Kapwa na sila nagpigil ng kanilang mga iyak. Ayaw naman nilang gumawa ng eksena doon sa coffee shop.Maya-maya ay nagpunas ito ng luha."Okay... if that’s what you want... but always remember, Yass... I love you and I will still love you in my own way."Yumuko siya. Hindi na siya sumagot sa sinabi nito. Gusto niyang itong yakapin for the last time pero nahihiya siya, at sa palagay niya ay hindi na iyon angkop sa relasyon na meron sila ngayon."Pwede ba kitang imbitahan sa tinutuluyan ko, Yass? I want to be with you kahit sandali lang..."Natigilan siya... Sasama ba siya? Gusto niya pero natatakot siya sa sarili niyang multo. Kalaban niya ang sarili niyang damdamin sa mga oras na 'yun.Tumango siya... pero hindi niya alam kung bakit. It's her heart that decided and not her mind.Tipid na ngumiti si Hunter saka nag-iwan ng bayad sa table nila. Tumayo ito at hinawakan siya sa kamay at inakay palabas ng coffee shop.Nagpatianod siya kay Hunter. Tila sunod-sunuran siya kung saan siya dadal
"I want you to enjoy every minute of this, Yass... I want you to remember how much I want you and feast you... Kahit dito man lang ay mapaligaya kita at mabayaran ko ang lahat ng kasalanan ko sa'yo..."Madamdaming wika nito, pero wala siyang panahon para intindihin ang mga sinasabi nito. Mas nanaig sa kanya ang nararamdamang kiliti habang pinapaikot-ikot nito ang dila sa loob niya. Hanggang sa hiniga na siya nito at pumatong sa kanya.Nagtama ang kanilang mga mata. Noong una ay nagkahiyaan pa sila. Umiwas siya at pumikit."Open your eyes. Look at me, Yass..." utos nito. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at sinunod ang utos nito. Nakatingin din ito sa kanya. Walang kumukurap sa kanila. Nakita niya ang pagnanasa at paghihinayang sa mga mata nito.Dahan-dahan nitong pinaghiwalay ang dalawa niyang hita at pinasok ang kargada sa loob ng kweba niya."Ahhh..." ungol niya. Pakiramdam niya ay virg*n siya ulit. Muli cyang pumikit."Open your eyes... Tingnan mo ako habang inaangkin kita. Gusto
"Saan ka nanggaling?" Mapanuring tingin ni Caleb pagpasok niya nya ng apartment. Nauna ang mga itong dumating kesa sa kanya."Sa school." Pagsisinungaling niya.Muli siyang tinitigan nito, tila binabasa kung nagsasabi siya ng totoo."Bestie? I’m here!" Sigaw niya kay Belle para i-divert ang atensyon ni Caleb sa kanya, pero tila hindi pa siya nito titigilan."Akala ko ba ay masakit ang ulo mo? Bakit ka lumabas ng bahay?"Nagdududa ito sa kanya. Yumuko siya. Hindi siya marunong magsinungaling kaya siguradong nararamdaman nito na hindi siya nagsasabi ng totoo."Hi bestie! Andito ka na pala? Kakadating lang din namin." Wika ni Belle na kalalabas lang ng kwarto. Lihim siyang nakahinga ng maluwag, andiyan na si Belle at hindi na siya kokomprontahin ng kuya niya. Agad niya itong tinalikuran at pinuntahan si Belle at nag-beso."Pasok lang ako ng kwarto ha. Maliligo muna ako." Paalam niya."Hindi pa tayo tapos, Yassy!" Sabi ni Caleb pero hindi niya pinakinggan. Masama ang loob niya at ayaw niy
