LOGINShare
CHAPTER SIXTY FIVE
Last Updated:
2022-02-11 18:55:49KANINA pa ako patingin-tingin sa relong pambisig na binigay sa akin ni Lawrence. Sabi niya kasi noong namimili kami ay importante ang oras para kay Jolo, kaya maging alerto daw ako sa bawat minuto na lumilipas. Huwag daw akong magiging makakalimutin lalo na sa mga schedule at appointment ng boss niya.
Speaking of Lawrence nga pala, hindi ko na alam kung anong nangyari sa taong iyon at hindi na nagawang bumalik dito. Maigi nalang at hindi ko na siya hinintay dahil baka tinubuan na ako ng ugat sa paa ay wala pa ring Lawrence na lumilitaw.
Malapit na mag alas dose at base dito sa iPad ni Lawrence na naglalaman ng schedule ni Jolo, may lunch meeting siya sa isang nagngangalang Mr. Takana. Nakalagay din ang address kung saan iyon.
Sinipat ko muli ang relo ko at nakitang limang minuto nalang ay alas dose na. Mabilis kong nilingon si Jolo, abala pa rin ito sa pagbabasa ng mga papel at paminsan-minsan ay may pinipirmahan.
Hindi ko alam kung paan
Related chapters
KEEPING THE CEO CHAPTER SIXTY SIX
"SHELLA!"Humahangos na Lawrence ang agad kong namataan nang lingunin ko ang pintuan na pinasukan nito.Bakit ngayon lang dumating ang kumag na ito?"Lawrence? Bakit ngayon ka lang? Anong oras na oh," agad kong saad dito habang naniningkit ang mga mata. Lawrence tried to compose himself first before answering my question. Tila hinabol niya pa ang kanyang paghinga dahil marahas itong napabuga ng hangin."What happened?"Imbes na sagutin ang tanong ko ay isang tanong din ang ibinalik sa akin nito. Ang galing talagang kausap."Anong what happened? Ikaw kamo, what happened to you? Bakit ngayon ka lang nakabalik?" sunod-sunod kong usal dito. Napapailing nalang ako ng ulo.Tumayo ako mula sa aking kinauupuan at naglakad papunta sa bag ko na nilagay ko sa isang tabi. Inuuhaw ako. Hindi ko alam kung dahil ba sa naging pag-uusap namin kanina ni Jolo o dahil sa hindi ko din maintindihan it
Last Updated : 2022-02-12KEEPING THE CEO CHAPTER SIXTY SEVEN
JOLO POVMAGKASALUBONG ang mga kilay ko habang hinahalo ang carbonarang inorder ko dito sa cafeteria. Naiinis lang ako.Bakit ganoon nalang kadali para kay Shella magbitaw ng ganoong desisyon. Pinag-isipan niya ba 'yon? At kung sakaling pinag-isipan niya nga iyon kailan pa? Bakit hindi man lang niya nabanggit sa akin? Wala man lang akong kaalam-alam.Sa sobrang inis ko ay walang habas kong pinaalis ang mga tao dito sa cafeteria kanina pagkababa ko. They are all laughing and having their own fun, samantalang ako na boss nila ay kulang nalang umusok ang mga tenga sa sobrang inis na nararamdaman.I was about to put the food inside of my mouth when I heard grasp from my back. Obviously may tao sa likuran ko."Anong hindi mo naintindihan sa sinabi ko kanina? I said I want no one here in cafeteria while I'm having my lunch. Umalis ka sa likuran ko bago pa kita masipa palabas ng building-""Jolo..."
