CHAPTER FIFTY-FIVE: THE PEOPLE SHE OWEDKarmine’s Point of ViewMas lalo ako’ng napaiyak pagkarinig ko sa pagkatok ni Howard sa pinto.Isa lang ang ibig-sabihin noon—naiinip na siya at gusto na niyang patayin ko sila kaagad. Pero ang mag-asawa ay nakangiti lamang sa akin. Para bang hindi sila natatakot sa kamatayan. Para bang payapa silang lilisan sa mundo. Kahit na walang kapayapaan sa gagawin ko sa kanila.“Mahal na mahal kita, Rio. Ikaw at si Ryu ang buhay ko. Hindi ko kahit kailan pinagsisihan na ikaw ang minahal ko, minamahal at mamahalin ko. Ikaw ang bukas at wakas ko, Rio. Ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin ko. Mahal na mahal kita. Makakasama na ulit natin si Ryu. Hindi na niya kailangang mag-isa.”Pinanuod ko ng mabigat sa pagkatao ko at may luhang nanlalabo sa mga matako ang huling paalam ni Irma sa asawa habang matamang pinagmamasdan ang mukha ng kabiyak at marahang humahaplos ang mga daliri niya sa mukha nito.“Mahal na mahal na mahal din kita, Irma. Ikaw lang ang babaeng iib
CHAPTER FIFTY-SIX: THE HAPPINESS SHE CAN’T FINDKarmine’s Point of View I woke up feeling better than earlier. Nakatulong sa akin iyong pahinga ko at iyong kaalamang nasa tabi ko lang si Kieran at binabantayan niya ako. Irma, Rio and Ryu were my nightmare—they were my first kill. Oo at hindi ako ang pumilipit sa leeg nang inosenteng bata pero ewan ko ba at hindi ako tinatantanan ng konsensiya ko kahit alam ko namang hindi ako sinisisi ng mag-asawa sa kinahantungan nila. Sa loob ng mahigit apat na taon ay ngayon ko na lang ulit napanaginipin silang tatlo. Hindi ko alam kung bakit ngayon lang ulit pero baka dahil nalaman naming lahat na hanggang ngayon ay buhay pa iyong demonyong iyon? Hindi ko alam. Basta ang alam ko lang ay dapat ng mamatay ang tarantadong iyon. This time for good, for real. Hindi na ako puwedeng magkamali. I have to think things thoroughly. Hindi na puwede iyong padalos-dalos lang na plano. Hindi na ako puwedeng pumalpak, especially now that I have so much t
CHAPTER FIFTY-SIX: THE HAPPINESS SHE CAN’T FIND PART 2Karmine’s Point of View“Come on! Please, don’t say that, Karmine! Please don’t give up yet! If you give up then whose going to help us? Whose going to save us from doom? You can’t give up, Karmine! What about us? What about your sisters? What about your family? What about the man you love?” I could see the panic and hysteria on his eyes because of what I just said. But what can I really do? Nothing! I can do nothing because I’d rather die than see the expressions and the judgment in my family’s eyes, especially my sisters’ and Robert’s eyes. I can’t afford for them to hate me, more so, fear me. It’s one thing that they’ve seen me killed people in their very own eyes without feeling guilt and remorse, but what more if they find out that it wasn’t the first time I stole someone else’s lives? God! Do You really intend to make me suffer? Don’t I really deserve to be happy? Don’t I deserve a happy ending? Why? Is it because I’
CHAPTER FIFTY-SEVEN: THE FRIENDS SHE GOTKarmine’s Point of View“Karmine.”Umiwas ako ng tingin sa kanilang lahat. Just as expected they all heard my screams and curses. Well, who wouldn’t? Masiyado ako’ng naging maingay. “I don’t need all your pity,” matigas kong saad habang nakaiwas pa rin ng tingin. Napasinghap ako ng binatukan ako ni Max. “You—!” Napatayo pa ako habang idinuduro siya gamit ang hintuturo ko. She grinned at me, “Well, do we look like we pity you? Huh?” She giggled and sat beside Kieran. Wolf sat on my left and brought my left hand to his lips and planted a soft kiss on the back of my palm, “Please, Karmine, know that you are never alone in this battle. You have us. We are your loyal soldiers and you will not fight alone on this because you have us no matter what. Hmm?” I could feel my heart bursting in so much emotion. I felt happy and blessed despite the horrible situation I am currently facing. “Wolf...” iyak ko habang mahigpit kong hawak ang laylayan ng
