Pagkatapos siyang angkinin ni Mike nang nakatayo ay dinala naman siya nito sa kwarto at muling inangkin. Nagpakasawa ito sa kanya hanggang sa mapagod ito at nakatulog sa tabi niya.Tiningnan niya ito nang masama. Kung tutuusin, puwede na niya itong patayin doon mismo, pero hindi niya gagawin iyon. Ayaw niyang mabahiran ng dugo ang mga kamay niya."Humanda ka, Mike. Hindi ako papayag na gagamitin mo lang hanggang kailan mo gusto. Hindi ako nagpakahirap na maabot ang kalagayan kung nasaan ako ngayon para lang gamitin mo!" galit na wika niya sa sarili.Dahan-dahan siyang bumaba sa kama at pinulot ang mga damit niya na nakakalat sa sahig. Pagkatapos niyang isuot ang lahat ng iyon, lumabas na siya ng condo nito.Paika-ika siyang naglakad pababa ng condo hanggang sa parking kung saan nakaparada ang kotse niya. Nabugbog na naman ang kepyas niya sa marahas na pag-angkin ni Mike sa kanya.Pagkaupo sa loob ng kotse, hindi muna niya ito pinaandar. Kinuha niya ang cellphone at dinayal ang numero
"Nasaan ka? Bakit ka umalis ng hindi nagpapaalam?" nainis na wika nito. Malamang ay hinanap cya pagkagising nito."Ah, kasi masarap ang tulog mo. Baka kako maiistorbo ka kapag ginising pa kita." Pagdadahilan nya."Bumalik ka dito. Dito ka na matulog sa bahay." utos nito.Tiningnan niya ang oras. Alas otso pa lang ng gabi."Bakit di na lang tayo magkita sa isang bar? Boring naman kapag diyan lang tayo sa condo mo.""Hmmm... That sounds great! Mukhang palaban ka na ngayon ah?... Hahaha! Sige, I like that. Magkita tayo sa bar ngayon, tapos dito na tayo sa condo diretso, and you know what I mean after, right?"Iniimagine na niyang ngising-aso ito. Pero pagbibigyan niya ang trip nito dahil sisiguraduhin niyang ngayon na ang magiging katapusan ni Mike.Pagkatapos nilang mag-usap ay muli niyang tinawagan si Tricia."Humanda ka. Ngayon na natin isasagawa ang plano natin." wika niya saka sinabi kung saang bar magkikita. Plano niyang hindi sisipot sa bar. Si Tricia lang ang pupunta doon at aaki
Sa kakaisip ng malalim ay napabalikwas siya nang nag-ring ang cellphone niya. It was Hunter who was calling. Klinaro niya muna ang bara sa kanyang lalamunan bago sagutin ang binata. "Hey, Hunter, what’s up? Napatawag ka?" "Have you seen the news?" "What news?" pagmaang-maangan niya habang nagtitimpla ng kape. Nakita na din pala ni Hunter ang balita. "Si Mike naaksidente kagabi! Nagmaneho ng lasing, tumama ang kotse niya sa malaking puno at 50-50 siya ngayon sa ospital!" "Huh? R-really? I don’t know about that!... Kakagising ko lang. How is he?" kunyaring pag-aalala niya habang nilulugay ng kutsarita ang kape niya. "I don’t know. Di ko pa alam. Ang kasama niya sa kotse ay si Tricia… ang ex ko." "Ex mo? Magkakilala sila ni Mike?" mui nyang pag maang maangan. "I don’t know.... Maybe, kasi magkasama sila sa kotse eh." "Di kaya she’s a whore saka binayaran siya ni Mike for a service?" Sa isip-isip niya, ay hindi rin malayong ganoon ang trabaho ni Tricia, lalo na’t gipit ito. Wala n
