Pagdating namin sa bahay nung araw na yun humingi ako ng tawad sa mga bata. I don't know exactly kung para saan, siguro para sa paggiging makasarili ko at sa pagtago ko sa kanila. Masisisi ba niya ako? Sobrang sakit ang ginawa niya sa akin. Hindi ko makakalimutan ang pagtaboy niya sa akin kahit anong pagmamakaawa na ang ginawa ko sa kanya. Mas pinaniwalaan niya pa ang mga sinabi ni Jana kesa sa akin.That night before ako umuwi dito sa amin pinuntahan ko pa siya sa condo niya. Nagawa kong pakiusapan ang gwardiya ng kompanya nila na ibigay sa akin ang kanyang address. Nung una ayaw pa ibigay sa akin pero nagmakaawa ako dito.Ilang beses na akong nagdo-door bell pero hindi pa rin ako pinagbubuksan. Sinabi naman ng receptionist na andito siya sa unit niya kaya alam kong nasa loob lang siya. Hindi ko alam kung haharapin niya ako pero kahit ilang oras pa ako maghintay dito sa labas gagawin ko makausap ko lang siya. This is my last chance, if I have to beg gagawain ko. Ganun ko siya ka
"Mama who is he po?" dinig kong tanong ni Amara sa akin."Baby please go to your room muna okay? Mama will talk to the visitor first anak." hindi ko na nagawang sagutin ang tanong niya sa akin.Tiningnan ko si Jam para kunin niya muna si Amara at dali-dali akong lumapit sa tabi ni Vonn na hanggang ngayon ay nakikipagsukatan pa din ng tingin sa lalaking kaharap nito.Hindi ko alam kung anong nasa isip ng anak ko ngayon dahil parehas ang uri ng tingin nito sa tingin ng ama niya. Blangko ang mukha ni Vonn. Hindi mababakasan ng anumang emosyon para sa taong nasa harapan niya ngayon. "They're my..." hindi niya natapos ang kanyang gustong sabihin. Matapang kong sinalubong ang mga mata. Ang mga mata niyang kulay abo na dati ay puno ng galit ay naging malamlam ngayon. May kakaibang emosyon akong nakita sa mga mata niya. "Margaux?"I didn't answer him, instead hinarap ko ang aking anak. Dahan-dahan kong pinihit ang katawan niya paharap sa akin."Vonn, a-anak." Lumuhod ako para magpantay a
"Amara, Vonn, mama wants to say something to you. I don't know where to start but...I want to say sorry to both of you anak. " Nakita ko ang kalituhan sa mga mata ng kambal. Pilit kong pinipigilan ang luhang gustong kumawala sa aking mga mata pero hindi ko na napigilan ang pamumuo nito. "You know how much mama love you right? I hope one day if you'll remember this you will not blame mama. Sorry babies. I want to say sorry for keeping you away from your father." I paused and gently held their hands while looking straight in their eyes. "There are things that I can't explain for now, but time will come you will understand why I did that."Pinalis ko ang mga luhang nag-uunahan sa aking pisngi saka maliit akong ngumiti sa kanila. "You saw that man outside?" Tumango silang dalawa sa akin." Amara, Vonn, he is your father." nakita kong humikbi ang dalawa. "Andito siya para makilala niya kayo. Andito siya dahil gusto niyang bumawi sa inyo. Alam kong natagalan bago ito mangyari pero sana m
