DAHAN-DAHANG iminulat ko ang aking mga mata nang pakawalan ni Midas ang mga labi ko. Nakita ko siyang nakatitig sa akin ng mataman.“I’m sorry if I lied to you, Jass Anne,” sabi niya. “I swear, hurting your feelings wasn’t my intention.”“Midas—”“Please, listen to me first, Jass Anne. I beg you.”Naramdaman ko ang mas lalong paghigpit ng pagkakayakap niya sa baywang ko. At dahil nasa dagat kami at natatakot akong bumitaw sa kaniya dahil baka lumubog ako, I did nothing but stare at him and waited for him to speak again. “I really want to explain to you why I didn’t tell you about my real identity right away.” Huminto siya ulit sa pagsasalita at banayad na nagbuntong-hininga. “When I told you that my mother died when she gave birth to me, I lied, too. I also lied when I told you that a couple just adopted me. But the nuns at the orphanage didn’t lie to you, Jass Anne.”Alright. Maybe this is the right time to listen to him. Wala nga namang magandang mangyayari kung hindi ko siya pakik
“OH, MY GOD! Seryoso, bes? Okay na kayo ni Midas?” Malapad ang ngiting nakapaskil sa mga labi ni Lailani. Halata sa hitsura nito ngayon na labis itong natutuwa para sa pagbabalikan namin ni Midas. Sa kabila nang lungkot na nararamdaman ng puso ko hanggang ngayon because I found out yesterday that I’m not pregnant, I forced myself to smile at Lailani. “Nagkausap na kami nang maayos, bes. Naliwanagan na ako sa dahilan niya kung bakit niya nagawang magsinungaling sa akin,” sabi ko.Bumuntong hininga ito nang malalim saka yumakap sa braso ko. “Sabi ko naman kasi sa ’yo, e! Kailangan lang ninyo mag-usap nang mabuti para magkaliwanagan kayo. Ikaw naman kasi. Nagpabebe ka pa.” Kunwari ay umismid ito sa akin. “Lailani, masisisi mo ba ako kung nagpabebe pa ako sa kaniya? Siyempre, kung ikaw rin naman ang nasa posisyon ko, kung nagsinungaling din sa ’yo ang jowa mo tungkol sa totoo niyang pagkatao, magagalit ka rin at masasaktan.”“Ay hindi, bes! I mean, oo magagalit at masasaktan ako kasi n
“ARE YOU ALRIGHT, MAHAL?”Gulat akong napalingon kay Midas nang hakawan niya ang kamay kong nasa kandungan ko. Nangunot naman ang kaniyang noo at saglit akong tinitigan, pagkuwa’y kinabig niya ang manibela ng kaniyang kotse upang ihimpil iyon sa gilid ng kalsada. “Hey! May problema ba, mahal? I’ve been talking to you for a while, but you don’t even answer me. Naninibago ako sa pananahimik mo dalawang araw na.”It’s been two days simula nang puntahan ako ni Wigo sa office at magkausap kami. At sa dalawang araw na ’yon, wala akong ibang nararamdaman kun’di takot at pangamba sa kung ano ang gagawin nito sa akin o sa pamilya ko oras na hindi ko ibinigay rito ang perang hinihingi nito. I still can’t think of a way to get money to give to Wigo. I mean, I have money. Pero hindi naman ’yon sapat para sa halagang hinihingi nito sa akin. Wigo is asking me for fifty million. I don’t have that amount of money. And I don’t want to talk to Lolo or Midas to ask for that much money. “Jass Anne.” Hi
