"Hera, sana mahalin mo ang anak ko. Hindi ko masasabing isang perpektong asawa ang anak ko, ngunit masasabi kong isa siyang mabuting tao. Aasahan ko na mamahalin mo siya, kahit pa malaman mo ang dark side niya. Alam kong mahal na mahal ka ng anak ko, kaya ikaw ang babaeng pinili niyang makasama habang buhay.""Pinapangako ko pong mamahalin ko si Dwayne..ah.. si Rhayan ng buong puso, tita.""Mommy, Just call me Mom. Miyembro ka na ng pamilya ko, kaya itinuturing na rin kitang anak." Pagtatama ni Rihanna sa daughter in law niya.Napaluha siya dahil sa sagot nito. Aaminin niyang sobrang bait ng pamilya Crawford sa kanya, dahil mainit ang pagtanggap sa kanya ng mga ito."Oh, bakit ka umiiyak? Baka sabihin ng anak ko, kung ano na ang sinabi ko sa'yo at pinaiyak kita." Nakangiting wika ni Rihanna."Sorry, Mom. Hindi ko lang kasi maiwasan. Sobrang nahihiya po ako sa pamilya n'yo, lalo na sa inyo ni Dad. Aaminin ko pong hindi naging maganda ang trato ng mga magulang ko sa anak niyo. Hindi sila
"Love, gusto mo, hindi muna tayo uuwi? Ipapasyal muna kita. Honeymoon natin ngayon at gusto kong ipasyal kita kahit saang lugar mo gusto." Nakangiting wika ni Rhayan. Binalingan siya ni Hera ng may pagdududa kung totoo ba ang sinasabi niya. "Saan mo naman ako ipapasyal?" Halata ang pagpipigil nitong mapangiti. "Saan ba ang pangarap na puntahan ng asawa ko?" Pinagsalikop niya ang palad nilang dalawa habang nakatuon pa rin ang mga mata sa kalsada. Sinulyapan niya ang asawa. Nakita niyang sandali itong nag-isip. Makikita ang tuwa sa mga mata nito ng bumaling sa kanya. “Sige nga, kung seryoso ka. Gusto kong dalhin mo ako sa lugar sa South Africa kung saan aakyat tayo ng Treehouse na napapalibutan ng maraming ilaw. Hihiga tayo sa loob ng tent at sabay na panoorin ang mga nagkikislapan na mga bituin sa langit.” Napangiti siya habang tinitingnan ang papikit-pikit na mga mata ng asawa habang iniimagine ang sinasabi nito na lugar sa kanya. Nagdilat ito ng mata at sumimangot na tiningnan siya
Samantala si Rheniel, hininto muna ang sasakyan sa gilid ng kalsada ng makitang tumatawag ang Kuya Rhayan niya. “Kuya,” bungad niya ng sagutin na niya ang telepono. “Pupunta kami ng Ate mo sa South Africa para mag honeymoon.” “Tsk..Kuya, kahit saan man kayong bahagi ng mundo mag honeymoon, hindi ako maiinggit. Bakit kailangan mo pang magpaalam?” “Tangina, sarap mong ibalibag!” Halata ang asar sa boses ng Kuya niya kaya siya umayos ng upo. Kapag nagmumura na ang Kuya niya, kailangan matakot na siya dahil makakaya nitong e-close lahat ng accounts niya. Narinig niyang muli itong nagsalita. “Makinig ka, Sabihin mo kay Nathan na huwag pumirma ng kontrata sakaling lumapit si Fernan Harrigan sa kanya. Just Ignore them. Matutuloy pa rin ang SmithCom Branch sa Whitebridge City. Ang asawa ko na ang bahala ro’n.” “T-teka, pwede mo naman sabihin kay Nathan directly, bakit kailangan ako pa ang magsabi, gabi ngayon Kuya, at ang oras ko dapat sa mga babae lang.” reklamo niya. “Hindi ko makonta
