"ไม่จำเป็น! เราคงได้คุยกันไม่กี่คำหรอก" เขาหันกลับมาตอบทั้ง ๆ ที่ปากยังคาบบุหรี่เอาไว้ ร่างสูงพ่นควันขาวขุ่นใส่ใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ
"ฉันต้องการแค่ เย็ด! เสร็จ! แล้วจบ" ก่อนย้ำกับเธอแบบชัดเจน
"แล้วถ้าฉันอยากรู้จักคุณมากกว่านี้ล่ะคะ?" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นทันทีด้วยความที่อยากจะสานสัมพันธ์ให้ได้มากกว่าแค่วันไนต์แสตนด์แบบนี้
ตัวมิลาเองก็จัดว่าเป็นคนที่ดูดีไม่แพ้พวกดารานางแบบดัง ๆ ในประเทศไทยเลย ทั้งรูปร่างและหน้าตาซึ่งผ่านการทำศัลยกรรมมาครบจนสวยหมดจด เพอร์เฟ็กต์ไปทุกสัดส่วนแบบนี้ นั่นทำให้ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองว่าเขาจะต้องหันมาสนใจแน่ ๆ แต่ทว่า มันกลับดูตรงกันข้ามไปเสียหมด
"งั้นก็... กลับไปซะ" รันเวย์แสยะยิ้มก่อนจะสวนกลับทันทีอย่างไร้เยื่อใย
ร่างสูงกระชากประตูเปิดออกไปด้านนอกทันทีและไม่หันกลับมามองเหยื่อสาวเลยแม้แต่นิดเดียว จากนั้นจึงยืนพิงรถหรูของตัวเอง มืออีกข้างก็เขี่ยขี้บุหรี่ลงพื้นแล้วยกสูบต่อเพิ่มสารนิโคตินแบบเน้น ๆ สูดเข้าทางปากก่อนจะพ่นปล่อยทางรูจมูกทั้งสองข้างอย่างช้า ๆ
• ลานจอดรถ โซน VIP•
รันเวย์เริ่มนับเวลาถอยหลังเพียง 10 วินาทีสั้น ๆ เท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วเจ้าของเสียงรองเท้าส้นสูงสุดแหลมก็เปิดประตูออกจากไนต์คลับและวิ่งตรงมาหาเขาในทันใด
ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะดูดิบ ๆ เถื่อน ๆ มากแค่ไหน แต่ก็น่าแปลกที่ผู้หญิงแทบจะทุกคนพากันยินยอมพร้อมใจถูกเขาฟันและทิ้งแบบง่าย ๆเพียงเพราะความหล่อ ความรวย ความดิบ ถ่อย เถื่อน และขนาดXxxของเขานั่นเอง
รันเวย์ขมวดคิ้วมองเธออีกครั้ง ก่อนที่เขาจะสบสายตากับอีกฝ่ายจริงจัง
"มิลาอยากรู้ว่า 59 เนี่ยมันจุกแค่ไหน?" มิลาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ พลางกระซิบกระซาบแบบแผ่วเบาเพื่อจงใจยั่วผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงคืน
"งั้นก็... ขึ้นรถสิ!" รันเวย์กดรีโมตปลดล็อกรถหรูของเขาในทันที
"ค่ะ" หญิงสาวยิ้มร่าและรีบเดินสำรวจไปรอบรถหรูราคาเหยียบ 50 ล้าน ที่มีในไทยเพียงแค่ไม่กี่คันเท่านั้น เมื่อเธอเปิดประตูขึ้นไปนั่งได้ ฝ่ามือ
เล็ก ๆ ลูบเบาะรถพลางชื่นชมความหรูหราของซุปเปอร์คาร์ และมองไปยังร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกรถ
เขาคือชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ แผ่นอกแกร่งกำยำ ผิวกายขาวซีด ๆ ขัดกับคิ้วที่หนาและคมเข้มสีดำสนิท แผ่นหลังแน่น ไหล่กว้าง และที่มากไปกว่านั้นคือใบหน้าหล่อของรันเวย์มันช่างดูดีราวกับรูปปั้นเทพบุตรกรีกยุคโบราณ จมูกโด่งคมสัน แววตาหวานแต่ดุดัน ขนตางอนยาว คิ้วหนา และริมฝีปากเรียวบางเข้ารูป
ไม่นานเขาก็เปิดประตูรถก้าวขึ้นมานั่งพร้อมกับกดสตาร์ตแล้วเร่งแอร์ให้เย็นฉ่ำในทันที ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบใบหน้าสวย ๆ ของเธอก่อนจะบีบปลายคางอย่างแรง ปลายนิ้วโป้งกดลงที่ริมฝีปากอวบนั่น
"เช็กของก่อนดีไหม... ว่าจะไหวรึเปล่า?" รันเวย์ถามพร้อมกับถูกดปลายนิ้วโป้งเข้าไปในเรียวปาก
"เธออาจจะตายได้เลยนะ" เขาเอ่ยย้ำเตือนอีกครั้ง
"มิลายอมตายคาของคุณค่ะ" หญิงสาวตอบรับพร้อมกับใช้ริมฝีปากดูดปลายนิ้วรสชาติขม ๆ จากก้นบุหรี่ด้วยความเต็มใจ จ๊วบ ๆ ๆ มิลาดูดหัวแม่โป้งซ้ำ ๆ จนทำให้อีกฝ่ายมีท่าทีพึงพอใจมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"งั้นอย่าเสียเวลาเลย" ร่างสูงรูดซิบทันทีและยกตัวขึ้นจากเบาะเล็กน้อยเพื่อถกกางเกงลง พร้อมกับงัดท่อนรักที่แข็งโป๊กแล้วรูดชักขึ้น ๆ ลง ๆ เผยให้เห็นขนาดที่ ดูเหมือนว่ามันจะแข็งตัวและขยายได้มากกว่าเดิมเมื่อถูกเสียดสีช้า ๆ
" 59 จริงเหรอคะ?" เธอมองอย่างตกตะลึงเพราะไม่เคยเห็นขนาดของชายไทยที่ทั้งใหญ่และยาวขนาดนี้มาก่อนเลย มันดูเหมือนเลย 59 แล้วด้วยซ้ำไป
"งั้นก็ลองใช้ปากวัดดูเองสิ!" เขาเอ่ยขึ้นเสียงแข็งพร้อมกับฟาดท่อนรักมหึมาขนาด 59 พร้อมหัวบานแดงฉ่ำของตัวเองเข้ากับพวงมาลัยรถอีกครั้ง
ปั่ก ปั่ก ปั่ก! เส้นเลือดคดตามลำท่อนแกร่งเด่นชัดมากขึ้นเมื่อมันขยายตัวได้อย่างเต็มที่แล้ว
มิลากลืนน้ำลายลงคอและมองที่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ ก่อนค่อย ๆ มัดรวบผมของตัวเองขึ้นสูง เพื่อให้สะดวกสำหรับการโน้มตัวลงไปบำเรอรักด้วยริมฝีปากสีแดงฉาน ร่างสูงจึงกดท้ายทอยของเธอให้ก้มลงมาที่หน้าตักตัวเองอย่างช้า ๆ ริมฝีปากที่ทาด้วยลิปสติกสีแดงจำต้องอ้ากว้างออกเพื่อวัดขนาดแก่นกายแข็งโป๊กของเขาตามคำสั่งนั้น แต่เมื่อพยายามอมเข้าไปได้แค่ส่วนหัวบาน ๆ ขลิบปลายซึ่งมันก็คับเต็มปากจนแทบพูดอะไรไม่ออกแล้วจู่ ๆ เสียงโทรศัพท์พลันดังขึ้นมาพอดี และมันคือสายเรียกเข้าแบบวิดีโอคอลจากแฟนสาวสุดที่รักของเขานั่นเอง
รันเวย์ไม่ได้มีท่าทีตกใจใด ๆ เลยแม้แต่น้อย
"อมต่อไปเงียบ ๆ และอย่าส่งเสียงเด็ดขาด! ไม่งั้นเธอตาย!!" รันเวย์พูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงดุดันและแววตาที่จริงจัง
"อะ (ค่ะ) " มิลาขานตอบทั้ง ๆ ที่ท่อนเอ็นยังคาปากอยู่แบบนั้น
แน่นอนว่าจากคำพูดและท่าทีอันน่ากลัวของเขาแล้ว ถ้ากล้าขัดคำสั่ง ก็คงได้ตายจริงตามที่ขู่มาแน่ ๆ
ขณะที่สาวสวยเริ่มใช้ปากบำเรอกามให้เขาไปเรื่อย ๆ รันเวย์ก็กดรับสายคนสำคัญของตนเองในทันทีด้วยอาการปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
[รับสายวิดีโอคอล : ที่รัก]
(ถึง L.A. แล้วนะ... คิดถึงแฟนจัง) ปลายสายพูดขึ้นเสียงอ้อน ๆ นับหนึ่งเปิดกล้องโชว์ใบหน้าใส ๆ ที่ไร้เครื่องสำอางของตัวเอง ในขณะที่เธอใส่ชุดเตรียมเข้านอนแล้ว
"คิดถึงเหมือนกันนะ คิดถึงหนึ่งแค่คนเดียว..." เขาตอบกลับด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
ทั้ง ๆ ที่ฝ่ามือยังคงกดหัวของสาวแปลกหน้าให้ผงกขึ้น ๆ ลง ๆ อมท่อนรักตัวเองไปด้วย และมันก็เสียวจนแทบอยากจะกระแทกอัดแบบแรง ๆ เร็ว ๆ ก่อนแตกคาปากยายนี่แล้วจบ ๆ เสีย
"วันนี้บินเหนื่อยไหม? ได้พักบ้างรึเปล่า... ซะ (ซี้ด) ?" รันเวย์เอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนละมุน และแอบครางเบา ๆ ทิ้งท้ายไปบ้าง
(ไม่เหนื่อยเท่าไหร่นะ แต่หนึ่งก็เริ่มรู้สึกง่วง ๆ แล้วเพราะยังไม่ได้นอนเลย) คนตัวเล็กยกมือปิดปากหาวผ่านจอมาด้วยท่าทีน่ารัก
"งั้นก็รีบเข้านอนเถอะ ตื่นแล้วค่อยโทรหารันใหม่" เขามองเธอด้วยความเป็นห่วง ทั้ง ๆ ที่อีกมือก็ขยุ้มหัวหญิงอื่นให้ก้มอมxวยต่อไม่ยอมหยุด
(อืม ๆ งั้นหนึ่งนอนก่อนนะ) แฟนสาวพยักหน้ารับ และตอบกลับเสียงหวานอย่างไม่ได้สงสัยใด ๆ
"ฝันดี อ่าส์ ...ครับที่รักซะ (ซี้ด) " รันเวย์ตอบปลายสายไปเสียงสั่น ๆ เพราะมันเสียววูบวาบ เมื่ออีกฝ่ายใช้ปลายลิ้นเลียตามเส้นเลือดขดคอดบนแก่นกายยักษ์ใหญ่ของเขา
พรวด!! รันเวย์ที่กำลังมีอารมณ์มาก ๆ จึงกดหัวเธอเข้าหาแท่งรักของเขาทันที แต่ยังไม่ทันจะได้กดวางสาย…
"อะ อั่ก อ๊อกๆ ๆ" สาวสวยแทบสำลักและเกือบอาเจียนออกมาเพราะแรงกระแทกที่ลึกมากจนแสบไปทั้งลำคอ
ซึ่งแน่นอนว่า..
(นั่นเสียงใครอะรัน?)