Katatapos lang namin kumain at tinutulungan ko si Jam na magligpit ng pinagkainan namin. Sinabihan ko siyang pagkatapos dito, paliguan niya na ang mga bata para makapagpahinga na ang mga ito. "Tuyuin mong mabuti ang uhok ni Amara Jam ha tapos si Vonn wag mong ipasuot yung masikip niyang pantulog."Kanina pa ako nagsasalita pero hindi ko man lang narinig na sumagot si Jam sa akin. Nagtataka akong lumingon sa kanya. Napakunot noo ako ng makita ko ang mukha ni Jam na para itong natuka nang ahas sa pagkagulat. Hindi ito gumagalaw sa kanyang kinatatayuan."Jam bakit?" untag ko sa kanya. "Anong nangyayari sayo?"Marahan itong humrap sa akin. Namumutla ang mukha nito kaya agad akong kinabahan. Ano bang nangyayari sa babaeng ito. May dinaramdam ba ito, may masakit ba dito. Inabot ko ang noo niya pati ang kanyang leeg. Hindi naman siya mainit. "Anong nangyayari sayo Jam? Magsalita ka nga akong kinakabahan sa iyo eh""Ate kasi...ano. Si ano....ahmm si ano ate...si ano." sagot nito sa akin ng
"Now if you'll excuse me, I want to rest. Give me back my peace." I saw the pain reflected in his eyes when I said that but I don't care at all. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil kapag tinitingnan ko siya muling bumabalik ang sakit na nararamdaman ko noon. "Please don't get me wrong, Babe. I know I'm an ass, I don't even know how to react properly. But please I'm begging you, help me Margaux. All these are new to me. I'm used being alone for years then suddenly all these. I'm elated but I don't know how to react. I'm just my normal self. Mayabang, masungit at kung ano-ano pang masasamang salitang pwede mong ikabit sa kin. But please, believe me, it's not my intention to hurt you, to insult you or boss around. It's just that...I'm lost. I don't know what to do now.""Sana naisip mo din yan nung pinagtabuyan mo ako. Lahat din bago sa akin noon. Hindi ko rin alam kung anong gagawin ko. Tahimik ang buhay ko noon pero ginulo mo. You're a walking red flag Hendrick but I still chose yo
"Good morning beautiful Miss Av!" Maaga palang malawk na ang ngiti ng sekretarya ko. Ilang beses ko na itong sinabihang Ava na lang ang itawag sa akin pero hindi talaga nakikinig. "Dami nating pa-bulaklak ngayon Miss Av ah, may balak po ba kayong magtayo ng flower shop?" Pabirong sabi nito. Hindi ko alam kung anong sinasabi niya kaya kumunot lang ang noo ko. "Iba talaga ang asim mo Miss Av. Ano bang sekreto mo at ang daming nagkakagusto sayo? Sinunod ko naman yung payo mo sa akin. Dalawang beses na akong maligo sa isang araw, ilang beses na akong maghilamos may kasama pang dasal pero hanggang ngayon wala pa rin. Hindi pa rin ako umaabot kahit sa kalingkingan mo. At kita mo, mukhang nadagdagan pa ang ang mga manliligaw mo ngayon."Lalong napakunot ang noo ko sa mga sinabi niya. Ang aga-aga pa kung ano-ano na naman ang lumalabas sa bibig nito. Kaibigan ko si Ann, she's two years younger than me. Nakilala ko siya nung nag-aaral pa ako. Nagpaturo sa akin isang beses pagkatapos ayaw ng
"Mama, na-miss po namin ikaw." agad na salubong ng kambal sa akin. Hindi pa ako nakagalaw agad dahil nabigla ako. Wala naman kasing nabanggit sa akin si Jam na papunta na sila dito. "Miss po kami, Mama?""Of course, Babies." pinugpog ko ng halik ang mga bata. " Mama miss you so much."Nagulat lang ako sa biglaang pagdating nila pero totoong na- miss ko silang buong araw. "Uwi na po ikaw Mama? Tapos na po work?" Ang sabi ni Luke nakapagpaalam na siya sa mga Bata pero bakit andito ang mga ito ngayon?"Let's go na Mama, tapos na ikaw mag-work diba?" naguguluhan man tumango pa rin ako.Unti-unti may namumuong pagdududa sa utak ko. Alam ko na kung sino ang may pakana dahil sobrang eksakto ang timing nito sa dinner namin ni Luke."Babies, what are you doing here?" tanong ko sa mga bata, ni hindi ko binalingan ang ama nilang nakatingin sa akin."Sinusundo ka namin. Kakain tayo sa labas ng mga bata. Sila ang nagsabi sa aking sunduin ka dahil namimiss ka na daw nila at tsaka malapit lang