SAGLIT akong hindi nakakilos sa kinatatayuan ko habang hindi pa rin tuluyang nagsi-sink in sa utak ko ang mga nalaman at narinig ko mula kay Lailani. God! I can’t believe Lailani would do this to me. I mean, itinuring ko siyang matalik na kaibigan. Tapos ngayon malalaman ko na lang na kasabwat pala ito ni Wigo? Isa-isang bumalik sa alaala ko ang mga pinagsamahan namin ni Lailani sa trabaho sa loob ng ilang buwan. I thought she also considered me a friend because that’s how I felt for the past few months. I consider Lailani like a sister. Naalala ko rin kung paano ako nito suportahan sa mga desisyong ginagawa ko. Lalo na pagdating sa amin ni Midas. Kaya hindi ako makapaniwalang may lihim pala itong balak na gawing masama sa akin at kay Midas. Biglang nangilid ang mga luha ko. “Just listen to me, Wigo. Mag-stay ka na lang diyan sa bahay at huwag ka na lumabas. Baka may makakita pa sa ’yo. Yeah. I need to hang up na. Kailangan ko nang bumalik sa table ko.”Nang marinig ko ulit si Lai
“WELAND! Did you find her?” tanong niya sa kaniyang tauhan nang makita niyang pumasok ito sa kaniyang condo. Kanina pa siya hindi mapakali at hindi niya malaman kung saan hahanapin si Jass Anne. Nang makaalis siya sa kaniyang opisina kanina at makarating siya sa condo unit ng dalaga, ang buong akala niya ay naroon lamang ito. Pero mas lalo siyang nakadama ng pag-aalala nang hindi niya ito madatnan doon. Nakailang beses na rin niyang tinatawagan ang cellphone nito, pero panay lamang ang ring niyon sa kabilang linya, at pagkuwa’y naging out of coverage na rin. Hindi na niya makontak. “Ang sabi po ng lolo niya, Boss Midas, hindi raw nagagawi roon si Ma’am Jass Anne simula nang isang linggo pa. Pumunta rin ako sa bahay nila, pero ang sabi naman ng mama niya, hindi pa raw umuuwi roon si Ma’am Jass Anne.”Muli siyang humugot ng malalim na paghinga at pinakawalan niya iyon sa ere. Nagparoo’t parito siya ng lakad habang masuyo niyang hinahaplos ang kaniyang batok. “Boss, tumawag na po kaya
“I’M SORRY, bro, Midas, pero hindi namin puwedeng i-declare na nawawala ang girlfriend mo hanggat hindi pa lumilipas ang 24 hours.”Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Midas nang marinig niya ang sinabi ni Kevin, ang pulis na kaibigan niya. Although inaasahan naman na niya iyon dahil alam niyang iyon ang policy ng mga pulis. But in the current situation, with the worry and fear he now feels for his girlfriend, he cannot wait a few more hours before looking for Jass Anne. He’s so damn worried about his girlfriend. Then he’s going to wait a few more hours before the police find her? “My daughter is missing. And I’m sure na si Wigo Colon ang kumuha sa kaniya. Tapos ngayon, sasabihin mo sa amin na kailangan pa naming maghintay ng 24 hours bago ninyo hanapin ang anak ko?” Naunahan siyang magsalita ng mama ni Jass, kaya hinayaan na niyang ito ang magsalita. Tutal at pareho naman ang sasabihin niya sa sinabi nito. “But—”“Alam ninyo kung ano ang ginawa ng hayop na ’yon sa anak ko noon. K
TAHIMIK lamang akong umiiyak habang nasa sulok ng kuwarto at yakap-yakap ang sarili kong mga tuhod. Balot pa rin ng labis na takot ang puso ko. Lihim at patuloy na nagdadasal na sana nga ay mailigtas ako ni Midas dito. God! Ang takot na naramdaman ko noon nang pasukin ng mga tauhan ni Wigo ang bahay nito sa Cavite habang mag-isa ako nang gabing iyon, two years ago, ganoon na ganoon din ang takot na nararamdaman ko sa mga sandaling ito. I can’t help but think about what happened to me two years ago. When I was almost raped by his men.“Ano pa ba ang inaarte mo riyan, Jass Anne?”Kahit nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luha ko, nag-angat ako ng mukha nang marinig ko ang boses ni Lailani. Papasok na ito sa kuwarto. “Nagda-drama ka na naman diyan!”Matalim na titig ang ipinukol ko rito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako lubos makapaniwalang magagawa sa akin ’to ni Lailani. Hindi pa rin ako lubos makapaniwalang all this time, she doesn’t consider me a friend. I was wrong when I tru
