Sumikat na ang araw. Tulad ng nakagawian, inihanda ko ang paboritong almusal ni Zane. Pero nanatili pa rin siyang walang emosyon. Tahimik siyang kumain at hindi man lang ako kinausap.Parang hindi asawa ang turing niya sakin, kundi kasambahay lang.Pagkatapos ng almusal, inihatid ko siya sa trabaho. Pareho kaming nagtatrabaho bilang sales sa isang kumpanya ng pabango. Matapos iparada ang kotse, dumiretso na ako sa opisina.Nang makaalis siya, nag-iwan ako ng ilang bilin sa isang katrabaho ko bago ako mabilis na umalis sa ng opisina. Hindi ko ginamit ang sasakyan, bagkus ay tumawag ako ng taxi para makauwi agad.Binuksan ko ang pinto ng bahay at mabilis na tumawid sa living room papunta sa basement. Gayunpaman, pagdating ko roon, napako ako sa gulat.Pinalitan ang pinto ng basement! At hindi ko man lang nalaman. Ngayon, may nakakabit nang pinto na may lock at password! At kung hindi mo alam ang password, imposible kang makapasok.Kinuha ko ang phone ko at kinuhanan ng litrato ang pinto.
Pagsapit ng gabi, habang nagluluto ako ng hapunan, binuksan kong muli ang phone ko para tingnan ang surveillance camera.Gaya ng nakita ko kaninang umaga, sira ito. Posible kayang sinadya ni Zane ito?Tapos na akong maghanda ng hapunan at dinala ko ang mga plato sa dining hall. Kadarating lang ni Zane, may dalang cake sa mga kamay niya. Pero kahina-hinala ang kilos niya. Itinago niya ang cake sa storage room para hindi ko makita.Napatingin ako at bahagya kong nasilayan ang magarang mousse cake.Nabigla ako. Hindi naman niya kaarawan, at hindi rin ako. Ano ang binabalak niya?Dahil hindi siya nagsalita, wala rin akong itinanong. Sa hapunan, halos hindi pa rin kami nag-uusap. Para siyang isang customer na pumasok sa restaurant, at ako naman ang waitress.Pagsapit ng oras ng pagtulog, kailangan ko nang palitan ang benda sa kanang kamay ko. Maingat kong inalis ang lumang benda. Matapos lagyan ng anti-inflammatory ointment, binalutan ko uli ng gauze.Samantala, nakahiga lang si Zane sa tab
Pagdating ko pa lang sa opisina, bigla akong hinila ni Jane at malakas na sinabi, "Chloe, tinanong ko na ang kaibigan ko tungkol doon!"May ilang ka-trabaho kami sa paligid, kaya agad ko siyang sinenyasan na hinaan ang boses.Tinakpan niya ang bibig niya at tumawa. Lumapit siya sa akin at bumulong, "Sabi ng kaibigan ko, kaya niyang buksan ang karamihan sa mga pintuang may password lock. Pati mga pintuang hindi kayang buksan ng locksmith, nabubuksan niya!"Magandang balita iyon!Natutuwa ako. Nang umalis na ang ibang mga katrabaho, pinaupo ko si Jane at pabulong na sinabi, "Jane, may pakiusap sana ako."Kumunot ang noo niya. "Ikaw ang nagsabing wala nang pormalidad kapag mag-best friend, diba? Sige, sabihin mo lang!"Tumingin ako sa pintuan ng opisina, tinitiyak na walang ibang tao. Pagkatapos, inakbayan ko siya at bumulong sa tenga niya.Tumango-tango siya habang nakikinig. "Ako na ang bahala!"Matapos ang sampung minutong pag-uusap, nagmamadali siyang umalis.Samantala, nanatili ako s
Kinuha ko ang bag ko at inilabas ang phone ko. "Tatawag ako ng pulis!"Alam kong susubukan akong pigilan ni Zane, kaya umupo ako sa pinakadulong bahagi ng upuan, handang tumalon palabas ng kotse anumang oras.Gayunpaman, nanatili siyang nakahinto. "Sige, tumawag ka ng pulis. Karapatan mo 'yan. Pero pag-isipan mong mabuti—ano ang plano mong gawin pagkatapos mong tumawag?""Gusto kong mag-divorce dahil sinasaktan mo ako. Dahil doon, wala kang makukuha kahit ano sa paghihiwalay!""Talaga ba?" Mapang-asar itong napatawa at sabay angat sa kaliwang braso. "Nasugatan mo ang braso ko, kaya paano mo masasabing ikaw ang inaabuso?"Sumigaw ako sa galit, "Ikaw ang unang nanakit!""Ikaw ang unang naghiwa sa akin!" Tumawa siya nang mapait. "Hindi malulutas ng pulis ang alitang mag-asawa. Sigurado ka bang makukumbinsi mo sila?"Sa sandaling iyon, nakita ko kung gaano kawalang-hiya si Zane!Totoo nga naman—pareho kaming may tinamong mga sugat. Mahirap mapatunayan kung sino ang totoong may kasalanan."
