Medyo SPG!!
Binuksan niya ang salaming bintana malapit sa lababo para papasukin ang hangin sa loob.
Mula sa loob ay kita nila ang magandang view ng karagatan sa labas. Kita rin nila ang mga taong dumadaan.
Ang husay ni Vish sa paggawa ng cake.
Halatang eksperto ito.
Sa isang pabilog na kawali sila nagluto.
Si Vish ay kasalukuyang isinasalang sa mahinang apoy ang cake.
Siya naman ay inutusan nitong maghalo ng mga ingredients para gawing icing. Mano-mano niya lang iyong ginawa.
Medyo nang
Nagising siya dahil sa isang matigas na bagay na nakadagan sa kanya.Mabilis niyang naramdaman ang pagtama ng malamig na hangin sa balat niya.Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata.Inikot niya ang kanyang tingin sa paligiid.Nasa isang ‘di pamilyar na silid siya.Naramdaman niya ang paggalaw sa kanyang likuran kaya napalingon siya.It was Kiel. Hugging her from behind.Naramdaman niya ang nakadantay na braso at paa nito sa kanya. Natatakpan ngayon ng iisang puting kumot ang mga hubo’t hubad nilang mga katawan.
Sa isang mamahaling restaurant sila kumain. Halatang pangmayaman ang lugar na ‘yon dahil sa mga kumikinang na mga gintong desinyo sa loob tulad ng flower vase, mga lampshade, ‘yung kulay ng sahig, ‘yung upuan at mesa. Lahat ng gamit na makikita roon ay may parte kung saan may kumikinang na ginto. In short, para sa mga mayayaman at malalaking tao ang ambiance ng lugar.Pati ‘yung mga tao na kumakain roon, halatang ipinanganak na may gintong kutsara sa mga bibig. Amoy “expensive” rin ang paligid. Kung sabagay nga naman, lugar ‘to para sa mga milyonaryo o bilyonaryo na mga tao. Except sa kanya at sa mga kaibigan niya, nakapunta sila rito dahil libre. Mahirap lang sila. Nakakatawang isipin na ang kagaya nilang average lang ang estado sa buhay ay nakapunta sa ganitong lugar.Pinaghila siya n
SPG! R18+It’s alredy midnight.Nandito ngayon sila ni Kiel sa rooftop ng malaking cabin nito. Magkatabi silang nakahiga sa isang malaking lounge habang nakatingala sa kalangitan.Ang binata ang nagyaya sa kanyang mag star gazing.Pagkatapos nilang mag-enjoy kanina sa pagzi-zipline, kumain sila ulit sa isang simpleng restaurant. Mas nabusog siya sa mga murang pagkain do’n sa restaurant na ‘yon kesa sa nauna nilang kinainan kanina.Bago sila pumunta sa cabin nito, nagpalit muna siya ng damit sa cabin niya. Isang pares ng BT21 panjama ang isinuot niya.Pagpunta niya kanina sa kanyang cabin, wala ng
THREE WEEKS LATER….She and Kiel are currently riding a speed boat. Nakaangkas siya sa binata habang malakas na minamaneho nito ang speed boat. Medyo lumalayo na sila sa resort.“WOHOO!!” Sabay nilang sigaw nang tamaan nila ang sinasalubong nilang alon.Itinaas niya ang mga kamay sa ere. Nililipad na ng hangin ang kanyang buhok. Basang-basa na rin sila dahil mahigit limang minuto na silang nakikipaglaro sa mga alon.“I AM FREE!!” Malakas niyang sigaw sabay tayo.“GET READY!” Sigaw ni Kiel. Handa na itong salubungin ulit ang malaking alon na papunta sa deriksyon nila. Mabilis naman siyang bumalik sa pagkakaupo sabay mahigpit na yumakap s
