KABANATA 3

Nagsisimula na siyang mag-impake ng mga gamit na dadalhin niya sa resort.  Sapat na sa kanya ang walong pares ng damit at undergarments.

Pinagkasya niya sa isang ‘di kalakihang maleta ang lahat ng mga gamit niya.

10:52 na ng umaga.

Nagpaalam na siya sa kanyang landlady na ilang linggo siyang mawawala. Nagpaalam na rin siya pati sa nanay niya. Tinext siya kagabi ni Jane na bawal magdala ng phone sa loob ng resort kaya baka matagal pa bago siya makatawag sa mga ito.

Patapos na siya sa pag-iimpake nang biglang mag ring ang phone niya. Kaagad naman niyang itinigil ang ginagawa at tinungo ang kanyang phone na nasa bedside table.

Si Kiel.

Nakangiti at mabilis niyang sinagot ang tawag. “Hello!” Bungad niya.

“Hi there! How was your sleep, Iah?” Tanong nito.

Parang bigla siyang tinakasan ng lakas sa tinawag nito sa kanya. Natulala siyang bigla. Walang ibang tumatawag sa kanya sa ganoong pangalan kun’di ang nag-iisang taong kinamumuhian niya.

“Uhm..Are you still there?” Napabalik naman siya siya sa ulirat nang muling nagsalita ang nasa kabilang linya.

“U-uh, yeah”. 

“Uhm...By the way, is it okay with you if I call you ‘Iah’?” Rinig niya ang pag aalangan sa boses nito.

Kung siya ang tatanungin, ayaw niyang may tumatawag sa kanya sa ganoong pangalan, pero iba ang dinedekta ng isip niya. 

“O-oo naman. W-walang problema”. Aniya saka tipid na tumawa. “Bakit ka nga pala napatawag?” Tanong niya.

“I’m just about to invite you for lunch. So, are you free?” 

“Yeah. Free ako today”. Mabilis niyang sagot.

“So, pa’no?! Pwedi ka na bang lumabas?”

Bahagya namang kumunot ang nuo niya sa sinabi nito.

“Ha? Bakit?” Naguguluhan niyang tanong.

“Nasa labas na ako”. Sagot nito.

Humakbang naman siya palapit sa bintana at hinawi ang kurtina para sumilip sa labas.

At nakita nga niyang nasa tapat ng apartment niya si Kiel habang nakatingala sa kanya at nakapamulsa. Hawak nito ang cellphone habang nakatapat sa tenga nito. Inalis nito ang kamay sa bulsa at kinawayan siya.

Napangiti siya. Kumaway siya pabalik.

“Kanina ka pa ba?” Pagkausap niya rito mula sa telepono.

“Hindi naman. Tinawagan kaagad kita pagkarating ko rito”. Anito. Kita niya ang masaya nitong itsura mula sa kinaroroonan niya.

“Sandali lang. Bababa na ‘ko”. Aniya bago umalis sa may bintana.

“Hihintayin kita”. Aning nasa kabilang linya bago patayin ang tawag.

Mabilis niyang kinuha ang isang fitted jeans at isang kulay blue na blouse at mabilis itong sinuot.

Isang pares lang ng flat shoes ang sinuot niya. Pagkatapos ay mabilis na lumabas.

Habang pababa ay tinatali niya ang mahaba at magulo niyang buhok.

Nang tuluyan na siyang makalabas ay sumalubong sa kanya ang nakangiting si Kiel.

Bumabakat ang matipuno nitong d****b sa suot nitong white long sleeves. Pinaresan nito ng isang grey jogger at white sneakers. Kaswal lang ang suot nito pero ang gwapo pa rin tingnan. Kahit naman siguro basahan ipasuot rito, mukhang tao at gwapo pa rin ito.

“Hi!” Bungad niya rito.

“Let’s go?” 

Tumango siya. “Tara”.

Pagkatapos ay nagsimula na silang maglakad.

“So, saan mo gustong kumain?” Tanong nito habang naglalakad kami.

“Ikaw. Kung saan mo gusto. Ikaw bahala”. Aniya.