CHAPTER FIFTY-EIGHT: A DAUGHTER’S PAIN Karmine’s Point of View“A-Ate, Karine she... Oh my God! S-She’s in the hospital! She was hit and run by some driver! She was with Tita Agnes that...” Upon hearing that woman’s sinful and loathsome name my ears automatically closed and ceased to its function.Damn it!And damn that woman! I knew it was her damn fault why my sister is in the hospital now!Wala talaga siyang magandang maidudulot sa buhay ko—sa buhay namin ng kapatid ko!Humanda talaga siya sa akin kapag nakita ko siya. Kung kinakailangan kong kalbuhin siya ay gagawin ko!I hastily parked my car on the hospital’s entrance. Tinakbo ko ang distansiya mula sa entrance hanggang sa information desk.“Miss, ano’ng room si Karine Lopez?” hinihingal kong tanong.“Wait, Ma’am...” Impatiently, I watched her check something on her computer and when she’s done she looked up to me and smiled, “Presidential suite, room 305 on the third floor, Ma’am.”I just nodded my head at her before sprintin
CHAPTER FIFTY-EIGHT: A DAUGHTER’S PAIN PART 2Karmine’s Point of ViewHalos sumulak paakyat ng ulo ko ang dugo ko sa sobrang galit na nararamdaman ko kay Agnes.“Puta! Tigilan mo iyang pagpapaawa mo! Hindi ikaw ang biktima rito, Agnes!”“Karmine, hija please do understand na wala kaming kinakampihan between you and your Mama.”“Anak, please kumalma ka na. Please,” iyak sa akin ni Tiya na nasa likuran ko.“Karmine, Anak hindi ko kinakampihan ang Mama mo, okay? And I’m not invalidating your pain and sacrifices when your mother left you alone to fend for yourself and your sister. Papa mo ako kaya kakampi mo ako...”Nanginig ang bibig ko sa sinabi niya.His words felt like a trigger para mailabas ko ang sakit at luhang kaytagal kong sinarili kasi ayaw kong maging pabigat sa kapatid ko.Kinurap-kurap ko ang mga mata kong nanlalabo na dahil sa mga luhang namumuo at nagsimulang tumulo na.“Sinungaling,” pabulong kong saad habang nakatingin sa mga mata ng ama ko. I gritted my teeth in attempt
CHAPTER FIFTY-NINE: A DAUGHTER’S FURYKarmine’s Point of ViewShe looks at me straight in the eyes with a glare that could sent me straight to hell, if and only if, it’s possible.“You shouldn’t invalidate what kind of abused I had gone through, Karmine. You have no idea what it felt like to be abused. Tingin mo ba ay masaya ang maabuso? Tingin mo ba nakakatuwa ang impyernong pinagdaanan ko? Hindi, Karmine! Hindi iyon masaya at mas lalong hindi iyon nakakatuwa! I was trapped in hell because of him! I suffered with his own hands!“He fucking raped me! He allowed his friends to touch me and use me! Hindi mo alam ang nangyari sa akin at ang mga masasakit na pinagdaanan ko because all you can see is just my mistakes! Oo iniwan ko kayo! Oo tinalikuran kita nang nagmakaawa ka sa akin at lumuhod sa harap ko! But do you have an idea how hard it is for a mother to turn her back to her own chi—”“Then you shouldn’t have turned your back at me! You should’ve chose me! You should’ve listened to m
CHAPTER SIXTY: A TALE OF MISERYKarmine’s Point of ViewI looked straight at everyone’s confused eyes as mine was filled with untameable anger and undying wrath.Binuka ko iyong nanginginig kong labi dahil sa nagngingitngit na nararamdaman ko sa makapal na mukhang si Agnes.“Once upon a time there lived a young beautiful princess—so young and just a minor; just fifteen year-old—in her small abode. The young princess’ name is Karmine and she had a younger sister named Karine and no, unlike the other fairy tales, she doesn’t have a wicked step-mother and step-sisters nor a father who remarried but she had a useless mother—and again no, Princess Karmine’s mother is very much able but she’s nothing but a very beautiful Queen with a damn lazy ass and a goddamn selfish and a greedy attitude.”Tumaas lang ang kilay ko dahil hindi sila makapaniwalang lahat sa panimula ko.“Queen Agnes once almost got rid of Princess Karine in her womb so that King Kiko of another big kingdom would likely choos
EPILOGUERobert Ezekiel Mondragon's Point of ViewA thought suddenly crossed my mind and I shuddered with that terrifying thought. "No, please, no!" I muttered, unconsciously, scared for the unknown.Samu’t saring emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya. Naroon ang pagkagulat, pagkalito, pagtataka at ang pinakapinagtatakhan ko sa lahat ay ang awa at lungkot na bumalatay sa mga mata niya.“Manang, hey!” I snapped my fingers in front of her.“U-Uh, hijo. A-Ano nga ulit iyong tanong mo?”Hindi ko alam kung bakit pero naginangatngat na ng kaba at takot ang buong pagkatao ko. Pakiramdam ko ay may mali...May mali talaga pero hindi ko mawari kung ano iyon at kung bakit ganito na lang ako makaramdam ng takot.“Manang, naman!” naibulalas ko. Unti-unti na ako'ng nakakaramdam ng pagkainis. “Tinatakot mo ako, Manang! Ano na nga? Nasaan na ang mag-ina ko?” naiirita kong tanong sa hanggang ngayon ay clueless pa rin niyang mukha.“Hijo, Kiel, Diyos ko! M-Mag-ina?”“Yes, Manang Edna! Mag-ina! Ang ma
