"TINGNAN MO 'TONG TIYAN KO, lumo-lobo." Humagikhik si Trini matapos yukuin ang namumukol na tiyan. Katatapos lang nilang kumain matapos bumili ng sari-saring pagkain sa halos lahat ng madaanang kanto.
They grabbed two large chicken burgers and fries from a fastfood restaurant, 2 servings of lugaw as discussed, and two fried tofu with sawsawan from the next kiosk. After which, they drove to the nearest concrete bridge connecting the towns of San Nicolas and Ramirez. Sa ilalim ng tulay ay may malawak na kalsada na ginagawang jogging lane ng mga taga-Ramirez tuwing umaga. Mababaw lang ang ilog at may barandilyang naka-harang sa gilid ng jogging and biking lane. Katulad iyon ng baywalk sa Roxas Boulivard; minus the bridge, that is.
Alas dies na ng gab
"JUST EMAIL THE INVOICE to my secretary and she'll wire the payment, Gene.""No problemo, Sky. Drive safe." Si Gene na mismo ang nagsara ng pinto ng mamahaling Mercedes-AMG ni Sky O'Hana – isang kilalang race car driver at masugid niyang kliyente. Ni-pick-up nito ang sasakyan mula sa workshop niya sakay ng isa pa nitong sasakyan na minamaneho ng assistant nang gabing iyon."Thanks, man," ani Sky saka ini-muwestra ang index at middle finger sa noo bilang pagsaludo. Ilang sandali pa'y pinaharurot na nito ang sasakyan paalis kasunod ang BMW na minamaneho ng assistant.Nang mawala sa kaniyang paningin ang dalawang mamahaling sasakyan ay sinulyapan niya ang oras sa relos—9:30PM. Tulad
"WHAT THE HECK IS GOING ON, TRINIDAD?"gulat na tanong ni Gene nang isang hapon, habang abala siya sa pag-aayos ng truck sa loob ng workshop ay biglang sumulpot si Trini. He had his earphones stuck in his ear while working, at kung hindi pa niya nakita ang pamilyar na anino ng kaibigan ay hindi pa niya malalamang naroon ito.It was only four in the afternoon and he thought she came home early. Pero paglingon niya'y ano'ng gulat niya nang makita ang kaibigan na nakatayo sa harap ng roll-up steel door ng workshop katabi ang isang malalaking maleta. Sa gilid ng daan— sa kabilang kalsada— ay may nakita siyang truck kung saan may tatlong mga naka-unipormeng lalaki na nagbababa ng mga gamit. And those furniture and appliances looked familiar.And they look familiar because they were Trini's!
15 MINUTES PAST 7'OCLOCK. Lumabas si Gene mula sa banyo matapos ang mabilisang pagligo. Inabot na siya ng dilim sa pag-aayos ng sasakyan pero hindi pa rin iyon natatapos. He aimed to work on it for another 10mins, pero nawala na naman sa isip niya ang oras hanggang sa nagtuluy-tuloy na. It wasn't really a rushed job, so he would probably continue working on it the next day. Isang linggo ang usapan nila ng may-ari niyon.Sa gabing iyon ay lalabas siya at magtutungo sa pub sa kabilang bayan na madalas nilang puntahan ni Trini. Naging abala siya nitong nakalipas na ilang linggo kaya hindi na siya gaanong nakalalabas, dagdagan pang naging abala na rin si Trini kay Deewee kaya walang nagyayaya sa kaniya.Nang maaalala ang kaibigan ay may namutawing ngiti sa mga labi niya. Sa buong maghapon, matapos itong mainis sa ginawa niya, ay hindi na nagpakita pa si Trini. Pasado alas seis na nang makaalis ang truck at alam niyang abala si Trini sa pag-aayos ng mga gamit sa katapat na bahay.Matapos m
ALAS TRES NG MADALING ARAW NANG DUMATING SI GENE SA HARAP NG KANIYANG BAHAY SAKAY NG MOTORSIKLO. Inalis niya ang suot na helmet saka ini-sabit sa handle ng motorsiklo bago iyon itinulak patungo sa workshop nang matigilan siya.Nakabukas ang lamp sa living area ng bahay niya. Nakikita niya iyon mula sa bintana.Ibig sabihin ay nasa loob si Trini.Napa-iling siya."Ano pa ang silbi na bumili siya ng bahay sa harap kung dito pa rin siya matutulog sa bahay ko?" kausap niya sa sarili bago inituloy ang pagtutulak sa motorsiklo. Nang marating ang nakasarang roll-up steel door ay ibinaba muna niya ang stand upang itayo ang motor, saka siya naglakad palapit sa pader kung saan nakadikit ang control system ng pinto. He opened the plastic-made cover and pressed the code. Ilang sandali pa'y unti-unting bumukas ang automatic steel door.Binalikan niya ang motor, at nang tuluyan nang umangat ang bakal na pinto ay saka siya pumasok. Ini-garahe niya iyon sa sulok katabi ng pick-up truck niya. Matapos
"OH SHOOT, I'M LATE!"Naalimpungatang nagmulat si Gene nang marinig ang tarantang bulalas ni Trini. Sumalubong sa kaniyang mga mata ang liwanag kaya itinaas niya ang braso upang itakip sa mga iyon."What the heck is going on?" aniya. Lumulutang pa ang diwa niya."I'm late! And I can't be late dahil mapapagalitan ako ng boss ko! Pang-ilang late ko na ito ngayong buwan!"Akma niyang sasabihing huminahon ito nang mapa-uklo siya matapos nitong aksidenteng maapakan ang paa niya. Mariin siyang napapikit saka sunud-sunod na nagmura."Nasaan na ba ang cellphone ko? Bakit kasi hindi iyon nag-alarm?"
SANDALING PINATAY NI TRINI ANG STOVE nang makarinig ng pagkatok sa labas ng pinto ng bago niyang bahay.Hindi niya alam kung sino ang naroon, pero umaasa siyang ang taong nasa harap ng front door ay ang taong sumira ng umaga niya. And she hoped he went there to apologise for ruining her day.Sa malalaking mga hakbang ay tinungo niya ang pinto, binuksan iyon, at natigilan nang ang bumungad sa kaniya at siyang unang kumuha sa pansin niya ay ang cellphone niya.Gene was handing it to her right in front of her face. What a great gentleman he was—and of course, she was being sarcastic."Found it in the bathroom. Naiwan mong nakapatong sa rim ng bath thub."Kunwari ay umirap siya bago iyon hina
ALAS SINCO NG HAPON nang matapos si Gene sa ginagawa sa workshop.With his hands all greasy, he pressed the button of the automatic roll-up door to close it down. He was done for the day and was ready to chill. Sa kusina ay nakasalang ang bulalo na inihanda ni Trini; sandali itong nagpaalam sa kaniya para lumipat sa bahay nito.Nang sumara ang steel door ay saka siya pumasok sa kusina. Dumiretso muna siya sa lababo upang maghugas ng mga kamay, at habang nagsasabon at sinulyapan niya ang may kalakihang boiler kung saan inilagay ni Trini ang karne. Mahina ang apoy, at nakabukas ang takip. Nasa ibabaw pa ng lababo ang mga nahugasan nang sangkap tulad ng yellow corn at pechay. Ibig sabihin ay hindi pa luto ang hapunan; he still had time to shower and change his clothes.
"WHY ARE YOU ACTING WEIRD, ANYWAY?" Salubong ang mga kilay ni Trini nang humarap kay Gene. Nasa mga labi ang pinong ngiti."It's nothing." Umiwas ng tingin si Gene. Itinaas ang dalawang kamay sa likod ng ulo at humilig sa sandalan ng couch. "I just realized that I'm losing my bestfriend now that she's busy with her new man."Sandaling natigilan si Trinity-- at ganoon din si Gene. Hindi nito napigilan ang sariling sabihin iyon. He thought he was still talking to himself, but what he didnt realized was that he was actually talking loudly and Trini was able to hear what he just said."Wait, what?" Manghang napangiti si Trini. "Are you getting—"
"ARE YOU MOVING TO MINDORO FOR GOOD?" tanong ni Dra. Hernandez habang nakatutok ang tingin sa ultrasound monitor. Nasa kamay nito ang transducer na pinaiikot sa tiyan niya."Not for good, but I'm keeping the place for our future family. Binili ko na ang property mula sa kompanya ni Jerome, at balak namin ni Gene na gawin iyong bahay-bakasyonan pagdating ng araw. It's a really nice place, pero malayo sa kabihasnan," sagot niya habang ang tingin ay nasa tiyan. She was in her second trimester, and her tummy was exceptionally bigger than normal. At dahil nasa ika-apat na buwan na ang tiyan niya'y madalas na siyang makaramdam ng malakas na pagtibok mula sa loob. Sunud-sunod, walang pahinga.Makulit; mukhang may pinagmanahan talaga..."Naku,
"GENE?" ani Trini makalipas ang ilang sandali. Hindi makapaniwala. Hindi niya alam kung totoo itong nakikita niya at nararamdaman. She was injected with pain-killer, at kung ano-ano pang gamot para sa mga sugat niya. Ano'ng malay niya, baka imahinasyon lang niya ang nakikita niya ngayon? Pero bakit ang higpit ng yakap ni Gene? Bakit parang hindi siya makahinga? If this was just a dream, why did it feel so real? "Gene...?" she called out again.
"NAKAUSAP KO NA SI ARTHUR, at sinabi niyang nakahanap siya ng lead kung saan maaaring dinala ni Jerome Sison si Trini."Mula sa pagtanaw sa malawak na garden sa tapat ng bahay/shop ni Aris ay lumingon si Gene. Nakita niya si Aris na nakatayo sa gitna ng sala hawak-hawak sa isang kamay ang cellphone nito.Naroon siya sa bahay ng nakatatandang kapatid upang kausapin ito tungkol sa paghahanap kay Trini. May kaibigan si Aris na nakasama nito sa Karate club noong kolehiyo. Arthur was a retired cop. Limang taon ang tanda nito kay Aris at nagretiro na sa pagpupulis upang magtayo ng security agency katuwang ang father in law nito na dating chief of police sa bayan ng Cartagena– limang oras ang layo mula roon sa bayan na kinaroroonan ni Aris.