“Bestie... ano ‘yung sinasabi ni Caleb?” naguguluhang tanong ni Belle, pero hindi niya sinagot ang kaibigan.“Papuntahin mo siya dito. Ngayon din!” utos ni Caleb na puno ng awtoridad.Hindi niya alam kung ano ang plano ng kapatid pero sigurado siyang hindi siya titigilan nito hangga’t hindi sumusunod. Muli niyang kinuha ang cellphone mula sa kapatid at dinayal ang number ni Hunter.“Hello, Yass?” mahinang sagot nito, halatang nagtataka kung bakit siya tumatawag.“Ahm… pinapapunta ka ni Kuya Caleb dito sa apartment.” sagot niya habang nakatingin kay Caleb, na matalim din ang tingin sa kanya.“Nakikita ko ngang pinapagalitan ka nya... S-sige, pupunta ako riyan ngayon din. S-see you, Yass.” sagot ni Hunter saka pinatay ang tawag. hindi cya nagkamali na pinapanood sila ni Hunter mula sa malayo.Nai-excite siya pero sabay din ang kaba. Hindi niya alam kung ano ang balak ni Caleb, pero hindi ito magandang pakiramdam.Maya-maya, tumunog ang doorbell. Malapit lang naman ang bahay ni Hunter ka
HUNTER'S POV:Gulong-gulo ang isip niya habang pauwi sa apartment na tinitirhan niya. Hindi niya lubos maisip na may sex video sila ni Olivia. Sino ang nag-video sa kanila at sino ang nag-send nun kay Yassy?Posible kayang alam ng lahat ng mga kaibigan niya ang tungkol doon kaya ganoon na lang ang galit sa kanya? Alam din kaya ng mga magulang nila? Sana ay hindi. Dahil wala na siyang mukhang maihaharap sa mga magulang niya at magulang nina Yassy."Fuck you, Olivia!... ikaw ba ang may kagagawan ng lahat ng ito?" Pinagtagpi-tagpi niya ang mga nangyari sa gabing iyon... Sa sobrang galit niya nung mga panahong ‘yon dahil may natanggap siyang litrato mula sa di kilalang numero.... ang picture ni Yassy at Elijah na nagyayakapan.Sa sobrang selos niya ay pumunta siya ng bar para maglasing. Sa hindi niya din malaman na dahilan, ay dumating si Olivia.Dati ang alam niya ay coincidence lang iyon. Pero sa mga nangyayari ngayon ay napag-isip-isip niya na baka sinadya talaga ng dalaga na pumunta d
Pagdating ng Manila ay agad siyang pumunta ng parking lot. Nandoon na ang kotse niya naka-park.Pagsakay niya ng kotse ay nakaramdam agad siya ng kakaibang enerhiya. Parang nanindig ang balahibo niya. Parang may kasama siya doon sa loob na hindi niya maintindihan. Sumulyap siya sa rear view mirror pero wala naman siyang nakita. Baka guni-guni niya lang. Dahilan na din siguro sa sobrang pagod kaya kung ano-ano na ang mga pumapasok sa utak niya.Iwinaksi niya ang mga nararamdaman. Tinatakot niya lang ang sarili niya. Baka sa sobrang tagal ng naka-park doon sa airport ay nanibago siya. Pinaandar niya ang kotse at pinatakbo na iyon. Pupuntahan niya si Olivia sa ospital.Tinawagan niya si Giorgiana habang nasa biyahe."Hello, boss?" Agad na sagot nito. Ito muna ang inatasan niyang alagaan si Olivia habang wala pa siya."Hello, Giorgiana. I'm already here in Manila. Papunta na ako diyan sa ospital.""Okay, boss. Baka pwedeng umalis na din ako, total padating ka na. Wala pa kasi akong tulog.
