Ang sarap ng panaginip niya... kiramdam niya ay hinihele siya sa alapaap. May kung anong kumikiliti sa kanyang pagkababae…"ahhh…" Napapaungol siya. Shit, anong klaseng panaginip ito? First time niyang magkaroon ng ganitong panaginip. Dahil ba ito sa pelikulang napanood niya? Nadala yata siya sa eksena nina Anne Hathaway at Nicholas Galitzine, hanggang sa pagtulog ay naiisip pa rin niya! Nagwe-wet dreams ba siya?""Ohhh… ahh…" ungol niya. Pero bakit habang tumatagal ay mas lalong sumasarap ang pakiramdam niya? Basa na ang kepyas niya. Shit, baka naihi ako sa kama!" wika niya sa isip at biglang napabalikwas. Nakakahiya iyon kay James kapag nagkataon!Akmang babangon siya mula sa mga mabigat na bagay na pumipigil sa kanyang dalawang hita. Sinilip niya ang kumot sa loob at nakita niya si James sa pagitan ng dalawang hita niya, kinakain ang kepyas niya…Kaya pala sarap na sarap siya… Totoo palang nangyayari iyon at hindi lang panaginip! "W-what are you doing?" natatarantang tanong niya ka
Hindi niya alam kung ano ang isasagot, pero tumango siya. Napangisi si James, at sa likod ng kanyang ngiti, may kaunting pangamba ang bumabalot sa kanya.Wait! Have I really agreed to this? tanong niya sa sarili. Shit, nakaparupok na talaga nya! natigil sya pag-iisip ng dahan-dahang binuka ni James ang kanyang mga hita.... naalarma cya! Lumalaki ang kanyang mga mata sa pagkatakot at sabik, lalo na nang kumiskis ang dulo ng ari nito sa hiwa niya. Hinagod ni James ang kanyang hita, napakapit siya, napapa-iktad at muling nangisay sa labis na sensasyon.Hindi niya maintindihan ang kanyang nararamdaman sa mga sandaling iyon—bakit ganon na lang ang pagnanasang naramdaman nyang maangkin sya ni James. Parang may apoy na kumikilos sa kanyang tiyan, isang damdaming nag-aalab na hindi niya matakasan.Natauhan siya... bigla nyang tinulak si James. "Get off me!" muling sigaw niya, pumipiglas sya kahit alam niyang mas malakas ito kaysa sa kanya.“Oh no, sweetie… you won’t get rid of me that easily
*************JONIE:Nakalabas na siya ng ospital, at mabuti naman at walang komplikasyong nangyari sa anak niya sa sinapupunan. Fighter din ang anak niya—malakas ang kapit nito. Umuwi siya sa rancho upang makapagpahinga at makalanghap ng sariwang hangin.Kasalukuyan siyang nasa garden, at inaayos na nila ni Ken ang kanilang kasal. Gusto niyang makasal bago pa tuluyang lumaki ang tiyan niya. Napakasaya niya dahil matutupad na rin ang pinapangarap nilang kasal na daalwa. Sa tagal ng kanilang relasyon at sa pagkakaroon ng dalawang anak, matutuloy na ito sa wakas.Bahagya lang siyang nalulungkot ng maalalang wala pa rin silang balita kay Bebe. Mag-iisang linggo na at wala pa rin siyang impormasyon tungkol dito kaya’t nag-aalala siya sa pinsan niya. Tinatawagan niya ang cellphone nito, pero palaging naka-off. Lagi din siyang nanonood ng balita, hindi man nya hinihiling na may masamang balita tungkol dito pero disperada na cyang mahanap ang pinsan nya, umaasang baka may maibalita tungkol
Akmang aalis na siya at babalik sa kwarto nang makita niyang parating si Ken, buhat-buhat ang anak nilang si Gray."Babe, what are you doing here?" nakangiting wika ni Ken habang papalapit sa kanya."Nagpapahinga lang," sagot niya. Umupo ang dalawa sa tabi niya."Mommy, nag-horse riding kami ni Daddy! Tinuturuan niya akong mangabayo," masayang sabi ni Gray. Napangiti siya sa sinabi ng anak