**********HUNTER'S POV:Tahimik lang sila ni Olivia sa loob ng kotse. Nakakabaliw ang katahimikan sa pagitan nila. Galing silang ospital at sinabi ng doktor na buntis ito."H-Hunter…"Hindi siya sumagot. Nanatili lang sa kalsada ang mga mata niya."H-Hunter, narinig mo naman ang sinabi ng doktor, 'di ba? Buntis daw ako… Alam mo naman na ikaw ang ama ng dinadala ko, 'di ba? May nangyari sa atin at nagbunga iyon…"At iyon ang kinatatakutan niyang marinig sa buong buhay niya… Ayaw niyang tanggapin na sa isang pagkakamali ay magbunga ang ginawa nila ni Olivia."Ako ba talaga ang ama, Olivia?""Sino ba sa akala mo?" Bigla itong sumigaw na parang maghuhuramentado. "Ikaw lang naman ang lalaki sa buhay ko! Pinagbibintangan mo ba akong malanding babae at kung sino-sinong lalaki lang nagpapagalaw?"Hindi siya sumagot. Ayaw kasing tanggapin ng utak niya na siya ang ama. Paano na siya? Paano na si Yassy? Paano na ang pangarap niya? Agad na may namuong luha sa kanyang mga mata. Hindi niya matangg
Humugot siya ng hininga at klinaro ang utak. Nakapag-isip-isip na siya. Kailangan niyang unahing hanapin si Yassy, hindi niya kayang sukuan ang pag-ibig niya para sa nobya. Bahala na kung ano ang mangyayari, pero magbabakasakali siya.Mabilis niyang pinaandar muli ang sasakyan. Kailangan niyang malaman kung nasaan ito. Kailangan niyang makausap si Yassy bago pa tuluyang mawala ang lahat sa kanya.Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Almira.Nagri-ring lang ang telepono pero hindi nito sinasagot. Naiintindihan niya naman iyon dahil galit ito sa kanya.Sa pangalawang pagtawag niya ay sa wakas sinagot na nito."Hello, Hunter? Narinig mo ba ang balita tungkol kay Tricia?" bungad agad nito sa kanya. Imbes na siya ang magtanong dito, nauna pa ito."Ahm, yes. Narinig ko.""Kawawa naman si Tricia. Nasaan ka ba? Andito pa kami sa Manila. Pwede ba nating siyang tulungan na maibalik sa pamilya niya sa Quezon? Kahit paano ay kaibigan naman natin siya, di ba?""S-Sure..." sagot niya. Yun nama
Maya-maya ay nakita niyang pabalik na ang tatlo niyang mga kaibigan."Hunter, inaayos na ang bangkay ni Tricia. Sasama ka ba sa amin? Iuuwi siya ng Quezon."Tiningnan niya muna nang mataimtim ang mga kaibigan kung taos-puso ang pag-aaya ng mga ito na isama cya. Mukhang si Tricia naman ang focus ng mga ito ngayon at sinantabi ang galit sa kanya."Sige. Kapag naayos na ang lahat, ay sasamahan natin si Tricia kahit man lang sa huling pagkakataon. Kawawa naman si Tricia, napakabata pa niya." sagot nya."Kamusta nga pala si Mike?" tanong ni Elijah"I don’t know. Ang huli kong balita ay 50-50 siya."Tumango lang si Elijah. Wala din cya balita kay Mike, ni hindi nga nya alam kung saang ospital ito dinala.Pagkatapos nila doon ay nag-usap sila na magtawagan na lang saka nagpaalam. Sumakay na ang mga ito sa iisang kotse at siya naman sa kotse niya. Sa lalim ng iniisip niya ay ngayon niya lang napansin na may hawak pala siya.... ang bag at cellphone ni Tricia.Sinubukan niyang buksan ang cell
Araw ng paghatid nila sa bangkay ni Tricia sa Quezon Province. Mag-isa lang siya sa kotse niya, samantalang ang tatlo niyang kaibigan ay sa iisang kotse lang. Masaya sana kung iisang kotse lang sila lahat. kung wala lang sana silang issue ay sumama na din cya doon pero parang iniiwasan talaga siya ng mga ito. Napabuntong hininga nalang cya.Nag-umpisa na silang bumyahe, naka-convoy sa kanila ang service na sinasakyan ng bangkay ni Tricia. Napabilis ang lahat ng proseso dahil tatay naman ni Elijah ang mayor nila. Kahit paano, ay kilala na din naman nito si Tricia."Anak! huhuh..." iyak ng mama ni Tricia ng hinatid ito sa bahay ng mga ito, doon ilalamay ang dalaga. "Kung alam ko lang na huling pagkikita na natin nujng andito ka ay pinigilan na sana kitang bumalik ng Manila. huhuhu""Kasalanan to ng Papa mo, pinalayas ka nya dito sa bahay dahil wala ka nang trabaho at tinulak na bumalik sa pag-eescort. Kawawa ka naman anak, ginawa mo ang lahat para sa pamilya natin habang kami ng Papa mo
