Isa itong masamang bagay, at nabunyag ito dahil lang nagtiwala si Wilbur sa katarungan ni Timothy.Makalipas ang ilang sandali, sinabi ni Wilbur, “Sige. Masusunod ito na tulad ng sinasabi mo. Faye, hindi mo na kailangan ituloy ang ginagawa mo.”Naiintindihan din ni Wilbur na walang iba kundi si Faye ang rason ng pagbagsak ni Yvonne.Nadismaya siya sa mga Willow, ngunit pinahahalagahan niya pa rin kahit papaano si Chelsea.Tutal, si Chelsea lang ang nagpahalaga talaga kay Wilbur nitong nakaraang tatlong taon.Tumango ng tahimik si Faye, ngunit hindi niya mapigilan na ipakita ang lamig sa kanyang ngiti.Agad na tumayo si Yvonne, yumuko siya ng malalim kela Wilbur at Faye upang ipakita ang pagpapasalamat niya.Ito ang pinakamabuting bagay na resulta nito, at kuntento na si Yvonne dito.Sinabi ni Faye, ‘Nandoon ang pinto. Pwede ka nang umalis ngayon.”Tumango ng tahimik si Yvonne pagkatapos itong marinig, nagquit na siya ng walang sinasabi na ibang bagay.Pinanood ni Wilbur haban
Halos walang reaksyon si Wilbur sa boses. “Salamat sa babala, pero enjoy ko pa ang mabuhay.”“Kinuha mo ang kumpanya ko at halos dalhin mo ako sa kulungan. Babagsak ang isa sa atin. Maghintay ka lang,” Ang malupit na sinabi ng boses.Tumawa ng mahina si Wilbur. “Kung ganun, ipakita mo ang lahat ng meron ka.”Pagkatapos itong sabihin, binaba niya agad ang phone. Noong nasa militar siya, sanay na siya sa mga pananakit sa harap ng baril mula sa mga pinaka makapangyarihang manlalaban sa mundo. Ang isang tawag na ganito ay wala lang sa kanya.Ang ganitong klaseng pananakot ay walang laman para sa kanya.Alam ni Faye an may mali, kaya tinanong niya, “Ano po ang nangyari?”“Ah, wala. Sa tingin ko ay pinakawalan sa kulungan si Blake,” Ang kalmadong sinabi ni Wilbur.Tila naging seryoso ang tono ni Faye. “Tinakot niya po ba kayo?”“Wala naman siyang magagawa para takutin ako. Wag kang mag alala,” Ang sabi ni Wilbur.Pinag isipan ito ni Faye, pagkatapos ay tumanog siya ng tahimik.Sa k
Mabilis na yumuko si Jose. “Ito ay salamat sa inyong healing, Sir. Karamihan po sa akin ay magaling na.”Sinuri ni Wilbur si Jose. Pakiramdam ni Jose na para bang nababasa siya ni Wilbur.Tumango si Wilbur. “Hindi na masama. Nasa eighty percent ka na. Magiging ayos ka na pagkatapos mo magpahinga ng ilang araw.”“Ito po ay salamat sa inyong spiritual energy, Sir, kaya wala na ako sa panganib. Sabihin niyo lang po kung may kailangan kayo.” Tumango ulit si Jose.Pagkatapos, lumabas na rin si Faye mula sa kwarto niya. Naglakad siya pababa, didiretso na papunta sa trabaho.Nakita ni Wilbur si Faye at sinabi niya, “Ah, tamang tama. Pwede ka maging driver at bodyguard ni Ms. Yves sa ngayon.”“Gagawin ko po ang makakaya ko. Hindi ko po kayo bibiguin, Sir.” Natuwa si Jose na matanggap ang trabaho upang may silbi na agad siya.Sa katotohanan, plano ni Wilbur na samahan si Faye papunta at pabalik sa trabaho sa mga susunod na araw dahil sa pananakot ni Blake.Gayunpaman, dahil halos magali
Hindi rin umatras si Nancy, at sumigaw siya, “Sige! Sisantihin mo ako! Wala akong pakialam!”“Lumayas ka na ngayon dito! Tingnan mo lang!” Ang kahihiyan ng lalaki ay naging galit, at sumigaw siya kay Nancy. Ang ibang mga staff member sa floor at lumingon dahil sa sigaw, ngunit walang kahit sino sa kanila ang nagsalita.Sa oras na yun, bumalik na si Wilbur sa sarili niya para sabihin, “Pre, pwede bang mag ingat ka sa tono mo?”Lumingon ang lalaki para tumingin kay Wilbur. “At sino ka naman? Wag kang makialam?”“At sino ka naman?” Ang sagot ni Wilbur. “Hindi ako tatayo lang dito at manonood habang binubully mo ang classmate ko.”Tumawa ang lalaki. “Ako si Norman Cedar, ang general manager ng shop na ito. Pwede ko siyang sisantihin kung gusto ko! Ano naman ang magagawa mo tungkol dito??”Halata na hindi mataas ang tingin ni Normal sa classmate ni Nancy.Para sa kanya, walang magagawa ang classmate ng isang retail worker.Hindi sumagot si Wilbur. Sa halip, lumingon siya paratumingi
