เข้าสู่ระบบแชร์
CHAPTER 193
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-16 10:05:13
บทที่เกี่ยวข้อง
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 194
Kinabukasan ay hinintay niya lang na umalis si Hunter saka din siya umalis. Pupuntahan niya ang tatay niya. Kailangan niya itong makausap bago pa siya maunahan ni Mike. "Saan ka pupunta, Ma'am Olivia?" tanong ng kasambahay nang makita siyang palabas ng bahay, dala niya ang kanyang handbag. "Ahm, pupunta lang ako sa doctor, Manang. Schedule kasi ng check-up ko ngayon.""Di ba dumating na si doc kagabi? Saka mahigpit na ipinagbilin ni Senyorito Hunter na hindi kayo palalabasin ng bahay. Delikado po, lalo na buntis ka.""Sandali lang ako, Manang. At sana ‘wag na lang din makarating kay Hunter na lumabas ako. Alam mo naman po ‘yun, natatakot na anong may mangyari sa akin, lalo na’t dinadala ko ang anak niya."Bahagyang umasim ang mukha ng kasambahay. Alam niyang walang itong gusto sa kanya para sa amo nilang si Hunter. Pero wala na silang magagawa, balang araw ay siya na ang magiging reyna sa bahay na ‘yun at walang makakapagpigil sa kanya.Umalis na siya. Hindi na rin siya pinigilan ni
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 195
"Ano ang gusto mong kainin, anak?""Pasensya ka na sa bahay natin, ha.""Hindi ako gutom, Tay... Andito ako dahil may ipapagawa ako sa'yo." Diretsahang sabi niya habang nakaupo sa tapat ng kanyang ama."Ano 'yon, anak?" Tanong ng ama na halatang nag-aalala pero bukas pa rin sa sasabihin ng anak."Gusto kong idispatsa mo ang lalaking 'to..." Sambit niya sabay abot ng litrato ni Mike."A-anak... kakalabas ko lang ng kulungan. Gusto mo bang bumalik ulit ako doon?" May halong takot at lungkot sa tinig ng ama."Maatim mo bang saktan ako ng lalaking 'yan?" Tanong niya, sabay haplos sa kanyang tiyan."Siya ang ama ng dinadala ko, Tay. Pero hindi ko siya gusto para sa amin ng anak ko. May iba akong mahal. Kaya gusto ko siyang mawala... para wala na akong inaalala."Tahimik ang kanyang ama, tila iniisip ang bigat ng hinihiling ng anak."S-Sige, anak. Gagawin ko ang gusto mo... Makabawi man lang ako sa mga pagkukulang ko sa’yo."Ngumiti siya at tumayo. "Salamat, Tay. Hindi na ako magtatagal. Ba
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 196
"What are you doing here, Mike?" wika niya, nanginginig. "Relax, Olivia. Hindi mo ba ako na-miss?" wika nito saka tumayo sa kinauupuan at humalik sa kanyang pisngi."Umupo ka muna..." sabi nito saka inalalayan siyang umupo sa harap ng upuan nito. "Kamusta ka na? Long time no see. Di mo man lang ako binisita sa ospital noong na-disgrasya ako. Parang wala tayong pinagsamahan, ah..." biro nito sa kanya na may halong panunumbat. "Ano ang ginagawa mo dito, Mike?""Na-miss lang kita. Ilang araw na akong balik-balik dito sa restaurant mo... Pumunta din ako sa condo at bahay mo pero wala ka doon. Saan ka ba nakatira ngayon?" malumanay na wika nito. Tinitigan niya itong mabuti. Parang hindi siya makapaniwala na si Mike ang kaharap niya. "Wala ka na doon kung saan ako nakatira!" supladang wika niya. Ngumiti ito ng tipid saka napasulyap sa tiyan niya. Agad niya iyong tinakpan para matago ang umbok ng tiyan niya. "Malaki na pala ang tiyan mo... Balita ko buntis ka... Ako ba ang ama?" direts
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 197
