Maya-maya ay tumigil sa paghalik si James sa kanya. Dahan-dahan itong umupo sa kama at pareho silang nagkatitigan. Namamasa ang kanilang mga mata… umiiyak din ba ito? Pero bakit?Umupo lang ito doon ng ilang minuto na tila nag-iisip. Maya-maya ay tuluyan na itong tumayo. Akmang lalabas na ito ng kwarto nang biglang may kumatok. Nagkatinginan sila ni James. Sinenyasan siya nitong buksan ang pinto at nagtago ito sa banyo.Tumango lang siya bilang pagsang-ayon. Ayaw niyang magduda ang mga tao sa kanila. Hangga't maaari, gusto niyang sila lang ni James ang makakaalam ng totoong relasyon nila. Hinintay niyang makapasok si James sa banyo bago buksan ang pinto.Si John ang kumakatok. "Bakit ang tagal mong magbukas, sweetie?" malambing na wika ni John sabay akbay sa kanya."Ha? Ah, eh… galing kasi ako sa banyo. What brings you here?" pag-iiba niya ng usapan."Wala lang. Masaya lang ako dahil dinala kita dito," sabi ni John habang umupo sa kama niya. Siya naman ay nanatiling nakatayo at pasul
Napaupo siya sa kama, hapong-hapo kahit wala naman siyang ginawa. Nakatingin lang siya sa pinto kung saan lumabas si James, iniisip ang mga sinabi nito sa kanya.Hindi ito makakapayag na may ibang lalaki sa buhay niya? Ano ba ang ibig nitong sabihin? Ikakasal na siya, 'di ba? Gagawin na naman ba niya akong laruan tulad ng ginawa niya noon sa Pilipinas na kinidnap ako at ginawang parausan?Agad na tumulo ang mga luha niya. Bumalik ang takot niya kay James, ang tanging lalaking kinakatakutan niya dahil alam niyang kaya siyang mapasunod kahit anong sabihin nito sa kanya. Parang siya ay isang robot kapag si James ang nagsasabi sa kanya. Ayaw niyang mangyari iyon muli dahil maaring makompromiso na naman ang puso niya."Hindi!... Hindi ako makakapayag," bulong niya sa sarili. "Ginawa na niya akong laruan noon, at nadarang ako kaya nasasaktan ako hanggang ngayon. Imbes na magalit sa kanya, kabaligtaran ang nangyari... na-inlove ako."Kaya ayaw na niyang mangyari ulit iyon. Hindi na siya papa
"Gusto ko sanang mag-enjoy ka sa bakasyon mo dito kasama kami, kaya kung ano man ang kailangan mo, nandiyan ang dalawa kong anak. Huwag kang mahiyang lumapit sa kanila, okay?""O-opo, Tita," maikli sagot nya sabay lagok ng red wine. "Hmm... ang sarap naman ng wine na 'to, Tita!" Biglang lumiwanag ang mukha ng ginang. "Family business namin ito. May winery kami, at ito ang best-selling wine namin dito sa Scotland."Namangha siya sa sinabi nito. "Mayaman pala talaga sila," sa isip niya."Kaya nga nalulungkot ako kapag wala ang dalawa kong anak at kung saan-saan pa pumupunta. Kailangan namin sila dito sa Scotland dahil tumatanda na ang daddy nila, at may mga negosyo kaming kailangang asikasuhin." wika ng ginang."Kay James talaga kami umaasa dahil siya ang panganay, at magaling sa negosyo ang anak ko. Namana niya sa ama niya ang pagiging negosyante." dagdag pa nito.Napaisip siya... Eh, easy-go-lucky lang naman si James sa Pilipinas. Wala naman itong pinagkakaabalahan na negosyo doon. P
"Mom, what are you doing here?" tanong ni James na nakatayo sa pinto. Hindi niya pala naisara ang pinto kaya nasilip sila ni Tita Evelyn."I'm just having a chit chat with Beverly, anak. Miss ko na kasing magkaroon ng babaeng kausap dito sa bahay. Come join us," anyaya ng ginang sa anak.Pumasok si James at tumabi sa kanya. Napaigtad siya nang pasimpleng hinawakan ni James ang kanyang likod. Mabilis niya itong tiningnan nang masama, pero hindi ito tumingin sa kanya. Jerk! mura niya sa utak niya.Kumuha rin si James ng sarili niyang kopita at nagsalin ng wine. Tatlo na silang nag-iinuman sa kwarto."Kinukwento ko kay Beverly, anak, na galing ka sa Pilipinas at doon ka namalagi. Nabenta mo na ba ang mga properties mo doon? How about the house you were telling me about in Baguio? Nabenta mo na ba iyon?"Nagkatinginan sila ni James; pareho sila ng naiisip. Gusto niyang umiyak. Naiisip pa lang niya na mawawala ang bahay ay nalulungkot na siya. Iyon lang ang natitirang alaala nilang dalawa.
********* JAMES POV:"Damn!" mura niya sa isip pagkalabas ng kwarto ni Bebe. Hindi niya napigilan ang sariling halikan muli ang dalaga. Kahit anong pilit niyang lumayo, parang may humihila sa kanya palapit dito. Hindi niya mapigilang mahalin ulit si Bebe.Hindi naman nawala ang pagmamahal niya sa dalaga. Kung hindi niya ito totoong minahal, siguro’y hindi siya masasaktan nang ganito.Pero huli na... ikakasal na siya. Oo nga, wala namang relasyon si John at si Bebe—narinig niya iyon noong nag-usap ang dalawa. Pero may magagawa pa ba siya? Siya itong may sabit na. Ikakasal na siya sa babaeng hindi niya mahal. Nagpadalos-dalos kasi siya ng desisyon.Nang makita niyang umiiyak si Bebe, hindi niya napigilang mapaluha rin. Pareho kaya sila ng nararamdaman? Pero hindi eh... alam niyang iniwan siya nito sa Baguio para sumama sa ibang lalaki, hindi ba?At saka, bakit gusto nitong makuha ang property sa Baguio? Ano naman ang gagawin nito roon? May sentimental value din ba iyon sa dalaga? Magin
"Bro... cancel the deal. I changed my mind. Hindi ko na ibebenta ang bahay.""Huh? Bakit? Ang gulo mo! Nakakahiya sa kausap ko. Baka sabihin wala akong isang salita.""Ikaw na ang bahala dumiskarte, pero hindi ko na iyon ibebenta," sagot niya kay Ken."Ano naman ang gagawin mo dun? Doon ka ba titira? Ang layo-layo nun sa Manila. Oo nga’t maganda ang place, pero kung hindi mo naman titirhan dahil nandiyan ka sa Scotland, masasayang lang. Madami pa namang mumu sa Baguio. Baka tirhan yun ng mga ligaw na kaluluwa doon! Hahaha," biro ni Ken sa kanya."Basta, huwag mong ibenta. Ako na ang bahala dun. Ipakuha ko ang titulo sa sekretarya ko.""Sige, ikaw ang bahala. Anyway, pwede ba kaming pumunta diyan? Nabo-bored kasi kami dito sa Pinas. Baka pwede kaming magbakasyon sa kaibigan naming 'Lord of the Rings'?""Ulol!" natawa siya sa tawag nito sa kanya. Simula nang malaman ng mga kaibigan niya na isa siyang baron sa Scotland, "Lord of the Rings" na ang tawag nila sa kanya. Si Ken at Clark lang
“Ahmmm, I miss you, honey. Can we continue what we started?" bulgar na sabi nito. Ang tinutukoy nito ay ang naudlot nilang pagtatalik noong una. Nagulat siya sa pagiging direkta ng dalaga, at doon siya nawalan ng gana... na-turn off siya.Alam niyang dapat niyang ituon ang atensyon kay Amber. Ito ang magiging asawa niya, kaya kailangan niyang tanggapin ang dalaga. Pero siguro, nawalan siya ng gana dahil sa puso at isip niya kinukumpara niya ito kay Bebe... na hindi dapat. Unfair iyon para kay Amber na walang alam tungkol sa tnay na relasyon nila ni Bebe.Napapikit siya nang halikan siya ni Amber. Hinayaan lang niyang halikan siya nito, hindi siya nagprotesta. Pilit niyang iniisip na dapat na niyang kalimutan si Bebe at ituon ang atensyon kay Amber.“Hmmm… I've been dreaming of this for a long time, honey. "You know I've liked you since we were kids, right?" sabi ni Amber habang hinalikan siya sa mukha. Ang mga kamay nito ay naglalakbay na kung saan-saan sa katawan nya.Malaya si Amber
************** BEBE POV: Masama ang tingin niya sa pinto kung saan lumabas si James. Parang nauupos siyang kandila habang napaupo sa kama. Kakalabas lang ni James, at muli na naman silang nag-away.“Shit!” mura niya sa isip. Hindi niya inaasahan na pupuntahan siya nito. Ayaw sana niyang pagbuksan ito ng pinto kung hindi lang siya tinakot na sisirain nito ang kanyang pintuan. Ayaw niyang gumawa ng eksena doon.Ayaw niyang pagbuksan ito dahil kakatapos lang niyang umiyak. Paano kasi, nagselos siya nang makita niyang may ibang babaeng nakapatong sa pinakamamahal niyang lalaki. At ang mas masakit, si James ay tila nagustuhan din ang ginagawa ng dalaga. Wala itong ginawa para pigilan si Amber, parang nagpaubaya na lang ito sa mga ginagawa ng dalaga. Kaya naman, ayan siya ngayon, kakatapos lang umiyak."Sino ba naman ang hindi magkakagusto kung gano'n naman ka-hot na babae ang magroromansa sa'yo?" tanong niya sa isip.Oo, nagselos siya nang makita niyang kahalikan ni James si Amber. Ang s
"Fuck! Napakasarap mo pala talaga, Amber... Kaya pala patay na patay si Alastair sa'yo! Pero hindi ako tutulad sa kanya... Hindi ako mahuhulog sa bitag mo... Ammhhh... Ammhhh... Aammhh..."Halos masubsob na siya sa kama sa pagkadyot nito sa kanya, pero wala siyang magawa. Hawak siya nito sa leeg, at kung mapatay niya man ito doon, siguradong hindi rin siya makakaligtas dahil marami itong bodyguard sa labas.Lihim siyang humahagulgol. Ano ba itong ginagawa niya sa sarili niya?"Ahhh...hhh..." mahabang ungol ni Douglas nang nilabasan na ito sa loob niya. Diring-diri siya, pero hindi niya maipakita dito.Nang makahuma ay tumayo ito at nagsara ng zipper. "Magbihis ka na at sasama ka sa akin," utos nito."S-saan?" tanong niya habang tinatakpan ng kumot ang hubad niyang katawan. Nandidiri siya sa mga titig ni Douglas sa kanya."Sasama ka sa bahay ko. Doon ka na titira simula ngayon."Napayuko siya. Ito ba ang gusto niya? Ang plano niya kanina ay hindi umayon sa kanya. Ang akala niya ay mauu
Hindi niya alam kung matutuwa o malulungkot sa nalaman na hindi naman pala siya totoong anak ng mga magulang niya. Sabagay, okay na din iyon para hindi siya makonsensya sakaling ipasara ng mga Blacksmith ang mga negosyo nito at maghirap dahil sa kanya.Muling nag-ring ang cellphone niya. Si Douglas na ang tumawag. Agad niyang sinagot ang tawag nito."Hello, honey! Where are you?""Andito lang ako sa labas. Sigurado ka bang safe diyan?""Oo naman. Maingat ako, noh.""Sige, punta na ako. Sabik na ako sa'yo." Humalakhak pa ito na parang demonyo bago patayin ang telepono.Inayos niya ang sarili. Nilipat niya si Tyler sa sofa para hindi ito madistorbo sa gagawin nila mamaya ni Douglas.Maya-maya ay narinig niyang may kumatok sa pinto. Agad siyang lumapit at pinagbuksan iyon, pero napalis ang ngiti niya nang makitang hindi ito nag-iisa. Marami itong kasamang mga bodyguard."B-bakit ka pa nagdala ng bodyguard?" nagtatakang tanong niya. Nakakatakot ang mga bodyguard nito."Mahirap na... Alam
AMBER'S POV:Nagmamaneho siya papunta ng siyudad. Nabibingi na siya sa iyak ni Tyler, paubos na kasi ang gatas nito. Hindi niya naman akalain na malakas pala itong dumede kaya mabilis lang maubos ang gatas na dala ni Shiela. Kailangan nilang lumabas para bumili ng gatas at pagkain. Tumigil muna siya sandali para padedein ito. Hindi naman ito titigil sa kakaiyak dahil gutom, kaya wala siyang magawa kundi tumigil muna para padedein ito.Ngayon niya lang narealize na mahirap pala ang maging ina. Pero okay lang, dapat masanay na siya dahil inako niya na ang maging anak si Tyler. Nang tumigil na ito sa kakaiyak at nakatulog na ay muli niya itong nilagay sa passenger's seat. May ginawa siyang harang na unan doon para hindi mahulog si Tyler sakaling nagmamaneho siya.Pinaandar niya ang maliit na TV para malibang naman siya habang nagda-drive. Sakto naman na balita ang nabungaran niya."Kita mo nga naman... nakita na pala ang bangkay ni Shiela?" aniya habang nanonood ng TV. Nakita na ng mga p
'Iho... ang pinakaimportante ngayon ay mahanap natin si Tyler. Kapag nakita na siya ay saka natin harapin ang iba pang mga problema. Kung talagang mahal mo ang mag-ina mo ay ipakita mo sa kanila at ipaglaban mo ang pamilya mo." Tumango siya at tila nabuhayan ng pag-asa, nagpapasalamat siya at andiyan palagi ang mommy niya na nakasuporta sa kanya. Kinuha niya ang telepono at tinawagan ang isang kaibigan na imbestigador. Bakit nga ba hindi niya naisip 'yun dati pa? Napuno kasi ng pag-aalala ang utak niya sa anak at hindi niya naisip na tawagan ang kaibigang imbestigador. "Hello, bro." Bungad niya ng sagutin ni Froilan ang tawag niya. "What up, bro?" "I need your help. Kinidnap ang anak ko ni Amber Moray." "What? Was she supposed to be in a mental facility?" "Yes, pero nakatakas siya at kinidnap niya ang anak ko." "Damn!" mura ni Froilan nang marinig ang kwento niya. "Bigyan mo ako ng detalye at ng mapag-aralan ko ang kaso niya. Hihingi ako ng tulong sa mga kaibigan kong i
"Tumahan ka, Evelyn! Hindi makakatulong ang pag-iyak mo. Ang dapat nating isipin ay kung ano ang gagawin para lalo mapabilis ang paghanap sa baliw na Amber na 'yun at sa apo natin!" matigas na wika ni Tita Beth. Sandaling tumigil ang mommy niya sa pag-iyak. Nagpunas ito ng mga luha bago magsalita. "Tama ka, Beth. Magbabayad ang babaeng 'yun kapag nahuli natin siya. Sisiguraduhin kong liliit ang mundo niya. Hindi na siya makakalabas pa ng kulungan!" galit din na wika ng mommy niya. "Iho, tawagan mo ang mga magulang ni Amber. Gusto ko silang makausap." utos ng mommy niya. Kinuha niya ang cellphone at dinayal ang number ni Leo Moray, ang ama ni Amber. "Iho, kamusta? Napatawag ka?" Sa tono ng pagsagot nito, parang wala itong alam sa mga nangyayari. "Mom wants to talk to you..." sambit niya saka pinasa ang telepono sa mommy niya. "Leo! Where is your daughter?" galit na sabi ng mommy nya "What do you mean where is my daughter? Di ba nasa mental facility siya?" "Nakatakas siya at k
Napabuntong-hininga na lang siya... "Officer, ano po ang pakay niyo? Bakit kayo pumunta dito?" tanong ni Bebe sa mga pulis. "Ipapaalam lang po namin na nakita na namin si Shiela, ang private nurse ng anak niyo." "Huh? Saan niyo siya nakita? Nakita niyo din ba ang anak ko? Nahuli niya ba siya?" sunod-sunod na tanong ni Bebe. "Ikinalulungkot ko pong ibalita na wala nang buhay si Shiela nang matagpuan namin sa bangin. May saksak siya sa tagiliran, at mukhang doon ginawa ang krimen para hindi mahanap kaagad. Ang hinala po namin ay si Amber ang may gawa nun sa nurse." "Diyos kooo! Huhuhuh... si Tyler... saan na naman si Tyler? Baka wala na din buhay ang anak ko katulad ni Shiela, huhuhu..." hagulgol ni Bebe. Maging siya ay humagulhol na rin. Hindi niya lubos maisip na wala na ang anak nila. "Hindi pa naman tayo sigurado, Madam Beverly. Wala po kaming nakitang ibang katawan doon bukod kay Shiela. May posibilidad na buhay pa ang anak niyo at kasama ni Amber ngayon sa pagtatago." "Plea
