NAIINIS na nagpakawala ako nang malalim na buntong hininga nang matapos kong silipin ulit ang wristwatch na suot ko. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko na iyong ginawa simula nang tumayo ako sa kinaroroonan ko ngayon. Nasa loob ako ng mall at naghihintay kay Midas. Kanina pa ako naiinis sa kaniya. Ang usapan namin nang isang araw bago siya umalis sa condo ko, magkikita kami ngayon after lunch dahil kailangan ko muna siyang ipa-makeover bago ko siya isama sa bahay nina Lolo mamayang hapon. Pero ang damuhong ’yon, pinaghintay ako nang matagal!Muli akong nagbuntong hininga. And later, from a distance, I saw him walking towards me. I felt even more annoyed because he was with the girl I saw the other day. ’Yong babaeng kasama niya roon sa talyer at doon sa hospital.Pero bago siya tuluyang makalapit sa akin, huminto sila ng babae at saglit niya itong kinausap. Pagkatapos, nangunot ang noo ko nang makita kong kinabig siya ng babae sa batok niya at hinalikan ang kaniyang mga labi.
“MABUTI naman pala at napapayag mo si Midas, Ganda,” wika ni Madam Nancy sa akin habang naglalakad na kami papunta sa bahay ni Midas. Pagkatapos kasi naming kumain kanina sa mall, nagpaalam siya sa akin na uuwi muna sa kanila at kailangan niya raw munang dalhan ng pagkain sa ospital sina Kalo at Aling Yolly. I did nothing but agree with him. Hindi ko kasi siya napilit na magpa-makeover kay Vernice. Siya na raw ang bahala sa magiging ayos niya mamaya kapag pumunta na kami sa bahay ni lolo.Oh! Sana lang talaga at hindi ako mapahiya sa abuelo ko. “Wala siyang choice, Madam Nancy. I blackmailed him.”Tumawa naman ito dahil sa sinabi ko. “Mabuti na lang talaga. Kasi wala na rin akong ibang mahanap na magpapanggap na boyfriend mo kun’di siya. I mean, si Midas lang ang bagay sa ’yo. Siya lang ang nakikita kong perfect para sa rule na hinahanap mo.”Bahagyang nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi nito. Bagay? Bagay kami ng damuhong ’yon? Ugh, no! Napailing ako. “No, we’re not, Madam Nanc
“MAGKAKILALA po kayong dalawa ni Midas, lolo?” kinakabahang tanong ko. Suddenly, a smile appeared on lolo’s lips again when he looked at me. “Yeah, apo,” sagot nito. “Siya ang tumulong sa akin no’ng nakaraan. Hindi ba, hijo?” tinapunan pa nito ng tingin si Midas. Tumango naman siya sa lolo ko. “Opo, Sir.”I felt like the dread in my heart suddenly disappeared when I saw their smile on each other.Oh! Akala ko pa naman ay hindi maganda ang kung ano mang nangyari sa kanilang dalawa dati dahil biglang naging seryoso ang hitsura ni Lolo Amadeo kanina. “Siya ang tumulong sa akin nang nakaraan. Nasiraan kasi ang kotse ko habang pauwi na ako. And luckily, Midas helped me,” sabi pa ng abuelo ko. “Oh, what a small world? Ikaw pala ang boyfriend ng apo ko?” Nakangiting lumingon sa akin si Midas at hinawakan niya ang kamay kong nakayakap sa braso niya. Parang feeling ko nga ay nagtayuan ang mga balahibo ko sa braso nang maramdaman ko ang masuyo niyang paghimas-himas sa ibabaw ng palad ko.