Nakatahimik silang dalawa sa loob ng kwarto. Si Olivia ay mahimbing pa rin ang tulog sa kama, habang si Mike ay nananatiling nakatayo sa gilid, tila may mabigat na iniisip. Napansin niya ang mga kamay nitong nakapamulsa at ang paglalim ng mga buntong-hininga nito.Hindi na niya mapigilan ang sariling tanungin ang binata."Ano bang iniisip mo, Mike?" tanong niya, bahagyang iritado ang tono.Saglit pa itong tumahimik bago sumagot. "Six months… Kung six months na ang tiyan niya, ibig sabihin... nangyari 'yun bago pa ang aksidente namin ni Tricia?...""Ano ang ibig mong sabihin? What are you trying to say?" May kaba sa dibdib niya na unti-unting umuusbong. Pakiramdam niya'y may sasabihin si Mike na importante.Humarap si Mike sa kanya, seryoso ang mga mata. "May nangyari sa amin ni Olivia bago ako naaksidente. Akala ko….. ako ang ama."Parang may sumabog na bomba sa loob ng utak niya. Hindi siya agad nakapagsalita. Hindi siya makapaniwala sa sinasabi ni Mike."You're lying! Andito ka na n
"Ihahatid na kita sa bahay niyo. Sabi ng doctor ay pwede ka nang umuwi anytime.""Pero ayaw kong umuwi sa bahay mag-isa. Natatakot ako at baka maaksidente na naman ako. Pwede bang doon muna ako sa inyo?""Hindi pwede!' Napalakas ang boses niya."Ikukuha na lang kitang makakasama sa bahay mo pero hindi ka titira sa akin. Wala tayong relasyon, Olivia. Tandaan mo ‘yan!""Ano pa ba ang ayaw mo sa akin, Hunter? Pag iniwan mo ulit ako, magpapakamatay ako!"Humugot siya ng malalim na hininga. Kahit na galit siya kay Olivia ay hindi niya naman ito pababayaan mag-isa. Baka totohanin nito ang banta na magpapakamatay. Saka wala pa siyang ebidensya na hindi na siya ang ama ng bata. Kaya habang hindi pa siya sigurado ay responsibilidad niya si Olivia."Sige… doon ka muna sa bahay ko." sambit niya.Mas maganda doon dahil andoon si Manang Josie, na kasambahay niya, na titingin-tingin kay Olivia sakaling wala siya. Kahit papaano ay may bantay ang dalaga doon.Nang nasa kotse na sila pauwi sa bahay ni
Hindi agad siya nakasagot sa tanong ni Mike dahil guilty siya."Ano ang ginagawa mo, dito anak?' naguguluhan ding tanong ng tatay niya."Tatay mo siya, Olivia? Pinapapatay mo ako sa tatay mo?" tanong din ni Mike"Oo!" sigaw niya. "Pinapapatay kita dahil masama kang tao! Huhuhuhu..." iyak niya.Agad namang tumayo si Mike mula sa sahig at niyakap siya. "Sorry sweetheart. I didn't mean to hurt you. Dati pa 'yon... nagbago na ako. Hindi na kita sasaktan, promise!... mahalin mo lang ako at magsasama tayo ng anak natin." wika nito.Hindi pa man niya inamin na si Mike ang ama ng kanyang dinadala at ina-ako na ito agad na parang sigurado."Anak?..." pukaw ng tatay niya sa kanya."Tay, iwan mo muna kami...""Sige anak." sagot nito sa kanya, saka binalingan si Mike. "Lalaki!... Maswerte ka at andito ang anak ko. Kung hindi ay nakahandusay ka na sana diyan at naliligo sa sarili mong dugo. Kapag sinaktan mo pa ang anak ko, ay hindi ako mangiming ituloy ang pagpatay sa'yo!" banta ng tatay niya, s
"What are you doing here, Mike?" wika niya, nanginginig. "Relax, Olivia. Hindi mo ba ako na-miss?" wika nito saka tumayo sa kinauupuan at humalik sa kanyang pisngi."Umupo ka muna..." sabi nito saka inalalayan siyang umupo sa harap ng upuan nito. "Kamusta ka na? Long time no see. Di mo man lang ako binisita sa ospital noong na-disgrasya ako. Parang wala tayong pinagsamahan, ah..." biro nito sa kanya na may halong panunumbat. "Ano ang ginagawa mo dito, Mike?""Na-miss lang kita. Ilang araw na akong balik-balik dito sa restaurant mo... Pumunta din ako sa condo at bahay mo pero wala ka doon. Saan ka ba nakatira ngayon?" malumanay na wika nito. Tinitigan niya itong mabuti. Parang hindi siya makapaniwala na si Mike ang kaharap niya. "Wala ka na doon kung saan ako nakatira!" supladang wika niya. Ngumiti ito ng tipid saka napasulyap sa tiyan niya. Agad niya iyong tinakpan para matago ang umbok ng tiyan niya. "Malaki na pala ang tiyan mo... Balita ko buntis ka... Ako ba ang ama?" direts