“May alam akong pinakamalapit na restaurant dito. Doon na lang tayo”. Anito.

Sumunod lang siya rito. Tahimik silang dalawa hanggang sa makarating sila sa sinasabi nitong restaurant. Pinagbuksan pa siya nito ng pinto. Pagkatapos ay pinaghila siya ng upuan pagkalapit nila pareho sa pinili nilang pwesto. Gentleman rin naman pala ang isang ‘to.

Feeling niya tuloy napaka-espesyal niya. May kung ano sa loob niya ang nagdidiwang dahil sa pinapakita ni Kiel sa kanya.

Ito ang unang beses na nakakaramdam siya ng ganoon.

Umupo na rin sa tapat niya si Kiel at nagtawag ng waiter. Kaagad namang may lumapit sa kanilang waiter at nag abot ng menu.

Hinayaan at pinapanood niya lang na ang lalaki habang um-order ito para sa kanilang dalawa.

Pagkatapos makipag-usap sa waiter ay bumaling ito sa kanya nang may malapad na ngiti sa mga labi.

Nakatitig siya sa mapupungay nitong mga mata at napaka-gwapong ngiti. Hindi niya alam kung bakit gusto niyang lapitan ito ng mabuti at pakatitigan ang maamo nitong mukha, ang alam niya, gusto niya lang itong titigan ng maigi.

Komportable siyang sumama rito kahit na noong isang gabi lang sila nagkakilala. Hindi siya ganoon sa mga taong kakakilala lang niya.

Pero pagdating kay Kiel, parang handa siyang gawin lahat ng sabihin nito.

“Done admiring my handsome face?!” Biglang pagsasalita ng kaharap niya dahilan para matauhan siya.

May naglalarong ngiti ito sa mga labi.

Bigla naman siyang nakaramdam ng hiya. Biglang nag init ang mga pisnge niya. Nararamdaman niyang namumula na ngayon ang mga ito.

“H-hindi ah”. Depensa saka mabilis na nag iwas ng tingin.

“Aww!! You’re blushing! Cute!” He said teasing her. Hinawakan pa nito ang baba niya para magtapat ang mukha nila. Tumawa pa ito ng mahina dahilan para ibato niya rito ang tissue na nakalagay sa mesa niya.

Kaagad naman nitong binitiwan ang baba niya at umilag.

“Tumahimik ka nga. Ang yabang mo ah! Hindi ka naman ka-gwapuhan”. Lie. Wala lang talaga siyang ibang masabi.

Humawak ito sa d****b at umaarteng nasasaktan. “Ouch! I’m hurt. Sabi ng lola ko, ako ang pinaka-gwapo sa lahat ng lalaki sa mundo”.

“Pwes nagsisinungaling ang lola mo”. Pagbibiro niya rito.

“My lola is not a liar. You are. Nahihiya ka lang na sabihing gwapo ako eh. ‘Wag kang mag-alala, ako lang ‘to. ‘Wag ka ng mahiya”. Mayabang nitong ani.

“Tsk!” Aniya ng nakangiti. “Pihadong may lahi kang hambog, eh noh?!” Pangungutya niya rito.

“Ain’t hambog. I’m just stating fact”. 

“Here’s your order, ma’am and sir!” Biglang pagsulpot ng waiter at nilapag ang in-order ni Kiel para sa kanilang dalawa.

“Kumain ka na nga lang. Baka sakaling mabawasan ‘yang kayabangan mo”. Nakangiting aniya.

Nagsimula na silang kumain. Pero habang kumakain sila ay hindi ito tumitigil sa kayabangan nito. At siya naman, kinokontra niya lang ito. Pero minsan ay hinahayaan na lang niya.

Pagkatapos nilang kumain ay nag-aya ang kasama niya na mamasyal muna.

Pagkatapos nilang malibot ang isang mall ay dumiritso sila sa isang turo-turo para kumain ng siomai at fishball.

Malapit ng mag ala sais ng biglang magyaya ulit si Kiel na sa isang amusement park naman sila mamasyal. Walang pag aalangang pumayag siya.