Mabilis na lumipas ang mga araw. Sa susunod na linggo matatapos na ang klase ng mga bata. Tinupad ni Hendrick lahat ng pangako niya sa akin at na babawi siya sa mga bata. May mga araw na lumuluwas ito sa Manila para asikasuhin ang kaniyang negosyo pero kinagabihan umuuwi din naman, gamit ang chopper nito. Ilang beses ko na siyang sinabihan na kung maari susunod na lang kami ng mga bata sa kanya. Dahil nakita ko namang malapit na ang loob sa kanya ng mga bata at tinupad niya ang pangako niya kaya tutuparin ko rin ang sa akin. Next school year dahil ililipat ang mga bata sa Maynila, napagdesisyonan kung doon na rin maghahanap ng trabaho. Hindi ko pa alam kung ano ang magiging set-up namin dahil hindi pa namin napag-uusapan. Kahit papano paunti-unti naging kumportable ako sa kanya. Kahit hindi kami masyadong nag-uusap tungkol sa personal naming mga buhay pero maayos naman ang pakikitungo namin sa isa't-isa.Minsan nagagawa ko na ring sakyan ang mga biro niya sa akin.Naging maaliwalas
That night I cannot sleep. The little boys' eyes keep flashing in my mind. I can see my small self in him. There's something in his eyes that everytime it flashes to my brain something it reached to my heart. Parang may humahaplos sa puso ko sa tuwing naalala ko ang mga mata nung batang lalaki. I called the owner and requested for the footage that day. To my surprise, I saw how Derick intentionally hide them. Dun na ako naghinala. The next day I called him, ayaw pa sanang akong kitain pero wala siyang nagawa nang tinakot ko siyang pabagsakin ko ang negosyo niya. I already had a haunch that his hiding something from me. "I swear Kuya-" another strong punch landed on his face. Wala akong pakialam kung masira ang buong mukha niya. Galit na galit ako sa kanya dahil halatang nagsisinungaling siya sa akin. "Tell me Vin Derick! You don't want me mad, I'm warning you." Akmang susuntukin ko ito ng bigla itong umamin sa akin. "Yes! They are your twins!" I felt like a bombed just exploded t
Van's POV"Kuya you're not listening to me. Kanina pa ako nagsasalita dito kung saan-saan ka naman nakatingin. Sino ba kasi tinitingnan mo dyan?" Pagrereklamo ni Veronica sa akin. Lumingon ito sa tinitingna ko pero mabuti nalang at nakatalikod yung babae sa amin ngayon.Andito kami ngayon sa isang coffee shop malapit sa University na pinapasukan niya. Kanina ko pa gustong umalis pero ayaw ko namang iwan ang bunso namin. Minsan lang ito naglalambing sa akin. "Just finish your food Chrystelle and we'll go. Stop looking around." seryoso kong saway sa kanya. "Are you looking at that girl in the counter? She's pretty right? You want me to ask her name?" I glared at her but her smiles became wider. This brat really knows how to annoy me."Oh kalma Kuya. Ayan ka na naman eh, nagsusungit ka na naman. Kaya hindi ka nagkaka-girlfriend kasi ang sungit-sungit mo."Hindi ko na pinansin ang pinagsasabi niya. Who said I need a girlfriend? I can have many girls as many as I want. Hindi ko na kailan