Hindi agad siya nakasagot sa tanong ni Mike dahil guilty siya."Ano ang ginagawa mo, dito anak?' naguguluhan ding tanong ng tatay niya."Tatay mo siya, Olivia? Pinapapatay mo ako sa tatay mo?" tanong din ni Mike"Oo!" sigaw niya. "Pinapapatay kita dahil masama kang tao! Huhuhuhu..." iyak niya.Agad namang tumayo si Mike mula sa sahig at niyakap siya. "Sorry sweetheart. I didn't mean to hurt you. Dati pa 'yon... nagbago na ako. Hindi na kita sasaktan, promise!... mahalin mo lang ako at magsasama tayo ng anak natin." wika nito.Hindi pa man niya inamin na si Mike ang ama ng kanyang dinadala at ina-ako na ito agad na parang sigurado."Anak?..." pukaw ng tatay niya sa kanya."Tay, iwan mo muna kami...""Sige anak." sagot nito sa kanya, saka binalingan si Mike. "Lalaki!... Maswerte ka at andito ang anak ko. Kung hindi ay nakahandusay ka na sana diyan at naliligo sa sarili mong dugo. Kapag sinaktan mo pa ang anak ko, ay hindi ako mangiming ituloy ang pagpatay sa'yo!" banta ng tatay niya, s
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 198
********* HUNTER'S POV: "What about Tricia’s death? May kinalaman ka ba doon, Mike?" "No! Wala akong kinalaman doon. It was pure accident! Nagkataon lang na naswertihan ako at namalas siya, pero wala akong kinalaman doon, Hunter. Believe me!" Tiningnan niya ito nang mariin. Mukhang nagsasabi naman ito ng totoo. "Bueno… mauuna na ako sa inyo. She is all yours, Mike. Sana lang ay tuparin mo ang pangako mo sa akin, Olivia... na tutulungan mo ako kay Yassy. She is everything I have and I can't take na mawala siya sa buhay ko..." basag ang boses na sabi niya. Hindi niya napigilan ang kanyang emosyon. Masaya siya para kay Mike at Olivia pero may parte din sa puso niyang naiinggit dahil hanggang ngayon ay malabo pa din sila ni Yassy. "I promised, Hunter… I will do everything to help you." Tumango lang siya at tumayo… tinalikuran niya ang mga ito at naglakad papunta sa kotse niya. Napangiti siya, nagkaroon siya ng konting pag-asa. Sana lang ay makatulong si Olivia sa pagbabalikan n
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 199
Kakalapag lang nila sa Ninoy Aquino International Airport galing ng London. Kanina pa siya iyak nang iyak. Simula sa London, hindi mawawala sa isip na baka hindi na niya maabutan si Hunter. Mugto na ang mga mata niya. Nakasuot lang siya ng malalaking glasses para hindi siya mapansin ng mga tao. Pero sa eroplano ay panay ang hikbi niya."Stop it, Yassy... andito na tayo... makikita mo na si Hunter." saway ng kuya niya. Pati ito ay mugto na din ang mata sa likod ng aviator shades na suot nito. Alam niyang nag-aalala din ito kay Hunter na bestfriend nito kahit magkaaway ang dalawa... at dahil iyon sa kanya."Kuya, I can't help it... paano kung hindi na natin siya maabutan?""Let's just pray na malayo siya sa kapahamakan, Yass... mabubuhay siya." Caleb assured her."Sana nga, kuya. Huhuh... di ko kakayanin na mawala si Hunter sa buhay ko. I love him so much... huhuhuh..."Tahimik lang si Caleb. Wala siyang pakialam kung malaman nito ang totoong damdamin niya para sa dating nobyo. Kahit pa
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 200
Wala nang nagawa ang mommy niya dahil hindi naman siya mapilit nito. Pasimpleng tiningnan ni Yassy si Olivia na tahimik na umupo sa kabilang sulok. Tumabi naman si Mike at hinaplos ito sa likod, tila pinapakalma. Napataas ang kilay niya. May kakaiba sa kilos ng dalawa. Para ba talaga kay Hunter ang papunta ni Mike doon… o para kay Olivia?Naputol ang pag-iisip niya nang lumabas na ang doktor mula sa recovery room.Agad siyang tumayo. “Doc, kamusta po si Hunter?”"Kayo po ba ang pamilya?” tanong ng doktor.“Opo, kami po ang mga magulang...” sagot agad ni Tita Helen at Tito Joaquin.“Ligtas na po sa kapahamakan ang pasyente sa ngayon, pero hindi pa natin masasabing ligtas na siya hangga’t hindi siya nagigising. He is still in a coma. Marami pong dugo na nawala sa kanya, at naipit ang isa niyang paa kaya kailangang lagyan ng support cast. May mga sugat din sa mukha niya mula sa salamin ng kotse. Buti na lang at hindi sa mata... kung hindi, may posibilidad na mabulag siya.”Tahimik lang s
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 201
Tumigil lamang ang kanilang pag-uusap nang dumating ang doktor, kasunod ang stretcher kung saan nakahiga si Hunter. Inilapit ito sa kama niya at itinabi roon.“Dito na po magpapagaling si Sir Hunter. Bisita-bisitahin ko na lang po siya dito.” wika ng doktor bago nilapitan ng pamilya si Hunter.Hindi pa rin ito nagkakamalay at puno ng tubo ang katawan, dahilan para kusang tumulo ang luha niya. Awang-awa siya kay Hunter.“Kamusta ka na, Yassy? Mas magaan na ba ang pakiramdam mo? Huwag kang masyadong ma-stress, masama 'yan sa baby mo.” nakangiting paalala ng doktor.“Maiiwan ko muna kayo. Kung may kailangan kayo, nasa clinic lang ako.” paalam nito bago tuluyang lumabas ng kwarto.Ngayon, pareho na silang pasyente ni Hunter.“Magpagaling ka, anak...” sabi ng kanyang mommy habang hinihimas ang kanyang buhok. “Magpalakas ka para sa anak mo. Kapag nagising si Hunter at nalaman niyang pinabayaan mo ang anak niya ay siguradong magagalit 'yon.”Napaiyak siya... Alam niyang masaya ang ina para s
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19
บทล่าสุด
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 212
Masaya ang lahat at punong-puno ng tawanan ang buong bahay. Halatang miss na miss ng magkakaibigan ang ganitong bonding. Abala si Tita Helen sa kusina, habang sina Elijah at Caleb ay masayang inaasar sina Almira at Liam."Bagay kayo!" biro ni Caleb.Napapailing si Almira, pulang-pula ang pisngi. "Ano ba kayo! Kami naman ang napagtripan niyo! Bestfriends lang kami ni Liam, noh!""Eh ‘di bestfriends turned lovers, puwede naman 'yon ah!" tukso ni Elijah sabay ng tawa.“Hay naku, tigilan niyo na ang panunukso, mga anak. Baka umiyak 'yang si Almira!” sabay sabing nakangiti si Tita Helen, halatang nakikisali na rin sa asaran nila.Samantala, lumabas muna siya upang magpahangin. Tahimik siyang tumingin sa malawak na tanawin ng hacienda nina Hunter. Mahirap man ang lahat ng pinagdaanan nila, masaya siyang unti-unti na ring nagiging maayos ang lahat.Maya-maya’y sumunod si Hunter. Tahimik itong lumapit at marahang yumakap mula sa likod."Sorry, babe... Hindi ko dapat pinagselosan si Elijah..."
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 211
Kinaumagahan ay maaga silang nagising kahit pa napagod sila ni Hunter kagabi. Araw ng therapy nito kaya dapat ay maaga silang mag-prepare. Kasalukuyang silang nasa komedor para mag-breakfast. Nandoon na din ang mga magulang nila kasama nila sa pagkain. “Kumusta naman ang pagtira mo dito sa amin, iha? Hindi ka ba pinapahirapan ni Hunter? Kapag inaway ka niya, sabihin mo lang ha... ikaw na ang mas importante sa amin ngayon kaysa sa kanya. Dala mo ang apo namin,” biro ni Tita Helen. “Mom! Ang bad n’yo sa akin. Hindi pa nga ako lubusang magaling, ginaganyan mo na ako?” wika ni Hunter na kunyari'y nasaktan sa sinabi ng ina. “Sinasabi ko lang, anak, na sakaling saktan mo pa ulit si Yassy ay hindi ka namin kukunsintihin.” “Of course, hindi ko na sasaktan ang asawa ko, Mom!” Lihim siyang kinilig. Asawa na ang tawag ni Hunter sa kanya. At masaya din siya na buong pusong pagtanggap ng mga ito sa kanya. “Bilisan n’yo na ang pagkain d’yan dahil maya-maya ay andito na ang therapist, Hunter.”
