“ผู้หญิงคนนั้นดีกว่าฉันตรงไหนเหรอ...นายถึงได้ทิ้งฉันเพื่อไปเอามันน่ะ” น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของลิลิธ เธอพยายามกลั้นไว้ แต่หัวใจที่สั่นไหวเหมือนจะพังลงในวินาทีนั้น“ฉันว่าเธอกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันให้คนขับรถผู้หญิงไปส่งที่คอนโดฯ” ดราก้อนดึงข้อมือลิลิธเดินไปยังประตูทางออกบ้านไลออนฟุ่บ!! ลิลิธสะบัดมือดร
32จมทะเลน้ำตา(เหตุการณ์ในอดีตตอนที่ดราก้อนขอเลิกลิลิธ) สายตาของทุกคนในงานต่างจับจ้องมาที่ลิลิธ ไลออน และดราก้อน การปะทะคารมของทั้งสามคนสร้างบรรยากาศตึงเครียดที่แผ่ไปทั่วทั้งงาน“ฉันรู้ว่าเธอทำเพื่อประชดฉัน แต่วิธีนี้มันไม่สิ้นคิดไปหน่อยเหรอ?”ดราก้อนดึงตัวลิลิธออกจากอ้อมแขนของไลออน น้ำเสียงของเขา
ไลออนและดราก้อนต่อยกันไม่ยั้ง จับกันกดน้ำ สลับกันเป็นฝ่ายได้เปรียบในทุกจังหวะที่พยายามเอาชนะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย“หยุดเดี๋ยวนี้! พวกมึงจะฆ่ากันจริงๆ ใช่ไหม?” เสียงของไคเลอร์ดังขึ้นก่อนเขาจะกระโดดลงมาช่วยห้ามเพื่อนทั้งสองคนทันที ด้านออสตินเองก็โดดตามลงมาด้วยอีกคน พวกเขาพยายามดึงทั้งสองคนออกจากกัน น
33ของฝากจากอดีตคู่หมั้น(เหตุการณ์ก่อนหน้า ห้าปี) ลิลิธลืมตาขึ้นช้า ๆ ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในทุกส่วนของร่างกาย ลำคอแสบจนแทบกลืนน้ำลายไม่ได้ ดวงตาพร่ามัวจากแสงไฟที่สาดเข้ามา เธอกะพริบตาหลายครั้งเพื่อปรับแสงรอบตัว ภาพห้องสีขาวสะอาดค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะเบา ๆ อยู่ข้างเตี
เมืองปารีส, ประเทศฝรั่งเศส ลิลิธนั่งเหม่อมองอยู่ริมหน้าต่างในห้องนอนของตัวเอง ดวงตายังสะท้อนความเศร้าจาง ๆ ด้วยฤทธิ์ของยาคลายเครียดและซึมเศร้า มันช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้บ้างแต่คงไม่มียาไหนที่จะรักษาเธอให้หายขาดได้ถ้าเธอยังคิดถึงเขาอยู่แบบนี้ หลังจากเหตุการณ์ที่ลิลิธพยายามจบชีวิตตัวเองในคืนนั้น เธ
34ดวงใจลิลิธ(มีภาพประกอบ)ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในเมืองปารีส ดวงตาเธอพร่าไปด้วยน้ำตาเมื่อคำพูดของหมอสะท้อนอยู่ในหัว ลิลิธยังคงนั่งนิ่งหลังจากที่หมอพูดจบ ใจเธอเต้นแรงด้วยความตกใจและสับสน เมื่อได้ฟังผลตรวจบอกว่า...เธอกำลังตั้งครรภ์ได้เกือบ ๆ หกสัปดาห์แล้ว ภาพคืนสุดท้ายที่เธอกับดราก้อนมีอะไรกันอย่างล
แม้ว่าโลกจะเคยใจร้ายกับเธอ แต่วันนี้เธอเชื่อว่าเธอมีโอกาสเริ่มต้นใหม่ และเด็กในท้องคือดวงใจที่ช่วยดึงเธอขึ้นมาจากความมืดมิด“แม่จะไม่ทำร้ายตัวเองอีกแล้ว” ลิลิธเทยาต้านโรคซึมเศร้า ยานอนหลับ ยาคลายเครียด ทุกอย่างลงถังขยะทั้งหมด“ขอโทษนะ...ขอโทษจริงๆ” ลิลิธลูบท้องตัวเองซ้ำ ๆ ทั้งน้ำตา เธอมองไปยังรอยแผ
35baby's first christmas (มีภาพประกอบ) หลังจากที่ลูซิเฟอร์ลืมตาดูโลก เขาก็เป็นผู้ที่เปลี่ยนโลกทั้งใบของลิลิธไปตลอดกาล ในทุกเช้าเธอจะตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ว่าอยากมีชีวิตอยู่ไปนาน ๆ เพื่อดูการเติบโตของลูกชายคนนี้ สำหรับเธอแล้วหน้าที่ของแม่ ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยบ่น ไม่เคยท้อเลย เพราะทุกวินาที
“ได้ครับ งั้นทางนี้เลย” หมอเจ้าของไข้หน้าเสียไปเล็กน้อย แต่เขาก็เดินนำทางไปก่อน“ใครอนุญาตให้นายเข้าไปเยี่ยมลูกของฉันกันห้ะ?”“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์เยี่ยม?”“เธออย่าลืมไขกระดูกที่ใส่ไปในตัวลูก...เป็นของฉันนะ ไม่ใช่ของหมอ ของไอ้แดนหรือของผัวใหม่เธอคนไหน?” ดราก้อนพูดเหน็บแนมใส่ก่อนจะเดินนำเข้าไปเป็นคนแรกอ
