Tiningnan niya ang pintong nilabasan ni Clark. Hmp, buti nga! sigaw niya sa isip niya. Pero sa kabilang banda, nakokonsensya siya dahil nasaktan niya si Clark.Bakit? Nakonsensya din ba ito noong ilang beses din siyang nasaktan?Napasimangot siyang bumalik sa tabi ng anak niya. Nakakainis ang daddy mo, anak! Nagpapaawa, tapos kapag maaawa ako, babalikan ko na naman siya, tapos erase na naman ang lahat ng kasalanan niya sa akin! Ang daya, di ba? Samantalang mag-isa kitang inalagaan sa tiyan ko tapos kung kailan lumabas ka na, susulpot na lang siya at gustong bumalik sa atin? Ano siya, hilo? Naluluhang sabi niya sa anak. Wala siyang mapagsabihan ng sama ng loob kundi ang anak niyang walang kamuwang-muwang—at least, hindi siya isusumbong sa ama nito.Maya-maya ay tumunog ang cellphone niya. Agad niya itong dinampot para di na makagawa ng ingay. Si Jonie ang tumatawag."Hello, bestie?""Bestie? Naka-uwi ka na pala? Sinabi sa amin ni Clark."Napasimangot siya. Kapag naririnig niya ang pang
Matapos maligo, nagbihis siya ng komportableng damit at humiga saglit sa kama. Miss na miss na niya ang kama niya. Iba pa rin kapag natulog ka sa sarili mong kwarto, mas komportableng kumpara sa ospital na limitado ang galaw niya.Niyakap niya ang malambot niyang unan, parang hihilahin ang katawan niya sa antok. Wala naman siyang worry sa anak niya dahil siguradong inaalagaan itong mabuti ng nanay at tiyahin niya sa baba.Kahit papaano ay naibsan ang pagod ng katawan. Nakatingin siya sa kisame at hindi niya maiwasang mag-isip. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang sinabi ng nanay niya... na dapat ay isipin niya si Clarkson, na baka dapat niyang bigyan ng pagkakataon si Clark."Hay... ang dali lang sabihin, pero ang hirap gawin!" bulong niya sa sarili.Hindi niya alam kung paano niya muling pagkakatiwalaan si Clark. Oo, ama ito ng anak niya, pero sapat na ba iyon para kalimutan ang sakit na idinulot nito? Oo nga't nasa Iloilo ito ngayon para sa kanila ni Clarkson, palagi itong naka
Mula sa kotse ay nakikita niyang aliw na aliw ito sa anak nila. Binigay ng nanay si Clarkson kay Clark para mabuhat nito at sinayaw-sayaw iyon ni Clark. Nagtatawanan din ang nanay at tatay niya kasama si Clark. Mukhang boto ang mga magulang niya kay Clark.Nang makitang pabalik na si Clark, agad siyang nag-iwas ng tingin."Pasensya ka na ha, medyo natagalan ako. Nakakagiliw kasi ang anak natin, kamukha ko! Hehehe. I'm sure mom and dad will be happy kapag nalaman nilang may anak na tayo at may apo na sila.""Hindi siya pupunta ng Manila, Clark." putol niya sa sinabi nito. Ang akala kasi ni Clark ay okay lang ang lahat sa kanya. Oo nga't tinanggap niya ito at pinayagan na makilala ang anak nila, pero hindi naman ibig sabihin na pati ang mga pamilya nito ay makikilala din ang anak niya. Mahirap na, baka ma-attach na naman siya sa pamilya nito. Mas maganda na yung wala siyang emotional connection sa pamilya ni Clark."Ahm, pasensya na, Fe. It's not what I meant. Hindi ko naman aagawin si
Pasimpleng pinagmasdan niya si Clark. Mag-isa lang ito doon sa bar counter at umiinom, tila nagmamasid lang sa maraming bisita. Hindi ito nakikihalubilo, maging kay Ken at James na masayang nakikipagkwentuhan sa ibang mga bisita."Ahm, excuse me, Ma'am Fe, Ma'am Jonie, Ma'am Bebe… Pahintulot lang po, ha? Magvi-video lang kami sa paligid," paalam ng mga ito sa kanila."Go ahead. Thank you, ha..." sagot niya. Agad namang umalis ang mga ito. Ang paalam ay magvi-video, pero nakita nilang kay Clark naman pumunta at parang ini-interview."Walang hiyang mga 'yun, ah… Ang sabi, magvi-video. Nakipaglandian lang kay Clark, eh!" komento ni Bebe. Parehas pala silang tinitingnan."Mukhang mabenta ngayon si Clark sa market, ah. Single na kasi ulit, eh… Wala ka bang ibang nararamdamang ngitngit, Fe?" biro ni Jonie sa kanya."Bakit naman? Wala akong pakialam sa kanya. Mag-nobya siya kung gusto niya.""E paano kung ikaw ang gusto niya? May anak kayo, Fe. Hindi mo ba mabibigyan ng isa pang pagkakataon
Napayuko siya, pilit itinatago ang sakit na muling bumabalik."Clark, matagal na iyon. Wala nang dahilan para pag-usapan pa natin." pag-iwas niya."Pero kailangan nating pag-usapan. Gusto kong magpaliwanag sa’yo. Hindi ko na kayang palampasin ito. Matagal na kitang gustong kausapin pero palagi kang lumalayo. Palagi mo akong iniiwasan.""Hindi kita iniiwasan, Clark!" agad na sabi niya, pero alam niya sa sarili niyang hindi iyon totoo. Kung pwede lang siyang magkulong sa bahay nila para hindi sila magkaroon ng pagkakataon ni Clark tulad nito, gagawin niya. Parang pinipiga kasi ang puso niya sa tuwing naaalala niya ang nakaraan."Fe, alam kong nasaktan kita noon. At nagsisisi ako. Pero gusto ko lang malaman mo na hindi ako sumuko sa’yo. Oo, nagkamali ako, pero kung kaya kong ibalik ang lahat, gagawin ko. Gagawin ko para sa’yo at para sa anak nating si Clarkson."Napatingin siya dito. Ramdam niya ang pagmamahal nito sa anak nila."Anak ko siya. Alam kong matagal na akong nawala sa buhay m
Nagising siya mula sa masarap niyang pagtulog. Hinatid siya kagabi ni Clark sa bahay niya pagkatapos ng party. Naiilang pa rin naman siya, pero kahit paano ay nakakapag-usap na sila.Napangiti siya nang makita ang anak sa tabi niya. Kamukhang-kamukha ito ni Clark. Hindi maipagkakailang anak niya talaga ito. Hinaplos niya ang malambot na pisngi ng anak, mahimbing ang tulog nito. Maya-maya naman ay dahan-dahan niyang hinawakan ang maliliit nitong kamay."Para sa'yo ito, anak. Pipilitin kong kalimutan ang mga sakit na dinulot ng daddy mo sa akin para magkaroon ka ng buong pamilya."Kung dati ay mapait sa kanyang puso, ngayon masasabing medyo nakahinga na siya nang maluwag. In fairness naman kay Clark, ginagawa naman nito ang lahat para matanggap niya muli.Dahan-dahan siyang tumayo para hindi magising ang baby niya. Nilipat niya ito sa kuna at maliligo siya nang mabilisan, plano nayng pumunta ng resort. Paglabas niya ng kwarto ay nagulat siya nang wala na ang anak niya sa kuna. Napaling
Nakita niyang malungkot si Clark. Hindi niya alam, pero she had the urge to comfort him. Lumapit siya at umupo sa tabi nito saka niyakap.Sa pagdantay ng mga katawan nila... pakiramdam niya hindi sapat ang yakap lang. Siya na mismo ang lumapit kay Clark para halikan ang labi nito.Noong una ay nagulat ito, pero sa huli siya na rin ang nagpatiayon. Nilamnan nito ang paghahalikan nila habang ang anak nila ay nasa pagitan nila. Pumikit siya at ninanamnam ang kanilang paghahalikan. Na-miss niyang hinahalikan siya ni Clark. Maingat itong gumagalaw sa paghalik, walang pagmamadali. Ilang minuto pa silang nasa ganoong posisyon nang umiyak ang anak nila... malamang ay nasisikipan na sa kanila.Agad silang tumigil. "Shit! What have I done?!" Hindi niya napigilang sisihin ang sarili."It’s okay, babe. I feel the same way. I've always wanted to kiss you, so you can kiss me whenever you want. I don’t mind." biro nito saka siya natawa.Napuno ng tawanan ang kwarto nila. Bumalik na ang relasyon nila
Nasa kasarapan sila ng kanilang pagroromansahan nang biglang may kumatok sa kwarto niya. Mabilis silang naghiwalay!... Para silang mga binatilyo at dalagita na natakot mahuli ng mga magulang."Anak, andito na ang mga pinamili mo. Lulutuin ko na ba?" sigaw ng nanay niya sa labas ng kwarto."Ahm, ako na ang magluluto, Nay. Susunod na ako sa baba." sagot niya.Agad siyang bumaba sa kama, pero bago siya lumabas ay binalikan niya si Clark, na nasa kama pa at muling dinampian ng halik saka dali-daling lumabas.Napapangiti na lang siya sa ginawa niya.Pagbaba niya, nasa harap ng TV ang nanay at tatay niya at nanonood ng balita. Dumiretso siya sa kusina saka inumpisahan nang magluto. Habang hinihiwa ang mga ingredients, napapangiti na lang siya sa naganap sa kanila ni Clark kani-kanina lang.Maya-maya, nakita niyang pababa ng hagdan ang kanyang mag-ama. Ahhh... ang sarap banggitin ang "mag-ama." Tila natanggap na niya talaga si Clark sa buhay niya."Andito na pala ang apo kong pogi!" masayang
"Guys, I want you to meet Rosabel. She’s a transferee. This is Justine, Emilio, and Gray. Mga kasamahan ko sila sa basketball team." Pakilala ni Peter sa mga kaibigan.“Hi Rosabel,” nakangiting bati ni Emilio at Justine sa kanya, pero tiningnan lang siya ni Gray."Volleyball player siya sa dati niyang pinapasukang university. Ipapakilala ko siya kay coach baka para ipasok sa team."“Great! Sana makapasok ka, Rosabel, para may maganda naman kaming mapapanood sa volleyball team. Fans mo na kami!” biro ni Justine. Mukhang mga pilyo ang mga ito. Nakita niyang kumunot ang noo ni Gray, pero hindi pa din ito nagsasalita. Papanindigan nito na hindi sila magkakilala.“Guys, ’wag niyong bastusin si Rosabel. Baka hindi na ito sumama sa atin. Baka sabihin niya na katulad ko kayong mga walang kwentang lalaki.”“AHAHAHA… Mukhang nagpapagood shot ka kay Rosabel, bro, ah.”Nahiya siya sa biruan ng mga ito sa harap niya.Maya-maya ay may dumating na isang magandang babae.“Hi Gray!” Malapad ang ngiti
ROSABEL’S POV: Hmmp! Bad trip. Sinama-sama pa ako dito, hindi naman pala ako tutulungan. Akala ko ba ifa-familiarize ko daw ang lugar. ’Yun pala, ako lang mag-isa! Kanina lang, ang taas ng tingin niya kay Sir Gray. Nagpabago pa ang tingin niya dito dahil mabait ito sa kanya kahapon. Pero ngayon ay nag-change mind ulit siya. Masama pala talaga ang ugali ng kalalaki. Ayaw na nitong malaman ng iba na magkakilala sila. Baka nahihiya dahil katulong lang siya sa bahay ng mga ito. Sabagay, nakakahiya nga naman iyon. Imagine, puro mayayaman ang mga kaibigan nito tapos may kasama itong isang anak ng yaya? Naiintindihan niya si Gray sa parteng iyon pero kahit papaano ay nasasaktan pa din siya. "Ooops!" “Ay, sorry po…” nahihiyang wika niya nang mabangga ang isang estudyante. Sa inis niya kay Gray ay hindi niya nahalata ang lalaking makakasalubong niya. Dagdag pa, hindi niya alam kung saan siya pupunta. “It’s okay…” nakangiting wika ng isang gwapong lalaki na nabangga niya. Sandaling natig
GRAY'S POV: Pabagsak siyang humiga sa kama niya. Galing siya sa kwarto ni Lilly. Alam niyang nandoon si Rosabel kaya naghahanap siya ng paraan at rason na makapasok doon na may dahilan. Magtataka ang kapatid niya kapag wala siyang sasabihing dahilan dahil hindi naman siya pumupunta doon. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit gusto niyang laging nakikita si Rosabel. Alam niyang maganda ito at matagal na niya 'yong napansin pero ang na-realize niya ay ang mapag-pakumbaba nito at pagkahilig sa sports at lalo iyong nagpa-interes sa kanya. Ang gusto niya sa babae ay hindi maarte, parang one of the boys lang. At nakikita niya sa ugali ni Rosabel 'yon. Nagkaroon siya ng interes sa dalaga. Naalala pa niya kanina 'yung aksidenteng nahawakan niya ito sa bewang. Damn! sigaw ng isip niya. Ramdam niya ang kurba ng katawan nito. I like touching her curves. Masarap siguro si Rosie sa kama... habang kinakabayo siya at hinahawakan niya ito sa bewang at balakang. I want her lips touching
“Thanks, Rosie…” wika nito pagkatapos uminom. “Can I call you Rosie?”“Ah, eh ikaw ang bahala, Sir... kahit ano itawag mo sa akin, okay lang.”“Babe"... pwede? Hahaha.”Tumaas ang kilay niya sa pagka-presko nito. Is he hitting on me? Pero winaksi niya ang mga naiisip. Masyado naman makapal ang mukha niya. Paano siya magugustuhan ni Sir Gray kung anak nga lang siya ng katulong doon?“Ahm, excuse me, Sir. Hinihintay na kasi ni Lilly ang sandwich niya.” paalam niya nang hindi pa din ito umaalis sa harap niya. Wala siyang madaanan. Na-corner siya nito.Binigyan naman siya nito ng konting espayo para makadaan. Bitbit niya ang sandwich at juice ni Lilly nang muli siyang tawagin nito.“Rosabel...” tawag nito. Napalingon siya.“Bukas... may lakad ka ba?”Nagtaka siya. “Wala naman. Bakit?”“Pupunta ako ng school. Gusto mo sumama? Para ma-familiarize ka na sa lugar.”Nagulat siya. Hindi siya nakasagot. Hindi niya inasahan ang paanyayang ’yon. Nagdadalawang-isip pa siya.“Libre kita ng milk tea.
Nagsimula silang lumangoy, paunahan hanggang sa dulo ng pool. Ramdam niyang nauuna na si Gray kaya lalo niyang binilisan ang paglangoy. Hanggang sa hindi na niya maramdaman ang presensya nito sa kanyang likuran. Napangiti siya, akala niya’y naiiwan na si Gray.Ngunit pag-ahon niya sa dulo ng pool, agad napalis ang ngiti sa labi niya nang makita si Gray na naroon na, naghihintay sa kanya."You have to practice more, kid!" wika nito sabay gulo ng kanyang buhok. Tinawag pa talaga siyang "kid"!Napasimangot siya. “Paano mo nagawa ’yon?! Nasa likod lang kita kanina, ah?!” Hindi siya makapaniwalang natalo siya ni Gray. Ayaw na ayaw pa naman niyang natatalo.Pero sa kabila ng pagkatalo, kahit paano’y naging at ease siya rito. Hindi naman pala ito gano’n kasuplado. Konti lang.“Mukhang nagkakasayahan kayo diyan, ah,” narinig nilang sabi ni Tita Jonie na papalapit kasama si Sir Ken.Muntik siyang ma-out of balance pero maagap siyang nahawakan ni Gray sa bewang. Bawas-bawasan ko na nga siguro a
“Stop it, kuya. Wag mo takutin si Ate Rosabel. Baka hindi na niya ako samahan next time!” saway ni Lilly sa kapatid. “Kung gusto mo ay maligo ka na lang ulit at sabayan mo kami!” dagdag pa nito.Walang ano-ano’y umalis naman ito. Nakahinga siya ng maluwag nang makaalis na si Gray. Hindi siya komportable sa presensya nito. Bumalik siya kay Lilly.“Lilly, nagalit ata ang kuya mo. Pwede bang umalis na ako? Baka sabihin niya kabago-bago ko dito tapos nagmimihasa na ako...” nag-aalalang wika niya. Alam niya kung saan siya lulugar. Kahit mabait si Lilly sa kanya, ay amo pa rin ito ng nanay niya. Isa lang siyang anak ng katulong doon at wala siyang karapatang makihalubilo sa mga ito. She knows where she stands.“Let him get mad, Ate Rosabel. I get to decide kung sino ang gusto kong kasama maligo dito. As if naman hihigupin mo ang lahat ng tubig nito kung umaasta siya.”“P-pero pwede ba umiwas na lang tayo sa gulo kung pwede? Ayaw ko din naman maligo… pinipilit mo lang ako…” pagsisinungaling
“Ate, I heard from Mommy na dito ka na daw titira sa amin? Eeiiihhh! I’m very excited! Pwede bang doon ka ma-stay sa kwarto ko?”“Ahm… hindi pwede, Lilly. Baka pagalitan tayo ng Mommy mo… pupuntahan na lang kita doon palagi, okay?”“Okay, Ate… Sabi din pala ni Mommy kukuha ka daw ng mga gamit mo sa Baguio this Saturday? Pwede ba akong sumama?”“No, Lilly, you can’t join us!” agad na sabi niya.“Why, Kuya?”“Mababagot ka lang doon. Saka reklamador ka pa naman.” pagdadahilan niya, pero ang totoo ay gusto niyang masolo si Rosabel.“No, Kuya! Hindi ako mababagot kapag kasama ko si Ate Rosabel. Saka kung ayaw mo akong isama, magpapadrive na lang kami kay Manong Berting. Kami na lang ang pupunta ng Baguio to get her stuff.”“No... ako na ang magdrive” agad na sagot niya.“Sige, pero sasama ako!” may pinal na sagot ng kapatid niyang brat. She hates Lilly. Simula nang pinanganak ito at nahati na ang atensyon ng mga magulang nila sa kanya. Kompetensya ang tingin niya sa kapatid niya. Ngayon ay
"Tandaan mo ang sinabi ko, Gray! Kapag nalaman ko lang na pinabayaan mo si Rosabel sa school niyo, ay ikaw ang mananagot sa akin!" Matigas na paalala nito saka tumayo at naglakad papunta ng pinto.“And one more thing…” Sandaling tumigil ito at humarap sa kanya. “Samahan mo siya sa Baguio this weekend para kunin ang mga gamit niya doon. Ipag-drive mo siya para hindi na siya mag-bus pa.”“Mom, may practice kami ng basketball sa Sabado!”“Wala akong pakialam. Tatawagan ko lang si Coach at sasabihin na hindi ka makaka-practice. Mas importante ang inuutos ko sa’yo kaysa sa basketball mo. Dapat maging responsable ka na, at responsibilidad mo si Rosabel. Kung ayaw mong sabihin ko kay Coach na tanggalin ka sa team, ay gawin mo ang gusto ko.”Tumahimik siya. Bina-blackmail siya ng sarili niyang nanay. Muli siyang nito'ng tiningnan ng masama saka tuluyan nang lumabas ng kwarto.“Fuck!” sigaw niya saka hinampas ng malakas ang bola na nasa tabi niya.“Bakit ba kasi naisipan ng mommy niya na papun
GRAY'S POV:Sshhit! Mura niya sa isip habang papasok ng kwarto niya. Nakita na naman niya ang crush niyang anak ng katulong nila.Lihim siyang napangiti. So... Rosabel pala ang pangalan nya? Anak ito ng Yaya Cynthia nya. Paminsan-minsan ay pumupunta ito sa kanila kapag break nito sa school sa Baguio. Pero hindi pa niya ito nakakausap kahit minsan dahil ilag ito sa kanya. Kapag nakikita siya ay agad itong pumapasok sa kwarto o di kaya tumatago.Aaminin niyang nagagandahan siya sa dalaga. Kakaiba ang beauty nito kumpara sa mga babaeng naka-fling niya. Kahit morena ito, ay hindi naman magpapahuli ang ganda nito. Ayon sa mommy niya ay Black American daw ang tatay ni Rosabel, kaya ganoon na lang ang kulay ng skin tone nito.Kapag tinititigan niya ito, naaalala niya ang mga magagandang Black American na sina Beyoncé, Zendaya o Rihanna. Ganoon ang level ng ganda ni Rosabel. Dagdag pa na matangkad ito... mukhang namana sa ama nitong Black American. Payat lang si Rosabel pero mabibilog ang ba