Chapter 3

akiramdam ko hindi ako makahinga sa senaryong nakikita ng mga mata ko. My heart sank so deep as I clenched my chest with my right hand. 

Alam kong wala akong karapatan na masaktan dahil isa lang naman akong sekretarya niya. But as someone who loves him, I couldn’t help but to get hurt with what I was seeing. Dahil kahit ayokong makaramdam nitong pagpiga ng puso ko ay nararamdaman ko pa rin at hindi ko pa rin kayang pigilan.

Nang naramdaman ko ang pag-init ng bawat sulok ng aking mga mata ay marahas kong iniwas ang tingin mula sa boss ko at sa malanding babae na parang linta kung maka-dikit sa kan’ya! Ako dapat ‘yon, eh!

“Woah, what happened to you, woman?” nagtatakang tanong ni Kylie nang nakita ang sunod-sunod kong pagtungga ng whiskey.

“She wants to get wasted, Kylie. Hayaan mo lang siya nang gumaan naman ang feeling niya,” utas ni Monique at nilaharan pa ako ng isang baso ng alak at isang sliced lemon naman sa isang kamay.

“Liquor poisoning na ‘yan, gaga ka!” Kylie hissed and tried to stop me pero iniwas ko ang baso sa kan’ya.

“Hayaan mo na ako, please. Gusto ko lang magpakalunod sa alak ngayon.”

“Are you crazy na ba? Alam naman nating mababa lang ang alcohol tolerance mo.”

“Kylie! Just let her be, we’ll stop her kapag sobra na siya,” rinig kong sita ni Monique.

Hinayaan ko lang silang magsagutan at nilunod lang lalo ang sarili sa alak. Nagsimula nang umikot ang paningin ko at tila gumagalaw na rin ang sahig na tinatapakan ko kahit nakaupo lang naman ako sa couch.

“I want to dance,” I unknowingly said to my friends and tried to get up from my seat.

“What? ‘Di ka naman marunong sumayaw?”

“Kylie, ano ba!”

“Okay, okay, sabi ko nga hahayaan ko lang siya. Sinabi ko lang namang hindi siya marunong sumayaw.”

“Girl, she’s already drunk. Natural lang na marunong na siyang sumayaw this time.”

“Hey, Alliana! Sa’n ka pupunta?” rinig kong sigaw ni Kylie nang napansin ang pagtayo ko.

“Dancefloor, I want to dance,” lasing na lasing ko nang wika sa kanila at nagpatuloy na sa paglakad palayo sa kanila kahit umiikot na ang paningin ko. Habang naglalakad ay naririnig ko pa rin ang mga pinag-uusapan nila na kinangisi ko lang.

“Monique, let’s stop her! Baka kung ano’ng mangyari sa babeng ‘yon!”

“Kylie, let’s just watch her. Let’s not stop her muna, you know na masakit ang puso ng babaeng ‘yon.”

Hanggang sa tuluyan na akong nakababa sa hagdan at hindi ko na sila narinig pa. Dumiretso ako sa dancefloor at hinayaan ang alak na kontrolin ang aking katawan in every beat of the loud party music.

I raised my hands on the air and grinded my body along with the music, not minding those people who were around me.

I couldn’t control myself anymore because of the alcohol. Ang mga bagay-bagay na hindi ko naman ginagawa kapag nasa tamang katinuan ako ay ginagawa ko na sa mga oras na ‘yon.

I was like that for a while, when I suddenly felt someone behind me, dancing with me. It was okay at first, but when I felt his hands starting to touch me, parang tumakas ang kalasingan sa aking katawan at tumaas ang aking mga balahibo.

I abruptly stopped myself from dancing and faced the guy who dared to touch me. Ngunit kasabay ng paglingon ko ay ang paglipad naman ng lalaki sa sahig na kinasigaw ng mga taong malapit lang sa amin.

Nanlaki ang mga mata ko nang nakita si Sir Sebastian na taas-baba na ang dibdib at tiim ang bagang na nakamasid sa lalaking naka-bulagta na sa sahig. Bumaba ang tingin ko sa kan’yang mga kamao na naka-kuyom na at bahagyang nanginginig. Makikita rin sa mga kamay niya ang paglabas ng mga ugat do’n lalo na’t naka-rolyo paitaas ang sleeves ng kan’yang dress shirt kaya madali iyong makita.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa lalaking nakatayo sa harap ko. His eyes were now dark and his jaw was moving aggressively. Mababakas ang labis na galit na dumadaloy sa kan’yang mga mata at sa kan’yang mabibigat na paghinga.

“S-Sir.” Mariin akong napalunok at tuluyang nahimasmasan mula sa matinding kalasingan. Halos mapahakbang ako paatras nang mariin niyang tinapon ang madilim niyang tingin sa akin.

I was about to say something when he grabbed my wrist and pulled me away from the dancefloor. Dahil sa labis na panghihina at takot na gumagapang sa bawat kalamnan ko ay nagpatianod na lamang ako sa kan’ya.

Doon ko lamang tuluyang na-realize kung saan niya ako dadalhin nang tuluyan kaming nakalabas sa nightclub. Malamig na ang simoy ng panghating-gabing hangin kaya kaagad itong nanuot sa aking balat na kinayakap ko ng aking katawan gamit ang malaya kong kamay.

“What the hell are you doing, Miss Ramos?” pigil na pigil na wika ni Sir sa akin. Binitawan niya ang pagkakahawak sa pala-pulsuhan ko at marahas akong hinarap na kina-hakbang ko paatras.

Tila naputulan ako ng dila dahil sa tono ng kan’yang pananalita. I could feel my knees trembling in fear as I bowed down my head a little.

“I-I’m so sorry, Sir.”

Marahas siyang humugot ng hininga at nilagay ang mga kamay sa kan’yang baywang. “And what are you wearing? Is that even a proper clothes for you?”

Mabilis naman akong napayuko at pinasadahan ng tingin ang suot kong red dress na medyo umaangat na ang hem nito. Dagli ko naman iyong hinila pababa kapagkuwan at mas lalong niyuko ang aking ulo.

“I was just … trying to have fun, S-Sir.”

“Trying to have fun?” mababakas ang pagiging sarcastic niya sa tanong niyang iyon. “That’s what you call having fun, Miss Ramos? Men trying to get in your pants?”

Parang piniga at tinusok ng isang daang kutsilyo ang puso ko sa narinig. Ngunit tahimik ko iyong ininda at hindi ipinakita kay Sir na naaapektuhan ako sa sinabi niya. Bagkus ay humugot ako ng malalim na hininga at mariing lumunok nang makakuha man lang ng sapat na lakas na sagutin siya.

“I’m so sorry again, Sir. I know it was a stupid and reckless act. It won’t happen again.” Although you were really the reason why I did those things. Gusto ko iyong idagdag but I stopped myself beforehand. Wala akong planong sabihin sa kan’ya ang nararamdaman ko. Dahil alam ko namang hindi rin niya iyon kayang suklian.

Plus, it was really my fault. Pasalamat na lang din ako na tinulungan ako ni Sir.

Hindi na muling nagsalita si Sir pagkatapos ng sinabi ko. Instead ay tinalikuran niya ako at nagsimulang maglakad palayo sa akin.

Akala ko ay iiwan niya ako roong nakasunod lang ng tingin sa kan’ya at hindi pa rin matigil ang mga paa sa bahagyang panginginig, pero nagulat na lamang ako nang bigla siyang nagsalita habang humahakbang pa rin palayo.

“Follow me, I’ll drive you home.”

TILA ISA AKONG rebulto na naka-upo sa passenger’s seat ng mamahaling kotse ni Sir habang ang tingin ay diretso lang sa harap at ang mga kamay ay nakapatong sa kandungan ko. Tahimik lang din kasing nagda-drive si Sir sa tabi ko kaya tahimik lang din ako. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin sa mga oras na ‘yon kaya hindi na rin ako nagtangka pa.

Hindi na gaanong umepekto ang alak sa aking katawan lalo na no’ng inabutan ako ni Sir kanina ng bottled water at pina-inom sa akin. Parang tinangay ang kalasingan ko ng tubig na ininom ko even though medyo umiikot pa rin ang buong paligid.

“Make sure that you’re sober tomorrow morning, Miss Ramos. We have another client to meet,” biglang basag ni Sir sa katahimikan na kinagitla ko.

“Y-Yes, Sir. Noted.” I nodded my head and swallowed the lump in my throat.

Hindi na nasundan pa ang usapang iyon hanggang sa tumigil ang kotse ni Sir sa harap ng apartment building kung saan ako nakatira.

Hindi na rin naman ito ang unang beses na hinatid ako ni Sir dito sa apartment, lalo na no’ng mga panahon na wala pa akong kotse at sobrang late na nakakauwi dahil sa napakaraming gagawin.

“Thank you, Sir,” magalang kong anas at sinimulan ang pag-unbuckle ng seatbelt. Nang tuluyan iyong inalis ay binuksan ko ang katabing pinto at akmang bababa na nang muli na namang nagsalita si Sir na kinahinto ko mula sa binabalak na pagbaba.

“Miss Ramos…” tawag niya sa akin kaya aligaga akong napa-harap sa kan’ya.

“Po?” Muli akong napalunok sa labis na kaba lalo na nang nagtama ang mga paningin namin. Hindi ko maiwasang makagat ang ilalim ng pang-ibaba kong labi dahil sa obra maestrang kaharap ko. And yes, I was talking about his face. It was like a masterpiece, really.

It took him a moment before he uttered his reply, eyes were still intently staring at me, causing my skin to crawl. “Don’t try to get drunk again, please. Have a good night.”

Hindi ko alam kung paano ako nakalabas nang tuluyan sa kotse ni Sir. Nakita ko na lamang ang sarili kong nakatayo na sa gilid ng daan habang pinagmamasdan ang kotse ni Sir na unti-unting nawawala sa aking paningin. Sapo-sapo ko ang aking dibdib habang ginagawa iyon, pina-pakiramdaman ang bawat tahip ng nagwawala ko nang puso.