod naman ay hindi ko pa alam dahil hindi pa naman ako nakapunta doon, lol. 

Ngayon anong gagawin ko? Aalis ba ako o mag stay na lang dito? Medyo madilim na rin kaya napag desisyunan kong magpalipas nalang ng gabi dito tutal inalok niya naman.

Inisa isa kong buhatin paakyat yung mga gamit ko. Dalawang maletang malalaki at isang handbag ang inakyat ko. Iba pa iyong mga naka paper bags. Nang madala ko silang lahat sa tapat ng pintong sinasabi niya ay nag inat ako. Ang dami nun ah! Iniwan na lang ako bigla hindi man lang ako tinulungan! Pero ang napansin ko, wala siyang katulong. Ano ba yan! Ang daming pera, magandang bahay at kotse pero walang katulong!

Umiling nalang ako saka binuksan ang pinto. Napanganga ako sa ganda at luwang ng kwarto. W-wow mas maluwang pa yata ito kaysa sa inupahan kong bahay ah! Ang ganda! Industrial type din, may queen sized bed na kulay black ang comforter. May chandelier, LED TV, mini ref at aircon. Binuksan ko ang aircon at nagningning ang mga mata ko sa nakitang mga pagkain. Bongga! May sarili ring banyo na may jacuzzi tub! WOW! PARA AKONG NASA HOTEL! 

Dahil sa sobrang tuwa ko, agad kong hinubad ang damit at pantalon ko--- underwear nalang ang natira. Pumunta agad ako sa jacuzzi at pinaandar ito. 

"Ahhhhhhh.." Ang sarap sa pakiramdam nang malamig na tubig. Nakaka-ginhawa ng isip at nakakatanggal ng sama ng loob. Hmp! Ang daya naman, bakit kaya hindi ako ipinanganak na mayaman? Ang malas nga naman oh.

Aish! Huwag na nga muna akong mag-iisip ng kung anu-anong bagay, ang mabuti pa-- namnamin ko nalang ang moment na ito dahil minsan lang 'to mangyari sa buhay ko. Tutal magpapalipas ako ng gabi dito, eenjoyin ko ang LED TV, aircon at mga pagkain na nasa mini ref. May nakita akong red wine doon kanina so baka pati yun ay inumin ko na rin. Once in a lifetime, ika nga nila.

Ipinikit ko ang ang aking mga mata at ninamnam ang sandali. Hanggang sa hindi ko namalayan--- nakatulog na pala ako.

MR. ANDERSON'S POV

It's already seven in the evening and the food I ordered just arrived but Tanya's nowhere to be found. I annoyingly went upstairs only to see her luggages still unpacked. As I heard the sound of flowing water in the bathroom, I immediately went there and was stunned by what I saw. She's sleeping in the jacuzzi tub. 

I gulped.

Nagsimula na namang maglikot ang mga mata ko patungo sa legs niyang hindi kaputian pero makinis. Parang ang sarap hawakan at pisilin ng mga iyon. I gulped again. Bakit ba ganito ang epekto sa akin ng babaeng ito? Dahil ba sa virgin siya at nakita ko kung gaano kasariwa ang katawan niya? Fck! Kung virgin lang na babae ang usapan, marami na akong natikman galing pa sa iba't ibang bansa pero--- hindi ko alam. Hindi ko talaga alam kung bakit ganito ang epekto sa akin ng isang Nathania Sarmiento.

"T-teka.." Bumalik ako sa ulirat nang marinig ang kinakabahang boses niya. Tumikhim ako at nagkunwaring wala lang sa akin na naka panty at bra lang siya ngayon. Nakatayo siya ngayon sa tub at gulat na gulat ang mga mata. Pilit niyang tinatakpan ang mga maseselang parte ng katawan niya. Para saan? Hindi ba niya maalalang nakita ko na 'yon one month ago? Tss.

"A-anong balak mong gawin sakin?" Natatakot na tanong niya. Stupid. I just rolled my eyes on her. Dahan dahan akong naglakad papalapit sa kanya at lihim akong napangiti nang dahan dahan nanamang nanlaki ang mga mata niya. Gustong gusto ko talaga ang itsura niya kapag kinakabahan siya.  "W-wag kang lalapit!"

"Alam mo bang.. dalawang oras kang nakababad dyan sa tub?" 

"H-ha?" 

"Tss. Maligo ka na at kakain na tayo sa baba. Mamaya mo nalang ayusin yung mga gamit mo." Tumalikod na ako sa kanya pero bago ako makalabas sa pinto ng banyo ay inasar ko muna siya.

"Nice ass." 

NATHANIA'S POV

Nang masigurado kong wala na siya ay nagtititili ako sa cr, sobrang nag-init ng mukha ko ngayon at sigurado ako na namumula na ang mukha ko kahit na hindi naman ako kaputian! Ang tanga ko talaga! Baka isipin niyang inaakit ko siya ha! Na-enjoy ko lang talaga ang pagbabad sa jacuzzi tub na ito. Sana naman ay huwag niyang bigyan ng kahulugan 'yon! Hmp!

Naligo nalang ako gamit ang shower pero this time, ini-lock ko na ang pinto dahil naghubad na talaga ako sa loob ng CR. Bukod pala sa may jacuzzi tub, mayroon ding shower. Pagkatapos kong maligo ay naka-tapis akong lumabas ng banyo pero bago makalabas, sumilip muna ako. Baka mamaya naghihintay pala sa labas si Mr. Anderson, my gahd!

Nang makabihis ako ay itinabi ko nalang muna yung mga gamit ko, mamaya ko nalang aayusin dahil nagugutom na ako. Pagbaba ko ay walang tao sa sala--- malamang nasa kusina hehe. Habang papalapit ako sa kusina ay naamoy ko ang mabangong pagkain.

Marunong siyang magluto? Wow naman. Gwapo, mayaman at sikat na nga, may talent pa sa pagluluto! Package deal!

Tahimik kong hinila ang upuan para makaupo bago tumikhim para malaman niyang nandito na ako. Napansin kong naka-pambahay na siya ngayon. Ang bango niya tignan kahit nakatalikod palang! Pagharap niya ay napanganga ako..

Akala ko pa naman nagluto siya, pinainit lang pala yung pagkain! hmp! 

"Eat." Utos niya nang mailapag niya ang pagkain sa harap ko. Isa itong pagkain mula sa fastfood chain na may matabang bubuyog. Ano ba yan, akala ko pa naman ang ipapakain niya sa akin ay iyong beef steak, beef stroganoff o kaya naman ay fresh salmon pero tangina? Fast Food? Cheap! 

Pero salamat na lang din dahil may makakain ako ngayong gabi. Wala nga pala siyang katulong kaya siguro laging fast food ang pagkain niya. Kawawa naman ang isang 'to, nasaan kaya yung pamilya niya?

Kumain lang kami ng tahimik. Wala namang nangyari na kung anong kababalaghan. Pagkatapos niyang kumain ay tinapon niya sa basurahan yung pinagkainan niya tapos umakyat na sa taas. Ganon din ang ginawa ko pagkatapos kong kumain pero bago ako umakyat, sinigurado ko munang sarado yung mga pinto at bintana. Napagod ako doon takte, ang daming bintana pero sarado naman pala lahat! 

Nang makapasok ako sa kwarto at nai-lock ang pinto ay isinarado ko lahat ng bintana sunod ay ibinaba ko ang mga nagbibigatang kurtina. Matapos nun ay kumuha ako ng bath robe sa banyo tsaka hinubad ko lahat ng saplot ko bago ito sinuot. Binuksan ko ang TV at aircon saka pinatay ang ilaw bago kumuha ng wine sa mini ref. sa ibabaw nun ay may dalawang wine glass--- syempre isa lang kinuha ko. 

Shems, ang ganda ng ganito! Sa iisang kwarto nasa loob na lahat ng kailangan ko. Ito yung buhay na pinapangarap ko para sa akin at sa mga kapatid ko na imposible kong matupad dahil hindi naman ako nakapagtapos ng pag-aaral. Umiling iling ako at hindi na muna inisip ang bagay na 'yun. Masisira lang ang gabi ko. Once in a blue moon lang ang ganitong pagkakataon kaya naman kalimutan ko munang malaki ang problema ko sa buhay, kahit isang gabi lang.