Magiliw naming inasikaso ni Zane sina Jane at Monica nang gabing iyon, at gumaan ang pakiramdam sa loob ng bahay. Bandang alas-diyes ng gabi, inihatid namin sila palabas ng pintuan nang may ngiti sa aming mga mukha.Kalaunan ay humiga na kami para magpahinga. Gaya pa rin ng dati, tahimik at kalmado ang gabi at walang anumang nangyayari.Sa sandaling iyon, hindi ako makatulog. Nakasandal ako sa ulunan ng kama habang nanonood ng mga video sa aking phone. Naka-subscribe ako sa lokal na news channel. Sa video, muling binanggit ng newscaster ang aksidenteng naganap sa harap ng opisina.Tatlo ang agad na namatay, samantalang tatlo pa ang malubhang nasugatan. Sa ngayon, dalawa sa kanila ang nasa kritikal na kondisyon. Gayunpaman, nakatakas ang driver at nananatiling pinaghahanap.Bree Polene ang pangalan ng suspect, at nagmamaneho siya ng BMW. Siya ang naging queen bee noong high school at palagi niyang inaapi ang kanyang mga kaklase. Kilala ko na siya noon, ngunit bihira ko siyang makahalubi
Kinabukasan, ibinuhos ko ang buong puso ko sa paghahanda ng almusal. Ginawa ko ang lahat ng paboritong pagkain ni Zane, kabilang na ang pancakes, waffles, toast, mga bagong lutong tinapay, sandwich platter, oatmeal, at scrambled eggs.Dahil "napakatalino" niya at sobrang "sipag" pa, siyempre dapat ko siyang gantimpalaan.Lumabas si Zane pagkatapos magsipilyo. Nang makita niya ang handa kong almusal, napatitig siya sa akin na tila naguguluhan. "Ha? Bakit ka gumawa ng sobrang daming pagkain?""Nagluto lang ako nang medyo marami. Ipapabaon ko na lang yung sobra kay Jane," mahina kong paliwanag.Hindi na siya nagsalita pa. Umupo siya at nagsimulang kumain.Kinuha ko ang isang kutsara. "Gusto mo ba ng oatmeal o scrambled eggs?""Scrambled eggs. Lagyan mo ng konting paminta," sagot ni Zane habang kumakain ng waffles. Tinitingnan din niya ang mga mensahe sa phone niya.Sumalok ako ng itlog papunta sa isang plato at dinagdagan ko ito ng paminta. Kasabay nito, saka ko itinaboy ang kaunting pamp
"Nandito na kami!"Dumating si Jane kasama ang ilang kaibigan. May apat na tao siyang kasama—dalawang lalaki at dalawang babae.Ito ang babaeng nagbebenta ng mga pintuan na may password lock at tatlo niyang locksmith. Nagdala sila ng iba't ibang gamit para magbukas ng mga lock, kasama na ang isang cutting machine.Mabilis kaming pumunta sa pinto ng basement at sinimulang subukang sirain ito.Napakakapal ng pinto, katulad ng mga anti-theft door na ginagamit sa mga bangko. Sobrang tibay na kahit tanggalin ang lock cylinder ay hindi pa rin ito mabuksan.Sa huli, wala kaming ibang nagawa kundi magdala ng extension cord at gamitin ang cutting machine. Salitan ang dalawang lalaking locksmith sa paggupit ng pinto gamit ang makina.Pagkalipas ng dalawang oras, sa wakas ay nabuksan namin ang pinto.Binuksan ko ang ilaw sa basement. Lahat ng pinto sa basement ay nakaawang maliban sa isa. Kaya nilapitan ko ito at sinubukang buksan. Kahit anong puwersa ang gawin ko, ayaw nitong gumalaw.Malinaw na
Si Zane ay nakahiga sa isang silid ng ospital, nakakabit sa isang IV drip. Nang pumasok ako, nakangiwi pa rin ang mukha niya sa sakit."May lumalabas pa rin ba?" tanong ko."Oo, pero hindi na kasinglala. Naka-diaper ako ngayon." Itinuro ni Zane ang tambak ng diaper sa gilid. "Pakiramdam ko kumalat na sa buong ibaba ko. Linisin mo ako at tulungan mo akong magpalit ng diaper.""Linisin kita?" Bahagya akong natawa nang malamig.Nagulat siya. "Asawa kita. Kung hindi ikaw ang maglilinis sa akin, sino pa?"Nakita kong seryoso siyang nagagalit, at natawa na lang ako. Ngayon lang siya umasa sa akin bilang asawa niya."Hindi ako ang dapat mong hingan ng tulong para linisin ka," sabi ko. "Dapat mong tawagin ang babae mo.""Sino?" tanong niya, mukhang mas lalo pang gulat.Sinabi ko ang pangalan ng babae. "Si Bree Polene."Sa gulat, bigla siyang napaupo nang tuwid sa kama. "Ha? Sino si Bree Polene? Ano ba yang sinasabi mo?" Nagkukunwaring wala pa ring alam kahit totoo naman na alam niya ang lahat.
Si Zane ay nakahiga sa isang silid ng ospital, nakakabit sa isang IV drip. Nang pumasok ako, nakangiwi pa rin ang mukha niya sa sakit."May lumalabas pa rin ba?" tanong ko."Oo, pero hindi na kasinglala. Naka-diaper ako ngayon." Itinuro ni Zane ang tambak ng diaper sa gilid. "Pakiramdam ko kumalat na sa buong ibaba ko. Linisin mo ako at tulungan mo akong magpalit ng diaper.""Linisin kita?" Bahagya akong natawa nang malamig.Nagulat siya. "Asawa kita. Kung hindi ikaw ang maglilinis sa akin, sino pa?"Nakita kong seryoso siyang nagagalit, at natawa na lang ako. Ngayon lang siya umasa sa akin bilang asawa niya."Hindi ako ang dapat mong hingan ng tulong para linisin ka," sabi ko. "Dapat mong tawagin ang babae mo.""Sino?" tanong niya, mukhang mas lalo pang gulat.Sinabi ko ang pangalan ng babae. "Si Bree Polene."Sa gulat, bigla siyang napaupo nang tuwid sa kama. "Ha? Sino si Bree Polene? Ano ba yang sinasabi mo?" Nagkukunwaring wala pa ring alam kahit totoo naman na alam niya ang lahat.
"Nandito na kami!"Dumating si Jane kasama ang ilang kaibigan. May apat na tao siyang kasama—dalawang lalaki at dalawang babae.Ito ang babaeng nagbebenta ng mga pintuan na may password lock at tatlo niyang locksmith. Nagdala sila ng iba't ibang gamit para magbukas ng mga lock, kasama na ang isang cutting machine.Mabilis kaming pumunta sa pinto ng basement at sinimulang subukang sirain ito.Napakakapal ng pinto, katulad ng mga anti-theft door na ginagamit sa mga bangko. Sobrang tibay na kahit tanggalin ang lock cylinder ay hindi pa rin ito mabuksan.Sa huli, wala kaming ibang nagawa kundi magdala ng extension cord at gamitin ang cutting machine. Salitan ang dalawang lalaking locksmith sa paggupit ng pinto gamit ang makina.Pagkalipas ng dalawang oras, sa wakas ay nabuksan namin ang pinto.Binuksan ko ang ilaw sa basement. Lahat ng pinto sa basement ay nakaawang maliban sa isa. Kaya nilapitan ko ito at sinubukang buksan. Kahit anong puwersa ang gawin ko, ayaw nitong gumalaw.Malinaw na
