"Selena?"
"Mm. Bakit po ma'am, Helena?""May itatanong sana ako."I have no right to ask her about the threat note pero katulong siya sa bahay. Maaaring may kinalaman siya rito."No'ng mga araw na nasa hospital ako may napansin ka bang kakaiba?"Kumunot ang noo niya. Kasing edad ko lang si Selena at magkasabay kaming lumaki. There's a possibility that she knows the person behind this threat notes. Ayokong magbintang pero iyon ang kutob ko."Ka-kaiba? Ano pong kakaiba?" Naguguluhan niyang tanong.Sinalinan niya ng juice ang baso na nasa tabi ko. Alas syete na ng gabi at inaya ko na si Rowan na kumain dahil nagugutom na ako."Pumunta ba rito si mama?" Tanong ni Rowan-binaba niya ang kobyertos na hawak niya. Masama ang tingin niya kay Selena."Hindi po sir Rowan. Bakit niyo po naitanong?""Wala. Nevermind." Sagot ni Rowan-nagpatuloy na siya sa pagkain."May ipag-uutos pa po ba kayo sirR18! Warning!Third Person POV“Ano ba ang kailangan mo?”“Ops. Chill ka lang. Mukhang nanghahamon ka ng away, ah.”“Wala akong oras para makipagbiruan sa iyo. Bakt kaba tumatawag?”“Ay. Bakit? Wala na ba akong karapatan para tawagan ka?”“Wala ka talagang karapatan na tawagan ako.”“Wait. What did you say?”“Bingi ka ba o nagtatanga tangahan ka?”“Sumusobra kana, ha. Hindi na nakakatuwa 'tong mga sinasabi mo.”“Sa tingin mo ba nakikipagbiruan ako sa iyo? Sa tingin mo nakikipaglokohan ako? Ang kapal ng mukha mong tumawag sa akin.”“Ha? Wait. Hindi mag sink in sa utak ko mga sinasabi mo. Teka. Nagpo-process palang–hindi naman ako na inform na bawal ka pala tawagan.”“Ito lang ba ang sasabihin mo sa akin? Kung ganoon aalis na ako.”“Wait, Rowan!”“What? Bitiwan mo nga ako!”“Woah. Ang arte ha. Mukha ba akong bacteria at diring diri ka sa akin.”
“Good morning, my lovely wife. Kumusta ang tulog mo?Are you comportable with our new home?” When I heard my husband's voice, I immediately opened my eyes wide. I gave him a warm glance.“Yes. How about you? Anong oras ka umuwi kagabi?” Sumandal ako sa edge ng kama. Inayos ko ang buhok ko. Mukhang kakatapos lang niya maligo.“Late na rin ako nakauwi, hon. After kasi ng meeting namin tinawagan ako ng tropa. Alam mo na–ang hirap naman tanggihan.“Mm. Kumain kana ba? May pupuntahan kaba ngayon?” Pag-iiba ko sa usapan.“Hindi pa. Sabay na muna tayong kumain bago ako pumasok sa kompanya.”He assisted me into the restroom when he finished getting dressed. I washed my face and cleaned my teeth. Perhaps after I eat, I'll take a shower.“Let's go, hon.” Saad ko nang matapos akong magbihis–nagsuot lang ako ng white shirt at short.Marahan niya akong binuhat pababa patungo sa dining area. “Good morning, sir Rowan." Selena greets him. As I expected she would
I wanted to scream, but I wasn't able to. I'm only able to cry. I'm not sure if the letter is true or if the person behind this letter is just trying to destroy us. I'm extremely confused.“Helena!” She makes a hand gesture in front of my face. I give her a horrible look. “What's the matter? Kanina kapa tulala, ha, kanina pa ako nagsasalita rito hindi ka naman pala nakikinig.”“Are you interested in my husband?” I addressed her with a blunt question. I'm not in a position to ask her about my husband's infidelity, but I'm curious. I'd like to get to the bottom of things as quickly as possible.“Ano?” She laughed. “Baliw kaba? Hindi ko type ang asawa mo at mas lalong hindi siya pasok sa standard ko.”“Sure ka na hindi siya pasok sa standard mo?” Paninigurado ko.“Helena, alam kong hindi tayo close pero hindi naman ibig sabihin noon pwede ko ng sirain ang buhay mo. Wala akong gusto sa asawa mo, okay?”“I just want to know the truth.
Alam kong may pagkukulang ako ngayon bilang asawa sa kanya pero may rason ako kung bakit hindi ko maibigay ang gusto niya. Paano ako makikipagsiping sa kanya kung ganito ang mga binti ko?Sana lang hindi totoo ang mga inisiip ko. Sana lang hindi niya ako niloloko.“Hon, bakit gising kapa? Diba sinabi ko naman sayo na huwag mo na akong hintayin.” Pasado alas dose na nang umuwi si Rowan. “Hindi pa ako inaantok,eh.” Pagsisinungaling ko. Actually kanina ko pa gustong matulog. How can I sleep comfortably if something is bothering me?“Sure ka? Hindi ka pa raw kumakain sabi ni Selena. May masakit ba sa'yo?” Hinubad na niya ang suot niyang coat at inilagay nalang sa kung saan. Pagod siyang humiga sa tabi ko.“Just let me know if you need anything, hon; I'm taking a nap.” I sighed.He seemed exhausted. What if I'm wrong? That he's not cheating on me. Like--- he's just a normal husband who works hard to give a better life for his wife. “
Eight o'clock in the morning nang magising ako. Wala na si Rowan sa tabi ko. I think, wala na rin ang kabit niya. Marahil sabay silang nagising at hinatid niya ang babaeng iyon.“Ma'am, Helena, gising kana pala.” Nagulat ako nang biglang sumulpot si Selena sa dulo ng kama. May hawak siyang walis.“Anong ginagawa mo?” Kunot noo kong tanong sa kanya.“Naglilinis po, ma'am.” Kinagat ko ang ilalim ng labi ko sa sagot niya. “Bakit, Helena, may ipag-uutos kaba?”“Nasaan ang sir mo?”“Nasa baba po ma'am naghahanda ng pagkain. Nakakapanibago nga po, eh.”“Talagang nakakapanibago kung may kasalanan na ginawa.”“May sinasabi ka po ba ma'am?”“Don't call me like that, Selena. Magkasing edad lang naman tayo so you can call me Helena. Anyways, tawagin mo ang sir mo para alalayan akong bumaba.” Umalis na siya at iniwan ang mga gamit pang linis.Dahil malapit lang sa gilid ng kama ang wheelchair tinulungan ko nalang a
Matapos ang pag-uusap namin ni Celine hindi pa rin mawala sa isip ko ang lahat ng sinabi niya sa akin. Naguguluhan pa rin ako hanggang ngayon at nagtataka sa mga sinabi niya.Paano niya nasabi na magpanggap nalang ako na parang walang nangyari? Hindi naman niya alam kung gaano kasakit nang makita ko na may babae ang asawa ko.Never naman siyang pumasok sa serious relationship kaya hindi niya rin maiintindihan ang pinupunto ko. Never siyang kinasal at pinakasalan dahil sa pagiging uhaw niya sa lalaki.“Hon, aalis na ako. Huwag mo na akong hintayin mamaya, okay? Paniguradong late na rin ako makakauwi.”“I can wait, hon.” Nginitian ko siya. “Are you sure? May gusto ka bang ipabili?”“Yes. Mm. Wala naman. Gusto ko lang na makasama ka sa pagtulog mamaya.”“Okay. Sige. Aalis na ako. I love you. You can go outside, hon, kinausap ko na si Selena para malibang ka naman.”Hinalikan niya ako sa noo at niyakap. Sumakay na
Third Person POVMy plan was to torture her not to kill her. But it seems like she were destined to die. Hindi ko naman kasalanan kung bakit nakaratay na naman siya sa hospital bed. Kasalanan niya kung bakit impossible na siyang mabuhay pa. She was too ambitious to make the heir of Hidalgo's Corporation to fall in love with her–sadly, she might be able to touch her husband.“Bakit nandito kapa? Umuwi kana at baka may makakita pa sa'yo rito.” Kanina ko pa hindi makausap ng maayos si Rowan. Kasalanan 'to ni Helena dahil sa kanya hindi ko makakasama ngayong gabi ang asawa niya.“Rowan, listen to me okay? Hindi ako pumunta rito para manggulo. Gusto lang kita samahan at damayan sa pagluluksa.”“Pagluluksa? Paano mo nasasabi ang bagay na iyan? Hindi pa patay ang asawa ko!” Tumayo siya at hinawakan ang braso ko–ang higpit ng pagkakahawak niya. “Subukan mo pang sabihin iyan paniguradong hindi kana sisikatan ng araw sa hospital na ito.”
Habang pinapanood ko sila para akong pinapatay. I didn't plan this. But they did sure plan to hurt me. Oo nasaktan ako-nasasaktan ako sa ideyang niloloko ako nang asawa ko habang iniisip kung bakit pumatol siya sa kaibigan ko.She's my college best friend. I met her in front of Hidalgo's Mansion when Rowan brought me there to meet his parents.I thought we're friends but I was wrong. Trusting her is my huge mistake. "Helena, kumusta?" Selena asked. Kakarating niya lang ngayong umaga kasama niya si Simon. "Akala ko mamamatay kana." Nagulat ako sa sinabi niya. That time nagkakaroon na rin ako ng doubt sa kanya. Iniwan niya ako habang sinasaktan ako ng mga magnanakaw."Kakaiba ka rin, Selene, e, noh? Kung hindi pa ako dumating baka tuluyan na nga siyang namatay. Hindi mo man lang siya nagawang iligtas. Sarili mo lang ang inuna mo.""Natakot lang din naman ako." Sagot ni Selena. "Isa pa buhay naman siya, ligtas naman na si Helena."
Malaking bagay ang tulong na ginagawa sa akin ni Emerson. ‘Di ko rin alam kung paano ko siya nakontak basta nakita ko lang ang landline number ng bahay niya kay Simon. Gulong-gulo ang isip ko. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula muli. Kung paano ko makakalimutan lahat ng nangyari. Kung sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko nakikita ko silang lahat. Para akong binabangungot.Hindi ko magawang tanggapin na wala na si Rowan, na wala na si Simon. Ang hirap. Ang hirap hirap na maiwan ng mag-isa. Parehas silang nangako sa akin. Ngunit parehas din nila akong iniwanan. Kasabay ng paglisan nila ang pagkawala ng batang nasa sinapupunan ko–ang anak namin ni Simon. ‘Yun na nga lang ang tanging magpapaalala sa akin sa kanya nawala pa.“Ano ba talaga ang totoong nangyari, Helena? Bakit nagpatayan sila Rowan at Simon?”Dapat ko bang sabihin na ako ang pinagmulan ng lahat? Na dahil sa'kin nagawa nilang magpatayan. Nagawang pumatay ng dalawang lalaking mahal ko sa buh
Two years later...“How is she?”“She's not okay. She's experiencing depression.”“Is there a cure? Can she make it”“I don't think so. There's no cure in depression. The only way para ma-realize niya na nag e-exist pa siya sa mundong ‘to is to make her feel that she's not alone. That you're with her.”“Paano ko magagawa iyon? Hindi ko siya makausap ng maayos. She's always out of her mind. Para siyang baliw. What if, ipa-rehab ko siya? Maybe, it works.”“Mas lumala lang ang kondisyon niya nu'ng pina-rehab mo siya. Siguro, isama mo nalang siya sa bahay mo.”“No. No way! I won't allow her sa buhay ko. She might bring bad luck to me.”“Pero ikaw nalang ang natatanging pag-asa niya. Baka kapag pinakita mo na may pakialam sa kanya bumalik ang dati niyang sigla.”“No. That will never happen. I won't allow a murderer in my house. Never. I'll leave her sa bahay ampunan o ipa-rehab ko nalang ulit siya.”“Bro, you should understand her situation. Aba, g
