02 First impression 2/3

ภายในผับชั้นล่าง

 หลินชนแก้วกับเพื่อนรอบโต๊ะ เขาดื่มได้แก้วที่สามก็มีพนักงานเดินมาหา ที่ป้ายติดอกเสื้อเขียนไว้ว่า ‘ผู้จัดการ’ ในใจคิดว่า เขาคงไม่ได้ทำผิดกฎอะไรใช่ไหม แต่เคยมาที่นี่หลายครั้งก็ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เขาหันมองหญิงสาวด้วยใบหน้าฉงนเล็กน้อย เพื่อนเขาเองก็มองตาม

 “ขอโทษที่รบกวนนะคะ ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายสะดวกคุยไหมคะ” เธอพูดด้วยคำพูดสุภาพ ด้วยเสียงเพลงที่ดังจึงเข้าไปพูดที่ข้างหูของหลิน

 “ครับ มีอะไรหรือเปล่า?” หลินตอบกลับเธอด้วยท่าทางเดียวกัน

 “มีคนสนใจอยากคุยกับคุณค่ะ” เธอบอกเหตุผลของการมาหาอีกฝ่าย

 “ใครเหรอครับ?” หลินพอเข้าใจที่อีกฝ่ายพูด

 “ห้องวีไอพีข้างบนค่ะ” เธอผายมือไปที่กระจกทึบ มองไม่เห็นอะไรเลย “คุณผู้ชายสะดวกไหมคะ”

 ห้องวีไอพีของที่นี่ค่าเปิดโต๊ะขั้นต่ำต้องห้าหมื่นถึงจะเข้าไปที่นั่นได้ อีกฝ่ายคงรวยมากพอที่จะจ่ายกับการเที่ยวเล่นยามค่ำคืนเช่นนี้ได้ หอมกลิ่นเงินมาแต่ไกล

 หลินใช้เวลาประมวลผลในหัวเล็กน้อย จะลองขึ้นไปดูสักครั้ง ถือว่าเป็นบุญก้นที่ได้นั่งในห้องวีไอพีของที่นี่ ถ้าข้างในเป็นลุงแก่หรืออาซ้อแก่ๆค่อยปฏิเสธแล้วเดินลงมาก็ไม่สาย แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นคุณหนูคุณชายมหาเศรษฐีก็คิดดูอีกที เขาคงไม่บังคับฝืนใจกันหรอกมั้ง หลินอยากลองเสี่ยงดู

 “ได้ครับ แต่ถ้าผมไม่โอเคผมลงมาเลยนะครับ” หลินเอ่ยกับผู้จัดการ เป็นการป้องกันตัวเขาเช่นกัน

 “ไม่มีอะไรอันตรายหรอกค่ะ สบายใจได้” ผู้จัดการยังคงรอยยิ้มประดับบนใบหน้า ผู้ชายคนนี้ช่างโชคดี เพราะเจ้านายของเธอไม่เคยสนใจใครในที่แห่งนี้มาก่อน

 “ครับ” เขาพยักหน้าตอบกลับเธอ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนโบกมือทำสัญญาณบอกว่าเดี๋ยวมา

 “เชิญทางนี้ค่ะ” ผู้จัดการสาวเดินนำชายหนุ่มขึ้นไปยังชั้นสองโซนวีไอพี

 หลินแอบอุทานในใจว่านี่มันไม่เหมือนผับเลยสักนิด ภายในนี้มันเงียบ เหมือนมีไว้ให้คนนัดคุยธุรกิจ สังสรรค์กันเฉพาะคนใหญ่คนโต ระบบกันเสียงจากข้างล่างดีมาก เหมือนอยู่คนละโลก

 ผู้จัดการเดินนำเขามายังห้องวีไอพีที่อยู่สุดทางเดิน ประตูสีดำต่างจากห้องอื่น หลินแอบกลืนน้ำลายด้วยความประหม่าเล็กน้อย บอกกับตัวเองในใจว่าถ้าข้างในเป็นตาแก่หื่นกามวัยปลดเกษียณเขาจะกลับหลังหันหนีออกมาทันที!

 ก๊อก ก๊อก

 “ขออนุญาตค่ะ มาแล้วค่ะ คุณทินกร” เธอเคาะประตูและพูดอย่างนอบน้อม

 “เข้ามาได้ครับ” เสียงเข้มลุ่มลึกเอ่ยตอบ

 หลินที่ได้ยินเสียงพลันใจเต้นโครมคราม หรือว่าเขาจะมีลุ้นวะ เสียงโคตรหล่อ

 ผู้จัดการสาวเปิดประตู หันมายิ้มให้หลิน ผายมือเชิญให้เขาเข้าไปในห้อง และปิดประตูให้อย่างเบามือ

 ตึกตัก ตึกตัก

 เสียงหัวใจของหลินเต้นโครมคราม เมื่อเข้ามาในห้องนี้ เขาไม่ได้สังเกตุรอบห้องหรูด้วยซ้ำ เพราะความประหม่าเกิดขึ้นจากการอยู่สองต่อสองกับคนแปลกหน้าในห้อง

 เบื้องหน้าของหลิน เป็นชายร่างสูงยืนหันหลังอยู่ เพียงเสี้ยววิ เขาหันกลับมาหาคนมาใหม่ พร้อมส่งยิ้มให้

 หลินตะโกนในใจว่า 'Holy shit’ ผู้ชายคนนี้หล่อมาก หลินมองเขาตาไม่กระพริบ กะอายุจากสายตาคงยี่สิบปลายๆ หรือสามสิบต้นๆ ร่างสูงหุ่นล่ำในชุดเสื้อเชิ้ตดำกางเกงสแลคดำ ดูดีมากจริงๆ

 “สวัสดีครับ ผมทินกร เชิญนั่งก่อนครับ” เสียงเข้มเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ เชื้อเชิญแขกนั่งที่โซฟา มือหนาหยิบขวดวิสกี้รินมันใส่แก้วเปล่าอีกใบ

 “คะ ครับ ผมชื่อหลิน” หลินตอบอีกฝ่ายเสียงอึกอัก

 “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ทินกรพูดด้วยรอยยิ้ม พลางยื่นแก้ววิสกี้ไม่ใส่น้ำแข็งให้กับหลิน

 มือเรียวรับแก้ววิสกี้ ทำให้มือของทั้งคู่ได้สัมผัสกัน คล้ายมีไฟฟ้าสถิต แล่นปราดมาที่อกซ้าย หัวใจเต้นระรัวขึ้นกว่าเดิม

 “คุณสนใจผมเหรอครับ” ทั้งที่ยังประหม่า แต่หลินก็ทำใจดีสู้เสือถามออกไป ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าสายตาของเสือตรงหน้าพร้อมจะขย้ำเขาเต็มแก่แล้ว

 “คุณเป็นคนตรงดีนะครับ หึๆ” ใบหน้าหล่อเหลาผุดยิ้มขึ้นเมื่ออีกฝ่ายพูดขำที่เขาเองก็คาดไม่ถึง “ใช่ครับผมสนใจคุณมาก อยากคุยด้วย”

 “แค่คุยเหรอครับ?” ใบหน้ารั้นเอียงคอถาม หลินอยากลองเชิงอีกฝ่าย ตัวเขาเองก็ไม่ใช่เด็กน้อยอะไร เจนสนามพอสมควร แค่ไม่เคยมีคนที่ดูรวยดูแพงขนาดนี้มาสนใจ

 “แน่นอนว่าไม่ ผมอยากทำมากกว่าคุยกับคุณ” สายตาคมของทินกรลอบมองหลิน ที่ตอนนี้นั่งไขว่ห้างถือแก้ววิสกี้ที่เขารินให้เองกับมือ คนตรงหน้าดึงดูดเขามากจริงๆ

 “คุณให้ผมได้เท่าไหร่ล่ะครับ” ผู้ชายตรงหน้าคงอยากหาเด็กเลี้ยงสักคนมั้ง ไม่งั้นจะเรียกขึ้นมาหาถึงที่ทำไม ถ้าอยากจีบคงเข้าหาเขาก่อนแล้วล่ะ หลินประมวลผลในเสี้ยวนาที

 “มากเท่าที่คุณต้องการ” แม้จะรู้สึกแปลกใจกับคำถามของอีกฝ่ายอยู่บ้าง แต่ทินกรก็ตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา เขาสามารถดูแลหลินให้สบายไปทั้งชีวิตได้

 “ว้าว คุณคงรวยน่าดู” หลินยิ้มทะเล้นใส่ทินกร

 “คุณมีแฟนไหม?”

 “ไม่มีครับ แล้วคุณล่ะ?”

 “ผมก็ไม่มี”

 “คุณเลี้ยงเด็กไว้กี่คนเหรอครับ ผมคงไม่โดนใครตบใช่ไหม” หลินถามเพราะแอบห่วงความปลอดภัยของตัวเอง ชายที่หล่อรวยขนาดนี้ คงเป็นที่หมายตาของใครหลายคน เขาคงเจ้าชู้น่าดู

 เมื่อทินกรได้ฟังคำพูดอีกฝ่าย เขาก็แอบคิ้วกระตุกเล็กน้อย เขาไม่เคยเลี้ยงเด็ก ถามว่าเคยซื้อกินไหมก็เคยแหละ และคนที่เขาเคยควงส่วนใหญ่ก็นางแบบ นายแบบ แต่ก็แค่ความสัมพันธ์ชั่วคราว ไม่ผูกมัดกับใคร แต่ครั้งนี้เขาจะจีบหลิน แต่ทำไมบทสนทนาระหว่างกันมันฟังดูเหมือนว่า เขากำลังดีลอีกฝ่ายมาเป็นเเด็กในการดูแล

 มันผิดพลาดตรงไหนกันนะ...

 “ผมไม่มีเด็กเลี้ยงนะ”

 “เดือนละห้าแสน คุณให้ผมได้ไหม?” หลินแกล้งเรียกค่าตัวสูงๆ อยากลองเชิงอีกฝ่าย เขาไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะได้มาเป็นเด็กเสี่ยแบบนี้เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ก็แยกย้าย แม้กลิ่นเงินจะหอม แต่ถ้าไม่คุ้มกับการต้องติดแหง็กกับคนที่ห้ามรักนั้น เขาก็ขอบายกับความสัมพันธ์แบบนี้

 “ผมให้คุณได้มากกว่านั้นนะ” ทินกรประสานมือไว้ที่หน้าตัก พูดด้วยความมั่นใจ ต่อให้หลินจะขอเดือนละล้านก็ไม่สะเทือนขนหน้าแข้งเขาด้วยซ้ำ

 “ผมไม่เคยรับนะ” แต่เคยลองกับของเล่นอยู่บ้าง

 “เดี๋ยวผมสอนให้” ทินกรมุมปากยกยิ้มขึ้นเมื่อพูดถึงเรื่องใต้สะดือ

 “งั้นก็ฝากตัวด้วยนะครับ” หลินยกยิ้ม ยืนขึ้นและเดินไปหาทินกรที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ขายาวก้าวเข้าใกล้คนตัวใหญ่กว่าก่อนจะนั่งคร่อมตักแกร่ง

 ทินกรตื่นเต้นกับท่าทางของหลินมาก มันดูเซ็กซี่ น่าจับตีให้ก้นลายจริงๆ ลมหายใจถูกสูดเข้าและปล่อยออกหนักๆ

 “คุณอายุเท่าไหร่?” ทินกรถามคนบนตัก

 “ยี่สิบหกครับ” หลินกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่าย พลางหายใจรดมันอย่างอยากกลั่นแกล้ง

 “ซนนะเรา” ทินกรกัดกรามอย่างข่มกลั้นอารมณ์ อยากจับคนบนตักฟัดจะแย่

 “แล้วคุณล่ะครับ?”

 “สามสิบเจ็ดปี” มือหนาลูบที่ต้นขาของหลินอย่างหมั่นเขี้ยว

 “ให้ผมเรียกว่าอะไรดีครับ พี่ ป๋า เสี่ย แด๊ดดี้?” หลินวาดแขนโอบรอบคอแกร่ง ยิ้มถามคนแก่กว่า ทินกรดูอ่อนกว่าวัยไม่น้อยเลย

 “เรียกพี่เถอะ แต่ตอนอยู่บนเตียงเรียกว่าแด๊ดก็ไม่ติดนะ”เสียงเข้มโน้มใบหน้าเข้าใกล้เด็กซนที่เหมือนกำลังแหย่เสืออย่างเขาเล่น

 “ครับ แด๊ด..” หลินตอบรับคำอีกฝ่าย ริมฝีปากเคลื่อนเข้าใกล้คนแก่กว่า คลอเคลียไปมาแต่ไม่ได้ทาบทับมันลงไป

 “ยั่วเก่งดีนะ” เสียงเข้มสบท ก่อนที่มือหนาจะกดท้ายทอยมนลงมาจูบรุนแรงให้สมกับที่อีกฝ่ายจงใจยั่วเขา