28คนหนึ่งยังคงรักหมดใจ(TW: มีการใช้สารเสพติด ซึ่งเขียนขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น)LILITH'S PARTสนามบินลอนดอนฮีทโธรว์ประเทศอังกฤษเสียงประกาศเที่ยวบินดังอย่างต่อเนื่อง ลิลิธยืนรออยู่ที่ประตูทางออก รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนใบหน้าแม้หัวใจจะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความกังวล“อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงเราก็
ตั้งแต่ไม่มีลิลิธอยู่ข้าง ๆ ชีวิตของเขาก็เสเพลมากจนบางครั้งก็เกินการควบคุมไปแล้ว ทั้งเหล้า ทั้งยา และนารีหมุนเวียนเปลี่ยนคืนละคนเลยก็ว่าได้ เมื่อเสือผู้หญิงสี่คนมารวมตัวกัน แน่นอนว่ามันย่อมมีแต่ความฉิบหาย เพราะนอกจากจะไม่มีใครคอยห้ามใครแล้ว ยังสนับสนุนและเข้าร่วมวงอย่างไม่ถือสาใด ๆ สมกับคำที่นิยาม
29คนที่ใจหมดรัก(มีภาพประกอบ)LILITH'S PARTณ คอนโดฯ ดราก้อน ลิลิธลืมตาตื่นขึ้นกลางดึก กลิ่นหอมของอาหารลอยมาเตะจมูก เธอขยี้ตาเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตามกลิ่นไปที่ห้องครัว ร่างสูงที่คุ้นตากำลังทำอาหารอยู่ที่โซนในครัว ดราก้อนสวมเสื้อยืดสีดำเรียบ ๆ พร้อมกางเกงขาสั้น และเขาดูเหมือนไม่ได้สัง
ครืด...ครืด (เสียงโทรศัพท์มือถือของดราก้อนสั่นไม่หยุด)สายเรียกเข้า : ฮันนี่ครืด ครืด ครืด โทรศัพท์ยังคงสั่นไม่หยุด ดราก้อนเหลือบตาไปมองและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ไม่ได้กดตัดสายไปแต่อย่างใด“ใครเหรอ?” ลิลิธเอ่ยถามด้วยหัวใจที่แตกสลาย“เพื่อนใช่ไหม?” เธอเอ่ยถามแม้จะพอเข้าใจในทุกอย่างแล้ว“ฉัน...ต้องไปแล
30เหตุผลของคนหมดใจ(มีภาพประกอบ)ณ โรงพยาบาล ROMIรถของดราก้อนจอดสนิทที่หน้าโรงพยาบาล เขารีบอุ้มลิลิธที่ขาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยแผลถลอกและเลือดซึมออกมา พาเข้าไปยังห้องฉุกเฉินทันที“เธอโดนรถชนไม่ได้แรงมาก แต่หมอช่วยตรวจทำแผลและตรวจร่างกายให้ละเอียดที” ดราก้อนพูดอย่างเร่งรีบ ขณะวางร่างเล็กลงบนเตียง พ
“พี่มาที่นี่ได้ยังไงเหรอ?” ลิลิธขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ“ดราก้อนโทรไปบอกให้พ่อ ส่งคนมาช่วยดูแลแกในช่วงที่แกกำลังอ่อนแอ”“พ่อก็เลยส่งฉันมา” จิ๋วตอบเสียงเรียบ พลางวางกระเป๋าแบรนด์เนมหรูลงบนโต๊ะข้างเตียง“ละ...แล้วดราก้อนล่ะ? เขาไปไหนแล้ว?” ลิลิธถามพลางมองไปรอบ ๆ ห้อง“คู่หมั้นของแกน่ะเหรอ? ป่านนี้คง
31ปาร์ตี้มั่วXสไตล์ ... ไลออน เลโอนาร์ด“อย่าเลยลิลิธ เธอไม่น่าจะชอบงานปาร์ตี้แนว ๆ นี้หรอกนะ” ออสตินพูดขึ้นพร้อมกับวางแก้วเบียร์ของเขาลงทันที“แต่ไหน ๆ ฉันก็เปลี่ยนชุดว่ายน้ำแล้ว งั้นขออยู่สนุกด้วยหน่อยแล้วกัน” ลิลิธตอบกลับไปพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบ ๆ งาน ที่เต็มไปด้วยกลุ่มวัยรุ่นวัยเดียวกันกับเธ
“ผู้หญิงคนนั้นดีกว่าฉันตรงไหนเหรอ...นายถึงได้ทิ้งฉันเพื่อไปเอามันน่ะ” น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของลิลิธ เธอพยายามกลั้นไว้ แต่หัวใจที่สั่นไหวเหมือนจะพังลงในวินาทีนั้น“ฉันว่าเธอกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันให้คนขับรถผู้หญิงไปส่งที่คอนโดฯ” ดราก้อนดึงข้อมือลิลิธเดินไปยังประตูทางออกบ้านไลออนฟุ่บ!! ลิลิธสะบัดมือดร
“ได้ครับ งั้นทางนี้เลย” หมอเจ้าของไข้หน้าเสียไปเล็กน้อย แต่เขาก็เดินนำทางไปก่อน“ใครอนุญาตให้นายเข้าไปเยี่ยมลูกของฉันกันห้ะ?”“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์เยี่ยม?”“เธออย่าลืมไขกระดูกที่ใส่ไปในตัวลูก...เป็นของฉันนะ ไม่ใช่ของหมอ ของไอ้แดนหรือของผัวใหม่เธอคนไหน?” ดราก้อนพูดเหน็บแนมใส่ก่อนจะเดินนำเข้าไปเป็นคนแรกอ