Pagkatapos ng isang linggo na honeymoon, napagpasyahan nila na umuwi. Kasalukuyan silang nakasakay ngayon sa private jet. Lihim na napangiti si Rhayan habang nakatitig sa natutulog na asawa niya. Nakahiga ito sa couch habang nakaunan ang ulo nito sa mga hita niya. Sinuklay suklay niya ang buhok nito, hindi pa nakuntento, yumuko siya, upang halikan ito sa noo. Halatang pagod ang asawa niya, dahil isang linggo nilang inikot ang mga lugar na gusto nitong puntahan. At sa bawat lugar na napupuntahan nila, sinisiguro niyang mayroon silang dadalhin na ala-ala kasama na ang pagniniig nila sa kama. Ayaw pa sana niyang umuwi dahil sobrang bitin ang isang linggo na honeymoon nila, ngunit talagang nagpupumilit na itong umuwi. Panay kasi ang tawag ni Don Fernan dahil sa kontrata na ayaw pirmahan ng SmithCom Corp. Di nagtagal, lumapag ang private Jet sa airport ng Whitebridge City, dahilan upang magising si Hera. Nakapikit parin ang mga mata nito habang nakakapit ang mga kamay sa hita ni Rhayan. “
Dumating ang gabi. Dinarayo ng maraming mayaman na bisita ang Whitebridge City. Isa lang naman ang lugar na kanilang pupuntahan. Ang Villa Harrigan kung saan ang kabuuan ng Villa ay napapalibutan ng mga nagkikislapan na liwanag. Maging ang buong palapag ng Mansyon ay naghuhumiyaw sa kinang at hindi papatalo sa kislap ng mga bituin sa kalangitan. Bituin na matatawag, dahil si Madame Motsha Harrigan ay itinuturing na nag-iisang bituin ng kanyang kapanahunan dahil sa angkin niyang ganda at natatanging kinababaliwan ng lahat ng mga binata noong dalaga pa siya. Maging sa ngayon hindi pa rin kumukupas ang ganda na iyon, tila ba sa pagtanda ng panahon, siya lamang ang naiwan na hindi tumatanda, at hindi man lang mababakas ang kulubot sa kanyang katawan. Parang Reyna siyang nakaupo sa isang gintong upuan na napapalibutan ng maraming palamuti at preskong mga bulaklak na nanggaling pa sa malayong bansa para lamang gawing dekorasyon sa kanyang gintong kaarawan. Lahat ng mga anak niya, in laws
“Lola, ito nga pala ang regalo ko sa inyo, sabay bigay nito sa isang hugis kwadrado na kahon kay Madame Motsha na tinanggap naman nito. Ngunit ang mga mata ay hindi pa rin inaalis kay Rhayan. “Ay, siya nga pala Lola, nakalimutan kong ipakilala sa inyo ang mahal kong asawa, si Rha–si Dwayne—” “Dwayne Villamor, po Lola.” nakangiting wika ni Rhayan ng maramdaman na nakalimutan ng asawa niya ang dati niyang apelyido. Lihim siyang napangiti dahil kumportable na ito sa Crawford. Malapad na ngumiti si Hera sa asawa saka muling binalingan ang Lola niya. “Iyon nga po Lola. Siya si Dwayne, Villamor.” “Pinsan, mukhang kahit sa apelyido ng asawa mo, halatang hindi man lang napabilang sa listahan ng mga mayayaman dito sa lugar natin.” “Oo nga naman insan. Narinig kong bodyguard mo raw siya dati kaya lang pina-ibig ka, kaya ngayon baliw na baliw ka na sa kanya. Naglayas ka pa nga raw sa bahay n’yo.” Nagulat si Madam Motsha dahil sa narinig. “Totoo ba iyan, Hera?” may himig galit ang boses n
Sa sobrang kasarapan nila, hindi nila napansin na naabot na pala nila ang dulo ng Cruise. Sobrang busy siya sa kanyang pagpikit-pikit habang pinapaliguan ng halik ni Rhayan ang kanyang katawan, kaya hindi niya alam na tumayo ito at nadulas ang paa sa sahig kaya nalaglag ito mula sa Cruise. Napaiyak pa siya ng hindi na niya ito mahagilap. Maging ang kapitan ng Cruise at mga staff tumulong na rin sa paghahanap. Alam kasi niyang nalaglag ito sa dagat dahil naabutan niyang parang may bumagsak. Ang kainaman lang ng ginawa nila ni Rhayan dahil may naidudulot na maganda ang nangyaring iyon sa kanila. Ang pagbagsak nito sa tubig ang naging dahilan kung bakit ito muling nakaalala. Kagabi lang napagod sila sa kanilang paghaharutan kaya mabilis silang nakatulog. Ngunit nagising siya ng madaling araw dahil sa biglang pagsigaw ni Rhayan at panay ang banggit nito ng pangalan ni Nashmin. Umiyak pa siya dahil noong una, hindi siya nito naalala ng gumising na ito, Si Nashmin lang ang binabanggit nito,