Mabilis na kumabog ang puso ko sa gustong mangyari ni Selena. Hindi ko gusto ang paraan ng pagtitig niya sa akin at pati na rin kay Simon. Hindi pwedeng maiwan siya rito. Hindi pwedeng hindi kami magkasama. “Ano, Helena? Gusto mong makita si Rowan, diba? Hawak mo na ang susi pero iiwan mo sa'kin si Simon.”Bumalik sa pagkakaupo si Selena na nakadikwatro pa. Ibang tao na ang kaharap ko ngayon. Parang bigla nalang nagbago ang paniniwala ko na may deperensiya siya sa pag-iisip.“Kung ayaw mo, edi akin na ang susi at kalimutan mo na rin si Rowan.” Binalingan ko ng tingin si Simon. Tahimik pa rin siya hanggang ngayon. Hinihintay ko ang sasabihin niya. Kinakabahan ako na baka may gawing hindi maganda si Selena sa kanya.“Buntis ako, Selena, kailangan ko si Simon sa tabi ko. Kailangan ko siya.”“Alam kong buntis ka, Helena, kaya nga maiiwan sa'kin si Simon.”“Hindi pwede ang sinasabi mo, Selena, kailangan ko siya sa tabi ko. Wala namang dahilan para maiwan siya rito kasama ka.”“Baka nakak
Wala na akong pakialam kung makita kong buhay o patay si Rowan. Ang gusto kong malaman ay kung saan siya dinala ni Selena. Gusto kong malaman kung ano ang kalagayan niya ngayon. Kaninang umaga pagkagising ko dumiretso agad ako sa kuwarto ni Selena upang tanungin siya sa kinaroroonan ni Rowan. Wala siyang maisagot sa akin. Pilit niyang tinatanggi na wala siyang kinalaman sa pagkawala ng aking asawa.Ilang beses ko rin na kinumbinsi si Simon na pilitin si Selena upang ibigay ang susi patungo sa underground. Ngunit, sa tuwing pumapasok siya sa kuwarto baril ang sumasalubong sa kanya.Hindi ko alam kung bakit may hawak na baril si Selena. Natitiyak kong kinuha niya ‘yon sa gamit ni Luciano. Inamin sa akin ni Simon na nagmamay-ari ng iba't ibang klaseng baril si Luciano. Nagulantang ako na aminin niyang si Luciano ay kasapi sa isang sindikato. Ngayon ko lang napagtanto na ang kompanya na pinamamahalaan nila ay hindi basta-basta na kompanya. Kundi may
Biglang naghina ang buong katawan ko. Mabuti nalang at nasalo ako ni Simon. Inalalayan niya akong umakyat sa itaas. Pagkarating namin sa kwarto, napansin niya ang dugo sa binti ko. Hinayaan ko siyang gamutin iyon at palitan ang damit ko. Wala talaga akong lakas na kumilos. Ilang minuto na rin akong tulala. Naririnig ko siyang nagsasalita pero wala akong maintindihan.“Mahal, matulog kana.” Hinihimas niya ang buhok ko. “Matulog kana muna. Kalimutan mo muna ang nangyari ngayong araw.”Malabo ata na makalimutan ko ang nangyari ngayong araw. Malabo na makalimutan ko lahat nang nangyari sa loob ng mansyon na ‘to. Para na akong mababaliw sa dami ng mga nangyayari. Hindi ko ginusto ang buhay na ganito. Hindi ko hiniling na magkaroon ng ganitong kagulo na buhay. Paulit-ulit kong hihilingin na magkaroon ako ng masaya at buo na pamilya. Paulit-ulit ko ring kumbinsihin ang sarili ko na kalimutan na ang lahat sa lalong madaling panahon.Gusto ko na
Papalit palit ang tingin ko kina Celine, Simon at Selena. Natitiyak kong may tinatago silang tatlo sa akin at gusto kong malaman kung ano ang pina-plano nila para sirain ako.“Tumigil kana, Celine! Tigilan mo na ang pagsisinungaling mo lalo na kay Helena. Mahiya ka naman.” Giit ni Selena.Nanatiling nakatayo Si Celine–katabi niya si Selena at nasa tabi ko naman si Simon. “Bakit hindi ikaw ang tumigil, Selena? Bakit hindi mo aminin sa kanya na magkapatid kayong dalawa? For sure walang alam si Helena sa bagay na iyon dahil tinakwil siya ng sarili niyang ina.”Parang hindi nag si-sink in sa utak ko lahat ng mga sinasabi nila. Wala akong maintindihan. Nahihirapan na rin akong huminga.“Wag kang gumawa ng kwento, Celine. Sa ating dalawa alam mong ikaw ang may masamang motibo sa kanya.” Patuloy parin nagbabangayan ang dalawa habang kami ni Simon tahimik lang na nakikinig sa kanila. Katulad ko hindi rin makapagsalita si Simon –hula ko
