**P.O.V ni Sarah**"Troy!" Bigla akong napatayo.Nakahinga ako nang maluwag nang makita si Troy na biglang lumitaw malapit sa gate at naglakad papunta sa akin.Sandali, ano ang sinabi niya kanina? Asawa sa hinaharap?"Ayos ka lang ba, honey?" Biglang nasa harapan ko na si Troy, hinahawakan ang mukha ko ng mga palad niya.Nagulat ako at hindi handa sa ginawa niya. Ah, siguro nagkukunwari lang si Troy sa harap ni Derrick. Para isipin ni Derrick na may espesyal na relasyon kami. Ah, may diskarte talaga si Troy. Pero ang mga kilos niya ay nagpasikdo ng puso ko."Oo, Troy. Ayos lang ako."Mukhang hindi natuwa si Derrick. Tumalikod siya nang may inis."Sarah, nasaan si Gillian? Anak ko rin siya. May karapatan akong makita siya," galit niyang sabi nang hindi tumitingin sa akin."Anong balak mo kay Gillian? Kidnapin ulit siya?" Tumayo si Troy na nakapamewang, hindi kalayuan kay Derrick. Dahil matangkad at matipuno si Troy, lalo pang lumiit at kumitid ang tingin ko kay Derrick."Huwag
"Welcome back, Ms. Johnson!""Magandang umaga, Ms. Johnson!"Tumango ako at ngumiti. Halos lahat ng empleyado ay bumati sa akin. Simula ngayon, babalik na ako sa aking kumpanya, ang Johnson Corp. Samantala, ipinagkatiwala ko ang negosyo at kumpanya ni Albert kay Troy.Ngayon, dalawang buwan na si Prince. May nakaimbak na akong gatas sa freezer para sa mga oras na wala ako sa bahay. Gaya ng sinabi ni Troy, ang kanyang maliit na kampeon ay hindi dapat mawalan ng gatas.Regular na dumadalaw si Troy sa amin. Sa loob ng isang linggo, tatlong beses siyang pumupunta. Lalo na tuwing Sabado at Linggo, buong araw siyang naglalaro kasama sina Gillian at Prince."Magandang umaga, Ms. Johnson. Ihahatid ko po kayo sa bago ninyong opisina!" Agad na lumapit si Calvin sa akin pagdating ko sa ground floor ng opisina.Tumango ako at sabay kaming naglakad ni Calvin. Matagal nang tumutulong si Calvin kay Albert. Napaka-maasahan ni Calvin bilang personal assistant ni Albert. Mula nang magkasakit si Al
"Sa mall? Bihira ka namang pumunta dito, Troy."Huminto ang kotse ni Troy sa harap ng isang mall malapit sa opisina ko. Si Troy, na kilala sa publiko, ay bihirang pumunta sa mataong lugar tulad nito."May bibilhin ako. Mamaya, tutulungan mo akong pumili," sabi niya matapos buksan ang pinto ng kotse.Pumasok kami sa mall na medyo matao dahil oras ng tanghalian.Habang naglalakad kami, naging sentro ng atensyon si Troy para sa mga babaeng nakapaligid sa amin. Oo, sino ba ang hindi makakakilala sa gwapong lalaking kasama ko? Si Troy, na dati'y aktibo sa showbiz, ay may mukhang pamilyar sa mga kababaihan sa mall na ito. Dati ko ring iniidolo si Troy Peterson.Sumabay ang mga paa ko sa mga hakbang ng matangkad at gwapong lalaking ito hanggang sa huminto kami sa harap ng isang kilalang tindahan ng alahas."Bibili ka ba ng alahas, Troy?"Tumango siya nang walang emosyon."Wow, mukhang in love ang isang 'to. Para sa girlfriend mo ba ang alahas na 'yan?" hula ko. Pero bakit parang may k
"Troy, mula ngayon, kailangan mo nang lumayo sa mga anak ko," sabi ko nang walang emosyon habang magkasama kaming kumakain ng tanghalian.Clang!Nagulat ako nang biglang huminto si Troy sa pagkain, nabitawan niya ang kutsilyo at tinidor."Troy, ang ibig kong sabihin..."Matalim ang tingin ni Troy sa akin, parang tumatagos sa kaluluwa ko. Galit ba siya? Hindi ba ito ang mas makakabuti? Di ba may girlfriend na siya?Narinig ko ang mariing buntong-hininga ng gwapong lalaki sa harap ko."Troy, galit ka ba?" tanong ko nang maingat."Ano sa tingin mo?" Iniwas ni Troy ang tingin niya mula sa akin. Bakit parang inis siya? May nasabi ba akong mali?"Pasensya na kung napagalit kita. Pero di ba mas makakabuti ito? Nag-aalala ako na baka magkaroon ng hindi pagkakaunawaan sa fiancée mo," mahinahon kong paliwanag.Sana maintindihan ako ni Troy."Ha? Fiancée?" tanong niya.Tumango ako."Para sa fiancée mo yung alahas na binili mo kanina, di ba? Siguradong magagalit yun kapag nalaman niyan
