Chapter One

• Chapter 1 •

Ngayong araw ay magkakaroon ako ng interview sa isang murderer. Yes! Ako ang napili nila na gawin 'yon dahil ako lang naman daw ang may lakas ng loob na makipag-usap sa mga ganoong uri ng tao. Kasama ko ang aking partner na si Grace, at ang aming cameraman na si Rex. Silang dalawa ang palagi kong katulong sa mga ganitong project. Kaya malaki na ang tiwala namin sa isa't isa. Papunta na kami sa police station para makausap ang murderer.

Inaamin kong medyo natatakot ako ngayon dahil trending ang kaso ng taong ito. Naghihintay na kami sa visiting facility, puro hiyawan at iyakan ang naririnig ko mula sa labas. Hays! What a cruel world.

"Good morning, ma'am." bati niya sa akin.

"H-Hello po." kabado kong tugon sa kaniya.

Umupo siya at sinimulan na namin ang interview. Naka-set na ang camera, habang si Grace naman ay nakaalalay sa akin.

"Unang-una po, maaari ko po bang malaman ang inyong pangalan?" tanong ko sa kaniya.

Tumango naman siya. "Ako po si Leo."

Malungkot ang kaniyang boses.

"May anak at asawa po ba kayo?" sabi ko.

"M-Mayroon po akong nag-iisang anak na babae at mukhang magka-edad lang kayong dalawa. Ang asawa ko ay isang empleyado sa isang wine restaurant. Tapos ako naman ay isang family driver." saad ni Leo.

Yung boses niya nanginginig. Hindi ko alam kung natatakot ba siya o nalulungkot.

"Maayos naman po pala ang takbo ng buhay ninyo—"

Nagulat ako dahil bigla niyang hinampas ang mesa.

"Kahit kailan hindi naging maayos at payapa ang buhay namin! Inalipin nila ang asawa ko, at pinatay naman nila ang anak ko! Tapos sila pa ang nagkamit ng hustisya. Paano naman kaming mahihirap?" naghihikahos na sabi ni Leo.

Tinitigan ko siya ng maigi. May sugat ang leeg niya.

"A-ano pong nangyari dyan?" nakaturo ako sa kaniyang sugat.

"Amazing Wines, huwag na huwag kayong papasok sa lugar na 'yon! Mapanganib, madilim, mga halimaw." saad ni Leo.

Tumingin ako kay Grace, nagtataka rin siya. Pina-cut ko muna kay Rex ang pag-rerecord dahil naging interesado kami sa kaniyang sinasabi.

"Halimaw?" hindi makapaniwalang saad ni Grace habang nagsusulat sa kaniyang notepad.

"Oo. Mga halimaw ang tao roon! Yung asawa ko, nanilbihan sa kanila ang asawa ko ng halos sampung taon. Inalagaan niya ang dalawang anak ng Rhett Family, pero sa tuwing uuwi siya sa bahay namin noon ay puro sugat at kagat ang buong katawan niya."

Nanlulumo ako sa aking mga naririnig. Hindi pangkaraniwan ito.

"Saan naman po nanggaling ang mga sugat na 'yon?" tanong ni Rex sa kaniya.

"Sa magkapatid na Charlene at Caden. Palagi nilang pinaglalaruan ang asawa ko, kinakawawa at pinapapak paunti-unti."

Nagkatinginan kami ng mga kasama ko.

"Pinapapak? Asawang ba sila?" dagdag pa ni Rex habang nagse-search tungkol sa Rhett Family na sinasabi ni Leo.

"Urban legend?" saad naman ni Grace.

"Inimbitahan nila ang anak ko noong 18th birthday ni Charlene, matalik silang magkaibigan. Syempre sumama kami ng asawa ko para sa seguridad na rin ng anak namin.  Nasa itaas ako ng kanilang bahay para mag-cr, paglabas ko nakarinig ako ng sigaw mula sa kabilang kwarto." naiiyak na naman si Leo habang nagkekwento sa amin.