niya. Habang lumalaki ito ay lalong nahuhumaling sa pangangabayo, mana talaga sa ama at lolo nito."Mag-ingat ka palagi habang nangangabayo, anak ha," paalala niya kay Gray."Yes, Mommy! Nandiyan naman lagi si Daddy to guide me.""Don’t worry about your son, babe. Magaling ‘yan, mana sa akin," nakangising wika ni Ken sa kanya."Sino nga pala ang kausap mo sa telepono kanina? I’ve seen you from afar na may kausap ka.""Ha... ah, si Bebe ‘yun tumawag," nag-aalangang wika niya. Hindi pa rin ito komportable kapag si Bebe ang pinag-uusapan."Si Tita Bebe? I miss Tita Bebe already, Mommy! Where is she? Sa
Pagpasok nila sa kwarto, sinil agad siya ni Ken ng halik."Ano ba, para ka namang maagawan eh!" kunwaring reklamo niya, pero dinakmal agad ni Ken ang kanyang dibdib.Bigla naman itong nahimasmasan at tumigil. "Sige, dahan-dahanin natin. Naalala ko, buntis ka pala, Babe," ani Ken, nakangiti. "Nakakagigil ka kasi kahit buntis. Do you want to take a shower first?" puno ng pagnanasa ang mga tingin nito sa kanya. Tumango naman siya.Magkahawak-kamay silang pumasok sa banyo. Bumungad sa kanila ang jacuzzi na kamakailan lang pina-install ni Ken para daw makapag-relax siya lagi. "Magbabad tayo sa jacuzzi, Babe," sabi ni Ken sabay timpla ng tubig.Pagkatapos ay inumpisahan siya nitong hubaran. Tumayo lang siya sa harap nito at nagpaubaya, parang prinsesang pinagsisilbihan.Nang kapwa na silang walang saplot, inalalayan siya ni Ken na pumasok sa jacuzzi. Maligamgam lang ang tubig, at naramdaman agad niya ang ginhawa sa katawan. Inalalayan siya ni Ken na umupo. Magkaharap sila doon.Napapikit siy
*******************BEBE POV:Nagising siya sa ingay ng ring ng telepono ni James. Magkatabi silang nakatulog sa kwarto niya. Simula nang may nangyari sa kanila ni James, doon na ito natutulog sa tabi niya, at walang gabi na hindi sila nagniniig. Halos dalawang linggo na rin ang nakakaraan mula nang kinidnap siya nito.Dahan-dahang kinuha ni James ang kamay niya na nakayakap sa dibdib nito at marahang tumayo para sagutin ang telepono. Ang hindi nito ala ay nagising na rin siya.Lumabas ito ng kwarto. Dahan-dahan din siyang tumayo at sinundan ang lalaki."Hello?" mahinang sagot ni James sa telepono. Ayaw nitong gumawa ng anumang ingay. Malamang, ayaw nitong marinig niya ang pag-uusap nila ng tumatawag.Nakikinig lang siya sa sinasabi ni James, pero hindi niya naririnig kung sino ang nasa kabilang linya. Sa hula niya, si Ate Jonie niya iyon."O-okay, sige. Gagawan ko ng paraan. Update kita bukas," narinig niyang sabi ni James sa kausap saka pinatay na nito ang telepono. Napansin niyang
"H-Hello, Ate?" mahina niyang sabi habang pinipigilang humagulgol. Tama nga si James—wala na talaga itong galit sa kanya, pero nararamdaman niya pa rin ang hiya sa lahat ng nagawa niya. Humingi siya ng tawad sa lahat ng kasalanan niya.Sa kabila ng lahat, pinipilit pa rin ni Jonie na patawarin siya. Ramdam niya ang pag-aalala nito, na para bang gusto siyang yakapin sa kabila ng tawag."Ate... hayaan mo muna ako, ha? Babalik ako kapag handa na ako. Hindi pa ako handa makipagkita sa lahat. Nahihiya ako sa ginawa ko sa inyo..." umiiyak niyang sabi."Okay lang, Bebe. Magpahinga ka muna. Pero dapat sa kasal ko ay nandito ka na," masayang sagot ni Jonie."Opo, Ate," sagot niya, kahit hindi masyadong maintindihan ang sinabi nito. Pagkatapos ng tawag, inabot na niya ang telepono kay James at pinunasan ang mga luha. "O-okay, sigurado na hindi na nila ako ipapahanap.""Buti naman," sagot ni James. "Pero babalik ako ng Manila mamaya. Kailangan kong tumulong sa pag-aayos ng kasal nina Jonie at Ke