“LET ME GO!” Nagpupumiglas ako sa lalaking may hawak sa braso ko habang hinihila ako nitong makalabas sa likod ng building. “Bilisan mo! Baka maabutan pa tayo rito ng mga parak!” pagalit na saad ni Wigo saka ito lumapit sa akin at hinawakan din ang kabilang braso ko.Kahit nasasaktan na ako at wala akong lakas na maglakad dahil sobrang nanghihina ang mga paa ko, wala akong magawa kun’di ang humakbang.“Wigo, please! Sumuko na lang kayo. Nandito na ang mga pulis.”“Gago ka ba? Bakit naman kami susuko?” Tanong naman ni Lailani habang nagmamadali rin itong naglalakad at nakaagapay sa amin. May hawak din itong baril. “Papatayin ka muna namin bago kami mahuli ng mga pulis, Jass Anne.”“Napakasama mo talaga, Lailani.”“Sige na! Pasok! Bilisan mo.”Wala akong nagawa kun’di ang pumasok sa backseat ng kotse nang makalapit kami roon. Kaagad ding sumakay at umupo sa tabi ko si Lailani habang si Wigo naman ay nagmamadaling umikot sa driver’s seat.“Salubungin ninyo ang mga pulis!” “Opo, Boss!”
“HERE’S your snacks, wife!”Nakangiting lumingon ako kay Midas nang marinig ko ang boses niya. I was sitting pretty in the sofa na nasa loob ng gazebo. Nagbabasa ako ng magazine habang binabantayan ko ang ang second baby namin ni Midas na three years old na at masarap ang pagkakatulog sa crib na nasa tabi lang din ng sofa na inuupuan ko. Samantalang tinatanaw ko naman sa garden si Paddy, ang panganay namin. Nakikipaglaro ito sa anak nina Crandall at Portia na si Link. Oh, well, noon pa man ay silang dalawa na talaga ang magkalaro dahil tuwing linggo ay sinusundo ko sa bahay nina Portia ang anak nila ni Crandall para may kalaro si Paddy. At hanggang ngayon ay iyon pa rin ang bonding nilang dalawa. Mas matanda ng tatlong taon si Link kaysa kay Paddy kaya natutuwa ako na strong ang bonding at relationship na nabuo sa pagitan nilang dalawa. Natutuwa ako na nagkaroon ng kuya ang anak ko sa katauhan ng anak ni Portia.“Thank you so much, daddy!” Ngumuso ako sa kaniya kaya yumuko naman siya
NANGINGINIG ang buong katawan ko at ang mga luha ko ay patuloy pa rin sa pagpatak. Mahigpit pa rin akong nakahawak sa likod ng front seat at ang isang kamay ko ay nakahawak din sa tiyan ko. Mayamaya, narinig ko ang malakas na pagsigaw ni Lailani maging ang pagliko ng kotse. “I hate you, Jass Anne! I really hate you!” Narinig ko ang malakas na iyak nito at sunod-sunod na pinaghahampas ang manibela. At kahit labis pa rin akong natatakot dahil sa nangyari, dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. At nang makita kong nakahinto na sa gilid ng kalsada ang sasakyan at wala na sa harapan namin ang paparating na truck, hindi ko na napigilan ang mapahagulhol. Oh, God! Ang akala ko ay ito na ang huling araw ko sa mundo. Akala ko ay ibabangga talaga ni Lailani ang kotse sa truck. “I want to kill you and your baby, Jass Anne. Para maramdaman ni Midas kung ano ang sakit na naramdaman ko nang mawala sa akin si Wigo. But... I’m not as bad as you think.” Tumatangis na saad nito.“H-Hindi ako ang