Simula noong bata pa siya, hindi kailanman siya nakapunta sa isang amusement park. Masyadong mahipit ang mga tunay niyang magulang pag dating sa kanya. Pati lamok ay hindi kailanman nakadikit sa balat niya sa sobrang higpit ng mga ito. Hindi siya lumalabas ng kanilang bahay at home-schooled rin siya.

Nasasakal siya sa ganoong sitwasyon at pag trato sa kanya pero wala siyang magawa dahil bata pa lang siya at ignorante pag dating sa mundo sa labas. Nakadepende siya palagi sa mga magulang niya. Kaya kahit gustuhin man niyang makalabas sa ganoong sitwasyon ay hindi niya magawa. 

Kaya nagpapasalamat pa rin siya hanggang ngayon dahil nagawa niyang makatakas sa sitwasyong iyon sa tulong ng mga taong tumatayong magulang niya.

“Ang layo ng tingin ah”. Biglang pagsulpot ni Kiel sabay akbay sa kanya dahilan para balingan niya ito.

Kaagad siyang nakaramdam ng pagiging hindi komportable nang pag lingon niya ay sobrang liit lang ng distansiya ng mga mukha nila. Kaagad naman siyang tumingin sa kanilang dinadaanan.

Papasok na sila sa isang sikat na amusement park sa kanilang lugar.

“M-may iniisip lang ako”. Aniya.

“Want to share it with me?”

“I’d rather not”. Mabilis niyang sagot.

“Why not?” He then pouted his lips. Napansin niya iyon mula sa peripheral vision niya.

“It’s something personal”. 

“Ocakes. I understand”. Anito. “Wanna ride a ferris wheel?” Pag-iiba nito ng usapan.

Napatingin naman siya sa ferris wheel na ilang hakbang na lang ang layo nila. May mangilan-ngilan ng sumasakay roon.

“Ikaw magbabayad?” Nakangiting tanong niya rito.

“Sure. Basta cute, ililibri ko”. Anito saka inalis ang kamay na naka-akbay sa kanya at naglakad-takbo papunta sa manong na nagbabantay sa may ferris wheel para mag bayad.

Nakangiti naman siya habang pinapanood ito at hinihintay.

Nang matapos na itong magbayad ay kaagad na lumapit sa kanya at kinuha ang kanang kamay niya.

“Let’s go”. Masayang anito sabay hila sa kanya palapit sa ferris wheel.

Hanggang sa makasakay sila sa ferris wheel at nagsimula na itong gumalaw ay nakahawak pa rin ito sa palad niya. Pinagsiklop nito ang mga kamay nila.

She felt peace and comfort inside her heart by that simple gesture.

Lumingon siya sa ibang deriksyon para hindi makita ng binata ang kinikilig niyang ngiti.

“Are you fine?” Biglang tanong ng binata.

Lumingon siya rito sabay nakangiting tumango.

“Your first time riding a ferris wheel?” Tanong nito.

“Hmm”. Tipid niyang sagot.

“It’s an honor for me then”. Anito. Nginitian niya lang ito.

Nang nasa pinaka-itaas na sila, biglang huminto ang ferris wheel. Bigla naman siyang napatingin sa ibaba.

Nakita niyang may usok na lumalabas mula sa makina na nagpapakilos ng ferris wheel. Kaagad naman iyong dinaluhan ng manong na nagbabantay.

Naramdaman niya ang biglang paghigpit ni Kiel sa pagkakasiklop ng mga kamay nila kaya napalingon siya rito.

“It’s fine. Don’t be scared”. Anito sa malambot na tinig.

Napangiti siya sa sinabi nito. “Sino ba nag sabing takot ako?!” Pagbibiro niya rito.

Biglang parang may pumutok na kung ano malayo sa deriksyon nila dahilan para mapalingon sila pareho sa pinanggalingan niyon.

Biglang nagkalat ang iba’t ibang kulay ng fireworks sa kalangitan.

Napatingala siya rito. 

“Ang ganda”. Bulalas niya.