Naaawa ako sa kaniya. May dahilan naman pala kung bakit siya pumatay, pero bakit nanaig pa rin ang kasamaan sa kabila ng lahat?

"Marahan kong sinilip 'yon, kitang-kita ng dalawang mata ko kung paano dinukot ni Charlene ang puso ng anak ko! Kung paano sinipsip ni Caden ang dugo ng anak ko. Mga walanghiya sila!" tuluyan nang nag-hysterical si Leo kaya naman nabahala na ako.

Seryoso itong kaso niya.

"Kaya ba pinatay mo ang dalawang matanda ng Rhett Family ay para pagbayarin sila sa ginawa sa anak mo?" tanong ni Grace.

Tumingin sa akin si Leo.

"Ikaw, Ms.Brielle! N-Naaalala kong may painting sa kwarto ni Caden ay kamukha mo yung babae. Sabi niya first love niya 'yon, pero tinakasan siya." saad ni Leo.

Nakaramdam bigla ako ng takot. Nagtayuan ang mga balahibo ko sa braso at tila lumamig ang hangin dito sa loob.

"Sigurado ka ba sa sinasabi mo?" saad ko.

"Huwag na huwag kang magpapakita sa kaniya." banta ni Leo sa akin.

Nagpaalam na kami sa kaniya dahil hindi na ako komportable sa kaniyang mga sinasabi. Natakot ako. Paanong mangyayari na magiging kamukha ko yung nasa painting? Totoo kaya ang reincarnation? O baka naman coincidence lang. Sa dami ng tao sa mundo, malamang mayroon tayong pitong kamukha.

Dala na rin siguro 'yon ng depression ni Leo kaya kung anu-ano na ang naiisip niya. Pero paanong magiging halimaw ang Rhett Family? Sila ang isa sa mayamang pamilya dito sa siyudad. At ang Amazing Wines at isa sa sikat na wine restaurant sa buong mundo.

Nakapagtataka.

"Rex, kamusta na ang pagse-searh mo?" tanong ko kay Rex.

"Wala namang negative results about kay Caden at Charlene. Baka naman gawa-gawa lang 'yon ng suspect para maawa tayo sa kaniya." saad ni Rex.

Sumakay na kaming tatlo sa van. Napapaisip pa rin talaga ako.

"Ano sa tingin mo, Grace?" tanong ko sa aking katabi.

"May sugat si Leo sa leeg, at mukhang kinagat. Maybe the old man Rhett bite him while doing the crime for self-defense." sabi naman ni Grace while analyzing her notes.

Hindi ako makapaniwala sa painting. Gusto ko ako mismo ang makakakita 'nun.

"Mabait naman sila 'di ba? Naaala mo noong wine exhibit nila, inasikaso nila tayo para sa interview. There's no something weird on them. Tsk! Niloloko lang tayo ni Leo." sabi naman ni Rex.

Naguguluhan pa ako. Hindi pa ako makapag-isip ng maayos. Kailangan ko pang maghanap ng ibang informations bago ko mapatunayan na totoo o hindi ang sinasabi ni Leo sa amin.

Pero ayon sa autopsy, heart failure ang ikinamatay ng anak ni Leo. May tahi ito sa dibdib dala ng operasyon. Kanino ba ako maniniwala?

"Brielle, huwag kang maniniwala kay Leo. Ayaw ka lang niyang papuntahin sa Amazing Wines para hindi mo malaman ang side ng Rhett Family. As a journalist, wala ka dapat panigan sa kanila." saad naman ni Grace.

Naguguluhan talaga ako.

****

Nakabalik na kami sa office. Pero yung utak ko iniisip pa rin yung tungkol sa kaso ni Leo.

Sino ba talaga si Caden Rhett?

Searching ...

Aha! I found his profile.

Name: Caden Rhett

Position: Former Owner of Amazing Wines

Net Worth: Total- $500,000,000 and counting

Status: Single

What? Totoo ba 'to? Ang gulo naman ata nito.

"Rex!" pagtawag ko sa kabilang table.

Agad naman siyang lumapit sa akin.

"Yes? May problema ba?" tanong niya sa 'kin.

"Iba ito sa na-search mo." sabi ko atsaka ipinakita sa kaniya ang profile ni Caden.

"Mas maganda kung aalamin natin ang side niya." saad ni Rex.

Good suggestion! Mabilis akong nag-empake atsaka ko sila niyaya ni Grace na magpunta sa Amazing Wines. Palakasan na lang ng loob 'to.

****

Nasa pintuan pa lamang kami ng restaurant ay iba na ang pakiramdam ko. Para akong nanghihina, para akong lalagnatin. Ang init!

Sinalubong kami ng isang maputing babae, mapula ang labi at hanggang balikat ang buhok. Nginitian niya kaming tatlo.

"Hello, welcome to Amazing Wines!" bati niya sa amin.

Pumasok na kami sa loob at naupo. Nag-serve siya ng wine at cheese para sa amin.

"Ako nga pala si Charlene Rhett." sabi niya.

Nagkatinginan kami ni Grace.

Siya pala yung pinakabata sa Rhett Family. Maganda siya, hindi maikakaila na walang lalaking hindi magkakagusto sa kaniya.

"Pwede ba naming makausap si Caden Rhett?" tanong ni Grace sa kaniya.

Tumitig siya kay Grace.

"Busy siya ngayon. Pasensya na." tugon niya.

Pinakita ko kay Charlene ang ID ko.

"Ah. North Star Publishing House." saad niya.

Umalis siya sandali. Grabe! Iba yung aura sa lugar na ito. Dark-themed ang restaurant, marami din tao, pero may something talaga na nagpapawala ng lakas ko.

Hays! Kakayanin ko, gusto kong makausap si Caden. Maya-maya pa ay lumabas si Charlene mula sa isang kwarto, at kasama na niya si Caden. Malungkot ang mukha nito, naka-blacksuit, namumugto ang mga mata.

Tumayo naman ako.

"Hello, I'm Brielle Mendoza of North Star Publishing House." saad ko.

Muli kaming naupo para simulan na ang interview. Kasama namin si Charlene. Hawak ni Grace ang maliit na device kung 'san marerecord ang lahat ng pag-uusapan namin ngayon.

"First of all, I would like to send my deepest condolonces to your family." panimula ko.

Tumango lang si Caden.

"Kamusta ka na?" tanong ko sa kaniya.

Iniangat niya ang kaniyang ulo atsaka siya tumitig sa akin. Bakit ganun? Ang ganda ng mga mata niya. Kakaiba. Pero pinagpapawisan ako ng malala.

Ininom ko yung wine na binigay ni Charlene sa amin.

"Hanggang ngayon hindi pa okay. Kahit sino naman malulungkot kapag namatayan ng lolo at lola." saad ni Caden.

"I know. Pwede ba akong magtanong tungkol sa nangyaring krimen?" saad ko.

Lahat kami ay naghihintay sa kasagutan ng magkapatid.

"Pwede naman. Mas maganda 'yon para maipahayag namin ang totoo." saad ni Caden.

"Okay, so kaano-ano nyo ba yung suspect? Related ba siya sa inyo?" tanong ko.

Kailangan kong magkunwari na wala pa akong alam to connect their answers.

"Family driver namin siya, tapos staff namin ang asawa niya." saad ni Charlene.

"Close ba kayo sa family nila?" si Grace naman ang nagtanong.

Sabay na tumango ang magkapatid.

"Kung ganun, malalim na ang pinagsamahan ninyo. Pero ano ba talaga ang motibo ng suspect sa pagpatay sa lolo't lola ninyo?" saad naman ni Rex.

"Maybe, inggit. No! Nagpapaalam siya noon kay Lola na magbabakasyon muna siya. Pero hindi pumayag si Lola kasi kailangan namin ng driver at wala namang ibang papalit sa kaniya. Nanghihingi siya ng dagdag na bayad, pero ayaw ni Lola kaya pinatay niya ito. Saktong sasaklolo naman ang aming Lolo pero naunahan siya ng killer." saad ni Caden.

Sino ba talaga ang dapat naming paniwalaan. Naguguluhan ako. Pero teka, nag-iba ang kulay ng mata ni Caden, from blue ay naging red ito. Tumingin ako sa mga kasama ko, nakatitig lang sila sa magkapatid.

Napatayo naman ako. Kinuha ko yung device kay Grace at tumakbo ako palabas. Nakakatakot naman! Muli kong nilingon ang restaurant at bigla na lamang nag-iba ang anyo nito. Naging malaking bahay. Nagliparan din ang maraming paniki, nagdilim ang paligid.

"Grace! Rex!" malakas kong sigaw.

Maya-maya pa ay may mga taong tumatakbo sa paligid ko. Napaupo ako sa sahig.

"Guys!!" mas nilakasan ko pa ang pagsigaw.

Nahihilo na ako sa sobrang bilis ng pagtakbo nila. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Nag-akma akong tumayo at tatakbo, pero may biglang sumakal sa akin.

Ang higpit ng pagkakahawak niya sa leeg ko.

"Argh! P-Please." nauubo kong sabi.

"Amanda, let her go!" binitawan naman niya ako.

Nakita ko ang isang lalaki na naglalakad palapit sa amin.

"Paano siya nakapasok dito, Dylan?"

Nasaan ba kasi ako?!

"Caden brought her here." 

Ano?! Si Caden? E nasaan siya? Saan niya dinala ang mga kaibigan ko?

"Really? Our son is dating a human?"

Tinakpan 'nung lalaki ang bibig ng babaeng kausap niya. Lumapit silang dalawa sa akin.

"Are you okay?" he asked me.

"P-Paano ako magiging okay? Hindi ko alam ang lugar na 'to, nawawala rin ang mga kasama ko. Nasaan ba ako?!" inis kong sabi.

Hinawakan ng babae ang kamay ko.

"Welcome to Rhett Red Mansion." sabi ng babae.

Bumitaw ako mula sa pagkakahawak niya. Ang lamig niya grabe.

"Wala akong pakialam, gusto ko nang umuwi!"

"Hindi ka uuwi." napalingon ako sa entrance ng mansyon at nakita ko si Caden na naglalakad palapit sa akin.

He's wearing a red tuxedo. Yung Caden na malungkot kanina, napuno siya ng sigla. Nagsimula nang manginig ang buong katawan ko. Para akong nanghihina.

"I want to go home!" naiiyak kong sabi.

"Nandito ka na, mahal ko." hinawakan niya ang magkabila kong pisngi.

"Maawa ka, pauwiin mo na ako." sabi ko.

Nag-iba na naman ang kulay ng kaniyang mata, sandali akong nahilo. Maya-maya pa ay iniangat ko ang aking ulo. Nandito na ulit ako sa harap ng Amazing Wines.

Ano'ng nangyari?

"Brielle!" lumabas sila Rex at Grace mula sa loob ng restaurant.

"Ang tagal mo naman bumalik. Sabi mo may kukunin ka lang." sabi ni Rex.

Teka, nasaan yung device na hawak ko?

"Yung device. Nasaan?" tanong ko sa kanila.

"Hawak ko. Tara na, kanina pa sila naghihintay." saad naman ni Grace.

Anong nangyari? Kakaiba yung mga nakita ko kanina. Aish! Dala lang siguro 'to ng pagod at puyat.

~

🖊 author_mj