Last Updated : 2022-02-13KEEPING THE CEO CHAPTER SIXTH EIGHT
"WHERE'S Shella, Lawrence?"Agad kong tanong sa binata nang siya ang madatnan ko dito sa pagkalabas ko ng elevator. Inikot ko ang mga mata ko para makasiguradong kaming dalawa nga lang ni Lawrence ang nandito ngayon sa palapag na ito kung nasaan ang opisina ko. Nasaan si Shella? Akala ko ba isang linggo ko siyang magiging secretary?"A-ah sir Jolo, medyo masama po kasi ang pakiramdam ni miss Shella-""What?! Then what the hell are you doing here? Bakit mo siya iniwan mag-isa sa penthouse mo? Kamusta na ba siya? At paanong naging masama ang pakiramdam niya? Sobra ba siyang napagod? Tell me, Lawrence!" sunod-sunong kong saad habang naniningkit ang mga mata.Hindi ko alam kung didiretso ba ako papasok sa pintuan ng opisina ko o babalik nalang sa elevator para sana bisitahin si Shella sa penthouse ni Lawrence."A-ah sir, hindi naman po gaano malala ang kondisyon ni miss Shella. Medyo mabigat daw po kasi ulo niya kaninang p
Last Updated : 2022-02-14KEEPING THE CEO CHAPTER SIXTY NINE
SHELLA POV"ANO Shella? Kaya mo na ba? Okay lang naman kung ako nalang muna ulit ang magiging secretary ngayon ni sir Jolo."Agad akong umiling kay Lawrence dahil sa sinabi niya. Gusto ko nalang matapos ang linggong ito para makauwi na sa Baguio. Kaunting araw nalang ang titiisin ko. Kaunting araw nalang din ang natitira bago ko tuluyang iwanan si Jolo.Gusto ko nang lumagay sa tahimik. Walang gulo at hindi komplikado. Katulad nalang ng buhay ko noon sa Baguio, noong hindi ko pa nakikilalala si Jolo."Oo, ayos na ako, Lawrence. Kaya ko naman na," saad ko at ngumiti nang tipid."Sure ka ha? Kahit anong mangyari huwag mong papabayaan si baby. Alagaan mo siya.""Oo naman 'no! Ako pa ba."Kahapon kasi, medyo naging masama ang pakiramdam ko. Sumakit ang ulo ko pagkagising at halos maya't maya gusto kong dumuwal pero wala namang lumalabas sa bibig ko. Minabuti nalang namin ni Lawrence na hindi
Last Updated : 2022-02-15KEEPING THE CEO CHAPTER SEVENTY
"SIR Jolo..."Halos sabay kaming napalingon ng binata nang marinig namin ang boses. Si Lawrence iyon. Agad kong napansin ang isang puting tasang bitbit-bitbit nito.Hindi ko alam kung anong reaksyon ang nasa mukha ko ngayon. Nagtataka ba ako. Kinakabahan o malungkot. Napakaimposible naman kasi talagang si Lawrence ang pinaghihinalaan ni Jolo.Sa pagkakatanda ko, sinabi na sa akin ni Lawrence noon na malaki ang utang na loob niya kay Jolo kaya imposibleng magagawa niya itong traydurin o lokohin."Oh there you are, Lawrence. Where have you been?"Kay Jolo naman ngayon nalipat ang mga mata ko.Nagbago na ang emosyon nito sa mukha. Ibang-iba sa aura niya kanina na sobrang seryoso. Nakangiti siya ngayon nang tipid at tahimik lang na pinagmamasdan si Lawrence."A-ah sir, I m-made you a coffee..." sagot ni Lawrence at naglakad na nang dahan-dahan patungo dito sa lamesa ng binata.Hindi nakaligtas sa p
Last Updated : 2022-02-16KEEPING THE CEO CHAPTER SEVENTY ONE
"LAWRENCE, sigurado ka ba dito? Papasamahin mo talaga ako kay Jolo?"Hindi ko na alam kung ilang beses ko na itong naitanong sa binata. Kanina pagkasabi ni Jolo na ako ang isasama niya sa meeting niya abroad ay agad niya ring tinawag si Lawrence nce para utusang tulungan daw ako sa gagawing pag-aayos ng mga gamit na dadalhin ko. Pinauwi niya rin muna kami ni Lawrence sa penthouse para daw makuha pa ang ibang gamit na kakailanganin ko.Syempre kung ako lang naman ang tatanungin, ayoko. Ayoko nang madagdagan pa ang isipin lalo na at nakapagdesisyunan na akong pagkatapos ng linggong ito ay uuwi na akong Baguio. Nag-aalala ako sa mga bagay na maaaring mangyari kung kami lang ni Jolo ang aalis. Iyong tipo n akami lang talaga dalawa.Hindi naman sa wala akong tiwala sa lalaking iyon ha. Pero hindi din natin masabi ang mga bagay na ma posibilidad mangyari. Paano kung sa ilang araw na magkasama kami ni Jolo ay biglang ayawan ko nang umuwi sa Baguio, paano kung mah
Last Updated : 2022-02-17KEEPING THE CEO CHAPTER SEVENTY TWO
"AKALA ko ba may pinaghihinalaan kang magnanakaw sa kompanya mo, bakit mo iiwan 'yon?"Agad kong tanong kay Jolo nang sabay na kaming naglalakad papunta sa sasakyan niya. Nauna nang bumalik si Lawrence sa building nila. Hindi na daw kami babalik doon ni Jolo dahil aalis na kami maya-maya lamang."Oo nga, pero nandoon naman si Lawrence. He will take good care of my comnpany, alam ko.""Iyon na nga eh! Si Lawrence pa ang pinagbantay mo. Sa kanya mo pa hinabilin iyang kompanya mo. Paano nalang kung tama iyong hinala mo-"Agad akong napatikom ng bibig nang walang ano-ano ay biglang lumingon sa akin si Jolo na naging dahilan kung bakit ako napatigil sa paglalakad."Hey correction, my Shella-baby. Hindi ako ang naghihinala kay Lawrence at wala akong pangalan na binanggit ng taong pinaghihinalaan ko. Hindi ko nga maintindihan kung bakit si Lawrence ang pinag-iisipan mo nang ganoon eh."Hindi ko alam kung tama ba na sabihin ko iyong narinig ko na us
Last Updated : 2022-02-18KEEPING THE CEO CHAPTER SEVENTY THREE
JOLO POV"JOLO..."Agad akong napalingon kay Shella nang marinig kong tinawag niya ang pangalan ko. Nakahinto na ang sasakyan ko at akma na sana akong bababa nang hindi na ginigising ang dalaga ngunit nagising naman ito."Nasaan na tayo? Nasa ibang bansa na ba?" tanong nito habang nagkukusot ng mga mata.Hindi ko alam kung matatawa ba ako dahil sa tanong niya. Really? Dahil sa nakatulog siya sa byahe ay iisipin niyang nasa ibang bansa na kami? Ano bang akala niya, ilang oras na siyang tulog? Eh wala pa ngang thirty minutes ang binyahe namin."No, hindi pa. Nandito pa din tayo sa Pilipinas," sagot ko habang nagpipigil ng tawa. Mabilis akong nag-iwas ng tingin nang mapansin ko na parang tumatagal ang titig sa akin ng dalaga. Delikado na 'to.Naalala ko kasi, parang nitong mga nakaraang araw ay sobrang pikuin niyang si Shella. Ayoko naman na mabadtrip siya sa tatlong araw at dalawang gabi naming pagsasama. I want this trip to be remembered as a
Last Updated : 2022-02-19
Latest chapter
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY SIX
"GO honey, give the flowers now to your lola Lydia and don't forget to kiss her," nakangiti kong utos sa anak namin ni Shella na si Miracle. Agad nga itong tumalima at masayang naglakad kasabay pa na kaunting pagtalon-talon papunta kay auntie Lydia. "Mukha kang masaya ah, may nangyari bang maganda?" napalingon ako sa tabi ko nang marinig ang tanong ni Shella. Mabilis akong tumango at niyakap ito nang sobrang higpit ngunit may kasama pa ring pag-iingat. "You don't have to ask me that, love. Makasama lang kita palagi, sapat na'ng dahilan iyon para maging masaya. And also aside from that... dumating na pala ang mga wedding invitations na ipamimigay natin sa mga guest, aren't you excited about that? Hindi ba't personal choice mo ang piniling template doon?" tanong ko rito habang sinusulyapan ang kanyang mga mata. Agad na sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi ko nang makita kong ngumuso si Shella. She's been doing that for almost a week now! Hindi ko alam kung dahil ba sa sinabiha
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY FIVE
NAUNA nang pumasok sila lola Tatiana at Shella sa loob ng kwarto ni auntie Lydia. Hanggang ngayon ay nagdadalawang-isip pa rin ako kung susunod ba ako rito o babalik nalang sa kwarto kung saan naiwan sila Rusty. I am longing to my daughter, parang mas gusto ko nang umuwi nalang ngayon kaysa makipag-usap sa taong ayoko nang makita pa at pag-aksayahan ng oras. I was about to walk away from the door of auntie Lydia's room when it suddenly opened, halos mapako ako sa kinatatayuan ko nang makitang ang iniluwa noon ay ang asawa kong naniningkit ang mga matang nakatitig sa akin. "At saan mo balak pumunta Mr. John Louis Raymundo? Hindi ba't sinabi mo kay nanay Tasing na sasamahan mo siyang makipag-usap sa tiyahin mo? Aba'y ilang minuto na kaming nandito sa loob ay wala ka pa rin. Tapos ngayon mahuhuli pa kitang aalis-""I'm not going anywhere, pupuntahan ko lang sana sila Rusty-""At bakit?!" nanlaki ang mga mata ko nang biglang tumaas ang boses ni Shella at mas lalo lang naningkit ang mga
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY FOUR
JOLO POVKUNOT na kunot ang noo kong hinabol ng tingin si Shella na ngayon ay palayo na nang palayo sa akin.Hindi ko alam at hindi ko maintindihan kung ano iyong mga pinagsasasabi niya kanina. Bantayan ko daw sila ni Miracle kahit hindi ko na sila makakasama like what the fuck right? I am fucking alive and breathing fine.Inubos ko na muna ang kape na binili ko bago ko napagdesisyunang sumunod kay Shella. Hindi naman siguro iyon aalis at pupunta kung saan. I know that she was just roaming around the area.I was about to pull the doorknob of the door when it suddenly opened. Si Rusty na nakahawak sa kanyang pisngi ang iniluwa noon."What the hell Domingo? Ano na namang kabaliwan ang ginawa mo?" naniningkit ang mga matang tanong ko sa kaibigan.Rusty just smiled awkwardly that makes my doubt even worst. Siguro ay may kinalaman ito
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY THREE
HINDI ko na alam kung anong mga gamit ang isinilid ko sa maliit na bag na nahablot ko kanina. Nagmamadali akong nagbihis habang tuloy-tuloy pa rin ang pagdaloy ng masaganang luha sa mga mata ko. Hindi ako mapakali. Pakiramdam ko ay nahihirapan ako huminga sa bawat pagdaan ng oras. Nanghihina ako at parang gusto ko nalang hayaan ang katawan kong matumba at umiyak nang umiyak. "Shella apo, tatagan mo ang loob mo. Huwag mong kalimutan na nandito lang kaming pamilya mo-""Hindi, 'nay Leoning. Hindi patay si Jolo. Hindi patay ang asawa ko. Magkikita pa kami... magkakasama pa kami..." saad ko habang umiiling-iling. Mabilis akong niyakap ni nanay Leoning kasabay ng paghaplos niya sa likod ko. Ngunit imbes na gumaan ang loob ko ay lalo lang akong pumalahaw ng iyak. Hindi ko na kayang magkunyari pa. Nasasaktan ako nang sobra-sobra at hindi ko na alam kung paano ko pa patitigilin ang sarili sa matinding pag-iyak. Agad kong tinuyo ang
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY TWO
SHELLA POV"RUSTY, sumagot na ba si Jolo?"Hindi ko na napigilan pa ang sarili na hindi mapangiwi nang dahan-dahan lamang na umiling bilang kasagutan sa akin si Rusty. Hindi ko alam kung nakailang beses na ba akong nagtanong sa kanya tungkol kay Jolo para sa araw na ito.Ilang oras na rin kasi ang lumipas magmula noong umalis kami sa Maynila. Hindi ko na nagawa pang itanong kay Rusty ang eksaktong lugar na pinagdalhan niya sa amin basta ang sinabi niya lang ay isa ito sa mga private property ng pamilya niya. Hindi ko alam kung gaano kalayo ito dahil nakatulog rin ako kanina sa biyahe. "Nasabi mo ba sa kanya kung saan ang lugar na ito? Kung paano pumunta dito?" muli kong tanong. Mariin lamang na tumango s Rusty sa akin bilang sagot at marahas na nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Hindi ko alam kung nakukulitan na ba ito sa akin o naaawa. Naririnig at nakikita ko naman kasi kanina na maya't maya ay tinatawagan niya ang numer
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY ONE
JOLO POV"JOLO..."Mabilis kong nilingon si Shella sa tabi ko nang mahimigan ko ng matinding pag-aalala ang boses nito. Wala na rin sila Lawrence dito sa bakuran ko at sa hula ko ay nasa labas na sila para tingnan at alamin kung saan nanggaling ang putok ng baril na narinig namin kani-kanina lang.Alam kong narinig niya ang narinig ko. Kinakabahan ako sa maaaring makita ko sa labas. Sobra-sobra nang dahas ang nakikita ko para sa araw na ito. Nag-aalala ako kay Shella pati na rin sa pamilya niya dahil naiisip ko palang ngayon na baka magdulot na naman kakaibang trauma sa kanila ang narinig nilang malakas na putok ng baril."J-jolo... si A-angel... n-nasaan si Angel..."Marahan kong hinigit palapit sa akin ang dalaga at kinulong sa mga bisig ko. Ramdam ko ang takot sa katauhan nito dahil pansin na pansin ko ang pangangarag ng boses niya.
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY
"PAANONG... a-anong..."Hindi ko alam kung anong mga salita ang dapat kong bitawan ngayon. Tila hindi ko mawari o mahanap ang mga tanong na sasabihin ko kay Angel. Nagtataka ako. Paanong siya ang nagdala pauwi kay baby Miracle dito ganoong ang tiyahin ni Jolo na si Lydia ang nakunan ng surveillance camera na siyang kumuha sa anak ko."Don't know the right words you want to say? That's okay, Shella. Kahit ako ay hindi ko naisip na gagawin ko 'to. Na ako pa mismo ang magbabalik sa inyo ng anak niyo-""Paanong napunta sayo si Miracle ganoong ang tiyahin ni Jolo ang nakunan sa camera na siyang kumuha sa anak namin? Imposible namang tinaya mo ang buhay mo para kay Miracle-""Simple lang..." maarte nitong pagkakausal sabay lagay ng kanyang mga kamay sa kanyang harapan. "... Vincent only wants Jolo's company. Ang nanay niya lang naman ang nagbalak ng masama sa anak niyo. Vincent and I don't have any care to your sw
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY NINE
SHELLA POVINIWAN ko na muna saglit si nanay Tasing sa ospital at nagpaalam na uuwi muna sa bahay ni Jolo. Kakamustahin ko na muna ang pamilya ko roon at kukuha ng ilang gamit dahil nakikini-kinita ko na parang aabutin pa ng ilang araw ang pagpapahinga ni nanay Tasing sa ospital. Agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na bukas ang gate ng bahay ng binata at may iilang malalaking taong nakasuot ng panggwardya ang mga nakatayong nakapalibot paikot sa lugar. Hindi ko nalang iyon inisip pa at naglakad na patungo sa loob ng kabahayan. Tumaas ang isang kilay ko nang hindi ko pa man naitatapak ang mga paa ko para makapasok sa loob ng bakuran ng bahay ni Jolo ay agad nang may humarang na lalaki sa daraanan ko. Matalim ang mga matang pinukulan ko ito ng isang titig. "Ma'am kailangan ko na po munang mahingi ang pangalan niyo at-""Ako ang asawa ng may-ari ng bahay na ito. Ako si Shella at ako lang din naman ang ina ng anak ni Jolo," buong tapa
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY EIGHT
AGAD akong dumapa nang makitang kakalabitin ni Vincent ang baril niyang nakatutok sa akin. Pinagpapawisan ako ng malamig.Mabilis akong umikot at nagtago para kunin ang nakatagong baril na ibinigay sa akin ni Rusty kanina. I thought I would never be able to hold a thing like this that could take someone's life, but experiencing this kind of scenario makes me realize that you will be put in a situation that you never in your life imagined would happen.Kailangan mong lumaban katulad na lamang kung paano ka nila labanan.Pinakiramdaman ko ang buo kong katawan kung may masakit ba o may tama na pala ako ng baril na hindi ko pa alam pero marahas akong nagpakawala ng isang buntong hininga nang matiyak kong hindi ako. Hindi ako ang tinamaan ng bala.Kung ganoon... huwag niyong sabihin na si Vincent ang..."Vincent anak ko!"Mabilis akong napalinga sa paligid at malakas na sinip