Si Don Fernan ay biglang nagkaroon ng kayabangan sa katawan dahil sa halaga ng regalo ng anak niya. Sa lahat ng mga apo ni Madame Motsha na nandito ngayon sa loob, tanging anak lamang niya ang nagbigay ng regalo na sobrang laki ang halaga. Tuwang-tuwa si Madam Motsha na kinuha ang cellphone mula sa kamay ni Vian. What the fuck!” Napamura si Jed ng makita ang regalo ni Hera. Nagtaka siya kung saang bangko ang pinsan niya nangungutang. Kaya naman agad siyang nakaisip ng paraan. “Siguradong baon ka na sa utang pinsan dahil sa dami mong gastos simula ng nag-asawa ka.” Napatingin si Madam Motsha kay Hera. “Apo, inutang mo rin ba ang niregalo mo sa akin?” tanong ng Madame. “Hindi po Lola, pera po ni Dwayne ang ginastos ko, riyan.” nakangiting sagot ni Hera. Napuno muli ng halakhak ang buong Hall. Tila sa lahat ng joke ni Hera, ito ang pinaka nakakatawa. Si Don Fernan ay [parang natutunaw na. Okay na sana kanina ang yabang niya sa sarili. Ngunit ngayon, tila bigla na naman siyang matuna
“Shit!” Napamura si Rhayan nang makita na nagkakagulo sa harapan ng ospital. Nagtataka siya dahil hindi na mga security guard ng mismong hospital ang nagbabantay sa parehong entrance at exit kundi Rhayaknights na. Ag mga tao gustong pumasok ngunit pinipili lamang ng Rhayaknights ang pwedeng papasukin. “Ciela what happened here?” Agad na lumabas ang hologram ni Ciela mula sa smart watch na suot ni Rhayan matapos marinig ang pagtawag niya.“I will show you, master.” Di nagtagal ipinapakita sa screen monitor ng kanyang sasakyan ang nangyaring pambabatikos ng mga tao sa kanilang pamilya dahil sa pagkamatay ni Trishia. “Tang’na! Kayang-kaya naman gawan ng paraan ‘yan hindi ba?” “Yes master. Pero ang Daddy mo gustong ipasara ang St. Lao Medical Center dahil hinayaan ng mga ito na guluhin ang pamamahinga ni Dharylle.”Nagbuga ng hangin si Rhayan. Ganito talaga ang lahi nila. Maiksi ang pasensya. Malamang naubusan ng pasensya ang kanyang ama kaya nito nasabi iyon. Ngunit kilala niya ito.
Bumuhos lalo ang mga luha ni Nudge dahil sa mga masasakit na salita na kanyang narinig. Mapait siyang ngumiti habang tinititigan ang kanyang ina. “Gusto ko lang tapusin ang kasamaan mo kung kaya ko nagawa ang ipakulong ka. Gusto kong pagsisihan mo sa kulungan ang lahat ng kasalanan na ginawa mo, Mum. Tama na ang isa o dalawa na pagkakamali. Kalabisan na kung naging Hobby mo na ang pagpatay. Sakit mo na yan!” “Huwag mo akong sigawan! Punyeta ka! Mamamatay muna ako bago nila ako maipakulong! Kung ikaw gustong-gusto mong nasa kulungan ka, ibahin mo ako!” Humakbang paatras ang Donya nang mapansin na marami ng pulis ang nakapaligid sa kanya.“Mum! Please! Sumuko ka na!” Sumisigaw si Nudge sa pagmamakaawa sa ina. Takot na takot siyang may mangyaring masama rito kapag lumaban ito sa mga pulis. “Hindi kita mapapatawad sa ginawa mong ito sa ‘kin, Nudge! Ikaw ang tumawag sa mga pulis!”Magkasunod na umiling-iling si Nudge sa ina. Binalingan niya ang Chief of Police sa nagtatanong niyang mg