Sobrang daming fireworks ang nakakalat sa kalangitan. Hindi niya maialis ang tingin rito. Wala siyang pakialam sa kung ano man ang nasa paligid niya. Tanging nasa nakabibighaning palabas lang nakatuon ang atensyon niya.

“Ang ganda nga”. Biglang pagsasalita ng binata. Pero nanatili lang ang tingin niya sa itaas.

Pero ilang segundo lang ay bigla niyang naramdaman na parang may mga matang matiim na nakatitig sa kanya dahilan para mapabaling siya sa binatang kasama niya.

Matiim itong nakatitig sa kanya. Sa mga mata niya.

Nakikita niya ang kakaibang emosyon sa mga mata nito. Hindi niya lang matantya kung ano iyon.

Makahulugan ang mga titig nito.

“May problema ba?” Tanong niya sa malambot na tinig.

Parang bigla namang natauhan ang binata. Dahan-dahan itong tipid na ngumiti sa kanya at umiling.

Hindi ito nagsalita.

Tumingala itong bigla sa kalangitan na ngayon ay nakakalat pa rin ang naggagandang fireworks. 

Hindi na rin siya nagsalita.

Tahimik silang pareho habang nanonood ng fireworks display. 

Tumagal ng halos kalahating oras ang fireworks display. Ngayon lang siya nakapanood ng fireworks display ng sobrang tagal.

Ilang minuto lang pagkatapos ng fireworks display ay biglang gumalaw ang ferris wheel na sinasakyan nila.

Tahimik lang ang kasama niya hanggang sa nakababa na sila.

“Gusto mong sumakay sa mga kabayo?” Biglang tanong nito sabay tingin sa may likuran niya. Napatingin naman siya sa tinitingnan nito.

May carousel roon. May mangilan-ngilan ng sumasakay roon.

“Libre mo ulit?” Tanong niya.

“Oo. Syempre”. Anito ng nakangiti.

Nang makabayad na ang binata ay kaagad silang sumakay sa mga kabayo. Nauna siyang umakyat at sumunod naman si Kiel. Iisang kabayo lang ang sinasakyan nila.

Nakailang ikot na ang kabayo pero wala ni-isa sa kanila ang nagsasalita. Hanggang sa siya na mismo ang bumasag sa katahimikang iyon.

“Ano pala ang trabaho mo?” Tanong niya.

Pero wala siyang natanggap na sagot.

“Kiel?’ Tawag niya sa pangalan nito na nasa likuran lang niya.

“Uhh….y-yeah. Uhm...I’m a f-freelance m-model”. 

Gagalaw sana siya para tingnan ito pero bigla siya nitong pinigilan. “D-don’t m-move”. Nahihirapan nitong sabi.

“Ayos ka lang ba? Ano’ng problema?”

“Nothing. Let’s just focus on this damn horse”. Biglang anito.

“Oh...okay”.

Muli siyang tumingin sa harapan at nanatili na lang tahimik.

Pero bigla niyang napansin na parang may bukol na nakadikit sa bandang pwet niya. Alam niya kung ano iyon pero hindi na lang niya pinansin.

Tahimik lang sila hanggang sa ihatid siya nito pauwi.

Nang makarating sila sa tapat ng apartment niya ay sabay silang tumigil sa paglalakad.

“Mauuna na ‘ko sa’yo. Salamat sa pang-lilibre”. Aniya.

Unti-unti namang ngumiti ang binata. “Walang anuman. I’ll see you some other time then”.

Tumango siya. “Sige”.

“Good night! Sleep well! See you!” Anito at tumalikod sa kanya habang nakapamulsa at nagsimula ng mag lakad palayo.

Hinatid niya muna ito ng tingin hanggang sa humakbang na rin siya papasok sa loob.

Nang tuluyan na siyang makapasok sa loob ay kinuha niya ang kanyang phone para tingnan kung anong oras na.

Pero bumungad sa kanya ang 30 missed calls ni Jean at 20 messages.

Kaagad naman niyang binuksan ang messages nito.

