"WHY ARE YOU ACTING WEIRD, ANYWAY?" Salubong ang mga kilay ni Trini nang humarap kay Gene. Nasa mga labi ang pinong ngiti.
"It's nothing." Umiwas ng tingin si Gene. Itinaas ang dalawang kamay sa likod ng ulo at humilig sa sandalan ng couch. "I just realized that I'm losing my bestfriend now that she's busy with her new man."
Sandaling natigilan si Trinity-- at ganoon din si Gene. Hindi nito napigilan ang sariling sabihin iyon. He thought he was still talking to himself, but what he didnt realized was that he was actually talking loudly and Trini was able to hear what he just said.
"Wait, what?" Manghang napangiti si Trini. "Are you getting—"
10 MINUTES PAST ELEVEN O'CLOCK. Dalawang oras na halos na naghihintay si Gene sa paghimpil ng puting Ford Ranger ni Deewee sa harap ng bagong bahay ni Trini subalit hanggang sa mga sandaling iyon ay wala pa rin.Bandang alas otso ng gabi nang huling nagpadala ng mensahe si Trini at nagsabing hindi na ito makasasabay sa hapunan sa kaniya dahil nasa San Nicolas pa rin daw ito kasama si Deewee, na-cancel daw ang lakad nito kinabukasan kaya nagpasyang mag-extend. The two were having Italian dinner, habang siya naman ay padabog na nagluto ng instant ramen sa kusina niya.Fuck. Masyado siyang nasanay na si Trini ang nagluluto, tuloy... heto siya. Hindi alam kung ano ang kakaining mag-isa. Sure, he could order his meal. But he always lost his appetite in
MAAGANG NAGISING SI TRINI KINABUKASAN. She opened her eyes, stretched her arms up, and stared at the ceiling of the room, wondering where she was. Ilang segundo muna ang lumipas bago niya napagtantong nasa silid siya ng bago niyang bahay.It's been a week since she moved in to the house and she's still getting used to it. Sa tuwing gigising siya ay nagtataka siya kung saan siya naroon. Ilang taon din siyang nanirahan sa apartment niya malapit sa bayan at iyon ang lugar na nakasanayan niya.But she knew she'd get used to it. To this room. She had already paid the full amount and she would be waking up in this room for the rest of her life. She had to get used to it.And while thinking about it
"MAGIGING ABALA AKO SA SUSUNOD NA DALAWANG LINGGO kaya pasensya na kung hindi ako makakasama sa'yo sa Montana, ha?" ani Trini kay Deewee nang ihatid nito ang huli sa labas. Matapos ng almusal ay nagpaalam na si Deewee na babalik ng Maynila, at hinatid ito ng dalaga hanggang sa nakaparadang sasakyan nito sa tapat."It's alright," nakangiting sagot ni Deewee. Niyaya siya nitong magtungo sa Montana para dalawin si Phillian. Dahil plano nitong mag-invest sa fishing business ni Phill ay magbabakasyon ito roon ng isang buong linggo, pero dahil sa mga aasikasuhin niya sa itatayong negosyo ay ipinaalam niya ritong hindi siya makakasama. "I'll see you after a week."Tumango siya. "Mag-iingat ka sa daan."
DAMN IT. THIS ISN'T THE FIRST TIME SHE CALLED ME THAT. Bakit binibigyan ko ng ibang kahulugan ngayon 'to?Sa loob ng mahabang taon na nilang pagkakaibigan ni Trini ay hindi na bago sa kanilang sabihin na mahal nila ang isa't isa. Trini would often say she loved him whenever she wanted to, wherever they were. Kaya hindi nakapagtataka kung bakit maraming tao na nakakakilala sa kanila ang kumu-kwestyon sa tunay nilang relasyon ng matalik na kaibigan.Trini calling him Luv used to sound normal to him. Same old, same old.But why did he feel differently earlier? Why did those words sound like music played by the angels? Like a symphony made for lovers. Bakit parang... may nag-iba?"Huy."Napakurap siya nang muli niyang marinig ang tinig ng kaibigan.Yes. This was his friend. Trinity was his best friend.Kung ano man ang kalokohang naglalaro sa isip niya ngayon ay kailangan na niyang pigilan bago pa lumala. Bago pa may masira. Bago pa may mawala. "It was great," sagot niya sa tan
NAPASINGHOT SI TRINI NANG MARINIG ANG PAGHINGI NG TAWAD NI GENE."I didn't mean to say those words... I don't want to distance myself from you. I don't want to put space between us."Gene's tone was firm and full of sincerity, at nakasabay niyon ay naramdaman niya ang paghigpit ng yakap nito sa kaniya. In response, she tightened her embrace and closed her eyes. Muling nanikip ang kaniyang lalamunan, muling nagtubig ang kaniyang mga mata. Para siyang bata na pinaiyak tapos in-alo kaya umiyak na naman.Muli siyang napasinghot bago nagsalita. "Kahit sinabi kong gusto kong matuto na hindi maging dependent sa'yo, pakiramdam ko ay hindi ko kayang gawin. Naging parte ka na ng buhay ko, Gene. Mas matagal pa tayong nagkasama kaysa ako sa mga magulang
"PSST. DINNER'S READY. TIGILAN MO NA 'YAN."Nag-angat ng tingin si Gene mula sa pagkakayuko sa ginagawang makina ng sasakyan nang marinig ang tinig ni Trini mula sa connecting door ng kusina. Nakita niya itong nakasandal sa hamba ng pinto, at nakahalukipkip habang hawak-hawak sa isang kamay ang cellphone.Tuwid siyang tumayo at hinubad ang suot na mga gloves. "Akala ko ba ay walang meat sa freezer kaya hindi ka makapagluto? I thought we're going out for dinner."Napanguso ito. "Napagod na ang mga paa ko sa pag-akyat-baba sa tatlong palapag na building ng munisipyo. Halos inikot ko na rin ang buong building na 'yon makakuha lang ng permit. Bakit ba hindi uso ang elevator dito sa Ramirez?"