Naalimpungatan ako ngunit madilim pa nang buksan ko ang aking mga mata. Anong oras na ba? Bumangon ako at kinuha ang cell phone ko sa bedside table.

1:00 am

Napansin kong patay na ang TV at bukas ang lamp sa na nakapatong sa bedside table. Ginawa ko ba ang mga ito? Hindi ko maalala. Naparami yata ako ng inom ng wine kanina. Aish! Bumalik nalang ako sa pagtulog ngunit naituon ang pansin ko sa brown envelope na nakapatong sa mini ref. Tumayo ako at kinuha ito. 

Bumilis ang tibok ng puso ko habang binubuksan ko ito..

"P-pera?" A-ang dami... Ang k-kapal.. I gulped habang nakatingin sa pera. W-wala ito kanina sa ibabaw ng mini ref. Sigurado ako don. Si Mr. Anderson kaya ang naglagay? Pero paano siya nakapasok eh naka-lock ang--- oo nga pala, bahay niya 'to. 

'Basta tandaan mo na ang mga mayayaman ay susubukin ka kung ano kang klase ng tao, maging wise ka sa paligid mo.'

Biglang pumasok sa isipan ko ang sinabing yan ni Manager sa akin noon. Kaya naman ibinalik ko sa ibabaw ng mini ref. ng maayos ang pera. Itatanong ko nalang mamayang umaga kay Mr. Anderson kung para saan yung pera. 

Ngunit kinaumagahan paggising ko ay wala na si Mr. Anderson. Pumunta ako sa garahe at wala na doon ang isa sa limang sasakyan niya. Umalis na siya. Hindi naman siguro siya ganun ka-busy diba? Kaya maya-maya siguro ay nandyan na siya. Mamaya ko nalang itatanong yung tungkol sa pera na nasa envelope. Akala ko ay nananaginip lang ako pero pag gising ko ay nandoon ap rin yun sa kung saan ko nilapag kagabi kaya totoo nga.

Tanghalian na ngunit wala pa rin si Mr. Anderson. Inayos ko na ang mga gamit ko sa loob ng maleta. Hihintayin ko lang siya at sasabihin yung tungkol sa pera bago ako umalis. Tama na rin siguro yung isang gabing naranasan kong matulog sa isang kumportabeng lugar, babalik na ako sa reyalidad.

Kakahintay ko sa kanya ay nagutom ako. Half past one na din kaya napag desisyunan kong pakialaman na ang kusina niya. Infairness, ang daming laman ng malaki niyang ref. Pero nang buksan ko ang drawer kung saan nakalagay ang mga gulay ay napatakip ako ng ilong.

Shit! Ang baho! Sira na 'tong mga gulay niya, kadiri naman! Masuka suka akong inalis 'yon sa lalagyan at itinapon sa garbage bag na nasa gilid lang din. nang matanggal ko lahat ng 'yon ay nilabas ko lahat ng nasa loob ng ref at tinignan kung ano yung mga pwede pa at hindi na. Karamihan sa mga pagkain na nandon katulad ng biscuit, spaghetti, cake, powdered juice at palaman ay sira na kaya naman tinapon ko na sa isang supot. Jusko! Bakit kasi hindi pa siya mag hire ng katulong? Sayang naman yung mga pagkain na nasisira lang at higit sa lahat, kawawa naman siya. Siguro hindi na rin niya maharap na magluto dahil sobrang busy niyang tao.

Alas kwatro na nang matapos akong linisin ang ref niya---- okay, ang buong kusina niya. Loob ng cabinet kasama na ang stove. 

"Ahhh!" Sabi ko habang nag iinat. Sumakit ang likod ko sa paglilinis ng kusina niya. Take note, kusina palang 'yon ha. Paano na kaya kung buong bahay? Baka hindi pa kasya ang isang isang araw! 

Matapos kong maglinis ay nagluto na rin ako ng instant noodles. Sa mga stock niya kasing pagkain ay iyon na lang ang natira-- sira na yung iba kaya tinapon ko na. Pagkatapos kong kumain ay hinugasan ko yung pinagkainan ko at umupo sa sofa. Nang mapasulyap ako sa orasan ay alas sais na ng gabi. Grabe naman! Ang tagal naman niya! Wala na akong masasakyan nito papunta kay Manager Nora.

Tama, plano ko talagang kay Manager Nora na muna mag stay habang wala pa akong trabaho at uupahang bahay. Siguro naman this time, makahanap na ako ng trabaho. Yung trabahong hindi kailangan ang katawan ko bilang kapalit. Umiling iling ako, sayang din yung kumpanya ni Mr. Anderson, tanggap na ako eh. Ako lang 'tong hindi matanggap ang kondisyon niya. Di bale, makakaraos din ako.

"Tanya." Mahilo hilo akong napatayo agad. Shit! Naitulog ko nanaman! Pumikit pikit ako para kahit papaano ay luminaw ang paningin ko. Si Mr. Anderson ay nakatayo sa harap ko, nakahalukipkip at diretsong nakatayo sa akin. 

"Anong oras na? A-anong oras ka dumating?" 

"It's already ten o'clock in the evening." Napanganga ako. "And I arrived at seven o'clock."

"A-ano?!" Napamura ako. "B-bakit hindi mo man lang ako ginising?!" Inis na tanong ko. Imbes na sumagot ay umupo siya sa sofa at nagbasa ng magasin. Aba?! Aish! Nakakainis! Inis akong naglakad papunta sa maleta ko na nasa tabi ng hagdan. Binuksan ko ito at kinuha iyong brown envelope na naglalaman ng pera. Naglakad ako pabalik sa kung nasaan siya pero bago pa man ako makapagsalita--

"Keep it." Aniya habang nagbabasa pa rin sa magasin. 

"A-anong ibig mong sabihin?" Naguguluhang tanong ko. Tinignan niya ako bago tumayo at humarap sa akin. 

"P-para saan ba 'to?" 

"You ask too much questions, why don't you just accept it. Damn!" Nanlilisik ang mga matang sabi niya. Nagtanong lang naman ako!  "And where do you think you're going? Aalis ka? Saan ka titira?" 

"Sa bahay nila Manager Nora---"

"Lumipat na sila ng tirahan."

"Ano?!" 

"Yeah." Parang wala lang na sabi niya. Ano daw? Lumipat na sina Manager Nora ng bahay? Ang imposible! Matagal na pinag-trabahuan at pinag-ipunan ni Manager Nora ang bahay na 'yon tapos aalis sila? Hindi.. ang imposible!

"Alam mo, kung nagsisinungaling ka lang---"

"Sa Canada na sila nakatira." Napanganga ako sa sinabi niya. Sa Canada? 

Tinignan ko siya ng diretso sabay.. "HAHAHAHHAHAHAHA!! Ang funny mo! Saan naman kukuha sina Manager Nora ng---" Tinapat niya sa mukha ko yung cellphone niya at doon ay nakita ko ang mga litrato ni Manager Nora kasama ang kanyang pamilya. 

T-tama nga si Mr. Anderson. Nasa ibang bansa na nga si Manager Nora kasama ang pamilya niya. P-pero paano nangyari yon? A-ang bilis naman..

"Aalis ka pa rin ba?" Aniya habang naglalagay ng wine sa goblet. Sa totoo lang hindi ko alam ang susunod kong gagawin dahil ang plano ko talaga ay ang manirahan muna kanila Manager Nora kahit isang linggo lang habang naghahanap ng trabaho at uupahang kwarto. N-nakakabigla lang malaman na wala na pala sila dito sa bansa. 

A-ano kaya kung tanggapin ko na muna yung offer ni Mr. Anderson sa akin na manirahan dito at magtrabaho sa kanya? Nang sa ganon, makaipon ako ng pera at pagkatapos ay maghahanap nalang ako ng ibang tutuluyan.

T-tama.. P-para sa mga kapatid ko, gagawin ko 'to.

"S-sige.." Huminga ako ng malalim. "Titira na ako d-dito.." He smirked that made me gulp. Ininom niya ang alak na nasa goblet niya nang hindi pa rin tinatanggal ang malagkit na tingin sa akin.

t-tama kaya ang desisyon ko?

@TarynGrace