LOGINShare
Darampian
Last Updated:
2022-11-07 23:58:20Related chapters
Lahid Salita
Natatabunan naman ng malakas na kulog ang kanyang mga nagdudurusang sigaw sa pagtawag sa pangalan ng ama na sa bawat paggapang ay ang tanging nagagawa lamang niya. Hanggang sa biglang dumilim ang buong paligid.May mga Instik, Arabo, at Indiyanong nagtitinda sa paligid. Tumugon ang binatang doktor. "Pumunta muna siya saglit sa gitnang bayan para bumili ng mga kinakailangang gamot mo," aniya. Nang mapadaan ako ulit sa bahay ng Iwaye, maraming tao ang nandoon.Ang mga paninda nila ay mga tela, palamuti, korales, mga perlas at mga mahahaling porselana at mga lagayan. Sa malagim na kwentong ito raw kinuha ni Jose de Polistico ang naging pangalan ng kanyang economienda, ang Villa Sangrevida, upang maging tumanyag at laman ng usap-usapan sa mga karatig bayan. Biglang binalot ng kadiliman ang aming bahay. “Ganoon pa man, bago pa man tayo matagalan rito dahil sa kwentuhan, ay halika na,” pag-aanyayamg patawa niya sa akin. Dahil sa takot, tumawag ako sa aking ina.Kaya noon araw na siya’y lalaya
Last Updated : 2022-11-08Lahid Mariana
Nagagawa ko na bang himugin ngayun ang apoy? wari ko sa aking isip sa nakitang nakakagulat na pangyayari.Hindi ako isang manlalakbay, ni hindi ako mahilig maglakbay ngunit sa araw na iyon, parang ginaganahan akong maging isang tagalakbay.Patay na ang Iwaye na si Tol-an. At dito ay binigyan niya sa unang pagkakataon ng isang napakahalagang misyon ang bagong kasapi ng kapatiran.Sa mga balitang ito, wari ni Andracio, ang gaganaping pulong sa gabing iyon ay malamang may kilalaman sa mga kasalukuyang pangyayaring mga ito sa pamahalaang consistorial at simbahan.Pumanaw na ang huling Iwaye ng tribo. "Kung ganoon, imortal ka na pala ngayong kagaya naming mga bampira," wika ko sa kanya. "Huwag niyo po sanang masamain, Kapitan, ngunit kung ako'y inyong papayagan ay may nais po sana akong malaman tungkol sa nilalaman ng inyong sulat," imik ni Demiro sa kanyang kapitan.At isa lamang ang ibig sabihin nito, kapag ang huling tao ng naunang henerasyon ay namatay na, ang panibagong henerasyon ay maka
Last Updated : 2022-11-09Lahid Kababaang-Loob
Ang silaw ng kabilugan ng buwan ay napakalamya sa mga sandaling iyon, at ito lamang ang tanging nagbibigay liwanag kay Graciela sa masulasok at napakadilim na gubat.Mayroong mga gayak na magaganda at mamamahaling mga muwebles din roon. May mga kinulayang gintong mga silya at mesa sa gawing sala. Umalis na kayo rito," wika ko sa kanya. Napagulat ang kapitan ng sibil. Tumawa lang siya sa sinabi ko.Ang tunay na liwanag ay ang pag-asa ng lahat, ang katagang binigkas ni Andracio sa yaong matandang lalaki na humarap sa kanya sa may pinto. Kahit maalikabok at maagiw ang naupahang higaan ay di na niya inalintana ito, sa halip ay mainam na iyon para sa kanya basta't mapabilang lamang sa paglalayag na iyon. Ginagawan naman ni Raul ng may kalaliman ang palibot ng tinaasang lupa para bigyan ng puwang ang pagitan ng mga lupang tataniman para maging daluyan ng tubig ulan para maiwasang malunod ang magiging tanim.Natawa ulit ang aking tiyuhin at naalala rin niya na naroon ako. "Carmelita, ito ang
Last Updated : 2022-11-10Lahid Caballero