"O, LOKO. AYAW RING UMIWAS, O!"Napakurap si Gene matapos marinig ang sinabi ni Trini. Pero bago pa rumehistro sa isip niya ang sinabi nito'y sinundan iyon ni Trini ng pagpitik sa kaniyang noo.Para siyang binuhusan ng malamig na tubig; biglang natauhan.At bilang depensa sa sinabi nito'y itinaas niya ang kamay at kunwari ay pinisil ang ilong nito. "Hindi ako umiwas dahil alam kong hindi mo rin gagawin. And even if you did, I will shove this pizza into your mouth.""Pfft!" Umikot ang mga mata ni Trini bago siya binitiwan at sumandal sa kinauupuan. Muli nitong inabot ang slice ng pizza na inilapag nito pabalik sa box kanina saka iyon dinala sa bibig, biting off a big chunk. "I was really going
MAHIGIT DALAWANG LINGGO ANG MATULING LUMIPAS, nagawang ayusin ni Trini ang mga dokumento ng itatayong negosyo at naghihintay na lang ng pagdating ng ilang mga permits sa pagsisimula.Malaking tulong ang mga kakilala nito sa dating trabaho kaya napabilis ang proseso. Habang naghihintay ng ilang mga permits ay kinausap na ng dalaga si Caprionne, ang isa sa mga bunsong kapatid ni Gene, upang i-reconstruct ang space na pagtatayuan ng facility. Nakapagpagawa na rin ang dalawa ng website sa kakilala ni Gene kaya para habang ginagawa pa lang ang facility ay makapag-market na ito online. Sabado ng umaga ay naging bakante pareho sina Gene at Trini. Niyaya ng huli ang kaibigan na pumunta sa Maynila upang mamili ng mga gamit at furniture para sa pet sitting and boarding f
"ARE YOU MOVING TO MINDORO FOR GOOD?" tanong ni Dra. Hernandez habang nakatutok ang tingin sa ultrasound monitor. Nasa kamay nito ang transducer na pinaiikot sa tiyan niya."Not for good, but I'm keeping the place for our future family. Binili ko na ang property mula sa kompanya ni Jerome, at balak namin ni Gene na gawin iyong bahay-bakasyonan pagdating ng araw. It's a really nice place, pero malayo sa kabihasnan," sagot niya habang ang tingin ay nasa tiyan. She was in her second trimester, and her tummy was exceptionally bigger than normal. At dahil nasa ika-apat na buwan na ang tiyan niya'y madalas na siyang makaramdam ng malakas na pagtibok mula sa loob. Sunud-sunod, walang pahinga.Makulit; mukhang may pinagmanahan talaga..."Naku,
"GENE?" ani Trini makalipas ang ilang sandali. Hindi makapaniwala. Hindi niya alam kung totoo itong nakikita niya at nararamdaman. She was injected with pain-killer, at kung ano-ano pang gamot para sa mga sugat niya. Ano'ng malay niya, baka imahinasyon lang niya ang nakikita niya ngayon? Pero bakit ang higpit ng yakap ni Gene? Bakit parang hindi siya makahinga? If this was just a dream, why did it feel so real? "Gene...?" she called out again.
"NAKAUSAP KO NA SI ARTHUR, at sinabi niyang nakahanap siya ng lead kung saan maaaring dinala ni Jerome Sison si Trini."Mula sa pagtanaw sa malawak na garden sa tapat ng bahay/shop ni Aris ay lumingon si Gene. Nakita niya si Aris na nakatayo sa gitna ng sala hawak-hawak sa isang kamay ang cellphone nito.Naroon siya sa bahay ng nakatatandang kapatid upang kausapin ito tungkol sa paghahanap kay Trini. May kaibigan si Aris na nakasama nito sa Karate club noong kolehiyo. Arthur was a retired cop. Limang taon ang tanda nito kay Aris at nagretiro na sa pagpupulis upang magtayo ng security agency katuwang ang father in law nito na dating chief of police sa bayan ng Cartagena– limang oras ang layo mula roon sa bayan na kinaroroonan ni Aris.
SINAKOP NG LAMIG ANG BUONG KATAWAN NI TRINI; hindi nito alam kung ano ang iisip at mararamdaman.Napatitig siya sa mukha ng doktora; hindi niya magawang sulyapan ang monitor dahil malibang hindi rin niya maintindihan kung ano ang makikita roon ay natatakot siyang umasa.Kahit si Dra. Hernandez ay hindi siguro; para saan ang umasa?Masaya na siyang kahit papaano ay nagkaroon siya ng pagkakataong takasan ang sumpa ng pamilya ng mommy niya. Kung paanong nangyari iyon ay hindi niya alam. Basta ang alam niya'y mas maganda ang bukas na naghihintay sa kaniya. At kahit hindi pa nag-uumpisa ang pangalawang pagsusuri ay buo na ang pag-asa niyang patuloy na mabubuhay.Milagro nang maituturing
DALAWANG LINGGO MUNA ANG LUMIPAS bago nagawang lumuwas ni Trini papuntang Asteria. Sa loob ng dalawang linggong iyon ay nakapatay ang cellphone ng dalaga upang umiwas sa lahat, maliban kay Jerome na pinadadalhan niya ng email tuwing gabi upang hindi ito mag-alala at magpadala ng tao sa bahay niya.Sa loob ng dalawang linggong iyon ay pinag-isipan niya nang mabuti kung makikipagkita kay Dra. Hernandez. Una, nasabi na nito kay Felicia ang bagay na dapat ay ito lang at siya ang may alam. She hated the fact that her doctor disclosed that sensitive information to someone else, especially to one of the Zodiacs. At ngayong alam na ni Felicia, siguradong alam na rin ni Gene.Pangalawa, kung ang importanteng bagay na nais nitong ipakipag-usap sa kaniya ay tungkol sa sakit niya, ano'ng silbi? She didn
TWENTY ONE DAYS LATER. Asteria."Mrs. Felicia Zodiac?" Malapad na ngumiti si Dra. Hernandez nang makita ang pumasok sa private clinic nito. Umalis ang doktora mula sa harap ng mesa at humakbang patungo sa bagong pasok. Pagkalapit ay yumuko ito at humalik sa pisngi ni Felicia.Malibang naging pasyente din nito si Felicia noong araw ay dati na rin silang magkakilala. They went to the same university. Hindi sila naging malapit na magkaibigan, pero noong kadalagahan nila ay nagkasama ang dalawa sa isang sports team. Matanda lang ng dalawang taon si Dra. Hernandez."Dra. Hernandez," ani Felicia, masuyong nakangiti. "How have you been?""Oh, still the same, Feli. I'm so glad to see you again."
Trini's mind was fuzy with desire, yet she couldn't just ignore how Gene pleaded for an answer. Napakurap ang dalaga, sandaling namangha. Hanggang sa naramdaman nito ang paghigpit ng mga kamay ni Gene sa baywang nito. At doon pa lang tila natauhan si Trini."I wantyou, Gene," she answered emotionally. "I want all of you."Her answer satisfied him. And that's when he began to shove into her-- over and over, in a slow yet strong motion. He called out to her, enticing her through the smoke of consuming pleasure until Trini let out a long, pleasurable moan that drove him even wilder.Binilisan ni Gene ang pagkilos nang maramdaman ang pagtugon ni Trini sa ibabang bahagi ng katawan nito. She was tightening up for him, and her tightness was pushi
GUMAPANG ANG KILABOT sa buong katawan ni Trini nang maramdaman ang mga kamay ni Gene sa baywang nito.Hindi alam ng dalaga kung bakit dito nauwi ang plano nitong paghingi ng tawad. Ang plano nitong malapit na sanang magtagumpay ay mukhang muling babagsak. And she didn't even give a damn.As for Gene... There was a little hesitation. Yet he couldn't say no to this. He couldn't pull his mouth off her. He couldn't stop himself from responding. Because deep within him, he knew he wanted this. He needed this. He needed her.At this point, Trini was leading the kiss. Ito ang nag-umpisa, ito ang gumigiya. Si Gene ay tumutugon nang may bahagyang kontrol. He didn't want Trini to notice how much he lon
SA SINABI NIYA'Y SAKA PA LANG NAGBAWI NG TINGIN SI GENE. Muling umangat ang mga mata nito at sinalubong ang kaniya. Napalunok pa. Hindi niya alam kung dahil sa kalasingan, o sa dilim, o sa kung ano pa man, pero hindi niya mabigyan ng pangalan ang damdaming nakapaloob sa mga mata nito. She just knew... deep in her heart, there was something there. Something that Gene was trying so hard to keep. Hanggang sa bumitiw ito nang dahan-dahan, umatras, at muling naupo nang tuwid sa couch. Doon pa lang siya nakahinga nang maluwag. At doon ay sinamantala niya ang pagkakataon. Mabilis siyang tumayo at lumayo rito. Si Gene ay nakasunod ang tingin sa kaniya.