Girl, buhay ka pa?

Hoyyyy!! Sumagot ka!!

Nasaan ka ba?

Bakit ‘di ka sumasagot?!!!

Nakahanda na ba ang mga gamit mo?

Susunduin kita mamayang 9pm. 

Bigla naman niyang naalala na ngayon nga pala ang alis nila.

Tiningnan niya ang oras.

8:20pm

“Patay”.

Mabilis niyang tinapon sa may sofa ang kanyang phone saka patakbong tinungo ang kanyang maleta. Basta lang niyang nilagay roon ang mga gamit na inihanda niya kaninang umaga at mabilis na hinubad lahat ng saplot niya sa katawan at pumasok sa banyo para maligo.

Mabilis lang siyang natapos at kaagad na nag-ayos.

Isang hoodie, fitted jean at isang pares ng black sneakers ang sinuot niya.

Limang minuto bago mag alas nwebe ay nasa labas na siya ng apartment at hinihintay na dumating si Jean.

May bigla namang huminto na taxi sa tapat niya at lumabas mula roon si Jean na nakasuot ng floral below the knee dress at isang pares ng high heels. Sumunod naman rito ang driver ng taxi para kunin ang maleta niya at pinasok sa compartment.

“Let’s go, girl”. Anito at muling sumakay sa loob. 

Sumunod na rin siya rito.

“Bakit naman ganyang ang suot mo?” Kaagad niyang tanong pagkaupo niya sa loob. “As if naman may makakapansin pa sa’yo niyan”.

“Nagpapaganda ako para sa sarili ko, hindi para sa kung sino duhh!” Anito sabay paikot ng mga mata. “By the way, ang chaka ng outfit mo. Eww”. Umarte pa itong nandidiri sa itsura niya.

Laitera talaga ang gaga.

“Iidlip muna ako”. Pag-iiba niya sa usapan sabay sandal sa may pintuan sabay pikit sa mga mata.

Hindi niya namanalayan kung ilang minuto na siyang nakaidlip hanggang sa may biglang yumugyog sa mga balikat niya.

“Hoy! Gising na! Lilipat na tayo ng sasakyan”. Rinig niyang tinig iyon ni Jean.

Mabilis niyang dinilat ang mga mata sabay linga sa paligid.

Nakikita niya mula sa salamin ng sasakyan ang magkakasunod na mga bangkang nakadaong sa may gilid ng sasakyan.

“Nasa’n tayo?” Nakakunot nuong tanong niya kay Jean.

“Sa port ng mga Alcovendas. Bangka ang magdadala sa’tin sa resort”. Sagot nito. “Halika na”.

Nauna ng lumabas si Jean. Sumunod naman siya rito.

Nakita niyang pinapasok ng isang lalaki ang mga gamit nila sa loob ng isang bangka. Sumunod roon si Jean at maging siya.

Inalalayan silang umupo sa dulo ng bangka ng isang matandang lalaki na sa tingin niya ay siyang magdadala sa kanila sa resort.

Nakaramdam siyang bigla ng lamig. Malapit ng mag hating gabi. Malakas at malamig na hangin ang tumatama sa mukha niya. Si Jean naman ay hindi alintana ang lamig kahit pa’y manipis ang kasuotan nito. May malapad na ngiting nakaplaster pa sa makinis at maganda nitong mukha.

“Isa’t kalahating oras ang byahe natin ngayon mga hija”. Aning bangkero. “Huwag muna kayong matutulog baka mahulog kayo”. Dagdag pa nito.

“Sige po, manong. Salamat”. Ani ng katabi niya.

Silang tatlo lang ang nakasakay sa bangka. 

“Teka..si Louise? ‘Di ba sabi mo kasama siya?” Biglang tanong. 

“Susunod na raw siya. Kaka-text ko lang. Papunta na siya. Hintayin na lang muna natin”. Nakangiting sagot ni Jean.

Makalipas ang mahigit limang minutong paghihintay ay biglang may huminto na taxi ‘di kalayuan sa pwesto nila ay bumana mula roon ang isang babaeng nakasuot ng isang fitted jeans at isang croptop. Nakasuot rin ito ng malaking sumbrebo.