MALALIM na buntong hininga ang pinakawalan ko sa ere habang nakatuon ang buong atensiyon ko sa pagmamaneho. Pabalik na kami sa bahay ni Midas. Since sinundo ko naman siya kanina sa bahay niya, obligasyon kong ihatid siya ulit pauwi. “Ayos ka lang ba?” Narinig ko ang tanong niya. I wanted to look back at him, but I stopped myself. Ewan ko ba sa sarili ko. I’ve been feeling annoyed for a while now, and I don’t understand why I feel this way. Earlier while we were eating, I noticed Selena’s flirting with him, which seemed to be okay with him even though lolo was with us. Ugh! I don’t understand myself. I felt like I’m jealous even though I have nothing to be jealous of. “Kanina ka pa panay buntong hininga riyan! May problema ba?”“I don’t have a problem, Midas,” aburidong sabi ko.From the corner of my right eye, I saw him staring at me. It’s like he’s studying my facial expression right now. “Will you please stop looking at me like that?” naiinis na saad ko sa kaniya.Paano naman
MULA sa kinatatayuan ni Midas, nangunot ang kaniyang noo nang makita niya si Jass Anne na nakaupo sa bar counter. Naka-side view ang dalaga, at medyo dim ang kulay ng ilaw sa kinaroroonan nito, pero sigurado siyang si Jass Anne nga ang nakikita niya ngayon. “Bro, tara! Sa VIP room tayo.” Nilingon niya saglit ang kaibigan. “Sige. Susunod ako,” wika niya. Nang muli siyang mapasulyap sa direksyon ni Jass Anne, nakita niyang umiinom ito sa shot glass. Nagbuntong hininga siya at naglakad palapit dito. Hindi niya inaasahan na pagkatapos ng apat na araw ay makikita niya ulit ang dalaga. Tapos doon pa sa bar kung saan sila unang nagkita dati.Tatlong araw na siyang nag-iisip kung okay pa ba ang trabaho niya sa dalaga kasi pagkatapos nang ipinakilala siya nito sa lolo nito ay hindi naman na ito nagpakita sa kaniya. Hindi niya rin naman alam ang cellphone number nito kaya hindi niya ito matawagan. Sa huli ay wala siyang ibang ginawa kun’di ang maghintay na puntahan siya nito para gawin ulit
BIGLA akong nagmulat ng aking mga mata. Pero nang makaramdam ako ng kirot sa sentido ko, napapikit akong muli at mahinang napadaing. I gently massaged my forehead.My God! Parang feeling ko ay binibiyak ang ulo ko ngayon sa sobrang sakit. It seems like I drank too much last night.Humugot ako nang malalim na paghinga at pinakawalan iyon sa ere. Muli rin akong nagmulat ng aking mga mata. Later, my eyebrows furrowed as I realized the room was not familiar. But when I saw the black curtain on the window, I suddenly remembered Midas. What? Nasa bahay niya na naman ako nakatulog?That means, he helped me last night habang nasa bar ako?Oh, Jass Anne! Iiwasan mo na dapat ang lalaking ’yon dahil sa nangyari kahapon, pero ngayon nandito ka na naman pala sa bahay niya!Mula sa pagkakatagilid ko, tumihaya ako at napatitig sa kisame. But suddenly my eyes widened when an arm hugged me, at may dumantay na paa sa mga hita ko.Halos lumuwa ang mga mata ko nang pagkatingin ko sa may tiyan ko, braso
“IHAHATID na kita!”Napasulyap ako sa kaniya. Kalalabas ko lang sa kuwarto niya dahil kinuha ko ang bag at ang damit ko. I’m still wearing his clothes. May dahilan na naman ako para magkita ulit kami. Para isauli sa kaniya ang damit niya. “Um, no need. I can drive.”“Ihahatid na kita. Wala naman akong pasok ngayon, e!” “But—”“Gusto ko lang siguraduhin na safe kang makakauwi sa inyo.”Napamaang ako dahil sa sinabi niya. What did he say? He wants to make sure I get home safely? “Why?” iyon ang nanulas sa bibig ko. Nagkibit siya ng kaniyang mga balikat. “Dahil ayokong mapahamak ka. Hindi pa tapos ang trabaho natin, hindi ba?” Natawa ako nang pagak dahil sa sinabi niya. But deep inside of me... Iba ang ini-expect kong sasabihin niya.Oh, Jass Anne! At ano naman ang ini-expect mong sasabihin niya? E, hindi ka naman niya gusto. Remember, may girlfriend siya. Kahalikan niya pa nga lang kahapon, e!Bumuntong hininga ako. “Okay, fine. If that’s what you want.” Pagkasabi ko niyon, kaagad
TINITINGNAN ko lang si Midas habang inililibot niya ang kaniyang paningin sa buong sala namin. He was sitting on the single couch, while I was sitting on the long couch. Mama was also on a single couch looking at Midas, just like me. “So, ano ang trabaho mo?”Napatingin naman si Midas kay mama nang tanungin siya nito. Oh! I just hope mama doesn’t react if she finds out about Midas’ job. I mean, kilala ko pa naman ang ugali ng nanay ko. Masiyado pa naman itong exaggerated pagdating sa mga bagay-bagay.“Um, sa talyer po ako nagtatrabaho, ma’am.”Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Mama. Pero hindi pa rin nagbabago ang seryosong hitsura nito. “Sa talyer? You mean, vulcanizing shop?” Tumango naman si Midas. “Opo, ma’am.”Lumingon sa akin si Mama. “Seriously, Jass Anne?” hindi makapaniwalang tanong nito sa akin.“Ma—”“Maghahanap ka na man lang ng lalaking magpapanggap na boyfriend mo, isang trabahante pa sa talyer ang napili mo!”“Mom, please watch your words,” sabi ko. Sinulyapan ko
“HERE’S your snacks, wife!”Nakangiting lumingon ako kay Midas nang marinig ko ang boses niya. I was sitting pretty in the sofa na nasa loob ng gazebo. Nagbabasa ako ng magazine habang binabantayan ko ang ang second baby namin ni Midas na three years old na at masarap ang pagkakatulog sa crib na nasa tabi lang din ng sofa na inuupuan ko. Samantalang tinatanaw ko naman sa garden si Paddy, ang panganay namin. Nakikipaglaro ito sa anak nina Crandall at Portia na si Link. Oh, well, noon pa man ay silang dalawa na talaga ang magkalaro dahil tuwing linggo ay sinusundo ko sa bahay nina Portia ang anak nila ni Crandall para may kalaro si Paddy. At hanggang ngayon ay iyon pa rin ang bonding nilang dalawa. Mas matanda ng tatlong taon si Link kaysa kay Paddy kaya natutuwa ako na strong ang bonding at relationship na nabuo sa pagitan nilang dalawa. Natutuwa ako na nagkaroon ng kuya ang anak ko sa katauhan ng anak ni Portia.“Thank you so much, daddy!” Ngumuso ako sa kaniya kaya yumuko naman siya
NANGINGINIG ang buong katawan ko at ang mga luha ko ay patuloy pa rin sa pagpatak. Mahigpit pa rin akong nakahawak sa likod ng front seat at ang isang kamay ko ay nakahawak din sa tiyan ko. Mayamaya, narinig ko ang malakas na pagsigaw ni Lailani maging ang pagliko ng kotse. “I hate you, Jass Anne! I really hate you!” Narinig ko ang malakas na iyak nito at sunod-sunod na pinaghahampas ang manibela. At kahit labis pa rin akong natatakot dahil sa nangyari, dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. At nang makita kong nakahinto na sa gilid ng kalsada ang sasakyan at wala na sa harapan namin ang paparating na truck, hindi ko na napigilan ang mapahagulhol. Oh, God! Ang akala ko ay ito na ang huling araw ko sa mundo. Akala ko ay ibabangga talaga ni Lailani ang kotse sa truck. “I want to kill you and your baby, Jass Anne. Para maramdaman ni Midas kung ano ang sakit na naramdaman ko nang mawala sa akin si Wigo. But... I’m not as bad as you think.” Tumatangis na saad nito.“H-Hindi ako ang