Nanlalamig ang nyang buong katawan. Parang tumigil ang mundo niya sa pagsulpot ni Olivia.Napatingin siya kay Caleb... galit itong nakatingin sa kanya. Nakuyom nito ang mga kamao, halatang pinipigil ang sariling suntukin cya. Hindi lang si Caleb, pati ang mga magulang nila ni Yassy ang naghihintay ng paliwanag."Hunter…" mahinang tawag ng Mommy niya. Sa tono ng boses nito, halata ang pagkabigla at dismaya.Tiningnan niya si Olivia nang masama. Hindi niya akalaing susugod ito doon at guguluhin ang mundo niya. Ang usapan nila ay ang bata lang. Bakit ngayon ay parang pinipikot siya nito? Hindi pa siya handang sabihin sa mga magulang niya. Kumukuha pa siya ng buwelo, pero sa ginawa ni Olivia, wala na siyang kawala. Parang gusto niya na lang maglaho sa lahat ng problemang dumarating sa kanya."Hindi pa tayo sigurado, Olivia… Hindi pa sigurado kung anak ko nga ba yang nasa sinapupunan mo!" depensa niya sa sarili. Oo nga't may nangyari sa kanila, pero malay ba niya kung may iba itong kinikit
"What are you doing here, Mike?" wika niya, nanginginig. "Relax, Olivia. Hindi mo ba ako na-miss?" wika nito saka tumayo sa kinauupuan at humalik sa kanyang pisngi."Umupo ka muna..." sabi nito saka inalalayan siyang umupo sa harap ng upuan nito. "Kamusta ka na? Long time no see. Di mo man lang ako binisita sa ospital noong na-disgrasya ako. Parang wala tayong pinagsamahan, ah..." biro nito sa kanya na may halong panunumbat. "Ano ang ginagawa mo dito, Mike?""Na-miss lang kita. Ilang araw na akong balik-balik dito sa restaurant mo... Pumunta din ako sa condo at bahay mo pero wala ka doon. Saan ka ba nakatira ngayon?" malumanay na wika nito. Tinitigan niya itong mabuti. Parang hindi siya makapaniwala na si Mike ang kaharap niya. "Wala ka na doon kung saan ako nakatira!" supladang wika niya. Ngumiti ito ng tipid saka napasulyap sa tiyan niya. Agad niya iyong tinakpan para matago ang umbok ng tiyan niya. "Malaki na pala ang tiyan mo... Balita ko buntis ka... Ako ba ang ama?" direts
"Ano ang gusto mong kainin, anak?""Pasensya ka na sa bahay natin, ha.""Hindi ako gutom, Tay... Andito ako dahil may ipapagawa ako sa'yo." Diretsahang sabi niya habang nakaupo sa tapat ng kanyang ama."Ano 'yon, anak?" Tanong ng ama na halatang nag-aalala pero bukas pa rin sa sasabihin ng anak."Gusto kong idispatsa mo ang lalaking 'to..." Sambit niya sabay abot ng litrato ni Mike."A-anak... kakalabas ko lang ng kulungan. Gusto mo bang bumalik ulit ako doon?" May halong takot at lungkot sa tinig ng ama."Maatim mo bang saktan ako ng lalaking 'yan?" Tanong niya, sabay haplos sa kanyang tiyan."Siya ang ama ng dinadala ko, Tay. Pero hindi ko siya gusto para sa amin ng anak ko. May iba akong mahal. Kaya gusto ko siyang mawala... para wala na akong inaalala."Tahimik ang kanyang ama, tila iniisip ang bigat ng hinihiling ng anak."S-Sige, anak. Gagawin ko ang gusto mo... Makabawi man lang ako sa mga pagkukulang ko sa’yo."Ngumiti siya at tumayo. "Salamat, Tay. Hindi na ako magtatagal. Ba
Kinabukasan ay hinintay niya lang na umalis si Hunter saka din siya umalis. Pupuntahan niya ang tatay niya. Kailangan niya itong makausap bago pa siya maunahan ni Mike. "Saan ka pupunta, Ma'am Olivia?" tanong ng kasambahay nang makita siyang palabas ng bahay, dala niya ang kanyang handbag. "Ahm, pupunta lang ako sa doctor, Manang. Schedule kasi ng check-up ko ngayon.""Di ba dumating na si doc kagabi? Saka mahigpit na ipinagbilin ni Senyorito Hunter na hindi kayo palalabasin ng bahay. Delikado po, lalo na buntis ka.""Sandali lang ako, Manang. At sana ‘wag na lang din makarating kay Hunter na lumabas ako. Alam mo naman po ‘yun, natatakot na anong may mangyari sa akin, lalo na’t dinadala ko ang anak niya."Bahagyang umasim ang mukha ng kasambahay. Alam niyang walang itong gusto sa kanya para sa amo nilang si Hunter. Pero wala na silang magagawa, balang araw ay siya na ang magiging reyna sa bahay na ‘yun at walang makakapagpigil sa kanya.Umalis na siya. Hindi na rin siya pinigilan ni
Tahimik lang si Hunter saka tinanggap ang reseta.“Mauuna na po ako, Sir. Sakaling may nararamdaman po ulit si Ma’am Olivia, tawagan n’yo na lang po ako,” paalam ng doctor saka umalis na. Dalawa na lang sila ni Hunter ang naiwan sa kwarto.“Hunter, ’wag mo akong iwan. Natatakot ako sa pagbalik ni Mike...”Nanatiling tahimik lang si Hunter habang nakatingin sa kanya.“Gusto man kitang tulungan, pero may kasalanan ka pa rin sa akin, Olivia. Sinira mo ang buhay ko. Hindi ko maatim na makita ka araw-araw dito sa bahay ko. Pagkatapos mo diyan, ipapahatid na kita sa bahay mo.”“Hunter, please, ’wag! Mag-isa lang ako doon at walang kasama. Baka puntahan ako ni Mike doon!”Muling tumahimik si Hunter at tila nag-iisip.“Sige, tutulungan kita. Pero ipaliwanag mo kay Yassy ang lahat. Ipaliwanag mo kung paano mo kami sinira... ikaw ang magpaliwanag para maintindihan niya na hindi ako nagkasala sa kanya. At ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito. Tutulungan mo akong bumalik si Yassy sa akin.”“Fuc
Napayuko siya. Hindi niya akalain na aabot sila ni Hunter sa ganito. Hindi niya akalain na malalaman nito ang lahat."Hunter, let me explain huhuhu..." Napaupo siya sa kama. Ang sakit ng dibdib at tiyan niya. Pakiramdam niya ay manganganak na siya sa mga oras na ‘yon dahil sa stress."Explain what, Olivia? Sa pulis ka magpaliwanag sa pagpatay mo kay Tricia. Hindi ako makakapayag na hindi mo pagbayaran ang lahat ng kasalanan mo!""NO! Hunter, please! Huhuhu...." sigaw niya habang hawak ang kanyang tiyan. Hindi niya lubos maisip na ipapakulong siya nito sa kabila ng kanyang kalagayan."Yes! Guilty ako sa sex video natin! Inutusan ko si Tricia para kunan tayo ng video at isend iyon kay Yassy para hiwalayan ka niya. Pero hindi ako guilty sa pagpatay kay Tricia!.... Wala akong kasalanan!""Paano mo ma-e-explain ang lahat ng iyon... ang pagka-aksidente niya na kasama si Mike? Magsabi ka ng totoo, Olivia, dahil hindi ako naniniwalang coincidence lang ang lahat."Tumahimik siya... paano niya
Hindi naman nagtagal ay dumating si Hunter. Seryoso ang mukha nitong nakatingin lang sa kanya."Hunter... I'm glad you're here! Natatakot ako..." agad cyang lumapit at nyakap ito pero kinalas nito ang kamay nyang nakapulopot sa leeg nito"Natatakot saan, Olivia? Sa sarili mong multo?"Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin nito pero hindi na nya iyon inintindi."Bakit andito ka sa baba?""Natatakot kasi ako doon sa kwarto... Wala akong kasama.""Walang multo sa bahay ko. Unless may sinama kang multo dito?" Matalinghagang sabi na naman ulit nito.Sa uri ng pagtingin ni Clark sa kanya, ay nararamdaman niyang may gusto itong sabihin pero halatang nagpipigil lang."Umakyat ka na sa kwarto mo, Olivia." wika ni Hunter saka nagpatiuna na sa paglakad. Dali-dali siyang sumunod sa likod nito.Pumasok ito sa inookupa niyang kwarto. Nagulat siya dahil hindi naman ito pumupunta doon, pero ngayon ay nauna pa itong pumasok.Lihim siyang napangiti... Baka na-realize ni Hunter na kailangan niya ng
Pumatak ang mga luha niya habang inaalala iyon. Ayaw na niyang balikan ang sitwasyong ‘yon. Nagkaroon siya ng depresyon dahil sa ginawa ni Mike, at ngayong bumalik na naman ito… ano na ang mangyayari sa kanya?Ang akala niya ay tapos na ang lahat. Malapit na niyang makuha si Hunter. Kaunti na lang ay mapapayag na niya itong magpakasal sa kanya.Mabilis na lang namang dayain ang hinihingi nitong DNA test kung ito nga talaga ang tunay na ama. Magagawan niya ng paraan 'yon. Pera lang ang katapat nun. Pero paano na ngayon kung buhay pala ang demonyong si Mike? Totoo nga ang kasabihan na "masamang damo ay matagal mamatay!"“Fuck! Sana namatay ka na lang, hayop ka!” sigaw niya.“Olivia!?.... Olivia!?”Napatalon siya sa gulat nang marinig si Hunter na kumakatok sa kanyang pinto. Agad niyang inayos ang sarili at dali-daling binuksan ang pinto.“Ahm, Hunter… may kailangan ka ba?” wika niyang pilit ang ngiti. Nababanaag pa rin sa mukha niya ang takot at pag-aalala.“I heard na sumigaw ka. May n
"I forgot to tell you, habang nasa ospital ka noong nalaglag ka sa hagdan, ay bumisita pala si Mike. And guess what.... buhay siya."Nanlaki ang mga mata nitong napatingin sa kanya.“B-buhay si Mike?”“Yes… at binisita ka niya. Hindi lang siya tumagal dahil may pupuntahan pa daw siya. Pero bibisitahin ka daw niya ulit.”“No!” Agad na sabi nito na nanginginig. Agad naman siyang naalarma sa pinapakitang reaksyon ni Olivia.“What is it, Olivia? Takot ka ba kay Mike? Bakit ganyan na lang ang reaksyon mo?”“Ah, eh wala… it’s just that I don’t want to see him anymore....”“May ginawa ba si Mike sa’yo? Tell me para matulungan kita…” Sandaling lumambot ang puso niya sa dalaga. Mukhang hindi ito nagda-drama lang sa takot nito. Parang nakonsensya siya tuloy na sinabi pa niya ang pagbisita ni Mike.“Ah, eh… wala.”Hindi na siya nakapagtanong ulit dahil dumating na sila sa bahay niya. Nauna na itong lumabas. Hindi man lang siya nito hinintay na alalayan niya.“Ahm, magpapahinga muna ako sa guest
Hindi siya agad nakasagot. Pinagmasdan niya si Olivia, na ngayon ay parang balisa at takot na takot. Totoo ba ang sinasabi nito? O isa na namang drama para makuha ang simpatiya niya?“Pwede ba, Olivia? Huwag mo akong paikutin. Ano pa ba ang kailangan mo? Pinatira na kita sa bahay ko, di ba?” malamig niyang tugon habang pinipilit kontrolin ang galit sa dibdib.“Umuwi ka na. I need my privacy!” dagdag pa niya. Kailangan pa niyang tingnan muli ang cellphone ni Tricia at baka may makikita pa siya doon na lead, pero paano niya magagawa iyon kung andoon din si Olivia? Akmang isasara na niya ang pinto nang biglang napahawak sa tiyan si Olivia.“Aray… ang sakit!...” Napaupo ito sa sahig na parang hirap na hirap.“Olivia? What happened?” Hinawakan niya ito at pilit na itinayo. Kahit na galit siya dito, hindi naman niya matiis na balewalain ito. Kawawa namang bata sa sinapupunan nito. “What do you feel?”“Parang naninigas ang tiyan ko... baka... baka may mangyari sa baby natin… ang sakit huhuhu