Bumaba na si Geraldo mula sa unang palapag ng aposento pagkatapos. Nang makababa naman siya sa unang palapag ay nakita niya ang señorita na kaninang nakausap niya na ngayo'y hubo't hubad nang nakaumpo sa loob ng malaking bañera na naroon.Maganda ang kanyang labi at nakakagalak rin ang kanyang mga mata.Lumipad nang mabilis palabas sa dungawan patungo sa karimlan ng gabi at tuluyang iniwan ang kinitang lalaki mula sa camapanario ng Catedral de San Pablo. Kahit nagsasalita ng salitang Tagalog ang aking tiyuhin, naintindihan ko naman ang bawat salitang kanyang binigkas. Ang mga arko namang ito ay bumuo ng malalaking debatong kaha kung saan may mga butas na siyang ginagawang tanawan at lusutan ng mga bumabaril mula sa loob ng fuerte.Narating na namin sa wakas ang bahay ng mga Agoncillo."Marahil ay pinagtagpo muli tayo ng kapalaran para malaman mo ang mga kasagutan, Julian," wika ni Jose Calisto de San Gabriel sa niyang dating mag-aaral. Kung alam mu lang na ako ang hayop na iyun, Manuela,
Last Updated : 2022-11-11Lahid Iling sa Buwan
Matagal ko nang kilala si Prudencia. "Talagang napamamangha na ako sa halamang natuklasang ito," tuwa niya. "Ano ulit ang pangalan nito, Ikaanim?" tanong ni Agustin kay Agapito.Sa kalagitnaan ng pagbabasa ni Julian, isang katanungan ang biglang narinig niya.Nagdulot naman ng malaking suliranin sa lilim ng simbahan ang libing ni Hen. Trinidad. Dalawa lang kaming nakatira ng aking ina sa isang maliit na bahay kubo na yari sa kawayan, kugon at pawid. Hindi man nakapunta sa burol ay lubos ang aking pagluluksa nang malaman ko iyon. “Ngunit, Damian,” ani ko sa kanyang sinabi. “Malakas ang kutob ni Padre Paterno. Kilala ko siya. Pinalinaw nito ang pagkukutitap ng mga maririkit na bituing halos pumupuno na sa buong kalawakan.Hindi siya basta basta natitinagan ng kutob,” dagdag ko pa sa kanya.Ang kanyang ina ang isa sa mga pinagkakatiwalaang alipin ng aking ina na dating namamahala dito sa bahay ngunit dahil matanda na ang kanyang ina, pumalit sa kanya ang kanyang anak na si Prudencia.Ang akin
Last Updated : 2022-11-12Lahid Sentimientos
Ang hardin na iyon ay parang nararamdaman ko ulit ang mga yakap ng aking ina. Tila kapikas iyon ng kanyang buhay, at ngayon ay inaasam-asam ko dahil sa pangungulila sa kanya.Corazon y Sentimientos. Puso at Damdamin, ang muling pagbasa ng wari ko sa pamagat ng nobela.Dala ang ilang pinatulisang mga kawayan at mahahabang bolo ay tinungo nila ang sasakahing lupa.Ang malawak na batong silid na iyon ay siyang ginawang imbakan ni Leandro Trias ng kanyang mga nagawang muebles.Maganda ngunit mainit kaya sa pagbaybay ng kanilang karwahe ay halos naging hamog na kung titingnan sa buong paligid ang mga lumilipad na mga maputing alikabok ng tuyong lupa. Nakasarado naman ang buong karwahe kaya hindi nakapasok ang itong mga alikabok ng daan sa loob nito kung nasaan nakasakay si Sergio at ang ama niya. Ito rin ang imbakan niya ng mga nabiling trosong na ginagamit niya sa panggawa niya ng mga dekalidad na mga muebles. Nasa may di kalayuan lang naman mula sa kanilang bahay-kubo ang yaong lupa, kaya n
Last Updated : 2022-11-13Lahid Bihira
Walang nagsalita sa mga pinunong naroon, ni imik ay walang narinig sa buong Ulo ng Bato. At sa huling pagkakataon ay nagbigay ng isang panuto sa lahat ang kataas-taasang pinuno ng mga guerilla.Dito ko naisipang tumuloy muna upang hindi malayo sa lipunan. Nasanay na ako kasing nakakasalamuha ng maraming tao. Ito ang naging pampapawi ng lungkot ko kapag nag-iisa.Bigla niyang kinuha ang aking braso at hinawakan ang aking mga balikat, pinapaharap niya ako sa kanya. Nanlapit din ang aming mga mukha habang nagtitiningan kami sa mata sa mata. Hindi ko makuha at maintidihan ang sinasabing katangiang taglay ko daw. Ang pagluwas na ito ni Adelaida noon ay ang bagay na siyang lubos niyang pinagsisihan sa kanyang buong buhay ngayon."Madilim. .napakadilim. .at sa dilim na iyun. .may dugo. .puro dugo..nakita ko ang babae. .ngunit iba na ang kanyang anyo. Ang mga mata nya...puno ng kadiliman. .nagmimintis ito sa galit. .ngunit ang kanya bibig . .mayroon ding dugo. .nagkalat ang dugo. .may pangil siy
