JONIE: Naiwan cya sa sofa nakatulala... iniwan cya ni Ken... pumasok na ito sa kwarto. Isang libong porsentong pagpipigil ang ginawa nya hindi lang matuloy ang ginagawa ni Ken sa kanya.. Kapag pinayagan nyang may mangyari un ay talo na cya sa laban.. alam nyang nilalandi lang cya nito para makuha cya. Hindi cya naniniwala sa mga matamis na salita nito. Sa apat na bwan na nakasama nya ang boss sa opisina ay alam na alam na nya ang karakas nito pagdating sa babae at hinding hindi cya makakapayag na magiging isa cya doon sa mga babaeng pinagsawaan nito saka itapon na parang basahan. Marami pa cyang plano sa buhay at hindi kasama si Ken doon.. In fact ito ang sisira sa mga plano nya. Kapag mainlove cya dito ay tapos na ang laban! Pululutin nalang cya sa kangkungan. Hindi pa naman nya alam ang gagawin! Wala pa cyang experience sa lalaki kaya natatakot sya para sa sarili. Itutuloy nya ang pangako na ibibigay nya lang ang sarili sa taong mamahalin nya habang buhay at malabong si
KENNETH POV: SHIT!!!! Usal nya ng makalabas na si Jonie sa banyo.....hindi nya akalain na kinaya nyang pigilin ang sarili na hindi maangkin si Jonie doon mismo sa banyo. Ang akala nya ay naka-alis na ito kanina sa condo ng hindi na nya nakita ito sa sofa... maaga cyang nagising kanina para mag jogging. Naabutan nya si Jonie doon.... doon nakatulog ang dalaga kagabi... hindi na ito nakalipat sa kwarto dahil sa din siguro sa kakapanood ng tv.... Sya pa nga nag patay ng tv... nakatulugan nito ang pinapanood. Pinagmasdan nya ang dalaga habang natutulog ito kanina. napakaganda talaga ni Jonie.. Para itong angel kung matulog... Kinumutan nya muna ito bago umalis para mag jogging. Pagbalik nya galing sa pagjo-jogging ay wala na ito sa sofa.. ang akala nya ay umalis na ito para pumunta ng opisina nang may narinig cyang parang naliligo sa banyo... Nagulat cya mg makita ang dalaga doon habang naliligo.. hindi ito nag abala na mag sara ng pinto. malamang ay akala nito ay umalis
"Ngeeee.. Alis ka na.. tawagan mo nalang ako kapag babalik ka na para ipaghanda kita ng gusto mong kainin...." wika nya kay Ken. Mas gusto nyang umalis muna ito dahil hindi pa cya handa ulit pagkatapos ng nangyari sa kanila kanina sa banyo.. Nasa loob na sila ng elevator pababa ng condo.... silang dalawa lang ang naroon kaya malaya silang makapag-usap "Promise?" "Oo naman! Makabayad man lang ako sa utang na loob ko sayo..." "Hindi utang na loob to Jonie.... Binayaran kita kaya andito ka... kahit pa alam ko na labag sa loob mo ito.." Nakita nyang nalungkot ito sa sinabi nito.. gusto sana nyang sabihin na hindi ito labag sa loob nya. Siguro noong una pero ngayon ay masaya cyang ginagawa ito... masaya cyang pinagsisilbihan ang lalaki. "Huuu!... drama ka pa jan Sir..hindi bagay sayo!!!" Sambit nya para pasahayinn ito. "Oh oww!..." nakangiting sambit ni Ken. "What????" Nagulat cya ng maalala ang sinabi. "Ay sorry!...." wika nya saka tinakpan ng kamay ang bibig.. nagkamali na naman