Nabigla din ang mga katrabaho ni Nancy. Bakit ang classmate ni Nancy ay sinabi ito na para bang mula sa mataas na posisyon? Malaking bagay ito para gawing biro, at hindi niya ito dapat sinabi dahil lang interesado siya kay Nancy.Tumawa ng mas malakas si Norman, tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata.Tumuro siya kay Wilbur. “Diyos ko. Kahit ano lang talaga ang sinasabi mo. Hindi ko talaga alam kung bakit may lakas ng loob ka para sabihin ito. Hindi ko talaga alam!”Gayunpaman, ngumiti lang si Wilbur sa harap ng panlalait ni Norman. “At ano naman kung ginawa ko talaga ito?”“Luluhod ako at didilaan ko ang sapatos mo kapag ginawa mo! Hmph!” Ang sabi ni Norman, hindi siya humahanga.Tumawa si Wilbur, tumingin siya kay Nancy at sa mga katrabaho nito. “Narinig niyo ito. Siya ang nagsabi nito!”Nagkatinginan ang mga empleyado, hindi sila sigurado kung bakit biglang parang nababaliw si Wilbur.Hinila agad ni Nancy si Wilbur sa isang tabi. “Tama na! Tumigil ka na. Mag eempake na ako n
Umupo din si Wilbur. Nagsindi pa siya ng sigarilyo.Dumilim ang ekspresyon ni Norman. “Hoy, hindi ka pwede manigarilyo dito! Gusto mo bang matalayas ng second floor?”“Gusto kong subukan mo ito.” Hindi pinansin masyado ni Wilbur si Norman.Nangutya si Norman, sumigaw siya para tumawag ng security.Nataranta si Nancy nang makita ito. “Wilbur, kalimutan mo na. Tara na.”Natatakot si Nancy na baka gumawa ito ng gulo at lumala ito.Gayunpaman, mabilis na dumating si Chelsea sa lokasyon. Sumikip ang dibdib ni Norman nang makita niya ito. Kilala ba talaga ang lalaking ito si Chelsea?Nagdududa pa rin si Norman na ang isang tao na tulad ni Wilbur ay kilala si Chelsea. Baka naglalakad lang si Chelsea sa mall.Kaya naman, tumayo siya at lumapit siya ng magalang kay Chelsea. “Ms. Willow! Ano po ang ginagawa niyo dito?”Hindi pinansin ni Chelsea si Norman, dumiretso lang siya kay Wilbur. “Anong problema, Wilbur?”Natulala si Norman. Kailan pa kilala ni Chelsea Willow si Wilbur?Nabigla
Ang mga guard ay walang masabi at napahinto sila sa kinatatayuan nila.Nakita ito ni Chelsea at sinabi niya ng malamig, “Kumilos na kayo! Gusto niyo rin bang masisante?”Bumalik sa sarili ang mga guard mula sa pagkatulala, pagkatapos ay tumingin sila kay Norman. “Tara na. Utos ni Ms. Willow.”Alam ni Norman na hindi niya na maaayos ang sitwasyon, kaya tumingin siya ng masama kay Chelsea. “Magbabayad kayo para dito!”Tumingin siya ng malupit kay Wilbur bago siya tumalikod para umalis.Dumilim ang ekspresyon ni Wilbur. “Sandali lang.”Tumalikod si Norman, tumingin siya kay Wilbur. “Sinasabi ko nang aalis ako sa trabaho ko. Ano pa ba ang gusto mo?”“Hindi ba’t sinasabi mo na didilaan mo ang sapatos ko kanina?” Tinaas ni Wilbur ang paa niya, inalog niya ang paa niya.Naging malupit ang ekspresyon ni Norman. “Binabalaan kita. Sumosobra ka na!”“Sumosobra?” Ang tanong ni Wilbur, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Hindi ba’t sumosobra ka rin sa pag harass kay Nancy at sa ibang mga emple
Ngumiti ng mapait si Chelsea. “Konti lang ang diperensya sa pagitan ng pagkilos ni Ms. Yves at sa pagkilos mo.”Hindi alam ni Wilbur kung ano ang sasabihin niya, dahil may katotohanan dito.Napansin ni Chelsea ang katahimikan ni Wilbur at ngumiti siya. “Hindi kita sinisisi ng kahit konti. Nararapat sa kanila ang lahat ng nangyari sa kanila.”Nanatiling tahimik si Wilbur. Hindi niya magawa na insultuhin ang pamilya Willow sa harap ni Chelsea.Pagkatapos, sinabi ni Chelsea, “Wilbur, tinawag kita dito para may itanong ako. Ano ang mangyayari ngayong sa Willow Corp?”Tumingin si Wilbur kay Chelsea, na siyang may ekspresyon na para bang sumuko na sa nangyari sa mga Willow.Nagbuntong hininga si Wilbur, pagkatapos ay dumiretso siya sa punto. “Depende sa gusto mong mangyari. Kung gusto mong manatili ang Willow Corp sa pangalan ng pamilya Willow, sasabihin ko kay Faye na ibalik ang lahat ng shares sa pangalan mo. Sa ganun, magkakaroon ka ng mas mabuting kontrol sa kumpanya. Ang Cape Inte