******************JAMES' POV:Awang-awa na siya kay Bebe. Nasa kwarto na lang ito at nakatulala, minsan ay bigla na lang itong iiyak. Magda-dalawang linggo na pero hindi pa rin nila nakikita si Amber at ang anak nilang si Tyler. Maging siya ay napanghihinaan na rin ng loob pero kailangan niyang magpakalakas para kay Bebe. Kung magpapakita siyang kahinaan, ano na lang ang mangyayari sa kanilang dalawa?Nakakalabas na rin ang mommy niya sa ospital. Kinuwento nito na si Shilea na private nurse ni Tyler nga ang may gawa kung bakit ito nawalan ng malay sa garden. Pinainom daw ito ng inumin na may pampatulog kaya ito nawalan ng malay para maitakas si Tyler.Mabuti na lang at nakita ni Logan na nakabulagta si Mommy sa garden, pero wala na si Shiela at si Tyler. May sumundo daw dito na isang puting kotse na ang hinala nila ay si Amber. Napagplanuhan talaga ng dalawa ang gagawin para makidnap si Tyler. Tamang-tama naman sa araw na iyon na wala sila ni Bebe, at pinagsisisihan niya iyon dahil h
Nanlilisik ang mga mata niyang tinititigan si Shiela na wala nang buhay sa ibaba ng bangin.Nang masiguradong wala na itong buhay ay muli siyang sumakay sa kotse. Mabuti na lang at tulog pa ang anak ni Beverly at James, hindi siya mahihirapan sa pagmamaneho.Bilib din naman siya sa batang ito at hindi naman ito sakit sa ulo. Tulog lang ito nang tulog, di tulad ng ibang baby na iyak nang iyak.Pinaandar niya ang kotse at iniwan doon si Shiela. Kailangan niyang makaalis agad doon. Kahit pa alam niyang walang makakakita sa kanya dahil masukal ang daan ay mabuti na yung sigurado.Tiningnan niya ang nasa front seat na mga gamit ni Tyler. Kumpleto naman doon... andoon na ang mga diaper at gatas nito. May mga damit na rin na pamalit si Tyler. Napangiti siya, kahit papaano ay concerned naman pala si Shiela kay Tyler. Kung siya lang kasi ay hindi niya ma-iisip na dalhan ng gamit ang batang kinidnap niya.Mga isang oras pa siyang nag-drive papunta sa bahay-bakasyunan niya. Sinigurado niyang mal
****************AMBER'S POV:Napangiti siya habang nagkakagulo na ngayon sa palasyo. Nasa likod siya ng kotse, hawak ang anak ni James at Beverly habang si Shiela ang nagda-drive ng get-away car nila."Good job, Shiela. May bonus ka sa akin mamaya." wika niya sa private nurse niya sa facility na binabayaran para tulungan siyang ilabas doon.Napangisi ito sa sinabi niya. "Salamat, Mam Amber. Pag nakuha ko na ang pera ay aalis na ako dito sa Scotland at magpakalayo-layo."Lihim siyang napangisi. Mukhang pera ang babaeng ito kaya nauto niya nang maigi. Tinapalan niya lang ito ng pera at bumigay na kaagad.Hindi naman kasi siya baliw. Nagbaliw-baliwan lang siya noong ikukulong na dapat siya dahil sa ginawa niyang panloloko sa mga Blacksmith.Mas gugustuhin niyang malagay sa mental facility kaysa sa kulungan. Mahirap na kapag sa kulungan... sa ganda niyang iyon ay baka pagpasa-pasahan pa siya ng mga pulis. Noon pa man ay nakikita na niya ang mga titig ng mga pulis sa kanya noong kasama n