Last Updated : 2022-11-14Lahid Badyang Lawin
Naantala naman ang patugon sana ni Julian sa matandang babae nang mapansin niya ang iba pang mga tagasilbi na isinasara ang lahat ng mga bintana ng bahay. Dala ng pagkataka ay napatanong siya. "Anong ginagawa nila?" tanong niya."Isinasara po talaga ang lahat ng mga bintana at pinto kung aalis na ang labi ng namatay sa bahay, senyorito," sagot ng matandang babae. "Ito ay sa ganun ang kamalasan po ay maiwawaksi at hindi papasok dito sa loob ng inyong pamamahay,"Di na nagsalita si Julian. Sa sandali lang iyon kasi niya narinig at nalaman ang yaong pamahiin kaya hindi na siya dumugtong pa ng salita. Hindi naman sa naniniwala siya rito ngunit kanyang ginagalang ang mga ganitong paniniwala na bahagi na sa kultura ng mga taga Ilocandia. Hinayaan na lamang niyang gawin ng mga tagasilbi ang kanilang nakasanayan. Nagsalita naman uli ang matandang babae na alila sa mansion. Ang silaw ng kabilugan ng buwan ay napakalamya sa mga sandaling iyon, at ito lamang ang tanging nagbibigay liwanag ka
Last Updated : 2022-11-15
Latest chapter
Lahid Keso
Isang araw na siyang hindi nakakain at sigurado akong nagugutom at nauuhaw na iyon sa madilim na kulungang doon. Kaya naisipan kong dalhan ang lalaki ng pagkain at tubig pagkatapos kong kumain. Pinilit ng tatlong tulisan na kunin ang aking dalang pera. Nanlaban ako kaya binubog nila ako upang makuha lamang ang kwaltang nais nilang kunin mula sa akin. Napagbatid din ni Pedro ang ilang nagsisidatingang mga tao roon; may ilang mga kababaihang nakasuot ng magaganda't magagarang traje de boda na naghahagikhikan pa sa isa't isa habang papasok sa loob ng mansyon at may nakikita rin siyang mga papasok na mga kalalakihan roon na nakasuot ng iba't ibang isitilo ng chachetta at pantalones na sa mga kilos at tindig ay kagalang-galang tingnan. "Alas siete na pala," anya ni Don Condrado sa sarili nang malaman na ang oras. Sa di malamang dahilan, tumigil ang mga tulisan, umalis na sinunod ang ninais ng napakagandang babaeng iyon. Wari ko, hindi yata nila matanggihan ang tila isang anghel na dilag ka
Lahid Fuente Maria
Suot ang maganda at gawa sa bulak na chachetta na itim na pinalooban niya ng puting polo at kurbatang itim, ay inayos ito ni Julian sa paglabas niya ng sinakyang karwahe. "Hindi na kailangan iyan, kaibigan," wika ng lalaking panauhin sa amin nang gumitla ito. Ang mga arko namang ito ay bumuo ng malalaking debatong kaha kung saan may mga butas na siyang ginagawang tanawan at lusutan ng mga bumabaril mula sa loob ng fuerte. Nabaliw ito dahil sa labis na pagnanasa nitong maging pinakatanyag na pintor sa bansa kaya halos ginugol na niya ang buong sarili sa pagpipinta ng kung anu-anong mga larawan. Tiningnan niya ang inventario doon kung tugma ba ang mga nakasulat ayon sa pagsusuring ginawa niya. "Natutuwa ako, Carmela, at masaya kang makilala sila," wika ni Natalia sa akin na may bakas ng tuwa sa kanyang mukha para sa akin. Alam niyang sa bayang ito magsisimula ang bukang liwayway ng aking bagong buhay. Ang alak ang nagbibigay gaan sa aking loob bukod sa isang pang likidong parehong nil
Lahid Camenao
