JONIE: Naiwan cya sa sofa nakatulala... iniwan cya ni Ken... pumasok na ito sa kwarto. Isang libong porsentong pagpipigil ang ginawa nya hindi lang matuloy ang ginagawa ni Ken sa kanya.. Kapag pinayagan nyang may mangyari un ay talo na cya sa laban.. alam nyang nilalandi lang cya nito para makuha cya. Hindi cya naniniwala sa mga matamis na salita nito. Sa apat na bwan na nakasama nya ang boss sa opisina ay alam na alam na nya ang karakas nito pagdating sa babae at hinding hindi cya makakapayag na magiging isa cya doon sa mga babaeng pinagsawaan nito saka itapon na parang basahan. Marami pa cyang plano sa buhay at hindi kasama si Ken doon.. In fact ito ang sisira sa mga plano nya. Kapag mainlove cya dito ay tapos na ang laban! Pululutin nalang cya sa kangkungan. Hindi pa naman nya alam ang gagawin! Wala pa cyang experience sa lalaki kaya natatakot sya para sa sarili. Itutuloy nya ang pangako na ibibigay nya lang ang sarili sa taong mamahalin nya habang buhay at malabong si
KENNETH POV: SHIT!!!! Usal nya ng makalabas na si Jonie sa banyo.....hindi nya akalain na kinaya nyang pigilin ang sarili na hindi maangkin si Jonie doon mismo sa banyo. Ang akala nya ay naka-alis na ito kanina sa condo ng hindi na nya nakita ito sa sofa... maaga cyang nagising kanina para mag jogging. Naabutan nya si Jonie doon.... doon nakatulog ang dalaga kagabi... hindi na ito nakalipat sa kwarto dahil sa din siguro sa kakapanood ng tv.... Sya pa nga nag patay ng tv... nakatulugan nito ang pinapanood. Pinagmasdan nya ang dalaga habang natutulog ito kanina. napakaganda talaga ni Jonie.. Para itong angel kung matulog... Kinumutan nya muna ito bago umalis para mag jogging. Pagbalik nya galing sa pagjo-jogging ay wala na ito sa sofa.. ang akala nya ay umalis na ito para pumunta ng opisina nang may narinig cyang parang naliligo sa banyo... Nagulat cya mg makita ang dalaga doon habang naliligo.. hindi ito nag abala na mag sara ng pinto. malamang ay akala nito ay umalis
"Ngeeee.. Alis ka na.. tawagan mo nalang ako kapag babalik ka na para ipaghanda kita ng gusto mong kainin...." wika nya kay Ken. Mas gusto nyang umalis muna ito dahil hindi pa cya handa ulit pagkatapos ng nangyari sa kanila kanina sa banyo.. Nasa loob na sila ng elevator pababa ng condo.... silang dalawa lang ang naroon kaya malaya silang makapag-usap "Promise?" "Oo naman! Makabayad man lang ako sa utang na loob ko sayo..." "Hindi utang na loob to Jonie.... Binayaran kita kaya andito ka... kahit pa alam ko na labag sa loob mo ito.." Nakita nyang nalungkot ito sa sinabi nito.. gusto sana nyang sabihin na hindi ito labag sa loob nya. Siguro noong una pero ngayon ay masaya cyang ginagawa ito... masaya cyang pinagsisilbihan ang lalaki. "Huuu!... drama ka pa jan Sir..hindi bagay sayo!!!" Sambit nya para pasahayinn ito. "Oh oww!..." nakangiting sambit ni Ken. "What????" Nagulat cya ng maalala ang sinabi. "Ay sorry!...." wika nya saka tinakpan ng kamay ang bibig.. nagkamali na naman