"Ano ang gusto mong kainin, anak?""Pasensya ka na sa bahay natin, ha.""Hindi ako gutom, Tay... Andito ako dahil may ipapagawa ako sa'yo." Diretsahang sabi niya habang nakaupo sa tapat ng kanyang ama."Ano 'yon, anak?" Tanong ng ama na halatang nag-aalala pero bukas pa rin sa sasabihin ng anak."Gusto kong idispatsa mo ang lalaking 'to..." Sambit niya sabay abot ng litrato ni Mike."A-anak... kakalabas ko lang ng kulungan. Gusto mo bang bumalik ulit ako doon?" May halong takot at lungkot sa tinig ng ama."Maatim mo bang saktan ako ng lalaking 'yan?" Tanong niya, sabay haplos sa kanyang tiyan."Siya ang ama ng dinadala ko, Tay. Pero hindi ko siya gusto para sa amin ng anak ko. May iba akong mahal. Kaya gusto ko siyang mawala... para wala na akong inaalala."Tahimik ang kanyang ama, tila iniisip ang bigat ng hinihiling ng anak."S-Sige, anak. Gagawin ko ang gusto mo... Makabawi man lang ako sa mga pagkukulang ko sa’yo."Ngumiti siya at tumayo. "Salamat, Tay. Hindi na ako magtatagal. Ba
Kinabukasan ay hinintay niya lang na umalis si Hunter saka din siya umalis. Pupuntahan niya ang tatay niya. Kailangan niya itong makausap bago pa siya maunahan ni Mike. "Saan ka pupunta, Ma'am Olivia?" tanong ng kasambahay nang makita siyang palabas ng bahay, dala niya ang kanyang handbag. "Ahm, pupunta lang ako sa doctor, Manang. Schedule kasi ng check-up ko ngayon.""Di ba dumating na si doc kagabi? Saka mahigpit na ipinagbilin ni Senyorito Hunter na hindi kayo palalabasin ng bahay. Delikado po, lalo na buntis ka.""Sandali lang ako, Manang. At sana ‘wag na lang din makarating kay Hunter na lumabas ako. Alam mo naman po ‘yun, natatakot na anong may mangyari sa akin, lalo na’t dinadala ko ang anak niya."Bahagyang umasim ang mukha ng kasambahay. Alam niyang walang itong gusto sa kanya para sa amo nilang si Hunter. Pero wala na silang magagawa, balang araw ay siya na ang magiging reyna sa bahay na ‘yun at walang makakapagpigil sa kanya.Umalis na siya. Hindi na rin siya pinigilan ni
Tahimik lang si Hunter saka tinanggap ang reseta.“Mauuna na po ako, Sir. Sakaling may nararamdaman po ulit si Ma’am Olivia, tawagan n’yo na lang po ako,” paalam ng doctor saka umalis na. Dalawa na lang sila ni Hunter ang naiwan sa kwarto.“Hunter, ’wag mo akong iwan. Natatakot ako sa pagbalik ni Mike...”Nanatiling tahimik lang si Hunter habang nakatingin sa kanya.“Gusto man kitang tulungan, pero may kasalanan ka pa rin sa akin, Olivia. Sinira mo ang buhay ko. Hindi ko maatim na makita ka araw-araw dito sa bahay ko. Pagkatapos mo diyan, ipapahatid na kita sa bahay mo.”“Hunter, please, ’wag! Mag-isa lang ako doon at walang kasama. Baka puntahan ako ni Mike doon!”Muling tumahimik si Hunter at tila nag-iisip.“Sige, tutulungan kita. Pero ipaliwanag mo kay Yassy ang lahat. Ipaliwanag mo kung paano mo kami sinira... ikaw ang magpaliwanag para maintindihan niya na hindi ako nagkasala sa kanya. At ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito. Tutulungan mo akong bumalik si Yassy sa akin.”“Fuc
