Kabanata 2

Sumikat na ang araw. Tulad ng nakagawian, inihanda ko ang paboritong almusal ni Zane. Pero nanatili pa rin siyang walang emosyon. Tahimik siyang kumain at hindi man lang ako kinausap.

Parang hindi asawa ang turing niya sakin, kundi kasambahay lang.

Pagkatapos ng almusal, inihatid ko siya sa trabaho. Pareho kaming nagtatrabaho bilang sales sa isang kumpanya ng pabango. Matapos iparada ang kotse, dumiretso na ako sa opisina.

Nang makaalis siya, nag-iwan ako ng ilang bilin sa isang katrabaho ko bago ako mabilis na umalis sa ng opisina. Hindi ko ginamit ang sasakyan, bagkus ay tumawag ako ng taxi para makauwi agad.

Binuksan ko ang pinto ng bahay at mabilis na tumawid sa living room papunta sa basement. Gayunpaman, pagdating ko roon, napako ako sa gulat.

Pinalitan ang pinto ng basement! At hindi ko man lang nalaman. Ngayon, may nakakabit nang pinto na may lock at password! At kung hindi mo alam ang password, imposible kang makapasok.

Kinuha ko ang phone ko at kinuhanan ng litrato ang pinto. Gusto kong malaman kung may universal key para sa ganitong klaseng pinto.

"Anong ginagawa mo?" biglang sigaw ni Zane, na dumating nang di ko inaasahan at nakatayo na sa hagdanan.

Mukhang hindi siya mapakali kaya sinundan niya ako!

Nilapitan niya ako at sinampal nang malakas. "Ano bang sinabi ko sa'yo?"

"Sinampal mo ako?" Itinago ko ang phone ko.

"Ano bang sinabi ko sa'yo?" muling sigaw niya.

"Bahay ko 'to! Wala ba akong karapatang pumasok dito? Bukod pa doon, hindi ba't dapat sinabihan mo ako na papalitan mo pala ang pinto?" sigaw ko pabalik.

"Dapat hintayin mong magkaroon ako ng oras para ipaliwanag!" Itinaas niya muli ang kaniyang braso, akmang mananampal ulit.

Lumihis ako, umiwas sa sampal niya. "Tatawag ako ng pulis!" sabi ko habang inilalabas muli ang phone ko. Ang pisngi ko ay mahapdi sa sakit, at sobrang galit na parang sasabog na ako.

Hindi pa kami matagal na kasal, pero sinasaktan na niya ako. Baka mas lumala pa ito!

Nataranta si Zane at hinawakan ang kamay ko. "Bakit ka tatawag ng pulis?"

"Ito ang bahay ko, tapos ayaw mo akong papasukin sa basement? At bakit mo ako sinaktan? Hindi ba pwedeng tumawag ng pulis dahil diyan?" mariin kong iginiit.

"Honey, kumalma ka," aniya sa mas mababang boses. "Na... nadala lang ako."

"Yun ba ang dahilan para saktan mo ang asawa mo?" Pinagpag ko ang kamay ko para makawala. "Bitawan mo ako! Tatawag ako ng pulis!"

Inawat niya ulit ang kamay ko. "Honey, napakalaki ba ng isyung ito para umabot pa sa pulis? Kung pakiramdam mo ay hindi na tayo magkasundo, mag-file ka na lang ng divorce."

Divorce?

Pagkarinig ko ng salitang iyon, napaatras ako at natahimik.

Bagaman hindi kami nagkakasundo bilang mag-asawa, hindi pa naman kami umabot sa puntong kailangan nang maghiwalay. Bukod pa roon, mataas ang inaasahan ng mga magulang ko sa kasal namin. Umaasa pa sila na magkaroon ng mga apo.

Higit sa lahat, kung magdi-divorce kami, makukuha niya ang kalahati ng villa. Malaking kawalan ito para sa mga magulang ko!

At hindi rin ako pabor doon!

"Kung mag-file ka ng divorce, akin ang villa," dagdag pa ni Zane. "Kung ayaw mong mag-divorce, itutuloy natin ang dati nating pamumuhay, at bumalik ka na sa trabaho ngayon."

Matapos kong pag-isipan, masama akong tumitig sa kanya bago nagdadabog na umakyat sa itaas.

Wala akong magawa. Hindi ko pwedeng isakripisyo ang villa na pinaghirapan at binili ng mga magulang ko!

"Bumalik ka rito!"

Tumigil ako at tumingin sa kanya.

"Sa ginawa mong pagsuway sa akin, tingin mo ba hindi ko deserve ng apology at assurance?" tanong ni Zane.

Sa sobrang galit, napaluha ako at malakas na sinuntok ang hand railings. Dumugo ang kamao ko. Tinitigan ko siya nang masama bago mabilis na umalis.

…

Pagbalik ko sa opisina, nagtanong ang katrabaho kong si Jane Dorca, "Chloe, anong nangyari? Mukhang masama ang pakiramdam mo."

Sinabi kong ayos lang ako at umupo na para magtrabaho. Naka-bandage ang kanang kamay ko, kaya kaliwa lang ang gamit ko para buksan ang computer. Ayokong makita ni Jane, kaya tinago ko sa ilalim ng mesa ang kanang kamay ko.

"Uy." Umupo si Jane sa tabi ko at tinapik ang balikat ko. Kumindat pa siya at nagsabing, "Kahit honeymoon niyo pa, bawasan n'yo naman. Baka maubos mo si mister."

Mapait akong ngumiti. Kung honeymoon lang talaga ang dahilan nito, aaminin ko.

"Weekend na bukas, at mayroon tayong company team-building activity. Family-themed ito, kaya kailangan natin dalhin ang asawa o partner," paalala ni Jane. "Pag hindi ka sumipot, bibigyan ka ng penalty."

Hindi ako masyadong interesado sa team building, pero ayokong magkaroon ng penalty. Pero gustong-gusto ni Zane ang pag-travel. Hindi pa siya uma-absent sa anumang team-building noon.

"Sasama ako kung sasama si Zane," sabi ko.

"Tinanong ko na siya kanina, pero sabi niya hindi raw siya pupunta. Kung ganoon, pareho kayong mawawalan ng bonus ngayong buwan!"

"Kakausapin ko na lang siya."

Tumayo ako at pumunta sa kabilang bahagi ng opisina, kung saan siya nagtatrabaho. Pagpasok ko, nakita kong nakikipagkwentuhan siya sa dalawa naming lalaking katrabaho.

Dalawang buwan na ang nakalipas, may nangyaring aksidente sa harap ng opisina. Isang babaeng driver ang nakabangga at nakapatay ng tatlo naming staff at tumakas ito. Hanggang ngayon, hindi pa rin nahuhuli ang nasabing babaeng driver.

Iyon ang pinag-uusapan nila.

Tumayo ako sa tabi ni Zane at mahinang nagtanong, "Hindi ka ba sasama sa team-building ng kumpanya?"

"Hindi," malamig niyang sagot.

"Pag hindi tayo sumama, bibigyan tayo ng penalty," mahina kong dagdag.

"Hayaan mo silang bigyan tayo ng penalty."

"Hindi naman siguro dahil lang nag-away tayo—"

"Ang kulit mo!" biglang taas ng boses ni Zane. "Sa bahay lang ako, gets mo?"

Natahimik ang buong opisina. Nagulat at nagtitinginan sa amin ang aming mga katrabaho.

Namula ako sa kahihiyan. Gusto ko nang magtago sa ilalim ng mesa. Nilakasan niya ang boses niya sa akin, ang bagong kasal niyang asawa, sa harap ng lahat.

Ano pa ang masasabi ko? Yumuko ako at umalis na lang.

Sa oras na iyon, tuluyan nang nasira ang lahat ng ilusyon ko tungkol kay Zane.

Pagbalik ko sa desk ko, niyakap ako ni Jane. "Chloe, sorry ha. Hindi dapat kita pinilit," mahina niyang sabi.

"Okay lang."

Biglang pumasok sa isip ko ang isang bagay. Kinuha ko ang phone ko at nag-send ng litrato kay Jane. "Jane, marami kang alam. Pwede mo ba akong tulungan malaman kung may universal key para sa pinto na may password lock na ganito?"

Tiningnan ni Jane ang larawan sa phone niya sandali at tumango. "Sige. May kaibigan akong nagbebenta ng ganitong mga pinto. Tatanungin ko siya para sa'yo."