Kabanata 3

Yumuko ako para kunin ang phone ko, pero dahil doon nabigyan ng panahon si Tia para apakan ang likod ko.

"Kakatawag ko lang sa asawa ko. Papunta na siya!" mayabang niyang sinabi. "Tingnan natin kung gaano ka ka-mayabang pagdating niya rito!"

Binalewala ko ang sakit, hinawakan ko ang paa niya, tinumba, at pinabagsak ko siya sa sahig, na marahas na bumagsak sa kanyang likuran.

Namumula ang mukha ng manager habang nagmamadaling tulungan siyang makatayo. "M-Mrs. Brando! Ayos ka lang ba? Tatawag na ba ako ng ambulansya?"

"Ambulansya?!" sigaw niya. "Hindi! Gusto kong mahuli ang babaeng ito ngayon din!"

Sigaw niya. "Nakakadiri kang babae! Inakit mo ang asawa ko at ngayon naman ay sinaktan mo ako! Magpaalam ka na sa reputasyon mo simula ngayon!"

Ang may-ari, na galit sa aking mga aksyon, ay tinuro ako ng isang daliri. "Ang lakas ng loob mong saktan si Mrs. Brando! Maraming surveillance camera ang hotel na ito. Tumawag na ako ng pulis!"

Ang karamihan, na pinalakas ng pakiramdam ng katuwiran, ay nagsimulang sisihin ako, na ginagampanan ang papel ng mga awtoridad sa moral.

Ang ilan sa kanila ay naging pisikal, hinihila ang aking buhok at hinihila ang aking damit.

"Paano ka maglakas loob na atakehin ang isang taong pinahahalagahan tulad ni Mrs. Brando!" sigaw ng isa sa kanila. "Ako ang magiging saksi niya ngayon—ikaw ay walang iba kundi isang homewrecker at isang marahas na banta!"

"I-viral mo siya!" sigaw ng isa pa. "Kailangan malaman ng mundo kung sino talaga siya!"

Tinulak nila ako patungo sa entrance ng hall kung saan dapat gaganapin ang kasal.

Nakasabit sa gitna ang malaking larawan namin ni Matteo. Kinuha ng ilang miyembro ng mandurumog ang larawan at pinunit ito sa dalawa.

Pinanood ko silang sirain ito. Ang tanging naramdaman ko ay galit at pagkasuklam.

Sige, sirain mo, mga tanga! Papabor ang ginagawa mo sa akin—hindi mo pa lang namalayan.

"Nakakuha ka ba ng magandang anggulo?" Tuwang-tuwang tanong ni Tia, may halong pagtatagumpay ang boses. "I-upload mo na. Malalaman na ng mundo ang totoong ikaw!"

Napahigpit ang hawak ko sa phone ko nang bumaha ang mga messages ni Matteo.

Ha! Akala niya pa naman may pakialam ako sa sasabihin niya?

Binasa ko ang mga mensahe.

Mahuhulaan, puno sila ng paghingi ng tawad at isang walang laman na pangako na ipaliwanag ang kanyang sarili mamaya.

Hinarangan ko siya agad at nag-text sa secretary ko: [Hindi na tuloy ang kasal. Sabihin mo sa tatay ko na ihinto ang pamumuhunan sa Luxury Palace Hotel ngayon. Si Matteo ay tanggalin sa kumpanya ko.]

[Masusunod, Miss McPherson.]

Napansin ako ni Tia na nagta-type sa aking telepono at sumugod sa akin, ang kanyang stilettos ay mabilis na tumunog sa sahig.

Wala akong oras para gumalaw.

Tinadyakan niya ng husto ang ibabang bahagi ng tiyan ko, ang mga takong niya ay bumabaon nang malalim sa aking laman sa lakas ng pagdurog.

Sumalubong sa akin ang sakit. Napakulot ako ng parang bola sa sahig, humihingal ng mahina.

Nagulat rin ang mga tao, ngunit ang kanilang pag-aalala ay panandalian.

Malamig na tumingin sa akin ang may-ari.

"Itigil niyo na ang pagpapanggap, Miss McPherson. Hindi kami magiging cover ng anumang damages dahil nasira ang kasal mo dahil sa sarili mong ginawa. Hindi namin responsibilidad iyan." Tumigil siya, at idinagdag , "Inaasahan din na hihingi ka ng tawad kay Mrs. Brando. Para sa dignidad mo, gawin mo na."

Parang dumilim ang mundo sa sakit, at puro poot lang ang nagawa kong titigan siya.

Biglang tinuro ng manager ang pantalon ko, nag-panic ang boses niya. "D-Dugo!"

Tumingin ako sa ibaba. Wala na ba ang baby ko?

Sa ilang sandali, biglang nakita ang gulat sa mukha ni Tia, ngunit mabilis itong napalitan ng mapang-asar at malisyosong ngiti.

Pinagsiklop niya ang mga braso niya at ngumisi. "Oh, so akala mo makakakuha ka ng kapirasong mana ng asawa ko sa pamamagitan ng pagkakaroon ng anak niya? Too bad. Nasira ang plano mo. Mukhang kahit ang Diyos ay hindi ka gustong kumampi!"

Kinagat ko ang aking labi at pinilit na manatiling may malay, sa kabila ng labis na sakit at kilabot.

Maya-maya lang ay nakarinig kami ng mga yabag ng paa na papalapit mula sa entrance.

Isang pamilyar na boses ang sumigaw, "Gina!"

Inangat ko ang ulo ko sa hanggang sa kaya ko.

Si Matteo na pilit dumadaan sa dami ng tao, nagmamadaling lumapit sa akin. Sumunod naman sa likuran ang mga bodyguard niya.

Dumating na siya. Ang lalaking nagpapanatili ng kanyang kabit sa ilalim ng kayamanan ko—at mali ang akala niya!

Hindi na ako makapaghintay na sirain silang dalawa.