CHAPTER SEVENTY: A WONDERFUL DREAM Robert Ezekiel Point of View“Hooo.”Kanina pa ako palakad-lakad at paroon at parito dito sa labas ng Delivery Room ng ospital na parang sirang plaka.Hindi ko namalayang nangingiti na pala ako na parang baliw dito. Kinakabahan ako na natatakot na na-e-excite at natutuwa all at the same time!Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng mixed emotions kung ang pinakamamahal mong asawa ay nasa loob ng Delivery Room at kasalukuyang nanganganak sa panganay mo na bunga ng pagmamahalan niyo?Hindi niya ako pinayagang samahan siya sa loob ng DR habang nanganganak siya sa panganay namin dahil baka raw ay mahimatay ako sa takot at baka raw ay bangungotin ako ng ilang gabi.Bahagya ako'ng napatawa sa kilig sa naisip. My wife is so sweet, isn’t she?Now, now, I really can’t blame my wife for thinking that way. Minsan ko na kasing naisip na manuod ng videos online about sa mga babaeng nanganganak and the third video I happened to click was the mother delivering birt
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATH PART 2Karmine's Point of ViewI don’t know how long we were chained in the walls and detained here, but all I know is that each passing day, they are starting to despise me even more. “Masaya ka na ba?” Napapitlag ako sa biglang pagkausap sa akin ni Max.Napabuntong-hininga ako. Hindi talaga lumilipas ang isang buong araw na hindi ipinapamukha ni Max sa akin ang naging kasalanan ko. At kapag ginagawa niya iyon ay mas lalong nag-guilty ako. But as if my guilt and conscience can do anything to save us.“Hindi ako masaya, Max. Hindi rin ako natutuwa sa mga nangyayari sa atin kung iyan ang ipinupunto mo.”Hilaw na tumawa siya at tinapunan ako ng matalim na tingin, “Sino bang bobo ang nagdala sa atin sa ganitong sitwasyon? Hindi ba’t ikaw? Kaya ano’ng magagawa ng konsensiya mo? Maaalis ba kami noon dito? Maililigtas ba kami niyang konsensiya mo?”Tumunghay si Jelina at napapailing na tiningnan ako. She gave me a sad smile, “May anak ako, Karmine.
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATHKarmine’s Point of View“Argh!”I woke up with a splitting headache and my ears are ringing. Parang gusto kong biyakin ang ulo ko para mawala ang sakit at kirot.Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero halos hindi ko magawa. Ramdam ko ang pangangapal ng mata ko maging ng buong mukha ko na para bang kinagat ng ‘sangkatutak na lumilipad na nakakadiring ipis. Ni hindi ko nga magawang maibuka ng maayos ang mga mata ko dahil kapag sinusubukan kong gawin ay ramdam na ramdam ko ang sumisigid na kirot dito dahilan para mapilitan ako'ng ipikit ang mga mata ko.That mother-fucking-son of a bitch! I swear I will make him pay for all of this one day! One way or another!Hindi lang pala ang ulo ko ang sobrang masakit kundi maging ang buong katawan ko. Damn. What the hell did just happened?“Your plan backfired on you, huh.” My head snapped back—it added to the intensity of the pain I am feeling—when I heard that familiar cold voice of a woman I’ve known
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 3Karmine's Point of ViewI was walking down the familiar hallways of this mansion that once housed me when I was under Howard’s care.Nothing much had change. It still is beautiful. The whole mansion screamed of wealth, money, power and opulence, although no matter how pleasing it is to the eyes some of its parts are burnt down, courtesy of me.Nakasalubong ko si Grayson na kung hindi ako nagkakamali ay assistant ni Howard. He was holding some papers, yumuko siya ng magkasalubong kami at bahagyang ngumiti.“Hello, Gray,” nakangiting bati ko dahilan para ngumiwi siya.“Hello, Karmine. Uh, gotta go, ang dami ko pang kailangang gawin.” Awkward na ngumiti siya sa akin at itinaas ang mga papeles na hawak.He looks scared of me. Well, he really should. It's a good thing that Howard prepped his people when it comes to me.“How’s your job, Grayson?”Napalunok siya at bahagyang pinagpapawisan, “I am doing my job well. Anyway, I really need to go.
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 2Karmine's Point of View"I'm sorry."Silly me.So damn stupid of me to think that they will understand me and forgive me for betraying them.My sorry is not and will never be enough for the damage I’ve done to them and the betrayal I’ve just committed. I bit my lips hard I felt the rusty smell and that rustic aftertaste of blood in my mouth as I let my tears fall, “I’m really sorry, guys. Oh, God! Patawarin niyo ako...”“B-Bakit? Bakit, Karmine? Hindi ba ako naging mabuting ama sa iyo? Hindi pa ako naging mabuting kaibigan? May pagkukulang ba ako? May nagawa ba ako'ng kasalanan sa iyo na hindi ko alam? Ano’ng mali ang ginawa ko sa iyo para traydurin mo ako—kaming lahat ng ganito kalala at kalupit? Nakalimutan mo na ba kung ano’ng klaseng hirap ang naranasan mo ng dahil sa kaniya? Kung—”“Correction, Westley. My darling doll suffered not just in my hands but yours as well. ‘Wag kang masiyadong maghugas ng kamay dahil isa ka rin sa dahilan
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYALKarmine’s Point of View“So, ano, Karmine? Napapayag mo siya, hindi ba?” excited at ngiting-ngiti na tanong ni Jelina sa akin pagpasok na pagpasok ko sa mala-haunted mansion ni Wolf.Hindi ako sumagot sa kaniya.“Hindi ba at napapayag mo siya sa plano natin? Right?”Nandoon silang lahat minus Brandon Adams who has been MIA since he let his undying love for Astrid go, in order for her to be with Robert. Too bad for her her plan failed. It all backfired on her. Sila ay mga nakatipon sa malawak at dim-lighted na living area habang nakaupo sa mga mamahaling upuan at mariing nakatitig sa akin.Hindi man sila magsalita ay alam kong ang gusto nilang marinig mula sa akin, sa sarili kong mga bibig ang balitang papabor sa amin. I know that they are expecting me to bring them a good news like I always does, but today is diferrent from the days before. And the news that I have now is exactly the very opposite of it.I sat on the single sofa and roamed my
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONS PART 2Karmine's Point of ViewKulang na lang ng crickets sa sobrang tahimik nila at buo na ang sound effects. Napa-tsk ako pero ilang minuto pa muna ang nagdaan na sobrang tahimik ng lahat.The thick, tense and awkward atmosphere dissipitated when Juno asks us a personal question na ikinatawa ko ng malakas."Uh, so what are you guys doing in his room for hours?"He looks like a kid very curious of the questions swarming on his mind. Nilingon ko ang katabi kong pinamulahan agad ng mukha at nag-iwas ng tingin. Binatukan naman ni Bruno ang sariling Kuya dahil sa tanong nito.Humagikgik si Reina at tiningnan kami ng kapatid niya ng makahulugan habang itinataas-baba niya ang magkabilang kilay niya, "So, what did you guys do? I mean mula ten AM hanggang eight PM? Hindi naman puwedeng nag-jack-en-poy lang kayong dalawa sa kwarto ni Kiel, hindi ba?""S-Shut up, Reina!" paasik na saway ni Robert sa kapatid niya habang bahagyang nag-stutter p
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONSKarmine's Point of ViewNapailing ako sa kaniya dahil mas nauna pa akong matapos mag-ayos kaysa sa kaniya, "Seriously, Robert? Sino ba talaga sa atin ang mas babae?"Kunot-noong nilingon niya ako. Muntik na ako’ng mapabunghalit ng tawa pero pinigilan ko dahil sa nakikita kong reaksiyon niya. Mukhang napipikon na siya.Ang bilis niya pa lang mapikon sa mga simpleng asaran lang."And what do you mean by that?"I shrugged my shoulders at him kunwari before answering his question nonchalantly, "Well, kanina after we made love mas nauna ka pang makatulog kaysa sa akin. Mukhang mas napagod ka pa kaysa sa akin and now mas nauna pa ako'ng natapos maligo at mag-ayos ng sarili kaysa sa iyo."Nanlaki iyong mga mata niya sa sinabi ko at namula ang magkabilang pisngi niya."Pfft—!"Iyon lang at napabunghalit na ako ng malakas na tawa sa harap niya. Natatawang sinalo ko ang tuwalyang ibinato niya sa mukha ko dala ng pagkapikon niya."Enough!"Hin