Binaling nya ang sarili sa trabaho kaya hindi nya napansin ang pagdating ni James.. "Hi beautiful!.." bati ni James sa kanya. Matalik itong kaibigan ng boss nya, matagal na nyang naramdaman na parang may pagtingin ito sa kanya dahil lagi itong nagpapahaging pero hindi nya iyon pinapansin. Technically ay bosss nya din itong si James dahil business partner ito ng boss nya na si Ken. Umupo ito sa silya sa harap ng table nya."Sir James ikaw pala... nasa loob po si Sir Ken." nakangiting wika nya. "Akala ko ba nasa Pampanga sya?" nagtatakang tanong nito. "Ah eh.. ewan ko po. puntahan mo nalang sya sa loob. Pag-iiwas nya. Baka mahalata ito sa kanilang dalawa... Ewan ba nya, hindi talaga cya makapag tago ng sekreto. parang feeling nya guilty cya lagi. Ayaw nya ng ganitong feeling. Hindi cya makagalaw ng maayos. Tumayo ito at pumasok sa office. Hindi na ito nag abala pang kumatok. "Hey bro... Bakit andito ka? akala ko ba nasa Pampanga ka?" "At bakit andito ka din kung ang alam
Nagbyahe na sila papuntang Pampanga. Nagkwentuhan lang sila sa byahe ng kung ano-ano. Masarap kausap si Jonie, masayahin ito... lahat ng joke nya ay tinatawanan ng dalaga. Hindi nya tuloy alam kung totoong nakakatawa cya o pinagbibigyan lang cya nito para hindi cya mapahiya.Pero sa palagay nya ay hindi naman pilit ang mga tawa nito. Mababaw lang kasi ang kaligayahan nito. Napakasarap sa pakiramdam nakakatawa na din sya dahil kay Jonie. Kapag sa opisina kasi ay napaka seryoso nya.. puro lang cya trabaho. "Do you want something to eat? May chips and soda jan sa likod." Wika nya. "Haay salamat, kanina pa ako gutom eh... Akala ko sa Pamapanga pa tayo makakakain!" Rekalamo naman ng dalaga sa kanya. Tumagilid si Jonie para kunin ang chips sa likod. Dahil sa laki ng boobs nito ay bahagyang nag tama ito sa braso nya. Lihim cyang napa-ungol pero isinawalang bahala nya yun. Mahirap na... nag da-drive cya kaya hindi cya pwedeng mag-imagine ng kung ano-ano ngayun. Binuskan ni Jonie ang c
JONIE POV: Nang makarating na sila bahay ni Ken sa Pampanga ay ngayun nya lang narealise ang nagawa nya. Paano kung mag tanong ang Papa nito kung sino sya? Ano ang isasagot nya? Bigla cyang kinabahan... papasok na ang sasakyan sa gate. May isang matandang naka wheelchair ang naka abang sa pag dating nila, malamang yun ang Papa ni Ken. Naunang bumaba si Ken sa sasakyan saka cya pinagbuksan ng pinto. Ayaw nya sana na gawin iyon ng binata pero mabilis itong kumilos.... wala na cyang nagawa kundi bumaba ng sasakyan. "Hi Pa!" Masayang bati ni Ken... "Nakalabas ka na pala ng ospital Pa?" Wika ni Ken na humalik sa pisngi ng ama. "Oo kanina pa... hinihintay nga kita pero ang sabi ni Gener ay nasa Manila ka daw." "Sorry Pa... may emergency lang akong inayos doon. I'm glad na okay ka na.." "Yes anak sa awa ng Diyos ay hindi naman ako nabalian ng husto." wika ng Papa ni Ken pero ang atensyon nito ay sa kanya. "At sino itong magandang dilag na kasama mo?" Namula cya sa komento ng ama ni
Binitawan ni Ken ang kamay nya... pasimpleng sinulyapan nya ito... malungkot na ang mukha nito tila apektado ito sa sinabi ng Sir Gilbert. "Iha.. ano pala ang pinagkakaabalahan mo sa buhay?" magiliw na tanong ni Gilbert sa kanya. "Ah Sir... Executive secretary po ako si Sir Ken. Bago palang ako sa work. kakagraduate ko lang kasi from college mga.. 4 months palang po ako sa EK Builders." Paliwanag nya. "Ah ganun ba.. mabuti naman at kinuha ka agad ng anak ko. Mapili pa naman yan sa mga empleyado." "Shes a Summa com Laude Pa kaya deserve nya mabigyan ng break.." pagsali ni Ken sa usapan nila ng ama nito. "ohh.. matalino ka pala kung ganun.. I'm impressed! Saan nga pala ang mga magulang mo?" Bigla cyang nalungkot ng maalala ang mama nya na nasa ospital. Muntik na tumulo ang luha nya pero pinigilan nya agad. Nakakahiya naman kung doon pa cya mag-drama. Nakakahiya kay Sir Girlbert, baka sabihin nito dramatista cya. "Ahm may mother is a teacher po Sir... kaya lang nag-retire na c