SINAKOP NG LAMIG ANG BUONG KATAWAN NI TRINI; hindi nito alam kung ano ang iisip at mararamdaman.Napatitig siya sa mukha ng doktora; hindi niya magawang sulyapan ang monitor dahil malibang hindi rin niya maintindihan kung ano ang makikita roon ay natatakot siyang umasa.Kahit si Dra. Hernandez ay hindi siguro; para saan ang umasa?Masaya na siyang kahit papaano ay nagkaroon siya ng pagkakataong takasan ang sumpa ng pamilya ng mommy niya. Kung paanong nangyari iyon ay hindi niya alam. Basta ang alam niya'y mas maganda ang bukas na naghihintay sa kaniya. At kahit hindi pa nag-uumpisa ang pangalawang pagsusuri ay buo na ang pag-asa niyang patuloy na mabubuhay.Milagro nang maituturing
DALAWANG LINGGO MUNA ANG LUMIPAS bago nagawang lumuwas ni Trini papuntang Asteria. Sa loob ng dalawang linggong iyon ay nakapatay ang cellphone ng dalaga upang umiwas sa lahat, maliban kay Jerome na pinadadalhan niya ng email tuwing gabi upang hindi ito mag-alala at magpadala ng tao sa bahay niya.Sa loob ng dalawang linggong iyon ay pinag-isipan niya nang mabuti kung makikipagkita kay Dra. Hernandez. Una, nasabi na nito kay Felicia ang bagay na dapat ay ito lang at siya ang may alam. She hated the fact that her doctor disclosed that sensitive information to someone else, especially to one of the Zodiacs. At ngayong alam na ni Felicia, siguradong alam na rin ni Gene.Pangalawa, kung ang importanteng bagay na nais nitong ipakipag-usap sa kaniya ay tungkol sa sakit niya, ano'ng silbi? She didn
TWENTY ONE DAYS LATER. Asteria."Mrs. Felicia Zodiac?" Malapad na ngumiti si Dra. Hernandez nang makita ang pumasok sa private clinic nito. Umalis ang doktora mula sa harap ng mesa at humakbang patungo sa bagong pasok. Pagkalapit ay yumuko ito at humalik sa pisngi ni Felicia.Malibang naging pasyente din nito si Felicia noong araw ay dati na rin silang magkakilala. They went to the same university. Hindi sila naging malapit na magkaibigan, pero noong kadalagahan nila ay nagkasama ang dalawa sa isang sports team. Matanda lang ng dalawang taon si Dra. Hernandez."Dra. Hernandez," ani Felicia, masuyong nakangiti. "How have you been?""Oh, still the same, Feli. I'm so glad to see you again."
Trini's mind was fuzy with desire, yet she couldn't just ignore how Gene pleaded for an answer. Napakurap ang dalaga, sandaling namangha. Hanggang sa naramdaman nito ang paghigpit ng mga kamay ni Gene sa baywang nito. At doon pa lang tila natauhan si Trini."I wantyou, Gene," she answered emotionally. "I want all of you."Her answer satisfied him. And that's when he began to shove into her-- over and over, in a slow yet strong motion. He called out to her, enticing her through the smoke of consuming pleasure until Trini let out a long, pleasurable moan that drove him even wilder.Binilisan ni Gene ang pagkilos nang maramdaman ang pagtugon ni Trini sa ibabang bahagi ng katawan nito. She was tightening up for him, and her tightness was pushi
GUMAPANG ANG KILABOT sa buong katawan ni Trini nang maramdaman ang mga kamay ni Gene sa baywang nito.Hindi alam ng dalaga kung bakit dito nauwi ang plano nitong paghingi ng tawad. Ang plano nitong malapit na sanang magtagumpay ay mukhang muling babagsak. And she didn't even give a damn.As for Gene... There was a little hesitation. Yet he couldn't say no to this. He couldn't pull his mouth off her. He couldn't stop himself from responding. Because deep within him, he knew he wanted this. He needed this. He needed her.At this point, Trini was leading the kiss. Ito ang nag-umpisa, ito ang gumigiya. Si Gene ay tumutugon nang may bahagyang kontrol. He didn't want Trini to notice how much he lon
SA SINABI NIYA'Y SAKA PA LANG NAGBAWI NG TINGIN SI GENE. Muling umangat ang mga mata nito at sinalubong ang kaniya. Napalunok pa. Hindi niya alam kung dahil sa kalasingan, o sa dilim, o sa kung ano pa man, pero hindi niya mabigyan ng pangalan ang damdaming nakapaloob sa mga mata nito. She just knew... deep in her heart, there was something there. Something that Gene was trying so hard to keep. Hanggang sa bumitiw ito nang dahan-dahan, umatras, at muling naupo nang tuwid sa couch. Doon pa lang siya nakahinga nang maluwag. At doon ay sinamantala niya ang pagkakataon. Mabilis siyang tumayo at lumayo rito. Si Gene ay nakasunod ang tingin sa kaniya.