“OH, I MISSED YOU, HIJA!”Napangiti ako nang malapad habang yakap-yakap ako ni Sir Leon. Isinama ako ni Midas sa bahay ng parents niya dahil kakauwi lang ngayong araw dito sa Pilipinas ang papa niya matapos ang mahigit dalawang buwan na pagpapagamot nito sa Amerika. “Na-miss ko rin po kayo, Sir Leon.”Pinakawalan ako nito mula sa mahigpit na yakap at pagkuwa’y hinawakan ang magkabilang pisngi ko at hinalikan ako roon. “You should start calling me papa because you and Midas are about to get married.”“Right, mahal ko,” wika ni Midas sa akin nang tumabi ako sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa.“And do you remember before, kinukulit kitang makipag-date sa isa sa mga anak ko?” tanong nito. Oh, yeah! Noon. I can’t remember how many times Sir Leon told me to accept his offer to me to date his son because he said he wanted me to be his daughter-in-law.“You did, Pa?” kunot ang noo na tanong ni Midas sa papa niya.Bahagya namang tumawa ang matanda at pagkuwa’y umupo ito sa sofa. “I rea
DESPITE the many challenges that arose between Midas and I; in our relationship… But here we are. We’re happy together. I can’t count how many times I’ve silently thanked God for the happiness He gave Midas and me. And I still can’t believe, after all these trials, sa proposal of marriage pa rin kami mauuwi. Although nabanggit na ni Lolo sa amin ni Midas ang tungkol sa pagpapakasal namin bago pa raw lumaki ang tiyan ko, but I still couldn’t stop myself from feeling so much joy and excitement when Midas proposed to me earlier. Nag-uumapaw pa rin ang kaligayahan sa puso ko sa mga sandaling ito.Nakahiga kami ni Midas airbed na nasa loob ng malaking tent na itinayo niya kanina rito sa bandang dulo ng beach. Tapos na kaming mag-dinner. Tapos na siyang uminom ng kape habang ako naman ay ipinagtimpla niya ng gatas. Nakaunan ako sa braso niya habang nakayakap sa kaniya ang isang braso ko. Madilim na ang buong paligid kaya mas lalong lumamig ang hangin. Pero hindi ko naman iyon masiyadong pin
“OH! This is so beautiful, babe!” nakangiting sabi ko kay Midas habang nakatanaw ako sa malawak at kulay asul na karagatan. Ang buhok kong nakalugay ay bahagyang isinasayaw ng hangin. I was sitting in the wheelchair while Midas was standing behind me. But later, he knelt down next to me. He smiled at me and held my hands. “Do you like it, mahal ko?”Tumango ako habang matamis ang ngiti sa mga labi kong tumitig sa kaniya. It’s been two days simula nang makalabas ako sa ospital at umuwi kami sa condo unit ni Midas. And now dinala naman niya ako rito sa private resort na pag-aari nila. Ang beach kung saan niya ako dinala noon para mag-coffee date kami at kung saan ko siya sinagot para maging boyfriend ko. We are now on the balcony of the rest house and we are both happy as we look at the peaceful ocean. Nag-suggest si Caspian na dapat ay lagi akong lumanghap ng preskong hangin at umiwas na muna ako sa maingay na paligid para mas mapabilis ang pagbalik ng sigla ng katawan. So Midas deci
