CHAPTER SIXTEEN: FOUND POPPY✧FAITH ZEICAN LEE✧I DIDN’T have difficulty requesting the security department for a temporary lockdown because they recognized me when I showed my ID. Nalaman nilang anak ako ng may-ari ng mall, so they also granted my request to review the CCTV footage to find Poppy. Pinili ko muna na ipa-lockdown ang mall para masigurong hindi makakalabas si Poppy. And since they didn't know Poppy, I joined them in monitoring the screens to search for her.Habang nakatutok ang mga mata ko sa screen, patuloy ko rin pinag-ri-ring ang phone ni Poppy dahil naka-save naman na sa ‘kin ang number niya. Pero maging ako ay hindi niya rin sinasagot.After a few moments, I spotted Poppy's familiar figure on the screen. I knew it was her because of what she was wearing. White jeans, blouse with collar na kulay cream at sneakers. Kasama niya si Sunny na pumasok at lumabas sa women’s restroom.“Ito s’ya.” Tinuro ko si Poppy sa mga kasama kong security para matulungan nila akong sundan
CHAPTER SEVENTEEN: NEGLECTED CHILD✧FAITH ZEICAN LEE✧NAPATITIG ako kay Poppy matapos ang sinabi niya. Hindi siya marunong magbasa? Kaya pala. Ngayon, malinaw na sa ‘kin kung bakit tila wala siyang ideya kanina na ako ang tumawag sa kaniya. Malinaw na kung bakit hirap din siyang gumamit ng cell phone. Dahil ang isang taong marunong bumasa, kayang sundan at i-explore ang isang gadget kung nababasa niya ang mga dapat pindutin. Pero si Poppy, wala siyang ideya sa mga nakasulat doon.‘Yon din ang nakikita kong dahilan ngayon kung bakit siya naligaw kanina. Dahil hindi niya kayang basahin kung nasaang palapag na siya, gayong mayroon namang mga signages na matatanaw sa taas. Pero bakit? Bakit hindi siya marunong magbasa? Hindi ba siya pinag-aral ng parents niya?My chest tightened as I pondered that thought. It felt like I wanted to confront Chloe right then about her sister's situation. Kung bakit hinayaan nila ito na hindi matutong bumasa gayong seventeen years old na ito. Another troublin
CHAPTER EIGHTEEN: BLUEBERRY COOKIES✧FAITH ZEICAN LEE✧KINABUKASAN. Sunday, ay bumisita muli ako sa bahay nila Chloe. May dala akong flower bouquet na para kay Chloe, at ang blueberry cookies na bineyk ni mommy para naman kay Poppy. Medyo marami ‘yon kaya makakatikim naman silang lahat.Hindi sana ako pupunta rito ngayon dahil kahapon lang ay kasama ko naman si Chloe. Pero dahil sa nalaman ko kahapon kay Poppy, mukhang kailangan kong dalasan ang pagdalaw rito sa bahay nila para malaman kung ano ang totoong sitwasyon niya rito sa kanila.Pagdating ko sa kanila, si Chloe ang sumalubong sa akin sa main door. Napangiti agad siya nang makita niya ang bitbit kong bulaklak. Ang totoo, nagkausap kami sa chat kagabi noong nakauwi na sila matapos silang sunduin sa amin ni Mr. Herald. Dahil napansin niya pala ang hindi ko pagkibo sa kaniya noong kumakain na kami sa restaurant matapos kong malaman ang tungkol kay Poppy. Tinanong niya ako kung ano’ng problema. Ang palusot ko, medyo badtrip lang ak
CHAPTER NINETEEN: TUTOR✧FAITH ZEICAN LEE✧SATURDAY, 7:30 A.M nang pumunta kami ni mommy, daddy at Summer sa mansyon nila Chloe. Naisip kong isama si mommy dahil nag-usap na kami na siya ang magpapaalam kay Mr. at Mrs. Herald para hiramin si Poppy. Dahil kahit papaano ay gusto kong i-consider ang mararamdaman ng fiancé ko. Ayokong saktan ang damdamin ni Chloe, lalo na at nagsisimula na siyang magduda sa akin sa pagbisita ko sa kanila nitong nakaraang linggo.Sa halip kasi na tatlong beses lang ako noon dumadaan sa kanila, naging araw-araw ‘yon simula nang bigyan ko ng pera si Poppy. Walang palya ang naging pagpunta ko sa kanila, at sa tuwing darating ako roon, bukod sa pasalubong na dala ko para kay Chloe ay lagi rin mayroon si Poppy. At kapag naroon na ako, lagi kong kinukumusta si Poppy, kaya pati ang parents nila ay mukhang nakahalata na rin.Nga pala, hanggang ngayon ay hindi pa rin nila alam na may cell phone na si Poppy. Noong nakaraang araw ay tumawag sa akin si Poppy bandang a
CHAPTER TWENTY: NAGBABAGANG BALITA NI HOPIA✧FAITH ZEICAN LEE✧HINDI ko alam kung gaano katagal akong nakaidlip sa kama ni Summer. Boses ni Poppy ang gumising sa akin dahil naririnig ko siya, kinakabisa niya ang alphabet from A to Z. Wala si Summer sa tabi niya, mag-isa siya ro’n sa study table. Wala na rin si Love at Hope sa tabi ko.Hindi ko makapa ang phone sa bulsa ko kaya ‘yong suot kong relo na lang ang inangat ko para tingnan ang oras. 1:22 P.M na pala. Bakit hindi man lang nila ako ginising?“Kuya Faith?” Nabaling ang tingin ko kay Poppy nang tawagin niya ako. Nakatingin siya sa akin at bahagyang nakangiti. “Kabisado ko na ‘yong A to Z,” proud niyang sabi, malapad ang ngiti niya.Ngumiti rin ako at bumangon sa kama para lapitan siya. Tumayo ako sa tabi ng inuupuan niya at tiningnan ang mga sinulat niya roon. Sa unang page ay puro letrang “Aa” sa ikalawa naman ay “Bb” at ang sumunod ay “Cc”. Naisulat na niya hanggang “Jj”. Hindi gano’n kaganda ang sulat niya, pero naiintindihan
CHAPTER TWENTY-ONE: CONTINUATION NG TSISMIS NI HOPIA✧FAITH ZEICAN LEE✧“Ano ‘yon?” nagmamadaling tanong ni Summer, na kay Hope pa rin ang tingin nito. Maging ako ay naiinis na dahil nabibitin ako sa kuwento niya. Para siyang nananadya.Hope leaned forward slightly, resting his elbows on his spread knees. His hands were clasped together under his chin, fingers intertwined. He paused for a moment, then turned to look at me with a thoughtful expression.“Faith, ano’ng gagawin mo kapag nalaman mong hindi pala dapat si Chloe ang fiancé mo?” tanong niya, dahilan ng pagkunot ng noo ko.“Ano’ng ibig mong sabihin?” I asked. Sa kaniya pa rin ako nakatingin—lahat kami ay nasa sa kaniya ang atensyon, habang siya ay nakabaling naman sa akin.“Alam mo ba kung bakit napaaga ang engagement mo? Dahil gusto ni Mr. at Mrs. Herald na si Chloe ang mapangasawa mo. Pero kung natatandaan n’yo ‘yong sinabi sa atin noon ni Lolo Don A, kapag twenty-five na raw tayo ay ‘tsaka natin ma-me-meet ang match n’ya par
CHAPTER TWENTY-TWO: A GLIMPSE TO POPPY'S LIFE ✧FAITH ZEICAN LEE✧ “It’s okay, Poppy. Hindi ka naman namin pipilitin magkuwent—” “Mahal na mahal po ako ni daddy dati,” mahinang sabi ni Poppy, dahilan ng pagtahimik ni Mommy. Nakayuko na muli si Poppy sa mga kamay niya at ‘yong daliri niya ang nilalaro niya. “Noong bata ako . . . s’ya palagi ‘yong kasama ko. Sabay kaming kumakain palagi. Kapag may sakit ako, hindi s’ya napapakali. Kapag malungkot ako dahil nami-miss ko si mommy, gagawin n’ya lahat para lang mapasaya ako. P-Pero . . . simula po noong dinala ni Mommy Jody si Ate Chloe sa mansyon . . .” napahikbi si Poppy, “—hindi na n’ya ako pinapansin. Lagi na lang s’yang galit sa ‘kin. Lagi n’ya akong pinagagalitan kahit wala naman akong . . . g-ginagawang masama. Tapos . . . simula noon, h-hindi na rin n’ya ako tinatawag na anak. Laging si Ate Chloe na lang. H-Hindi na rin n’ya ako gustong makasabay sa pagkain kaya lagi akong huling kumakain kapag tapos na sila. Tapos ‘yong pagkain ko
CHAPTER TWENTY-THREE: POPPY’s POV꧁ POPPY ꧂KINABUKASAN. Linggo, ay maaga pa rin akong nagising kahit pa medyo late na akong nakatulog kagabi dahil sa dami ng mga inaral ko. Matapos kasi namin mag-aral ni Ate Summer, pagdating ko sa guestroom na inihanda sa akin ni Tita Keycee ay nag-aral pa ulit ako gamit ang mga learning apps na inilagay ni Kuya Faith sa cell phone ko. Buti na lang ay naituro niya ‘yon sa akin kung paano gamitin kaya naman ‘yon ang pinagpuyatan ko kagabi.Gayon pa man, kahit puyat ay nagawa ko pa rin magising nang maaga dahil sanay na ang katawan ko. Sanay ako na maikli lang ang tulog at kung minsan nga ay mababaw pa. Ewan ko kung bakit, pero simula noong nangyari ang isang insidente sa buhay ko noong five years old ako, ay hindi na ako nakakatulog nang mahimbing hanggang ngayong nag-seventeen ako.Nga pala, kumakailan ko lang nalaman na seventeen na pala ang edad ko. Noong tinanong ako ni Kuya Faith sa harap ng hapag-kainan sa mansyon noong nagkasabay-sabay kami at
Epilogue FAITH ZEICAN LEE (Eight years old...) I was excited to leave school when I saw Lolo Don A waiting for us. Naroon na siya sa gate, nakatayo sa tabi ng itim niyang limousine, kasama niya ang personal assistant niyang si Sir Dan. Habang naglalakad kami nila Hope at Love palapit sa direksyon nila, takang napatanong si Love. “Saan kaya tayo dadalhin ni Lolo Don A?” “Baka mag-s-shopping or kakain tayo sa labas,” sabi ni Hope na hindi rin sigurado. Ako rin ay hindi sigurado. Ngayon lang kasi ginawa ‘to ni Lolo Don A, na nag-volunteer kay Daddy at Mommy na siya ang susundo sa amin sa school, gayong dapat ay sabay-sabay kaming uuwi nila Daddy mamayang hapon dahil sa Lee University naman kami pumapasok at kabila lang ng Elementary Department ang College Department kung saan namin pinupuntahan si Dad after ng klase namin. “Hi, Lolo Don A!” nakangiti kong bati sa kaniya paglapit namin, sunod na ring bumati ang dalawang kakambal ko. Maging si Sir Dan ay binalingan namin para
CHAPTER NINETY: THE WEDDING✧FAITH ZEICAN LEE✧One month later.HANGGANG ngayon, para pa rin akong nananaginip. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko since the moment I realized how much Poppy meant to me—ang pakasalan siya at makitang nakasuot ng magarbong wedding gown imbes na simpleng white dress lang.Standing in front of the mirror, I take a moment to soak it all in. The white suit looks better than I’d hoped. The fabric is smooth and cool, feeling like it was tailored just for me. The jacket fits perfectly, hugging my shoulders and chest just right without being too tight. The notched lapels give me a classic look, while the minimalist buttons keep it sleek and modern.I adjust the crisp white shirt underneath, noticing how it contrasts subtly with the suit. The silk tie adds a touch of elegance, its soft ivory hue blending seamlessly. The pocket square tucked into my jacket pocket finishes off the look, and I can’t help but smile.Habang ina-adjust ko ang tie ko para kalmah
CHAPTER EIGHTY-NINE: THE PROPOSAL✧FAITH ZEICAN LEE✧“BASED on my source, sugar lolo ni Chloe ang nagpalaya sa kaniya at ginamit lang ang pangalan mo para saktan si Sugarpop,” ani Hope. Kaharap ko sila ni Love, habang nakaupo ako sa paanan ng kama ko.Sumaglit ako ngayon dito sa bahay namin, kasama ko si Poppy para kuhanin ang iba ko pang gamit. Pero si Poppy ay nasa baba, kasama si Mom dahil wala si Summer ngayon, may lakad kasama ang mga kaibigan niya. At tiyempo ang pagdating namin dahil may balita na raw sila kung sino ang nag-send ng email kay Poppy.“Sino’ng source mo?” tanong ko sa kaniya, naninigurado.Natawa siya. “Si Detective Conan.” Ngunit agad din siyang sumeryoso nang samaan ko siya ng tingin. “’De joke lang. ‘Yong detective na pinahawak nila Mommyla sa kaso, of course! Hindi pa ba binanggit sa ‘yo ni Mommyla?”“Hindi pa.”“Hina mo talaga. Lagi kitang nauunahan sa balita.” He laughed.Wala pang nabanggit sa ‘kin si Mommyla, pero ang daddy ni Poppy ay mayro’n na. Hindi ng
CONTENT WARNING! Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised. CHAPTER EIGHTY-EIGHT: FINALLY ✧FAITH ZEICAN LEE✧ THE AFTERNOON sun bathed Villasis Park in a golden hue as we arrived back home from our vacation. The air was warm and welcoming, just like the familiar scent of the gardenias that lined the pathway leading to the main entrance. Naglalakad si Poppy sa tabi ko, her gaze taking in every detail of the estate. Ito ‘yong bahay namin na para talaga sa ‘min. Hindi lang namin nagawang tirahan noon dahil mas pinili ni Mom at Dad na mag-stay kami sa poder nila for Poppy’s safety. Pero kahapon, noong nasa hotel pa kami, tinanong kami ni Dad kung ano ang plano namin ni Poppy. Kung magsasama ba ulit kami sa bahay namin, sa Villasis Park o mansyon. Hindi ako sumagot agad dahil gusto kong i-consider ang suggestion ni Poppy kaya ang sabi ko sa kanila, mag-uusap
CHAPTER EIGHTY-SEVEN: OUTING PART VI - SEMINAR✧FAITH ZEICAN LEE✧THE first light of dawn seeped through the curtains, gently stirring me awake. Nagbaba ako ng tingin kay Poppy na nakayakap sa ‘kin, her breathing soft and steady. Without thinking, I pressed a kiss to her forehead, savoring the warmth of her skin against my lips.Nanatili akong pinagmamasdan siya habang natutulog, nag-aalanganin akong kumislot sa pag-aalalang magising ko siya. Hindi natuloy ang nangyari sa ‘min kagabi matapos niyang masaktan. Nang makita kong puno ng nerbyos ang mukha niya, I decided to stop and tell her na ‘tsaka na lang namin ituloy kapag ready na ulit siya. Natulog lang kaming magkatabi at magkayakap.Nag-beeped ang cell phone ko sa nightstand, inabot ko ‘yon at tiningnan kung sinong nag-text. Si Mom. Inuutusan na kaming mag-prepare at bumaba sa lobby para magkasabay-sabay raw ulit kami sa almusal. Doon kasi ulit ang breakfast buffet.Matapos kong reply-an si Mom, ginising ko na si Poppy. Ayokong mag
CONTENT WARNING!Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only. This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised.CHAPTER EIGHTY-SIX: OUTING PART V - WARNING!✧FAITH ZEICAN LEE✧SA ILALIM ng liwanag ng kuwarto, pumaibabaw ako kay Poppy at ginantihan ang halik niya. Half of my weight pressed down on her, and the warmth of our bodies melded together, deepening the connection between us.Her eyes were filled with anticipation and nervousness, and every touch of our lips seemed to ignite a new spark between us. I adjusted our kiss, transitioning from gentle touches to more passionate movements of our lips. Nang ibuka niya ang mga labi niya, I decided to enter her mouth with my tongue. Hindi niya ‘yon inaasahan, pero mahina siyang napaungol.Ginaya niya ang ginawa ko at ‘yong kaniya naman ang sinubukan niyang ipasok sa bibig ko. The sensation of our tongues meeting brought an intense pleasure, and each movement of
CHAPTER EIGHTY-FIVE: OUTING PART IV - FIRST REAL KISS✧FAITH ZEICAN LEE✧As I stepped out of the bathroom, the warmth of the shower still lingered on my skin, but it did nothing to calm the unease I felt deep inside. I pulled on a plain white t-shirt and pajama pants, yet the simplicity of the clothes couldn't lighten the heaviness in my chest.Nang igala ko ang tingin sa kuwarto para hanapin si Poppy, nakita ko siya sa balcony, nakatalikod sa ‘kin. Nakasuot na rin siya ng pantulog, pajamas din at mahaba ang manggas ng pang-itaas niya. Kahit nakatalikod siya sa ‘kin at hindi ko nakikita ang mukha niya, ramdam ko ang kaba niya.I knew that feeling all too well—dahil gano’n din ang naramdaman ko kanina nang ako naman ang sumunod na pumasok sa shower room after niya. I had felt the same tension, knowing that tonight would be the first time in a year that we would share the same room, the same bed, after everything that had happened between us.Lumabas ako sa balcony kung nasaan si Poppy—
CHAPTER EIGHTY-FOUR: OUTING PART III ꧁ POPPY ꧂ “N-NASAAN si Faith?” naiiyak kong tanong kay Kuya Hope matapos niyang ipaliwanag sa ‘kin na edited ang picture ni Faith at Ate Chloe. Maging ang screenshot na pinakita ko ay sinabi niyang fake rin daw. Ini-orient niya rin ako kung ano ‘yong photoshop dahil hindi ko alam ang tungkol doon nang banggitin niya. “Nasa hotel,” sabi ni Kuya Hope, sabay inabot niya sa ‘kin ang phone ko. “Hindi siya sumamang lumabas pagkakain. Ililipat niya raw ‘yong gamit niya sa room namin ni Andreng.” Pagkasabi niya no’n, hindi na ako nakapagpaalam sa kanila. Ang bilis kong tumakbo palayo, pabalik sa hotel. Natandaan ko naman ang papunta sa room ko at nasa bulsa ko rin naman ang key card ko kaya tinungo ko agad ang elevator. Pagdating ko sa palapag na ‘yon, mabilis kong tinakbo ang room ko at binuksan sa pagbabaka sakaling maabutan ko pa si Faith. Pero wala na siya roon, maging ang suitcase niya ay wala na rin. Siguradong nakalipat na siya sa room ni Kuya H
CHAPTER EIGHTY-THREE: OUTING PART II꧁ POPPY ꧂BANDANG alas dies, noong nakapagpahinga na kami matapos kumain ay ‘tsaka kami lumusong sa dagat. Ako, si Ate Summer, Si Tita Baby, Si Sunny at Meng, kami ang magkakasama. Si Mommy Keycee naman at Daddy Ace ay may sariling mundo at medyo malayo sa amin. Ang sweet nila dahil nakasakay pa si Mommy Keycee sa batok ni Daddy Ace.Medyo malayo rin sa amin si Daddylo at Mommyla. Samantalang si Faith, Kuya Hope at Kuya Love naman ang magkaka-bonding. Kahit medyo malayo sila sa amin, nakilala ko pa rin sila base sa kanilang suot. Pare-pareho silang naka-shorts, ngunit si Kuya Hope lang ang walang pang-itaas. Si Kuya Love ay may suot na itim na rash guard, habang si Faith naman ay puting T-shirt. Manipis ‘yon kaya nang mabasa ay bakat na bakat ang katawan niya.Ang saya nila dahil pinagtitripan nila si Kuya Hope. Pinagtutulungan nilang buhatin at ibinabalibag sa tubig. Hindi ko naiwasang pagmasdan si Faith dahil may ngiti na ngayon sa mukha niya. Me