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 210
"Ahhh... ahh....ahhh..." ungol niya. lalong naging malikot ang balakang niya sa itaas ng mukha ng nobyo. Hawak nito ang dalawang binti niya para lalong ihiwalay ang mga ito.. gusto nyang ikipot muna ito para pagpahingahin ang sarili dahil mukhang mamamatay na cya sa sarap pero hindi nito tinigilan sa pag sups*p ng hiyas nya na tila sarap na sarap ito sa kinakain. Napangiti cya... hinugasan nya pala iyon ng maigi kaya sarap na sarap ito sa kanya. "Aahhh.. shit Hunterrrr!....that feels so good!!!.... lalabasan nako!..." sigaw niya. hindi cya maka-alis sa ibabaw nito dahil mahigpit ang pagkakahawak nito sa binti niya. Mahigpit din ang pagkakahawak nya sa bed frame para doon kumuha ng lakas. "Di ko na kayang pigilan aahhhh!...." hiyaw niya. Naninagas ang mga binti niya ng bumuhos ang katas niya sa mukha nito. Lalo pa nitong hinigpitan ang pagkakahawak at dinilaan ng dinilaan ang pw*rta nya na parang hayok sa laman "Hunter stop!!!... di ko na kaya...!" nanginginig na ang mga katawa
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 209
Ngunit nabigla siya nang makitang tulog na si Hunter. Nakatihaya ito sa kama, ang isang braso nito ay nakaunan sa ulo nito at nakapikit ang mga mata. Hindi niya sure kung tulog na ito o nagtutulug-tulugan lang. Mukhang nagtatampo ito. Muli na naman siyang napangiti.“Babe... are you still awake?” mahina niyang tanong pero hindi ito sumagot. Hinubad niya ang roba at dahan-dahang sumampa sa kama. Hindi pa rin ito gumagalaw. Mukhang nagtatampo talaga ang nobyo.Nilapit niya ang katawan sa katawan nito. Sinigurado niyang maaamoy nito ang bagong ligo niyang katawan.Dahan-dahan niya ding pinasok ang kamay sa loob ng t-shirt nito saka marahang hinimas ang matigas nitong dibdib. Inaakit niya ito pero nagmamatigas pa rin ang nobyo... hindi pa rin siya pinapansin.Maya-maya, ginapang niya naman ang kamay pailalim at pababa ng shorts nito... dahan-dahan niyang minamasahe ang alaga nito. Napangiti siya dahil matigas na iyon. Paanong tulog ang nobyo niya kung ang alaga nito ay buhay na buhay?Nak
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 208
Nakuha na ang semento sa paa ni Hunter, nasa Quezon na din sila. Kasalukuyan silang nasa veranda sa bahay ni Hunter, nagpapahinga at nagpapahangin. Kakatapos lang nilang mag-dinner. Nakatingin lang sila paligid at sa langit na puno ng mga bituin.Masarap ang hangin doon lalo pa't punong-puno ng halaman ang paligid nila. Nakaka-relax sa mata at sa pakiramdam. Iba pa din talaga kapag nasa probinsya ka, parang nakakawala ng problema at mabagal lang ang buhay. Di tulad sa Manila na parang nakikipaghabulan ka palagi sa buhay."What are you thinking, babe?" tanong ni Hunter habang hawak ang kamay niya. Kanina pa sila naka-holding hands habang tumatambay doon."Nothing... iniisip ko lang ang buhay. Kung saan-saan pa ako nakikipagsapalaran.... dito din naman pala ang bagsak ko, sa Quezon." nakangiting wika niya.It's not that hindi niya na-appreciate... ang totoo ay mas gusto na niya ang buhay niya ngayon. Walang stress, walang problema. Kasama niya lang ang nobyo niya at soon ay ang magiging
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 207