“Ciela.”“Young Master.” Mabilis ang paglabas ng hologram ni Ciela nang marinig ang boses ni Rhayan.“You’re aware that this would happen. Yet, I did not receive a warning from you!” Bungad ni Rhayan sa galit na boses.“I’m sorry, young master. Totoo ang lahat ng sinabi ko sa ‘yo nang huling pag-uusap natin. May balak ang mag-inang Sonia at Trishia na ipa-kidnap ka kapalit ng kalayaan ni Nudge.”“But something else happened! I trusted you! At anong hindi mo alam na maliban sa pagkidnap sa ‘kin may iba pa palang pinaplano si Trishia?”“No, master. Ang sinabi ko sa’yo noon ay naka-base lang sa kung ano ang nakikita ko. Huli na nag plano si Trishia na maka-siping ka. Hindi ko na masasabi sa’yo dahil nawalan ka na ng malay. Sinubukan kong sabihin sa asawa mo ngunit wala siyang panahon na kausapin ako. Nabulag siya ng galit at selos ng malaman niyang may ibang babae na nagdala sa’yo sa motel. Dahil nangyari na ang hindi ko inaasahan na mangyari, tinulungan ko na lang si young madam na matu
Kay Dustin tumawag VP ng Dc Bank Corp. “Sir, sorry kung sa inyo ako tumawag. Hindi kasi makontak si Sir Rhayan. Nagkakagulo po rito sa DC Bank Main Office. Hindi lang po yan, bumaba bigla ang Net worth ng kompanya dahil isa-isang nagpull-out ang mga investors. Maging ang mga customers ay unti-unti na ring nag withdraw ng kanilang account at lumipat sa ating mga kakompetensya. Dahilan nila kahit mababa raw ang offer doon basta’t nasa magandang kumpanya sila.”“Nonsense. This is bullshit! And what is their reason for doing that?” Sir, napanood n’yo po ba ang balita? Ang Pamilya nyo ang sinisisi sa pagkamatay ni Trishia Albrecht. I will send you the link.”"Hayaan mo silang magpull-out. But take note, there is no turning back! We don't need them.""Yes Sir."Kay Rihanna ang kapatid nitong si Drake Smith ang siyang tumawag. “ Kuya?”“Rianne, nasaan ka?” Bakas ng pag-alala ang boses ni Drake.“Nandito sa ospital. Bakit Kuya?” Nagtataka na rin si Rihanna bakit balisa ang kapatid sa tono n
“Ahhhh! Thriiiisia!” Muling sigaw ng Donya habang nakaluhod at nakahawak sa sofa. Pakiramdam niya nawawalan siya ng lakas upang tumayo. Hindi niya matanggap ang nangyari sa kanyang anak. Ayaw niyang maniwala sa sinabi ni Nudge sa kanya. “Donya Sonia! Donya Sonia!” Humihingal ang katulong habang papalabas ng silid ng Donya na kasalukuyang nililinis nito kanina.Tumigil sandali ang Donya sa pag-iyak at umangat ng mukha upang tingnan ang katulong.“Pwede ba Luisita! Huwag mo akong bwesetin ngayon baka ikaw ang pagbuntungan ko ng galit!” Tumayo siya at naupo sa sofa.“Patawad Donya Sonia. P–pero kailangan mong mapanood ito. Si–si Senyorita Thrisia–”“Ano ang sabi mo? Si Thrisia?” napatayo siya nang marinig ang pangalan ng anak. Bumalik ang kanyang pag-asa na buhay pa ito at niloloko lamang siiya ni Nudge dahil galit ito sa kanila.“B-basta Donya Sonia, panoorin nyo na lang po ang balita.” Kinuha ng katulong ang remote control upang i-on ang Tv. May TV naman sa sala kaya hindi na sila um
Napailing na lang si Rhayan sa pagiging merciless ng asawa niya. Ngunit tama lang ang ginawa nito. Kahit siya hindi pa rin makapaniwala na nagtagumpay si Thrisia na dukutin siya gayung walang kahit na sinong pwedeng lumapit sa kanya. Sa dinami- dami ba namang RhayaKnights na nakapaligid sa kanya sino ang mag aakala na malulusutan pa sila. Mukhang kaya naman ng asawa niya e-handle si Thrisia kaya’t tama lang na hayaan muna niya ito. Kailangan pa niyang kausapin si Lendon tungkol sa naudlot niyang plano. Si Bernard, ang chief of police kailangan rin niyang tawagan dahil nag-iba ang plano.“Rhayan…please help me…”“What the ff—fvck!” Bumaba ang kanyang mga tingin sa dalawang kamay na nakahawak sa dulo ng pantalon niya. Nakaposas ang mga iyon kaya walang duda na si Thrisia ang nakahawak sa kanya dahilan upang tumigil siya sa paglalakad. “Take off your hands!” Tumigas ang kanyang mga panga sa inis. Alam niyang sa ginawa nito lalo lamang magagalit ang asawa niya. Akmang tadyakan niya ito ng
“Anong ginawa mo sa’kin..tangina ka! Huh!?” Gigil na sinakal ni Rhayan si Thrisia sa leeg. Hindi pa man nakasagot si Thrisia nang muli na naman itong hinatak ni Hera.“Akin siya! Ako ang hahatol sa kanya!” Mabilis na tinanggal ni Hera ang kamay ni Rhayan na kasalukuyang mahigpit na nakahawak sa leeg ni Thrisia. Gusto pa niyang pahirapan ang babaeng ito nang matagal. Sa ginagawa ng asawa niya mukhang gusto na nitong patayin ang babae. Ngunit walang balak si Rhayan na bitawan si Thrisia kaya lalo siyang nainis. Nagmukha na kasing Adan at Eva ang dalawa na magkaharap dahil pareho pa rin walang saplot ang mga ito. At kapag bumabalik sa ala-ala niya ang eksena na dinatnan kanina kumukulo ang dugo niya sa matinding galit at selos.“Rhayan!” Napasigaw na siya ng malakas dahilan upang lingunin siya nito. Nagtagumpay naman siyang tanggalin ang kamay ng asawa na mahigpit pa ring nakahawak sa leeg ni Thrisia. Napa-ubo pa ang babae at habol- hininga na lumanghap ng hangin. “Rhayan, Bibihis ka ba
“What!?” Wala dyan si Thrisia? Saan siya nagpunta!?” umakyat ang dugo ng donya sa narinig. Huwag naman sanang maging tama ang hinala niya. Ngayon lang siya nagdadasal sa lahat ng santo na maalala niya. Sana walang mangyaring masama sa anak niya sakaling tinuloy nito ang pangarap na makasiping ang isang Crawford. Ngunit nakumpirma ang hinala niya nang muling magsalita ang tauhan mula sa kabilang linya.“Umalis siya kanina kasama ang bihag namin. Walang pang malay ‘yun nang dalhin niya. Hindi pa nga niya pinadala sa ospital Golem na nabalitaan ng buto. Baka pwedeng padalhan mo kami ng pera upang mapagamot namin siya. Mukhang wala nang balak si Madam Thrisia na bumalik rito.”“At bakit ako ang sisingilin nyo? Kung sino ang nag-utos sa inyo siya ang sisingilin nyo!” Akmang papatayin na niya koneksyon nila ng kausap nang marinig muli itong nagsalita.“Donya..easy ka lang. Huwag mo akong pagtaasan ng boses dahil buhay namin ang nakataya rito. Tinapos namin ang aming trabaho na walang sabit.
“Ciela tawagan mo ang may ari ng Moonlight Dragon gusto kong makausap.” “Tungkol ba sa kung saan ang room number ng motel dinala si Master?”Saglit natigilan si Hera sa sinabi ni Ciela. Hindi na siya nagtaka kung alam nito ang tungkol sa pakay niya.“I can tell you Madam Master.”“Tell me..”“Right away. 5th floor, Room 507, Madam master.” agad ring sagot nito. “Thank you.” tipid niyang wika.“You’re now connected to the next line Madam master.”Hindi pa man siya nakasagot mayroon na agad siyang narinig na boses mula sa kabilang linya ng phone niya.“Yes?” bungad rin ng babae nang sagutin nito ang tawag.“I want you to be here within five minutes or else I will close this motel of yours.”“What?” Gulat nitong sagot. “Sino ka bang demonyo ka para magsabi sa akin ng ganyan?” “Ako ang anak niya.” Pabalang niyang sagot. Ramdam niya ang pag ngitngit ng mga ngipin nito sa galit. “Don’t waste your time talking on the phone. You only have four minutes left.” Walang pasabi niyang ini-off an