พิษสวาท | ตอนที่ 3 | ตายคา...รันเวย์กัดกรามแน่นเขากดปิดไมโครโฟนของโทรศัพท์ทันทีเพื่อไม่ให้เสียงจากฝั่งของเขาเล็ดลอดเข้าไปถึงอีกฝ่าย"อยากตายใช่ไหม?" เขากัดฟันพูดกับเธอโดยที่เรียวปากแทบไม่ขยับเลยแม้แต่น้อยมือขยุ้มผมมิลาอย่างแรงและกระชากขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะกดหัวให้กระแทกลงอีกครั้งแบบเน้น ๆ จนใบหน้าแทบจะแนบไปกับหน้าตักสวบ!! ท่อนเอ็นขนาดมหึมาถึง 5.9 นิ้วอัดเข้าไปในโพรงปากเรียวเล็กของหญิงสาวจนมิดด้าม และมันยาวลึกถึงลำคอจนแทบหายใจไม่ออก"อะ... อั่ก ๆ" เธอพยายามดันตัวออกทันที เพราะมันจุกในลำคอกระทั่งทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว"ถ้าส่งเสียงอีกครั้ง เธอได้ตายคาXวยฉันสมพรปากแน่!" รันเวย์กัดฟันพูดออกไป ก่อนจะปล่อยมือที่กดหัวอีกฝ่ายออกปลายนิ้วกดเปิดไมค์ ภายในเสี้ยววินาทีสั้น ๆ ใบหน้าโหดร้ายก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป"พอดีมีผู้หญิงเมามานั่งอ้วกอยู่ข้าง ๆ รถน่ะหนึ่ง… เหม็นมากเลย" รันเวย์จ้องคนรักนิ่ง พร้อมกับทำทีเปิดกระจกชะโงกดูและหันกลับมามองที่กล้องอีกครั้งโดยไม่หลบสายตาของเธอแม้แต่น้อยหญิงสาวที่หน้าตักเงยหน้าขึ้นมองเขาและลอบกลืนน้ำลายทั้ง ๆ ที่แสบลำคอไปหมดมือหนาของรันเวย์ก็บีบปลายคางเธออีกครั้ง เขาบังคับใ
พิษสวาท | ตอนที่ 4 | คลิปสุดฉาวขณะที่เขากำลังเดินเข้าไปในไนต์คลับที่กำลังเปิดเพลง EDM มัน ๆ เหมือนว่า DJ ดังมาถึงแล้วแน่ ๆ แต่ยังไม่ทันก้าวพ้นขอบประตู จู่ ๆ ก็มีสาวน้อยหน้าใสคนหนึ่งวิ่งสวนออกมาชนกับแผ่นอกแบบเต็ม ๆ ก่อนเธอจะเซหงายเกือบล้ม แน่นอนว่ารันเวย์ยืนมองนิ่ง ๆ โดยไม่คิดให้ความช่วยเหลือใด ๆ"ที่นี่เป็นผับนะ ไม่ใช่สนามเด็กเล่น" ยังไม่ทันที่จะต่อว่าไป สาวน้อยคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบตาเขาทั้งน้ำตาพร้อมกับก้มหัวให้เล็กน้อย"ขอโทษค่ะ ๆ" เธอพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะปาดน้ำตาแล้ววิ่งออกไปทันที"เด็กสมัยนี้ใจแตกกันไวดีนะ เหอะ" รันเวย์มองตามแผ่นหลังของอีกฝ่ายไป เพราะดูยังไงก็อายุไม่ถึง 18 แน่ ๆฟุ่บ! ประตูทางเข้าเปิดออกมาอีกครั้ง"อ้าวเฮีย" ไพลอทเดินตรงเข้ามาหารันเวย์ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่"นี่มึงเสด็จมาได้แล้วเหรอวะ ไอ้ไพลอท?" รันเวย์ถามกลับไป แต่อีกฝ่ายมองผ่านไปทางอื่นแทน แถมมันยังไม่สนใจในคำถามของเขาอีกด้วย"เฮียเห็นเด็กผู้หญิงผมสีบลอนด์วิ่งออกมาบ้างปะ?" ก่อนพูดแทรกขึ้นมาทันที"เห็นดิ เพิ่งจะวิ่งชนกูจนตัวเองล้มเข่าแตกไปแล้วมั้ง" รันเวย์เอ่ยตอบไปแรง ๆ เพื่อดูทีท่าของน้องชายตรงหน้า"ฮะ?" ไ
พิษสวาท | ตอนที่ 5 | พลาดคำพูดของพิต้าทำเอารันเวย์ถึงกับชะงักไปทันที เพราะถ้าคลิปนั้นหลุดถึงแฟนสาวเขาได้จริง ๆ คงมีปัญหาใหญ่ตามมาแน่ ๆ(พิต้ารออยู่หน้าบ้านของคุณน่ะค่ะ ทีนี้พอจะอยากเจอหน้าพิต้าขึ้นมาบ้างไหมคะ?) ปลายสายถามขึ้นอีกครั้ง"เออ!" รันเวย์กระแทกเสียงตอบเพียงเท่านั้นพร้อมกับกดตัดสายไป(จบบทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / พิต้า) "แม่งเอ๊ย!" ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย เดินลุกจากอ่างอาบน้ำได้ก็คว้าผ้าเช็ดตัวพันเอวปิดท่อนล่างของตัวเองแบบหลวม ๆ ก่อนจะย่ำเท้าออกไปทั้ง ๆ ที่ยังเปียกอยู่แบบนั้นร่างสูงเสยผมเปียก ๆ ขึ้นแล้วหยิบรีโมตประตูรั้วมากดเปิดจากระยะไกลทันที จากนั้นจึงยืนเท้าสะเอวรอเจอคู่ขาคนเดิมของเขาด้วยท่าทีร้อนใจเป็นที่สุดและไม่นานอีกฝ่ายก็ก้าวลงจากรถแท็กซี่และเดินตรงเข้ามาหารันเวย์พิต้าในวันนี้แต่งตัวเลียนแบบนับหนึ่งแทบจะทุกอย่าง ทั้งเสื้อผ้าและการแต่งหน้า ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่สไตล์ของเธอเลยสักนิด"ถ้าไม่เอาเรื่องคุณหนึ่งมาอ้าง คุณจะยอมให้พิต้าเจอหน้าไหม?" หญิงสาวเอ่ยตัดพ้อเขาอย่างน้อยใจ"หึ" รันเวย์มองเหยียดไปที่เธอและเบะปากตอบกลับ"จริง ๆ แล้วพิต้าไม่มีคลิปอะไรที่ว่าหรอกนะ
พิษสวาท | ตอนที่ 6 | ตะวันอับแสงTA-WAN’ S PART• ณ บ้านพักรวมแม่บ้าน •ขณะที่ตาล สาววัย 26 ปีกำลังยืนรีดผ้ากองโตของบรรดาเจ้านายเพื่อเตรียมสำหรับนำไปแขวนใส่ตู้เสื้อผ้าให้กับพวกคุณ ๆในวันรุ่งขึ้นก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ก่อนที่ประตูห้องจะค่อย ๆ เปิดออกอย่างช้า ๆ"กลับมาแล้วค่ะ" เด็กสาววัย 16 ย่างเข้า 17 ปีเดินสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่เข้าห้องพร้อมกับเอ่ยทักทายพี่สาวของเธอเหมือนเช่นทุกวัน"อืม" ตาลพยักหน้ารับคำทักทาย แต่เธอก็ไม่มีเวลาใส่ใจน้องสาวมากเท่าไหร่นัก เพราะต้องใช้สมาธิในการรีดผ้าต่อไปจนกว่าจะเสร็จ เนื่องจากเสื้อผ้าของพวกเจ้านายล้วนเป็นแบรนด์เนมหรูทั้งนั้น ราคาตั้งแต่หลักพันหลักหมื่น บางตัวนี่แสนกว่าบาทเลยดังนั้นจึงจะรีดแบบลวก ๆ ส่ง ๆ ไม่ได้ ถ้าจับจีบได้ไม่ดี คุณป้าหัวหน้าแม่บ้านก็จะเรียกไปตำหนิทันทีเมื่อเห็นว่าน้องสาวของเธอเอาแต่นั่งมองหน้า ทว่าก็ไม่พูดไม่จาอะไร ผู้เป็นพี่จึงเป็นฝ่ายไถ่ถามขึ้นก่อน"มีอะไรหรือเปล่าตะวัน?" ตาลวางเตารีดร้อนลงกับโต๊ะรีดผ้าและเงยหน้าถามตะวันที่นั่งมองเธอทำงานอยู่ไม่ไกลมากนัก"คือว่า... ตะวันอยากจะขอยืมเงินพี่ตาลไปเรียนพิเศษหน่อยจะได้ไหมจ๊
พิษสวาท | ตอนที่ 7 | งานแต่งสายฟ้าแลบหลังจากนั่งอัดบุหรี่ไปหลายต่อหลายมวนจนหมดซองด้วยความเครียด ท้ายที่สุดแล้วเขาก็นึกทางออกอะไรขึ้นมาได้ รันเวย์จึงรีบโทรศัพท์หาแม่ทันที(บทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / คุณแม่เฌอรีน) (ว่าไงเจ้าลูกชายตัวดี นี่ลูกแม่ตื่นแต่เช้าเหมือนกับคนอื่นเขาเป็นด้วยเหรอ?) เมื่อรับสายก็เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะปกติแล้วรันเวย์แทบไม่เคยใช้ชีวิตในเวลากลางวันแบบนี้เลยจริง ๆยิ่งช่วงนี้ที่อีกฝ่ายขอลาพักร้อนจึงไม่ต้องไปทำงานที่บริษัท เลยทำให้ไม่มีใครได้เห็นหน้าค่าตาของเขาสักเท่าไหร่"แม่ครับ คือผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อยน่ะครับ" รันเวย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากกว่าปกติ(มีอะไรรึเปล่ารัน ทำไมน้ำเสียงดูเครียด ๆ น่ะลูก?) ผู้เป็นแม่เอ่ยถามกลับทันที เพราะปกติแล้วเขาไม่ใช่คนที่จริงจังอะไรมากแบบนี้"คือ... ผมอยากขอนับหนึ่งแต่งงานน่ะครับแม่" รันเวย์นึกใบหน้าคนรักสลับกับมองไปที่คลินิกนั้นอย่างคิดไม่ตกเลยจริง ๆ(ฮะ? ลูกพูดจริงเหรอรัน?) ปลายสายอุทานขึ้นด้วยความดีใจ"จริงครับแม่... ผมอยากรีบจดทะเบียนแล้วก็แต่งงานกับหนึ่งให้ไวที่สุดเลย" รันเวย์กัดริมฝีปากไปด้วยพูดไปด้วย สีหน
พิษสวาท | ตอนที่ 8 | ลางไม่ดี"ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก แต่มึงอะเลือกทางนี้เอง!" ไทม์ตอบกลับเพราะเขาไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องที่พี่ชายตัวเองทำเลย แต่ก็ขัดไม่ได้"ถ้ามึงจะมายืนสั่งสอน ก็รีบไสหัวไปไกล ๆ ปะ" รันเวย์กระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ"ตอนนี้กูมีเรื่องให้คิดมากพอแล้ว!" ทั้งยังหัวเสียใส่คนรอบตัวด้วยความเครียดที่สะสมมาหลายวันซึ่งไทม์ก็ยืนมองสภาพพี่ชายตัวเองด้วยความเวทนาและทำได้แค่เพียงปลงกับนิสัยเอาแต่ใจนี้"เออ ๆ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน แล้วจะมาช่วยแล้วกัน!" ก่อนทำได้แค่ถอนหายใจและข่มอารมณ์เอาไว้เพราะไม่อยากจะปะทะและเพิ่มความเครียดให้กับคนตรงหน้ามากไปกว่านี้สภาพของรันเวย์ในตอนนี้ดูแทบไม่ได้เลยจริง ๆ ทั้งอดหลับอดนอน แถมยังประสาทกำเริบเป็นพัก ๆ ไม่ว่าใครเข้าใกล้ มันก็พาลใส่เขาไปหมด ไม่เว้นแม้แต่พวกแม่บ้านที่ต่างเอือมระอาจะมาทำความสะอาดในบ้านหลังนี้วันต่อมา"ตอนเย็น ๆ มึงช่วยเข้าไปดูเรือนหอให้ทีนะ กูเลือกซื้อบ้านโครงการใหม่ของไอ้เฟรนด์มา อยู่ใกล้ ๆ หมู่บ้านเราเนี่ยแหละ เห็นมันมีแบบบ้านสำเร็จรูปพร้อมอยู่เลย แต่ว่าตอนนี้กำลังเร่งวางแผนตกแต่ง ไหน ๆ ก็จบวิศวะน่าจะตรวจความเรียบร้อยได้ดีกว่ากู" ร่