*************KEN POV:Kasalukuyan silang nasa ospital ni Jonie para magpa-checkup. Hindi niya kailanman pinalalampas ang pagsama sa asawa tuwing may checkup ito sa doktor.Pinangako nya iyon sa sarili na personal nyang aalagaan ang asawa sa pagbubuntis nito dahil hindi nya iyon na experience noong pinagbubuntis nito si Gray."Doc, kamusta po ang baby namin?" tanong niya sa doktor."The baby is fine, Mr. Enriquez. Malakas ang heartbeat niya, ibig sabihin, healthy siya. Kailangan lang ng konting pag-iingat dahil ayaw nating maulit ang nangyari noon. Baka sa susunod ay hindi na makaligtas si baby, pati na rin si Jonie," wika ng doktor, na tumutukoy sa pagkahulog ni Jonie sa hagdan. "Pero huwag kang mag-alala, Mr. Enriquez, alam kong iingatan mo ang asawa mo kaya hindi na mangyayari iyon," dagdag pa ng doktor nang makita ang nag-iba ang ekspresyon sa mukha ni Ken.Magkahalong lungkot at galit ang naramdaman niya sa narinig mula sa doktor. "Yes, doc, iingatan ko ang mag-ina ko," sabi niya
"Fuck! Napakasarap mo pala talaga, Amber... Kaya pala patay na patay si Alastair sa'yo! Pero hindi ako tutulad sa kanya... Hindi ako mahuhulog sa bitag mo... Ammhhh... Ammhhh... Aammhh..."Halos masubsob na siya sa kama sa pagkadyot nito sa kanya, pero wala siyang magawa. Hawak siya nito sa leeg, at kung mapatay niya man ito doon, siguradong hindi rin siya makakaligtas dahil marami itong bodyguard sa labas.Lihim siyang humahagulgol. Ano ba itong ginagawa niya sa sarili niya?"Ahhh...hhh..." mahabang ungol ni Douglas nang nilabasan na ito sa loob niya. Diring-diri siya, pero hindi niya maipakita dito.Nang makahuma ay tumayo ito at nagsara ng zipper. "Magbihis ka na at sasama ka sa akin," utos nito."S-saan?" tanong niya habang tinatakpan ng kumot ang hubad niyang katawan. Nandidiri siya sa mga titig ni Douglas sa kanya."Sasama ka sa bahay ko. Doon ka na titira simula ngayon."Napayuko siya. Ito ba ang gusto niya? Ang plano niya kanina ay hindi umayon sa kanya. Ang akala niya ay mauu
Hindi niya alam kung matutuwa o malulungkot sa nalaman na hindi naman pala siya totoong anak ng mga magulang niya. Sabagay, okay na din iyon para hindi siya makonsensya sakaling ipasara ng mga Blacksmith ang mga negosyo nito at maghirap dahil sa kanya.Muling nag-ring ang cellphone niya. Si Douglas na ang tumawag. Agad niyang sinagot ang tawag nito."Hello, honey! Where are you?""Andito lang ako sa labas. Sigurado ka bang safe diyan?""Oo naman. Maingat ako, noh.""Sige, punta na ako. Sabik na ako sa'yo." Humalakhak pa ito na parang demonyo bago patayin ang telepono.Inayos niya ang sarili. Nilipat niya si Tyler sa sofa para hindi ito madistorbo sa gagawin nila mamaya ni Douglas.Maya-maya ay narinig niyang may kumatok sa pinto. Agad siyang lumapit at pinagbuksan iyon, pero napalis ang ngiti niya nang makitang hindi ito nag-iisa. Marami itong kasamang mga bodyguard."B-bakit ka pa nagdala ng bodyguard?" nagtatakang tanong niya. Nakakatakot ang mga bodyguard nito."Mahirap na... Alam