KEN: Malaki ang ngiti sa labi ni Ken ng lumabas ng kwarto ni Jonie. Naka iskor na naman cya sa dalaga at may utang pa itong dalawang halik sa kanya. Hindi nya maintindihan ang sarili pero parang kontento na cya sa paghahalikan palang nila ni Jonie.. its so true and real! "Ken!..." Nagulat cya ng may tumawag sa kanya.... ang Papa nya na nasa labas na kwarto nito na mukhang hinihintay sya. Hindi nya akalain na gising pa ito dahil madaling araw na. Tinaon nya talaga na lumabas sa kwarto ni Jonie ng madaling araw para walang makakakita sa kanya. "Pa... why are you still awake?" "Hinanap kita... pumunta ako sa kwarto mo pero wala ka doon." "Ahm.. andoon lang po ako sa kwarto ni Jonie Pa... may pinag-usapan lang kaming importanteng bagay." Pagdadahilan nya."Anong klasing lalaki ka na tumatambay sa kwarto ng secretary mo kung wala naman kayong relasyon?" Galit ng Papa nya sa kanya. "Pa.. why don't you leave me alone!" Nawawalan na cya ng pasencya at maisagot. Hindi cya makakalus
"Hayup ka! Dapat hindi na lang ako sumama sa'yo! Dapat nanatili na lang ako sa ospital!""Para ano!? Para makasumbong ka sa daddy mo? Napakatigas talaga ng ulo mo. Sabi ko wag kang magsumbong, 'di ba???" napangiwi sya sa sakit dahil sinabunutan cya nito sa buhok."Ginagalit mo talaga ako, ha!" sigaw nito saka kinuha ang cellphone. Hinanap nito ang sex video niya. Akmang ipo-post nito nang pinigilan niya ang kamay nito."NO!...." sigaw niya saka inaagaw ang cellphone. Nag-aagawan sila sa loob ng kotse hanggang sa tinulak siya nito at tumama ang ulo niya sa pinto ng kotse, napangiwi siya sa sakit.Nakita na lang niya na ngumisi si Bryan habang nakatingin sa cellphone. Napapikit na lang siya at tumulo ang mga luha dahil alam niyang pinost na nito ang video niya sa social media."Madami pa 'yan... Isa pa lang ang pi-nost ko. Subukan mo pa akong suwayin ulit at hindi lang 'yan ang matitikman mo!"Wala na siyang nagawa kundi humagulgol.**************CLARK'S POV: Kasalukuyan siyang nasa p
Tinitingnan niya lang si Bryan habang papalayo sa kanya at nililinis ang mga sugat niya. Pinagkaguluhan ito ng mga tao dahil hero ang tingin kay Bryan. Ito ngayon ang mabango sa mga tao. Ang hindi alam ng mga ito ay bulok ang pagkatao nito.Natakot siya bigla nang maalala ang sinabi ni Bryan na uuwi ito para kay Fe. Natakot siya para sa dalaga. Oo nga’t karibal niya ito kay Clark, pero hindi naman siya masama katulad ni Bryan para pabayaan ito. Kailangan may gawin siya para hindi matuloy ang pinaplano ni Bryan kay Fe.Tumingin muna siya sa paligid. Nag-iwan ng tatlong tauhan doon si Bryan para daw bantayan siya na walang masamang mangyayari sa kanya... pero ang totoo ay sinisigurado lang nito na hindi siya makakatakas."Nurse…" tawag niya sa umaasikasong nurse sa kanya. "P-pwede bang pahiram ng cellphone mo? Tatawagan ko lang daddy ko? Kailangan ko siyang makausap..." Mabuti na lang at kabisado niya ang number ng daddy niya."Mam Cindy, kabilin-bilinan po ni Consi na hindi ka pwedeng
*******************CINDY'S POV:"Bitawan mo ako, Bryan!" sigaw ni Cindy nang pilit siyang sinasakay nito sa kotse."Good job, Cindy... Ngayon ay sirang-sira na si Clark.... Hahahaha!""Napaka-hayop mo! Ikaw dapat ang makulong at hindi si Bryan!""Tumahimik ka!""Saan mo 'ko dadalhin?""Sa ospital, saan pa? Ano akala mo sa 'kin, tanga? Hindi na kita pwedeng ibalik sa bahay dahil hahanapin ka ng ama mo sa akin. Eh di malalaman nila na tinatago kita doon ni Fe? Hindi ako tulad n’yo. Maging ang mayor n'yo ay tanga! Pinapaikot ko lang kayong lahat sa palad ko. Hahaha..." Nanlisik ang mga mata niya sa pagtitig dito.Nakahinga siya ng maluwag nang hindi na siya ibabalik sa bahay nito. Pero ang inaalala niya ay si Fe. Siguradong pagsasamantalahan din ito ng walang hiyang si Bryan!Naawa siya kay Clark na siya rin ang may kagagawan. Aaminin niyang mainit man ang dugo ni Clark sa kanya ay dahil din iyon sa mga kagagawan niya. Hindi man sila nagkakasundo ni Clark, pero alam niyang mabuti itong
Hindi nagsalita si Cindy at nanatili lang itong nakayuko at umiiyak."What is happening here?" Isa pang dumating ay si Bryan na hindi niya alam kung saan nanggaling. Bilib talaga siya sa radar nito. Kada may nagaganap ay always present ito.Napansin niyang lalong kinabahan si Cindy sa pagdating ni Bryan. Nanginginig ito sa takot."Oh my God, Cindy! What happened to you? Bakit ganyan ang itsura mo?" nag-aalalang tanong ni Bryan."Who did this to you, iha?" muling tanong ni Gov saka niyakap ang anak."Dad... huhuhuh... kinidnap ako. Mabuti na lang at nakatakas ako... huhuhu..." hagulgol ni Cindy. Halos hindi na ito makapagsalita ng maayos dahil sa kakaiyak."Oh God! Sinasabi ko na nga ba! Sino ang gumawa niyan sa'yo, Cindy? Sabihin mo para managot ang walang awang gumawa niyan sa'yo!" sabat ni Clark na parang mas apektado pa kaysa kay Gov Santiago.Sandaling natahimik si Cindy at mukhang nag-iisip."Cindy!"Napaigtad si Cindy sa sigaw ni Bryan. "Sino ang gumawa niyan sa'yo?!" muling tan
"Good girl, Cindy. Hahaha... 'Yan ang pinakatamang desisyon na nagawa mo sa buong buhay mo. Tandaan mo, huwag kang magkamali na isumbong ako dahil isang pindot ko lang sa cellphone ko ay masisira ka sa buong mundo!"Hindi nya man naiintindihan ang sinasabi ni Bryan ky Cindy pero sigurado siyang mabigat ang hawak nitong panakot dahil napapasunod nito si Cindy. Lalo tuloy siyang nawawalan ng pag-asa. Naawa siya kay Clark... wala pa man pero wala siyang magawa para tulungan ito."Kunin niyo siya!" utos ni Bryan sa mga tauhan. "Ihatid niyo siya sa munisipyo kung nasaan si Bryan. Dapat maraming makakita sa kanya at maraming makasaksi sa sasabihin ni Cindy. Galingan mo ang pag-acting, sweetheart, hahaha!" wika nito kay Ciindy"Oh God, no! Please don't do it, Cindy... maawa ka kay Clark. Wala siyang kasalanan dito!" nagmamakaawang sambit niya habang hawak ang kamay nito pero kinuha nito ang pagkakahawak niya."Kailangan ko itong gawin, Fe... kung hindi ay ako ang masisira..." matigas na wika
*******************FE'S POV:Nanginginig sila sa takot ni Cindy habang nasa iisang kama. Dinala sila ng kidnapper doon sa isang malaking bahay. Hindi niya alam kung kaninong bahay yun, pero nakasisigurado siyang makapangyarihan ang may-ari nun dahil sa laki at elegante ng paligid."Where are we, Cindy?" umiiyak na tanong niya. Mabuti na lang at hindi sila tinali doon. Malaya silang nakakagalaw."I-I don't know, huhuhuh..." sagot nito, pero pakiramdam niya ay may tinatago ito sa kanya. Ang akala niya noong una ay si Cindy ang nagpakidnap sa kanya, pero nagulat siya nang pati ito ay kasama sa pagdukot sa kanya.Sino naman ang may posibilidad na gumawa nun sa kanya? Wala na siyang maalala na gagawa nun kundi si Cindy lang. Kay Cindy lang naman siya pinag-iingat ni Clark dahil ito lang naman ang may motibo na gawan siya ng masama.Maya-maya ay bumukas ang pinto at pumasok doon.... walang iba kundi si Councilor Bryan at si Franco, ang assistant ni Clark."Councilor Bryan, Franco! Salamat
Pagdating niya ng opisina ay agad siyang pumasok. Nagulat pa siya nang makita si Franco na nasa desk niya at mukhang may hinahanap doon. Maging ito ay nagulat din. Tumaas ang kilay niya."M-Mayor! Andito ka na pala... Tapos na ba ang groundbreaking?""Yes, tapos na. Ano ang ginagawa mo diyan?""Ah eh... wala po, hinahanap ko lang ang papeles na binigay ko sa’yo na hindi mo pa napirmahan. Kailangan ko na kasi iyon..." wika nito.Sa pagka alaala nya ay wala siyang papeles na hindi pa napirmahan. Sigurado siya roon dahil kada bigay nito sa kanya ay inaasikaso niya agad at pinipirmahan kung kinakailangan. Hindi siya nag-iipon ng papeles sa lamesa niya.Pero mamaya na niya iintindihin si Franco. May mas importanteng problema siyang kailangang harapin ngayon.Paroo't-parito siyang naglalakad sa kanyang opisina, tinatawagan niya si Gov. Ipinapaalam niya ang nangyari kay Cindy para matulungan siya sa paghahanap sa dalawang babae.Hindi pa man nakakasagot si Gov ay may biglang pumasok. Sa pagk
Kinuha niya ang cellphone sa bulsa. Simula nang magsimula ang groundbreaking, hindi pa niya iyon nasilip. Naka-silent kasi ang phone niya. Napangiwi siya nang makita niyang marami na pala siyang missed calls galing kay Fe. Napangiti siya. Baka na-miss na ako ng dalaga. Pero nagtaka siya sa natanggap niyang message galing dito: "Huwag ka munang pumunta dito sa coffee shop. Andito din si Cindy." Yun ang text na natanggap niya na ipinagtataka niya. Para ba sa kanya talaga ang text na 'yon o baka nag-wrong send lang si Fe? At bakit magkasama sila ni Cindy? Bigla siyang kinabahan. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Agad niyang tinawagan ang cellphone ni Fe... kailangan niyang kumpirmahin ang iniisip niya. May ginawa ba si Cindy kaya sila magkasama ngayon? That bitch! Fe is not answering her phone, naka-patay ito. Lalo siyang kinabahan. Sa condo tayo ni Fe. utos nya sa driver. Kahit nagtataka ay sinunod cya ng driver. Naka convoy sila ng iba pang mga bodyguard nya. "Sana ay safe k
*************** CLARK'S POV: Sa wakas, natapos din ang groundbreaking ceremony ng public hospital na ipapatayo niya sa lungsod nila. Pinush niya talaga ang project na 'yon kahit pa patapos na ang term niya. Project na 'yon para sa mga mahihirap na nasasakupan niya para hindi na pupunta pa ang mga ito sa malalayong lugar sakaling magkasakit sila. At ang kagandahan ng ospital na iyon ay libre para sa mga mahihirap. Present sa event na yun si Gov. Juan Santiago, kasama ang daddy niya- na dating mayor ng kanilang lungsod. Nandoon din ang mga councilors niya at iba pang opisyales. Napakunot ang noo niya nang makita si Bryan. Kahit anong pilit niyang balewalain ang presensya nito ay umiinit pa rin ang ulo niya tuwing makikita ang walang hiyang pagmumukha nito. Kumaway at ngumiti pa ito sa kanya. Sa likod ng mga ngiting iyon, alam niyang may iniisip ito laban sa kanya. Ang mukhang iyon ay hindi dapat pagkatiwalaan. Kaya nga pinipilit niyang manalo sa pagka-gobernador dahil magiging kawa