“I EXAMINED Jass Anne a while ago. And I didn’t see any problem with her. In just a few days, or maybe a couple of weeks, the wound on her stomach will heal completely. So, you have nothing to worry about, bro. She's totally fine. And tomorrow, we can remove the plaster cast from her leg,” wika ni Caspian habang nakatayo ito sa may paanan ng hospital bed kung saan ako nakahiga. Nakaupo naman sa tabi ko si Midas at hawak-hawak nito ang kanang kamay ko.Mayamaya, lumingon siya sa akin at matamis na ngumiti. Ginawaran niya rin ng halik ang noo ko. “I’m so happy now that she’s okay.”“And I can’t wait to get home, babe. I mean, I’ve been here in the hospital for over a month. I’m looking forward to going home, resting, and avoiding the scent of any medication.”Bahagyang natawa ng pagak sina Midas at Caspian dahil sa sinabi ko.“Well, I’m not new to hearing such complaints. Almost all my patients here tell me the same thing,” ani nito. “So, paano. Iiwan ko na muna kayo rito. I know you mi
“N-NO!” Umiling-iling siya at dahan-dahang humakbang palapit sa hospital bed habang sunod-sunod na pumapatak ang kaniyang mga luha. Hindi totoo ito! Hindi totoong wala na si Jass Anne! He’s only dreaming right now! This can’t be real. Nang mga sandaling mahawakan niya ang hospital bed, bigla niyang naramdaman ang labis na panghihina ng kaniyang mga tuhod at napahagulhol na siya. “No! No! No, Jass Anne! You can’t do this to me, Mahal ko. P-Please you can’t do this to me.”“Sixto, anak!”“Ma! Why? This is not real, Ma. Jass Anne can’t leave me.” Kahit walang sapat na lakas, pinilit niyang yakapin ang malamig na bangkay ng dalaga. “Jass Anne! You promised me hindi mo ako iiwan. Ang sabi mo lalaban ka. Pero bakit sumuko ka na, mahal ko? You can’t die, Jass Anne. Please! I’m sorry if iniwan kita rito kagabi. Please! Please, Jass Anne, I’m begging you.”“Sixto, calm down!”Naramdaman niya ang masuyong paghaplos ng palad ng kaniyang ina sa kaniyang likod.Calm down? Paano siya kakalma ngayon
“EVERYTHING will be okay! Trust me!”Banayad ngunit malalim na paghinga ang pinakawalan ni Midas sa ere nang tapikin siya sa kaniyang balikat ng kaniyang kapatid na si Coghlan, ang sumunod sa kaniya. Kauuwi lamang nito sa Pilipinas mula sa Germany. Mula sa airport, dumiretso agad ito sa ospital para bisitahin siya, lalo na si Jass Anne.“I’m still waiting for her to wake up, Coghlan.”“She’ll be okay. I know babalik din siya sa ’yo.”That’s what he’s been praying over and over for the past month. Yeah. It’s been a month since the accident happened to Jass Anne, since his girlfriend became comatose. But until now, she still hasn’t woken up. There is still no change in her condition. Pinanghihinaan man siya ng loob at tila nawawalan na ng pag-asa dahil walang progress na nangyayari sa sitwasyon ni Jass Anne, pero patuloy pa rin siyang umaasa at lumalaban para sa kaligtasan ng babaeng pinakamamhal niya. Hanggat hindi sumusuko si Jass Anne, lalaban siya, maghihintay at aasa na gagaling di
NANG makita ni Midas na bumukas ang pinto ng ER, kaagad siyang napatayo sa kaniyang puwesto at naglakad palapit kay Caspian. “Bro, h-how was my girlfriend?” tanong niya. Hindi pa nawawala ang labis na pag-aalala niya para sa nobya. Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Caspian sa ere at pagkuwa’y tinapik siya sa kaniyang balikat. “Magiging honest lang ako sa mga sasabihin ko sa ’yo ngayon, Midas,” wika nito.Pakiramdam niya, ang kaba at takot na kaniyang nararamdaman kanina ay mas lalong tumindi dahil sa sinabi ni Caspian sa kaniya.“She’s... She’s fine, right?”“Medyo kritikal ang lagay ni Jass Anne ngayon.”Wala sa sariling napatiim bagang siya kasabay niyon ang pagkuyom nang mariin ng kaniyang mga kamao. Pakiramdam niya, huminto bigla ang malakas na pagkabog ng kaniyang puso. Kritikal? What will happen to his girlfriend now that her condition is critical? He can’t lose Jass Anne dahil hindi niya kakayanin kapag nangyari ’yon. She has to survive, no matter what. Naramdam