**P.O.V ni Troy**"Tigilan mo na 'yang pagtakip. Nakita ko na naman eh." Patuloy kong tinutukso si Sarah habang hawak-hawak niya ang harapan ng sobrang laking jacket na suot niya. Ang swerte nga lang at wala itong mga butones sa harap."Tumigil ka nga, Troy!" inis niyang sabi habang nakatingin sa labas ng bintana.Ang babaeng ito, na tuluyang pinabago ang mundo ko, tila hindi naiintindihan ang atensyong ibinibigay ko sa kanya.Kahit pa hindi ako inutusan ni Albert na alagaan siya at ang kanyang dalawang anak, gagawin ko pa rin iyon ng kusa.Sobrang trapik. Abala si Sarah sa kaka-scroll sa kanyang cellphone."Lumalaking si Prince. Gusto kong dalhin sina Gillian at Prince sa villa ko sa bundok. Hindi naman kalayuan. Gusto mo bang sumama?" tanong ko."Magagalit kaya ang fiancée mo?" sagot niya na hindi man lang ako tinignan, abala pa rin sa pag-scroll sa social media sa kanyang cellphone.Diyos ko, usapan na naman ng fiancée ko? Posible kayang nagseselos siya?"Hindi. Sinabi ko n
“Ano'ng nangyayari? Sino sila? Bakit sila nandito sa harap ng bahay ko?”Nabahala ako nang makita ang maraming lalaki at babae sa harap ng gate. Ang ilan sa kanila ay may mga camera.“Mga reporter at ilang tao mula sa TV stations,” sagot ni Troy na hindi man lang umiimik habang nakatingin sa crowd malapit sa amin.“Mga reporter?” Lalo pang lumaki ang mga mata ko nang makita ko ang mga tao. Pinalapit ni Troy ang sasakyan.“Patagilid mo ang coat na suot mo. Bumababa tayo!” utos ni Troy.“Ayoko. Ano ba ang gusto nila?” tanong ko, nag-panic.“Hanggang kailan tayo dito? Mga news hunters sila. Hindi sila aalis hangga’t hindi nila nakakamtan ang gusto nila.”“Siguradong dahil sa pagpunta natin sa mall kanina,” pagsisisi ko.Tumingin sa akin si Troy. Na-adjust ko na ang coat na suot ko, na tinakpan ang harapan ng katawan ko.Halos nasa harap na ng gate ang sasakyan ni Troy. Lahat ng mata ay biglang tumingin sa amin.“Huwag ka munang bumaba. Hintayin mong buksan ko ang pinto para sa’y
“Mommy, ano ang ginagawa ninyo ni Uncle Troy?” Biglang tanong ni Gillian habang pinagmamasdan kami nang may pagkalito.Nabigla kami at agad na umalis ng distansya. Sinubukan kong ibalik ang aking composure.Napakabigat niyon! At saka, ano bang ginawa ni Troy sa sobrang lapit niya?“E-eto, mommy, may nakuha sa mata mo. Sinusubukan kong linisin. Nakakahiya naman, umiiyak si mommy,” sagot ni Troy, kaya’t muling tinignan ko siya ng matalim.Tumango si Gillian bilang tanda ng pag-unawa. Tiningnan niya ang mata ko na tinutukoy ni Troy.“Huwag ka nang umiyak, Mommy! Hayaan mong linisin ni Uncle Troy,” sabi ni Gillian na parang isang matanda, kaya’t pareho kaming natatawa ni Troy.“Saan si Baby Prince, Mommy?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kwarto ni Prince.“Si Prince ay kakatulog lang, sweetie. Kumain ka na at magpahinga ka, okay?”Tumango ang aking anak at pumasok sa kanyang kwarto. Sinundan siya ng isa sa mga housekeeper.Tiningnan akong muli ni Troy.“Bakit ka ba... um
Nakangiti ako habang binubuksan ang aking social media account sa aking telepono. Ang litrato naming ni Sarah ang pinaka-mainit na balita ngayong umaga.“Hmmm... ang ganda!” bulong ko sa sarili habang tinitingnan ang babae na nakatabi sa akin sa litrato.Kahit na mayroon na siyang dalawang anak, si Sarah ay nananatiling maganda at maayos. Ang kanyang matangkad na pang-modelo na pangangatawan at mga kaakit-akit na kurba ay palaging nagpapalipad ng aking imahinasyon sa tuwing tinitingnan ko siya.Simula ngayon, siguradong magiging mainit na paksa ang balita tungkol sa aking pagiging malapit kay Sarah.Nakangiti ako ng masaya. Gusto kong makita kung paano magrereact si Sarah pagkatapos nito.Biglang kumatok sa pinto ng aking opisina.“Pasok!”Pagbukas ng pinto, pumasok si Elena na may dalang imbitasyon.“Magandang umaga, Mr. Peterson. Ngayong gabi ay may imbitasyon para sa grand opening ng Carla Hotel mula sa Livingstone Property. Dapat ka nang dumalo dahil personal kang inimbitah
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya