Nakita ito ni Wilbur at sumigaw agad siya, “Wag kang kumilos! Susuko na siya. Tingnan mo ng mabuti!”Hinagis palayo ni Lenny ang hawak niyang kutsilyo at tinaas niya ang mga kamay niya.Tinaas ni Wilbur ang mga kamay niya at naglakad siya patungo sa babae.Ang babae ay lumapit sa kanila at hinila nito palapit si Wilbur, hinawakan niya ulit ang baywang niya.Ngunit sa sandaling yun, binaba ni Wilbur ang mga kamay niya.May pwersa na tila pumigil sa paggalaw ng katawan ng babae, at tumingin siya ng gulat kay Wilbur.Sinabi ni Wilbur ng may mahinang boses, “Hindi mo na ito kailangan gawin. Hindi na siya mapanganib.”Pagkatapos, lumuhod si Lenny habang nakataas ang mga kamay niya.Binitawan ni Wilbur ang kamay ng babae, na siyang kumunot ang noo kay Wilbur at kumaway.Nat grupo ng mga pulis na sumugod at hinila agad si Wilbur, nilagay siya sa kotse ng pulis sa mabilis na pamamaraan.Nang makita na maayos na ang sitwasyon, lumingon ang babae kay Wilbur. “Ano ang pangalan mo?”“Wi
Maraming kaso ng mga suicide case na dahilan ng paghiram ng pera mula sa mga loan shark sa nakalipas na mga taon.Ang ilan sa kanila ay mga estudyante lang.Ngunit dahil sa mga paglutas ng ganitong mga kaso at sa pagpapataas ng law enforcement, nababawasan na ang mga ito.Gayunpaman, marami pa ring mga makapangyarihan na mga tao na ayaw umatras at pinilit nilang mapunta sa industriya.Magiging mahirap harapin si Kenji. Ang trabaho niya ay hindi magiging madali ngayon.Makalipas ang mahabang sandali, umiling si Wilbur.Maghihintay na lang pala siya sa resulta. Hindi magiging huli ang lahat para kumilos siya kapag nabigo si Elsa na humanap ng solusyon.Dati ay hindi siya nakikialam sa mga ganito. Hindi niya ito problema, at wala rin siyang magagawa noon.Gayunpaman, sinunod ni Lenny ang sinabi ni Wilbur sa kanya kanina, at ngayon, nangako si Wilbur na ibalik ang kumpanya ni Lenny. Mukhang kailangan makialam ni Wilbur kapag hindi ito nagawa ni Elsa.Nagbuntong hininga siya, pagka
Pinilit ni Wilbur na ngumiti. “Ano ang iniisip mo?”“Sige, hindi niyo na po kailangan sabihin sa akin. Kayo rin naman ang boss. Wala akong karapatan para alamin ang kahit ano.” Yumuko si Faye at bumalik siya sa pagkain.Inayos ni Wilbur ang upo niya. Sa huli, sinabi niya, “Isa siyang dating classmate ko. May naging kasintahan siya at sa huli ay naging scammer ang lalaki. Nag aalala ako na baka madamay ang Cape, kaya pina-suspend ko siya sa trabaho niya.”Tumango si Faye ng nakangiti. “Ganun po ba. Masasabi ko, maganda po talaga si Cindy. Plano niyo po ba na sisanthin lang siya ng basta basta?”“Ano pa ba ang dapat kong gawin?” Nagpanggap si Wilbur na sumimangot, bigla siyang naging seryoso.Tumawa si Faye, pagkatapos ay kumain siya.Hindi nagtagal ay natapos nang kumain ang pares. Iniwan ni Wilbur ang plato niya sa mesa at dumiretso siya sa kwarto niya.Nagbuntong hininga si Faye, pagkatapos ay tahimik niyang niligpit ang mesa, dinala niya ang mga plato sa kusina.Naghanda si W
Sa ibang salita, ang isang customer na sasama sa jade bet ay pipili ng mga bato na hindi pa nabubuksan at magbebet sila dito. Kikita sila kapag ang piraso ng jade sa loob ng bato ay maganda, kung hindi ay malaki ang mawawala sa kanila kapag wala itong laman.Nagkataon na napunta si Wilbur sa ganitong event, naisip niya na subukan niya ito.Ang may ari ng shop ay tinanggap siya ng mabait sa store, dinala si Wilbur sa likod ng shop.Ang backyard ay may three o four hundred square meters ang laki. Ito ay puno ng mga bato na iba’t ibang mga hugis at laki.Ang mga batong ito ay may iba’t ibang presyo. Ang pinakamababa na presyo ay nagsisimula sa 100 thousand dollars at umabot ito hanggang sa five million dollars.May malaking halaga ng mga tao sa backyard na tumitingin sa paligid nang dumating siya. Tila lahat sila ay maraming alam, bumubulong sila sa isa’t isa kung alin sa mga bato ang mas magandang piliin.Si Wilbur, isang baguhan dito, ay hindi nakikita ang pagkakaiba ng mga bato m
Nabigla si Wilbur na marinig ang pangalan. Nagkataon nga naman!Sa oras na yun, ang may ari ng shop at ang maraming mga bisita ay nabigla din. Sikat ang pangalan ni Kenji.Lumapit ang may ari ng shop, yumuko siya kay Kenji. “Mr. Lilith! Isang karangalan na pumunta kayo sa shop ko.”“Syempre naman,” Ang mayabang na sabi ni Kenji.Sinabi ng may ari ng shop, “Pero, ang pag bid sa mga bagay ay ang pamamaraan dito sa Octocharm Town.”“Sinabi ko na gawin na ito sa paraan niyo, hindi ba?” Ang malamig na sinabi ni Kenji.Tumango ang may ari ng shop habang nakangiti, lumapit siya sa harap ni Wilbur. “Sir, may pagtutol ba kayo dito?”“Wala.”Susundan na lang ni Wilbur ang patakaran dahil wala naman siyang pakialam masyado.Sa oras na yun, sinabi ng may ari ng shop, “Sige pala. Ang lahat ng tao dito ay magiging saksi. Magsimula na ang bid.”Nasabik ang lahat, masigasig silang lumapit. Tutal, minsan lang ito nangyayari sa kahit sino.Umupo ang mga madla, uminom sila ng tsaa habang hinih
Nabigla ang mga madla, at kumulo ang dugo ni Kenji sa galit habang hinampas niya ang armrest ng upuan niya. “Eight hundred thousand!”Nabigla ang mga madla.Alam ng lahat na nagagalit na si Kenji. Hindi na ito tungkol sa bato lang.Pagkatapos ay tumingin sila kay Wilbur, gusto nila malaman kung ano ang susunod na gagawin nito.Tumahimik ng ilang sandali si Wilbur, bago siya ngumiti. “Mabait ka talaga, Mr. Lilith. Sayo na ang bato.”Nakahinga na ng maluwag ang madla sa huli, kahit na hindi sila kuntento sa kinalabasan ng sitwasyon.Pakiramdam nila ay nakatikim sila ng masarap na pagkain, ngunit masyado itong maliit. Hindi nila mapigilan na maramdaman na hindi pa sila kuntento.Ngunit, ang ilan sa mga tao ay kilala si Kenji, nag aalala sila para kay Wilbur.Kilala si Kenji para sa kanyang pagiging mainitin ang ulo, at siguradong mapupunta sa gulo si Wilbur pagkatapos galitin si Kenji ng ganito.Pagkatapos, ngumisi si Kenji at uminom siya ng tsaa.Ang may ari ng shop ay mabilis
Ang bato na tinuturo ni Wilbur ay dekorasyon lang. Ang madla ay nagtataka kung ano ang nasa isip niya, sinusubukan na bilhin ang batong yun. Paanong may halaga ang isang bato na ganito?Kahit ang may ari ng shop owner ay nalilito. “Iho, isa lang itong dekorasyon. Hindi ito isang bato na pwedeng ibet. Nagkakamali ka.”Sinabi ni Wilbur. “Oo, pero nagbebenta kayo ng mga bato, hindi ba? Isang bato ito, kaya bigyan niyo ako ng preso.”“Uhm…” Medyo nagdadalawang isip ang may ari. Hindi pa siya nakaranas ng ganito noon at wala siyang masabi.Ngumiti bigla si Kenji. “Ano ito? Sinasabi mo ba na ang batong yun ay maaaring magkaroon ng isang piraso ng jade?”“Paano kung meron?” Ang sagot ni Wilbur ng nakangiti.Umiling ang mga madla. Sumosobra na talaga si Wilbur dito.Kung ang isang random na bato ay maaaring may isang piraso ng jade sa loob, ang mga bato sa ilog ay maglalaho na.Tumaway si Kenji habang tumingin siya kay Wilbur. “Mukhang may kumpiyansa ka. Bakit hindi ka mag bet?”“Oh?
Lumapit ang mga madla, nagtipon sila sa cutting machine.Nabuksan na ang bato, at may kumikinang na green mula sa loob.Ito ay makikita lamang sa pinakamagandang jade.Nabigla ang madla.Ang staff na nag operate ng cutting machine ay mas naging maingat. Binaliktad niya ang bato at nagpatuloy siya sa paghati ng bato ng mas mabagal.Nawala ang ngiti sa mukha ni Kenji. Hindi siya makapaniwala na mayroong jade sa isang piraso ng bato na ganito.Mahalaga na isipin na ito ay isang magandang piraso ng jade, baka ito pa ay isang emerald jade.Ang emerald jade ay maituturing na pinakamagandang jade na meron.Makalipas ang ilang minuto, ang bato ay bumukas para ipakita ang isang piraso ng deen green, emerald jade na kasing laki ng isang walnut.Natulala ang madla sa kanilang nakita.“Isa yang ice emerald jade.”“Hindi, sa tingin ko ay isa itong frost emerald.”“Nagbibiro ka ba? Glass emerald yan.’Ang piraso ng jade ay hindi pa pinapakinang, at hinuhulaan pa rin ito ang lahat.Ngun