Sa kalagitnaan nang pag-uusap naming dalawa paunti-unti ko siyang naiintindihan. Marahil malaki ang kasalanan na nagawa ng mga magulang ko sa magulang niya kaya ganoon na lamang siya kapursigido na maghiganti.“Pero gusto ko lang sabihin na tunay ang pagmamahal ko sa'yo at handa akong patunayan ang sarili ko ano mang oras.”Higit dalawang oras na siyang nagmamaneho at pansin ko ring iniinda niya 'yung sakit ng kanyang ulo dahil sa pagpalo ko sa kanya. Ini-insist ko na ako nalang ang mag drive pero hindi siya nakikinig sa akin. “Gustuhin ko man na makilala kapa pero hindi na ako sigurado kung totoo ba o kasinungalingan ang sasabihin mo sa akin.” Malamya kong sagot.Andoon pa rin ‘yung doubt na nararamdaman ko. Kahit na gaano ko pa siya kagusto na makilala, kung may pumipigil sa akin na gawin iyon wala ring kwenta. Bukod sa hindi ko na kilala ang mga taong nasa paligid ko, mas higit na naguguluhan na ako sa aking sarili. Naguguluhan na ako sa mga desisyon na ginagawa ko. Na para bang
Nanginginig ang kamay ng aking ina sa isang pamilyar na boses. Magkahalo ang kaba at takot na nararamdaman ko gayundin ang matandang babae na tila'y hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Inalalayan kong makatayo si Ina ngunit pawang nanlalambot na ang magkabilang tuhod niya. Mabuti nalang agad ko siyang nahawakan at nailayo sa papalapit na si Simon.“Si-mon, anong ginagawa mo rito?” Pinatili ko ang matapang na tono upang hindi niya mahalata ang takot na nararamdaman ko. Ngayon pang alam ko na ang totoo, alam ko na kung ano ang totoong pagkatao niya. Na nagsisinungaling lang siya sa akin kagaya ng pagkakasabi ni Celine at Selena.“Anong ginagawa ko rito? Ikaw anong ginagawa mo rito sa liblib na lugar na 'to?” Seryoso ang boses niya nang ibalik niya ang tanong sa akin. “Oh. Buhay pa pala ang nanay mo, Helena, bakit hindi mo sinabi sa akin agad para naman pormal ko siyang niligawan.”Pinaatras ako ni Ina at siya ang humarap kay Simon–blangk
Kung pwede ko lang ibalik ang lahat sa dati baka posible pang magkaroon ako ng masayang buhay. Kung hindi lang pinatay ni Luciano ang aking ama, baka may chance pa kami ni Rowan na mamuhay ng matiwasay.“Bakit ngayon ka lang dumalaw?”Nakangiti ko siyang tinitigan. Inakap ko siya patalikod at inayos ang kanyang buhok.. Ilang taon din kaming nagkawalay. Ilang taon kong tiniis ang pangungulila sa aking ina. “Ginawa ko ang pinag-uutos mo sa akin, ina, patay na sina Luciano at Nelia.”Maaga akong umalis ng mansyon. Inakala kong hindi na ako makakalabas ng buhay dahil sa planong pagpatay sa akin ni Celine. Pero nagkamali ako, inunahan na siya ni Selena. Pinainom niya ng pills ang babaeng iyon kaya ako nakalabas. 'Di ko na rin naabutan na gising si Simon kaya hindi na ako nag abala pa na ipaalam sa kanya ang distinasyon ko. Baka maging mahirap sa akin na lisanin ang lugar na iyon.“Pinatay mo ba sila?” Abala sa pananahi ang aking ina. Ni hindi niya nga