Talande ka Faithfully! 'Yong kilig ko sa "baby" abot hanggang mindanao. Napapairap ako sa harap ng laptop habang nagsusulat buset. HAHAHAHA
CHAPTER FOURTY-NINE: FAITH VS. POPPY'S PARENTS ✧FAITH ZEICAN LEE✧ ISANG linggo na ang lumipas matapos ang panunugod ni Chloe sa bahay, at ngayon lang kami ipinatawag ng mga magulang ni Poppy, dinner at para na rin daw makausap kami. Si mommyla ang nagparating sa ‘kin na kailangan naming pumunta ngayon sa mansyon ng mga Herald. Last week kasi dapat kami pupunta oras na makabalik kami after ng kasal, pero hindi ‘yon natuloy dahil nga sa eskandalong ginawa ni Chloe. Idagdag pa na sinabihan kami ni mommyla na huwag munang magpakita sa parents ni Poppy at hintayin muna naming humupa ang init ng ulo nila dahil no’ng time na dumeretso sila ro’n para ipaalam ang kasalukyang sitwasyon namin ni Poppy—na kinasal na kami—ay matindi raw ang galit ng mag-asawang Herald, lalo na si Lucio. Pero ngayon, kailangan na naming silang harapin. Gusto pa sanang sumama ni mommy at daddy dahil nag-aalala sila sa ‘min ni Poppy, pero ako ang nag-insist na huwag na lang. Kaya ko na ‘to. Kakayanin. “Poppy?” I
CHAPTER FIFTY: [MANGINGISAY NA NAMAN KAYO SA KILIG, FOR SURE! HAHAHA!] ✧FAITH ZEICAN LEE✧ “ARE you ready?” malumanay kong tanong kay Poppy. Nasa loob pa rin kami ng sasakyan ko at bahagyang nakapihit ang katawan ko paharap sa kaniya. It’s been two weeks simula no’ng manggaling kami rito sa mansyon nila at mangyari ang sagutan namin ng mga magulang niya. Pero ngayon, muli nila kaming ipinatawag para sa isang family dinner. Ayon kay mommyla nang makausap ko siya no’ng isang araw, mukhang tanggap na raw ng parents ni Poppy ang sitwasyon namin. Napilitan na lang daw nilang tanggapin dahil wala na silang choice. Pero ako, hindi ‘yon ang nakikita kong dahilan. Mukhang dahil ‘yon sa pagbabanta ko sa kanila dahil hindi nila inaasahan na alam ko ang mga ginawa nila kay Poppy at ang plano nila rito. “Hindi na kaya nila tayo aawayin?” Poppy asked nervously. Her voice trembling. Umiling ako. “Mukhang hindi na. At kung awayin man nila tayo—again—I will stand up for you. Hindi naman kita pabab
CHAPTER FIFTY-ONE: COFFEE DATE✧FAITH ZEICAN LEE✧SIMULA pa kaninang mag-drive ako palayo sa mansyon, pansin kong hindi inaalis ni Poppy ang tingin niya sa ‘kin. Hindi ko siya nililingon, pero mula sa gilid ng mata ko, alam kong nakatingin siya sa ‘kin at nakatitig.“Kaunti na lang, Poppy, matutunaw na ‘ko sa titig mo,” biro ko sa kaniya, bahagya akong nakangiti. “Puwede mo naman sabihin kung may dumi ako sa mukha o kung naguguwapuhan ka na naman sa ‘kin.”Narinig ko ang mahina niyang pagbungisngis. “Nakakahanga ka kasi.” ‘Tsaka niya pa lang inalis ang tingin niya sa ‘kin, nilipat niya sa daang tinatahak namin while I continue listening to her. “Hindi ko alam na magagawa mong patahimikin si mommy at daddy, pati si Ate Chloe sa mga salita mo. Ako kasi, hindi ko ‘yon kayang gawin. Natatakot ako sa kanila. Pero ikaw, ang tapang mo. Wala pang kahit sino ang nagtanggol sa ‘kin nang gano’n. Ikaw pa lang. At ang sarap pala sa pakiramdam.” She turned to face me again kaya binalingan ko rin si
CHAPTER FIFTY-TWO: STOLEN NIGHT✧FAITH ZEICAN LEE✧THE night was still, the moon casting a pale glow through the window of my room, habang deretso akong nakahiga sa kama, nakatanaw sa kisame at hindi mapakali. My mind was consumed with thoughts of Poppy, and my heart raced with a mixture of anticipation and anxiety.Alas nuebe ng gabi kaming nakauwi kanina sa bahay. Pagdating namin, sinalubong kami nila mommy at ng mga kapatid ko para kumustahin ang pagbisita namin sa mansyon. Syempre, para hindi sila mag-alala, hindi ko na kinuwento lahat.Mag-a-alas dies no’ng natapos kaming makipagkuwentuhan at nagkani-kaniyang akyat sa kuwarto. Pero ngayon, 11:30 p.m. na, wala pa rin akong natatanggap na chat mula kay Poppy.I reached for my phone, checking it for what felt like the hundredth time, hoping to see a message from her. The screen remained stubbornly blank, and I let out a frustrated sigh. She had mentioned earlier that she might invite me to sleep in her room, just like we had done wh
CHAPTER FIFTY-THREE: A SWEET MORNING✧FAITH ZEICAN LEE✧AGAD inangat ni Poppy ang mukha niya para paglayuin ang labi namin, her breath shaky and eyes wide with a mix of emotions. Kasunod ang katawan niya. Pero ang masaklap— “Ahh!”Namilipit ako sa sakit dahil no’ng tiniklop niya ang isa niyang tuhod para alalayan ang sarili niyang tumayo, doon niya ‘yon naitukod sa maselang parte ko. The shock and intensity of the pain shot through me like a lightning bolt, making my vision blur. Natuhod niya ‘ko ro’n at pakiramdam ko katapusan na ng lahi ko.“F-Faith, p-pasensya na,” she stammered, panic evident in her voice as she crouched beside me. Pati mga kamay niya natataranta, hindi alam kung saan ako hahawakan o kung pa’no ako tutulungan.Nakatagilid ako at namimilipit sa sahig, pain bringing tears to my eyes. I gasped for breath, each inhale sharp and shallow. Mabuti na lang, ‘yong pagdaing ko kanina, hindi gano’n kalakas, napigil ko pa rin kaya kampante akong hindi kami narinig ng pamilya k
CHAPTER FIFTY-FOUR: HOPE's DIAGNOSTIC RITUAL ✧FAITH ZEICAN LEE✧ THE clock struck eleven, the soft chime barely audible in the stillness of the night. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan ng kuwarto ko, bahagya lang muna para makasilip ako sa labas. No’ng nakita kong madilim na at tahimik, nagdesisyon na ‘kong lumabas. Dahan-dahan ang pagsasara ko ng pinto, careful not to make a sound. The house was silent, everyone fast asleep. My heart raced with anticipation as I tiptoed towards Poppy’s room. I reached her door, slowly turning the handle and slipping inside. The dim light from her bedside lamp cast a warm glow over the room, highlighting her delicate features. Nakaupo siya sa kama at nakalingon sa direksyon ko, her eyes lighting up when she saw me. Without a word, I climbed into bed beside her, pulling her into my arms. She giggled nang paulanan ko siya ng halik sa pisngi. Medyo hindi na ‘ko nahihiya ngayon dahil isang linggo na ‘kong pumupuslit sa kuwarto niya. Minsan nga kahi
CHAPTER FIFTY-FIVE: WEDDING RING✧FAITH ZEICAN LEE✧I FELT a surge of excitement as I closed my laptop and gathered my things. Wednesday ngayon and taking a half-day off was rare for me, but today was special dahil may pupuntahan kami ni Poppy.Sinilip ko ang suot kong relo, I saw it was 11:10 AM. Matatapos ang tutoring session ni Poppy ng 12 noon, at gusto kong nasa bahay na ‘ko kapag natapos siya. Alam na niyang aalis kami ngayon dahil nagpadala na ‘ko ng text sa kaniya kanina. Pero hindi ko pa sinasabi sa kaniya kung saan kami pupunta.Pagdating ko sa bahay, naabutan ko pa sa driveway ang sasakyan ng tutor ni Poppy kaya alam kong hindi pa ito nakakaalis. I stepped into the house at nasalubong ko si Poppy kasama ang tutor niya, palabas na sila. May bitbit na box ng cookies ang tutor niya at pareho silang nakangiti, mukhang may masayang pinag-uusapan.Oras na makita ako ni Poppy, lalong lumapad ang ngiti niya kaya agad ko ‘yon ginantihan. Paghinto nila sa harap ko, agad ipinakilala ni
CHAPTER FIFTY-SIX✧FAITH ZEICAN LEE✧FRIDAY ngayon at muli kaming inimbita ni mommyla rito sa kanila. Family dinner, pero wala si Hope at Love dahil pareho silang busy. Si Mom, Dad, Summer at kami lang ni Poppy ang nakapunta.After ng dinner, niyaya ni Tita Baby si Poppy at Summer sa taas—sa kuwarto niya—dahil may mga ibibigay raw siyang mga damit sa dalawa na ilang beses niya lang naisuot at hindi na pasok sa taste niya. Naiwan naman kami sa dining, at kahit tapos na kaming kumain, walang tumatayo sa ‘min. Makalipas ang ilang sandaling katahimikan, binaling sa akin ni Mommyla ang tingin niya.“So, Faith,” she began, her voice gentle yet probing. “How is Poppy settling in? Hindi ba siya naninibago sa buhay may asawa?”“She's doing well, Mommyla,” I replied.“She's eighteen now and has the right to all her inheritance. Are there any issues or concerns we need to address? Hindi ba’t plano ng mga magulang ni Poppy na alisin lahat ng ari-arian sa pangalan niya kapag eighteen na siya?”I f