Binaling nya ang sarili sa trabaho kaya hindi nya napansin ang pagdating ni James.. "Hi beautiful!.." bati ni James sa kanya. Matalik itong kaibigan ng boss nya, matagal na nyang naramdaman na parang may pagtingin ito sa kanya dahil lagi itong nagpapahaging pero hindi nya iyon pinapansin. Technically ay bosss nya din itong si James dahil business partner ito ng boss nya na si Ken. Umupo ito sa silya sa harap ng table nya."Sir James ikaw pala... nasa loob po si Sir Ken." nakangiting wika nya. "Akala ko ba nasa Pampanga sya?" nagtatakang tanong nito. "Ah eh.. ewan ko po. puntahan mo nalang sya sa loob. Pag-iiwas nya. Baka mahalata ito sa kanilang dalawa... Ewan ba nya, hindi talaga cya makapag tago ng sekreto. parang feeling nya guilty cya lagi. Ayaw nya ng ganitong feeling. Hindi cya makagalaw ng maayos. Tumayo ito at pumasok sa office. Hindi na ito nag abala pang kumatok. "Hey bro... Bakit andito ka? akala ko ba nasa Pampanga ka?" "At bakit andito ka din kung ang alam
Nagbyahe na sila papuntang Pampanga. Nagkwentuhan lang sila sa byahe ng kung ano-ano. Masarap kausap si Jonie, masayahin ito... lahat ng joke nya ay tinatawanan ng dalaga. Hindi nya tuloy alam kung totoong nakakatawa cya o pinagbibigyan lang cya nito para hindi cya mapahiya.Pero sa palagay nya ay hindi naman pilit ang mga tawa nito. Mababaw lang kasi ang kaligayahan nito. Napakasarap sa pakiramdam nakakatawa na din sya dahil kay Jonie. Kapag sa opisina kasi ay napaka seryoso nya.. puro lang cya trabaho. "Do you want something to eat? May chips and soda jan sa likod." Wika nya. "Haay salamat, kanina pa ako gutom eh... Akala ko sa Pamapanga pa tayo makakakain!" Rekalamo naman ng dalaga sa kanya. Tumagilid si Jonie para kunin ang chips sa likod. Dahil sa laki ng boobs nito ay bahagyang nag tama ito sa braso nya. Lihim cyang napa-ungol pero isinawalang bahala nya yun. Mahirap na... nag da-drive cya kaya hindi cya pwedeng mag-imagine ng kung ano-ano ngayun. Binuskan ni Jonie ang c
JONIE POV: Nang makarating na sila bahay ni Ken sa Pampanga ay ngayun nya lang narealise ang nagawa nya. Paano kung mag tanong ang Papa nito kung sino sya? Ano ang isasagot nya? Bigla cyang kinabahan... papasok na ang sasakyan sa gate. May isang matandang naka wheelchair ang naka abang sa pag dating nila, malamang yun ang Papa ni Ken. Naunang bumaba si Ken sa sasakyan saka cya pinagbuksan ng pinto. Ayaw nya sana na gawin iyon ng binata pero mabilis itong kumilos.... wala na cyang nagawa kundi bumaba ng sasakyan. "Hi Pa!" Masayang bati ni Ken... "Nakalabas ka na pala ng ospital Pa?" Wika ni Ken na humalik sa pisngi ng ama. "Oo kanina pa... hinihintay nga kita pero ang sabi ni Gener ay nasa Manila ka daw." "Sorry Pa... may emergency lang akong inayos doon. I'm glad na okay ka na.." "Yes anak sa awa ng Diyos ay hindi naman ako nabalian ng husto." wika ng Papa ni Ken pero ang atensyon nito ay sa kanya. "At sino itong magandang dilag na kasama mo?" Namula cya sa komento ng ama ni
Binitawan ni Ken ang kamay nya... pasimpleng sinulyapan nya ito... malungkot na ang mukha nito tila apektado ito sa sinabi ng Sir Gilbert. "Iha.. ano pala ang pinagkakaabalahan mo sa buhay?" magiliw na tanong ni Gilbert sa kanya. "Ah Sir... Executive secretary po ako si Sir Ken. Bago palang ako sa work. kakagraduate ko lang kasi from college mga.. 4 months palang po ako sa EK Builders." Paliwanag nya. "Ah ganun ba.. mabuti naman at kinuha ka agad ng anak ko. Mapili pa naman yan sa mga empleyado." "Shes a Summa com Laude Pa kaya deserve nya mabigyan ng break.." pagsali ni Ken sa usapan nila ng ama nito. "ohh.. matalino ka pala kung ganun.. I'm impressed! Saan nga pala ang mga magulang mo?" Bigla cyang nalungkot ng maalala ang mama nya na nasa ospital. Muntik na tumulo ang luha nya pero pinigilan nya agad. Nakakahiya naman kung doon pa cya mag-drama. Nakakahiya kay Sir Girlbert, baka sabihin nito dramatista cya. "Ahm may mother is a teacher po Sir... kaya lang nag-retire na c
KEN: Malaki ang ngiti sa labi ni Ken ng lumabas ng kwarto ni Jonie. Naka iskor na naman cya sa dalaga at may utang pa itong dalawang halik sa kanya. Hindi nya maintindihan ang sarili pero parang kontento na cya sa paghahalikan palang nila ni Jonie.. its so true and real! "Ken!..." Nagulat cya ng may tumawag sa kanya.... ang Papa nya na nasa labas na kwarto nito na mukhang hinihintay sya. Hindi nya akalain na gising pa ito dahil madaling araw na. Tinaon nya talaga na lumabas sa kwarto ni Jonie ng madaling araw para walang makakakita sa kanya. "Pa... why are you still awake?" "Hinanap kita... pumunta ako sa kwarto mo pero wala ka doon." "Ahm.. andoon lang po ako sa kwarto ni Jonie Pa... may pinag-usapan lang kaming importanteng bagay." Pagdadahilan nya."Anong klasing lalaki ka na tumatambay sa kwarto ng secretary mo kung wala naman kayong relasyon?" Galit ng Papa nya sa kanya. "Pa.. why don't you leave me alone!" Nawawalan na cya ng pasencya at maisagot. Hindi cya makakalus
*******************FE'S POV:Ilang buwan nang nasa London si Fe. Wala siyang ginawa doon kundi mamili at maglibot. Paminsan-minsan, bumibisita siya kay Bebe sa Scotland at pagkatapos ay babalik sa London.Napagod siya sa paggastos ng pera, lalo na't mag-isa lang siya. Hindi niya naramdaman ang saya. Hinahanap din ng katawan nya ang pagtatrabaho. Gusto na niyang bumalik sa Pilipinas pero nag-aalangan siya. Bakit wala pa ring balita tungkol sa kasal nila Clark at Cindy? Tanong niya sa sarili.Nag-book na cya ng ticket at next week na ang balik nya. Walang nakakaalam dahil gusto nyang surpresahin ang mga kaibigan.Nasa ganoon cyang pag-iisip nang mag-ring ang telepono niya... si Callum ang tumawag.Ngumiti siya... simula nang magkita sila sa Scotland ay madalas na silang mag-usap. Ipinahayag na din nito ang panlliligaw sa kanya."Hello?" sambit niya."Hello, Miss Beautiful!" napangiti cya sa bati nito. "Kumusta ka diyan?""Okay lang. Medyo nababagot na ako. Gusto ko nang umuwi sa Pili
***************“Damn!” mura niya. Nasa opisina siya at wala siyang ginawa kundi tawagan si Fe, pero hindi sinasagot ng dalaga ang telepono nito. Ilang araw na siyang tumawag kay Fe pero hindi siya pinapansin. Maging ang mga mensahe niya ay hindi nito sini-seen!Akala ko ba maayos na silang nag-usap na i-save nila ang friendship nila? Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nito kinakausap?Ang huling pag-usap nila ay dalawang linggo nang nakalipas, noong nasa ospital pa sila ng daddy niya.“Fuck!” Muling mura niya at tinapon ang telepono. Mabuti na lang at hindi ito nabasag. Napipikon na siya! Hindi niya talaga maintindihan si Fe... Ginagalit talaga siya nito!“Ano ang problema mo at bakit ka nagtatapon diyan?” Natatawang tanong ni Cindy nang pumasok sa opisina niya."Bakit andito ka?" Nakasalubong pa din ang kilay niya."I just want to visit my fiancé... Kung ikaw lang kasi aasahan ko ay hindi mo naman ako bibisitahin sa bahay. Nagdududa na si daddy sa atin!"Lalo siyang nainis s
***********************CLARK'S POV:Sa paglipas pa ng mga araw ay sila ni Cindy ang laging laman ng balita. Suhestiyon iyon ni Cindy na lagi silang lumabas para mabango ang pangalan niya sa media. At tama naman ito, siya ang laging angat sa rating at kulelat si Bryan. Paano kasi, wala naman itong ginawang tama kundi magmayabang.Kasalukuyan silang nasa isang fine dining restaurant... date nila sa gabing iyon. Extra sweet sila ni Cindy kahit pakitang-tao lang ito. Alam kasi nilang maraming press ang nakasunod sa mga galaw nila."Damn those press!" bulong niya habang kumakain sila."Hihihi... Relax ka lang kasi. Masyado ka kasing stiff. Let them! Kunyari hindi mo alam na nasa paligid lang sila. Good publicity din 'yan para sa'yo!" nakangiting wika ni Cindy saka siya hinalikan sa labi. Noong una ay nagulat siya pero hinayaan niya."Anong ginagawa mo, Cindy? You don’t have to do that..." pabulong na wika niya rito."Hihihi… It’s okay. Nag-eenjoy naman ako sa palabas natin."Napangiti siy
*********************FE'S POV:Namasa ng luha ang mga mata niya nang ibaba ang telepono. Kakatapos lang nila mag-usap ni Clark. Nasa isang coffee shop siya sa mga oras na 'yun at nakakahiya kung may makakitang lumuluha siya doon mag-isa. Isinuot niya ang malaking shades para walang makapansin sa pagluha niya.Habang nagkakape siya doon at napa-scroll sa social media, nakita niya ang pictures ni Clark at ni Cindy."Siya pala ang fiancée ni Clark..." bulong niya sa sarili habang tinitingnan nang maigi ang magandang mukha ng babae. Bigla siyang na-insecure. Ang ganda niya at very elegant kung tingnan sa picture."Wala na... finish na! Ikakasal na nga si Clark... Hindi na cya maghahabol sa akin...""’Di ba 'yun naman ang gusto mo? Kaya nga umiiwas ka na mag-usap kayo, 'di ba?" supalpal niya sa sarili.Oo nga't 'yun ang gusto niya dahil 'yun ang tama. Ikakasal na ito sa iba, at ayaw niyang siya ang maging dahilan kung hindi matuloy iyon. Sobrang mahal niya si Clark kaya ipapaubaya ito sa
"Hello, Fe, iha... Salamat sa pagtawag mo...." hinihingal na sambit ng daddy nya."Kamusta ka na, Tito Amado?" Naririnig niya ang usapan ng dalawa dahil ni-loud speaker muna ni Rosie ang telepono bago ibigay sa daddy nila, na ipinagpasalamat niya."I’m okay, iha. Eto... buhay pa...""Mabubuhay ka pa nang matagal, Tito. Masamang damo ka, remember?" biro ni Fe sa ama niya na ikinatawa naman nito.Pati siya ay lumambot ang puso sa pag-aalala ni Fe sa ama niya. Hindi pa rin nito nakakalimutan ang pamilya niya kahit pa may tampuhan silang dalawa."Ang sabi ni Clark ay nasa London ka daw... Ano naman ang ginagawa mo diyan, iha?""Ahm, nagbabakasyon lang, Tito. Para naman malibang nang konti.""Sana naman pag-ikinasal na itong best friend mo ay andito ka..." wika ng daddy niya saka tumingin sa kanya."Shit!" Gusto niyang agawin ang cellphone sa daddy niya at mag-explain kay Fe."Ahm... O-opo naman, Tito... Uuwi po ako diyan bago ang kasal ni Clark." Narinig niyang naging garalgal ang boses n
Magkakasundo pala tayo kung ganun, Mayor? Let’s keep each other’s secret, okay?"Maasahan mo ako diyan, Cindy. By the way, totoo ba ang sinabi ni Bryan na nagkaroon daw kayo ng relasyon dati?""Bryan who?" nagtatakang tanong nito."Bryan Mendoza.""Ah, that jerk! Of course not! Paano ko siya magugustuhan, eh lesbian nga ako! And between you and him? Mas pipiliin pa kita kaysa sa kanya. Ang hangin ng lalaking ‘yun!"Napangisi siya. "Salamat naman kung ganun. Nakatanggap din ako ng papuri mula sayo... kanina mo pa ako iniinsulto, eh!""Ahahah... Sorry. Straightforward lang kasi ako!" Wika nito saka sila nagtawanan. "Ikaw naman, ano ang nagpapigil sa'yo sa kasal na 'to? Sino ang maswerteng babae?""She is Fe, my best friend. Nasa London siya ngayon.""Oh..." wika lang ni Cindy saka muling uminom ng kape."Sorry....""Bakit ka nagso-sorry?""I feel sorry for you."Natahimik cya. "She’s my best friend. Nasanay na ako na lagi siyang nandiyan sa tabi ko, pero ngayon ay wala na siya." malungk
It's been a week, pero hindi pa rin nagkakamalay ang daddy niya. Pero sabi naman ng doctor na maganda ang response ng katawan nito kaya posible itong magising ano mang oras.Nasa opisina siya sa mga oras na 'yun. Nakatingin lang siya sa kisame at natutulala. Hanggang ngayon ay hindi pa sila nagkakausap ni Fe ulit. Hindi na ito tumawag sa kanya. Kung siya naman ang tatawag dito, hindi siya sinasagot. Hindi rin sine-seen ang mga messages niya."Ano kaya kung magpasuntok ulit ako para tawagan niya ulit ako? Damn! I miss her voice! I miss her..." wika niya.Maya-maya ay may kumatok sa pinto niya. Pumasok doon si Franco."Boss, tumawag po ang mommy mo. Nagising na daw si Sir Amado!""What?!" Biglang napabalikwas siya sa kinauupuan. "Bakit hindi siya tumawag sa akin?""Tumatawag daw siya pero hindi mo sinasagot."Napatingin siya sa kanyang cellphone. Marami ngang missed calls ang ina niya. Ganun ba siya katulala na pati ang tunog ng cellphone niya ay hindi niya napansin?Dinampot niya ang b
Nabaling ang atensyon nila nang may kumatok sa pinto. Tumigas ang bagang niya nang makita kung sino ang pumasok doon... si Bryan Mendoza.Councilor si Bryan sa kanilang distrito at magkaiba sila ng partido. Gusto nitong tumakbo ng Governador at kakalabanin cya."Good morning, Mayor!" Malapad ang ngiti nito na parang nakakaloko habang papalapit sa kanya. Nasa likod nito ang dalawang bodyguard.Halos magkaedaran lang sila ni Bryan, 32 din ito tulad niya. Parehas silang mga anak ng mga politiko kaya maaga silang nasabak sa politika."What are you doing here, Bryan?" walang emosyon na tanong niya."I'm just paying a visit to Tito Amado."Tiningnan niya ito nang masama. Hindi niya ito maakusahan nang harapan na ito ang pinaghihinalaan nila kung bakit inatake sa puso ang ama niya. Wala pa silang sapat na ebidensya kaya hindi sila pwedeng basta-basta na lang magbintang."Nabalitaan ko naospital pala si Tito, that's why I'm here.""Di mo na dapat ginawa 'yun, Bryan. Hindi ka na dapat nag-abal
"Ahm, kamusta ka? Nakita ko sa social media ang nangyari sa'yo sa airport.... Nasa Pilipinas ka na pala?""Ahm, I'm okay... hindi naman masakit ang suntok ng lalaki." Pagsisinungaling niya. Napatingin si Franco sa kanya at muntik nang matawa, pero tinitingnan niya ito ng masama. "Kakarating ko lang ng Pilipinas. Si Dad kasi nasa ospital.""Huh? What happened to Tito?""Inatake siya sa puso, and he's still unconscious," kwento niya. Sandali silang natahimik, tila nakikiramdaman."K-kamusta ka na diyan sa London? Bakit hindi mo sinabi sa akin na aalis ka pala...""Ahm... sayang naman kasi ang offer ni Tito Gregore kung hindi ko tatanggapin.""G-ganun ba? Kailan ka uuwi dito sa Pilipinas?""I don't know. Naka-indefinite leave naman ako, might as well sulitin ko na."Nalungkot siya sa sagot ni Fe. "Ahm, Fe... can we talk?""Ahh, I have to go. Tumawag lang talaga ako to check on you. Medyo nag-worry kasi ako nang makita ko sa social media na sinuntok ka. I have to go. Mag-ingat ka, ha... b