Today is their last day.Ito na ang huling araw nilang magkakaibigan sa resort.“Friend, fresh na fresh ka ah! Ang dami sigurong naidilig sa’yo si kuyang pogi noh?!” Tukso sa kanya ni Jean. Sinabayan pa ito ni Ellen sa pagtawa.Hinampas niya ang dalawa gamit ang kanyang maliit na shoulder bag. Mabilis naman nakaiwas ang mga ito.“Ayieee! Nadiligan talaga siya ng matindi. Blooming na blooming eh”. Pang-iinis sa kanya ni Ellen.“Mga siraulo”. Natatawa niyang anya rito.Nandirito ngayon sila sa cabin ni Jean. Nanonood lang siya at si Ellen kay Jean habang inii
They were currently preparing para sa unang flight nila ngayong araw.Kasalukuyan niyang nilalagyan ng brown matte lipstick ang kanyang labi. Pagkatapos ay kaagad niya iyong inilagay sa maliit na bulsa ng kanyang bagahe.Tiningnan niya ang kabuuan ng kanyang sarili sa malaking salamin na nasa kanilang harapan.Halos lahat ng mga kasamahan niya ay kagaya niya ring nag-aayos ng sarili.Nakasuot siya ng isang skirt na kulay itim. Above the knees ang taas niyon. Itim rin ang kulay ng suot niyang blazers. Inayos niya ang pagkaka-ribbon ng kulay white niyang scarf sa kanyang leeg. Lalo siyang tumangkad sa suot niyang 4-inch black heels.Medyo na miss niyang suoti
Kasalukuyan silang nakahiga ngayon ni Jean sa kanyang kama. Naglatag na ito ng bedsheet sa sahig pero hihiga raw muna ito sa kama niya. “Friend, may tanong ako”. Biglang pagsasalita nito sabay subo ng chichiryang kinakain. Suot nito ngayon ang kulay skyblue na pares ng kanyang pajamas. Inaayos niya ang pagkakatali ng kanyang mahabang buhok bago humiga sa kama at tinakpan ng kumot ang kanyang mga paa. “Ano?” Sagot niya. Patagilid siyang humiga, paharap rito. Itinukod niya ang kanyang siko sabay ipinusisyon ang ulo roon. “Nagresearch ako about sa’yo no’ng nakaraang araw”. Umarko ang isang kilay niya. “Ang creepy niyon ah”. Serysosong anya.
WARNING! R-18It’s already midninght. Halos wala ng ingay ang maririnig sa labas. Nararamdaman niya ang malamig na hanging pumapasok sa loob ng apartment niya.She’s half awake.Bigla niyang naramdaman na tila may mga daliring gumagapang mula sa kanyang tiyan patungo sa kanyang dibdib sa ilalim ng kanyang damit.Kumilos ang kanyang katawan. Patihaya siyang humiga. Pero nanatili ang mga daliri sa kanyang dibdib.Ilang sandali pa’y muli na n
It has been a week.Isang linggo na ang lumipas simula nang mangyari ang kaguluhan sa mismong araw ng kasal niya.At isang linggo na rin silang nananatili sa walang katao-tao at tahimik na isla. Kiel said that he own the island kaya do’n siya nito dinala.Dalawang araw na ang lumipas simula ng umalis ang binata para raw ayusin ang gulong nangyari. And she just let him do it. Hinayaan niyang ang binata na mismo ang lumutas niyon.She trust him. Sa kabila ng mga ginawa nito, she still trust him. Her heart tells her to trust him again.She’s just praying na sana ay hindi na siya nito biguin ulit.