40วันเกิดของลูกเรา(มีภาพประกอบ)ณ โรงพยาบาล ROMI เสียงฝีเท้าของลิลิธและดราก้อนดังสะท้อนในโถงทางเดินยาวของโรงพยาบาลอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่ดราก้อนเดินตามหลังเธอมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ก้าวออกจากรถ เพียงแต่จ้องมองหลังของเธอเพียงเท่านั้น ลิลิธเร่งฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูห้อ
“ว่าเธอไม่ได้มีใครเลี้ยงดู และก็ไม่ได้สุขสบายแบบที่แม่บอก” เขาพูดตอบไปเสียงแผ่วเบา ในตอนที่ดราก้อนไปหาลิลิธที่คอนโดฯ เขาเดินสำรวจภายในคอนโดฯ ทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่พบของใช้ผู้ชายคนไหนเลย นอกจากของเล่นเด็กและเสื้อผ้าของเด็กซึ่งก็คือลูกของเขา“นี่ลูกกำลังจะบอกว่าแม่โกหกลูกงั้นเหรอ?” แม่ของดราก้อนกดปิดที
39อย่ากลับไปเป็นผู้หญิงคนนั้น“อ้าวเหรอ?” ดราก้อนขมวดคิ้วเล็กน้อย จงใจพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน“แต่เท่าที่ฉันรู้มาคือ…เธอมีมาเฟียเลี้ยงดูอย่างดีไม่ใช่เหรอ?” ร่างสูงจับปลายคางของลิลิธให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาแบบจัง ๆ“มาเฟีย?” ลิลิธเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าของเธอไม่แสดงความตกใจเลยแม้แต่น้อย“ทำไม...หรือว
ในขณะที่ลิลิธกำลังยืนพรีเซนต์เสื้อผ้าดีไซน์ใหม่ให้กับลูกค้าคนสำคัญในห้องประชุมร้าน LLX ที่เธอเพิ่งเปิดได้ไม่นาน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและความชื่นชมในความสร้างสรรค์ของเธอ“ถ้าอย่างงั้นคุณช่วยออกแบบคอลเล็กชันสำหรับวินเทอร์มาสักสองสามแบบแล้วกันนะ” ลูกค้าคนสำคัญกล่าวหลังจากเหมาซื้อเสื้อผ้าข
38สบายดีใช่ไหม?“พ่อเขา...” ลิลิธตอบคำถามของหมอด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น“ตายไปนานแล้วค่ะ”เธอหลบสายตาของหมอ พลางกำมือตัวเองแน่นเพื่อปิดบังความสั่นไหวในใจ“อ๋อ...ถ้างั้นหมอต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ” หมอนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง“เอ่อ...แต่ถ้าเราไม่สามารถใช้ไขกระดูกของทั้งพ่
ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงไปจากวันที่ย้ายออกไปแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว คือเธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด โหยหา หรือคิดถึงใครคนนั้นอีกแล้วทุกภาพความทรงจำในอดีต ตอนนี้มันไม่สามารถที่จะทำร้ายอะไรเธอได้อีกแล้ว___________________________วันต่อมา ตลอดทั้งคืนเธอแท
🐉_______🧝🏻♀️37ที่เดิม...แต่ไม่เหมือนเดิมกรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย เสียงกัปตันเครื่องบินดังผ่านลำโพงในห้องโดยสาร ขณะที่เครื่องบินกำลังลดระดับเพื่อลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ“เรียนท่านผู้โดยสารที่เคารพ ขณะนี้เที่ยวบิน TT431 ของเรากำลังลดระดับเพื่อเตรียมตัวลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ กรุงเทพมหานคร
“ทางเราก็ไม่ทราบจริง ๆ นะคะ คุณแม่”“ตามคำบอกเล่าของเพื่อน ๆ และกล้องวงจรปิดของโรงเรียน เขาก็วิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ อยู่ดี ๆ”“แล้วก็ล้มหมดสติลงไปกับพื้น โดยที่ไม่ได้มีอุบัติเหตุหรือเพื่อนคนไหนทำร้ายอะไรนะคะ” ครูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ความกังวลของลิลิธกลับเพิ่มมากขึ้นทุกวินาที“ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณครูม