NAPABALIKWAS nang bangon si Leopold. Taliwas noong una siyang magising ay wala sa silid si Raymund.
Agad siyang bumangon nang muling maalala si Lia. Inalis niyang ulit ang mga tubong nakakabit sa kaniyang mga braso at nanghihinang tumayo mula sa higaan.
Nang makatayo ang binata ay sakto namang pasok ni Raymund sa silid. “Kuya!” Tinapik pa niya ang kamay nito nang tangkain siyang alalayan ng pinsan.
“Where’s my daughter?”
Muli pa ay dumaan ang lungkot sa mga mata ni Raymund. “Follow me.”
Hindi naman na nag dalawang sabi pa ang lalaki dahil kaagad naman na kumilos si Leopold. Tinahak nila ang mahabang pasilyo ng ospital.
Ilang mga nurse pa ang napapatingin sa kanila dahil halata pa kay Leopold ang panghihina ngunit naglalakad na ito sa pasilyo.
Huminto sila labas ng isang silid kung saan mayroong salamin upang makita ng sinumang nasa labas ang nasa loob. Mayroon ding mga titik sa itaas ng pinto
KAUUWI lang ng bahay ni Leopold nang marinig niya ang tunog ng doorbell. Napapakamot na lang siya sa ulo dahil dis-oras na ng gabi ay mayroon pa ring bumibisita sa kaniya.Natigilan naman siya nang mapagtanto ito. Wala ni isa man sa mga kakilala niya ang nagtatangkang magtungo sa kaniyang tahanan ng dis-oras ng gabi.Mabilis niyang kinuha ang baseball bat na nasa tabi ng shoe rack at sumilip sa peep hole ng pinto.Bumungad sa kaniyang mga mata ang pigura ng isang lalaki ngunit hindi niya makilala ito dahil nakasuot ito ng jacket na may hood.Kahina-hinala ang ikinikilos ng lalaki dahil palinga-linga pa ito sa paligid na para bang natatakot itong may makakita sa kaniya sa lugar.Napahigpit ang pagkakahawak ni Leopold sa baseball bat nang sumagi sa isip niya ang hitsura ng lalaking umatake sa kanila ni Lia noong nakaraan. Nagulat pa si Leopold nang marinig ang pag click ng lock, indikasyon na nagawa itong buksan ng lalaki mula sa labas. Napat
KUNG ayaw siyang tulungan ng Crow ay hindi niya pipilitin ang mga ito. Hahanapin niyang mag isa ang mga may kagagawan nang pagkakahimlay ni Lia at ipatitikim niya sa mga ito ang hustisya na hindi kayang ibigay ng lipunang ginagalawan.Leopold immediately went back home and took all his things. A gun, knife and some cash. He then drove to Raymund’s house to ask him to take over the restaurant for a while as he will embark on a long journey.“What’s this really about, Kuya?” tanong ni Raymund sa pinsan. “Don’t tell me…”Hinablot niya ang bag na dala ni Leopold at binuksan iyon. Mariin pa siyang napapikit nang makita ang mga baril at perang laman niyon.“This is not right, Kuya. Let the authorities—”“Let them what? Let them catch those criminals and put them to jail?”“Ganoon naman ang dapat na mangyari, hindi ba? Kailangang makulong ang may kasalanan.”
PATULOY sa paghabol si Leopold sa lalaking kasama ng mga umatake sa kanila ni Lia. Sa tulong ni Atlas ay nagawa nila itong ma-locate.Hindi alam ng organisasyon ang ginagawang pagtulong ni Atlas sa kaniyaal dahil hindi pa rin nababago ang pasya ni Faustus na hindi ipaalam sa tumatayong lider ng Black Crow na si Jonas ang pagtungo niya roon.Matapos nilang lampasan ang malawak na kalsada ay lumiko ito sa isang madilim na iskinita. Nakatulong para sa lalaki ang kadiliman ng gabi upang matakasan siya. Pero hindi papayag si Leopold na makawala ito dahil tanging ito lamang ang makapagtuturo sa kaniya kung nasaan ang iba pang mga kasamahan nito.Naningkit ang mga mata ni Leopold dahil halos wala na siyang maaninag sa iskinita. Pilit na lamang niyang pinakikiramdaman ang paligid. Pigil ang hininga niyang pinasok ang madilim na iskinita. Napabaling pa siyang muli sa kaniyang likuran nang makarinig ng isang malakas na pagbagsak ng kung anong bagay doon. N
LULAN ng kaniyang sasakyan si Andrea matapos ang isang stressful na meeting sa mga investors ng kanilang kumpanya.At dahil nga sumasakit ang ulo niya ay nag boluntaryo ang kaniyang assistant na si Cecille na ipagmaneho siya ng hapong iyon.“Okay lang po kayo, Ms. Andrea? Gusto po ba ninyong dumaan muna tayo sa pharmacy para makabili ng gamot ninyo?” tanong ni Cecille habang hindi inaalis ang mata sa kalsada.“No, Ces. It’s okay. Let’s go home. Gusto ko na magpahina.” Mahinahon na tugon naman ni Andrea.“Sige po, Ms. Andrea.”Habang nagmamaneho, napansin ni Cecille ang isang kulay itim na van na tila ba kanina pa nakabuntot sa kanila. Wala itong plaka sa unahan ng sasakyan.“Naku! Mga pasaway talaga ang mga Pilipino. Alam na ngang bawal ang walang plaka, sige pa rin sila. Kaya hindi umuumlad ang Pilipinas eh.” Komento ni Cecille. Dahilan upang mapatingin sa kanilang likuran si Andre
PAGDATING ni Leopold sa opisina ni Heneral Rodriguez ay kaagad siyang pinapasok ng sekretarya nito. Bahagyang nakunot ang kaniyang noo nang mapagtantong hindi lamang ang kaniyang tiyuhin ang nasa loob.Sa pagitan ng desk ng tiyo niya ay nakatalikod na nakaupo mula sa kaniyang kinatatayuan ang isang lalaking namumuti na rin ang buhok. Nanlaki pa ang kaniyang mga mata nang humarap ito sa kaniya.“Mr. Herrera?”Mababanaag naman sa mukha ng matanda ang pagkagulat. “You’re the owner of that famous restaurant on the south, right?”“Yes, sir. It’s good to see you again.”“Like wise, young man. Like wise.”“So, you already knew each other? That’s good. Mas magiging madali ang lahat.”Natuon naman ang atensyon ni Leopold sa matandang Rodriguez. “What do you mean by that, Tito?”“Have a seat, Leopold.”Kaagad naman niyang sinunod
PURONG kadiliman lamang ang bumungad kay Andrea nang mag mulat siya ng kaniyang mga mata dahil sa nakatakip sa kabuuhan ng kaniyang ulo.Sinubukan din niyang igalaw ang kaniyang mga kamay ngunit napagtanto niyang nakagapos sa isa’t-isa ang mga iyon.Pilit siyang nagpapapasag ngunit wala pa ring nangyayari.“Help!” sigaw niya. “Please help me!”Subalit kahit na ano pang pag sigaw ang gawin niya ay tila ba walang nakakarinig sa kaniya. Pilit niyang pinakakalma ang sarili upang makapag isip siya nang maayos.Sa mga ganitong pagkakataon kasi kinakailangan ang kaliwanagan ng isipan dahil sa sandaling masakop ka ng takot at pagkatuliro ay lalo ka lamang mapapahamak.Pinakiramdaman niya ang paligid kung mayroon pa bang ibang taong naroroon. Matapos na masigurong walang ibang tao ay bahagyang gumaan ang pakiramdam niya.Pero mabilis iyong napalitan ng takot nang marinig niya ang pagbukas ng pintuan ‘di kala
NAKANGITING mukha ni Atlas ang bumungad kay Leopold nang makapasok siya sa silid.“Here comes the devil.” Dinig pa niyang wika ni Atlas.Hindi lamang ang lalaki ang nasa loob ng silid. Naroon din sina Flint, Jonas at Faustus. Kapwa nakaupo ang mga ito sa mga upuan sa harap ng bilog na mesa.Abala si Faustus sa pagtipa sa kaharap na laptop habang sina Flint at Jonas naman ay may pinag-uusapan.Itinuro ni Jonas kay Leopold ang upuan dahilan upang kaagad na maupo ang binata. Inabutan naman siya ni Atlas ng isang envelope na naglalaman ng files patungkol kay Andrea.“Any leads?” tanong ni Leopold.Umiling naman si Jonas. “Aside from this ay wala na.”Ipinakita ni Faustus sa kaniya ang isang video nang dalawang sasakyan na napag alaman nilang lulan si Andrea habang nakasunod naman na kulay itim na van ay ang mga suspect sa pag kidnap sa dalaga.“Wait...” Napatingin ang tatlong
NAKAKITA ng pag-asa si Andrea nang dumating ang isang lalaking lulan ng pulang sasakyan. Sana lamang ay tulugan siya nito upang makaalis na siya sa lugar na ito.“Are you okay, Miss?” tanong sa kaniya ng lalaki habang sinisipat ang paligid at ang likuran upang alamin kung may nagbabadya bang kapahamakan.“Kinidnap ako at papatayin nila ako. Please help me, Sir!” pakiusap ni Andrea.Kaagad naman siyang pinapasok sa sasakyan ng lalaki at mabilis na pinasibad iyon.“Maraming salamat, Sir. Pasensiya na rin sa abala. Pakibaba na lang po ako sa pinakamalapit na istasyon ng mga pulis,” wika ni Andrea.Pero hindi sumagot ang lalaki. Sa halip ay itinanong nito sa dalaga kung paano siyang nakatakas kung may katotohanan ngang kidnap victim siya.Hindi naman nag dalawang-isip si Andrea na ilahad sa lalaki kung paano siyang nakatakas. Napahalakhak pa ang lalaki sa mga inilahad niya.“Those men were all idi
LEOPOLD had spent the past three days working from his restaurant after their mission. Trying to forget how he barely see any signs of Bart and Malia. Their brothers in the organization are relentlessly working to track down the man who took his daughter but to no avail. He will visit Julie at their medical facility later. His friend just woke up few hours ago. They thought they were about to lose Julie but thank all the gods of mankind they didn’t. He was about to wrapped up when a familiar face entered the restaurant. “Mr. Rodriguez, long time no see!” said the man who arrived. “Mr. Lacasa. Great to see you,” ani Leopold. “Is it?” pagbibiro pa ng matanda na sinundan nito ng malutong na halakhak. Hindi alam ni Leopold kung bakit pero hindi talaga siya napapakali kapag nasa malapit ang matanda. Pero na ganito pa ang nararamdaman niya ay hindi naman niya ito maaaring itaboy sapagkat “I haven’t seen you in a while, Mr. Rodriguez. Are you busy with something else?” tanong ni Conrad
THE sound of someone making breakfast awoke Leopold from his slumber. Every instinct deep down told him to keep his eyes closed, but he knew it was a fool’s errand. Time was passing, and he was almost out of it.He opened his eyes to see Atlas smiling at him, “Good morning,” Atlas greeted, “slept well?”Leopold nodded slightly, unsure how to respond. “Yes, what are you doing here early this morning?” he said as she slowly got up. “When this is all over, we have a lot to talk about you and me.”Atlas furrowed his eyebrows. “About what?”“About your frequent trespassing here at my house, you dipshit!” Leopold extracted his self from the bed, hearing the joints in his back popping. In few short minutes, he was done taking a bath and went downstairs. Atlas and Julie had a hot bowl of soup and a side of bacon waiting for him.“Come on! Dig in!” Julie invited.“You can cook?” Leopold inquired making the woman spout.“Of course. Do you really think you’re the only one who can cook among all
THE gong sounded, and Hiroshi and Asahi limped and stumbled back to their starting marks. They exchanged pleasantries of bowing to each other and their grandfather. Hiroshi went to his defensive stance, while Asahi went on to his offensive strikes. The round kicked off with Asahi screaming wildly, smashing his left hand and his feet against Hiroshi’s defenses. Hiroshi blocked what must have been a dozen strikes effectively despite his poor balance with one good leg. Finally, Asahi seemed to collapse as his eyes closed. Instinctively, Hiroshi, tried catching his brother. Leopold saw what was happening before Asahi opened his eyes. Exploiting your older brother’s protective instinct to get him to drop his guard. You rotten bastard! Leopold thought at the back of his mind. Asahi’s left hand sprung like a rattlesnake toward the center or Hiroshi’s chest. Hiroshi gripped his brother’s forearm, desperately trying to keep the lethal object of his hand off her heart. Asahi seesawed with hi
LULAN ng dalawang sasakyan ay mabilis na tinalunton nina Leopold ang daan na maaaring tinahak ni Bart kasama si Malia.Ngunit hindi na nila makita pa ang mga ito. Maging ang grupo ni Jonas na umikot pa upang sana ay salubungin ang mga ito ay hindi sila nagawang maabutan.Alam ni Leopold na hindi sasaktan ni Bart ang bata ngunit may kung anong bagay ang nag bibigay sa kaniyang dibdib ng kaba. Kaba na kanina pa hindi naaalis sa kaniyang sistema.Kasalukuyan na silang pabalik ngayon sa Headquarters ng Crow. Naroon din na nag aabang ang ilan pa nilang mga kasamahan na hindi nakasama sa ibang sumaklolo sa kanila.“Is everyone safe, Sir Jonas?” tanong ni Abel habang katabi ang kakambal na si Cain.“Thankfully, Yes.” Jonas replied.“Thank god!” Napahalukipkip na tugon pa ng lalaki.Hindi nag tagal ay dumating na rin ang grupo nina Leopold. Nanlulumong napaupo ang lalaki sa high stool ng bar. Napansin ito ng iba pa ngunit hindi na lamang sila nag salita.Matapos bigyan ng isang baso ng scotch
NO ONE couldn’t fathom how uneasy Leopold was. Almost a dozen of armed men were in front of them. A small move and they will be dead. The worst case scenario— His daughter will die as well.His mind tried to calculate any escape route but to no avail. They were surrounded. One resistance from them and the three of them would be dead meat in an instant.A shape of a human being emerges from the darkness. Leopold was stunned upon seeing the man standing in front of him. It was Bart.His serious face began to show emotions that he tried to suppress long ago when he saw Malia. His daughter.“How did you find us?” Leopold asked the man.“It is not that hard to track your whereabouts, Leopold.” Bart answered.Muli nitong sinipat ng tingin si Malia. Humarang naman si Leopold nang mapansin ito. “Why are you doing this? Why did you join the Golden Circle?”“To get my revenge to you,” tugon nito bago muling tiningnan si Lia na nagtatago sa likuran ni Mira. “And to get my daughter back.”Parang
PARANG ipo-ipo sa ginawang pag kilos ang lahat. Kaagad na tumakbo patungo sa van sina Julie, Faustus at Leopold upang kunin ang kanilang mga baril.Habang si Mira naman ay kagyat na hinila sa isang gilid si Lia na naguguluhan sa mga nangyayari.“Tita? What are you playing po?” Nagtatakang tanong ng paslit na ang akala ay naglalaro lamang ang mga nakatatanda.“Uhh…” Umikot muna sa paligid ang mga mata ni Mira bago sagutin ang bata. “We’re about to play hide and seek baby, at tayong dalawa ang magkakampi kaya huwag kang aalis sa tabi ni Tita Mira, okay?”“Okay po,” sagot naman ng bata.“Leopold, Faus, Julie, Flint! With me!” utos ni Jonas.Nag-aalala naman na napatingin si Leopold kay Mira at Lia. Hindi niya nais iwanan ang anak sa gitna ng kaguluhan.“Don’t worry, I’ll take care of your daughter,” paniniguro ni Mira sa nag-aalalang ama.“I’ll be with them, Pare. Huwag kang mag-alala,” singit naman ni Atlas.Matipid na ngumiti naman si Leopold sa kanila. “Thank you guys. Take care.”“Le
PATAKBONG pumasok sa medical facility ng Crow si Leopold. Parang tambol sa lakas ang pag kabog ng kaniyang dibdib ng mga sandaling iyon.Ni hindi na nga niya nahintay pang matapos ni Atlas ang hatid nitong balita kanina. Dahil base pa lang sa hitsura kanina ng lalaki ay hindi mabuting balita ang hatid nito sa kaniyang tahanan. Pakiramdam pa nga niya ay ang oras na mismo ang kalaban niya ng mga sandaling iyon.Wala siyang kinatatakutan. Kahit nga si kamatayan ay maaaring mahiya na lang sa kaniya dahil hindi na niya ito kinatatakutan. Sa dinami-rami na rin ng mga laban at misyon na hinarap niya ay kabisado na niya kung paano niyang matatakasan ang taga-sundo ng mga kaluluwa.Pero para sa kaniya ay naiiba ang mga sandaling ito. Hindi man siya naniniwala sa mga Diyos na sinasamba ng mga tao ay pakiwari niya ay luluhod sa kahit na saang simbahan, mosque o templo ng mga ito para lang humiling na huwag munang bawiin ang pinakamamahal na anak.Naging kapansin-pansin para sa kaniya na wala ni
HALOS huminto ang pintig ng puso ni Leopold nang saksakin ni Bart si Haidee sa likuran nito. Ang masakit pa rito ay makailang ulit niya pa itong ginawa.Kitang-kita nila Leopold ang ekspresyon nang paghihirap sa mukha ni Haidee dahil sa magkakasunod na saksak na tinamo nito mula kay Bart. Napaubo rin ito ng dugo malamang dahil sa shock na tinamo ng katawan nito.“No… stop…” wika ni Leopold ngunit tanging siya lamang ang nakakarinig.Lalo siyang nanigas sa kinaroroonan nang makita kung paanong unti-unting mapapikit si Haidee habang nakangisi namang nakatingin sa kaniya si Bart. Ang tingin niya sa lalaki ngayon ay isang demonyong nagbabalat kayo bilang tao.Pilit na tumayo si Leopold sa kabila ng kaniyang panghihina upang sana’y pagbayarin si Bart sa kaniyang ginawa. Subalit bago pa man siya makalapit dito ay binitawan nito ang nag hihingalong si Haidee.Kaya naman sa halip na si Bart ay si Haidee ang agad niyang tinungo. Mabuti na lamang at nagawa niya itong masalo sa tamang oras.Agad
NAALARMA sina Jonas at Julie sa ginawa ni Leopold kaya naman bago pa pumutok ang laban ay nagawa nilang lapitan at tabihan si Leopold. Hindi naman sila nagkamali nang ginawa dahil kasalukuyan nang nakatutok sa binata ang dalang baril ni Krishmar habang nasa leeg naman ni Leopold ang kukri knife na hawak naman ni Levi. Wala na rin silang nagawa ng mga sandaling iyon kung hindi itutok sa mga ito ang dala nilang mga armas. Mabuti na lamang at may kaingayan at madilim ang paligid kung saan sila naka-pwesto dahil kung hindi ay kanina pa nakita ng ibang bisita ng event ang mga nagaganap. “Don’t make any move or you will die in here,” babala ni Jonas kay Levi habang nakatutok ang baril sa lalaki. “You too, asshole,” malamig na saad din ni Julie kay Krishmar na lumabas pa ang ugat sa noo dahil sa naging tawag ng dalaga sa kaniya. “You smells good, honey. I believe you taste good as well.” Nakangising wika ni Krishmar. Maya-maya lang ay tumunog ang telepono ni Grizzly na nakatumba pa rin