Kaagad niyang nakilala kung sino ‘yon. Si Louise.

Biglang tumayo si Jean at kumaway kay Louise.

“Louise!” Sigaw pa nito rito.

Kaagad naman silang nakita ni Louise. Kumaway ito pabalik sa kanila.

Naglakad ito palapit sa kanila habang hila-hila ang dalawang maleta nito.

Inalalayan ito sa paglalagay ng mga maleta nito sa bangka ng mamang bangkero.

Nakipagbeso ito kay Jean at sa kanya.

“Hi!” Bati nito sa kanya.

“Excited na ‘ko”. Sabay na sabi ng dalawa at sabay ring tumili.

Napangiti na lang siya sa dalawa.

Umupo sa tabi ni Jean si Louise. Magkakatabi lang silang tatlo.

“Aalis na tayo mga hija”. Aning bangkero pagkatapos ay nagsimula ng pausagin ang bangka.

Buong byahe silang tatlong nag-uusap sa kung ano ang mga plano nila pagdating sa resort.

Si Jean at Louise balak na agad mag boy hunting. Tinatawanan niya lang ang mga ito.

Basta para sa kanya, mag e-enjoy lang siya roon. Wala siyang balak na gawin pagdating sa mga lalaki at s*x.

Gusto lang niya makalayo sa problema kahit saglit lang.

Makalipas ang halos mahigit na limang oras na byahe ay nakarating rin sila sa resort.

Sobrang dilim ng paligid kaya hindi niya makita ang buong lugar.

May sumalubong sa kanilang isang babae na nagpakilalang trabahante mula sa resort. Dinala silang tatlo nito sa isang maliit na cabin kung saan kinuha lahat ng gadgets na mayroon sila at in-orient ng mga ilang minuto lang dahil nga madaling araw na at kailangan na nilang magpahinga.

Pagkatapos ay hinatid sila ng babae sa magkakatabi nilang mga cabin. Sinabi muna nito ang ilang detalye tungkol sa kanilang tutuluyan pagkatapos ay umalis rin.

Nagpaalam muna silang tatlo sa isa’t isa bago pumasok sa kanya-kanya nilang cabin.

Nang makapasok siya sa loob ng kanyang cabin at pagkabukas niya ng ilaw sa gilid ng pinto ay sumalubong sa kanya ang makulay na desinyo sa loob.

Maraming naggagandahang desinyo na gawa sa mga seashells ang nakasabit sa kisame. May kulay dilaw rin na LED Lights ang nakasabit sa kisame at dingding na nagpapadagdag sa kagandahang taglay ng lugar. Napakakintab rin ng kulay brown na sahig na inaapakan niya.

Isinara niya muna ang pinto at itinabi malapit rito ang kanyang maleta at dahan-dahang naglakad papunta sa may mga sofa sa may gitna.

Inilibot niya ang tingin sa buong lugar.

Simple yet elegant. Iyon ang depinisyon niya sa lugar.

Halatang mamahalin ang mga gamit roon.

Naglakad siya papalapit sa isang maliit na pinto at pinihit iyon pabukas sabay buhay sa ilaw na nasa gilid ng pinto.

Isang king size bed ang sumalubong sa kanya na nasa gitna ng silid. Dahan-dahan ulit siyang humakbang papasok roon sabay dampi ng isang palad niya sa kama at dahan-dahang umupo roon. Kaagad niyang naramdaman ang lambot niyon.

Napatingin siya sa pintong halos katabi lang ng pintong pinasukan niya kani-kanila lang.

Tumayo siya at tinungo ang pintong iyon.

Pinihit niya pabukas ang pinto. Banyo. Pero hindi pinalampas ang lugar na iyon sa naggagandahan pa ring mga palamuti.

Lumabas siya sa kwarto at muling nagtungo sa sala.

Nakangiting pinasadahan niyang muli ang lugar.

Nagsisimula na siyang magustuhan ang bakasyong ito.