พิษสวาท | ตอนที่ 9 | ซ่อน (เกือบ) มิด"ตะวันก็แค่พูดความจริง ผิดด้วยเหรอ?" สาวน้อยแกะมือของอีกฝ่ายออกจากริมฝีปากตัวเองทันที ก่อนจะถามกลับด้วยความซื่อตรง"ถ้าแกไม่อยากให้พี่ต้องเดือดร้อน ก็เหยียบความจริงเรื่องนี้เอาไว้ และห้ามไปเล่าต่อให้ใครฟังทั้งนั้นเข้าใจไหม?" "แล้วถ้าว่างมากก็อ่านหนังสือเถอะไป อย่ามาวุ่นวายแถวนี้พี่จะได้รีบทำงานต่อให้เสร็จ" ตาลดุน้องสาวของเธอเล็กน้อยและก้มหน้าก้มตาเตรียมของต่อทันที"ตะวันขอช่วยพี่ตาลทำงานด้วยคนนะ จะได้เสร็จไว ๆ แล้วมีเวลาไปพักผ่อน" ตะวันแสร้งเปลี่ยนเรื่องคุยและทำเสียงอ้อน ๆ ใส่ด้วยท่าทีน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้พี่สาวโกรธเธอไม่ลงสองสามวันมานี้บ้านพักคนงานนั้นเงียบมาก เพราะทุกคนต่างไปช่วยกันเตรียมงานแต่งให้กับลูกชายคนโตของเจ้านายกันหมด5 วันต่อมา (1 สัปดาห์นับจากวันที่นับหนึ่งไปบิน) (บนสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / นับหนึ่ง) "โอเค สรุปว่าไฟลต์บินกลับวันมะรืนใช่ไหม เดี๋ยวรันจะได้เตรียมตัวไปรับ" (ใช่ เครื่องลงประมาณสองทุ่มนะ) ปลายสายตอบกลับมาเสียงหวาน"ครับ รันจะรอนะ" รันเวย์มองกล่องแหวนแต่งงานในมือของเขาก่อนจะเงยหน้ายิ้มให้ปลายสาย(เจอกันนะรัน) นั
พิษสวาท | ตอนที่ 10 | พิษรักจบสิ้นสาวน้อยดันถอยไปชนกับราวด้านบนของตู้จึงทำให้เสื้อผ้าที่แขวนเอาไว้มันถล่มลงมาเสียงโครมสนั่น ทั้งสองคนหันมามองอย่างพร้อมเพียงกันในทันใด แต่ทว่าเมื่อเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์รันเวย์ดังขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงเลยปล่อยผ่านไปก่อน สายตาจดจ่ออยู่กับข้อความ คิ้วทั้งสองข้างขมวดผูกกันเป็นปมทันที"เธอรีบไปซะ! และห้ามพูดหรือตอบอะไรกับใครทั้งนั้น""และถ้าแสดงพิรุธออกมาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะสั่งให้นักเลงพวกนั้นฆ่าเธอทิ้งทันที... เข้าใจไหม?" เขาบีบไปที่ต้นคอของหญิงสาวเบา ๆ เพื่อข่มขู่ ตะวันซึ่งเห็นภาพนั้นก็ถึงกับต้องยกมือปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น"เข้าใจค่ะ" พิต้ารีบพยักหน้ารับ รันเวย์จึงผลักเธอออกไปจากห้องอย่างเต็มแรง"ไป!" เขาตะโกนไล่หลังหญิงสาวอีกครั้ง เมื่อเธอคนนั้นเดินออกไปได้ไม่นาน"พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยเถิด ๆ" ตะวันยกมือไหว้ขอพรอย่างสิ้นหวังเมื่อร่างสูงเหลือบมองมายังตู้เสื้อผ้าด้วยความสงสัย โชคดีที่เขาไม่ได้มีเวลามากพอที่จะเปิดดูว่ามีอะไรซ่อนด้านใน ซึ่งถือว่าสาวน้อยยังพอมีบุญอยู่บ้างเหมือนกันรันเวย์รีบปิดไฟทุกดวงในห้อง เขาพยายามยืนตั้งสติอยู่นาน ก่อนจะเดินไปหยิบอะไร
พิษสวาท | ตอนที่ 21 | ซ้ำแล้วซ้ำอีก(มีภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม) "อ่า ๆ เฮ่อ ๆ ๆ" ร่างสูงหายใจหอบเหนื่อยขณะที่แก่นกายของเขากระตุกสั่นและปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวตะวันทุกหยาดหยด"ฮือ... ฮือ..." เสียงสะอื้นไห้จากเด็กสาวดังอย่างแผ่วเบา ร่างบางยังคงสั่นผวาด้วยความกลัวรันเวย์ค่อย ๆ ปล่อยมือที่ปิดริมฝีปากอีกฝ่ายออกช้า ๆ"ฉันจะแจ้งตำรวจ" เธอพูดขึ้นและมองหน้าเขาทั้งน้ำตา"เธอคิดว่าตำรวจจะช่วยได้งั้นเหรอ?" ร่างสูงเอ่ยถามก่อนจะดึงแก่นกายของเขาออกจากร่องสวาทแบบรวดเดียวพรวด…"อะ... โอ๊ย!" เด็กสาวอุทานเสียงหลง แค่เพียงขยับ มันก็เจ็บร้าวระบมไปหมดเลย จนไม่สามารถจะขยับตัวได้แม้แต่นิด"คิด ๆ ดี ๆ สิ... ตัวก็เสียไปแล้ว!" รันเวย์ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเทวอดก้าใส่แก้วเล็ก ๆ และราดลงยังร่องสวาทที่เลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำกามและเลือดบริสุทธิ์"อะ... อื้อ..." สาวน้อยกัดฟันแน่น เพราะเธอแสบร่องรักมากราวกับกลีบเนื้อมันแทบจะฉีกขาดออกจากกัน…"ต่อให้เธอวิ่งไปฟ้องใครต่อใครแล้วมันช่วยอะไรได้... ในเมื่อเธอโดนฉันเอาจนXแหกแล้ว" เขาพูดจบก็กระดกวอดก้าในแก้วดื่มจนหมด ดวงตามองร่องสวาทที่บวมช้ำและคราบเลือดผสมน้ำกามไหลนองเต็มเตี
พิษสวาท | ตอนที่ 20 | รสสวาท (เด็ก) สาว(มีภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม) ฝ่ามือซ้ายรวบตึงข้อมือเล็ก ๆ ของเด็กสาวเอาไว้ทั้งสองข้าง"ถึงฉันจะเป็นคนรับใช้... มันก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะข่มขืนกันได้นะ!" ตะวันร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วยความหวาดกลัว"เงียบเถอะน่า! ถ้าฉันทนไหวก็ไม่ลดตัวมาเอาเด็กเมื่อวานซืนอย่างเธอหรอก" เขาโต้กลับทันที"ปล่อยนะ! บอกให้ปล่อยไง!" เธอตะโกนลั่นและพยายามยกขาขึ้นเพื่อเตะกลางหว่างขาของรันเวย์ให้ได้ ซึ่งจังหวะนั้นมันก็ทำให้ผ้าเช็ดตัวอีกฝ่ายหลุดไปด้วย รวมถึง…หมับ! ฝ่ามือหนาสามารถคว้าท่อนขาเธอเอาไว้ได้"อย่าเล่นแบบนี้อีก ถ้ายังไม่อยากตาย!" เขากระแทกเสียงใส่ก่อนจะกระชากกางเกงขาสั้นพร้อมกับกางเกงในลายเชอร์รีลงมาถึงโคนขา แล้วขึ้นคร่อมร่างบางทันทีตะวันรีบหลับตา เพราะไม่อยากเห็นเจ้านั่นของเขาเลยแม้สักนิด"อย่าเล่นตัวเยอะน่า... ฉันจะให้ค่าตอบแทนมากกว่าที่เธอคิดซะอีก!" รันเวย์กัดฟันพูดพลางจับแก่นกายมหึมาขึ้นกำเอาไว้แน่น ท่อนเอ็นใหญ่ยาวมันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ สู้ฝ่ามือหนาที่ชักรูดขึ้นลง ๆ อยู่แบบนั้น"ปล่อย!... ฉันไม่ต้องการเงินสักบาทเดียว... ไม่ต้องการเลย!" ตะวันน้ำตาไหลออกมาทั้ง
พิษสวาท | ตอนที่ 19 | ชั่ววูบ"ก็เคยซะสิ อย่าโง่ให้มากได้ไหม?" "เร็ว ๆ!" เขาขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้ง พร้อมกับเทน้ำเย็นราดใส่หัวตัวเองแล้วลูบใบหน้าไปมาให้สร่างเมามากขึ้น"แต่ว่า... ถ้าฉันออกไปซื้อให้คุณก็จะไม่มีใครอยู่ดูคุณเซอร์เวย์นะคะ" ตะวันนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่สามารถละทิ้งหนูน้อยให้นอนคนเดียวนานขนาดนั้น"แล้วพี่เธอล่ะ?" รันเวย์เอ่ยสวนกลับไปทันที เขาคว้ารีโมตแอร์ในบ้านมาปรับลดอุณหภูมิจนต่ำมากที่สุด"คือ… พี่สาวฉันไม่สบายเลยต้องนอนโรงพยาบาลน่ะค่ะ" เด็กสาวก้มหน้าตอบไปตามจริง"แล้วไง?" เขากระแทกเสียงใส่เธอด้วยท่าทีรำคาญ จากนั้นจึงหยิบเงินเพิ่มให้ตะวันอีกเท่าหนึ่ง"ฉันจะให้เวลาเธอแค่ 30 นาที ไปซื้อถุงยางไซซ์ 59 มาให้ได้ ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่!" มือเคาะที่หน้าปัดนาฬิกาเรือนแพงของตัวเองอีกครั้ง"ไปสิ!" รันเวย์ย้ำก่อนจะเดินงอตัวแปลก ๆ ไปนั่งรอตรงโซฟาตัวใหญ่พร้อมกับกดโทรศัพท์หาใครอีกคน"ไอ้ไพลอท กูว่าผับใหม่ที่มึงพาไปคืนนี้แม่งเล่นกูละ" เขาพูดพลางนั่งลูบใบหน้าของตัวเองที่เปียกชุ่มด้วยน้ำเย็นก่อนเริ่มถอดกางเกงออก เหลือแต่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวเท่านั้น"อะไรนะ เด็กมึงก็โดนยา?" รันเวย์เอ่ยขึ้นอย
พิษสวาท | ตอนที่ 18 | ฉันไม่เคย"อย่าเพิ่งรีบโตเลยนะ เซอร์เวย์... จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวแล้วก็ทุกข์ใจแบบตะวันไง" เธอลูบหัวเด็กตัวน้อยและตบก้นของเขาเล็กน้อยเพื่อกล่อมให้หลับง่ายขึ้นตะวันผูกพันกับเซอร์เวย์มากจริง ๆ เพราะเธอได้เลี้ยงดูเจ้าตัวน้อยมาตั้งแต่วัยแรกเกิดเลยก็ว่าได้ เพราะหลังจากที่คลอดออกมาไม่นาน ผู้หญิงที่เป็นแม่ของเขากลับกระเตงลูกไป กระเตงลูกมา สร้างเรื่องสร้างราวไม่เว้นแต่ละวันจนสุดท้ายแล้วคุณไทม์จึงตัดสินใจเอามาดูแลเอง แม้ว่าวิธีการมันจะโหดไปหน่อย แต่ถ้าปล่อยไว้กับแม่ที่ไม่พร้อมเช่นนั้น เด็กอาจจะไม่ได้เติบใหญ่แน่ ๆเซอร์เวย์เป็นเด็กที่เข้มแข็งมาก ขนาดยังไม่รู้ความ แม่ของเขาเคยสารภาพกับคุณผู้หญิงว่ารันเวย์เป็นคนพาเธอไปทำแท้ง แต่ด้วยอายุครรภ์ยังน้อยมากหมอจึงเลือกวิธียุติการตั้งครรภ์ด้วยการให้ทานยาชนิดหนึ่ง เพราะคิดว่ายังไงก็หลุดแน่ ทว่าเด็กคนนี้ต่อต้านทุกอย่างจริง ๆ พิต้าอาเจียนหนักมากหลังจากได้รับยา ซึ่งมันหมายความว่ายาแทบจะไม่ได้ส่งผลอะไรเลย แต่อาการของเซอร์เวย์ก็ต้องเฝ้าดูต่อไปเรื่อย ๆ ว่าจะได้รับผลข้างเคียงจากการที่แม่กับพ่อได้เคยร่วมมือทำลายเขาไหมถึงแม้ว่าเซอร์เวย์จะมีศั
พิษสวาท | ตอนที่ 17 | คนโชคร้ายด้วยความที่ท่านรู้จุดอ่อนของลูกชายตัวเองดี จึงนำเรื่องเก่า ๆ นี้ขึ้นมาอ้างอิงถึง ซึ่งมันก็เหมือนจะได้ผลในทันทีเช่นกันร่างสูงชะงักไปเล็กน้อย เขาดูเหมือนจะมีท่าทีที่อ่อนลงกว่าตอนแรก แต่ก็ยังไม่ได้ถึงกับเปิดรับ"งั้นก็ให้ลองทำงานดูไปก่อนแล้วกัน ถ้าไม่ดีจริง ๆ อย่างที่แม่พูด ผมจะไล่ออก!" รันเวย์พูดโดยแทบไม่ได้มองหน้าตาลเลยเขาจ้องตรงไปยังตะวันเพียงคนเดียว"เรานั่นแหละที่ไม่ดี!" คุณหญิงว่าให้ลูกชายตัวเองทันควัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้วตาลก็พาเจ้าตะวันไปพักเถอะ จำไว้ว่าถ้าเกิดว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือโดนใครรังแก..." จากนั้นจึงหันไปมองทางรันเวย์อีกครั้ง"เธอทั้งสองคนสามารถโทรมาฟ้องฉันได้ตลอดเวลาเลย" ว่าแล้วก็ช่วยประคองตะวันลุกขึ้นด้วยอีกคน"นี่เป็นคำสั่งของฉัน... เข้าใจไหมตาล?" ท่านพูดย้ำ เพราะรู้ว่าถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตาลคงไม่กล้าปริปากแน่ ๆ และนี่คือหนึ่งในเหตุผลที่ท่านเห็นด้วยว่าตะวันควรจะมาอยู่ที่นี่ เพื่อช่วยเป็นหูเป็นตาให้อีกแรง"แล้วไม่ต้องเกรงใจกันเลยนะ เพราะฉันก็ถือเป็นผู้ปกครองของเธอและตะวันด้วยเหมือนกัน" ก่อนเอ่ยกับทั้งสองพี่น้องด้วยความเอ็นดู"ขอบคุณ
พิษสวาท | ตอนที่ 16 | ปากดีคำพูดจากตะวันมันไม่ต่างอะไรกับการราดแอลกอฮอล์ลงบนแผลสดของเขาเลยสักนิด รันเวย์กำหมัดแน่น ทั้งเจ็บทั้งแสบกับประโยคเพียงสั้น ๆ นั้นยอมรับว่าทันทีได้ยินมันชาวาบทั้งตัวและหัวใจ ได้แต่ยืนกำขวดเหล้าในมือเอาไว้แน่น"พี่ตาล ๆ" ตะวันเขย่าตัวพี่สาวสักพัก จนในที่สุดตาลเองก็เริ่มฟื้นตื่นได้สติขึ้นมาบ้าง"ลุกไหวไหม เดี๋ยวตะวันจะพาไปโรงพยาบาล" จากนั้นจึงเอ่ยถามด้วยความกังวลใจ โดยที่เธอก็ลืมไปว่าในบ้านหลังนี้ไม่ได้มีแค่ตัวเองกับพี่และเซอร์เวย์เพียงเท่านั้น"พี่ไม่เป็นไรมาก ไม่ต้องไปหรอก… เมื่อกี้พี่แค่เวียนหัวและหน้ามืดนิดหน่อยเท่านั้น" ตาลเอ่ยตอบน้องสาวก่อนจะเหลือบเห็นรันเวย์ที่จ้องมองตะวันอยู่ และเขาเหมือนกำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเธอทั้งคู่"…ตะ ...ตะวัน" ผู้เป็นพี่เบิกตาโตขึ้นมาทันทีหลังร่างสูงเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้า ตะวันจึงรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตของใครอีกคน"ฝากคุณหนูทีพี่ตาล" เธอรีบส่งเซอร์เวย์ให้กับพี่สาวไปทันที"อึก อึก อึก..." เสียงรันเวย์ยกเหล้ากระดกดื่มดังอยู่ไม่ไกลเลยฟุ่บ! แขนเล็ก ๆ ของเธอพลันถูกกระชากให้ลุกขึ้นไปเผชิญหน้าด้วย"เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ?" เขาตะคอกถ