Make me happy, baby… Miss ko na ang kamay mo. Ang mga haplos mo.” “Not here, Hunter, baka may makakita sa atin!” nag-aalalang wika niya. “Wala ’yan… ako ang bahala.” Wala siyang nagawa kundi magpatiayon sa gusto ng nobyo. Ang totoo ay gusto niya din naman iyon. Base sa nakakapa niya ay handa na ang alaga nito. Dahan-dahan niyang pinasok ang kamay sa loob ng kumot at hinuli ang “cobra” nitong pilit kumakawala. Napapikit si Hunter nang hawakan niya iyon nang mahigpit. “Ohhh… babe, may plano ka bang sakalin ’yan?” Napangisi siya. Nanggigil kasi siya sa alaga nito. It’s been how many months since she hasn’t had sex. Sabagay, paano nga naman niya gagawin iyon, dahil hiwalay na sila ni Hunter. Ngayon lang sila nagkabalikan ulit.... at nasa ospital pa ang nobyo. “Ahhhh… baby… are you trying to kill me with pleasure?” Napangiti siya sa sinabi nito. Dumukwang siya at akmang isusubo ang nobyo nang biglang bumukas ang pinto at pumasok ang doktor. Mabilis niyang tinakpan ng unan ang kandun
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 206
It’s been 1 week simula nang nagising si Hunter ay tuloy-tuloy na din ang paggaling nito. Mukhang excited na ito lagi sa buhay... nababanaag na sa mukha nito ang saya. Siya pa din lagi ang nagbabantay. Ang gusto ni Hunter ay palagi siya nitong nakikita. Wala din namang problema iyon sa kanya dahil ‘yun din naman ang gusto niya. Gusto niyang alagaan ng mabuti ang nobyo para mabilis ang paggaling nito. "Kainin mo na ang prutas mo..." pilit niya kay Hunter. Tinitikom nito ang bibig na parang bata. Nakasandal ito sa headboard ng kama habang nakaupo. Ang isang paa nito ay may semento pa din kaya hindi pa ito makakababa ng kama. Magkakaroon pa ito ng therapy para sa legs. Pero baka pagkalabas na nila ng ospital iyon gagawin. "I’m already full. Kanina mo pa ako pinapakain. Iba naman kaya ang ipakain mo sa’kin..." pabulong na wika nito na parang nanunudyo. Nandoon pa naman ang mga magulang nito. Tiningnan niya ito ng masama at kinurot. "Shut up, Hunter... napakabastos mo talaga."
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 205
Kinabukasan ay napabalikwas siya ng gising. Agad niyang tiningnan ang oras. It's already 8 in the morning! Ala sais siya natulog kagabi! Gano’n kahaba ang tulog niya?“Shit!” wika niya saka dali-daling naligo at nagbihis. Pupunta siya sa ospital. Baka magising na si Hunter at hanapin siya. Mabuti na lang at mukhang hindi maselan ang pagbubuntis niya. Hindi rin siya ang nagke-crave ng kung anu-ano. Baka kasi walang time ang utak niyang mag-isip ng ike-crave dahil abala siya sa pag-aalaga sa nobyo.Pagkatapos magbihis ay kinuha niya ang pinatong niyang paper bag na laman ng sapatos ni baby at lumabas na ng condo. Nag-taxi na siya papunta sa ospital. Kapag magpasundo siya sa driver ay baka mas lalo pa siyang matagalan.Nainis siya dahil naipit pa siya sa traffic. Peak hours na kaya madami nang sasakyan sa kalye. Aabutin ata siya ng dalawang oras sa kalsada. Inip na inip na siya. Gusto na niyang mag-unat ng katawan.Nang sa wakas ay nakarating din sila ng ospital ay agad siyang pumunta sa
LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG CHAPTER 204
"I'm sorry for all the pain I've caused you, babe... but believe me... I didn't mean to hurt you.""Ssshhh... I believe you, babe... wag ka na masyadong magsalita dahil makakasama 'yan sa'yo. Now take a rest..." utosa nya"H-hindi ka aalis?"Napangiti siya. "No... dito lang ako...""P-promise?""Yes..." mahinang sagot niya saka nginitian ito ng matamis to assure him that she will never ever leave him again. Nilapit niya ang mukha dito saka dinampian ng halik sa labi ang nobyo."Take a rest, babe..."Ngumiti ito at muling pinikit ang mga mata... madali pa itong mapagod dahil hindi pa ito masyadong nakaka-recover. But one thing is for sure... ang saya-saya niya sa araw na 'yun dahil gising na si Hunter.Ang gagawin na lang nila ay hintayin itong tuluyang gumaling. Hindi pa niya nasabi dito ang magandang balita na buntis siya. Surprise niya iyon sa nobyo sa muli nitong pagising.Habang pinagmamasdan niya ang mahimbing na pagtulog ni Hunter ay hindi niya mapigilang mapaluha. Sa wakas… mat