AMBER'S POV:Nagmamaneho siya papunta ng siyudad. Nabibingi na siya sa iyak ni Tyler, paubos na kasi ang gatas nito. Hindi niya naman akalain na malakas pala itong dumede kaya mabilis lang maubos ang gatas na dala ni Shiela. Kailangan nilang lumabas para bumili ng gatas at pagkain. Tumigil muna siya sandali para padedein ito. Hindi naman ito titigil sa kakaiyak dahil gutom, kaya wala siyang magawa kundi tumigil muna para padedein ito.Ngayon niya lang narealize na mahirap pala ang maging ina. Pero okay lang, dapat masanay na siya dahil inako niya na ang maging anak si Tyler. Nang tumigil na ito sa kakaiyak at nakatulog na ay muli niya itong nilagay sa passenger's seat. May ginawa siyang harang na unan doon para hindi mahulog si Tyler sakaling nagmamaneho siya.Pinaandar niya ang maliit na TV para malibang naman siya habang nagda-drive. Sakto naman na balita ang nabungaran niya."Kita mo nga naman... nakita na pala ang bangkay ni Shiela?" aniya habang nanonood ng TV. Nakita na ng mga p
'Iho... ang pinakaimportante ngayon ay mahanap natin si Tyler. Kapag nakita na siya ay saka natin harapin ang iba pang mga problema. Kung talagang mahal mo ang mag-ina mo ay ipakita mo sa kanila at ipaglaban mo ang pamilya mo." Tumango siya at tila nabuhayan ng pag-asa, nagpapasalamat siya at andiyan palagi ang mommy niya na nakasuporta sa kanya. Kinuha niya ang telepono at tinawagan ang isang kaibigan na imbestigador. Bakit nga ba hindi niya naisip 'yun dati pa? Napuno kasi ng pag-aalala ang utak niya sa anak at hindi niya naisip na tawagan ang kaibigang imbestigador. "Hello, bro." Bungad niya ng sagutin ni Froilan ang tawag niya. "What up, bro?" "I need your help. Kinidnap ang anak ko ni Amber Moray." "What? Was she supposed to be in a mental facility?" "Yes, pero nakatakas siya at kinidnap niya ang anak ko." "Damn!" mura ni Froilan nang marinig ang kwento niya. "Bigyan mo ako ng detalye at ng mapag-aralan ko ang kaso niya. Hihingi ako ng tulong sa mga kaibigan kong i
"Tumahan ka, Evelyn! Hindi makakatulong ang pag-iyak mo. Ang dapat nating isipin ay kung ano ang gagawin para lalo mapabilis ang paghanap sa baliw na Amber na 'yun at sa apo natin!" matigas na wika ni Tita Beth. Sandaling tumigil ang mommy niya sa pag-iyak. Nagpunas ito ng mga luha bago magsalita. "Tama ka, Beth. Magbabayad ang babaeng 'yun kapag nahuli natin siya. Sisiguraduhin kong liliit ang mundo niya. Hindi na siya makakalabas pa ng kulungan!" galit din na wika ng mommy niya. "Iho, tawagan mo ang mga magulang ni Amber. Gusto ko silang makausap." utos ng mommy niya. Kinuha niya ang cellphone at dinayal ang number ni Leo Moray, ang ama ni Amber. "Iho, kamusta? Napatawag ka?" Sa tono ng pagsagot nito, parang wala itong alam sa mga nangyayari. "Mom wants to talk to you..." sambit niya saka pinasa ang telepono sa mommy niya. "Leo! Where is your daughter?" galit na sabi ng mommy nya "What do you mean where is my daughter? Di ba nasa mental facility siya?" "Nakatakas siya at k
Napabuntong-hininga na lang siya... "Officer, ano po ang pakay niyo? Bakit kayo pumunta dito?" tanong ni Bebe sa mga pulis. "Ipapaalam lang po namin na nakita na namin si Shiela, ang private nurse ng anak niyo." "Huh? Saan niyo siya nakita? Nakita niyo din ba ang anak ko? Nahuli niya ba siya?" sunod-sunod na tanong ni Bebe. "Ikinalulungkot ko pong ibalita na wala nang buhay si Shiela nang matagpuan namin sa bangin. May saksak siya sa tagiliran, at mukhang doon ginawa ang krimen para hindi mahanap kaagad. Ang hinala po namin ay si Amber ang may gawa nun sa nurse." "Diyos kooo! Huhuhuh... si Tyler... saan na naman si Tyler? Baka wala na din buhay ang anak ko katulad ni Shiela, huhuhu..." hagulgol ni Bebe. Maging siya ay humagulhol na rin. Hindi niya lubos maisip na wala na ang anak nila. "Hindi pa naman tayo sigurado, Madam Beverly. Wala po kaming nakitang ibang katawan doon bukod kay Shiela. May posibilidad na buhay pa ang anak niyo at kasama ni Amber ngayon sa pagtatago." "Plea