WARNING: SPG!Nang iilang tao na lang ang naiwan sa loob ng simbahan, humakbang palapit sa kanya si Kiel.Napahakbang siya paatras. He was just straightly looking at her.Bigla nitong tinutukan ng baril si Vish dahilan para mapaatras rin ito.Then Kiel even steps closer.“Let go of her!” May diing ani Kiel.Lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa binata. Tiningnan siya nito at nakikita niya ang takot sa mga mata nito.She immediately felt guilty. She loosened her grip on his hand.Pagkatap
DAYS AFTER…..She’s sweating cold. At ang lakas ng kabog ng dibdib niya.Sumasakit na ang tiyan niya sa sobrang kaba. At kanina pa siya pinagsasabihan ng makeup artist niya na kumalma dahil nasisira na ang makeup niya dahil sa matinding pagpapawis.“Ma’am, paulit-ulit po tayo ngayon dito. Kumalma lang po kayo. Alam kong mahalagang araw ‘to para sa’yo at excited na kayo pero, ma’am, baka pagdating mo do’n sa simbahan, mukha ka ng ewan. Kalma lang, ma’am. Pumapangit na ‘yung makeup mo. Jusko naman”. Reklamo ng bakla niyang makeup artist.Hindi ‘to mahalagang araw sa’kin. She wants to voice out those words pero pini
It was Kiel.Kiel is standing in the hallway, staring at her sister, to Vish, to her.Nakikita niya ang pagtataka sa mukha nito. Vish then slightly moved and hid her behind his back.Kiel’s eyes suddenly landed on her and Vish intertwined hands. Then he looked up at her again and their eyes met.She immediately looked away.Vish then looked at her. “Let’s go?”Tumango lang siya.Ilang sandali lang ay nagsimula ng humakbang si Vish habang marah
Huminto ang sinasakyan nila sa tapat ng isang malaking gate. Sa loob niyon ay ang isang malaki at malawak na mansyon.Nakatuon lang ang atensyon niya sa loob.Biglang bumukas ang malaking gate pagkatapos ay dahan-dahang umandar ang sinsakyan nila papasok sa loob.Hanggang sa huminto na ang kotse sa tapat ng isang malaking wooden door ng harap ng malaking bahay.Nakatuon ang atensyon niya sa mga gwardiyang nakatayo malapit sa pinto nang lumabas ang kasama ng sasakyan. Umikot naman ito para pagbuksan siya ng pinto.Nang makalabas na sila, ipinulupot niya ang kanyang braso sa siko ng binata. Humarap ito sa kanya.
Pabaling-baling siya ng higa. Simula nang makauwi siya kanina ng madaling araw, hindi na siya mapakali. Mahigit dalawang oras na siguro siyang nakahiga pero hindi pa rin nakakatulog.After having an hours of a steamy interaction with Kiel, pinakawalan rin siya nito. Hinatid pa siya nito hanggang sa tapat ng bahay ni Vish.She actually felt sad and dissapointed nang makita niyang umaalis na ang binata kanina. Ayaw pa niya sana itong pakawalan. Gusto niya sana itong pigilan pero alam niyang hindi pwedi.Iyon na ang huling beses na may mangyayari sa pagitan nilang dalawa. Sigurado siya.It was such a great last moment with him though.She didn’t know but
WARNING: Medyo MATURE CONTENT!She woke up at exactly eleven p.m. Kumakalam ang sikmura niya. Parang gusto niyang kumain ng matatamis.She’s currently in Vish house. Doon na siya pinatulog ng binata matapos ang maghapon nilang photoshoot kanina.Kaonti lang ang nakain niya kanina dahil mabilis siyang nagpahinga. Mabilis lang siyang napagod kaya maaga siyang nakatulog. Ala sais pa lang siguro ng gabi noong natulog kaagad siya.Umalis siya sa kama pagkatapos ay lumabas ng silid.Walang ingay siyang lumabas.Madilim at tahimik na ang buong kabahayan.M
The next day.Alas diyes na ng umaga.Biglang bumukas ang pinto ng kwarto niya habang nagliligpit siya ng kanyang hinihigaan. Nakatayo roon ang kuya niya.Napatigil siya sa ginagawa.“You need to prepare yourself. Susunduin ka ng fiancee mo mamayang one p.m for your wedding pictorial”. He said with a straight face.“Hindi ba kayo sasama?” Kaagad niyang tanong.Umiling ito. “There’s no need for that. Kayong dalawa lang ng groom ang kailangang magpictorial”. Sagot nito.Tumango siya. &ldq
Napatingin siya sa wall clock na nasa kaliwa niya.It’s already pass midnight.Kanina pa siya pabaling-baling ng higa dahil hindi siya makatulog.Hindi maalis sa isip niya si Kiel.Simula nang humiga siya kanina sa kama, hindi na maalis sa isip niya ang binata.Images of him keep flashing on his head. Hindi niya alam pero basta-basta na lang ang mga iyon lumalabas sa isip niya. Including their happy and sweet moments together.She couldn’t help herself but to smile.Suddenly, the scene in the airport’s lobb