I was busy fixing my dress when Hendrick hug me from behind. He is brushing his lips on my cheek and then continue sniffing my neck. At ako namang buntis, naramdaman kong nag-iba agad ang reaction ng katawan ko.Ito siguro ang sinasabi nilang kapag nabubuntis ay naging mahilig. I blushed at that thought. Nakakahiya baka sabihin pa nitong nabuntis lang ako nagiging perv na."I love you, Margaux." he breathes. "Hey." saway ko dito at baka kung saan naman mapunta ang pahalik halik nito sa akin."I love you so much, Babe." Ihiniharap niya ako sa kanya at masuyong pinatakan ng halik ang noo, pababa sa mata, sa ilong at sa labi ko. "Thank you, Babe, for accepting me again in your life." His beautiful pair of gray eyes are glistening. How I love looking at his gray eyes. Laking pasalamat ko pa noong ipinanganak ko ang kambal dahil sa kanya nagmana ang mga mata nito.Today is the schedule for my check-up. It's been week nang madischarge kami sa hospital. After nang check -up namin. Dadaanan
"Shhh wag ka maingay Jill, baka magising si Mama.""Mama gising na po ikaw.""Daddy, stop kissing my Mama."Nagising ako dahil nakarinig ako ng mga mumunting tinig sa paligid. Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko magawa dahil may bisig na mahigpit na nakayakap sa akin. Pagbaling ko sa aking tabi nakita ko si Hendrick na nakayakap sa aking tiyan.Inilibot ko ang aking paningin at halos maluha ako ng tumambad sa akin ang mukha ng aking mga anak. Nakatititg ang mga ito sa akin at nagsimula ng mamumuo ang luha sa mga mata. Oh God, my babies..."M-mama." Amara's voice cracked. Her lips trembled and she started crying. "Don't cry please, kasi naiiyak din si Mama." I said trying to stop my tears.Nakita kong humikbi si Amara at sinubukan pa itong patahanin ng kapatid niya kaya pinalapit ko na ito sa akin."Come babies..." Iniangat ko ang aking kamay na walang swero.Bahagya pang hinarang ni Hendrick ang kanyang kamay sa aking tiyan dahil nag-uunahan ang kambal sa paglapit sa akin.Pero dah
"Wag!" Malakas kong sigaw. Wala akong maramdaman na kahit ano, pakiramdam ko ay namamanhid ang aking buong katawan. Iminulat ko ang aking mga mata pero pakiramdam ko nahihilo at nanghihina pa ang katawan ko.Agad akong dinaluhan ni Hendrick. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala. "Call the doctor, Vin Derick!"Nagising ako dahil napanaginipan ko ang nangyari sa pagitan namin ni Billy. Nakikita ko ang malademonyo niyang ngisi. Naririnig ko ang nakakatatot niyang tawa. Nagsimula na namang manginig ang katawan ko sa takot na baka nandyan lang siya sa paligid. Ramdam kong pinagpawisan ako at nanginginig ang aking katawan. My heart began beating abnormally.Pakiramdam ko bigla nalang papasok si Billy at pagbabarilin kami. "Calm down, Babe. I'm here... I'm here. Hindi ko na hahayaang masaktan kayo ulit." I was shaking in fear. Siniksik ko ang mukha ko sa dibdib ni Hendrick. Biglang pumasok sa utak ko ang nangyari sa amin ng mga bata. Ang mga anak ko. Naalala ko ang takot sa mukh
Warning: May contain sensitive topics. Please be aware.____________________________"Vonn, Amara, whatever happened, always remember mama loves you very much okay?"I'm trying my best not to be weak in front of my kids para hindi sila lalong matakot. Isiniksik ko silang dalawa sa likod ko, trying to cover them para hindil nila makita ang pagmumukha ni Billy, who's now hugging his daughter. Naawa akong tumingin sa anak niya dahil halatang nanghihina na ito.Hindi ako makapaniwala na maging ganito si Billy dahil noong mga panahong nag o-ojt pa ako maayos naman ito. Mabait ito sa aming lahat at magaling din makisama. Umabot pa nga sa puntong tinutukso ito ni Jana sa akin. Ano bang nagyari sa kanya? Ang huling kita ko dito ay nung panahong gusto kong kausapin si Jana tungkol sa nangyari sa amin pero hindi ko na siya naabutan dahil nag-resign na siya. Naalala kong hindi din ako kinibo ni Billy at tanging si Jake lang ang nakipag-usap sa akin noon. Sa tagal naming magkasama ni Jana sa ii
Nagising akong nakahiga sa kama. Medyo nahihilo pa ako kaya dahan-dahan akong bumangon. Inilibot ko ang aking tingin para malamang nasa loob pala ako nang sarili kong silid dito sa mansyon nila. Tumingin ako sa orasan dalawang oras na ang lumipas.Bumukas ang silid at ang nag-alalang mukha ng ina ni Hendrick ang bumungad sa akin. Bigla kong naalala ang nangyari kanina bago ako nawalan ng malay.Ang mga anak ko. Nawawala ang mga anak ko. Yun ang huli kong narinig kay Jam. Naramdaman kong namamawis ang aking noo at nagsimula ng manginig ang aking katawan. Nag-uunahan na namang bumagsak ang mga luha ko.Niyakap ako ng mommy niya at tahimik na din itong umiiyak."T-tita nasaan na ang mga anak ko?" lumakas na ang pag-iiyak ko. Pinapakalma niya ako pero siya umiyak din siya. Tita, ang kambal. Hindi ko kakayanin kung mawala sa aking ang kambal.""Shh...tahan na anak. Hinahanap na sila ni Hendrick. Naireport na din ito sa mga pulis."Sinubukan kong bumaba ng kama pero biglang nanlabo ang akin
Pagkapasok ko pa lang sa garahe ng mansion ng mga Valderama nakita kung patakbong sumalubong si Derick sa sasakyan ko. Bakas ang pag-aalala sa mukha niya. Siguro natawagan na ito ng Kuya niya kaya ganito. I was crying my heart out inside my car. Hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon. I love him so much but why I always have to end up in pain? Bakit lagi niya na lang akong sinasaktan? Bakit kailangan niya itong gawin sa akin?"Ganda, open the door please." Dinig ko ang pagkatok at pagsigaw ni Derick mula sa labas ng kotse ko. Hindi ko siya binuksan at nanatili akong nakayukyok sa manibela at patuloy na umiiyak.Gusto kong ibuhos ang lahat ng sakit na aking nadarama ngayon. Bakit hindi niya sinabi sa akin noon pa ang tungkol dito? Kaya pala minsan late na siyang umuuwi. Siguro pinupuntahan niya ang anak nila. Kaya pala may mga panahong, nakatulala siya dahil siguro sa problema niya sa bata.Sana sinabi niya sa akin sa simula pa lang, maiintindihan ko naman siya.Pilitin kong intind
My heart is so happy that I couldn't ask for more because finally buo na din ang pamilya ko. Watching my kids laughing with their father makes my heart go wild. Sino ba ang mag-aakala na ang isang Hendrick Valderama ay marunong naman palang tumawa. Ang buong akala kasi ng karamihan pagsusungit lang ang alam nito. Kaya nga binansagan ko pa ito dati na arrogant boss. I remembered my first encounter with him sininghalan ako nito sa tapat ng elevator, first day ko nun sa kumpanya nila. Akala ko nga hindi ko matatapos ang ojt ko sa kanila dati dahil terror ang boss ko."Babe come here." sabay tapik nito sa space sa tabi niya."I know that look." ganti ko sa kanya. Wala na ata itong ibang gawin kapag nandito sa bahay kundi ang dumikit sa akin. Kung makalingkis ito sa akin para itong sawa. Ako ang nahihiya sa mga magulang at kapatid niya.I didn't expect na mahilig itong mag pda , sobrang clingy nito sa akin at walang pinipiling lugar. Yung palaging masungit at striktong Hendrick Valderama