Napayuko siya. Hindi niya akalain na aabot sila ni Hunter sa ganito. Hindi niya akalain na malalaman nito ang lahat."Hunter, let me explain huhuhu..." Napaupo siya sa kama. Ang sakit ng dibdib at tiyan niya. Pakiramdam niya ay manganganak na siya sa mga oras na ‘yon dahil sa stress."Explain what, Olivia? Sa pulis ka magpaliwanag sa pagpatay mo kay Tricia. Hindi ako makakapayag na hindi mo pagbayaran ang lahat ng kasalanan mo!""NO! Hunter, please! Huhuhu...." sigaw niya habang hawak ang kanyang tiyan. Hindi niya lubos maisip na ipapakulong siya nito sa kabila ng kanyang kalagayan."Yes! Guilty ako sa sex video natin! Inutusan ko si Tricia para kunan tayo ng video at isend iyon kay Yassy para hiwalayan ka niya. Pero hindi ako guilty sa pagpatay kay Tricia!.... Wala akong kasalanan!""Paano mo ma-e-explain ang lahat ng iyon... ang pagka-aksidente niya na kasama si Mike? Magsabi ka ng totoo, Olivia, dahil hindi ako naniniwalang coincidence lang ang lahat."Tumahimik siya... paano niya
Hindi naman nagtagal ay dumating si Hunter. Seryoso ang mukha nitong nakatingin lang sa kanya."Hunter... I'm glad you're here! Natatakot ako..." agad cyang lumapit at nyakap ito pero kinalas nito ang kamay nyang nakapulopot sa leeg nito"Natatakot saan, Olivia? Sa sarili mong multo?"Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin nito pero hindi na nya iyon inintindi."Bakit andito ka sa baba?""Natatakot kasi ako doon sa kwarto... Wala akong kasama.""Walang multo sa bahay ko. Unless may sinama kang multo dito?" Matalinghagang sabi na naman ulit nito.Sa uri ng pagtingin ni Clark sa kanya, ay nararamdaman niyang may gusto itong sabihin pero halatang nagpipigil lang."Umakyat ka na sa kwarto mo, Olivia." wika ni Hunter saka nagpatiuna na sa paglakad. Dali-dali siyang sumunod sa likod nito.Pumasok ito sa inookupa niyang kwarto. Nagulat siya dahil hindi naman ito pumupunta doon, pero ngayon ay nauna pa itong pumasok.Lihim siyang napangiti... Baka na-realize ni Hunter na kailangan niya ng
Pumatak ang mga luha niya habang inaalala iyon. Ayaw na niyang balikan ang sitwasyong ‘yon. Nagkaroon siya ng depresyon dahil sa ginawa ni Mike, at ngayong bumalik na naman ito… ano na ang mangyayari sa kanya?Ang akala niya ay tapos na ang lahat. Malapit na niyang makuha si Hunter. Kaunti na lang ay mapapayag na niya itong magpakasal sa kanya.Mabilis na lang namang dayain ang hinihingi nitong DNA test kung ito nga talaga ang tunay na ama. Magagawan niya ng paraan 'yon. Pera lang ang katapat nun. Pero paano na ngayon kung buhay pala ang demonyong si Mike? Totoo nga ang kasabihan na "masamang damo ay matagal mamatay!"“Fuck! Sana namatay ka na lang, hayop ka!” sigaw niya.“Olivia!?.... Olivia!?”Napatalon siya sa gulat nang marinig si Hunter na kumakatok sa kanyang pinto. Agad niyang inayos ang sarili at dali-daling binuksan ang pinto.“Ahm, Hunter… may kailangan ka ba?” wika niyang pilit ang ngiti. Nababanaag pa rin sa mukha niya ang takot at pag-aalala.“I heard na sumigaw ka. May n
"I forgot to tell you, habang nasa ospital ka noong nalaglag ka sa hagdan, ay bumisita pala si Mike. And guess what.... buhay siya."Nanlaki ang mga mata nitong napatingin sa kanya.“B-buhay si Mike?”“Yes… at binisita ka niya. Hindi lang siya tumagal dahil may pupuntahan pa daw siya. Pero bibisitahin ka daw niya ulit.”“No!” Agad na sabi nito na nanginginig. Agad naman siyang naalarma sa pinapakitang reaksyon ni Olivia.“What is it, Olivia? Takot ka ba kay Mike? Bakit ganyan na lang ang reaksyon mo?”“Ah, eh wala… it’s just that I don’t want to see him anymore....”“May ginawa ba si Mike sa’yo? Tell me para matulungan kita…” Sandaling lumambot ang puso niya sa dalaga. Mukhang hindi ito nagda-drama lang sa takot nito. Parang nakonsensya siya tuloy na sinabi pa niya ang pagbisita ni Mike.“Ah, eh… wala.”Hindi na siya nakapagtanong ulit dahil dumating na sila sa bahay niya. Nauna na itong lumabas. Hindi man lang siya nito hinintay na alalayan niya.“Ahm, magpapahinga muna ako sa guest