Chapter 2

Dalawang araw na ang nakakalipas simula ng naabutan kami ni Manang Elvi sa nakakahiyang posisyon and trust me, ayoko ng balikan ang ala-alang iyon dahil diko alam kung paano ilalarawan ang mukha ko sa kahihiyan.

Samantalang si Mile naman ay cool na cool lang at tila balewala kung nakita man kami sa ganoong posisyon.

Kinalimutan ko muna iyon at nagfocus nalang sa bakery. Kino-contact ko din si Abby pero cannot be reach ang numero nito. Kaya naman binisita ko siya sa kanilang bahay doon ko nalaman na nagbakasyon pala siya sa Batangas. And here I am naiwan ng madaming katanungan tungkol sa katauhan ng taong nagbanta sakin at sa taong nais sirain ang relasyon namin ni Mile.

And speaking of Mile, pagkatapos ng eksenang iyon ay hindi na rin siya nagparamdam sa akin. Is he that busy na kahit ang mga text at tawag ko ay di niya mareplyan at masagot? My bestfriend and supposed to be my fiancee just leave me hanging without saying a proper goodbye.

Kaya naman sa sobrang bagot ay naisipan kung pumunta sa isang eksklusibong bar. Hindi ko alam kung nakailang tungga na ako ng vodka. I just want to forget everything na gumugulo sa isip ko

"Alone Miss?" napalingon ako sa taong nagsalita. Well he's not bad at all dahil mukhang matino at hindi katulad ng ibang lalaking kating-kati sa kamanyakan. I'm a little bit tipsy kaya diko eni-entairtain dahil mahirap na baka kung ano pang magawa ko dahil sa epekto ng vodka.

"Yeah I want it that way," deretsahan kung sagot sa tanong niya kanina.

"Well I wonder if a little chitchat will do. It's not that bad to accept it right?" siya at wala rin naman akong nagawa kundi pumayag sa gusto nito.

"Fine," ako

"Thank you,I'm Dreb Armani."

Naglahad ito ng kamay at tinanggap ko naman.

"Nea Raven," maikling sagot ko.

Hindi na ako nagsalita at nagpatuloy nalang sa pag-inom. Panay ang tanong nito at sinasagot ko nalang ng maayos ayoko namang masabihang bastos. Dumako ang tingin ko sa likod ni Dreb then I saw something. Nong una'y akala ko'y nagkakamali lang ako dahil nga lasing na ako pero hindi. Alam ko. The reality. It breaks my heart into pieces. Guess what?

Napaso bigla ang paningin ko at kusang nagsituluan ang mga luha mula sa mata ko.What is the meaning of this?Naging malalim ang aking paghinga because of the cried that I secretly doing.

Napansin kaagad ito ni Dreb.

"What happened?Are you okay?" siya.

Tinignan ko si Dreb at wala pang sampung segundo ay nilapit ko na ang mukha ko sa kanya at hinalikan siya sa mga labi nito.

Hindi nakapag-react si Dreb pero maya-maya ay tumugon na rin ito sa mga halik ko.

Ibinuhos ko sa halik ang sakit at poot na nararamdaman sa mga oras na iyon. Yes, Mile and my fucking bestfriend is making out just behind us and I'm too fool to realized it. They fooled me and I'm really such a fool and weak.

Naramdaman ko nalang na naging mapusok na ang paghahalikan namin ni Dreb dahil kumapit na ang dalawang braso nito sa baywang ko.Mahahawakan na rin sana nito ang pang-upo ko ng biglang may humablot sa akin dahilan upang humiwalay ako kay Dreb. Narinig ko ding nagmura ang tao na iyon.

And it's too late too notice kung sino man iyon dahil biglang umikot ang paningin ko at tuluyang kinain ng kadiliman ang ulirat ko.

Napabalikwas ako sa higaan at napahawak sa aking ulo. My head hurts. Uggh f**king hang-over.

Oh yeah hang-over wait...luminga ako sa silid na tinulugan ko. Napabuntong- hininga ako ng namalayang sa sarili kong kwarto pa rin ako.

Pero paano ako nakauwi?I remember nawalan ako ng malay after kissing that Dreb guy and...and...

Si Mile at Abby. I saw them kissing last night kaya nagawa kong halikan si Dreb. Fuck I just don't know how to feel.

"Buti naman at gising kana, heto humigop kana muna ng sopas para maibsan ang hang-over mo." Boses iyon ni mama kaya nilingon ko siya.

Papasok ito sa kuwarto at nilapag ang tray sa kama ko. Kinuha ko naman ang soup doon at daling-daling hinigop. Para akong nabunutan ng tinik ng dumaan sa lalamunan ang sabaw nito. Kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko.

Nilapag ko pabalik sa tray ang mangkok.

"Kamusta ang pakiramdam mo?" ani mama.

"Medyo ayos na po. Siya nga po pala sino naghatid sa akin kagabi?" tanong ko.

I saw some glint of emotion from my mom eyes. But I just couldn't read it.

"May lalaking naghatid sayo kagabi. Sabi niya kaibigan mo daw siya," sagot ni mama.

Mom probably don't know that guy because she can't name who it is. I wonder if it's Dreb siya lang naman ang nakilala ko kagabi.

"Siya nga pala, ayusin mo ang sarili mo at bumaba ka na upang mag-almusal. Naghihintay si Mile."

Pagkatapos niya itong sabihin ay umalis na rin siya.

The moment she said that name pain wave again. Just what the hell. Pagkatapos nila akong lokohin ng kaibigan ko ay may gana pa siyang magpakita sa akin. Gusto ko sanan sabihin kay mama ang totoo but I know hindi pa ito ang tamang oras.

Sige I will play along no matter how hard it is. Tignan natin kung hanggang kailan niyo itatago.

I love Mile but he cheated on me. I wonder if siya din ang may kagagawan ng threat. Sigurado akong plano nila iyun para hiwalayan ko siya at magkasama na sila ng ahas kong kaibigan.

Masakit para sakin ang lahat, at hindi nakapagtataka kung bakit parang may kung anong tumuturok na naman sa bandang dibdib ko.

My tears slide down my cheeks.

Nope! Hindi ako ganon kadesperada!

I will not take revenge. I'm going to be civil interms of my emotion.

Pinunasan ko ang luhang nakatakas at tumayo sa higaan.

Sumunod ako ki mama.

There I saw Mile sitting comfortable near at the dining table. Nakakunot-noo ito at nakatiim-bagang na para bang may malalim na iniisip at galit.

Wow. Is he annoy dahil nalaman niyang nandon din ako sa bar kung saan nakikipagpalitan siya ng laway sa kaibigan ko?Yuck.

Napansin kong napatingin siya sa direksiyun ko. I arc my brow, what now?

Umupo ako sa kaharap niyang upuan. His jaw stay stilled. Sa matang sumisigaw ng galit parang nanliit ako bigla. Why he still have this effect on me? Niloko niya ako bakit parang mas natatakot pa ako sa anyo niya ngayon?

"I heard you're in the bar last night. Bakit hindi mo sinabi sa akin?" siya.

I chuckled. Compare naman sa kanya noh?Ang kakapal na ng mukha ng mga manloloko ngayon! Binaliktad pa talaga nila.

Sinusubukan kong salubungin ang nag-aalab niyang mata pero napaatras ang tapang na dinadala ko ngayon dahil diko kinaya ang awra niya. How can he be so intimidating?

"Oh I heard you're in the bar too. Atsaka hindi pa rin kita asawa para malaman mo kung saan man ako pumunta."

Bakit nong naglandian kayo ng kaibigan ko, nagpaalam ka ba? How I wish to say those words but I only keep it in my mind.

"Don't test my patience lady, kung ayaw mong humarap sa altar ngayon din." His massive words was sincere. There's no joke hanged on it.

"That's great but I'm going to cancel the engagement. Gusto ko ng makipaghiwalay sa-"

Hindi ko pa natatapos ang sasabihin nang bigla niyang tinampal ang lamesa.

"Bullshit!What are you talking about?Give me a valid reason for cancelling our engagement!"

Galit na galit ito at ngayon ko lang nakita ang side niya na ito. Hayop talaga kanina niya pa ipinagmumukha sakin ang galing niya sa pag-arte. Samantalang ako ang biktima dito.

"I don't like you anymore. I don't love you. I realized that our fixed relationship will not going to work out. I already found a man who will bring happiness to me," I answered lying.

"Yes and that man is only me. Is it because of the baby that's why you're bringing this break up?" he smirked.

Tinaasan ko siya ng kilay. Lakas din talaga ng apog noh. Arogante. Bakit dimo nalang kaya aminin ang totoo instead of talking nonsense.

"Nope. Buo na ang desisyon ko I will cancel the wedding whether you like it or not," tapang kong sagot kahit ang totoo ay tila gustong bumaliktad ng utak ko.

"Hindi rin ako papayag na maghiwalay tayo either you like it or not. I will get you by hook or by crook," ang galit na tono kanina ay kalmado na ngayon.

What the hell?