“OH, I MISSED YOU, HIJA!”Napangiti ako nang malapad habang yakap-yakap ako ni Sir Leon. Isinama ako ni Midas sa bahay ng parents niya dahil kakauwi lang ngayong araw dito sa Pilipinas ang papa niya matapos ang mahigit dalawang buwan na pagpapagamot nito sa Amerika. “Na-miss ko rin po kayo, Sir Leon.”Pinakawalan ako nito mula sa mahigpit na yakap at pagkuwa’y hinawakan ang magkabilang pisngi ko at hinalikan ako roon. “You should start calling me papa because you and Midas are about to get married.”“Right, mahal ko,” wika ni Midas sa akin nang tumabi ako sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa.“And do you remember before, kinukulit kitang makipag-date sa isa sa mga anak ko?” tanong nito. Oh, yeah! Noon. I can’t remember how many times Sir Leon told me to accept his offer to me to date his son because he said he wanted me to be his daughter-in-law.“You did, Pa?” kunot ang noo na tanong ni Midas sa papa niya.Bahagya namang tumawa ang matanda at pagkuwa’y umupo ito sa sofa. “I rea
DESPITE the many challenges that arose between Midas and I; in our relationship… But here we are. We’re happy together. I can’t count how many times I’ve silently thanked God for the happiness He gave Midas and me. And I still can’t believe, after all these trials, sa proposal of marriage pa rin kami mauuwi. Although nabanggit na ni Lolo sa amin ni Midas ang tungkol sa pagpapakasal namin bago pa raw lumaki ang tiyan ko, but I still couldn’t stop myself from feeling so much joy and excitement when Midas proposed to me earlier. Nag-uumapaw pa rin ang kaligayahan sa puso ko sa mga sandaling ito.Nakahiga kami ni Midas airbed na nasa loob ng malaking tent na itinayo niya kanina rito sa bandang dulo ng beach. Tapos na kaming mag-dinner. Tapos na siyang uminom ng kape habang ako naman ay ipinagtimpla niya ng gatas. Nakaunan ako sa braso niya habang nakayakap sa kaniya ang isang braso ko. Madilim na ang buong paligid kaya mas lalong lumamig ang hangin. Pero hindi ko naman iyon masiyadong pin
“OH! This is so beautiful, babe!” nakangiting sabi ko kay Midas habang nakatanaw ako sa malawak at kulay asul na karagatan. Ang buhok kong nakalugay ay bahagyang isinasayaw ng hangin. I was sitting in the wheelchair while Midas was standing behind me. But later, he knelt down next to me. He smiled at me and held my hands. “Do you like it, mahal ko?”Tumango ako habang matamis ang ngiti sa mga labi kong tumitig sa kaniya. It’s been two days simula nang makalabas ako sa ospital at umuwi kami sa condo unit ni Midas. And now dinala naman niya ako rito sa private resort na pag-aari nila. Ang beach kung saan niya ako dinala noon para mag-coffee date kami at kung saan ko siya sinagot para maging boyfriend ko. We are now on the balcony of the rest house and we are both happy as we look at the peaceful ocean. Nag-suggest si Caspian na dapat ay lagi akong lumanghap ng preskong hangin at umiwas na muna ako sa maingay na paligid para mas mapabilis ang pagbalik ng sigla ng katawan. So Midas deci
“I EXAMINED Jass Anne a while ago. And I didn’t see any problem with her. In just a few days, or maybe a couple of weeks, the wound on her stomach will heal completely. So, you have nothing to worry about, bro. She's totally fine. And tomorrow, we can remove the plaster cast from her leg,” wika ni Caspian habang nakatayo ito sa may paanan ng hospital bed kung saan ako nakahiga. Nakaupo naman sa tabi ko si Midas at hawak-hawak nito ang kanang kamay ko.Mayamaya, lumingon siya sa akin at matamis na ngumiti. Ginawaran niya rin ng halik ang noo ko. “I’m so happy now that she’s okay.”“And I can’t wait to get home, babe. I mean, I’ve been here in the hospital for over a month. I’m looking forward to going home, resting, and avoiding the scent of any medication.”Bahagyang natawa ng pagak sina Midas at Caspian dahil sa sinabi ko.“Well, I’m not new to hearing such complaints. Almost all my patients here tell me the same thing,” ani nito. “So, paano. Iiwan ko na muna kayo rito. I know you mi
“N-NO!” Umiling-iling siya at dahan-dahang humakbang palapit sa hospital bed habang sunod-sunod na pumapatak ang kaniyang mga luha. Hindi totoo ito! Hindi totoong wala na si Jass Anne! He’s only dreaming right now! This can’t be real. Nang mga sandaling mahawakan niya ang hospital bed, bigla niyang naramdaman ang labis na panghihina ng kaniyang mga tuhod at napahagulhol na siya. “No! No! No, Jass Anne! You can’t do this to me, Mahal ko. P-Please you can’t do this to me.”“Sixto, anak!”“Ma! Why? This is not real, Ma. Jass Anne can’t leave me.” Kahit walang sapat na lakas, pinilit niyang yakapin ang malamig na bangkay ng dalaga. “Jass Anne! You promised me hindi mo ako iiwan. Ang sabi mo lalaban ka. Pero bakit sumuko ka na, mahal ko? You can’t die, Jass Anne. Please! I’m sorry if iniwan kita rito kagabi. Please! Please, Jass Anne, I’m begging you.”“Sixto, calm down!”Naramdaman niya ang masuyong paghaplos ng palad ng kaniyang ina sa kaniyang likod.Calm down? Paano siya kakalma ngayon
“EVERYTHING will be okay! Trust me!”Banayad ngunit malalim na paghinga ang pinakawalan ni Midas sa ere nang tapikin siya sa kaniyang balikat ng kaniyang kapatid na si Coghlan, ang sumunod sa kaniya. Kauuwi lamang nito sa Pilipinas mula sa Germany. Mula sa airport, dumiretso agad ito sa ospital para bisitahin siya, lalo na si Jass Anne.“I’m still waiting for her to wake up, Coghlan.”“She’ll be okay. I know babalik din siya sa ’yo.”That’s what he’s been praying over and over for the past month. Yeah. It’s been a month since the accident happened to Jass Anne, since his girlfriend became comatose. But until now, she still hasn’t woken up. There is still no change in her condition. Pinanghihinaan man siya ng loob at tila nawawalan na ng pag-asa dahil walang progress na nangyayari sa sitwasyon ni Jass Anne, pero patuloy pa rin siyang umaasa at lumalaban para sa kaligtasan ng babaeng pinakamamhal niya. Hanggat hindi sumusuko si Jass Anne, lalaban siya, maghihintay at aasa na gagaling di
NANG makita ni Midas na bumukas ang pinto ng ER, kaagad siyang napatayo sa kaniyang puwesto at naglakad palapit kay Caspian. “Bro, h-how was my girlfriend?” tanong niya. Hindi pa nawawala ang labis na pag-aalala niya para sa nobya. Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Caspian sa ere at pagkuwa’y tinapik siya sa kaniyang balikat. “Magiging honest lang ako sa mga sasabihin ko sa ’yo ngayon, Midas,” wika nito.Pakiramdam niya, ang kaba at takot na kaniyang nararamdaman kanina ay mas lalong tumindi dahil sa sinabi ni Caspian sa kaniya.“She’s... She’s fine, right?”“Medyo kritikal ang lagay ni Jass Anne ngayon.”Wala sa sariling napatiim bagang siya kasabay niyon ang pagkuyom nang mariin ng kaniyang mga kamao. Pakiramdam niya, huminto bigla ang malakas na pagkabog ng kaniyang puso. Kritikal? What will happen to his girlfriend now that her condition is critical? He can’t lose Jass Anne dahil hindi niya kakayanin kapag nangyari ’yon. She has to survive, no matter what. Naramdam