Chapter 1

Pagkatapos niyang marinig ang sinabi ko napahalakhak siya ng wala sa oras.

"Nababaliw kana ba?" imbes na mas lalong mapa-iyak ay nainis ako at lahit ako ay hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko.

"Seryoso ako Mile!Gumawa na tayo ng baby ngayon din!"

Pero ang mokong pinagtawanan pa lalo ako. Kaya naman sa sobrang inis tinapon ko sa kanya ang lukot-lukot na sobre at agad namang napukaw ng atensyon niya iyon.

"Ayan!Basahin mo ng malaman mo ang dahilan kung bakit sinasabi ko sa'yo ito ngayon!" Binuklat niya kaagad ito pero nasa labi pa rin nito ang ngising di maalis-alis. Nong una akala ko magbabago ang ekspresyon niya pero nagkamali ako.Ngingisi-ngisi pa din ito.

"Anong kinalaman ng paggawa natin ng baby sa death threat na natanggap mo?" by his voice para akong kinilabutan.Bakit parang wala lang sa kanya yun?

"Kasi nga wala akong balak na hiwalayan ka. Kaya kung mamatay ka man atleast may maiiwan sakin," at mas lalong lumaki ang kanyang ngisi ng sabihin ko sa kanya iyun. Nagbibiro lang naman ako pero bakit parang natatakot na ako sa kanya ngayon.

"Kung sapakin kaya kita diyan," anito. Sinimangutan ko lang siya kahit papaano parang gumaan ang loob ko dahil hindi na nakakatakot ang tono niya.

"Gumawa na kasi tayo ng baby!" pagmamaktol ko sa kanya.

"Umuwi ka nalang muna sa inyo. May gagawin pa ako. Comeback tomorrow."

Kumulo ang dugo ko sa sinabi niya. Kaya diko namalayang nasampal ko na pala siya. His happy features earlier turn into cold.

"What the hell is that for Nea?!" I saw how he clenched his jaw and it make me cringe.

"Mile?Sabihin mo niloloko mo ba ako! May iba na ba Mile?Because I'm willing to let you go kung yan ang gusto mo!"

"Your thinking nonsese Nea, umuwi kana hanggat kaya ko pang pigilan ang sarili ko. Umuwi kana!"

And for the first time nagawa niya kong sigawan.

Hindi ko nagawang kumibo. Ang kaninang tapang ay iniwan ako.

"Reid!Pakihatid siya sa bahay nila!" Napatingin ako kay Reid at Dim na bigla lang sumulpot.

"Sige ihahatid ko na siya. Tara na Nea," ani Reid pero hindi ko siya sinunod. Nanatili akong nakatitig sa mga mata ni Mile. Dahil kahit siya ay nakatitig rin sa akin.

Maya-maya ay siya nalang ang unang bumitaw ng tingin.

"Umuwi kana," mahinahon na ang kanyang boses ngayon pero sadyang maarte talaga ako ngayon kaya diko rin siya sinunod. Sinasaniban na naman ako ng kademonyohan.

Kumawala siya ng hininga at bigla-bigla nalang akong binuhat.

"M-mile!" Taranta akong napasigaw nang gawin niya iyon. Buhat-buhat niya ako na parang bigas habang palabas ng kanyang condo.

Halos maglilimang buwan na rin kami and our lovestory is not like others na dumaan sa ligawan.Sumailalim kami sa arrange marriage dahil magkaibigan ang pamilya namin.Actually lagi kaming nag-aaway kapag nagkikita kami dati. Lagi naming sinisira ang date namin. Hindi kami magkasundo we both hate each other. But I don't know how come that we ended up being a lover.

Diko maalala kung may kasunduan kami or what basta nagising nalang ako that I'm already falling inlove to Mile. Maybe 'the more you hate the more you love' saying is freakin' real.

"Are you still thinking about of the baby?" nagising ako sa reyalidad ng marinig ang boses ni Mile.

Doon ko lang namalayan na naisakay niya na pala ako sa kotse.

"H-hindi...Pero hindi magbabago ang desisyun kong gumawa tayo ng baby!" parang batang reklamo ko.

"Nababaliw kana talaga," tanging komento niya.

"Hindi ako nababaliw! Sige kung ayaw mong gumawa tayo ng baby. Maghahanap nalang ako ng taong makakasama ko sa paggawa ng baby." Dahilan ko pero joke lang.

Bigla nitong hinawakan ang binti ko kaya napatulala ako sa kanya. Bakit binti ko?

Mariin siyang nakatitig sakin at halatang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko.

"Subukan mong gawin yan. Hindi ka makakalakad ng isang linggo," marihin niyang banggit. Venom was vividly written to his baritone voice.

Tumawa ako at pasimpleng tinanggal ang kamay niyang kanina pa nakahawak sa binti ko. Baka mawalan ako ng V-Card ng wala sa oras. At ayaw ko sa kotse iyon mawala.

"Nagbibiro lang ako!Baliw to!" Tamang ngiti lang pero kinakabahan na talaga ako. Ngayon ko lang kasi nakita ang ganitong ugali niya. Kinikilabutan tuloy ako. Ba't ba kasi minsan nalang ako gumawa ng kalokohan diko pa kayang panindigan.

"Your insane," anito at tinuon nalang ang pansin sa kotse at pinaandar ito.

Nagsisimula na siyang magmaneho ng narinig ko pa siyang nagsalita.

"Tomorrow we're going to make a baby"

---

Pagdating sa tapat ng bahay namin walang kumibo. Hindi rin ako bumaba ng kotse. Although medyo kinakabahan ako konti. Hindi sa kating-kati ako magka-baby!May gusto akong marinig sa kanya.

"Bumaba kana Nea," walang buhay na sabi nito.

"How dare you?" at umandar na naman ang kadramahan ko.

"Ano na naman ba?!" saad nito na tila nagtitimpi ng kanyang galit.

"How dare you to forget my kiss, Mile?Yung good bye kissed nakakalimutan mo na. I'm starting to think that there's someone already occupying your mind!" para akong tanga dito and I don't know why I'm acting like this. Is it because of the threat or what?

"Hindi ko alam kung matatawa ako sayo o maiinis. I can't almost think that I still love you kahit baliw ka."

Naramdaman ko nalang ang pag-init ng mga pisngi ko at kiliti saking tiyan nang bitawan niya ang mga salitang iyon. Hindi kasi ako manhid. Baliw lang.

"So where's my kiss?" paninira ko sa sarili kong moment. Bigla nalang itong humalakhak.

"Really Nea?" natatawang saad niya. Akmang hahalikan niya na sana ako nang bigla nalang may kumatok sa window car.

Pareho kaming napalingon sa kumatok and there I saw my mom.

"Mile?" tawag nito.

Wala kaming nagawa kundi lumabas ng sasakyan.

"Oh,nandiyan ka din pala anak. Pasensya na kung nadisturbo ko

kayo. Nagtaka lang ako nong makita ko ang kotse ni Mile," saad ni mama.

"Ayos lang po sakin tita. Ewan lang lang po sa anak niyo," ani Mile sabay tingin sakin ng nakakaloko.

"Wag po kayong maniwala sa kanya ma!Hindi po kami bati niyan!" saad ko ng nakasimangot at lumapit ki mama para halikan siya sa noo.

"Papasok na ako sa loob," paalam ko at masamang titig lang ang ibinigay ko kay Mile bago tuluyang pumasok.

Agad akong nagtungo sa aking kwarto. Mula sa bintana sinilip ko si Mile na kausap lang si mama;.Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila.Tungkol saan naman kaya?

Ipinagsawalang-bahala ko nalang iyun. Malapit ng magtanghalian kaya napagpasiyahan kong mamaya nalang ako papasok sa bakery. Yes I own a bakery shop since dati kasi it's my dream to have one.

Habang si Mile. Diko alam kung ano plano ng lalaki na yun sa buhay niya. Nag-iisang anak lang siya nina Tito Wynard and Tita Jewel. Siya ang magmamana ng business nila pero parang wala yata siyang balak manahin ito.

Ang pinagtataka ko lang ay kung saan siya kumukuha ng panggastos sa araw-araw samantalang matagal ng inihinto nina Tito ang pagbibigay ng allowance sa kanya simula ng magtapos kami sa kolehiyo.

Lagi niyang sinasagot sa akin na ipon niya daw. At hindi ako naniniwala.

Hindi kaya may illegal siyang gawain.;Maybe pusher ng drugs naku!!!Masasapok ko talaga tong ulo ko ang daming nalalaman.

Kinalimutan ko nalang ang tungkol don at dali-daling nagbihis. Kailangan kong puntahan si Abby. Kailangan kong malaman kung sino ang nagbigay sa kanya ng threat.

Lalabas na sana ako sa silid ko ng biglang bumukas ito.

"M-mile?" bigla akong kinabahan nang pumasok siya sa silid ko. Napalunok ako ng wala sa oras. I don't like his smile.

"Where are you going?" tanong nito habang dahan- dahang naglakad papunta sa akin.

"Ki Abby," sagot ko at napansin kong medyo tumaas ang kabilang kilay nito.

"Bakit nandito ka pa?" Dagdag ko. Akala ko ba may gagawin pa siya kaya atat na atat na siyang iuwi ako rito.

"Sabi ni tita dito na ako maglunch. Can we just stay for a while here in your room. Mamaya kana umalis," and an evil smirk form on his lips which indicate a bad pangitain.

Pa-atras ako ng pa-atras habang patungo siya sa akin. Actually yung peg namin ay parang sa nababasa lang sa w*****d. Yung kinokorner ng bidang lalaki ang bidang babae. Eto na yon at feel na feel ko talaga siya guys.

"Hindi pwede!Kailangan kong puntahan si Abby," tatakasan ko na sana siya pero hinirang niya ako.Naku po!

"Let's make babies now Nea," he whispered huskily and I fall dumbfounded. Napakagat ako sa aking labi. I admit. Mile is like a fictional character. Perfect looks. Sexy body. Damn. Nakita ko na yung katawan ni- Ano ba itong iniisip ko. I need to find a way on how to escape!

"Ano kasi M-mile kailangan ko lang talaga puntahan si Abby," saad ko at patuloy lang ang pag-atras.

"Oh ba't ka nauutal?" nang-aasar na saad ni Mile at bigla nalang hinubad ang pang-itaas kasabay non ang pagkatumba ko sa kama dahil iyun na pala ang hangganan.

Diyos ko mananay na neh gabayan niyo ang aking kaluluwa na hindi halayin ang lalaki ito.

"M-mile kasi!" kahit sa kama na ay umaatras pa din ako hanggang sa nakaabot ako headrest.

"Let's make babies now Nea." The way he spoke it. Alam ko sa kaloob-looban ko na inaakit niya ako pero hindi!

Randam ko ang bilis ng tibok ng puso. Alam kong niloloko niya lang ako pero kinakabahan pa rin ako.

"Ayoko nga!"

At tinapon ko nalang bigla sa kanya yung isang unan pero nasalo niya rin ito.

"Bakit ngayon ka pa aatras kung saan handa na ako,"anito. Naku Mile mapapatay kitang gago ka! Baka bumigay ako!

Sisimulan niya na sanang tanggalin ang belt ng pantalon niya kaya naman pinigilan ko siya.

"Wag Mile!" hawak-hawak ko tuloy ang kamay nitong nakahawak sa belt. Yes belt lang huwag kayong ano!And those glistening now were displaying in my eyes.

Iiyak na talaga ako!!!Ang seksi ng lalaking ito!!!Bibigay na talaga ako!

"Tititigan mo nalang ba yan?" nagising ako sa ulirat ng marinig ang nang-aasar na boses ni Mile. Napatingala ako sa kanya. Nakatitig lang ako sa kanyang mata habang ang kamay ko ay nasa belt pa rin niya. Lulunokin ko nalang talaga itong pride na ito. Ngayon lang naman ito.

"Oh sige," binitiwan ko ang belt at tumayo sa kama. Ngayon siya naman ang nakatingala sakin.

"Give me a better show. Maghubad kana!"

Bigla siyang umaatras. Nagsalubong ang kilay ko at napangisi.

"Oh ba't ka umaatras?Gusto mo ako nalang maghubad sayo?" lumapit na ako sa kanya pero iniwas niya ang katawan niya.

"Itigil mo na ang kalokohang ito. Nagbago na isip ko," saad nito at pinulot ang damit niyang hinubad niya kanina.Well nagbago narin isip ko gusto ko ng gumawa ng bata.

"Ayoko Mile! Gawin na natin ngayon na!Maghubad kana! Kasalanan mo sinimulan mo kaya ngayon tapusin natin toh. Huwag kang hilo!"

Pero hindi siya nakinig at sinuot pa rin ang damit niya. Kaya sa sobrang inis sinugod ko siya ng unan hanggang sa ma-awtoridad of balance kami dahil sa impact ng aking pagsugod kaya natumba tuloy kami sa sahig. Buti nalang ako sa ibabaw at dibdib ko lang talaga ang sumakit.

Babangon na sana ako ng mapansing nahihirapan na si Mile dahil ungol ng ungol sa sakit ang baliw pero bigla niya akong pigilan at hatakin pabalik.

Ang dibdib ko!Ang hirap kasi kapag hindi plat konti-konti lang na mabunggo sumasakit! Kaya hinampas ko nalang sa dibdib si Mile.

"Bakit mo pa ba ako hinila pabalik?" tanong ko habang pilit kinakalma ang sarili.

"Coz I just love the view of your breast saying hi right in my face," at pagkasabi niya non parang may tumusok sa puson ko and I realize what's really happening.

"Mama!Si Mile!Linilibo-" pero hindi ko na natapos yung sasabihin ko dahil bigla nalang niya hinablot ang leeg ko at naramdaman ko nalang na dumampi ang labi ko sa isang malambot na bagay.

"Diyos maryusep, bakit sa sahig niyo yan ginagawa?!" pareho kaming nanigas sa posisyon ng marinig ang boses ni Manang Elvi.

Nakakahiya!!!