Isang utos na mahirap sundin, ngunit para sa’yo ay aking gagawin, kahit masadlak pa sa apoy ng kasalanan.KABANATA 21Sa nalaman ko kay Carla, nakadama ako ng kaunting awa, awa na nauwi sa salitang “mabuti nga”, isang salitang nakapagbibigay sa akin ng satisfaction. Iyon siguro ang isa sa mga nakikita kong katagumpanyan ko. Isang malungkot na bahagi na naman ng buhay niya ngayon ang nagawa kong gawin. Siyempre ako naman talaga ang dahilan kung bakit nagkaganoon si Lhyeon. Pero hindi ko sinabi sa kanyang huwag niyang gawin ang bagay na iyon kay Carla. Gusto ko ngang ankinin niya ito. Kunin niya ng buong-buo. Para kapag dumating na iyong time na magkaalaman na kami, wala nang matitira pa sa kanya.Gusto kong lumuha siya ng matindi, gusto ko mabuhay siya sa lungkot ng mga alaala nilang dalawa, lalo na kapag tuluyan na siyang iniwan ni Lhyeon.“Lhyeon! Ano itong nabalitaan ko?” galit kong tanong sa kanya. Nasa may pasilyo kami, nakasalubong ko siya nang papasok na ako sa aming silid.“Ano
Isang kasalanang dulot ng kabiguan, daragdagan ng isa pang kasalanan, masunod ka lamang.KABANATA 22Mag-aalas-dos ng madaling araw nang magising akong may humahaplos sa ‘kin. Napamulat ako, hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa loob ng banyo. At ngayon ay hawak niya ako sa kanyang kandungan habang nakaupo sa nakatakip na bowl, kap’wa kami walang saplot.Ang isang kamay niya ay masuyong humahaplos sa isang dibdib ko, habang masuyo niyang hinahalikan ang leeg ko. Halik na tila gutom na gutom at sabik na sabik sa isang pagkain ang kanyang paghalik. Puno ng pagsuyo, at iyo ay nagbibigay sa akin ng ibayong sarap sa pakiramdam.Hindi ko akalaing narito kami ngayon sa tagpong ito ni Lhyeon. Hindi ko akalaing na matapos niyang saktan ang damdamin ko ay narito siya upang paghilumin ang sugatan kong puso. “Hindi kita matiis!” sambit nito habang marahang minasahe ang dalawang dibdib ko. Iniayos niya ang ng posisyon. Ngayon ay nakaupo na rin ako sa kanyang kanduangan. Nakabuka ang mga hita
Kasalanan ang isang hadlang upang ang tao ay mabuhay na masaya. At ang galit na sanhi ng inggit ay hindi na kailanman magwawakas!KABANATA 23Jessica’s POV: Hindi ko alam ngunit mainit ang ulo ni Delfin ng makauwi na ito sa mansiyon. Medyo matagal itong nawala, noong nakaraang buwan kasi ay nagtungo na naman ito sa probinsiya ng Samar, natagalan ito roon at kababalik lamang kaninang umaga, “Honey, kumusta naman ang lakad mo? Ang tagal mo ro’n ha?” wala sa loob na nakumusta ko siya. Nakaupo ako sa harap ng isang neo classical dressing table kung saan mayroong malaking salamin, nakikita ko roon ang mahaba kong buhok habang sinusuklay ko ito. Walang kibong umupo si Delfin sa gilid ng kama namin. Marahan niyang hinubad ang sapatos niya at tinanggal ang mga medyas na suot niya. “Ikaw kumusta ka rito sa mansiyon?” malamig na tinig nitong tanong sa akin. Tumayo siya at saka naghubad naman ng suot na suit. Ibinagsak nito ang suit sa ibabaw ng kama. Na
Walang lihim na hindi nabubunyag, walang kasalanang walang kaparusahan, kamatayan ang kabayaran ng mga kasalanan!KABANATA 243rd person POV:Nang umalis si Delfin sa mansiyon ay naglagi ito sa Villa niya sa laguna. Naroon lamang ito at nag-iisip-isip ng mga bagay na gagawin nito sa mga natuklasan. Nagkukuyos ang damdamin nito dahil sa sobrang pagkapahiya na nagawa siyang lokohin ni Jessica. Isang hampas lupang babae, na dinamitan lang niya at pinulot buhat sa basura.Oo, inaamin niyang siya ang nakauna sa dalaga noong unang makuha niya ito. Na siyang nagpahanga sa kanya pero hindi sapat, para lokohin siya, at gawing tanga sa napakatagal na panahon, ng kanyang buhay na kasama ito. Marami siyang isinakripisyo masunod lamang ang mga luho at mga layaw nito.Halos paikutin na nito ang buhay nilang mag-ama sa mga palad nito. Ngunit hindi manlang niya natunugan o nahulaan ang mga kalokohang kayang gawin nito sa kanya. Kaya ngayon ay umupa siya ng magaling na private investigator, para lang