******************JAMES' POV:Awang-awa na siya kay Bebe. Nasa kwarto na lang ito at nakatulala, minsan ay bigla na lang itong iiyak. Magda-dalawang linggo na pero hindi pa rin nila nakikita si Amber at ang anak nilang si Tyler. Maging siya ay napanghihinaan na rin ng loob pero kailangan niyang magpakalakas para kay Bebe. Kung magpapakita siyang kahinaan, ano na lang ang mangyayari sa kanilang dalawa?Nakakalabas na rin ang mommy niya sa ospital. Kinuwento nito na si Shilea na private nurse ni Tyler nga ang may gawa kung bakit ito nawalan ng malay sa garden. Pinainom daw ito ng inumin na may pampatulog kaya ito nawalan ng malay para maitakas si Tyler.Mabuti na lang at nakita ni Logan na nakabulagta si Mommy sa garden, pero wala na si Shiela at si Tyler. May sumundo daw dito na isang puting kotse na ang hinala nila ay si Amber. Napagplanuhan talaga ng dalawa ang gagawin para makidnap si Tyler. Tamang-tama naman sa araw na iyon na wala sila ni Bebe, at pinagsisisihan niya iyon dahil h
Nanlilisik ang mga mata niyang tinititigan si Shiela na wala nang buhay sa ibaba ng bangin.Nang masiguradong wala na itong buhay ay muli siyang sumakay sa kotse. Mabuti na lang at tulog pa ang anak ni Beverly at James, hindi siya mahihirapan sa pagmamaneho.Bilib din naman siya sa batang ito at hindi naman ito sakit sa ulo. Tulog lang ito nang tulog, di tulad ng ibang baby na iyak nang iyak.Pinaandar niya ang kotse at iniwan doon si Shiela. Kailangan niyang makaalis agad doon. Kahit pa alam niyang walang makakakita sa kanya dahil masukal ang daan ay mabuti na yung sigurado.Tiningnan niya ang nasa front seat na mga gamit ni Tyler. Kumpleto naman doon... andoon na ang mga diaper at gatas nito. May mga damit na rin na pamalit si Tyler. Napangiti siya, kahit papaano ay concerned naman pala si Shiela kay Tyler. Kung siya lang kasi ay hindi niya ma-iisip na dalhan ng gamit ang batang kinidnap niya.Mga isang oras pa siyang nag-drive papunta sa bahay-bakasyunan niya. Sinigurado niyang mal
****************AMBER'S POV:Napangiti siya habang nagkakagulo na ngayon sa palasyo. Nasa likod siya ng kotse, hawak ang anak ni James at Beverly habang si Shiela ang nagda-drive ng get-away car nila."Good job, Shiela. May bonus ka sa akin mamaya." wika niya sa private nurse niya sa facility na binabayaran para tulungan siyang ilabas doon.Napangisi ito sa sinabi niya. "Salamat, Mam Amber. Pag nakuha ko na ang pera ay aalis na ako dito sa Scotland at magpakalayo-layo."Lihim siyang napangisi. Mukhang pera ang babaeng ito kaya nauto niya nang maigi. Tinapalan niya lang ito ng pera at bumigay na kaagad.Hindi naman kasi siya baliw. Nagbaliw-baliwan lang siya noong ikukulong na dapat siya dahil sa ginawa niyang panloloko sa mga Blacksmith.Mas gugustuhin niyang malagay sa mental facility kaysa sa kulungan. Mahirap na kapag sa kulungan... sa ganda niyang iyon ay baka pagpasa-pasahan pa siya ng mga pulis. Noon pa man ay nakikita na niya ang mga titig ng mga pulis sa kanya noong kasama n