Kinabukasan, ibinuhos ko ang buong puso ko sa paghahanda ng almusal. Ginawa ko ang lahat ng paboritong pagkain ni Zane, kabilang na ang pancakes, waffles, toast, mga bagong lutong tinapay, sandwich platter, oatmeal, at scrambled eggs.Dahil "napakatalino" niya at sobrang "sipag" pa, siyempre dapat ko siyang gantimpalaan.Lumabas si Zane pagkatapos magsipilyo. Nang makita niya ang handa kong almusal, napatitig siya sa akin na tila naguguluhan. "Ha? Bakit ka gumawa ng sobrang daming pagkain?""Nagluto lang ako nang medyo marami. Ipapabaon ko na lang yung sobra kay Jane," mahina kong paliwanag.Hindi na siya nagsalita pa. Umupo siya at nagsimulang kumain.Kinuha ko ang isang kutsara. "Gusto mo ba ng oatmeal o scrambled eggs?""Scrambled eggs. Lagyan mo ng konting paminta," sagot ni Zane habang kumakain ng waffles. Tinitingnan din niya ang mga mensahe sa phone niya.Sumalok ako ng itlog papunta sa isang plato at dinagdagan ko ito ng paminta. Kasabay nito, saka ko itinaboy ang kaunting pamp
Magiliw naming inasikaso ni Zane sina Jane at Monica nang gabing iyon, at gumaan ang pakiramdam sa loob ng bahay. Bandang alas-diyes ng gabi, inihatid namin sila palabas ng pintuan nang may ngiti sa aming mga mukha.Kalaunan ay humiga na kami para magpahinga. Gaya pa rin ng dati, tahimik at kalmado ang gabi at walang anumang nangyayari.Sa sandaling iyon, hindi ako makatulog. Nakasandal ako sa ulunan ng kama habang nanonood ng mga video sa aking phone. Naka-subscribe ako sa lokal na news channel. Sa video, muling binanggit ng newscaster ang aksidenteng naganap sa harap ng opisina.Tatlo ang agad na namatay, samantalang tatlo pa ang malubhang nasugatan. Sa ngayon, dalawa sa kanila ang nasa kritikal na kondisyon. Gayunpaman, nakatakas ang driver at nananatiling pinaghahanap.Bree Polene ang pangalan ng suspect, at nagmamaneho siya ng BMW. Siya ang naging queen bee noong high school at palagi niyang inaapi ang kanyang mga kaklase. Kilala ko na siya noon, ngunit bihira ko siyang makahalubi
Kinuha ko ang bag ko at inilabas ang phone ko. "Tatawag ako ng pulis!"Alam kong susubukan akong pigilan ni Zane, kaya umupo ako sa pinakadulong bahagi ng upuan, handang tumalon palabas ng kotse anumang oras.Gayunpaman, nanatili siyang nakahinto. "Sige, tumawag ka ng pulis. Karapatan mo 'yan. Pero pag-isipan mong mabuti—ano ang plano mong gawin pagkatapos mong tumawag?""Gusto kong mag-divorce dahil sinasaktan mo ako. Dahil doon, wala kang makukuha kahit ano sa paghihiwalay!""Talaga ba?" Mapang-asar itong napatawa at sabay angat sa kaliwang braso. "Nasugatan mo ang braso ko, kaya paano mo masasabing ikaw ang inaabuso?"Sumigaw ako sa galit, "Ikaw ang unang nanakit!""Ikaw ang unang naghiwa sa akin!" Tumawa siya nang mapait. "Hindi malulutas ng pulis ang alitang mag-asawa. Sigurado ka bang makukumbinsi mo sila?"Sa sandaling iyon, nakita ko kung gaano kawalang-hiya si Zane!Totoo nga naman—pareho kaming may tinamong mga sugat. Mahirap mapatunayan kung sino ang totoong may kasalanan."
Pagdating ko pa lang sa opisina, bigla akong hinila ni Jane at malakas na sinabi, "Chloe, tinanong ko na ang kaibigan ko tungkol doon!"May ilang ka-trabaho kami sa paligid, kaya agad ko siyang sinenyasan na hinaan ang boses.Tinakpan niya ang bibig niya at tumawa. Lumapit siya sa akin at bumulong, "Sabi ng kaibigan ko, kaya niyang buksan ang karamihan sa mga pintuang may password lock. Pati mga pintuang hindi kayang buksan ng locksmith, nabubuksan niya!"Magandang balita iyon!Natutuwa ako. Nang umalis na ang ibang mga katrabaho, pinaupo ko si Jane at pabulong na sinabi, "Jane, may pakiusap sana ako."Kumunot ang noo niya. "Ikaw ang nagsabing wala nang pormalidad kapag mag-best friend, diba? Sige, sabihin mo lang!"Tumingin ako sa pintuan ng opisina, tinitiyak na walang ibang tao. Pagkatapos, inakbayan ko siya at bumulong sa tenga niya.Tumango-tango siya habang nakikinig. "Ako na ang bahala!"Matapos ang sampung minutong pag-uusap, nagmamadali siyang umalis.Samantala, nanatili ako s
Pagsapit ng gabi, habang nagluluto ako ng hapunan, binuksan kong muli ang phone ko para tingnan ang surveillance camera.Gaya ng nakita ko kaninang umaga, sira ito. Posible kayang sinadya ni Zane ito?Tapos na akong maghanda ng hapunan at dinala ko ang mga plato sa dining hall. Kadarating lang ni Zane, may dalang cake sa mga kamay niya. Pero kahina-hinala ang kilos niya. Itinago niya ang cake sa storage room para hindi ko makita.Napatingin ako at bahagya kong nasilayan ang magarang mousse cake.Nabigla ako. Hindi naman niya kaarawan, at hindi rin ako. Ano ang binabalak niya?Dahil hindi siya nagsalita, wala rin akong itinanong. Sa hapunan, halos hindi pa rin kami nag-uusap. Para siyang isang customer na pumasok sa restaurant, at ako naman ang waitress.Pagsapit ng oras ng pagtulog, kailangan ko nang palitan ang benda sa kanang kamay ko. Maingat kong inalis ang lumang benda. Matapos lagyan ng anti-inflammatory ointment, binalutan ko uli ng gauze.Samantala, nakahiga lang si Zane sa tab
Sumikat na ang araw. Tulad ng nakagawian, inihanda ko ang paboritong almusal ni Zane. Pero nanatili pa rin siyang walang emosyon. Tahimik siyang kumain at hindi man lang ako kinausap.Parang hindi asawa ang turing niya sakin, kundi kasambahay lang.Pagkatapos ng almusal, inihatid ko siya sa trabaho. Pareho kaming nagtatrabaho bilang sales sa isang kumpanya ng pabango. Matapos iparada ang kotse, dumiretso na ako sa opisina.Nang makaalis siya, nag-iwan ako ng ilang bilin sa isang katrabaho ko bago ako mabilis na umalis sa ng opisina. Hindi ko ginamit ang sasakyan, bagkus ay tumawag ako ng taxi para makauwi agad.Binuksan ko ang pinto ng bahay at mabilis na tumawid sa living room papunta sa basement. Gayunpaman, pagdating ko roon, napako ako sa gulat.Pinalitan ang pinto ng basement! At hindi ko man lang nalaman. Ngayon, may nakakabit nang pinto na may lock at password! At kung hindi mo alam ang password, imposible kang makapasok.Kinuha ko ang phone ko at kinuhanan ng litrato ang pinto.
Hawak-hawak ko ang railings ng hagdan at nagsimula akong manginig sa galit. Inubos ng mga magulang ko ang malaking bahagi ng ipon nila para bilhin ang maliit na villa na ito para sa akin bilang bahay naming mag-asawa.Bahay ko 'to, kaya bakit hindi ako pwedeng pumasok sa basement?Hindi lang iyon, pero bilang asawa ko, paano niya nagawang sabihan ako nang sobrang masasakit sa salita?Huminga ako nang malalim para pakalmahin ang galit ko. "Zane, paano mo nagawang kausapin ako nang ganito?"Mahigpit na hinawakan ni Zane Kors ang pajama ko. "Honey, umakyat muna tayo. Ipapaliwanag ko ang lahat pagbalik natin sa kwarto.""Hindi mo ba kayang ipaliwanag ngayon?" Itinuro ko ang napakadilim na basement. "Bakit hindi ako pwedeng bumaba doon? Wala ba akong karapatang gawin yon?""Nag-eehersisyo ako nitong mga nakaraang araw, at nasa ibaba ang mahahalagang equipment ko. Pero hindi mo pa sila pwedeng makita." Lumapit si Zane sa paanan ng hagdan, hinarangan ako."Bakit hindi?""Dahil hindi pa ito an