Kung minsan iyong taong labis mong kinaiingitan, ay siya palang taong hindi mo dapat higitan.KABANATA 25“Carla! Alam kong wala akong karapatang gawin ang mga bagay na ito, pero isang kahilingan na lang!” sambit ko habang hawak ang mga binti niya. Mukha akong kawawang nakakapit sa mga binti niya at halos maglumuhod na sa kanya. “Ano pa Jessica! Ano pang hihilingin mo para sa iyong sarili? Ginawa ko na ang lahat, ginawa ko na lahat, para tulungan ka,” sambit pang muli ni Carla. “Hindi ako hihingi ng tulong para sa aking sarili, para na lang sa anak ko, tu--tulungan mo siya, tulungan mo ang anak namin ni Lhyeon, huwag mo siyang hayaang mapahamak, pakiusap!” “Sa lahat ng ginawa mo sa ‘kin! Ang lakas pa ng loob mong humingi ng pabor! At hinihiling mo sa akin na pangalagaan ko ang resulta ng kataksilan niyo! Sa aming mag-ama!” “Carla, pakiusap, para na lang kay Jenny,” sambit rin ni Lhyeon. Lumapit si Carla kay Lhyeon, at m
Kahit anong bait ng isang tao, kapag nasaktan ito, mangangagat at mangangagat na parang hayop!KABANATA 26Ibinaba nito ang zipper ng suot na pantalon, at mula roon ay tumambad sa aking harapan ang nakaumbok na nitong pagkalalaki, at saka itinuro. Umupos sa swivel chair at sinensyasan akong gawin ang isang paraan na nais niya. Iyong ginagawa ng babaeng bayaran. “Bakit ayaw mo? Sige patayin niyo na ang lalaking iyan!” galit na sambit nito sa mga tauhan niya. “Huwag! Huwag parang awa mo na Delfin, huwag mo na lang siyang idamay, ako ang may kasalanan ng lahat ng ito, ako dahil sa mga maling ambisyon ko, huwag mo na siyang idamay pakiusap!” “Ambisyon? Anong bang ambisyon mo? Yumaman, magkaroon ng pera, magkaroon ng lahat ng bagay na mayroon ka ngayon, may bagay pa ba akong hindi nakayang ibigay sa iyo? Sumagot ka!” halos mag-init ang lamang loob ni Delfin, habang tinatanong ako, at ang nangangalit niyang mga mata ay tanging kay Lhyeon lamang nak
Pagsisi ay hindi sapat para sa isang taong tulad kong naging makasalanan, kulang pa ang buhay, at kamatayan para ipambayad sa aking mga pagkakasala….KABANATA 27Nang magising ako ay narito na ako sa isang malapagamutang silid. Ngunit natitiyak kong hindi. Hindi ko alam kung anong naganap matapos kong makatulog at hindi ko na rin alam kung ilang araw na ba akong natutulog? Wala akong maalala sa mga oras na wala akong malay, hindi ko alam kung buhay pa ba siya, o tinuluyan nang patayin ni Delfin. Isang mahinang pag-ingit ng pintuan ang nagpalingon sa akin sa gawing iyon. Si Carla, papalapit siya sa akin. “Mabuti naman at nagising kana, ang akala kasi namin mamatay ka na e,” sambit nito na nakangiti pa. Hindi ko mabakas ang galit sa mga mata nito. Hindi ko makita ang hinagpis at sakit na nararamdaman nito. Ito ba ang naidulot sa kanya ng lahat, masaya pa rin siya. Samantalang ako nagdurusa! “A-anong nangyari sa akin?” tanong ko sa kanya.
Sa mundong puno ng pagdurusa, sa mundong mayroon pa palang hustisya, para sa mga taong nagawan ng pagkakasala, mayroong nakatingin at gumaganti, para sa mga taong hindi naghihiganti!EPILOGUE 1NASA loob pa rin kami ng mall, at ayaw niyang bitiwan ang isang palapulsuhan ko. Bagkus ay mas lalo pa niyang hinila ito. Naiinis akong napasunod sa kanya. Hindi ko maunawaan kung saan ba niya ako dadalhin. Pumunta siya sa sinehan at nagbayad doon ng tiket, hindi na inalintan kung anong klaseng palabas ba ang meron sa loob. Nagsimula na ang pelikula, at isa palang triple x rated ang napasukan namin. Sakto pang bed sceen, grabe ang intense ng mga kaganapan sa malaking screen, at halos lahat ng nakikita ko ay puro couple, at ang iba ay nadadala na sa mga napapanood nila at kulang na lang ay magmistulang motel ang loob ng sinehan. Hindi ako nakatiis at nauna na ‘kong lumabas sa kanya.Sumunod naman ito sa akin na lumabas, sa hall way pa lang ay napahawak na ako sa gilid ng pader, ang bilis ng tib