KABANATA 21

Hindi ako mapakali sa front seat. Kahit malamig at hindi pa sumisikat ang araw ay bumyahe kami papuntang Zambales. Nawala nga rin sa loob ko ang pananakit ng bagay na nasa pagitan ng mga hita ko. Basta nag-aalala ako nang sobra kay Erica.

Ayoko sanang mag-isip ng masama ngunit ang isip ko ay umiikot sa bangkay niya. Napahikbi ako at humalog ang mga balikat.

"Brat. Why are you crying?"

Kahit tutok siya sa kalsada ay inabutan niya ako ng tissue mula sa dashboard.

"K-asi naman. Baka malamig na bangkay na lang ang kaibigan ko."

Nahagip ko pa ng tingin ang pag-iling niya, "Don't think about that. Have peace of mind."

"Peace of mind?!" malakas kong sigaw na kinatalon niya at muntikan ng mapapreno mabuti na lang ay napigilan niya.

Napamura pa at inis akong sinulyapan, "Brat. You're overreacting. Can you please calm down?"

"How can I calm down? That's my friend we're talking about. Malandi lang 'yon pero mabait naman," bulong ko pa.

"What? Did you say something?"

"Wala. Mabuti na lang pala hi