"Iyon lang ang masasabi mo?" ang napabulalas na tanong ni Venancio, ang ama ni Sergio, bulalas man ngunit nasa mahinang tinig. Sa pagkakataong iyon ay para bang nalalasap sa dulo ng kanyang dila ang lamang matatamis nito na siyang napapalunok naman sa natitirang laway sa bibig niya. May sakit po kasi ngayon ang nanay ko at wala akong maiuuwi ngayon kung wala po akong mababaleng pera ngayon. akbo lang siya nang takbo, at habang hinihingal na ay may palingon-lingon niyang tinitingnan ang kanyang bandang likuran na tila ba may tinatakbuhan siyang di makita-kitang bagay sa lilim ng kadilimang naroon. Kumalam na ulit ang kanyang tiyan. "Hindi! Umalis ka na!" At sinipa si Clara ulit ng matabang donya. Nang matumba ang dalaga, kinuha siya bigla ng senyora, kapit ang kanyang suot na puting baro. Matagal lumipas ang pagkalam nito. Pinagpawisan na rin ang noo niya dala nang matinding nararamdamang gutom. Mulang siya ay magising ay inayos muna ni Graciela ang sarili niya, tumayo siya sunod at in
Lahid Katiwala
Ang lahat ng ito ay karaniwang ginagawa sa pabrika ni Andracio bilang isang encargador. Paulit ulit kong tinawag ang aking mga magulang ngunit pawang katahimikan lamang ang sumagot rito. Sa bahagi ring ito makikita ang isang malaking bodega, na may pintuang malahugis arko na may mga magagandang ukit na binubuo ng mga bulalak at mga ibon. Huminto ito sa tapat ng mansyon, at pagkalabas niya nang karwahe ay napansin niya kaagad sa may labasan ng casa ang mga nakaunipormeng puro Kastilang kawal ng mahistrado na buong tindig roon na nakabantay at walang bahid ni anumang damdaming makikita sa mga pagmumukha. At nang lumingon ako upang makita kung sino iyong tumambad sa akin ay doon ko natantong ako ay tama sa pagwari ko. Halos walang tao ang nasa mercado sa araw na iyon. "Bago natin ibalik ang mangkukulam na ito sa impyerno," wika ng padre sa lahat. Hindi dahil maulan at malamig kundi dahil ang mga manininda at negosyante sa pamilihang iyon ay mga ilang tagahanga at natulungang tao ni Don A
Lahid Otoridad
Nagpasalamat din si Julian sa kanila at tinanggap ng buong loob ang ibinigay ng mga babae sa kanya. Wala naman siyang ibang naisip na maaaring gawin upang matapos ang pagdudurusa ng lalaki--dulot ng matinding nararamdamang sakit--kaya dala ng awa ay pinatay niya ito sa pamamagitan ng pagdiin lalo ng nakatusok na kahoy sa dibdib. Marahil hindi pa alam ng mga taga Mansion Gliriceda ang pagkawala ng kanilang señorito o hindi rin napagbatid maging nang mga tauhang nagtratrabaho sa pabrikang pagmamay-ari nito.Nang mahagip bigla sa isipan ni Andracio ang pangalan ni Julian, naalala na naman niya muli ang isang bagay. Pitong lalaki ang kaagad natanaw niya na pumasok roon na pawang may mga bitbit pang mga mataas na uri ng armas.Ang lahat ng ito ay inalisan at tinanggalan niya ng alikabok, mga nakabiting agiw at dumi na apat na araw nang nalikom doon. Marahan siyang umakyat sa hagdanan, di inalintana ang madilim at makitid na mga hakbang, hanggang sa narating na nga niya ang tutok nito. "Ubos
Lahid Ang Sitio
Hindi ko mapipilit na sumagot siya sa akin sapagkat hindi naman niya ako kilala."Hindi ko ginustong mangyari ito sa akin. Hindi maaaring nilinlang ako noon ng aking kaibigang si Felina. Binuo ako ng isang bampirang nangangalang Mercedes,"ani pa niya sa akin. Hindi ko magawa ang makatayo mula sa pagkadapa ko sa lupa dahil nangangatog sa takot ang aking buong katawan. Kaya kailangan kong gumawa ng paraan para makatakas dahil kung hindi, tiyak mamamatay ako sa kamay ng aking kaaway na walang kalaban-laban. Tinuruan niya akong mamuhay ng karaniwan sa kabila ng sumpang aking dinadanas at sa hanggang tuluyan ko nang napigil ang aking pagkauhaw sa dugo ng tao. Kailangan na naming marating kaagad ang kuwebang iyon bago lumitaw ang kabilugan ng buwan dahil kung hindi, kutob ko, ay may masamang mangyayari. Buhat nga makahiga, binubulong ko lamang sa aking isip na iwala ang mga masasamang wari pero ang mga bakas pa rin ng takot ang tumatatak sa aking isipan. "Si Aurora talaga, kahit nakapag-asa
Lahid Cigarillos
Ang Serapica lang ang tanging masasakyan kung papatungo sa Dapitan kaya hindi maaaring hindi sumakay sa bapor na iyon ang mga nadakip na ilustrados. Wala akong winari simula nang lumisan ako kundi ang kalimutan ang lahat ng aking mga naranasan sa Santa Lucia. Sumunod naman ako sa kargador. Kakaiba ang aking naramdaman sa kanya na hindi ko alam kung bakit gusto kong alamin ang lalaking dumaan.Sumiklab naman ang galit sa pakiramdam ni Andracio nang marinig ang mga pahambog na ito mula sa taksil. Bumaba kami sa barko na dinaanan ang hagdanang yari sa makapal na tabla. Pagbanggit niya sa pangalan ng aking alila noon,naalala ko at pumasok muli sa aking wari ang kung papaano ko napatay si Mercedes. Sa marahang pagbaba ng yumao sa kanyang lupang himlayan, biglang naagaw ang pansin ni Julian nang may makita siyang isang babae na lumapit doon. Isang nahahating maskarang puti naman ang kanyang hawak hawak sa kaliwang kamay na siyang bigay rin sa kanya ni Delfina bago ito umalis, sapagkat ang ya
Lahid Obispo
Alam ni Padre Mariano na tama ang mga naging pahayag sa kanya ni Criscancio. Tanto ko, ang mahalagang pagpupulong na ito ay marahil tungkol sa mga alagad ng dilim na nagkalat na sa bansa na siya naman talagang pangunahing paksa ng lahat ng pulong. Walang ibang laman ang nasa isipan ng encargador habang siya'y nakasakay sa calesa kundi ang mga salitang natanggap niya sa dalaga. Hinablot ko ang kanyang munting katawan na siyang napunan ko ang pagkahulog mula sa aking mga bisig. Agad namang lumabas ang mag-amang Guevarra pagkatutok ng mga baril sa kanila, at pagkalabas ay walang anu-ano'y bigla na lamang tinadyakan at ginulpi ng dalawang lalaki si Don Armando. Nadarama agad ni Julian Guevarra ang paglusong ng matinding sakit sa kanyang ulo, pagkagising niya, tanghaling-tapat. Kinuha ko ang platong may lamang ulam at kanin at gamit ang kutsara ay pinasubo ko ito sa kanya. Ang punong manggagaway an gang makapangyarihan sa lahat ng mga manggagaway. Mula sa pagkakaupo sa cama ay tinunghan si
Lahid Sedulang Pula
Sa paglagak ng pangpitong basong may lamang vino, biglang natalos ni Andracio sa kanyang pandinig ang isang kilalang boses. Sila ang mga dayuhang kasabay kong naglayag, mga dayuhang una pa lamang tatapak sa isla na ipinangalan ng mga Kastila sa isang hari. Natatabunan naman ng malakas na kulog ang kanyang mga nagdudurusang sigaw sa pagtawag sa pangalan ng ama na sa bawat paggapang ay ang tanging nagagawa lamang niya. "Manuela, mag ingat ka. Baka nasasaktan mo na sa higpit ng pagkakayakap mo kay Carmela," ani ni tiyo sa babaneg yumakap sa akin. Mararamdaman naman pagkapasok sa doble puerte ang bayo ng malinis na hanging nanggagaling sa labas na umihip mula sa apat na malalaking bintanang naroon. "Alam mo namang may kakayahan akong hindi kayang gawin ng iba," sagot naman niya sa akin. Malapit lang naman ang pabrika sa kanyang bahay kaya nilakad lamang ni Andracio ang pagpunta rito. Pagkarinig sa yaong pangalan ay hindi na naghintay pa ang prayle at kanya nang sinamahan ang bata pabalik