40วันเกิดของลูกเรา(มีภาพประกอบ)ณ โรงพยาบาล ROMI เสียงฝีเท้าของลิลิธและดราก้อนดังสะท้อนในโถงทางเดินยาวของโรงพยาบาลอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่ดราก้อนเดินตามหลังเธอมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ก้าวออกจากรถ เพียงแต่จ้องมองหลังของเธอเพียงเท่านั้น ลิลิธเร่งฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูห้อ
“ว่าเธอไม่ได้มีใครเลี้ยงดู และก็ไม่ได้สุขสบายแบบที่แม่บอก” เขาพูดตอบไปเสียงแผ่วเบา ในตอนที่ดราก้อนไปหาลิลิธที่คอนโดฯ เขาเดินสำรวจภายในคอนโดฯ ทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่พบของใช้ผู้ชายคนไหนเลย นอกจากของเล่นเด็กและเสื้อผ้าของเด็กซึ่งก็คือลูกของเขา“นี่ลูกกำลังจะบอกว่าแม่โกหกลูกงั้นเหรอ?” แม่ของดราก้อนกดปิดที
39อย่ากลับไปเป็นผู้หญิงคนนั้น“อ้าวเหรอ?” ดราก้อนขมวดคิ้วเล็กน้อย จงใจพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน“แต่เท่าที่ฉันรู้มาคือ…เธอมีมาเฟียเลี้ยงดูอย่างดีไม่ใช่เหรอ?” ร่างสูงจับปลายคางของลิลิธให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาแบบจัง ๆ“มาเฟีย?” ลิลิธเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าของเธอไม่แสดงความตกใจเลยแม้แต่น้อย“ทำไม...หรือว
ในขณะที่ลิลิธกำลังยืนพรีเซนต์เสื้อผ้าดีไซน์ใหม่ให้กับลูกค้าคนสำคัญในห้องประชุมร้าน LLX ที่เธอเพิ่งเปิดได้ไม่นาน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและความชื่นชมในความสร้างสรรค์ของเธอ“ถ้าอย่างงั้นคุณช่วยออกแบบคอลเล็กชันสำหรับวินเทอร์มาสักสองสามแบบแล้วกันนะ” ลูกค้าคนสำคัญกล่าวหลังจากเหมาซื้อเสื้อผ้าข
38สบายดีใช่ไหม?“พ่อเขา...” ลิลิธตอบคำถามของหมอด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น“ตายไปนานแล้วค่ะ”เธอหลบสายตาของหมอ พลางกำมือตัวเองแน่นเพื่อปิดบังความสั่นไหวในใจ“อ๋อ...ถ้างั้นหมอต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ” หมอนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง“เอ่อ...แต่ถ้าเราไม่สามารถใช้ไขกระดูกของทั้งพ่
ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงไปจากวันที่ย้ายออกไปแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว คือเธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด โหยหา หรือคิดถึงใครคนนั้นอีกแล้วทุกภาพความทรงจำในอดีต ตอนนี้มันไม่สามารถที่จะทำร้ายอะไรเธอได้อีกแล้ว___________________________วันต่อมา ตลอดทั้งคืนเธอแท
🐉_______🧝🏻♀️37ที่เดิม...แต่ไม่เหมือนเดิมกรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย เสียงกัปตันเครื่องบินดังผ่านลำโพงในห้องโดยสาร ขณะที่เครื่องบินกำลังลดระดับเพื่อลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ“เรียนท่านผู้โดยสารที่เคารพ ขณะนี้เที่ยวบิน TT431 ของเรากำลังลดระดับเพื่อเตรียมตัวลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ กรุงเทพมหานคร
“ทางเราก็ไม่ทราบจริง ๆ นะคะ คุณแม่”“ตามคำบอกเล่าของเพื่อน ๆ และกล้องวงจรปิดของโรงเรียน เขาก็วิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ อยู่ดี ๆ”“แล้วก็ล้มหมดสติลงไปกับพื้น โดยที่ไม่ได้มีอุบัติเหตุหรือเพื่อนคนไหนทำร้ายอะไรนะคะ” ครูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ความกังวลของลิลิธกลับเพิ่มมากขึ้นทุกวินาที“ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณครูม