Chapter 5

Napapadalas ang pag-aya sa akin ni Boss na kumain sa labas pero ni isa wala akong pinagsabihan.Kahit si Jana, hindi ko nababanggit sa kanya kasi nahihiya ako at baka isipin niyang assuming ako.  Parang balewala lang din naman siguro yun dahil wala naman kaming ibang napag-uusapan ni Boss. 

Sobrang awkward nga kasi tahimik lang siya. Palagi lang nakatitig sa akin, wala namang sinasabi. Ako lang yung nagsasalita, nagkukwento ng kung ano-ano sa kanya. Tango at tipid na ngiti lang din naman ang binibigay niya sa akin.

Hanggang doon lang dahil pagkatapos naming kumain hinahatid niya na ako pauwi sa bahay. Hindi rin naman siya nagte-text.  Ganun lang talaga. So wala namang big deal diba? It's just a normal employee-employer relationship lang naman ata? 

 Ayoko din bigyan ng ibang kahulugan dahil baka ganun din siya kay Miss Belle at sa iba pang mga dumaang secretary sa kanya. Wala namang espesyal sa akin kung tutuusin para magpi-feeling espesyal ako dahil sinasama niya akong magdinner at hinahatid pa pauwi. 

"Day, may nakita akong damit na babagay sayo. I'm sure you will look good on that."

Sabado ngayon at wala kaming work  kaya  nandito kami sa mall ni Jana.Kagabi pa ito excited dahil nakapagsahod na kami. Napag-usapan namin kagabi na mamili kami ngayon ng damit na maari kong gamitin pang-opisina. Yung mga mura lang pipiliin ko. Ang iba doon na ako sa ukay-ukay bibili. Sumama lang ako kay Jana dahil nag-insist siya.

Dalawang pares ng formal office dress ang nabili ko. Sakto lang ang haba ng damit pero dahil medyo may katangkaran ako, medyo umangat ito ng isang pulgada sa tuhod ko. Alanganin pa akong bilhin dahil above the knee pero sabi ni Jana ayos lang. 

Pagkatapos naming namili ng damit ni Jana, lumipat naman kami sa mga sapatos at sandal na maaring ipares. Pumili na din kami ng mga lipstick. Nagtataka pa nga ako nung una kay Jana dahil mas madami yung mga pinamili niya sa akin. Pinigilan ko pa siya dahil akala ko nagtitipid siya pero sabi niya ngayon lang daw siya nakabili para sa sarili niya dahil lagi niyang inuuna ang pamilya niya. 

"Masaya din pala ang magshopping. Ganito siguro ang feeling ng mga mayayaman ano?" tanong ko kay Jana. Napansin ko pang bahagya itong natigilin pero mabilis din naman tumango sa akin. 

"Sinabi mo  pa day! Hindi tayo makaka-realte dahil poor tayo, poor mga slapsoil." saka kami nag-apir at nagtawanan dalawa. 

Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jana tungkol sa mga pinamili namin ng may nabunggo ako. Sa sobrang daldal namin ni Jana hindi ko napansin na may nakasalubong na pala ako. Mabuti nalang nahawakan niya ang bewang ko bilang suporta dahil kung hindi baka bumagsak na ako sa sahig. 

"Careful, Miss beautiful."mahinang usal niya.

Pag-angat ko na aking paningin seryosong mukha ng lalaki ang aking nabungaran. Halos perpekto ang hugis ng kanyang mukha. Matangos ang kanyang ilong, manipis ang mga labi at kulay abo...wait, yes! Kulay abo din ang ang kanyang mata.

 Natulala pa ako saglit,  kung di pa ako kinalabit ni Jana baka di pa ako gumalaw. Napaayos ako ng tayo at bahagyang lumayo sa kanya.

"S-sorry po, sorry po, Sir,  pasensiya na po di ko kayo napansin. " Natatarantang hingi ko ng paumanhin  sa kanya. Kinakabahan pa ako at baka magalit ito sa akin pero bigla siyang ngumiti na parang natutuwa pa siya sa aking naging reaksiyon.

"Ouch!"Biglang hawak niya sa kanyang dibdib na parang may kung anong masakit.

Lumapit ako sa kanya at kinapa-kapa ko ang kanyang dibdib.

"A-ano p-pong nangyayari sayo? S-saan po ang m-masakit? Dadalhin po ba namin kayo sa hospital?" di ko napansin na hawak niya pala ang kamay ko na nasa kanyang dibdib.

Paglingon ko sa paligid para sana humingi ng tulong ng napansing kong madami na pala ang nakatingin sa amin na parang natutuwa.

"Dito, dito tsaka dito..." hawak ang kamay ko, diniin niya ito kung saan-saang parte ng dibdib niya. "Hindi ako makahinga, Miss beautiful. Kailangan ko ng CPR."

"Po? Hala di ko alam paano gawin yun. Dalhin ka nalang namin sa ospital, Sir."

Pero bigla siyang tumawa ng malakas na parang baliw. Maluha-luha na nga siya sa kakatawa hawak niya pa ang kanyang tiyan. Pati din ang kaibigan ko nakikitawa pa sa kanya.

Hinampas ko siya sa kanyang braso saka pa ito tumigil. 

"Sorry it's just a joke." Nakingising sabi ng lalaki sa akin. 

"Hindi po kayo nakakatuwa" nakanguso kong sabi sa kanya. "Para po akong mahihimatay sa kaba."

"I'm sorry... but you're so cute though. By the way I'm Derick" pagpapakilala niya sa 'kin. "and you are?" iinilahad niya ang kamay niya pero bago ko pa ito matanggap biglang may dumaan sa gitna namin. Hindi man lang nag-excuse. Ang lawak-lawak ng dadaanan sa gitna pa talaga namin. Aawayin ko na sana ito pero bigla itong nagsalita. 

"Vin Derick, let's go" tinig na pamilyar sa akin. Pagtingin ko sa lalaking nagsalita ganun nalang ang pagkagulat ko ng makita ang masungit na mukha ng Boss namin. Magkasalubong ang kilay nito at mukhang galit sa akin. 

Pero bakit siya magagalit? Kanila ba ang mall na 'to at bawal ba kaming pumunta dito?

"Hello Si--" babati sana ako sa kanya pero bago ko pa magawa yun masungit niya lang akong tiningnan saka na para bang di niya ako kilala,  saka umalis na.

"See you around Miss beautiful, got to go" mabilis na paalam ng lalaki at sumunod na kay Boss "Hintayin mo ako, Kuya!" tawag niya.

Wait, what? K- kuya? Did he just call my Boss Kuya? Ibig sabihin kapatid siya ni B-boss? Yung lalaking palagi niyang pinapagalitan? 

Dun ko lang natanto na magkahawig nga pala sila ni Boss. Parehas kulay abo ang mata nila. Medyo matapang lang ang mukha ni Boss compared sa kanya. Siya yung kapatid ni Boss na binanggit ni Miss Belle sa akin. Nakauwi na pala siya.

Kaya siguro ito palaging napapagalitan ni Boss dahil parang opposite yung pag-uugali nila. Sobrang playful naman yung kapatid ni Boss na muntik pa akong magpanic kanina sa biro niya.

"OMG Day! Ikaw na jud! Daug na ka! Nahuman na ang linya, gihuman jud nimo Day!"sabay hampas ni Jana sa akin. Si Jana yung tipo ng kaibigan na mahilig manakit, nanghahampas at naghihila ng buhok lalo na kapag kinikilig ito. Kaso minsan napapalakas na, masakit na din. 

"Anong meron sayo Day at halos lahat ng mga pogi napapansin ka? Pakiskis sa kuko bi!"

"Anong pinagsasabi mo Jana? Muntik na nga akong atakihin sa puso kanina eh."

"Sus Day! Kahit atakihin pa ako sa puso okay lang sa 'kin mahimas ko lang yung kapatid ni Boss" kinikilig niyang sabi na ikina shock ko naman. Himas? At talagang himas pa ang term na ginamit niya. Parang ang sagwa naman pakinggan nung himas. 

"At saka Day ito pa grabe makatingin si Boss sa inyo kanina. Mukhang gustong-gusto nang manapak eh. Yung mga ganung tingin Day alam ko na ang ibig sabihin nun." may pa kindat kindat pa siya. Parang uminit yung mukha ko sa sinabi niya. 

" Ano sa palagay mo Day? Nagseselos kaya si Boss? Feeling to talaga Day may gusto yan si Boss sayo eh sekreto lang."

"Huy Jana!" tinakpan ko ang kanyang bibig ang lakas-lakas ng boses niya na akala nya siguro nasa apartment lang kami. 

" Kilabutan ka nga! Kung anu-anong naiisip mo eh. Nakakahiya baka may makarinig pa sa atin dito maya isumbong pa tayo kay Boss. Tara na nga gutom lang yan" hinila ko na siya papuntang food court.

As usual, the next day maaga kaming naghanda ni Jana para pumasok at iwas traffic na din. Nagbaon na din kami ng pananghalian. Kelangan magtipid uli kasi malayo pa ang sahod at saka ang sahod ko sa susunod na buwan ay gagamitin ko para sa mga pangagailangan ko sa school.

Isang buwan na lang at matatapos na din ako sa aking OJT. Yun nga lang baka hindi na ako makabalik sa Accounting Department kasi nagpaalam daw si Miss Belle kay Boss na mag- eextend ng leave para alagaan ang mama niya. Kaya ang natitirang araw ko ay igugol ko bilang secretary ni Boss.

Sinabi din naman sa akin ng Head ng HR na ni-recommend ako ni Sir Ethan. So incase na interesado akong magtrabho sa kanila pagkagraduate ko ay may slot nang bakante para sa akin.

Sobrang saya ko nung ipinaalam sa akin ang balitang yun. Pati mga dati kong kasamahan sa Accounting Department ay masaya din para sa akin.In just a short span of time, I found new friends and family in them.

I'm busy writing my Boss schedule when I notice that someone is looking at me. Yun pala si Boss ay nakatayo sa harap ko at seryosong nakatingin sa akin.

" Do you have something to do later after work?" tanong niya sa mababang boses, nanatiling seryoso ang mukhang nakatingin sa akin.

"W-wala po Sir." shocks bakit ba ako nauutal. "Why po?"

"I want to invite you for dinner."

I was stunned. Ano daw dinner? Like kaming dalawa magdi-dinner?

 "If it's okay with you."

I don't know what to say di agad na proseso ng utak ko na in-invite ako ni Boss magdinner. I mean, anong klaseng dinner ba eh hindi naman ito ang unang beses na magdi-dinner kami sakali. We've done this before. Bakit ngayon pa siya nagpapaalam?

Magsasalita na sana ako pero bago ko pa magawa yun, biglang may dumating na tatlong lalaki.  Naka black suit silang lahat na parang galing sa isang business meeting. Halos magkasingtangkad at parang mga modelong naglakad palapit sa amin.

"Hey Dude!" bati kay Boss nung naka man-bun at medyo maangas sa kanila. Habang ang dalawa ay tumango lang at nakipagkamay na.

Agad kong iniwas ang tingin sa kanila at nagkunwaring may ginagawa ako. Hanggang sa may narinig akong tumikhim. Pag-angat ko ng ulo nakatingin na pala silang apat sa akin. Si Boss at yung isang lalaking moreno ay seryoso ang mulha pero yung naka man-bun at yung may dimples ay may nakapaskil na ngiti sa mukha. 

"Hi! You're new?"  I'm Simone, Hendrick's friend, you are?" sabay hakbang palapit sa akin pero bago pa siya makalapit hinarang na siya ni Boss.

"Don't you dare, Dela Vega." sabi ni Boss sa mababang boses pero dama ko ang babala doon. Mabilis namang umatras yung tinawag niyang Dela Vega at ngumiti nalang sa akin. 

"Kung ayaw mong umabot kay Belle Marie ang pinaggagawa mo umayos ka." sabat naman nung isa.

Si Miss Belle ba ang tinutukoy niya? Hindi ko alam pero napansin ko ang biglang paglungkot nang mukha nung lalaking may dimples.

"Hi! I'm William and this one here is Nate" Pakilala nung naka man-bun sa sarili niya at tinuro yung kasama niyang moreno na tumango lang sa akin. Hindi na rin ito lumapit dahil nakaharang pa rin si Boss  sa gawi ko. 

Tahimik lang akong nakatayo at nakamasid sa kanilang apat. Ni hindi ko nagawang sumagot sa kanila. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko dahil bigla parang natakot ako sa uri ng tinging pinukol ni Boss sa akin. 

Isa pa ngayon lang ako nakakita ng ganito kagwapong mga lalaki. Naka business suit pero parang mga modelo. Iba-iba ang mga dating. Ang lalakas ng mga appeal, nakaka-intimidate.

 Madami din namang gwapo sa univeristy pero silang apat ay kakaiba,  mukhang mga matured na. Siguro dahil na rin sa edad ng mga ito compared dun sa mga nag-aaral pa. Pero syempre bias ako sa Boss ko, sa kanilang apat siya yung pinaka ma-appeal para sa akin. 

"Kaya pala bawal kaming umakyat dito sa opisina mo kasi ano." yung naka man-bun, mahina niya pang siniko ang amo ko. 

"Oo nga! May tinatago ka pala Valderama huh? Kelan pa to?" dagdag naman nung may dimples. 

"Kelan ka pa dito Miss? Ano nga pala pangalan mo?" yung naka man-bun ulit.  Kagaya ni Sir Ethan mukhang makukulit din itong dalawa. Yung isa lang ang tahimik at nanatiling seryoso ang mukha. 

"Ikaw ba yung dating kasama ni Dominguez? Kaya pala."

Anong kaya pala?

"Shut up Brute! Get inside!" Striktong sabi ni Boss sa mga kaibigan nito. Tinapaunan niya ako ng makahulugang tingin na lagi niyang binibigay sa akin sa tuwing mga kaedaran niya yung ka-meeting niya kaya gets ko na. 

Ava behave or else. Yun ang ibig sabihin ng masungit kong amo. As if naman may nilalabag ako dito sa opisina niya.

"Bye Miss Maganda. Ingat ka dito ha, may nangangagat dito."

"Fuck, Guerrero!" binatukan siya ni Boss pero tinawanan niya lang ito. 

"Hindi lang pala basta nangangat, nangangain pa! Rawr!" 

Nagtatawanang pumasok ang tatlo sa opisina ni Boss. Nagtutulakan pa eh akala mo mga batang naglalaro lang sa park. Hindi bumagay ang kakulitan nila sa mga suot nila.

Nang kami na lang dalawa ang naiwan mataman itong tumingin sa mukha ko. Inabot niya pa ang damit ko at inayos ang sa bandang dibdib ko. Nahihiya akong tumingin sa kanya. Hindi ko man lang napansin na medyo bumaba na pala ito. 

"Stay here and don't smile at them" Yun lang saka tumalikod na ito sa akin. 

Ano daw? "don't smile at them" di ko nga nagawang ngumiti kanina. Ang OA naman nitong amo ko. Pati sa mga kaibigan niya bawal pa rin akong ngumiti? Ano yun? Bakit ang sobrang strikto naman ata nun. Ganun din kaya siya kay Miss Belle?

Ilang minuto lang, dumating din si Sir Ethan. "Hi Av! Andyan na ang mga makukulit?" Tumango ako sa kanya sabay turo sa room ni Boss. 

"Mga friends namin yun. Mga kulang sa buwan nung pinanganak kaya medyo may saltik." sabi niya saka tumatawang nagpaalam sa akin. 

So ito pala ang mga kaibigan ni Boss. Totoo pala yung sinasabi ni Jana na mga hot at malakas ang appeal. Hindi lang yun halata ding mga may sinabi sa buhay gaya ni Sir Ethan. 

Ang sabi ni Jana sa akin, kilala niya daw ang mga ito at lahat daw single at ready to mingle pa. Pero sa tingin ko yung mga pormahang yun hindi yun napipirme sa isa lang. Duda ako sa parteng yun.

Si Boss at yung nagngangalang Nate ang tipong tahimik at strikto. Habang si Sir Ethan naman at saka yung dalawa pa na sina William at Simone ang tipong palabiro at maloko.

Pagdating ng uwian hindi ko na hinintay si Boss. Nahihiya din kasi akong disturbohin sila ng mga kaibigan niya. Mukhang nagkakatuwaan pa naman sila sa loob ng opisina nito. First time ding bumisita ng mga kaibigan niya simula ng pumalit ako kay Miss belle dito maliban kay Sir Ethan na araw-araw na nang-gugulo kay Boss.

Umuwi akong mag-isa dahil sinabi ni Jana na may pupuntahan pa siya. Napapadalas ngayon ang labas ni Jana pero di ko na lang din inuusisa. Magkukwento din naman yun sa akin kapag gusto na niya.

Pagdating ko sa boarding house namin ni Jana agad akong naglinis ng bahay. Masyadong makalat ang bahay, kung saan-saan nakakrating yung mga gamit ni Jana. Ang mga sandals at shoes niya naiiwan kung saan niya ito hinuhubad. Hindi niya man lang magawang ilagay sa shoe rack. 

Mabait si Jana bilang kaibigan pero napansin ko na hindi ito sanay sa mga gawaing bahay. Kahit nga sa pagluto ng pagkain namin hindi siya marunong. Hindi rin tumutulong sa paghugas ng pinggan. Hindi naman sa binibilangan ko siya pero sana may kusa din siyang kumilos pero wala talaga. Kahit yung towel na pampatuyo niya sa buhok, hindi niya magawang ibilad. Iniiwan niya lang kung saan niya ito maiwan.

Kung hindi ko alam ang kwento niya iisipin kong mayaman siya. Kasi kami ni Daphne dati, nagtutulungan kami sa pagligpit dito sa tinitirhan namin. Maliit lang naman ito, hindi naman ganun kadami ang kailangan iligpit. 

Katatapos ko lang magbihis nang tumunog ang cellphone ko. Unregistered yung number kaya di ko sinagot nakaugalian ko na kasing di sumagot pag may tumatawag sa akin na hindi nakarehistro. 

Iniwan ko ang aking cellphone sa kwarto bago ako lumabas para makapagluto na ng aking hapunan. Nagsaing muna ako, pagkatapos hinanda ko na ang mga sangkap para sa lulutuin kong adobo. Dinamihan ko na, sakaling umuwi si Jana at kakain mamaya pagdating niya.

Naluto ko na ang adobo at luto na rin ang kanin. Bago ako kakain kinuha ko muna ang cellphone ko sa kwarto para e-etext si Jana kung anong oras siya uuwi mamaya.

Napansin ko ang daming miscall  nung number kanina. Bago pa ako makagpagtype ng text ko kay Jana ay tumawag na naman ulit. Nagdadalawang isip pa ako kung sagutin ko ba o hindi  pero sa huli sinagot ko na rin baka kasi sina papa at mama at may emergency.

"H-hello s-sino to?" 

"I'm outside." sagot sa kabilang linya, yung lang naputol na.

Dali-dali akong sumilip sa labas ng bintana pero ganun na lang ang pagkagulat ko ng makita ko ang lalaking nakatayo sa tabi ng kanyang magarang sasakyan. Diritso at masungit ang mukhang nakatingin sa akin.  

"I'm dead." bulong ko saka nagmamadaling lumabas ng bahay.