พิษสวาท | ตอนที่ 15 | เกลียดแรกพบ"…" คนเป็นพี่ทำได้แค่เงียบไปสักพักเพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับน้องสาวอย่างไรดี"เราจะปล่อยให้เขาทุบตีผู้หญิงอยู่แบบนี้จริง ๆ เหรอพี่ตาล?" ตะวันยังคงมองเข้าไปในบ้านด้วยความอยากรู้อยากเห็น"เราไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องของเขาหรอกน่าตะวัน!" ตาลข่มเสียงตอบน้องสาวแม้ใบหน้าแดงฉานอยู่ไม่น้อยเลย"แต่ว่า..." ตะวันแย้งขึ้นเล็กน้อย"ถ้าเราไม่อยากโดนไล่กลับบ้านตั้งแต่วันแรกก็อยู่เฉย ๆ ต่อไป... ผู้หญิงคนนั้นไม่ตายหรอก" เธอพูดเสริมก่อนจะพาตะวันมานั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนตรงบริเวณลานกว้างหน้าบ้านหรูของเขา30 นาทีผ่านไป"พี่ตาล ยุงกัดคุณหนูน้อยจนตัวแดงหมดแล้วนะ… นี่เราจะเข้าไปในบ้านได้รึยังอะ?" ตะวันที่อุ้มเซอร์เวย์อยู่ก็เอ่ยถามพี่สาว เพราะทั้งสองคนนั่งรออยู่นอกบ้านมานานพอสมควร"งั้นเดี๋ยวพี่ลองเดินไปดูก่อนก็แล้วกัน... แกนั่งรอพี่ตรงนี้นะอย่าไปไหน" ตาลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินเข้าบ้านหลังนั้นซึ่งเดินไปได้ไม่เท่าไหร่ ตะวันก็รีบอุ้มเซอร์เวย์ตามหลังพี่สาวแบบติด ๆ"นี่ตะวัน! พี่บอกให้แกนั่งรอก่อนไง" ตาลหันมาว่าให้น้องสาวทันที เพราะเธอกลัวอีกฝ่ายจะเห็นภาพที่เด็กไม่ควรจะ
พิษสวาท | ตอนที่ 14 | แม่บ้าน (จำใจ)"อีกไม่กี่วันก็จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ เอาเวลาไปอ่านหนังสือต่อเถอะ" ตาลพยายามเข้มแข็งให้ได้มากที่สุดขณะอยู่ต่อหน้าน้องสาว"เดี๋ยวพี่เองต้องรีบไปทำงานต่อแล้วเหมือนกัน" ก่อนพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง และดันตัวของน้องสาวออกอย่างช้า ๆ"ลาหยุดมาหลายวัน ถ้าไปขอเบิกเงินล่วงหน้าพวกแม่บ้านคนอื่น ๆ อาจจะว่าพี่ได้" เธอพูดพร้อมกับปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายเบา ๆ"งั้นก็หมายความว่าพี่ตาลจะขอเบิกเงินจากคุณผู้หญิงแล้วใช่ไหม?" ตะวันได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที"พี่จะลองดูก็แล้วกัน เราน่ะโตขนาดนี้แล้ว เลิกร้องไห้ขี้มูกโป่งได้แล้วน่า" ตาลลูบหัวน้องสาวเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกไปทำงานต่อ"ตั้งใจอ่านหนังสือไปเถอะ มัวแต่มากังวลเรื่องพี่ เดี๋ยวก็ทำข้อสอบไม่ได้หรอก" เธอพูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักทันที เพราะใกล้เวลาทำงานแล้วตะวันทำได้แค่เพียงนั่งมองแผ่นหลังของพี่สาวด้วยความเป็นห่วง ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายป่วยอยู่แต่ก็ต้องฝืนตัวเองไปทำงานทุกวันและยังคงต้องทำงานหนักเหมือนเดิมจากนั้นจึงเตรียมจะออกไปนั่งติวหนังสือกับเพื่อน ๆ ก่อนสะพายกระเป๋าอันหนักอึ้งเดินออกจ
พิษสวาท | ตอนที่ 13 | เซอร์เวย์"..." รันเวย์ทำได้แค่นั่งเงียบ ไม่ตอบโต้กลับ เพราะเขารู้ว่าแก้ตัวอะไรไปก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี"พอเถอะเฌอ ปล่อยลูกมันไปก่อนนะ" ผู้เป็นพ่อออกปากช่วยพูดให้อีกแรง"ก็เพราะเราให้ท้ายลูกผิด ๆ แบบนี้มาตลอดไง!" เฌอรีนเอ่ยเสียงดังกร้าวโต้กลับสามีไปทันควัน"ที่รันเวย์กลายเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ มันเพราะเราตามใจมากเกินไป เราเองก็มีส่วนผิดเช่นกัน!" จากนั้นจึงตัดพ้อตัวเองกับสามีก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างท้อใจ เธอยอมรับว่าเลี้ยงรันเวย์มาแบบผิด ๆ ด้วยความที่เป็นคนแรกจึงทั้งรัก ทั้งตามใจทุกอย่างรันเวย์ทำอะไรล้วนไม่เคยผิดหรือมีบทลงโทษใด ๆ เลย ซึ่งพอเขาโตขึ้น นิสัยแย่ ๆ เหล่านั้นมันก็ไม่สามารถจะแก้ไขได้ทันแล้ว"พ่อกับแม่ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกครับ ผมไม่ดีเองต่างหากไม่เกี่ยวกับใครเลย" รันยอมรับความผิดโดยทันที"แม่ยอมรับนะ ว่าผิดหวังในตัวลูกมากจริง ๆ" เฌอรีนลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินตรงเข้าไปหาลูกชายอย่างช้า ๆเธอแทบไม่เคยพูดหรือว่ากล่าวตักเตือนใด ๆ รันเวย์เลย นับตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงวันนี้คนเป็นแม่พยายามเก็บความรู้สึกและอารมณ์มาโดยตลอด แต่วันนี้มันคงถึงเวลาที่ต้องเ